Δεν αντεχω αλλο τους γονεις μου!

[marioula90]

Καλησπερα..!ειμαι η μαρια και ειμαι 23 χρονων..Ως τελευταια μου λυση πριν παω σε ψυχολογο ηταν να γραψω στο forum μηπως μπορεσω και βοηθηθω..ειμαι σε μια χαλια κατασταση καθως δεν μπορω να ζησω τη ζωη μου..οι γονεις μου συνεχεια μου επιβαλλονται λες και ειμαι ενα πιονι τους,ενα σκυλακι τους..ζητησα να παω 2 μερες διακοπες το καλοκαιρι με το αγορι μου και εγινε ο πανικος..(στην προηγουμενη μου σχεση ημουν 19 και ειχα παει)Τωρα λενε τι θα γινεται?με οποιον γνωριζεις θα σε αφηνουμε να πηγαινεις διακοπες?δηλαδη ειναι λογικο αυτο το πραγμα?!της ξαναζητησα λοιπον να φυγω για ενα 3μερο τωρα της γιορτες και την επιασε κριση πανικου...πηγε σε νευρολογο και της εδωσε φαρμακα.!λεει οτι ειμαι μια ξετσιπωτη και οτι αυτες τισ αρχες μου δωσανε εκεινοι.και οτι δεν σεβομαι και χιλια δυο κακα και ασχημα που δεν επιτρεπεται να τα πω!δηλαδη μονο στις διακοπες μπορει να μεινω εγκυος η να σκεφτει ο κοσμος τα χειροτερα για μενα..!βριζει συνεχεια το αγορι μου που με ξεσηκωνει.κ λεει οτι ειναι μικρος για μενα.!γιατι δεν καταλαβαινει οτι δεν ειναι μονο το σεξ σε μια σχεση?υπαρχουν και τα συναισθηματα!εχω ονειρα και θελω να ζησω..με παρεες και το αγορι μου..γιατι πρεπει να σκεφτομαι οτι καποτε θα τον χωρισω και αυτον και να μην ζω?ειναι πολυ υπερβολικη με κατηγορει σε ολους λες και ηταν κανενα εγκλημα!δε ζω φυσιολογικα..θελω να φυγω απτο σπιτι μου πια κουραστηκα!ειναι τοσο παραλογα αυτα που λεω?θα αγαπαω δηλαδη μονο οποιον αρεσει στη μανα μου.κ τοτε θα μαφηνει..ειναι η χειροτερη μου πρωτοχρονια..με καταστρεφουν και εκεινοι νομιζουν οτι με προστατευουν...σας παρακαλω βοηθηστε με!

[Mpempoulaki]

Καλησπέρα!!!!δε θέλω να σου πω τα κλασικά οτι ειναι γονείς και ενδιαφέρονται κλπ........Τους βρίσκω τρομερά καταπιεστικους και υπερβολικούς.κανατε ποτε σοβαρή και ήρεμη συζήτηση;;;;εργάζεσαι;σπουδάζεις;

[marioula90]

Πως να κανω ηρεμη συζητηση οταν τους λες οτι δεν με κανετε χαρουμενη και σου λενε οχι θα σαφηνουμε να τριγυρνας με τον καθενα...αν εσυ δηλαδη αλλαζεις γκομενους καθε μηνα αυτο θα γινεται?!σε τρελαινουν !οτι και να πω θα μου απαντησουν ετσι ωστε θα με κανουν χειροτερα...εγω τωρα κανω την πρακτικη μου και με το καλο τον ιουνη περνω πτυχιο...και δουλεια να βρω δε σωνομαι..δε ζηταω υπερβολες..τα απλα που κανει μια 23 χρονη κοπελα...ιπαρχουν κοπελες πολυ μικροτερες και κανουν αλλα και αλλα!

[Mpempoulaki]

Έχεις δίκιο!!!!υπαρχει κάποιο κοντινό σου πρόσωπο που θα μπορούσε να τους μιλήσει;

[marioula90]

πανω κατω ξερουν ολοι οτι ειναι υπερβολικη η μανα μου και οτι δεν ειναι σωστα αυτα που κανει...της το λενε αλλα και παλι ετσι οπως εχει μεγαλωσει δεν μπορει να καταλαβει τις αναγκες της νεας γενιας.!θεωρει οτι χανω την τσιπα μου και δεν τους σεβομαι..

