Ρατσισμός προς τον πατέρα

[Manoscrete]

Βλέπω γύρω μου και γίνονται τρελά πράγματα και δυστυχώς δεν μιλάει κανείς. Ούτε εγώ μίλησα όταν τα περνούσα, όχι από αδυναμία απλά επειδή απλά ήξερα ότι είναι μάταιο. Τι εννοώ. Χώρισα από τη συζυγό μου πριν 8 χρόνια όταν η κόρη μας ήταν 5 χρονών. Το έψαξα από δω το έψαξα απο κει. Για να κερδίσω λέει την επιμμέλεια της κόρης μου πρέπει να αποδείξω ότι η σύζυγός μου είναι πόρνη, ότι είναι ψυχασθενής ή ότι έχει σοβαρή ασθένεια. Ρώτησα 3 δικηγόρους σε οι οποίοι μου είπαν ότι εαν αποφασίσω να πάω σε δίκη είμαι χαμένος κατά 95% από πριν αρχίσει η δίκη. Και με άντρα δικαστή, γιατί αν είνια γυναίκα απλά το ξεχνάς.

Βγήκε λοιπόν το διαζύγιο έβλεπα τη κόρη μου κανονικά, πλήρωνα διατροφές κλπ κλπ. Ήρθε όμως ο καιρός και ξαφνικά για λόγους που προς το παρόν δεν είναι απαραίτητο να αναφερθούν αποφασίσαμε από κοινού με την πρωην συζυγό μου να έρθει να μείνει η μικρη μαζί μου. Χωρίς δικαστήρια, χωρίς φασαρίες. Έτσι απλά. Είναι τώρα η κόρη μου 3 χρόνια μαζί μου, περπατάει στα 13. Δεν είμαι τέλειος πατέρας, κάνω λάθη φυσικά. Καμαρώνω όμως να βλέπω την κορούλα μου να μεγαλώνει. Η μικρή επικοινωνία με τη μαμά της δεν έχει όση θα έπρεπε, έχει φύγει εκτός Ελλάδας εδώ και έναμιση χρόνο περίπου. Πήγε 10 μέρες τα χριστουγεννα, θα πάει τώρα 2 μήνες στις διακοπές να περάσει χρόνο με τη μαμά της.

Έχω όμως απορία και μεγάλο θυμό. Απο που κι ως που πρέπει να πάει το παιδί με τη μαμά του όταν χωρίζουν οι γονείς? Που είναι γραμένο ότι όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν με τη μαμά τους θα γίνουν σωστοί// καλοί άνθρωποι. Που είναι γραμένο ότι όσοι μπαμπάδες μεγαλώνουν τα παιδιά τους αυτά θα βγούν καθάρματα? Αλήθεια τώρα, υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει μια μαμά που δεν μπορεί να κάνει ένας μπαμπάς? Μην πει κ ανείς θηλασμό παρακαλώ γιατί η κόρη μου δεν θήλασε ούτε δευτερόλεπτο σαν μωρό.

Είναι απαράδεκτο να γίνονται αυτά τα αίσχη και να γίνεται συζήτηση για ρατσιστική κοινωνία ενάντια στις γυναίκες. Στο ένα και πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή, ΟΛΑ είναι εναντίον του άντρα. 

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και συγνώμη αν σας έπρηξα!!!!

[Deena]

Δεν υπάρχει νόμος που να ορίζει ότι η επιμέλεια πηγαίνει οπωσδήποτε στην μητέρα. Η διακριτική ευχέρεια είναι στο Δικαστήριο, αλλά θα σου πω τί γίνεται, βάσει μικρής δικής μου εμπειρίας λόγω επαγγέλματος.

 

Προσφάτως (την τελευταία δεκαετία - δεκαπενταετία δηλαδή) άρχισαν οι μπαμπάδες να διεκδικούν σοβαρά την επιμέλεια. Παλιότερα δεν γινόταν καν λόγος, οι περισσότεροι δεν το ζητούσαν καν, όχι γιατί νόμιζαν ότι είναι μάταιο όπως εσύ, αλλά γιατί οι κοινωνικές δομές ήταν έτσι "εγκατεστημένες" που ήταν αυτονόητο ότι τα παιδιά τα φροντίζει η μητέρα, η οποία στις παλαιότερες εποχές τα φρόντιζε έτσι κι αλλιώς σχεδόν αποκλειστικά και εντός γάμου. Ακόμα και όσοι πατέρες το ζητούσαν παλιότερα, το κάνανε περισσότερο για τυπικούς λόγους, για τις εντυπώσεις. Οι μόνοι που το ζητούσαν σοβαρά ήταν όσοι ήταν σε καταστάσεις με τελείως ακατάλληλες μητέρες (όπως οι περιπτώσεις που αναφέρεις).

 

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε μια νομολογία, ένα προηγούμενο, ένα κατεστημένο που θέλει χρόνο να αλλάξει.....η γνώμη μου είναι ότι θα αλλάξει, όσο περισσότεροι πατέρες ζητούν και διεκδικούν σοβαρά την επιμέλεια, τόσο το "σύστημα" θα προσαρμόζεται, η νομολογία των δικαστηρίων είναι ένα πράγμα ζωντανό και εξελισσόμενο, δεν μένει ανεπηρέαστο (και ορθά) από τις κοινωνικές αλλαγές.

