ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ

[budekina]

Είμαι

[Xristinaki91!]

Γεια σου!

Ειναι κριμα να ζεις ετσι.

Καλα ενα απογευμα δεν καθεται κανεις με τα παιδια να βγεις με φιλες ή με τον αντρα σου ή ολοι σαν οικογενεια?

Δεν στελνετε τα παιδια στην πεθερα σου ενα σαββατοκυριακο?ποσο μακρυα ειναι;

Με τον αντρα σου τι σχεσεις εχετε γιατι νομιζω απο κει ξεκιναει το προβλημα....

Πηγαινε ενα κομμωτηριο δεν ειναι κακο....

Αν μενεις Αθηνα εχετε παρα πολλες επιλογες,...

πατε στο αττικο παρκο στα ζωακια..... σε ενα σινεμα θεατρο,,,,

Ποσο ετων ειναι τα παιδια;

[magdoulini]

το αρχικο σου ποστ σβηστηκε...??

 

νομιζω πρεπει να αγαπησεις τον εαυτο σου πρωτιστως...και να βαλεις απροσπελαστα ορια στα αδερφια σου...εχουν εκμεταλλευτει λιγο την κατασταση νομιζω...αν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα,βρες μια κοπελα για καποιες ωρες να σου κρατα τα μικρα και να κανεις κατι για σενα...κουβεντιασε το με τον συζυγο σου, αλλα σκεψου οτι ισως και εκεινος να εχει κουραστει με τα αδερφια σου ολη την ημερα στο σπιτι του και για αυτο να αδιαφορει...τις ισορροπιες πρεπει να τις βρισκουμε μονοι μας και να μην περιμενουμε την βοηθεια κανενος αλλου...δεν ειναι δεδομενο και δεν πρεπει να ειναι, οτι πρεπει να εχουμε βοηθεια με τα παιδια μας αλλιως χανομαστε...εσυ πρεπει να αντιδρασεις συνειδητα στην ολη κατασταση,αν θελεις να αλλαξεις τις σημερινες συνθηκες που ζεις...

[skountoufla]

Δεν στελνετε τα παιδια στην πεθερα σου ενα σαββατοκυριακο?

Μ' αρεσει που σε πρώτη ζήτηση έχεις την πεθερά και όχι πχ τη μαμά της

[budekina]

ναι έκανα μια βλακεια κ σβήστηκε. Πιστευω κι εγώ πως έχει κουραστει αν κ ο ίδιος δεν το παραδέχεται. Δεν βλεπω φως στο τουνελ όμως. όσες φιλες μου βγαίνουν αφήνουν τα παιδιά τους στη μάνα τους ειναι αλλιως να έχεις την μανα σου .Ευχαριστώ κοριτσια νιωθω είδη καλύτερα που τα είπα.

[budekina]

αμα ειχα τη μανα μου η ζωή μου θα ήταν πολύυυυυυ διαφορετική έχει όμως 15 χρόνια που την έχασα

[Xristinaki91!]

Η μαμα της δεν ειναι στην ζωη γι αυτο ειπα την πεθερα της...

[Niki81]

ναι έκανα μια βλακεια κ σβήστηκε. Πιστευω κι εγώ πως έχει κουραστει αν κ ο ίδιος δεν το παραδέχεται. Δεν βλεπω φως στο τουνελ όμως. όσες φιλες μου βγαίνουν αφήνουν τα παιδιά τους στη μάνα τους ειναι αλλιως να έχεις την μανα σου .Ευχαριστώ κοριτσια νιωθω είδη καλύτερα που τα είπα.

 

 

Δεν καταλαβα ακριβως ποιο είναι το πρόβλημα.Ομως ξερω πως στη ζωη είναι σημαντικο το πως σκεφτόμαστε εμεις.Αν τα βλέπεις όλα μαυρα..δεν πας μπροστα.

Κι εγω μονη μου είμαι...η μαμα μου μενει μακρυα.Οπου και να παω μαζι με τα παιδια παω.Ελαχισες φορες θα μου τα κρατησει η πεθερα μου κυριως όταν χρειαζεται να παω σε κανενα γιατρο.Αν ολες σου οι φιλες για να βγουν θεωρουν προϋπόθεση να τους κρατησει καποιος τα παιδια ...τοτε θα ελεγα κοιτα να βρεις άλλες φιλες.Αν και δε το πιστευω αυτό.