[alcyon]

Εσύ τι ακριβώς θέλεις από τη μητέρα σου; Εννοώ, ποιες είναι οι προσδοκίες σου; Ποιος ο ρόλος ο δικός της και ποιος ο δικός σου; Εφόσον ακόμα δεν έχεις ανεξαρτητοποιηθεί, ποια η δική σου συμβολή στην οικογένεια; Λειτουργείς όπως όταν ήσουν ανήλικη ή έχουν προκύψει κι άλλες υπευθυνότητες; Αν η ζωή σου δεν έχει αλλάξει και πολύ από τότε που πήγαινες στο σχολείο, τότε μάλλον πρέπει να αρχίζεις να αναλαμβάνεις περισσότερες ευθύνες. Τα δικαιώματα συνοδεύονται από ευθύνες. Με την ενηλικίωση δεν αποκτάς μόνο "ελευθερίες".

(Μην απαντάς σε εμάς... εσύ σκέψου και απάντησε στον εαυτό σου).

 

Μπορεί να έχεις δίκιο στο θέμα της αυταρχικότητας.

Σε άλλα θέματα όμως μήπως ζητάς πολλά; π.χ. οι διακοπές έχουν ένα οικονομικό κόστος. Δεδομένου πως είσαι 23 ετών και μη εργαζόμενη, αν η οικογένεια δυσκολεύεται ή έχει "μετρημένα τα κουκιά" το να θες διακοπές μήπως είναι υπερβολικό;

 

Δες τι χρειάζεται για να πατήσεις στα πόδια σου... και έτσι να κανονίζεις εσύ απόλυτα τη δική σου ζωή.

[Niki81]

Κι ομως....η μονη σου σωτηρια ειναι να βρεις δουλεια.Οσο εξαρτασαι οικονομικα απο τους γονεις σου θα σε αντιμετωπιζουν σαν ανηλικο.οταν οικονομικα ανεξαρτητοποιηθεις τοτε δε θα μπορουν να σου πουν τπτ.Συγχρονως πρεπει να καταλαβεις κι εσυ η ιδια οτι εχεις ενηλικιωθει....το θεμα σου λοιπον ειναι να ζεις ως ενηλικη σιγα...οχι το πως θα κανεις τη μαμα σου να σου επιτρεψει να φυγεις ενα διημερο.Παρε το πτυχιο σου με το καλο και κοιτα να βρεις δουλεια και να φτιαξεις τη ζωουλα σου.

[BabyCute]

Κι ομως....η μονη σου σωτηρια ειναι να βρεις δουλεια.Οσο εξαρτασαι οικονομικα απο τους γονεις σου θα σε αντιμετωπιζουν σαν ανηλικο.οταν οικονομικα ανεξαρτητοποιηθεις τοτε δε θα μπορουν να σου πουν τπτ.Συγχρονως πρεπει να καταλαβεις κι εσυ η ιδια οτι εχεις ενηλικιωθει....το θεμα σου λοιπον ειναι να ζεις ως ενηλικη σιγα...οχι το πως θα κανεις τη μαμα σου να σου επιτρεψει να φυγεις ενα διημερο.Παρε το πτυχιο σου με το καλο και κοιτα να βρεις δουλεια και να φτιαξεις τη ζωουλα σου.

 

Αυτο, αυτο, αυτο!

Οσο χαζό και να σου φαίνεται οσο τους χρειάζεσαι οικονομικά θα σε κάνουν οτι θέλουν!

Βρες δουλειά, και μετα θα ξέρουν οτι δεν μπορούν να σε κουμαντάρουν γιατι μπορείς να φύγεις άνα πάσα στιγμή!

[Λαΐδα]

Το ιδιο και εγω θα σου πω...ΔΟΥΛΕΙΑ...δεν υπαρχει αλλη λυση.

Αν τωρα δουλευεις , εισαι 23 , και εξακολουθουν να ειναι τοσο αυταρχικοι, τι να πω....εγω θα εφευγα απο το σπιτι....

