Επιθετικό παιδί στην τάξη - τι μπορεί να γίνει;

[ΑΡΓΚ]

Στην ταξη ενός γιου μου, φέτος ήρθε ένα παιδί το οποίο από όσο κατάλαβα πίεσαν από άλλο σχολείο του Δήμου να αλλάξει περιβάλλον. Το παιδι το γνωρίζαμε παλιότερα από τη γειτονιά και φαινόταν "τυπικό" στη συμπεριφορά του. Μας είχε μάλιστα παραξενέψει ότι οι γονείς στην περσινή τάξη διαμαρτύρονταν έντονα και προσωπικά είχα θεωρήσει ότι θα ήταν ένας συνδυασμός ζωηρού παιδιού και άπειρης δασκάλας.

Φέτος, ουσιαστικά έχει διαλύσει την τάξη, και είναι όλα κι ολα 15 παιδιά στο τμήμα και πολύ έμπειρη δασκάλα.

Σηκωνεται, όταν του διορθώσουν το γραπτό σκίζει το τετράδιο ή το διαγώνισμα, παίρνει τα πράγματα των συμμαθητών του, πετάει αντικείμενα στο μάθημα, κοροϊδεύει μεγαλόφωνα τη δασκάλα και τις δασκάλες των ειδικοτήτων, μιλάει συνεχως, πέφτει επίτηδες πάνω στον κόσμο, χτυπάει, ειρωνεύεται (έγραψε έκθεση με θέμα το γιατί η δασκάλα είναι ζώο για να καταλάβετε, και την έφερε από το σπίτι, δε γράφτηκε στο σχολείο).

Είναι μία συμπεριφορά πολύ πέρα από τα όρια του άτακτου και όσες φορές του λέει η δασκάλα ή οι συμμαθητές να σταματήσει απαντά "δεν μπορώ, έχω σοβαρά οικογενειακά προβλήματα".

Αρκετοί γονείς έχουμε φτάσει στα όρια μας, γιατί και η επιθετικότητα προς συμμαθητές έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνη και μάθημα δε γίνεται. Υπόψην ότι η τάξη έχει και μαθητή με διεγνωσμένες μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς (υποτίθεται ότι το τμήμα έχει διατηρηθεί μικρό για να βοηθηθεί αυτό το παιδί), με τον οποίο εκ των πραγμάτων κανείς δεν προλαβαίνει πια να ασχοληθεί, και γινεται και αντικείμενο κοροϊδίας από το νέο συμμαθητή.

Από όσο γνωρίζω από λεγόμενα τρίτων (όχι ο,τι πιο αξιόπιστο, αλλά είναι πολλοί που επιβεβαιώνουν το σενάριο) έχουν γίνει συζητήσεις με τους γονείς του, όπου η μαμά έχει θεαθεί να φωνάζει ότι ο γιος της είναι μια χαρά, δε δέχεται παράλληλη στήριξη και οι δασκάλες έχουν πρόβλημα, και μάλιστα έχει ακολουθήσει και "σύρραξη"  με ρίψη αντικειμένων από τη μαμά προς τη διευθύντρια (αυτό το είδαν και πολλοί μαθητές, γιατί έγινε εντός σχολικού ωραρίου).

Γνωρίζει κανείς τι γίνεται σε περιπτώσεις όπου οι γονείς αρνούνται βοήθεια για το παιδί τους (αν έχει κάποιο θέμα υγείας) ή ενισχύουν την κακή του συμπεριφορά (αν είναι θέμα ορίων); Υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης του σχολείου; Μπορεί να κάνει κάτι ο σύλλογος γονέων; Θα χαθεί η χρονιά και το μόνο που θα έχει μάθει αυτή η τάξη είναι νέες βρισιές!

 

[Mary1976]

Από ότι φαίνεται το παιδί «φωνάζει» βοήθεια. Είναι προφανές ότι το θέμα πρέπει να επιλυθεί σε συνεργασία με τους γονείς του. Με κάποιο τρόπο πρέπει να πειστούν να συμμετέχουν σε μια τέτοια διαδικασία. Όμως αν οι γονείς δεν αναγνωρίζουν το πρόβλημα του παιδιού ή είναι αυτοί που το δημιουργούν πχ ενδοοικογενειακή βία, ψυχολογικά προβλήματα ή προβλήματα με ουσίες των γονιών το θέμα γίνεται περίπλοκο. Δεν ξέρω τι  νομικές δυνατότητες έχει το σχολείο να ζητήσει αξιολόγηση του οικογενειακού περιβάλλοντος από κάποια κοινωνική υπηρεσία ή ειδικό ψυχολόγο. Αν υπάρχει τέτοια δυνατότητα φαντάζομαι θα το γνωρίζει η διεύθυνση του σχολείου.