Εχεις δικιο είναι αλλιως να εχεις μαζι τη μανα σου...αλλα αφπου δεν την εχουμε κοιταμε τι μπορούμε να κανουμε μονες μας.Και μπορεις πολλα...αν μπορω εγω τοτε μπορεις κι εσυ και ολες μας.

[HOPE77]

Κορίτσια καλησπέρα.Δεν ειδα το αρχικο μηνυμα της θεματοθέτριας αλλα κατάλαβα πως πρεπει να ειναι μονη με δυο παιδια κ αυτο την κουρασε ψυχολογικά.Δεν ειδα αν δουλευει γιατι κ αυτο εχει σημασια,κουραζεσαι περισσοτερο μεν αλλά ξεφεύγεις λίγο.Ούτε αν τη βοηθαει ο άνδρας της.

Ειμαι κ εγω μια μανουλα χωρις βοηθεια απο μαμα-πεθερα κ περασα αρκετα δυσκολα τα προηγουμενα χρονια.Τα πρωινα αν τυχαινε κατι επρεπε να βρω καποιον να μου τον κρατησει τον μικρο,κ ημουν μεσα στην αγωνια να γυρισω.Το απογευμα τον κρατουσε ο ανδρας μου αλλα κ εκεινον κοιτουσα να μην τον χωνω πολύ γιατι ο μικρος ειναι αρκετα ζωηρος.

Εγω κοριτσια σωθηκα φέτος που ο μικρος πηγε παιδικο κ εχω ενα 4ωρο καθε μερα δικο μου.Αλλη φαση-ποιοτητα ζωης που λεω κ εγώ.Κανω με την ησυχια μου τις δουλειες μου-βλεπωτις φιλες μου αν κ προτιμω να καθομαι μεσα να ηρεμω.Αν στειλεις τα μικρα σου παιδικο θα δεις μεγαλη αλλαγή.Αφου τωρα που τον εχω τα απογευματα κ ειναι τοσο ζωηρος αναρωτιεμαι πώς τα καταφερνα παλαιοτερα.

Συμφωνω με τη Νικι(γεια σου κοριτσι)οτι όλα γινονται αλλα ανθρωπος εισαι κουραζεσαι κ ειδικα με δυο μικρα παιδακια,θελεις να ησυχασει το κεφαλι σου κ λιγο.Ειναι κ που βλεπεις κ αλλες με μαμαδες-μπαμπαδες-πεθερικα ολους πανω απο τα παιδια προθυμοι να βοηθησουν κ σε πιανει μια ζηλεια ενα κατιτις (ξαδερφη μου μετακομισαν οι γονεις της στο σπιτι για να τη βοηθησουν κ μου ελεγε τοτε θυμαμαι οτι ειναι τρια ατομα κ δεν προλαβαινουν ενα μωρο).Αλλα κατα βαση συμφωνω πως ο καθενας πορευεται με αυτά που εχει στη ζωη γενικοτερα κ βρισκει τις λυσεις του αλλα οτι καποιοιο ειναι πιο τυχεροι κ αλλοι οχι αυτο ειναι αναμφισβητητο.

[Sweet_troufaki]

