ανχος ανχος και παλι ανχος

[boubouka82]

καλησπερα κοριτσια.ειμαι μαμα 54 ημερων και απο τοτε που γεννησα με κατακλιζουν ανχοι και φοβιες.γενικως στην ζωη μου ειμαι ανχοδεις τυπος αλλα τωρα με το μωρο παραγινε το κακο..θα σας πω την ιστορια μου ετσι να ξαλαφρωσω...οταν γεννησα με φυσιολογικο τοκετο αλλα παιδευτικα 6 ωρες εσπρωχνα γτ το μωρο δεν ειχε κατεβει και οταν γυρησα σπιτι την πρωτη μερα ολα καλα την δευτερη ειχαν μαζευτει γιαγιαδες θειαδες ξαδερφες και μιλαμε ηλικιας η μεγαλυτερη γιαγια 54 εγω ειμαι 30 και εκει που αλλαζα το μωρο ξεκινησαν ολες μη, προσεχε το κεφαλι του, το ποδι του, ο αφαλος του το αποδω, το αποκει σε μια φαση δεν ακουγα τι ελεγαν και τις ακουγα σαν γαλοπουλες πανω απο τα αυτια μου και με επιασε κριση πανικου..τι κανω, τι εκανα, δεν θα τα καταφερω, δεν μπορω, ειμαι αχρηστη και ολα αυτα,,φανταστητε σηκωσα πιεση 13..για καλη μου τυχη ειχα την αλλη θεια μου-κολλητη μου που με καθησηχασε..το μωρο εκεινη την ημερα το εκανε μπανιο η πεθερα μου..την δευτερη ομως λεω δεν γινετε να εξαρτιεμε απο εκεινη το τσακωσα και το εκανα μονη μου με επιβλεψη βεβαια της πεθερας μου αν το πιανω καλα..μερα με την μερα ομως με επιαναν διαφορα ανχοι που μου τα δημιουργουσαν οι γυρω μου..μην κλαψει το μωρο γτ ειναι αγορι ελεγε η πεθερα γτ θα παθει κηλη και εγω επειδη ειμαι πρωτομαμα την ακουγα και οποτε εκλαιγε δεν προλαβαινε να κανει ου α στο ου τον ειχα παρει αγκαλια .δοξα τον θεο ηρθε ο γιατρος σπιτι να τον δει και μου ειπε αν ειναι να παθει κηλη θα την παθει κλαψει δεν κλαψει μπορεις να τον αφηνεις να κλαιει το πολυ 5 λεπτα, μετα δεν ειμαστε λεει βαρβαροι θα τον παιρνεις να ηρεμει..μετα μας επιασαν οι κολικοιιιιιι....δυο βδομαδες σερι..μας κατεστρεψε το ALMIRON 1..το καημενο το παιδακι μου του εκανε πετρα τα κακακια και ενα βραδυ δεν μπορουσε να ηρεμησει απο το κλαμα τι κουνημα απο εδω τι κουνημα απο εκει τιποτα απο τις 1 εως τις 10 το πρωι..μια το επαιρνα εγω μια ο πατερας του, τιποτα.σε μια φαση ειχαμε γινει και οι 2 σμπαραλια απο τα νευρα και κατηγορουσαμε ο ενας τον αλλον.μεεγα λαθος.ωσπου σε μια φαση ο αντρας μου κοιμηθηκε(το ζωο)και εγω αγκαλια με το μωρο που δεν ηξερα τι ηθελε..το πρωι πηραμε τον γιατρο και μας ειπε απο ποτε εχει να ενεργηθει και επειδη κραταω σημειωσεις βλεπω οτι ειχε να κανει κακα εδω και 2 μερες.κλααααμα η δικια σου..η ηληθια που νευριαζα με το καημενο που αυτο ποναγε και εγω ηθελα να κοιμηθω κλαμα(βουρκωμα δλδ γτ οι αντρες δεν κλαινε χαχαχα)και ο αντρας μου γτ και εκεινος τα ιδια ενιωθε..του βαλαμε υποθετο ενεργηθηκε και του αλαξαμε το γαλα επιτοπου..τωρα πια δοξα τον θεο ενεργειτε και εφυγαν και οι κολικοι...αλλο ανχος πεθερα...η φωτεινη παντογνωστρια..ο παπυρος λαρους η τα ξερω ΟΛΑ..γιατι δεν δουλευε στην ΝΑΣΑ απορω...ελεγε το παιδι δεν μοιαζει για 20 ημερων τοτε αλλα για παραπανω.να να στηριζει το κεφαλι του αρα μπορει να κατσει στον κωλο του.