[Χαρά-Μαρία]

Καλησπερα..!ειμαι η μαρια και ειμαι 23 χρονων..Ως τελευταια μου λυση πριν παω σε ψυχολογο ηταν να γραψω στο forum μηπως μπορεσω και βοηθηθω..ειμαι σε μια χαλια κατασταση καθως δεν μπορω να ζησω τη ζωη μου..οι γονεις μου συνεχεια μου επιβαλλονται λες και ειμαι ενα πιονι τους,ενα σκυλακι τους..ζητησα να παω 2 μερες διακοπες το καλοκαιρι με το αγορι μου και εγινε ο πανικος..(στην προηγουμενη μου σχεση ημουν 19 και ειχα παει)Τωρα λενε τι θα γινεται?με οποιον γνωριζεις θα σε αφηνουμε να πηγαινεις διακοπες?δηλαδη ειναι λογικο αυτο το πραγμα?!της ξαναζητησα λοιπον να φυγω για ενα 3μερο τωρα της γιορτες και την επιασε κριση πανικου...πηγε σε νευρολογο και της εδωσε φαρμακα.!λεει οτι ειμαι μια ξετσιπωτη και οτι αυτες τισ αρχες μου δωσανε εκεινοι.και οτι δεν σεβομαι και χιλια δυο κακα και ασχημα που δεν επιτρεπεται να τα πω!δηλαδη μονο στις διακοπες μπορει να μεινω εγκυος η να σκεφτει ο κοσμος τα χειροτερα για μενα..!βριζει συνεχεια το αγορι μου που με ξεσηκωνει.κ λεει οτι ειναι μικρος για μενα.!γιατι δεν καταλαβαινει οτι δεν ειναι μονο το σεξ σε μια σχεση?υπαρχουν και τα συναισθηματα!εχω ονειρα και θελω να ζησω..με παρεες και το αγορι μου..γιατι πρεπει να σκεφτομαι οτι καποτε θα τον χωρισω και αυτον και να μην ζω?ειναι πολυ υπερβολικη με κατηγορει σε ολους λες και ηταν κανενα εγκλημα!δε ζω φυσιολογικα..θελω να φυγω απτο σπιτι μου πια κουραστηκα!ειναι τοσο παραλογα αυτα που λεω?θα αγαπαω δηλαδη μονο οποιον αρεσει στη μανα μου.κ τοτε θα μαφηνει..ειναι η χειροτερη μου πρωτοχρονια..με καταστρεφουν και εκεινοι νομιζουν οτι με προστατευουν...σας παρακαλω βοηθηστε με!

 

 

Καταρχας, ηρεμησε και σκεψου, πως θα φτιαξεις τη ζωη σου γιατι τωρα ξεκινας. Για μια Πρωτοχρονια δεν χαλασε ο κοσμος, κοιτα τι θα γινει απο εδω και περα.

Κατσε και σκεψου τι σου αρεσει να κανεις. Φτιαξε ενα βιογραφικο, βρες μια δουλεια και μολις εχεις ενα χ ποσο, μεινε σε δικο σου σπιτι οσο μικρο και αν ειναι. Κανε ο,τι εχεις ονειρευτει.

Σε λιγα χρονια,θα δουν την αλλαγη σου και την ανεξαρτησια σου και θα αλλαξουν απεναντι σου. Σου μιλαω ΕΚ ΠΕΙΡΑΣ. Καταλαβαινω οτι οι συγκεκριμενοι γονεις, θα θελουν να παντρευτεις για να γινει κατι τετοιο αλλα εσυ, κανε αυτο που θελεις ΕΣΥ, με τη ζωη σου. Απλα κανε προγραμμα και μη βιαζεσαι. Ολα θα γινουν.

Καλη τυχη σου ευχομαι.

[marioula90]

Σας εευχαριστω ολους για τις απαντησεις...μεχρι να βρω εγω δουλεια θα εχουν περασει τα χρονια γιατι δεν ειναι κ ευκολο να βρεις δουλεια...και γιατι να μην μπορω να ζησω τη ζωη μου απο τωρα?ειμαι ηδη 23 δεν ειμαι 13...αυτο θελω να ζησω τη δικη μου ζωη με τα δικα μου θελω...και δεν ειναι μια πρωτοχρονια το θεμα μονο...σε ολα θα βρουν μια αρνητικη σταση..γιατι αυτο και γιατι εκεινο...οχι αυτο και οχι εκεινο...και με το να λεω συνεχεια οχι στο αγορι μου,σε οποιο αγορι μου και αν ειναι αυτο,του δημιουργω κενα δεν ειμαι διπλα του στις χαρες του και λογικο να χωρισουμε..οχι γιατι το θελω εγω αλλα εξαιτιας της μανας μου...δυσκολα τα πραγματα..

[alcyon]

Δεν έχει νόημα η συζήτηση...

 

Απαιτείς και μοιρολατρείς.