Καλησπέρα κορίτσια. Δεν έχω παρακολουθήσει από την αρχή το θέμα αλλά θα ήθελα κι εγώ να πάρω μέρος για να βρω κυρίως λίγο συμπαράσταση και ίσως οι πιο έμπειρες μανούλες να μου δώσουν κουράγιο ότι κάποια στιγμή όλα θα μπουν σε μια σειρά. Είμαι μαμά ενός μπέμπη 3 μηνών. Από την αρχή δεν έχω καμία ουσιαστική βοήθεια μιας και η μαμά μου και η πεθερά μου ζουν στην επαρχία και ο σύζυγός μου δουλεύει κάθε μέρα μέχρι αργά. Το μωρό όπως είναι φυσικό δεν έχει προγραμμα στο φαγητό και στον ύπνο αφού είναι μικρό ακόμα, οπότε η κούραση, κυρίως η ψυχική είναι μεγάλη. Βάζω τα δυνατά μου κάθε μέρα να ανταπεξέλθω σε όλα, αλλά υπάρχουν μέρες που χάνω το κουράγιο μου, απελπιζομαι, αισθάνομαι ότι δεν θα τα καταφέρω. Και μετά αρχίζω να συγκρίνω τον εαυτό μου με άλλες μαμάδες και το μωρό μου με άλλα μωρά και νιώθω ακόμα πιο ασχημα. Το κακό ειναι ότι στον μπεμπάκο μου, δεν αρέσουν οι βόλτες με το καροτσι(πάντα καταλήγει σε υστερία ) με αποτέλεσμα να έχω κλειστεί μέσα στο σπίτι.Μπορείτε να μου δώσετε κάποια συμβουλή αντιμετώπισης?Νιώθω ευλογία που ήρθε στη ζωή μου αλλά υπάρχουν και στιγμές που νοσταλγώ την ξεγνοιασιά μου. Ζηλεύω πολυ μαμάδες που έχουν βοήθεια. Όσες τα καταφέρατε μόνες σας, ποιο είναι το μυστικό σας?

[Xristinaki91!]

Γεια σου!!!

Και εγω εχω την μπεμπα μου 3μηνων!

Είμαι μόνη οι γονείς ειναι 400 χιλιόμετρα μακρυά!

Δεν εχω καν φίλους ή γνωστούς

Είμαι καλά όμως....

Κάποιες φορές όταν κλαίει στεναχωριέμαι μήπως κάνω κάτι λάθος αλλα ως εκεί !

Πχ σήμερα είμαι μόνη και προσπαθώ όλη μέρα να την βάλω να κοιμηθεί λιγάκι γιατί ως αύριο το απόγευμα είμαι μόνη και πριν 15 λεπτά που κοιμήθηκε αντί να κοιμηθώ και εγω για να χω εντοχες την νύχτα μήπως δεν κοιμηθεί ήσυχα, όμως κάθομαι και την κοιτάζω ειναι τόσο γλυκιά όταν κοιμάται !!! :-)

Εχω και την αναιμία λόγω αιμοραγιας στην γεννά και αν και θηλάζω είχα ήδη 3 περιόδους και αιμορραγία ως τις 40 μέρες )))

Υπομονή....

Όταν του μιλάς και του κανεις χαρούλες γελάει;

Εμένα όταν το κανει αυτό ξεχνάω τα πάντα...

Έχει αρχίσει και κανει ήχους στο γέλιο της

Κοιμάμαι περίπου 5-6 ώρες την ημέρα .....

Εγω Νοιώθω πολύ περήφανη που τα κάνω μόνη μου...

Είμαι λιγο μαζόχα; Συγνώμη για την έκφραση!

Το θεωρώ αυτονόητο .....

Αφού τα κατάφερα την πρώτη-δεύτερη μέρα στο νοσοκομείο που αλλου πατούσα αλλου βρισκομουν δεν φοβάμαι τίποτα!

Είχα αιματοκριτη 22!

[skountoufla]

Είμαι

budekina μου, φτιαξε το μηνυμα σου κορίτσι μου, γιατί ειναι αδύνατον να σε βοηθήσουμε έτσι, καλή δυναμη προς το παρόν

 

Η μαμα της δεν ειναι στην ζωη γι αυτο ειπα την πεθερα της...

εχεις το κληρονομικό χαρισμα, εγώ δεν μπόρεσα να το καταλάβω μεχρι που έγραψε η ίδια τρια μηνυματα μετά!

(να σου ζησει το μωρο! κανε κρατει τις δυναμεις σου, γιατι οσο ειναι ξάπλα, μαμ, κακα και νανι ολα ειναι ροδινα)

[Xristinaki91!]

Χαχαχα εχω χαρισματα αλλα οχι αυτό!

Το έγραφε στο πρώτο της μήνυμα

Ευχαριστώ!!!

Ναι εχω μια ιδέα για μετα! Χο Χο

[vicky86]

Γλκο τρουφακι.αρχικα να σου πω οτι τα πραγματα θα γινουν καλυτερα.το ποτε εξαρταται στο καθε παιδι.οσοι δ εχουν βοηθεια τα καταφερνουν γτ απλα δ εχουν αλλη επιλογη.μαρσιπο εχεις δοκιμασει;

[Xristinaki91!]