Από τη μεριά σας νομίζω ότι το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να πάτε μια αντιπροσωπεία γονέων ή το προεδρείο του Συλλόγου γονέων και να θέσει το θέμα στη διεύθυνση του σχολείου.

Επίσης αν υπάρχουν ενδείξεις ότι το παιδί υφίσταται βία ή ότι το περιβάλλον που ζει είναι επικίνδυνο ή επιβαρυντικό για την ψυχική του υγεία και την ανάπτυξή του μπορείτε να κάνετε ατομικά ή ως σύλλογος καταγγελία στον Συνήγορο του Παιδιού. Αυτοί θα εκτιμήσουν την κατάσταση, σε συνεργασία και με το σχολείο και θα δράσουν ανάλογα.   

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 24 λεπτά , Mary1976 είπε:

Από ότι φαίνεται το παιδί «φωνάζει» βοήθεια. Είναι προφανές ότι το θέμα πρέπει να επιλυθεί σε συνεργασία με τους γονείς του. Με κάποιο τρόπο πρέπει να πειστούν να συμμετέχουν σε μια τέτοια διαδικασία. Όμως αν οι γονείς δεν αναγνωρίζουν το πρόβλημα του παιδιού ή είναι αυτοί που το δημιουργούν πχ ενδοοικογενειακή βία, ψυχολογικά προβλήματα ή προβλήματα με ουσίες των γονιών το θέμα γίνεται περίπλοκο. Δεν ξέρω τι  νομικές δυνατότητες έχει το σχολείο να ζητήσει αξιολόγηση του οικογενειακού περιβάλλοντος από κάποια κοινωνική υπηρεσία ή ειδικό ψυχολόγο. Αν υπάρχει τέτοια δυνατότητα φαντάζομαι θα το γνωρίζει η διεύθυνση του σχολείου.

Από τη μεριά σας νομίζω ότι το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να πάτε μια αντιπροσωπεία γονέων ή το προεδρείο του Συλλόγου γονέων και να θέσει το θέμα στη διεύθυνση του σχολείου.

Επίσης αν υπάρχουν ενδείξεις ότι το παιδί υφίσταται βία ή ότι το περιβάλλον που ζει είναι επικίνδυνο ή επιβαρυντικό για την ψυχική του υγεία και την ανάπτυξή του μπορείτε να κάνετε ατομικά ή ως σύλλογος καταγγελία στον Συνήγορο του Παιδιού. Αυτοί θα εκτιμήσουν την κατάσταση, σε συνεργασία και με το σχολείο και θα δράσουν ανάλογα.   

 

Εχω την εντύπωση από το λίγο που γνωρίζω την οικογένεια ότι τουλάχιστον η μαμά είναι μάλλον σε φάση ό,τι και να κάνει το παιδί το βρίσκει πολύ χαριτωμένο. Από την άλλη, άλλο τι γίνεται δημόσια, και άλλο τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι. Χτες είχε κατεβάσει ο νεαρός το κουρτινόξυλο και επιτέθηκε σε δασκάλα! Δεν μπορεί να το δει κανείς αυτό σαν απλά ένα ζωηρό παιδί!

Θα επικοινωνήσω με το σύλλογο γονέων, μήπως όντως η επικοινωνία με το Συνήγορο του Παιδιού μπορεί να βοηθήσει. Και το ίδιο το παιδί χαντακώνεται και στο μαθησιακό, θα τελειώσει το Δημοτικό και δε θα έχει καταλάβει τίποτα.

[Έσπερος]

