Ερωτηση για παντρεμενες

[arcobaleno]

Χάλια κι εμείς, μακάρι να μπορούσα να μείνω μόνη μου με το παιδί...

Πάνω από 6 μήνες που απλά συγκατοικούμε & δεν υπάρχει καμία διάθεση για συζήτηση, η προσέγγιση και μόνο γύρω στο θέμα της σχέσης μας πυροδοτεί νεύρα! Δε θέλει να μένει σε διαφορετικό σπίτι, δε θέλω να ταράξω το παιδί, όμως αυτή η κατάσταση της αδράνειας ψυχολογικά με έχει τσακίσει...

[mkcm]

Χάλια κι εμείς, μακάρι να μπορούσα να μείνω μόνη μου με το παιδί...

Πάνω από 6 μήνες που απλά συγκατοικούμε & δεν υπάρχει καμία διάθεση για συζήτηση, η προσέγγιση και μόνο γύρω στο θέμα της σχέσης μας πυροδοτεί νεύρα! Δε θέλει να μένει σε διαφορετικό σπίτι, δε θέλω να ταράξω το παιδί, όμως αυτή η κατάσταση της αδράνειας ψυχολογικά με έχει τσακίσει...

 

Όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί σε μια επίσκεψη που είχε έρθει στο μαιευυήριο ο γυναικολόγος μου μας είπε: "Ότι και να γίνει τον πρώτο χρόνο του παιδιού μη χωρίσετε." Τον κοιτούσαμε σαν εξωγήινοι... Μας εξήγησε ότι οι αλλαγές θα είναι τεράστιες σε ό,τι αφορά την ψυχολογία μας, τα ωράριά μας, τις προτεραιότητές μας, την καθημερινότητά μας και ότι δυστυχώς οι αλλαγές δε θα είναι παράλληλες. Αλλιώς τις βιώνει ο μπαμπάς, αλλιώς η μαμά. Άλλες προτεραιότητες βάζει ο ένας, άλλες ο άλλος, άλλα άγχη και ανάγκες θα έχει ο ένας, άλλα ο άλλος. Και ότι συνήθως τις ισορροπίες του τις βρίσκει το ζευγάρι ξανά όταν το μωράκι μεγαλώνει λιγουλάκι. Γι' αυτό βάζει ως ορόσημο τον ένα χρόνο... Πόσο δίκιο είχε....