Εγω παντως τις πρωτες 15 μερες που ειχα καποιους διπλα μου χωρις να βοηθανε δεν αντεχα να ακουω:

Φερτη σε μενα να την ηρεμησω

Αχ φταρνηστηκε πω πω κρυωσε

Α κλαει την ποναει η κοιλια....

Μην την πλενεις συνεχεια οταν κανει κακα

Δωστης τσαι

σκεπασε την αλλιως

Ντυστην περρισοτερο (με 40 βαθμους εξω )

(Δεν επιανε στηθος) και μου ελεγε η μαμα μου να μην την ταιζω και να προσπαθω να την θηλασω,,.. "θα πεινασει και θα φαει...." με αποτελεσμα να περασουν σχεδον 10 ωρες και να φωναξω μαια φυσικα να με βοηθησει γιατι το μωρο ειχε αφυδατωθει!!!! Ειχε ξεφλουδιστει λιγο το δερματακι της στα χερακια και φυσικα επαθα σοκ και της εβαλα κρεμα !

Δεν αφηνεις ποτε νεογεννητο τοσες ωρες νυστκο,.... η καημεμουλα δεν εκλαιγε ομως...

Δεν ξανα ακουσα καμια συμβουλη!!!!!!

Μονη μου τα καταφερνω καλυτερα!!!

Γι αυτο δεν με πειραζει που ειμαι μονη!!!

[Xristinaki91!]

Αααααααααα μονη μου φυσικα εννοω με τον ΑΝΤΡΑ μου που με βοηθαει παραααα πολυυυυ!!!!!!!

[Sweet_troufaki]

Γεια σου!!!

Και εγω εχω την μπεμπα μου 3μηνων!

Είμαι μόνη οι γονείς ειναι 400 χιλιόμετρα μακρυά!

Δεν εχω καν φίλους ή γνωστούς

Είμαι καλά όμως....

Κάποιες φορές όταν κλαίει στεναχωριέμαι μήπως κάνω κάτι λάθος αλλα ως εκεί !

Πχ σήμερα είμαι μόνη και προσπαθώ όλη μέρα να την βάλω να κοιμηθεί λιγάκι γιατί ως αύριο το απόγευμα είμαι μόνη και πριν 15 λεπτά που κοιμήθηκε αντί να κοιμηθώ και εγω για να χω εντοχες την νύχτα μήπως δεν κοιμηθεί ήσυχα, όμως κάθομαι και την κοιτάζω ειναι τόσο γλυκιά όταν κοιμάται !!! :-)

Εχω και την αναιμία λόγω αιμοραγιας στην γεννά και αν και θηλάζω είχα ήδη 3 περιόδους και αιμορραγία ως τις 40 μέρες )))

Υπομονή....

Όταν του μιλάς και του κανεις χαρούλες γελάει;

Εμένα όταν το κανει αυτό ξεχνάω τα πάντα...

Έχει αρχίσει και κανει ήχους στο γέλιο της

Κοιμάμαι περίπου 5-6 ώρες την ημέρα .....

Εγω Νοιώθω πολύ περήφανη που τα κάνω μόνη μου...

Είμαι λιγο μαζόχα; Συγνώμη για την έκφραση!

Το θεωρώ αυτονόητο .....

Αφού τα κατάφερα την πρώτη-δεύτερη μέρα στο νοσοκομείο που αλλου πατούσα αλλου βρισκομουν δεν φοβάμαι τίποτα!

Είχα αιματοκριτη 22!

 

 

Καλή σου μέρα Χριστινάκι,

σε θαυμάζω για το κουράγιο σου. Ίσως να ήσουν εκ των προτέρων δυνατός και αυτάρκης άνθρωπος. Κι εγώ τις περισσότερες μέρες τα καταφερνω. Νομίζω περισσότερο από όλα μου λείπει η ανθρώπινη επαφή. να έχω έναν άνθρωπο να μιλήσω. Βλέπεις κι εγώ δεν έχω φίλους. Εσύ γιατί είσαι τοοοοοοοοσο μόνη σου? Το γεγονός ότι καμία φορά κουράζομαι και χάνω την υπομονή μου με κάνει και νιώθω ενοχές μετά. Αυτό με στεναχωρεί πολύ. Γιατί φοβάμαι μην τυχόν νιώσει ότι δεν τον αγαπω

[Xristinaki91!]