Το σχολείο κανονικά θα πρέπει να έχει αφιερώσει χρόνο για το θέμα, από τη στιγμή που υπάρχουν μαρτυρίες και από δασκάλους και μαθητές για την έκταση του προβλήματος. Θα πρέπει να έχει γίνει τουλάχιστον μία συνεδρίαση και το θέμα να έχει καταγραφεί στα πρακτικά της συνεδρίασης, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν ήταν κάποιο συγκεκριμένο μέτρο, αλλά απλά προτάσεις. Ο σύλλογος γονέων μπορεί να κάνει μια έγγραφη ερώτηση προς το σχολείο για τις ενέργειες που έχουν γίνει. Επίσης, γι' αυτό υπάρχουν οι σύμβουλοι και λογικά το σχολείο θα έπρεπε να έχει ζητήσει -εγγράφως- βοήθεια από σύμβουλο και γενικής και ειδικής αγωγής. Το σχολείο μπορεί να ερωτηθεί και εάν απευθύνθηκε σε συμβούλους. Είθισται κάποιοι γονείς να επικοινωνούν απευθείας και με συμβούλους, αλλά αυτό δεν ξέρω πώς το παίρνει ο καθένας, κανονικά το σχολείο πρέπει να απευθυνθεί σε σύμβουλο. Και για να τα πω και τελείως χύμα, κανονικά οι γονείς δεν πρέπει να διστάζουν να "στριμώξουν" το σχολείο. Πολλές φορές έχω ευχηθεί να μας πίεζαν κι εμάς, όταν διάφοροι κάνουν τα στραβά μάτια γιατί το πρόβλημα δεν είναι στο δικό τους τμήμα και οι διευθυντές κάνουν δημόσιες σχέσεις. Απλώς όποια επικοινωνία προκύψει, να γίνεται με έγγραφα, γιατί στα λόγια μπλέκονται κουτσομπολιά, υποσχέσεις του αέρα, διαστρεβλώσεις κλπ, ενώ στα έγγραφα η κάθε υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να απαντήσει και εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος. 

[zaxaroulini]

14 hours ago, ΑΡΓΚ said:

Στην ταξη ενός γιου μου, φέτος ήρθε ένα παιδί το οποίο από όσο κατάλαβα πίεσαν από άλλο σχολείο του Δήμου να αλλάξει περιβάλλον. Το παιδι το γνωρίζαμε παλιότερα από τη γειτονιά και φαινόταν "τυπικό" στη συμπεριφορά του. Μας είχε μάλιστα παραξενέψει ότι οι γονείς στην περσινή τάξη διαμαρτύρονταν έντονα και προσωπικά είχα θεωρήσει ότι θα ήταν ένας συνδυασμός ζωηρού παιδιού και άπειρης δασκάλας.

Φέτος, ουσιαστικά έχει διαλύσει την τάξη, και είναι όλα κι ολα 15 παιδιά στο τμήμα και πολύ έμπειρη δασκάλα.

Σηκωνεται, όταν του διορθώσουν το γραπτό σκίζει το τετράδιο ή το διαγώνισμα, παίρνει τα πράγματα των συμμαθητών του, πετάει αντικείμενα στο μάθημα, κοροϊδεύει μεγαλόφωνα τη δασκάλα και τις δασκάλες των ειδικοτήτων, μιλάει συνεχως, πέφτει επίτηδες πάνω στον κόσμο, χτυπάει, ειρωνεύεται (έγραψε έκθεση με θέμα το γιατί η δασκάλα είναι ζώο για να καταλάβετε, και την έφερε από το σπίτι, δε γράφτηκε στο σχολείο).

Είναι μία συμπεριφορά πολύ πέρα από τα όρια του άτακτου και όσες φορές του λέει η δασκάλα ή οι συμμαθητές να σταματήσει απαντά "δεν μπορώ, έχω σοβαρά οικογενειακά προβλήματα".

Αρκετοί γονείς έχουμε φτάσει στα όρια μας, γιατί και η επιθετικότητα προς συμμαθητές έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνη και μάθημα δε γίνεται. Υπόψην ότι η τάξη έχει και μαθητή με διεγνωσμένες μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς (υποτίθεται ότι το τμήμα έχει διατηρηθεί μικρό για να βοηθηθεί αυτό το παιδί), με τον οποίο εκ των πραγμάτων κανείς δεν προλαβαίνει πια να ασχοληθεί, και γινεται και αντικείμενο κοροϊδίας από το νέο συμμαθητή.

Από όσο γνωρίζω από λεγόμενα τρίτων (όχι ο,τι πιο αξιόπιστο, αλλά είναι πολλοί που επιβεβαιώνουν το σενάριο) έχουν γίνει συζητήσεις με τους γονείς του, όπου η μαμά έχει θεαθεί να φωνάζει ότι ο γιος της είναι μια χαρά, δε δέχεται παράλληλη στήριξη και οι δασκάλες έχουν πρόβλημα, και μάλιστα έχει ακολουθήσει και "σύρραξη"  με ρίψη αντικειμένων από τη μαμά προς τη διευθύντρια (αυτό το είδαν και πολλοί μαθητές, γιατί έγινε εντός σχολικού ωραρίου).

