ζόρικο παιδί

[epipolaiotita]

Ο δεύτερος σε σειρά γιος μου, τεσσάρων ετών, μού έκανε το εξής σήμερα: Ξύπνησε το πρωί και δεν ήθελε να πάει σχολείο, αλλά στην γιαγιά. Τον πήγα, ενώ ο μεγάλος πήγε σχολείο. Μού ζήτησε να του αγοράσω μπουρμπουλήθρες. Του τις πήγα και τον πήρα ευχάριστα από την γιαγιά, αφήνοντας τον άλλον μετά το σχολείο. Μόλις φτάσαμε σπίτι έπαιξε λίγο και ξαφνικά άρχισε να ζητάει να πάει πάλι στη γιαγιά, να χτυπιέται, να πετάει πράγματα και να μην ξέρω τι να κάνω. Τον βάρεσα αλλά χειρότερα. Τι έπρεπε να κάνω για να με ακούσει. Τελικά τον πήγα στην γιαγιά. Πολλές φορές όμως δεν μπορεί να γίνει αυτό...

[ekavi_]

Ο δεύτερος σε σειρά γιος μου, τεσσάρων ετών, μού έκανε το εξής σήμερα: Ξύπνησε το πρωί και δεν ήθελε να πάει σχολείο, αλλά στην γιαγιά. Τον πήγα, ενώ ο μεγάλος πήγε σχολείο. Μού ζήτησε να του αγοράσω μπουρμπουλήθρες. Του τις πήγα και τον πήρα ευχάριστα από την γιαγιά, αφήνοντας τον άλλον μετά το σχολείο. Μόλις φτάσαμε σπίτι έπαιξε λίγο και ξαφνικά άρχισε να ζητάει να πάει πάλι στη γιαγιά, να χτυπιέται, να πετάει πράγματα και να μην ξέρω τι να κάνω. Τον βάρεσα αλλά χειρότερα. Τι έπρεπε να κάνω για να με ακούσει. Τελικά τον πήγα στην γιαγιά. Πολλές φορές όμως δεν μπορεί να γίνει αυτό...

 

Πλάκα κάνεις; Δεν ξέρω από που να αρχίσω με αυτό το μήνυμα.

 

Ξαναδιάβασέ το λίγο.

[epipolaiotita]

Όλα λάθος, έ?

[kardoulini]

Καλησπέρα, τα παιδια σε τετοιες ηλικιες μας δοκιμαζουν.....εγω προσωπικα σε καμια περιπτωση δεν θα τον αφηνα να μην παει σχολειο και να περασει το δικό του.....γιατι οπως ειδες μετα ήθελε και παλι να περασει το δικό του....και οι προσπαθειες που κανουν σε αυτες τις ηλικιες είναι να το παιζουν ζορικα μέχρι να μας μεταπεισουν. Φιλικα στα λεω ε μην με παρεξηγησεις....... Κ εμενα καποτε εκλαιγε οταν την αφηνα στον παιδικο και μετα απο 2 λεπτα επαιρνα τηλεφωνο και την ακουγα που τραγουδαγε.....ρωτησα την παιδοψυχολογο και μου απαντησε πως κλαιει για να με μεταπεισει....μετα δεν εχει κανεναν απολυτως λογο να κλαιει.....Προσπαθησε να εισαι λιγο πιο καθετη.....δυσκολο το ξερω....αχ αυτα τα καθικακια μας....μας κανουν ότι θέλουν.....

Το οτι τον χτυπησες δεν το σχολιαζω....συμφωνω οτι σε νευριασε.....αλλα σκεψου γιατι σε νευριασε.....γιατι ξερει οτι μπορει να σε κάνει ότι θέλει.....

[Niki81]

Ο μεγαλος μου 3 ετων ειναι ενα πολυ ζορικο παιδι....απαιτητικος...ξεροκεφαλος....πονηρος...με κρισεις νευρων πολλες φορες καικαθε μερα...ειδικα οταν κουραζεται...οπου ουρλιαζει, χτυπιεται για να γινει το δικο του.Μου εχει τυχει να ειμαι μονη στο δρομο με τον μικρο αγκαλια και το μεγαλο να χτυπιεται στο πεζοδρομιο και να μη μπορω να τον κανω καλα για μιση ωρα γιατι δε γινοταν το δικο του...ρεζιλι σε ολους τους περαστικους και τα νευρα μου κροσσια.Στο δικο το παιδι λοιπον το μονο που πιανει σε τετοιες φασεις ειναι να τον αγνοησω...θα χτυπηθει, θα σκουξει μεχρι να ξεσπασει ολο αυτο και να ηρεμησει και τοτε θα του εξηγησω γιατι δεν μπορει να γινει αυτο που θελει.οτι αλλο δοκιμασα απετυχε παταγωδως.Εχω ομως ενα βασικο κανονα...απαξ και πω οχι δεν το παιρνω πισω μπα να φωναζει οσο θελει.

 

αν του λες οχι και μετα το παιρνεις πισω και τελικα του κανεις το χατηρι του περνας το μηνυμα οτι αν φωναζει και κλαιει θα γινει το δικο του.αυτο το λαθος εκανε ο αντρας μου στην αρχη...ελεγε οχι αλλα στο τελος εκανε οτι ζητουσε το παιδι...γιατι δεν αντεχε τις φωνες του.Αποτελεσμα...ενω στο δικο μου οχι υπακουε...οταν ηταν ο μπαμπας του παρον γκρινιαζε για ωρα γιατι ηξερε πως ετσι θα πετυχει οτι ηθελε.

 

επισης θεωρω λαθος να τον αφηνεις να μην παει σχολειο ετσι χωρις λογο .

[ekavi_]

Όλα λάθος, έ?

 

Δεν πρόλαβα χθες να σου γράψω λεπτομέρειες.

 

Λοιπόν, αν ξαναδιαβάσεις το μήνυμά σου θα δεις ότι στην ουσία του έκανες όλα τα χατήρια. Το παιδάκι όμως έψαχνε κάθε φορά κάτι άλλο για να σου τραβήξει την προσοχή, να δοκιμάσει τα όριά του κτλ. Και εσύ κάθε φορά υποχωρούσες. Στο τέλος εκνευρίστηκες, τον χτύπησες κιόλας και βέβαια το αποτέλεσμα ήταν χειρότερο.

 

Αν θες τη γνώμη μου μην υποχωρείς εύκολα σε σημαντικά πράγματα. Το να πάει σχολείο πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτο. δεν πάμε όποτε έχουμε όρεξη. Το να κανονίζει αυτός το πρόγραμμα (πχ πότε θα πηγαίνει στη γιαγιά) επίσης δεν είναι αποδεκτό.

Να του δώσεις να καταλάβει ότι με φωνές, φασαρίες κτλ όχι απλώς δεν περνάει το δικό του αλλά χάνει και άλλα προνόμια.

Και η δικιά μου η μικρή είναι πολύ δύσκολη, αλλά άπαξ και πω όχι, δεν το παίρνω πίσω. Ας φωνάζει και ας χτυπιέται. Το αποτέλεσμα είναι πως σιγά σιγά με το χρόνο αραιώνουν τα "καπρίτσια της".