Καλημερα!

Σου εστειλα σε προσωπικο μηνυμα τους λογους μοναξιας χοντρικα ειναι λογω δουλειας!

Γενικα ημουν πολυ ενεξαρτητη για παραδειγμα απο τα 5 αρχισα να πλενω μονη τα ρουχα....

Οι γονεις μου χωρισαν εκεινη την περιοδο,νομιζω πως πολλα οφειλονται σε αυτο!

Η μοναξια δεν ειναι ωραια και γω ζηταω σαββατο-κυριακη να βγουμε με φιλους του αντρα μου ή με ατομα 1-2 δικους μου που δεν πολυ ξερω, ποτε δεν εβγαινα ετσι για να βγω επελεγα τις παρεες μου δεν ηθελα να ειναι απο αναγκη και ψευτικες...

την εχω πατησει ...

Βεβαια αυτο δεν ειναι τοσο σωστο..... αν δεν δοκιμασεις δεν ξερεισ,,,,

Ειμαι και σε μικρη ηλικια γι αυτο ισωσ!

Και μενα μου λειπουν οι ανθρωποι γι συτο και εγινα πολυ κοινωνικη... στο μαρκετ στον γιατρο στα μαζαγια!

Τα μωρακια ειναι αληθεια πως καταλαβαινουν τα παντα οπως

Λες... μια φορα εκλαιγα ( επειδη δεν ηθελε με τιποτα το στηθος) και ειχε γουρλωσει τα ματια της...

Ειχα ξεκινησει γυμναστηριο να ξεσκουριασω και το σταματησα γιατι μειωθηκε το γαλα ... φαντασου ολη μερα αυπνη και μετα γυμναστηριο... και να λειπω μια ωρα για να κανω ελαφρη προγραμμα δεν λεει!

Και γενικα δεν ημουν και πολυ του υπνου! 5-6 ωρες

[Xristinaki91!]

Οταν εισαι στεναχωρημενη ή χανεις το κουραγιο ασε τ μωρο να ξαπλωσει δυο λεπτα αν ειναι ησυχο να ηρεμησεις, σε καμια περιπτωση μην πεις"αμαν τι αλλο να κανω " και αλλες τετοιες αποριες ☺ γιατι δεν καταλαβαινει το μωρο χα χα και δεν προκειται να απαντησει!!!!

Τραγουδησε του και καντο μεσα στο σπιτι βολτα... ας κλαιει....

Θα περασει...

ΕΠΙΣΗΣ εμενα οταν κλαει "χωρις λογο" εμφανη τουλαχιστον απλα θελει να ρευτει!

Η εχει νυσταξει και εμεις δεν το κατανοουμε και λεμε τι αλλο να κανω;

Εχει τυχει να την ταιζω συνεχως και να κλαει της εβαλα πιπιλια και κοιμηθηκε 2 ωρες 😀 νομιζα πεινουσε πολυ....

Μερα με την μερα μαθαινουμε, μας μαθαινουν βασικα!

Προσπαθησε να βγεις λιγο εξω και να βρεις καμια παρεα ! Ειναι δυσκολο;

Εγω προσπαθω.... αχ και απριλιο θα παω καπου μονη με την μπεμπα και δεν ξερω σε ποσους μηνες θα ερθει και ο αντρας μου....

Οποτε αναγκαστηκα θα πρεπει ν ερθει η πεθερα μου γτ η μαμα μου δουλευει δεν εχει παρει συνταξη!

Ευτυχως ειναι καλος ανθρωπος!!! Σαν την αγαπη μου!

