"ΜΑΜΑΚΙΑΣΗ"

[BOLERO]

Καλησπέρα σε όλους.

Έχω ενα θεματάκι με τον μικρό τους τελευταίους μήνες και θέλω την βοήθεια σας.

Ο μικρός είναι 33 μηνών, πολύ ζωηρός και δραστήριος. Μετά το τέλος τον διακοπών έχει παθεί μαμακιαση. Η αλήθεια είναι οτι το καλοκαίρι το πέρασε με τους γονείς μου (2 μήνες) και εγώ πήγαινα και τον εβλεπα απο Παρασκευή απόγευμα μέχρι Κυριακή βράδυ. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να είναι οι δικοί μου Αθήνα και δεν είχα άλλη επιλογή, ο μικρός λατρέυει τους γονεις μου - οι οποίοι τον κρατάνε απο 3 μηνών. Με το που γύρισε λοιπόν, ο κακός χαμός! Θέλει να είμαστε συνέχεια μαζί και δεν μπορώ να κουνηθώ καθόλου. Τον Σεπτεμβριο έμεινα και χωρίς δουλεία, οπότε αν εξαιρέσουμε 5 ώρες την ημέρα που είναι στον παιδικό σταθμό, ειμαστε συνέχεια μαζί αφού ο μπαμπάς έρχεται μετά τις 7.

Μέχρι περυσι τουλάχιστον δεχόταν να πέσει για ύπνο με τον μπαμπά - ώστε εγω να κάνω καποιες δουλειές το βράδυ - τώρα όμως τιποτα. Πρώτη λέξη με το που ξυπνάει "μαμά", όλη την ημέρα απο πίσω μου μην με χάσει, το βράδυ πάλι να πέσω δίπλα του για ύπνο. Με λιγα λογια δεν μπορώ να πάω πουθενά.

Την προηγούμενη εβδομάδα, έκανε γιορτή για τα χριστουγεννα η εταιρεια του άντρα μου, και τον αφησα στους γονείς μου για ύπνο. Αυτή ήταν και η μοναδική βραδυνη μας εξοδο χωρίς τον μικρό απο τον Αυγουστο. Όλο το βράδυ μου είπαν οτι είχε ανήσυχο ύπνο, όλο φώναζε "μαμα και μαμα". Και σαν να μην εφτανε αυτό, την επόμενη μέρα απο την εξοδό μας ήταν και η γιορτή στον παιδικο. Και ενω την περίμενα πως και πώς, ο μικρός ήταν μεσα στην γκρίνια και όλο εκλαιγε - ενω δεν είχε προβλημα κανένα στον παιδικο και κάθεται ευχαριστα. Και γιατι εκλαιγε? γιατι ήταν κουρασμενος, αφου δεν είχε κοιμηθεί καλά τον προηγουμενο βράδυ, αφού καθε τόσο ξύπναγε και με ζητούσε. Και σε όλη την γιορτή αυτός εκλαιγε και με ήθελε δίπλα του.

Τι να κάνω? Έχω φτάσει σε απόγνωση. Δεν μπορώ να κουνηθώ χωρίς τον μικρό. Δεν είμαστε ανθρωποι που θα βγούμε να ξενυχτήσουμε και να πάμε στα μπαράκια και εδώ και εκει, αλλα μια φορα που ετυχε μια υποχρεωση μας βγήκε ξυνο. Πως θα ξεκολλήσει ο μικρός απο πάνω μου?

[Ειρηνη Μ]

Πιστεύω ότι ο μικρός σου περνάει αυτη τη φάση λόγω ηλικίας και όχι κάποιων συγκεκριμένων γεγονότων.