ΑΚΟΥΣΩΝ ΑΚΟΥΣΩΝ..της ελεγα μαρθα δεν επιτρεπετε να κατσει στον κωλο του ειναι μωρο..ο γιατρος ειπε ετσι και ετσι..οχι μπορει..5 μερες τα ιδια..το σαββατο την ειχα φωναξει να τον κρατησει λιγο να κοιμηθω 1 μονο ωριτσα γτ ειχα φαει παλι γερμανικο νουμερο 12 -8 το πρωι ο αντρας δουλευε αρα επρεπε να κανω βαρδια με τον εαυτο μου και μεσα απο τον υπνο μου την ακουω να λεει στην μανα μου Βασω φερε το ριλαξ να τον βαλουμε να κατσει..ε εκει της κακομοιρας της φοναξα αποτομα αλλα χεστηκα παιδι μου ειναι δεν παιζω και εβαλε τα κλαματα..γκρρρ τα κλασσικα δηθεν με οσκαρ..ευτυχως που ο αντρας μου δεν ειναι μαμακιας και βλεπει τα λαθη της και την κραζει..τις προαλες ηθελε να του δωσει μελι.μελι ο γιατρος μου τοχει απαγορεψει γτ φερνει αλεργιες..εκει επιμονη..εγω εδινα στην κορη μου και εγω χεστηκα τις λεω εγω δεν δινω..την προηγουμενη εβδομαδα ειχε γαστρεντεριτιδα και ηθελε να ερθει και τις λεω πας καλα?εισαι στην αναρωση και θες να κολησεις το παιδι?εγω και να κολησω δεν με νοιαζει θα χασω και κανα κιλο της εγκυμοσυνης το παιδι δεν το σκεφταισε που θα πρεπει να παει νοσοκομειο?και μου λεει καλα..καλαμια πηγα να της πω..4 λαθος που εκανε και εκει επιασα τον αντρα μου και τα ειπα ολα ηταν το ξεματιασμα..εγω πιστευω στην θρησκεια αλλα οχι ολα ολα..δλδ για το σαραντησμα που δεν πρεπει να βγω εξω δεν το ασπαστηκα.μουχε πει η γιαγια μου οτι δεν κανει να ξεματιαστει το μωρο μεχρι να βαφτηστει και βασικα δεν τοχω ψαξει και ειπα ωραια δεν τον ξεματιαζει καμια..και χτες ηταν ανυσηχο και χωρις να με ρωτησει το ξεματιασε..εκει τα πηρα κρανιο πιανω τον αντρα μου και του λεω δεν υπαρχει περιπτωση γτ λεγαμε τον αυγουστο να φυγουμε 2 μερεσ ενα σ/κ δλδ και να το αφησουμε στην μανα σου..εκει ηθελε γτ τωρα οποτε ειναι να παω για εξωτερικη δουλεια το κραταει η δικια μου αρα να τις μοιρασουμε..ΜΑΣ αμφισβητει τα ΟΧΙ μας τα κανει πισω απο την πλατη μας αρα τι διακοπες θα παω εγω με το ανχος μην κανει ολα τα οχι που της εχουμε πει..και συμφωνησε και αποφασησαμε να παρουμε και το μικρο μαζι..δεν πειραζει εχουμε χρονια μπροστα μας να παμε μονοι μας,να μεγαλωσει λιγο και ολα καλα...κοριτσια σας κουρασα αλλα και εγω η κακομοιρα ηθελα να πω τον πονο μου..εχουν γινει και αλλα αλλα ειναι πολλα..γενικως εμεις οι μανες τι ανχοι περναμε..απορω πως μερικες μαναδες τα βγαζουμε περα μονες τους ..εγω αν δεν ειχα την βοηθεια της μανας μου και του αντρα μου δεν ξερω αν θα τα εβγαζα περα..με πιανει που και που απελπησια και λεω τωρα καλα τα παω και αν με πιασει καμια απελπησια και ειμαι μονη μου τι θα κανω?γιαυτο στις αρχες δεν ηθελα να μενω μονη με το μωρο φοβομουν..δεν ξερω τι αλλα με ανχονε πολυ..τωρα ειμαι μονη μου με το μωρο μου.κοιμαται στο καροτσι και εγω σας γραφω τον πονο μου..εσεις πως εισασταν τον πρωτο καιρο?πως τα βγαλατε περα?πως αντιμετοπησατε τα ανχοι σας?τις φοβιες σας?