[lelaki1980]

Σας εευχαριστω ολους για τις απαντησεις...μεχρι να βρω εγω δουλεια θα εχουν περασει τα χρονια γιατι δεν ειναι κ ευκολο να βρεις δουλεια...και γιατι να μην μπορω να ζησω τη ζωη μου απο τωρα?ειμαι ηδη 23 δεν ειμαι 13...αυτο θελω να ζησω τη δικη μου ζωη με τα δικα μου θελω...και δεν ειναι μια πρωτοχρονια το θεμα μονο...σε ολα θα βρουν μια αρνητικη σταση..γιατι αυτο και γιατι εκεινο...οχι αυτο και οχι εκεινο...και με το να λεω συνεχεια οχι στο αγορι μου,σε οποιο αγορι μου και αν ειναι αυτο,του δημιουργω κενα δεν ειμαι διπλα του στις χαρες του και λογικο να χωρισουμε..οχι γιατι το θελω εγω αλλα εξαιτιας της μανας μου...δυσκολα τα πραγματα..

 

καταρχας μην εισαι τοσο απισιοδοξη με την δουλεια!και οταν λεμε δουλεια εννοουμε μεχρι να βρεις να κανεις αυτο που εχεις σπουδασει να μπορεις να βρεις μια οποιαδηποτε δουλεια που θα σε συντηρει χωρις αυτο να σημαινει οτι θα μπορεσεις να νοικιασεις σπιτι και να φυγεις ετσι?εγω αυτο θα εκανα...μια δουλεια με 500-600 ευρο και θα ησυχαζε το κεφαλακι μου.....οσο αφορα το υπολοιπο θεμα σου πιστευω οτι δεν λυνετε μεσα σε 5-10 γραμμες που θα σου απαντησουμε εμεις γιατι πολυ απλα δεν ξερουμε την καθημερινοτητα σου....πχ....η μαμα σου ειναι χωρισμενη ειχε και αυτη καταπιεστικους γονεις....εχει περασει καλα ή δυσκολα στην ζωη της?γιατι συνηθως αυτα πιστευω ειναι και λιγο απωθημενα.....ειναι πολυπλοκο το θεμα σου λοιπον....και σε ψυχολογο να πας τα ιδια θα σε ρωτησει...αυτοι ξερουν καλυτερα....γιατι αν πας και του πεις του ψυχολογου το κειμενακι που εγραψες σε εμας θα σου πει εεεε ναι κοινοτυπο θεμα μεταξυ γονιων και παιδιων...αλλα αυτος θα παει πολυ παρακατω....δεν σου λεω να πας σε ψυχολογο κανε οτι θελεις...αν ομως ειναι μονο αυτα που μας λες παρακατω εγω θα της ελεγα μαμα ειμαι 23 θα κανω απλα οτι θελω αν θελεις να εισαι διπλα μου ουσιαστικα να εισαι χωρις ομως να ανακατευεσε και να εισαι εκει οταν εγω θα σε χρειαστω....εγω δεν υπηρχε περιπτωση να πω κατι παραπανω απο αυτο...ευχομαι καλη επιτυχια

[sseugenia]

Θα συμφωνήσω κι εγώ οτι η δουλεία είναι το Α και το Ω στο πρόβλημά σου. Θα σε βοηθήσει να κάνεις το πρώτο βήμα και να βάλεις τα όριά σου. Κι όταν λέμε δουλειά εννοώ οποιαδήποτε δουλειά. Πόσοι και πόσοι φοιτητές εργάζονται για ένα διάστημα ως σερβιτόροι, νταντάδες, μαθήματα σε παιδάκια κλπ. Δεν ξέρω τι σπουδάζεις αλλά πίστεψέ μπορεί να βρεις κάτι αξιοπρεπές να βγάζεις ένα χαρτζιλίκι αν πραγματικά το θες. Και λέω αξιοπρεπές γιατί απ' ο,τι κατιλαβα οι δικοί σου θα έχουν άποψη και στην επιλογή της δουλειάς. "Σερβιτόρα η κόρη μας;" και τέτοια.

Επειδή κάπως έτσι ήταν και οι δικοί μου οι γονείς, ο πατέρας μου κυρίως, είχα επιστρατεύσει τη λύση των ψεμάτων. Φαντάσου οτι διακοπές με το αγόρι μου πήγα στα 25 μου φανερά. Μέχρι τότε ήμουν με φίλες ή με συγγενείς. Δεν σου προτείνω κάτι τέτοιο φυσικά γιατί θα ζεις μέσα στο άγχος. Μεγάλο το ρίσκο γιατί τα ψέματα ΔΕΝ είναι λύση. Κάτι να πήγαινε στραβά θα γίνονταν τρις χειρότερα τα πράγματα.