Γνωρίζει κανείς τι γίνεται σε περιπτώσεις όπου οι γονείς αρνούνται βοήθεια για το παιδί τους (αν έχει κάποιο θέμα υγείας) ή ενισχύουν την κακή του συμπεριφορά (αν είναι θέμα ορίων); Υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης του σχολείου; Μπορεί να κάνει κάτι ο σύλλογος γονέων; Θα χαθεί η χρονιά και το μόνο που θα έχει μάθει αυτή η τάξη είναι νέες βρισιές!

 

 

Δεν θέλω να σε στενοχωρήσω, αλλά μάλλον θα σε στενοχωρήσω:

Α) στο Σύλλογο γονέων μην πας, θα χάσεις τον χρόνο σου, δεν θα εμπλακεί και βάσει και του καταστατικού του δεν θα εμπλακεί,

Β) η διαδικασία που «πρέπει» να ακολουθηθεί είναι: να πας πρώτα στην δασκάλα, μετά στον διευθυντή. Επειδή όμως δεν νομίζω ότι θα βρεις λύση, νομίζω ότι η καλύτερη επιλογή είναι να πας στον Σύμβουλο κατευθείαν! Τα στοιχεία των Συμβούλων είναι ανηρτημένα στο διαδίκτυο, μπορείς να τον πάρεις τηλ και να του πεις όλα όσα συμβαίνουν στην τάξη σας.

Επειδή πολλές φορές κάποιοι γονείς διστάζουν να το κάνουν για να μην βρεθούν μπλεγμένοι κλπ μπορεί όποιος έχει πρόβλημα να μιλάει με τον Σύμβουλο και ανώνυμα. Όχι με την έννοια του «κουτσομπολιού» αλλά με τον «φόβο» πιθανής στοχοποίησης του δικού του παιδιού από το σχολείο. Γιατί αν το σχολείο είχε κάνει την δουλειά του δεν θα πήγαινε ο κάθε γονιός απευθείας στον Σύμβουλο.

Η δασκάλα και το σχολείο έχουν ένα συγκεκριμένο περιστατικό να αντιμετωπίσουν το οποίο και δεν αντιμετωπίζουν. Οπότε πάρε τηλ τον σύμβουλο και ενημέρωσέ τον για συγκεκριμένα περιστατικά βίας, όχι γενικά και αόριστα «έχουμε ένα επιθετικό παιδί», συγκεκριμένα περιστατικά!

Ο σύμβουλος είναι υποχρεωμένος ακόμη και ανώνυμα να του γίνει καταγγελία να πάει στο σχολείο και σε πρώτη φάση να συμβουλευτεί το ημερολόγιο σχολικής ζωής. Το τι έχουν καταγράψει εκεί οι δάσκαλοι βέβαια είναι άλλο θέμα!

Οπότε ξεκίνα με τον Σύμβουλο, μετά, αν δεν δεις φως πρέπει να κάνεις γραπτή αναφορά στην πρωτοβάθμια και μετά όλα θα πάρουν το δρόμο τους!

Με τους γονείς μην μπλέξεις, δεν θα βγάλεις άκρη!

Άντε καλά ξεμπερδέματα!

[ΑΡΓΚ]

Λοιπόν μιλήσαμε με δασκάλα και διευθύντρια όπου "off the record" ενημερωθήκαμε ότι υπάρχει  ψυχιατρική πάθηση διεγνωσμένη με, άρνηση θεραπείας από τους γονείς δε και ότι το σχολείο είναι σε "απόγνωση" ό,τι κι αν σημαίνει αυτό!

Χτες η τάξη κατέληξε κυριολεκτικά πεδίο μάχης, με 3 δασκάλους να προσπαθούν να ακινητοποιήσουν το παιδί, πολλές υλικές ζημιές και ελαφρούς τραυματισμούς.

Σκέφτομαι μαζί με άλλον έναν γονιό που δεν "ντρεπόμαστε'' να κάνουμε έγγραφη αναφορά στο σχολείο και στην πρωτοβάθμια και ο Θεός βοηθός!