[Nouli80]

Μπουμπούκα να σου ζήσει το μωρό.

 

Από τις περιγραφές σου, μια χαρά μου φαίνεται πως τα πάτε. Το μόνο λάθος για μένα είναι που έχεις τόση βοήθεια! Την ξέρεις τη παροιμία, όπου λαλούν πολλοι κοκκόροι αργεί να ξημερώσει; Μια χαρά θα τα καταφέρεις και μόνη σου αρκεί να έχεις εμπιστοσύνη σε εσένα (Βέβαια άμα έχεις ένα ζεστό πιάτο φαγητό και σιδερωμένα ρούχα πάντα βοηθάει ).

 

Ισως να μην εκφράστηκα πολύ σωστά, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι καλή η βοήθεια, αλλά πρέπει να δείξεις στους άλλους πως εσείς είστε οι γονείς, εσείς θα αποφασίσετε πως θέλετε να μεγαλώσετε το μωρό και οι άλλοι πρέπει να σεβαστούν τις αποφασεις σας για το μωρο. Και καλές οι συμβουλές των γιαγιάδων, αλλά να ακούμε πρώτα το γιατρό και το ενστικτό μας. Οι οδηγίες έχουν αλλάξει πολύ τα τελευταία 30 χρόνια!

 

Και σε καμιά μα καμία περίπτωση δε δίνουμε μέλι σε μωρό μικρότερο του έτους! Οχι για αλλεργίες, αλλά γιατί υπαρχει περίπτωση σοβαρής αρρώστιας (θα μπορούσα να δώσω πολλές συμβουλές, αλλά είπαμε, εσείς οι γονείς, εσείς κρίνετε!)

[Macorina]

Καλημέρα,

Ναι, έτσι είναι τον πρώτο καιρό για όλες μας, απλά όντως είναι καλύτερα χωρίς πολλούς φωστήρες μέσα στα πόδια σου. Αν θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν, ας φέρνουν ένα πιάτο φαϊ, ή ας πλύνουν κανένα πιάτο. Τα υπόλοιπα μπορείς να τα κάνεις εσύ με το μωρό, με την ησυχία σου (όχι, κυριολεκτική ησυχία, γιατί δεν υπάρχει, αλλά τελος πάντων). Αν έχεις πάντα κάποιον πάνω απ'το κεφάλι σου δεν θα καταφέρεις να βρεις τις ισορροπίες σου. Είναι σαν να πηγαίνεις κάπου με το αυτοκίνητο, και οδηγεί πάντα κάποιος άλλος. Δεν θα μάθεις ποτέ το δρόμο, αν δεν οδηγήσεις εσύ.

Γενικά, πάντως μην αγχώνεσαι, γιατί το μωρό το διαισθάνεται (μόνο συναισθήματα αντιλαμβάνεται τώρα) και είναι χειρότερα.

Όταν ήταν ο δικός μου στην ηλικία του δικού σου, είχε κάτι ψευτοκολικούς, αλλά έκλαιγε κάποια βράδια από τις 6 έως τις 11 συνεχόμενα (λείπει ο σύντροφός μου εκείνη την ώρα) ή θήλαζε 3-4 ώρες συνεχόμενα και δεν μπορούσα να πάω ούτε τουαλέτα. Έφτανα σε σημείο να θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στο τοίχο. Αλλά πέρασε πολύ γρήγορα ο καιρός. Και σχεδόν δεν θυμάμαι εκείνη την κούραση. Το μωρό σου χαρίζει κάθε μέρα καινούργιες συγκινήσεις και έτσι ξεχνάς τα δύσκολα.

[BabyCute]

Μπουμπούκα να σου ζήσει το μωρό.

 

Από τις περιγραφές σου, μια χαρά μου φαίνεται πως τα πάτε. Το μόνο λάθος για μένα είναι που έχεις τόση βοήθεια! Την ξέρεις τη παροιμία, όπου λαλούν πολλοι κοκκόροι αργεί να ξημερώσει; Μια χαρά θα τα καταφέρεις και μόνη σου αρκεί να έχεις εμπιστοσύνη σε εσένα (Βέβαια άμα έχεις ένα ζεστό πιάτο φαγητό και σιδερωμένα ρούχα πάντα βοηθάει ).

 

Ισως να μην εκφράστηκα πολύ σωστά, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι καλή η βοήθεια, αλλά πρέπει να δείξεις στους άλλους πως εσείς είστε οι γονείς, εσείς θα αποφασίσετε πως θέλετε να μεγαλώσετε το μωρό και οι άλλοι πρέπει να σεβαστούν τις αποφασεις σας για το μωρο. Και καλές οι συμβουλές των γιαγιάδων, αλλά να ακούμε πρώτα το γιατρό και το ενστικτό μας. Οι οδηγίες έχουν αλλάξει πολύ τα τελευταία 30 χρόνια!

 

Και σε καμιά μα καμία περίπτωση δε δίνουμε μέλι σε μωρό μικρότερο του έτους! Οχι για αλλεργίες, αλλά γιατί υπαρχει περίπτωση σοβαρής αρρώστιας (θα μπορούσα να δώσω πολλές συμβουλές, αλλά είπαμε, εσείς οι γονείς, εσείς κρίνετε!)

 

Αυτό ακριβώς σε όλα!!!!!