[CMES]

Προσωπικά εχω στον κύκλο μου φιλικό ζευγάρι που πήρε διαζύγιο με 2 παιδιά 10 και 5 ετών και το δικαστήριο έδωσε την επιμέλεια στον πατέρα. Η συζυγος δεν είναι τίποτα από αυτά που αναφέρθηκαν,  ίσα ίσα είναι εργαζόμενη σε υψηλή κοινωνική θέση. Η απόφαση στηρίχθηκε στο ότι η μητέρα δουλεύει πολύ περισσότερο από τον πατέρα και λείπει από το σπίτι πολλές ώρες. 

[Dust pink]

On 2/7/2018 at 12:21 ΠΜ, Manoscrete είπε:

Βλέπω γύρω μου και γίνονται τρελά πράγματα και δυστυχώς δεν μιλάει κανείς. Ούτε εγώ μίλησα όταν τα περνούσα, όχι από αδυναμία απλά επειδή απλά ήξερα ότι είναι μάταιο. Τι εννοώ. Χώρισα από τη συζυγό μου πριν 8 χρόνια όταν η κόρη μας ήταν 5 χρονών. Το έψαξα από δω το έψαξα απο κει. Για να κερδίσω λέει την επιμμέλεια της κόρης μου πρέπει να αποδείξω ότι η σύζυγός μου είναι πόρνη, ότι είναι ψυχασθενής ή ότι έχει σοβαρή ασθένεια. Ρώτησα 3 δικηγόρους σε οι οποίοι μου είπαν ότι εαν αποφασίσω να πάω σε δίκη είμαι χαμένος κατά 95% από πριν αρχίσει η δίκη. Και με άντρα δικαστή, γιατί αν είνια γυναίκα απλά το ξεχνάς.

Βγήκε λοιπόν το διαζύγιο έβλεπα τη κόρη μου κανονικά, πλήρωνα διατροφές κλπ κλπ. Ήρθε όμως ο καιρός και ξαφνικά για λόγους που προς το παρόν δεν είναι απαραίτητο να αναφερθούν αποφασίσαμε από κοινού με την πρωην συζυγό μου να έρθει να μείνει η μικρη μαζί μου. Χωρίς δικαστήρια, χωρίς φασαρίες. Έτσι απλά. Είναι τώρα η κόρη μου 3 χρόνια μαζί μου, περπατάει στα 13. Δεν είμαι τέλειος πατέρας, κάνω λάθη φυσικά. Καμαρώνω όμως να βλέπω την κορούλα μου να μεγαλώνει. Η μικρή επικοινωνία με τη μαμά της δεν έχει όση θα έπρεπε, έχει φύγει εκτός Ελλάδας εδώ και έναμιση χρόνο περίπου. Πήγε 10 μέρες τα χριστουγεννα, θα πάει τώρα 2 μήνες στις διακοπές να περάσει χρόνο με τη μαμά της.

Έχω όμως απορία και μεγάλο θυμό. Απο που κι ως που πρέπει να πάει το παιδί με τη μαμά του όταν χωρίζουν οι γονείς? Που είναι γραμένο ότι όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν με τη μαμά τους θα γίνουν σωστοί// καλοί άνθρωποι. Που είναι γραμένο ότι όσοι μπαμπάδες μεγαλώνουν τα παιδιά τους αυτά θα βγούν καθάρματα? Αλήθεια τώρα, υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει μια μαμά που δεν μπορεί να κάνει ένας μπαμπάς? Μην πει κ ανείς θηλασμό παρακαλώ γιατί η κόρη μου δεν θήλασε ούτε δευτερόλεπτο σαν μωρό.

Είναι απαράδεκτο να γίνονται αυτά τα αίσχη και να γίνεται συζήτηση για ρατσιστική κοινωνία ενάντια στις γυναίκες. Στο ένα και πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή, ΟΛΑ είναι εναντίον του άντρα. 

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και συγνώμη αν σας έπρηξα!!!!

Στο δεύτερο σκέλος της ανάρτησης παρατηρώ μια αναστροφή του τίτλου δημοσιευσης. Ρατσισμός προς την μητέρα δηλαδή.

Σωστοί άνθρωποι θα γίνουν θεωρητικά ,αν οι γονείς αφήσουν στην άκρη τις διεκδικήσεις τους και με αξιοπρέπεια και σεβασμό κοιτάξουν το συμφέρον του παιδιού  και όχι του δικηγορου με ατέρμονες δικές για την επιμέλεια κάνοντας το παιδί μπαλάκι , επιφορτίζοντας το με ψυχικά βάριδια...

Οι ρόλοι των γονιών θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι χωρίς ανταγωνισμούς. Μητέρα δεν είναι μόνο ο θηλασμός αλλά και πολλά άλλα. Όπως και η μοναδικότητα του πάτερα είναι αυτονόητη.

Θεωρώ πως το πρόβλημα ξεκινά από τους ίδιους τους γονείς που τα δικά τους πρόβληματα εκτονώνονται στα παιδιά εχοντας δύο διαφορετικες φωνές από το κάθε αφτί. 

Υπό φυσιολογικές συνθήκες οταν ξεκινά ένα κυνήγι επιμέλεια ς πιστεύω πως τα θύματα τελικά δεν είναι ούτε οι άντρες ούτε οι γυναίκες αλλά τα παιδιά.

[Macgyver]

Μάλλον προκύπτει από την ίδια τη φύση : οι μητέρες φροντίζουν τα παιδιά . 

Δε σημαίνει ότι δεν μπορεί και ο πατέρας , αλλά μάλλον είναι σημείο των καιρών και της ισότητας των φύλων ....