 

[Έσπερος]

Είμαι πολύ κυνική με τους συναδέλφους, αλλά θεωρώ ότι αν όχι αναφορά, έστω μια έγγραφη ερώτηση για τις ενέργειες που έχουν γίνει, καλό είναι να κάνετε. Απλώς σας προετοιμάζω για την έκβασή της: αν το σχολείο έχει ενεργήσει με χαρτιά και οι ανώτεροι έχουν αδιαφορήσει (πολύ πιθανό), θα το κουκουλώσουν από την πρωτοβάθμια γιατί εκτίθενται εκείνοι. Αν το σχολείο δεν έχει ενεργήσει με χαρτιά αλλά μόνο προφορικά (εξίσου πιθανό), μπορεί η πρωτοβάθμια να παραστήσει ότι δεν ήξερε τίποτα και το πολύ πολύ να στείλει κανέναν σύμβουλο ειδικής αγωγής για ενημέρωση, ώστε να φανεί ότι κάτι έκανε. Τώρα αν το σχολείο έχει κάνει τις απαιτούμενες ενέργειες, πχ να ενημερώσει τους γονείς για τις διάφορες δυνατότητες που υπάρχουν για να βοηθηθεί το παιδί τους, και μπορεί να αποδείξει ότι τις έκανε, η ευθύνη πέφτει στους γονείς κι εκεί δεν ξέρω τι γίνεται. Αλλά δεν γίνεται διαρκώς να μην πιέζει ποτέ κανένας κανέναν με τη λογική ότι δεν θα βγει τίποτα!

[Romaina]

On 8/12/2017 at 8:16 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Λοιπόν μιλήσαμε με δασκάλα και διευθύντρια όπου "off the record" ενημερωθήκαμε ότι υπάρχει  ψυχιατρική πάθηση διεγνωσμένη με, άρνηση θεραπείας από τους γονείς δε και ότι το σχολείο είναι σε "απόγνωση" ό,τι κι αν σημαίνει αυτό!

Χτες η τάξη κατέληξε κυριολεκτικά πεδίο μάχης, με 3 δασκάλους να προσπαθούν να ακινητοποιήσουν το παιδί, πολλές υλικές ζημιές και ελαφρούς τραυματισμούς.

Σκέφτομαι μαζί με άλλον έναν γονιό που δεν "ντρεπόμαστε'' να κάνουμε έγγραφη αναφορά στο σχολείο και στην πρωτοβάθμια και ο Θεός βοηθός!

 

Περαν της αναφορας που πιθανον να λυσει το προβλημα στο σχολειο δεν μπορει να γινει καποια "επιπληξη" και στους γονεις που ενω υπαρχει εγνωσμενο προβλημα αρνουνται να βοηθησουν το παιδι τους; 

[ΑΡΓΚ]

8 ώρες πρίν, Romaina είπε:

Περαν της αναφορας που πιθανον να λυσει το προβλημα στο σχολειο δεν μπορει να γινει καποια "επιπληξη" και στους γονεις που ενω υπαρχει εγνωσμενο προβλημα αρνουνται να βοηθησουν το παιδι τους; 

Aπό όσο έψαξε μαμά της τάξης με δικηγόρο, αφού έχει εξαντλήσει το σχολείο τις συναντήσεις με κοινωνικό λειτουργό και ψυχολόγο (που λέγεται ότι έχει γίνει, αλλά περιμένουμε και επίσημη ενημέρωση από βδομάδα), μετά μόνο μπορεί να ζητηθεί παρέμβαση εισαγγελέα, μάλλον από εμάς ως γονείς, ώστε να γίνει υποχρεωτική εξέταση από ψυχίατρο, να τεθεί θέμα παραμέλησης ανηλίκου κλπ κλπ. Κοινώς πιάνουμε βαριά θέματα και ακραία μέτρα, που μπορεί τελικά μεν να είναι απαραίτητα, αλλά για ευνόητους λόγους δεν θέλει κανείς να καταλήξει εκεί αν δεν έχει εξαντλήσει όλα τα μέσα. Στη μαμά μέχρι στιγμής έχει μιλήσει εκ μέρους των γονιών της τάξης διερευνητικά μία άλλη μαμά που την γνωρίζει λίγο καλύτερα, και αντιμετώπισε πλήρη άρνηση, του τύπου "το παιδί μου είναι ζωηρό και η δασκάλα ανίκανη να αντιμετωπίσει ζωηρά αγόρια"

[Έσπερος]