Καταρχήν μέλι δεν δίνουμε κάτω των 1 λόγω μικροοργανισμων που έχει που κάνουν το μωρακι άρρωστο

 

Κατα δεύτερων δεν μπορείς να τις κανείς όλες μακριά; Εσύ είσαι η μάνα και ξέρεις πως να το μεγάλωσεις - και να μην ξέρεις θα τα μάθεις μονη σου

 

Εγώ δεν ήθελα καμμια δίπλα μου ήμουν πολύ περήφανη ήθελα να δείξω οτι εμείς είμαστε οι γονείς! Και εμείς περάσαμε πολλά όπως όλος ο κόσμος αλλά μάθαμε και τα καταφέραμε στο τέλος

Δεν χρειάζεσαι κανένα κοπέλα μου πέρα απο τον άντρα σου!! Εσύ και το ένστικτο σου ξέρεις πολύ καλύτερα απο τις πεθερες

 

By the way καλύτερα να μην το ξεματιαζεις το μωρο γενικά- απλά πήγαινε το στον παπά να το διαβάζει

Τα ξεματιασματα δεν είναι της θρησκείας μας και αν δεις τι λόγια χρησιμοποιουνε όταν το κάνουνε θα φριξεις

 

Κουράγιο και θα τα πας ολα τέλεια!

[ΒΙΒΗ1981]

γλυκια μου να σου ζησει!Εγω πριν κλεισει μηνα κατεληξα στο νοσοκομειο με πιεση και ταχυκαρδια!Ειχα τρομερο αγχος μη παθει τιποτα!για πολυ κλαμα σου λεω!!Αυπνια-κουραση και πολυυυυυ κλαμα!Επειδη θηλαζα δεν μπορουσα να το αφησω σε κανεναν και να σου πω την αληθεια δεν θα ηθελα κιολας!οπως ειπαν οι κοπελες καλυτερα να τα χειριζομαστε εμεις.Φαντασου οτι εγω ειχα αγχωσει την μανα μου και της ελεγα πωσ να της αλλαζει ως και πανα!Οσο για τη πεθερα δεν το συζητω,με ειχαν πρηξει στην αρχη οτι δεν χορταινει απο το γαλα μου(και πως επαιρνε ενα κιλο τον μηνα???)και οτι επρεπε να του δωσω ξενο!Ε!μια-δυο στην τριτη τους το κοψα,περα απο οταν τους ζηταω την γνωμη τους δεν ανακατευονται ποτε αλλιως!Εψαξα-ρωτησα-διαβασα και μαζι με το ενστικτο βρηκα την δικη μου φορμουλα πως να μεγαλωσω το παιδι μου και ακομα εχω μπροστα μου πολυ καιρο!Ε καμια φορα ακουω κανενα "χαριτωμενο σχολιο" :Την εχεις καλομαθει!κτλ.αλλα οφηνω να περασει.

Και με τον αντρα μου πραγματικα περασαμε μεγαλη κριση στην σχεση μας οταν γεννηθηκε και χαλαρωσαμε ευτυχως οταν μπηκαν ολα σε μια σειρα

 

Πλεον που ειναι εντεκα μηνων ακομα μου λειπει ο συνεχομενος υπνος και οταν βλεπω οτι δεν αντεχουν τα νευρα μου και ο οργανισμος μου τους την δινω μεσημερια,γιατι δεν θελω να με νιωθει κακοδιαθετη και ξερω οτι θα τησ φερθουν με τις δικες μου "εντολες",το ξερω οτι ην αγαπανε αλλα οπως ειχαν παρει τις δικες τους αποφασεις στα παιδια τους ετσι θελω να εκτελεσω κ γω τις δικες μου

[vivien9]

Να σου ζήσει κι από μένα!

Εμείς όταν γυρίσαμε από το μαιευτήριο, επέμενε ο άντρας μου να είμαστε ολομόναχοι την πρώτη εβδομάδα να βρούμε τους ρυθμούς μας. Ούτε γονείς ούτε αδέρφια και εννοείται ούτε θειάδες. Εμένα μου είχε φανεί πολύ σκληρό αυτό για τους γονείς μας που είναι το πρώτο τους εγγόνι και έκαναν σαν τρελοί, και ειδικά για τους γονείς μου που μένουν από κάτω και τους είχα απαγορεύσει να ανέβουν να μας δουν.. Τελικά όμως βλέπω ότι ο άντρας μου είχε απόλυτο δίκιο, με αυτό τον τρόπο γίναμε έμεις από την αρχή οι πιο έμπειροι με το μωρό μας, σε σημείο που οι γιαγιαδες μετά φοβόντουσαν να το πιάσουν και να το αλλάξουν (είχαν περάσει τόοοοσα χρόνια από τα δικά τους παιδιά) και να τους δείχνω εγώ !