Απο την άλλη εμένα ευτυχώς δεν ήταν τόσο υπερβολικοί ώστε να μιλάνε έτσι (δεν ξέρω εάν έπαιξε ρόλο οτι το αγόρι μου έγινε και άντρας μου στην πορεία) αλλά είχαν τον τρόπο τους να περάσουν τα μηνύματα τους. Πχ μου έλεγαν οτι όταν πας με έναν άντρα διακοπές και έχεις τον πειρασμό δίπλα σου ολη μέρα, δεν αργεί να γίνει το κακό και μετά τι θα πει ο κόσμος; Λες και το "κακό" μπορεί να γίνει μόνο στις διακοπές και όχι σε έναν μισάωρο καφέ ή οπουδήποτε αλλού.

Απο τη στιγμή που βρήκα δουλειά και ανεξαρτητοποιήθηκα οικονομικά, η στάση μου όλη άλλαξε (σημείωση οτι απο τα 18 μου δούλευα με τον πατέρα μου και ήμασταν 24ώρες το 24ωρο μαζί). Δεν ρώταγα πια για να πάρω άδεια, απλά τους ενημέρωνα με ευγένεια και σεβασμό. Απέφευγα όμως να λείπω Χριστούγεννα, Πάσχα κλπ ώστε να μη γίνομαι προκλητική. Σεβόμουν οτι είναι οικογενειακές μέρες και ήθελαν να τις περνάμε μαζί.

Σημασία έχει να αλλάξεις στάση και να βάλεις όρια. Αλλά να το πιστεύεις, να σου βγει αυθόρμητα. Όχι να προσποιείσαι. Εγώ με τη δουλειά είχα παλαβά ωράρια οπότε και να ήθελαν δεν μπορούσαν να με ελέγξουν. Περάσαμε ένα αρκετά δύσκολο διάστημα προσαρμογής αλλά επειδή πάλι καλά οι δικοί μου είναι πολύ του διαλόγου, καταφέραμε να βρούμε νέες ισορροπίες. Φαντάσου οτι με τον καιρό έφερνα το αγόρι μου σπίτι, το γνώρισαν και το αγάπησαν.

Έχεις προσπαθήσει να μιλήσεις μαζί τους; Μήπως βοηθήσει εάν κι εσένα γνωρίσουν τη σχέση σου; Επιμένω πάντως πως το κλειδί είναι η δουλειά. Τα πέρασα και ξέρω. Άλλαξε την καθημερινότητά σου και μη μιζεριάζες! Όλα θα στρώσουν με τον καιρό!

[marioula90]

δεν με πειραζει οτι δουλεια και να κανω..το ξερω οτι δεν θα βρω κατευθειαν στο αντικειμενο μου....δεν θεωρειτε ομως οτι και δουλεια να πιασω θα θελουν να τους βοηθαω οικονομικα..δηλαδη το οτι θα βγαζω τα δικα μου λεφτα,οπου μπορει να τους δινω κιολας θα με κανει ανεξαρτητη?η μαμα μου δεν θελει να γνωρισει τη σχεση μου...λεει ενταξει δεν ειναι και ο γαμπρος για να μπει και μεστο σπιτι...μουχει δημιουργησει τεραστιο προβλημα..χανω πραγματα που θελω επειδη με διαταζει και επειδη εχει τετοια νεοτροπια...

[eleanor]

συμφωνω πως ειναι μια καλη αρχη να ανεξαρτητοποιηθεις οικονομικα..μετα σιγα σιγα θα βαλεις τα ορια σου...φυσικα και εχεις δικαιωμα και να ζησεις και να πας με το φιλο σου διακοπες!

[sseugenia]

δεν με πειραζει οτι δουλεια και να κανω..το ξερω οτι δεν θα βρω κατευθειαν στο αντικειμενο μου....δεν θεωρειτε ομως οτι και δουλεια να πιασω θα θελουν να τους βοηθαω οικονομικα..δηλαδη το οτι θα βγαζω τα δικα μου λεφτα,οπου μπορει να τους δινω κιολας θα με κανει ανεξαρτητη?η μαμα μου δεν θελει να γνωρισει τη σχεση μου...λεει ενταξει δεν ειναι και ο γαμπρος για να μπει και μεστο σπιτι...μουχει δημιουργησει τεραστιο προβλημα..χανω πραγματα που θελω επειδη με διαταζει και επειδη εχει τετοια νεοτροπια...