Τα ίδια είχα περάσει και εγώ με την μικρή μου γύρω στα 2,5

Γενικώς παρατήρησα αλλαγές στη συμπεριφορά της εκεί γύρω στα 2,5

Τα παιδιά απ'ό,τι έχω καταλαβει περνούν φάσεις και κάποιες συμπεριφορές όπως τους έρχονται έτσι τους φεύγουν

Αφού δέν έχεις προβλημα στον παιδικό μην ανησυχείς , θα του περάσει

Άφησέ τον κανένα απόγευμα στους γονείς σου έστω για 1-2 ωρίτσες για να δεις την αντίδρασή του. Ίσως η αρνητική του αντίδραση όταν βγηκατε το βράδυ να οφείλεται στο γεγονός ότι οι νυχτερινές ώρες προσθέτουν στις ανασφάλειες των παιδιών...

[ΑΝΝΑ24]

Το ξέρω, είναι δύσκολο. Εμένα έκλαιγε το βράδυ και πήγαινε ο πατέρας της να την παρηγορήσει και έτρωγε μπούφλα " τη μαμάάάάάάάάάάάά" και άλλα πολλά (είχα και το δικό του ψυχολογικό να παλέψω από τις χυλόπιτες που έτρωγε).

Θα το ξεπεράσει, φάση είναι. Μην του κάνεις τη χάρη 100%, προσπάθησε να βγαίνεις και θα προσαρμοστεί. Κυρίως μην αισθάνεσαι τύψεις, όταν πρέπει να φύγεις, πρέπει να φύγεις (σ' αυτό το πρέπει βάζω μέσα και μια βόλτα, κάτι για τον εαυτό σου). Δεν γίνεται να είσαι όμηρος.

Μη σκεφτείς οτι φταίει κάτι, πολλά παιδάκια περνάνε από αυτό το στάδιο.

Αν μέσα στη ρουτίνα του μπει και κάποιος χρόνος χώρια, θα μάθει να το δέχεται.

[ALIKOYLA]

αχ και μενα περναει αυτη τη φαση,κλειενι τα 3 χρονια. να δω ποτε θα τελειωσει.βεβαια εχει ηρεμησει στο να με αφηνει να φευγω απο το πσιτι. αλλα οταν ειμαι εκει, εχω ν ια ουρα μονιμη!!!

[elenip]

Καλησπέρα σε όλους.

Έχω ενα θεματάκι με τον μικρό τους τελευταίους μήνες και θέλω την βοήθεια σας.

Ο μικρός είναι 33 μηνών, πολύ ζωηρός και δραστήριος. Μετά το τέλος τον διακοπών έχει παθεί μαμακιαση. Η αλήθεια είναι οτι το καλοκαίρι το πέρασε με τους γονείς μου (2 μήνες) και εγώ πήγαινα και τον εβλεπα απο Παρασκευή απόγευμα μέχρι Κυριακή βράδυ. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να είναι οι δικοί μου Αθήνα και δεν είχα άλλη επιλογή, ο μικρός λατρέυει τους γονεις μου - οι οποίοι τον κρατάνε απο 3 μηνών. Με το που γύρισε λοιπόν, ο κακός χαμός! Θέλει να είμαστε συνέχεια μαζί και δεν μπορώ να κουνηθώ καθόλου. Τον Σεπτεμβριο έμεινα και χωρίς δουλεία, οπότε αν εξαιρέσουμε 5 ώρες την ημέρα που είναι στον παιδικό σταθμό, ειμαστε συνέχεια μαζί αφού ο μπαμπάς έρχεται μετά τις 7.

Μέχρι περυσι τουλάχιστον δεχόταν να πέσει για ύπνο με τον μπαμπά - ώστε εγω να κάνω καποιες δουλειές το βράδυ - τώρα όμως τιποτα. Πρώτη λέξη με το που ξυπνάει "μαμά", όλη την ημέρα απο πίσω μου μην με χάσει, το βράδυ πάλι να πέσω δίπλα του για ύπνο. Με λιγα λογια δεν μπορώ να πάω πουθενά.