 

Βέβαια και πάλι, στην συνέχεια δεν γλύτωσα από τις ατελείωτες συμβουλές και νουθεσίες και μου πήρε λίγο χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι από αυτα που λένε οι μανάδες μας και οι υπόλοιποι, πάνω από τα μισά είναι λάθος και ξεπερασμένα..Ειδικά αυτό το "μην το πολυπαίρνεις αγκαλιά γιατί θα κακομάθει" ακόμα το θυμάμαι και νευριάζω γιατί μου το λέγανε όλοι και τόσο πιεστικά που το είχα πιστέψει..ευτυχώς για λίγο. Πλέον ακούω μόνο την παιδίατρο κι άμα ακούσω κάτι που δεν συμφωνώ, το ξεκόβω με το επιχείρημα "η παιδίατρος μας έχει πει αυτό".

[boubouka82]

καλησπερα κοριτσια..nouli80 πλεον μονη μου τα βγαζω περα..στις αρχες μου μαγειρευε η μανα μου μετα ομως και εφοσον συνηλθα αρχισα να κανω εγω τις δουλειες, ουτε 15 μερες ειχαν περασει.πλεον αν προλαβω προλαβα αν οχι περιμενω να σχολασει ο αντρας μου να τον κρατησει να μαγειρεψω.ταπογευματα απλα και επειδη με την μανα μου ειμαστε μια πορτα καθομαστε μαζι στο μπαλκονι αλλα εγω το φροντιζω ταιζω την μανα μου την εχω απλα για παρεα μεχρι να σχολασει ο αντρας μου γτ δουλευει βαρδιες...απλα το μωρο μου μου αλλαξε ολη την ζωη..ειμαι υπευθυνη γιαυτο το ανθρωπακι να φαει να ειναι καθαρο και ολα τα να να να να ....στην αρχη μπλοκαρα αλλα τωρα συνερχομαι σιγα σιγα..δεν ξερω αν περασα επιλοχειο καταθλιψη γτ ακριβως τι ειναι δεν μπορω να καταλαβω ετσι οπως τα διαβαζω στο ιντερνετ..γτ και ανχος εχω και νομιζω ολα τα φυσιολογικα που εχει μια πρωτομαμα..παντως το παιδακι μου το θελω και ταγαπαω παρα πολυ πολυ..θεωρω οτι οι 3 πρωτοι μηνες ειναι μια περιοδο προσαρμογης για την καθεμια μας..απλα μερικες φορες μου την δινει ο αντρας μου που μου λεει παλι με την μανα σου εισαι?και τι να κανω ολη μερα μονη με το μωρο?δεν μπορω και εγω σαν ανθρωπος να πω μια κουβεντα?ολη μερα σπιτι μονη ε δεν γινετε καπου θα σαλταρει η βιδα..θες εναν ανθρωπο να πεις κουβεντα.. εκεινος φοβαται οπως λεει μην παρει τον χαρακτηρα απο τις γιαγιαδες και του λεω και εσυ που μεγαλωσεσ με την γιαγια σου γιατι δεν εγινες καθηγητης γτ η γιαγια του ηταν καθηγητρια και γιατι δεν πηγενεις στην εκλησια οπως πηγαινε?θεωρω οτι ο καθε ανθρωπος τον χαρακτηρα τον πλαθουν ναι μεν οι γονεις αλλα και απο μονο του γτ ο καθε ανθρωπος εχει τον δικο του μοναδικο χαρακτηρα οσο και να προσπαθουν οι γονεις να τον κανουν αξιο στην κοινωνια..

[boubouka82]

και επισης θεωρω το να το κρατησει η μανα μου για 1 ωριτσα να καθαρισω το σπιτι η να βαλω κανενα σιδερο η μαγειρεμα δεν ειναι κακο.ο αντρας μου ας πουμε ερχετε μια φορα την εβδομαδα ο κολητος του και ανεβαινουν πανω και παιζουν κιθαρα ξεδινει καπου ενω εγω και μια φιλη μου ναρθει παντα με το μωρο θαμαι..οχι οτι με πειραζει ισα ισα ειναι ησυχο το ψυχακι μου αλλα δεν μπορω να βρω τροπο να του δωσω να καταλαβει οτι δεν το μεγαλωνει η γιαγια του αλλα εγω..το λεω γιατι οποτε του λεω καθομαι με την μανα μου ερχετε με μουτρα σπιτι αντρες παιδι μου..δεν τους καταλαβαινεις ποτε

[vivien9]