10 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Aπό όσο έψαξε μαμά της τάξης με δικηγόρο, αφού έχει εξαντλήσει το σχολείο τις συναντήσεις με κοινωνικό λειτουργό και ψυχολόγο (που λέγεται ότι έχει γίνει, αλλά περιμένουμε και επίσημη ενημέρωση από βδομάδα), μετά μόνο μπορεί να ζητηθεί παρέμβαση εισαγγελέα, μάλλον από εμάς ως γονείς, ώστε να γίνει υποχρεωτική εξέταση από ψυχίατρο, να τεθεί θέμα παραμέλησης ανηλίκου κλπ κλπ. Κοινώς πιάνουμε βαριά θέματα και ακραία μέτρα, που μπορεί τελικά μεν να είναι απαραίτητα, αλλά για ευνόητους λόγους δεν θέλει κανείς να καταλήξει εκεί αν δεν έχει εξαντλήσει όλα τα μέσα. Στη μαμά μέχρι στιγμής έχει μιλήσει εκ μέρους των γονιών της τάξης διερευνητικά μία άλλη μαμά που την γνωρίζει λίγο καλύτερα, και αντιμετώπισε πλήρη άρνηση, του τύπου "το παιδί μου είναι ζωηρό και η δασκάλα ανίκανη να αντιμετωπίσει ζωηρά αγόρια"

 

Αυτό με την παραμέληση ανηλίκου δυστυχώς είναι πονεμένη υπόθεση. Κανένας δεν θέλει να καταλήξει εύκολα σε κάτι τέτοιο. Κι εμείς στο σχολείο κάποιες φορές έχουμε μπει στον πειρασμό, αλλά από την άλλη έχεις και τις τύψεις ότι κρίνεις έναν γονέα εκ του ασφαλούς γιατί δεν ξέρεις ιδιωτικά τι έχει κάνει για το παιδί του, άσχετα αν δεν το λέει, δεν είναι και εύκολο να στείλεις μια οικογένεια σε τραβήγματα με τη δικαιοσύνη.... 

[antsa]

θα γραψω οσο γινεται πιο συντομα μια ιστορια που γνωριζω προσωπικα: σε ενα δημοσιο δημοτικο εδω αθηνα, υπηρχε μια οικογενεια με τρια παιδακια 6,7,8 ετων που πηγαιναν δημοτικο. στο μεσο της σχολικης χρονιας πεθανε ο πατερας τους. το μικροτερο παιδακι βιωσε αυτο το γεγονος πολυ ασχημα σε συγκριση με τ αδελφια του (δεν αναλυω για πιο λογο, ασχετο με το θεμα εδω). το θεμα λοιπον ηταν οτι το μικρο παιδακι που ηδη ηταν βεβαρημενο ψυχολογικα δεχοταν καθημερινα ειρωνιες απο συμμαθητες του στυλ "φυγε απο δω δεν εχεις μπαμπα, ορφανο" απο μεμονωμενη μεριδα συμμαθητων. δυστυχως ολοι ξερουμε ποσο σκληρα μπορουν να ειναι τα παιδακια σ αυτες τις ηλικιες... μια μερα το 6χρωνο παιδακι λοιπον πηγε (οπως το ειχαν συμβουλεψει απο το σπιτι του να κανει) και διαμαρτυρηθηκε στο δασκαλο του για ολα οσα του λεγαν καποιοι συμμαθητες του . κι ο δασκαλος, αντι να το παρηγορησει, επειδη ειχε τα ... νευρα του του απαντησε "και τι θες τωρα? δικιο εχουν. αφου οντως δεν εχεις μπαμπα εσυ και εισαι ορφανο" !!! το παιδακι απο τοτε, ξαφνικα, παρουσιασε εντονη αρνηση να ξαναπει σχολειο.

αυτο ηταν το περιστατικο. το εγραψα μονο και μονο για να σας πω, οτι η δυστυχη η μανα πηγε στο διευθυντη (δεν εκανε τιποτα, καλυψε τον συναδελφο) , μετα πηγε σε σχολικο συμβουλο που εκανε ΠΟΛΛΑ. Σχετικα συντομα πηγε στο σχολειο, μπηκε στη ταξη, παρακολουθησε παιδακια και δασκαλο και η καταληξη: ο δασκαλος εφυγε , μετατεθηκε καπου αλλου. το παιδακι "δικαιωθηκε" γιατι βεβαια προσπαθουσαν ολοι να το βγαλουν τρελο. Και επειδη ξερω οτι η ιστορια ειναι βαρυγδουπη αλλα αληθινη, αυτο συνεβη πριν αρκετα χρονια, πλεον το παιδακι και τ αδελφακια του πανε γυμνασιο, και γενικα η οικογενεια ειναι σχετικα καλα.

Απλα ηθελα να το γραψω αυτο γιατι ειναι μια περιπτωση που γνωριζω οτι ο σχολικος συμβουλος ηταν ο μονος που δεν ηταν διακοσμητικος!

Edited December 11, 2017 by antsa