 

Εάν πιάσεις δουλειά και δίνεις και το μισθό σου στους δικούς σου τότε πώς θα ανεξαρτητοποιηθείς οικονομικά; Δεν είπα να μη συνεισφέρεις εάν υπάρχει πραγματική ανάγκη αλλά σίγουρα θα κρατάς κάτι να κάνεις να κουμάντα σου! Επίσης εάν υποθέσουμε οτι το παλικάρι που είστε μαζί, γίνει στο μέλλον και γαμπρός, πώς θα είναι εφικτό αυτό όταν η μητέρα σου δεν δίνει σε κανέναν την ευκαιρία να μπει στο σπίτι;

[lelaki1980]

δεν με πειραζει οτι δουλεια και να κανω..το ξερω οτι δεν θα βρω κατευθειαν στο αντικειμενο μου....δεν θεωρειτε ομως οτι και δουλεια να πιασω θα θελουν να τους βοηθαω οικονομικα..δηλαδη το οτι θα βγαζω τα δικα μου λεφτα,οπου μπορει να τους δινω κιολας θα με κανει ανεξαρτητη?η μαμα μου δεν θελει να γνωρισει τη σχεση μου...λεει ενταξει δεν ειναι και ο γαμπρος για να μπει και μεστο σπιτι...μουχει δημιουργησει τεραστιο προβλημα..χανω πραγματα που θελω επειδη με διαταζει και επειδη εχει τετοια νεοτροπια...

 

βρε κοριτσι γιατι ντε και καλα πρεπει να τους δινεις λεφτα δεν το καταλαβαινω.ειναι θεωρεις απαιτηση των γονιων σου η απλα το λες εσυ απο μονη σου?αν τιθεται θεμα να βοηθαμε οικονομικα τους δικους μας ανθρωπους αν υπαρχει καποιο οικονομικο προβλημα τοτε οκ αλλα το ΑΠΑΙΤΩ ειναι διαφορετικο!και εισαι 23 χρονων και μαλλον ουτε και εσυ το εχεις χωνεψει μαλλον καλα.αλλες κοπελες εχουν οικογενειες και παιδια και δεν μπορεις να βαλεις ορια μεχρι που μπορουν οι γονεις σου να ανακατευονται?μετα οταν θα παντρευτεις θα ανακατευονται και εκει?τεραστιο προβλημα θα ειναι και αυτο.η περιπτωση σου για μενα ειναι πολυ ευκολη και απο οτι διαβαζω που γραφεις ψαχνεσε να βρεις τι και αν και πως.μην κολλας αλλα δεν ειπαμε να τους αποξενωσεις κιολας.και τι πειραζει αν δεν πας τον φιλο σου στο σπιτι?μην τον πας....εδω υπαρχουν αλλα που πρεπει να λυθουνε αμεσα!23 χρονων εγω δεν ρωταγα κανεναν και τιποτα(απο τα 18 δηλαδη αλλα τελος παντων)οι γονεις μου απλοι παρατηρητες χωρις να επεμβαινουν παρα μονο συμβουλευτικα και τωρα αν καμια φορα η μαμα μου ανακατευτει στο σπιτι μου της λεω μην διανοηθεις να το ξανακανεις αυτο και τσουπ την σακουλευτε και σταματαει.και η μαμα μου ειναι φοβερη γυναικα και την λατρευω αλλα στην δικια μου ζωη τον πρωτο και τελευταιο λογο τον εχω εγω.εγω θελω να την πατησω μονη μου εγω θελω να κανω και τα λαθη μου και να τα διορθωνω μονη μου!!!

[marioula90]

μαλλον δεν εχω ακομα τη δυναμη να επιβληθω,η το κανω με λαθος τροπους που με φερνουν ακομα σε μεγαλυτερη κοντρα μαζι τους...οταν λεω οτι θα παω ενα σαβ-κο σαλαμινα με παρεα δεν λεω μονο με το αγορι μου γιατι κατευθειαν θα παει το μυαλο τους στο σεξ.μου λεει ρωτησες τον πατερα σου αν σαφηνει?δηλαδη μου εχει γινει θηλια απο το λαιμο αυτο το πραγμα...και δουλεια αν βρω ,αν περναμε δυσκολα θα πρεπει να συνεισφερω κατι...ξερω οτι δεν θα τα δεχονται,αλλα εγω θα πρεπει να το λεω...γιατι μετα απο μεσα τους θα συζητανε οτι δεν δινει τιποτα και τα χαλαει με τον γκομενο...