[Deena]

Καλησπέρα κορίτσια. Δεν έχω παρακολουθήσει από την αρχή το θέμα αλλά θα ήθελα κι εγώ να πάρω μέρος για να βρω κυρίως λίγο συμπαράσταση και ίσως οι πιο έμπειρες μανούλες να μου δώσουν κουράγιο ότι κάποια στιγμή όλα θα μπουν σε μια σειρά. Είμαι μαμά ενός μπέμπη 3 μηνών. Από την αρχή δεν έχω καμία ουσιαστική βοήθεια μιας και η μαμά μου και η πεθερά μου ζουν στην επαρχία και ο σύζυγός μου δουλεύει κάθε μέρα μέχρι αργά. Το μωρό όπως είναι φυσικό δεν έχει προγραμμα στο φαγητό και στον ύπνο αφού είναι μικρό ακόμα, οπότε η κούραση, κυρίως η ψυχική είναι μεγάλη. Βάζω τα δυνατά μου κάθε μέρα να ανταπεξέλθω σε όλα, αλλά υπάρχουν μέρες που χάνω το κουράγιο μου, απελπιζομαι, αισθάνομαι ότι δεν θα τα καταφέρω. Και μετά αρχίζω να συγκρίνω τον εαυτό μου με άλλες μαμάδες και το μωρό μου με άλλα μωρά και νιώθω ακόμα πιο ασχημα. Το κακό ειναι ότι στον μπεμπάκο μου, δεν αρέσουν οι βόλτες με το καροτσι(πάντα καταλήγει σε υστερία ) με αποτέλεσμα να έχω κλειστεί μέσα στο σπίτι.Μπορείτε να μου δώσετε κάποια συμβουλή αντιμετώπισης?Νιώθω ευλογία που ήρθε στη ζωή μου αλλά υπάρχουν και στιγμές που νοσταλγώ την ξεγνοιασιά μου. Ζηλεύω πολυ μαμάδες που έχουν βοήθεια. Όσες τα καταφέρατε μόνες σας, ποιο είναι το μυστικό σας?

 

Τρουφάκι καταρχήν να σου ζήσει το μωρό σου!!!

 

Η ξεγνοιασιά σου δεν θα επανέλθει ακόμα κι αν προσλάβεις 5 νταντάδες και 3 καμαριέρες για βοήθεια!!! :)

 

Αυτά που αισθάνεσαι είναι απολύτως φυσιολογικά στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, συνυπολογιζομένης βεβαίως της μικρής ηλικίας του παιδιού με τις πρακτικές δυσκολίες που συνεπάγεται αυτή, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν έχεις ακόμα αναπτήξει κοινωνικές σχέσεις και επαφές στην Αθήνα.

 

Τα έχει πει ωραιότατα η miriki σε άλλο θέμα :

 

Το πιο δύσκολο πράγμα στη γονεϊκότητα είναι η επιτυχής διαχείρηση του πένθους που μας προκαλεί η απώλεια της ανεμελιάς μας. Είναι ένα εντελώς φυσιολογικό στάδιο που το περνούν όλοι οι γονείς, άλλοι πιο ανώδυνα άλλοι πιο δύσκολα. Αυτή η ανάγκη για προσωπικό χρόνο στην ουσία είναι η ανάγκη για πέντε λεπτά χωρίς καμία απολύτως έννοια.

 

Αυτά τα έστω και πέντε λεπτά χάθηκαν οριστικά με το πρώτο θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Είναι μια αμείληκτή πραγματικότητα που κάποιες φορές επισκιάζει τις ανείπωτες χαρές τις γονεϊκότητας. Όμως θα βρεις την άκρη κάποια στιγμή.... Προς το παρόν κλέβε στιγμές και προσπάθησε να βρίσκεις ισορροπίες μέσα στις συνθήκες που έχεις....

 

Μετά από 2 παιδιά (3 ετών και 1 έτους) συμφωνώ ακόμα και με κάθε σημείο στίξης και παρόλο που είμαι μαμά με βοήθεια στα πρακτικά της καθημερινότητας, σε διαβεβαιώνω ότι πέρασα κι εγώ από αυτό το ψυχολογικό στάδιο. Θα περάσει όμως...γρήγορα θα περάσει και μετά θα αρχίσουν άλλα στάδια, άλλα πιο δύσκολα και άλλα πιο εύκολα, όλα όμως απαραίτητα για το χτίσιμο της σχέσης με το παιδάκι σου!!!

 

Κάποιες πρακτικές συμβουλές :

 

Αν οδηγείς πήγαινε το παιδάκι με το καρότσι βόλτα σε κάποιο κλειστό εμπορικό κέντρο...εκεί το θέαμα (ειδικά αυτές τις ημέρες) είναι για το μωρό απείρως πιο εντυπωσιακό από αυτό π.χ. της γειτονιάς σου!