Την προηγούμενη εβδομάδα, έκανε γιορτή για τα χριστουγεννα η εταιρεια του άντρα μου, και τον αφησα στους γονείς μου για ύπνο. Αυτή ήταν και η μοναδική βραδυνη μας εξοδο χωρίς τον μικρό απο τον Αυγουστο. Όλο το βράδυ μου είπαν οτι είχε ανήσυχο ύπνο, όλο φώναζε "μαμα και μαμα". Και σαν να μην εφτανε αυτό, την επόμενη μέρα απο την εξοδό μας ήταν και η γιορτή στον παιδικο. Και ενω την περίμενα πως και πώς, ο μικρός ήταν μεσα στην γκρίνια και όλο εκλαιγε - ενω δεν είχε προβλημα κανένα στον παιδικο και κάθεται ευχαριστα. Και γιατι εκλαιγε? γιατι ήταν κουρασμενος, αφου δεν είχε κοιμηθεί καλά τον προηγουμενο βράδυ, αφού καθε τόσο ξύπναγε και με ζητούσε. Και σε όλη την γιορτή αυτός εκλαιγε και με ήθελε δίπλα του.

Τι να κάνω? Έχω φτάσει σε απόγνωση. Δεν μπορώ να κουνηθώ χωρίς τον μικρό. Δεν είμαστε ανθρωποι που θα βγούμε να ξενυχτήσουμε και να πάμε στα μπαράκια και εδώ και εκει, αλλα μια φορα που ετυχε μια υποχρεωση μας βγήκε ξυνο. Πως θα ξεκολλήσει ο μικρός απο πάνω μου?

 

Μόνη σου το λες ότι την μαμακίαση την έπαθε μετά το καλοκαίρι... είναι μικρός ακόμη για να μενει τόσο μεγάλο διάστημα μακριά σου.. δηλ. εάν είχες σκοπό να τον αφήσεις με τους γονεις σου για ένα διμηνο θα έπρεπε να του το έκανες πιο σταδιακά... δηλ. να τον αφήσεις κανένα διήμερο - τριήμερο έτσι ώστε να του ερχόταν πιο ομαλά... υπάρχουν παιδάκια που δεν έχουν θέμα να μένουν με γιαγιάδες - παπούδες για μεγάλο διάστημα.. άλλα πάλι όσο καλά και να περνάνε με γιαγιάδες παπούδες "θέλουν την μαμά τους" εάν είναι και μοναχοπαίδι δυσκολεύουν περισσότερο τα πράγματα... την μαμακίαση την έπαθε γιατί φοβάται ότι θα τον "αφήσεις" πάλι.... θέλει προσαρμογή, χρόνο και υπομονή τώρα

[ster]

Eχω και εγώ τεράστιο θέμα με την μικρή μου 2,5 ετών, η οποία ήταν πάντα κολλημένη μαζί μου εν μέρει διότι όλη μέρα είμαστε μαζί, αλλά ήταν κοινωνική, έπαιζε με παιδιά, καθόταν στους γονείς μου που τους λάτρευε μέχρι που γυρίσαμε από τις διακοπές και όλα άλλαξαν. Δεν θέλει να δεί κανέναν. Δεν θέλει να πάει στους παππούδες και όταν τους βλέπει, τους κάνει μούτρα και δεν τους μιλάει. Στην αδερφή μου που ήμασταν και σχεδόν μαζί όλο το καλοκαίρι, πρέπει κάθε φορά που την βλέπει να καταβάλλει προσπάθειες για να της ανοιχτεί. Μέχρι και που της λέω ΄΄πάμε να παίξουμε με τα ξαδέρφια σου?''' και ενω πάλιά θα ψόφαγε, τώρα μου λέει ένα ξερό όχι στην αρχή και μετά την πείθω. Δεν το συζητώ, ότι την κοιμίζω εγώ, δεν δέχεται τον πατέρα της, και γενικά όπου πάμε θέλει να είμαι και εγώ μαζί της. Και με ρωτάει ΄΄θα έρθεις και εσύ??''. Τι συμβαίνει, έχετε να πείτε καμία γνώμη? Φάση είναι?