[lelaki1980]

μαλλον δεν εχω ακομα τη δυναμη να επιβληθω,η το κανω με λαθος τροπους που με φερνουν ακομα σε μεγαλυτερη κοντρα μαζι τους...οταν λεω οτι θα παω ενα σαβ-κο σαλαμινα με παρεα δεν λεω μονο με το αγορι μου γιατι κατευθειαν θα παει το μυαλο τους στο σεξ.μου λεει ρωτησες τον πατερα σου αν σαφηνει?δηλαδη μου εχει γινει θηλια απο το λαιμο αυτο το πραγμα...και δουλεια αν βρω ,αν περναμε δυσκολα θα πρεπει να συνεισφερω κατι...ξερω οτι δεν θα τα δεχονται,αλλα εγω θα πρεπει να το λεω...γιατι μετα απο μεσα τους θα συζητανε οτι δεν δινει τιποτα και τα χαλαει με τον γκομενο...

 

κουκλα μου εσυ οντως μαλλον εχεις το προβλημα...δεν γινετε να θελεις κατι τοσο πολυ και να κολλας στο πως θα μιλησεις και στο πως θα συμπεριφερθεις!εαν σκεφτεσε ετσι το μονο που θα καταφερεις ειναι να διαιωνιζεται το προβλημα!ευχομαι καλη επιτυχια!

[marioula90]

το ξερω οτι μπορει οντως να το εχω και εγω το προβλημα...ομως δε παν να το θελω πολυ και να το δειχνω ,το θεμα τελειωνει με ενα γιατι.?και με ενα οχι .και με ενα γιατι ειναι αναγκη να γινει αυτο..?τοσο σκληρη ψυχολογια δηλαδη...και ολα αυτα για μια προστασια...

[vivien9]

μαλλον δεν εχω ακομα τη δυναμη να επιβληθω,η το κανω με λαθος τροπους που με φερνουν ακομα σε μεγαλυτερη κοντρα μαζι τους...οταν λεω οτι θα παω ενα σαβ-κο σαλαμινα με παρεα δεν λεω μονο με το αγορι μου γιατι κατευθειαν θα παει το μυαλο τους στο σεξ.μου λεει ρωτησες τον πατερα σου αν σαφηνει?δηλαδη μου εχει γινει θηλια απο το λαιμο αυτο το πραγμα...και δουλεια αν βρω ,αν περναμε δυσκολα θα πρεπει να συνεισφερω κατι...ξερω οτι δεν θα τα δεχονται,αλλα εγω θα πρεπει να το λεω...γιατι μετα απο μεσα τους θα συζητανε οτι δεν δινει τιποτα και τα χαλαει με τον γκομενο...

Πιάσε εσύ μια δουλειά να βγάζεις 500 ευρώ και βλέπεις μετά αν και πόσο θα συνεισφέρεις στο σπίτι..αυτή την στιγμή σε θρέφουν οι γονείς σου, είναι αυτό καλύτερο?? Και αν περνάτε δύσκολα όπως λες πώς γίνεται να ζητάς και λεφτά για διήμερα και τριήμερα από πάνω?? Πιάσε δουλειά και μάζευε για τις τις διακοπές και τις εξόδους σου! Από την στιγμή που δεν πληρώνεις νοίκι-λογαριασμούς-φαϊ, μπορείς και να συνεισφέρεις λίγο στο σπίτι ή έστω να μην ζητάς από τους γονείς λεφτά πλέον και να αποταμιεύεις κάποια χρήματα. Από κει και πέρα δεν θα χρειάζεται καν να ρωτάς αν μπορείς να πας στην Σαλαμίνα πλέον γιατί δεν θα χρειάζεται να ζητήσεις και χρήματα..απλώς θα ενημερώνεις τους γονείς. Και πρέπει πρώτα από όλα να τους μιλήσεις αρκετά για το ότι είσαι ενήλικη μπλα-μπλα, δεν μπορούν να επεμβαίνουν στην ζωή σου, ζούμε στο 2014 κι όχι στο 1950 κτλ κτλ.

