Εγώ πάω γέννησα 38 εβδομάδων υπερηχογραφικά, με βάση την τελευταία περίοδο ήμουν 40 εβδομάδων. Πάω Παρασκευή στο γιατρό, το μωρό δεν είχε κατέβει καθόλου, μου λέει είσαι σαν 6 μηνών έγκυος. Με στέλνει για NST, και όταν είδε τα αποτελέσματα μου λέει, αν δεν γεννήσεις στο μεταξύ, έρχεσαι την Τρίτη το πρωί. Ξαναπάω την Κυριακή, το μωρό εντελώς ψηλά. Του λέω να περπατάω μπας και κατέβει αλλά εκείνος πίστευε ότι δεν ισχύουν αυτά. Τελικά λέω τι έχω να χάσω και ρίχνω ένα 4ωρο περπάτημα την Κυριακή (2 ώρες το πρωί και 2 το βράδυ). Δευτέρα απόγευμα αρχίσαν τα πονάκια, πολύ ελαφριά σαν τσιμπηματάκια. Κατά τη 1 είχαν γίνει ανά 10λεπτο, άλλα όχι κάτι δυνατό. Παίρνω το γιατρό και μέχρι να πάω στο μαιευτήριο είχαν γίνει ανά 5 λεπτά. Ωραία λέω γεννάω. Με κοιτάνε - διαστολή 1 στις 2 το βράδυ. Μου λένε κανονικά είναι να φύγεις, αλλά ο γιατρός είπε να σε κρατήσουμε γιατί ούτως ή άλλως ήταν να έρθεις το πρωί. Ρωτάω πότε το βλέπετε για γέννα, μου λένε το μεσημέρι και αν. Οι πόνοι συνέχιζαν και γίνονταν πιο έντονοι, αλλά εντελώς υποφερτοί. Έρχεται ο γιατρός στις 6.30 και μου λέει ότι θα προσπαθήσουμε για φυσιολογικό. Μου βάζει ορό και πόναγα πολύ, αλλά δεν μου έκανε επισκληρήδιο, μου λέει είναι νωρίς - δεν θέλω να αναστείλω τη διαστολή. Επτά η ώρα έρχεται μου σπάει τα νερά και για να μην πολυλογώ ένιωσα το μωρό να κατεβαίνει και μετά από λίγο δεν κρατιόμουνα. Ο γιατρός ξαναγύρισε τρέχοντας και σχεδόν δεν προλαβαίνανε να με πάνε στην αίθουσα τοκετού. Στις 7.45 είχα γεννήσει τη μπέμπα με δύο περιτυλίξεις και γνήσιο κόμπο στο λώρο. Ο γιατρός μου είπε "Κατερίνα δες ο Θεός τη βοήθησε"!
Μόλις κατέβηκε το μωρό, από πόνους δεν καταλάβαινα τίποτα, νομίζω ότι η φύση προνοεί.
Στο νοσοκομείο μου κάνανε κλύσμα, αλλά τι να πω δεν έπιασε εκείνη την ώρα?, και μετά, καθόλη τη διάρκεια του τοκετού, το έντερό μου ήταν ανεξέλεγκτο. Να φανταστείτε, επειδή μόλις φάνηκε το κεφάλι η μπέμπα βγήκε πολύ γρήγορα με 3 εξωθήσεις, μου λέγανε να κρατηθώ και να μην σπρώχνω για να προλάβουν να με καθαρίσουν με μπεταντίν και να μου αλλάξουν τα σεντόνια.
Μαθήματα ανώδυνου είχα κάνει και με βοήθησαν πάρα πολύ γιατί δεν έχανα την αυτοσυγκέντρωσή μου από τον πόνο και όταν ήρθε η ώρα συνεργαζόμουν μια χαρά. Οι τεχνητοί πόνοι πάντως είναι πολύ ζόρικοι γιατί δεν είναι περιοδικοί όπως οι φυσιολογικοί πόνοι - πονάς συνέχεια.