[lazariska]

Αχ ζω κάτι ανάλογο κι έχω αρχίσει να πνίγομαι.Εγώ την άφησα 2 βδομάδες στους γονείς μου στο χωριό κ από οταν πήγα κι εγώ δε με έχει αφήσει να κουνηθώ καθόλου,παντού μαζί μου μη σου πω κ στην αγκαλιά μου. Εντάξει παιδάκια θέλει κ τους παππουδες αλλά να είμαι στο οπτικό της πεδίο.Ένα βράδυ χρειάστηκε να βγω πριν κοιμηθεί κ την άκουσε όλο το χωριό απ το κλάμα της.Αχ δεν ξέρω, πρέπει να τη βάλω παιδικό μου φαίνεται.

[ster]

Πόσο είναι η δική σου lazariska? Εγώ αποφάσισα παιδικό να την στείλω του χρόνου, στα 3,5. Αμφιταλαντεύτηκα πολύ αν τελικά ο παιδικός ήταν η λύση ή όχι.

[lazariska]

Τα Χριστούγεννα θα κλείσει τα 3.Κάπου θα τη βάλω κ φέτος,θα το ψάξω ή σε σχολείο ή κάπου έστω για λίγες ώρες. Σήμερα την έχω στείλει από το μεσημέρι ατη μαμά μου γτ έχουμε γάμο κ δε θα την πάρουμε.Για την ώρα όλα καλά, ελπίζω να μη χρειαστεί να γυρίσουμε άρον άρον

[Vivianaki]

Έχω κι εγώ πρόβλημα με τη μικρή μου. Γενικά είναι ανεξάρτητο παιδί, της αρέσει να κάνει τα πράγματα "μόνη της", είναι κοινωνική και ομιλητική πολύ, έτσι όταν την γράψαμε στον παιδικό ήταν η χαρά της μαμάς (και η δικιά της) γιατι βρήκε περιβάλλον που της άρεσε και προσαρμόστηκε αμέσως. Το τελευταιο διάστημα όμως, άρχισε να προσκολλάται σε μένα, να διώχνει τον μπαμπά (ούτε φιλάκι δεν του δινει όταν έρχεται απο τη δουλειά), να μη θέλει να φεύγω απο το σπίτι χωρίς αυτην και γενικως να κλαψουρίζει όποτε την άφηνα. Κάθισε και λιγες μέρες στο σπίτι γιατι ήταν αρρωστουλα και δεν πηγε παιδικό, και τώρα που την πήγα βλεπω τη μέγάλη διαφορά....κάθεται εκεί και κλαίει....δε λεει στη δασκάλα τι έχει αλλά όταν τη ρωτάω μετά εγώ, μου λέει "έκλαιγα γιατι ήθελα τη μαμά". Τι να κάνω, πώς να το αντιμετωπισω? σκεφτομουνα μήπως φταιω εγώ με κάποια συμπεριφορά που να της το προκάλεσα αλλά διάβασα ότι το παθαινουν τα παιδάκια γενικότερα, απλά δεν πιστευα ότι θα συμβει στο δικό μου επειδή είναι τοσο ανεξάρτητη. Είναι όντως κάποια φάση και μέχρι πότε θα κρατήσει? πρέπει να τηρησω κάποια συγκεκριμένη στάση? τις συμβουλές σας όσες γνωρίζετε..

[oresmy]

Κορίτσια και εγώ πιστεύω ότι είναι φάση και θα περάσει. Εμένα για παράδειγμα ήθελε πιο πολύ τον μπαμπά και εγώ το είχα παράπονο! Ε να που γύρισε ο τροχός και δεν θέλει τον μπαμπά ούτε να τον ταϊσει! Γάλα πίνει μόνο με μένα και όλη μέρα είναι από πίσω μου, ακόμα και να μαγειρέψω δεν μπορώ πάει φέρνει το σκαμπό του και ανεβαίνει δίπλα μου στην κουζίνα να βλέπει τι κάνω και πρέπει να χω τα μάτια μου δεκατέσσερα! Δεν με ενοχλεί όμως (αν και κάποιες φορές ομολογώ είναι ενοχλητικό) γιατί σκέφτομαι ότι θα μεγαλώσει και μετά δεν θα θέλει ούτε αγκαλιές οπότε κοιτάω να το απολαμβάνω!