 

Η βόλτα σας καταλήγει συνήθως σε υστερία πιθανότατα γιατί το μωρό κουράζεται και θέλει να κοιμηθεί. Τα μωρά αυτής της ηλικίας, με το ζόρι αντέχουν πάνω από 2 ώρες ξύπνια χωρίς να τσιτώνουν. Οπότε προσαρμόζεις τις βόλτες σου αναλόγως.

 

Αυτό που σου γράφω για τον ύπνο, έχε το γενικότερα στο μυαλό σου, ώστε να προσπαθείς να κοιμίζεις το μωρό εγκαίρως πριν νυστάξει υπερβολικά, γιατί τότε αφενός κοιμάται πιο δύσκολα, αφετέρου κοιμάται λιγότερο (ξέρω ότι ακούγεται οξύμωρο, αλλά έτσι είναι!!!).

 

Άσε για λίγο τις δουλειές στην άκρη. Κάπου είχα διαβάσει ένα τρομερό τρικ που έκανε μια μαμά : με το που κοιμόταν το μωρό, έβαζε ένα χρονόμετρο 20' και μεσά σε αυτά τα λεπτά έτρεχε και έκανε ό,τι δουλειά προλάβαινε. Με το που χτυπούσε το χρονόμετρο, σταματούσε κάθε δουλειά και ασχολιόταν με τον εαυτό της/κοιμόταν/σέρφαρε/έκανε μπάνιο κ.λπ. μέχρι να ξυπνήσει το μωρό. Ό,τι δουλειά είχε μείνει, την έκανε στο επόμενο 20λεπτο στον επόμενο ύπνο του μωρού.

 

Κάνε υπομονή....όταν με το καλό κάνεις δεύτερο μωρό, θα σου φαίνεται ότι στο πρώτο τεμπέλιαζες!!!:D:D

 

Και πάλι να σου ζήσει!

[annoulen]

....όταν με το καλό κάνεις δεύτερο μωρό, θα σου φαίνεται ότι στο πρώτο τεμπέλιαζες!!!:D:D

 

Και πάλι να σου ζήσει!

 

Και άμα πιάσεις κ καμμιά δουλειά εκτός σπιτιού, εκεί να δεις πως θα σου φανεί ότι τεμπέλιαζες !!!!

 

να σου ζήσει το μωρό !

[mkcm]

Συμφωνώ κι εγώ... όταν θα έρθει δεύτερο κι αν πας και για δουλειά.... εκεί να δεις.... Απόλαυσέ το και διαχειρίσου σωστά το χρόνο σου... Αστο και λίγο να παίξει μόνο του στο πάτωμα, στο πάρκο την ώρα που πλένεις κανένα πιάτο, που μαγειρεύεις, που ξεσκονίζεις....

Αλλά προπάντων μην αγχώνεσαι να είναι το σπίτι τζι - τζι μονίμως.... Μέχρι να πάνε τα παιδιά 6 - 7 χρονών αυτό ΔΕΝ παίζει για κανέναν λόγο.....

 

Πάντως αυτό που λες για το πρόγραμμα μπορείς να το ρυθμίσεις. Εμένα και τα δύο παιδιά από 2 περίπου μηνών, μόλις είχε εδραιωθεί η γαλουχία είχαν σχεδόν στάνταρ πρόγραμμα. Ίσως όχι στους ενδιάμεσους ύπνους, αλλά οπωσδήποτε στο φαγητό και το βραδυνό ύπνο, ανεξάρτητα από το πόσες φορές ξυπνούσαν τη νύχτα. Γενικά, πάντως, για να φτιάξει το πρόγραμμά του, από την εμπειρία μου σου λέω, ότι πρέπει να υπάρχει στοιχειώδες πρόγραμμα στο βραδυνό ύπνο. Το πρόγραμμα και εσένα θα εξυπηρετήσει, καθώς δε θα σου φαίνονται όλα χαώδη, αλλά θα μπορεί να "προετοιμαστείς" για το τι θα ακολουθήσει, θα ηρεμήσει και το παιδί από την άλλη, καθώς η "προβλεψιμότητα" είναι πολύ σημαντική για τα μικράκια....