Αχχχχ, τα ίδια παντού.. 6 μήνες που έκατσα σπίτι με το μωρό, απέφευγα να λέω στον άντρα μου πότε έρχεται η μητέρα μου στο σπίτι (μένει από κάτω), γιατί στράβωνε.. μετά την γέννα το απέκτησε αυτό, πριν δεν τον ενδιέφερε πόση παρέα κάνουμε φυσικά. Μετά από πολλές συζητήσεις (γιατί κι εγώ το έβλεπα εντελώς παράλογο να κάθομαι ολομόναχη με το μωρό οοολη μέρα, ενώ από κάτω είναι η μητερούλα μου) και ψιλοτσακωμούς, κατάλαβα ότι φοβάται ότι η μητέρα μου θα ανακατεύεται πολύ και θα έχει λόγο στην ανατροφη του μωρού αν είναι όλη μέρα στο σπίτι μας (σημείωση: η μητέρα μου δεν ειναι ανακατώστρα, ούτε πολυασχολείται με μας)..δεν βρήκαμε λύση στο θέμα γιατί δεν πίστευε με τπτ ότι η μητέρα μου έρχεται για λίγο, πίστευε ότι είμαστε όλη μέρα μαζί..και τελικά κατέληξα απλώς να μην του αναφέρω πότε έρχεται. Τελικά το θέμα λύθηκε όταν ήρθα στην δουλειά και τον μπέμπη τον κρατάει η μητέρα μου και η πεθερα μου εναλλάξ, τώρα έχει χαλαρώσει.

[boubouka82]

vivien9 τα ιδια ακριβως..ουτε και εμενα ειναι ανακατωστρα αλλα αντε να του βαλεις μυαλοο.εφοσον θελει να γινοντε πραγματα πισω απο την πλατη του(αν και δεν μαρεσει αυτο) θα καθομαι και εγω αλλα δεν θα του λεω ποση ωρα

[Skybeam]

Τα άγχη είναι τα ίδια για όλες... εγώ κοντεύω τα 40 κι έχω ένα μωρό 50 ημερών χωρίς βοήθεια καμία, δεν ζει η μαμά μου, και τά' χω παίξει. Έχω τρελλαθεί απ' την κούραση και την αϋπνία! Μια συμβουλή θα σου δώσω, εκμεταλλεύσου τη βοήθεια από μάνα και πεθερά. Μοίρασέ τους αρμοδιότητες όπως σε βολεύουν εσένα! Και φυσικά μην ακούς τον άντρα σου που και καλά τον πειράζει που κάνεις παρέα με τη μάνα σου! Ας ζούσε κι η δική μου κι ας μιλούσαμε μόνο απ' το τηλέφωνο...

Να σου ζήσει!