[Maniamounias]

Λοιπόν,συγνώμη που "χώνομαι" ,αλλά υπάρχουν πολύ χειρότερα από αυτά που λες.

 

Εγώ είμαι ένα πολύ καλό παράδειγμα.

 

Υπήρξα καλή μαθήτρια και υπόδειγμα κόρης.Είμαι η πρωτότοκη και οι γονείς τα περίμεναν όλα από μένα (να είμαι καλή μαθήτρια,ευγενική κτλ) .Μέχρι εδώ όλα καλά,όλα ανθηρά.

 

Για να μη μακρυγορώ (θα φτάσω να γράψω βιβλίο με το τι έχω περάσει) ,ο πατέρας μου δε με άφηνε να βγω έξω με φίλους και δε μιλάω για 10-12 χρονών,αλλά για 18-20,με αποτέλεσμα να μην έχω φίλους,αφού ντρεπόμουν να τους πω ότι δε θα βγω μαζί τους γιατί δε με αφήνει ο μπαμπάς μου.

 

Στη Γ'Λυκείου παράτησα τις προσπάθειες να είμαι καλή μαθήτρια -ναι,το έκανα από αντίδραση-με αποτέλεσμα μέχρι και την τάξη να περάσω οριακά.Πήγα για σπουδές σε ένα ΙΕΚ που δε μου άρεσε μόνο και μόνο για να λείπω από το σπίτι -οριακά περνούσα τα εξάμηνα αφού πάταγα ελάχιστα.Έχω κι άλλα να σου πω αν θες.

 

Γνώρισα τον άντρα μου μέσω ενός ξάδερφού μου το 2008.Ήμουν 23 ετών.Ο άντρας μου ήξερε την (παράλογη) συμπεριφορά του πατέρα μου,με αποτέλεσμα (αφού ήταν αδύνατο να με βλέπει συχνά -που να με βρει ο έρμος,κλειδωμένη στο σπίτι καθώς ήμουν) ,παίρνει τους γονείς του ένα Σαββατόβραδο και έρχεται επίσημα στο σπίτι.Η σχέση μας μετρούσε 10 μέρες.

 

Με τον άντρα μου πήγα πρώτη φορά στα Goody's,με τον άντρα μου πήγα πρώτη φορά σε club,με τον άντρα μου πήγα πρώτη φορά στο κέντρο της Αθήνας,με τον άντρα μου όλα.

 

Κοπελιά,αν κάτσω να σου τα γράψω όλα θα κλαίς.ΔΕ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ που παντρεύτηκα,αλίμονο,με τον άντρα μου ζω ότι δεν έζησα όταν έπρεπε,αλλά μπροστά σ'αυτά που πέρασα εγώ,το ότι δε σε αφήνουν να πας διακοπές με το φίλο σου,εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται αστείο.

 

Κάτι τελευταίο και κλείνω γιατί τα θυμάμαι και στεναχωριέμαι -αν και σου είπα μόνο την κορυφή του παγόβουνου.Μέχρι που γνώρισα τον άντρα μου,μου απαγόρευαν να έχω κινητό γιατί δεν το χρειαζόμουν.

 

Είπες τίποτα για καταπιεστικούς γονείς;

[ekavi_]

δε ζηταω υπερβολες..τα απλα που κανει μια 23 χρονη κοπελα...ιπαρχουν κοπελες πολυ μικροτερες και κανουν αλλα και αλλα!

 

Εκτός από διακοπές με τον φίλο σου, τι άλλο δεν σε αφήνουν να κάνεις;

 

Αφού σε άφησαν να πας στα 19, τι μεσολάβησε και άλλαξαν γνώμη;

 

Μήπως να δεις το θέμα από άλλη οπτική γωνία;

[KonstantinaDimitris]

Εγώ δεν θα μπω στην διαδικασια να αναλύσω την συμπεριφορά των γονιών σου. Δεν έχει νόημα.απλά βλέπω πως μοιρολατρείς κδεν κάνεις κινήσεις απεγκλωβισμού. Ξέρω πως ειναι δύσκολο να βρεις δουλειά της αρεσκείας σου, αλλά ξεκίνα με οποιαδήποτε αξιοπρεπή δουλειά που θα σου αποφέρει χρήματα. Οποιος ψάχνει, βρίσκει! Όσο σε συντηρούν οι δικοί σου, απλά θα σου επιβάλλονται .