Αλλά μην ανησυχείτε είναι διάφορες φάσεις που πιάνουν τα μικρά μας και μετά τους φεύγουν έτσι ξαφνικά όπως έρχονται!

[BabyCute]

ακόμα και να μαγειρέψω δεν μπορώ πάει φέρνει το σκαμπό του και ανεβαίνει δίπλα μου στην κουζίνα να βλέπει τι κάνω και πρέπει να χω τα μάτια μου δεκατέσσερα!

Αχου τι γλυκό!!

[Vivianaki]

Κορίτσια και εγώ πιστεύω ότι είναι φάση και θα περάσει. Εμένα για παράδειγμα ήθελε πιο πολύ τον μπαμπά και εγώ το είχα παράπονο! Ε να που γύρισε ο τροχός και δεν θέλει τον μπαμπά ούτε να τον ταϊσει! Γάλα πίνει μόνο με μένα και όλη μέρα είναι από πίσω μου, ακόμα και να μαγειρέψω δεν μπορώ πάει φέρνει το σκαμπό του και ανεβαίνει δίπλα μου στην κουζίνα να βλέπει τι κάνω και πρέπει να χω τα μάτια μου δεκατέσσερα! Δεν με ενοχλεί όμως (αν και κάποιες φορές ομολογώ είναι ενοχλητικό) γιατί σκέφτομαι ότι θα μεγαλώσει και μετά δεν θα θέλει ούτε αγκαλιές οπότε κοιτάω να το απολαμβάνω!

Αλλά μην ανησυχείτε είναι διάφορες φάσεις που πιάνουν τα μικρά μας και μετά τους φεύγουν έτσι ξαφνικά όπως έρχονται!

ναι, αυτά που περιγράφεις τα κάνει και σε μένα, και πάντα τα έκανε γιατι λογικό είναι όταν την περισσοτερη μέρα είμαστε μαζί, πισω απο μένα θα τρεχει και θα ασχολειται μ'αυτα που ασχολουμαι κι εγώ, αλλά η ανησυχία μου είναι το κλάμα της και η στενοχωρια της όταν φέυγω, αυτό είναι που άλλαξε στη συμπεριφορά της και μου ρίχνει τώρα και μερικά.."δεν θα ξαναπάω σχολείο τώρα, ε;". Ξέρω και κάτι άλλα παιδακια στο σταθμό που κλαιγανε για μήνες, δε θέλω να το πάθει

[oresmy]

αλλά η ανησυχία μου είναι το κλάμα της και η στενοχωρια της όταν φέυγω, αυτό είναι που άλλαξε στη συμπεριφορά της και μου ρίχνει τώρα και μερικά.."δεν θα ξαναπάω σχολείο τώρα, ε;". Ξέρω και κάτι άλλα παιδακια στο σταθμό που κλαιγανε για μήνες, δε θέλω να το πάθει

 

Και γω ξέρω παιδάκια που έκλαιγαν για μήνες όταν ξεκίνησαν παιδικό σταθμό... Είναι η πρώτη της φορά που πήγε παιδικό σταθμό? Αν είναι σε στάδιο προσαρμογής είναι λογικό... αν και σίγουρα καμιά μας δεν προτιμάει να κλαίει το παιδάκι της και να γκρινιάζει για μήνες.

Κοίτα να δεις εαν περνάει καλά στον σταθμό, μήπως έχει συμβεί κάτι και δεν θέλει να πηγαίνει?

Εμένα στο στάδιο προσαρμογής μας δεν έκλαψε καθόλου στον σταθμό αλλά γύρναγε με απίστευτη γκρίνια που δεν αναγνώριζα το παιδί μου. Ε πέρασε λίγος καιρός και αυτό ήταν του έφυγε τόσο ξαφνικά όπως ήρθε!