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

καλησπερα κοριτσια.ειμαι μαμα 54 ημερων και απο τοτε που γεννησα με κατακλιζουν ανχοι και φοβιες.γενικως στην ζωη μου ειμαι ανχοδεις τυπος αλλα τωρα με το μωρο παραγινε το κακο..θα σας πω την ιστορια μου ετσι να ξαλαφρωσω...οταν γεννησα με φυσιολογικο τοκετο αλλα παιδευτικα 6 ωρες εσπρωχνα γτ το μωρο δεν ειχε κατεβει και οταν γυρησα σπιτι την πρωτη μερα ολα καλα την δευτερη ειχαν μαζευτει γιαγιαδες θειαδες ξαδερφες και μιλαμε ηλικιας η μεγαλυτερη γιαγια 54 εγω ειμαι 30 και εκει που αλλαζα το μωρο ξεκινησαν ολες μη, προσεχε το κεφαλι του, το ποδι του, ο αφαλος του το αποδω, το αποκει σε μια φαση δεν ακουγα τι ελεγαν και τις ακουγα σαν γαλοπουλες πανω απο τα αυτια μου και με επιασε κριση πανικου..τι κανω, τι εκανα, δεν θα τα καταφερω, δεν μπορω, ειμαι αχρηστη και ολα αυτα,,φανταστητε σηκωσα πιεση 13..για καλη μου τυχη ειχα την αλλη θεια μου-κολλητη μου που με καθησηχασε..το μωρο εκεινη την ημερα το εκανε μπανιο η πεθερα μου..την δευτερη ομως λεω δεν γινετε να εξαρτιεμε απο εκεινη το τσακωσα και το εκανα μονη μου με επιβλεψη βεβαια της πεθερας μου αν το πιανω καλα..μερα με την μερα ομως με επιαναν διαφορα ανχοι που μου τα δημιουργουσαν οι γυρω μου..μην κλαψει το μωρο γτ ειναι αγορι ελεγε η πεθερα γτ θα παθει κηλη και εγω επειδη ειμαι πρωτομαμα την ακουγα και οποτε εκλαιγε δεν προλαβαινε να κανει ου α στο ου τον ειχα παρει αγκαλια .δοξα τον θεο ηρθε ο γιατρος σπιτι να τον δει και μου ειπε αν ειναι να παθει κηλη θα την παθει κλαψει δεν κλαψει μπορεις να τον αφηνεις να κλαιει το πολυ 5 λεπτα, μετα δεν ειμαστε λεει βαρβαροι θα τον παιρνεις να ηρεμει..μετα μας επιασαν οι κολικοιιιιιι....δυο βδομαδες σερι..μας κατεστρεψε το ALMIRON 1..το καημενο το παιδακι μου του εκανε πετρα τα κακακια και ενα βραδυ δεν μπορουσε να ηρεμησει απο το κλαμα τι κουνημα απο εδω τι κουνημα απο εκει τιποτα απο τις 1 εως τις 10 το πρωι..μια το επαιρνα εγω μια ο πατερας του, τιποτα.σε μια φαση ειχαμε γινει και οι 2 σμπαραλια απο τα νευρα και κατηγορουσαμε ο ενας τον αλλον.μεεγα λαθος.ωσπου σε μια φαση ο αντρας μου κοιμηθηκε(το ζωο)και εγω αγκαλια με το μωρο που δεν ηξερα τι ηθελε..το πρωι πηραμε τον γιατρο και μας ειπε απο ποτε εχει να ενεργηθει και επειδη κραταω σημειωσεις βλεπω οτι ειχε να κανει κακα εδω και 2 μερες.κλααααμα η δικια σου..η ηληθια που νευριαζα με το καημενο που αυτο ποναγε και εγω ηθελα να κοιμηθω κλαμα(βουρκωμα δλδ γτ οι αντρες δεν κλαινε χαχαχα)και ο αντρας μου γτ και εκεινος τα ιδια ενιωθε..του βαλαμε υποθετο ενεργηθηκε και του αλαξαμε το γαλα επιτοπου..τωρα πια δοξα τον θεο ενεργειτε και εφυγαν και οι κολικοι...αλλο ανχος πεθερα...η φωτεινη παντογνωστρια..ο παπυρος λαρους η τα ξερω ΟΛΑ..γιατι δεν δουλευε στην ΝΑΣΑ απορω...ελεγε το παιδι δεν μοιαζει για 20 ημερων τοτε αλλα για παραπανω.να να στηριζει το κεφαλι του αρα μπορει να κατσει στον κωλο του.ΑΚΟΥΣΩΝ ΑΚΟΥΣΩΝ..της ελεγα μαρθα δεν επιτρεπετε να κατσει στον κωλο του ειναι μωρο..ο γιατρος ειπε ετσι και ετσι..οχι μπορει..5 μερες τα ιδια..το σαββατο την ειχα φωναξει να τον κρατησει λιγο να κοιμηθω 1 μονο ωριτσα γτ ειχα φαει παλι γερμανικο νουμερο 12 -8 το πρωι ο αντρας δουλευε αρα επρεπε να κανω βαρδια με τον εαυτο μου και μεσα απο τον υπνο μου την ακουω να λεει στην μανα μου Βασω φερε το ριλαξ να τον βαλουμε να κατσει..ε εκει της κακομοιρας της φοναξα αποτομα αλλα χεστηκα παιδι μου ειναι δεν παιζω και εβαλε τα κλαματα..γκρρρ τα κλασσικα δηθεν με οσκαρ..ευτυχως που ο αντρας μου δεν ειναι μαμακιας και βλεπει τα λαθη της και την κραζει..τις προαλες ηθελε να του δωσει μελι.μελι ο γιατρος μου τοχει απαγορεψει γτ φερνει αλεργιες..εκει επιμονη..εγω εδινα στην κορη μου και εγω χεστηκα τις λεω εγω δεν δινω..την προηγουμενη εβδομαδα ειχε γαστρεντεριτιδα και ηθελε να ερθει και τις λεω πας καλα?εισαι στην αναρωση και θες να κολησεις το παιδι?εγω και να κολησω δεν με νοιαζει θα χασω και κανα κιλο της εγκυμοσυνης το παιδι δεν το σκεφταισε που θα πρεπει να παει νοσοκομειο?και μου λεει καλα..καλαμια πηγα να της πω..4 λαθος που εκανε και εκει επιασα τον αντρα μου και τα ειπα ολα ηταν το ξεματιασμα..εγω πιστευω στην θρησκεια αλλα οχι ολα ολα..δλδ για το σαραντησμα που δεν πρεπει να βγω εξω δεν το ασπαστηκα.μουχε πει η γιαγια μου οτι δεν κανει να ξεματιαστει το μωρο μεχρι να βαφτηστει και βασικα δεν τοχω ψαξει και ειπα ωραια δεν τον ξεματιαζει καμια..και χτες ηταν ανυσηχο και χωρις να με ρωτησει το ξεματιασε..εκει τα πηρα κρανιο πιανω τον αντρα μου και του λεω δεν υπαρχει περιπτωση γτ λεγαμε τον αυγουστο να φυγουμε 2 μερεσ ενα σ/κ δλδ και να το αφησουμε στην μανα σου..εκει ηθελε γτ τωρα οποτε ειναι να παω για εξωτερικη δουλεια το κραταει η δικια μου αρα να τις μοιρασουμε..ΜΑΣ αμφισβητει τα ΟΧΙ μας τα κανει πισω απο την πλατη μας αρα τι διακοπες θα παω εγω με το ανχος μην κανει ολα τα οχι που της εχουμε πει..και συμφωνησε και αποφασησαμε να παρουμε και το μικρο μαζι..δεν πειραζει εχουμε χρονια μπροστα μας να παμε μονοι μας,να μεγαλωσει λιγο και ολα καλα...κοριτσια σας κουρασα αλλα και εγω η κακομοιρα ηθελα να πω τον πονο μου..εχουν γινει και αλλα αλλα ειναι πολλα..γενικως εμεις οι μανες τι ανχοι περναμε..απορω πως μερικες μαναδες τα βγαζουμε περα μονες τους ..εγω αν δεν ειχα την βοηθεια της μανας μου και του αντρα μου δεν ξερω αν θα τα εβγαζα περα..με πιανει που και που απελπησια και λεω τωρα καλα τα παω και αν με πιασει καμια απελπησια και ειμαι μονη μου τι θα κανω?γιαυτο στις αρχες δεν ηθελα να μενω μονη με το μωρο φοβομουν..δεν ξερω τι αλλα με ανχονε πολυ..τωρα ειμαι μονη μου με το μωρο μου.κοιμαται στο καροτσι και εγω σας γραφω τον πονο μου..εσεις πως εισασταν τον πρωτο καιρο?πως τα βγαλατε περα?πως αντιμετοπησατε τα ανχοι σας?τις φοβιες σας?

 

 

Δεν έχεις εμπιστοσύνη στον ευατό σου καθόλου και αυτό δινει δικαιωμα στους άλλους. Γιατί έτσι? Αλλο να έχεις άγχος σαν νεα μανούλα και άλλο να να μην είσαι σίγουρη για την ανατροφή του παιδιού σου απο εσένα. Αφησε την πεθερά σου στην άκρη, άφησε τις θείες σου, άφησε την μαμά σου και πάρε την ζωή και την ανατροφή του του παιδιού σου στα χέρια σου! Δεν υπάρχει εγχερίδιο πως να γίνεις μια τέλια μαμά , υπάρχει το άτυπο εγχειρίδιο του κάνω λάθη γιατί είμαι νεα μανούλα αλλα μαθαίνω όμως !

[boubouka82]

δεν νομιζω οτι δεν εχω εμπιστοσυνη στον εαυτο μου.αφου μια χαρα τα καταφερνω.καθαρο ειναι ταισμενο ειναι απλα ειναι πολλες οι υποχρεωσεις και η ευθυνη που με αγχονει..μερα παρα μερα σηκωνομαι με ενα αγχος με ενα βαρος.δεν ξερω γιατι.ενω ολα πανε καλα.απλα το μωρο μου αλλαξε την ζωη και προσπαθω να προσαρμοστω στην καινουργια αυτη ζωη.νιωθω πολυ ευτυχισμενη με το μωρο απλα και λογικα φταει και η κουραση που σηκονομαι τα βραδια για να τον ταισω και δεν καλοκοιμαμαι..60 μερες δεν εχω ξεκουραστει..βεβαια θα μου πειτε ολες τα ιδια περναμε τον πρωτο καιρο κουραση,ξενυχτια νευρα αγχοι..ο παιδιατρος μου ειπε να του κοψω το βραδυνο γιατι το παιδακι μου ειναι κανονικο προς το παχυ..ισως οταν το καταφερω και κοιμαμαι και εγω σερι τις νυχτες ναμαι καλυτερα..θα περασει καποια στιγμη δεν ειναι στο χερι του..τον αλλο μηνα λεμε να παμε οι 3 μας καπου ισως αυτο με βοηθησει και ψυχολογικα και σωματικα..θαλαξω παραστασεις δεν θα βλεπω τα ιδια και τα ιδια

[BabyCute]

60 μερες; Αγάπη μου εγώ 14 μήνες δεν έχω ξεκουραστεί και αν ακούσεις άλλες θα σου πούνε και παραπάνω

Κάποια στιγμή θα την συνηθίσεις την κούραση και Θα σου κάνει εντύπωση πόσο δυνατή είσαι.. Οντως η κούραση δεν βοηθάει καθόλου αλλά συνηθίζεται

Αυτή είναι η μητρότητα καλώς η κακώς ...

Θα ξελαπικαρεις στα σίγουρα απλά η αλήθεια είναι οτι είναι δύσκολο project!!