Tι γίνεται με το πρώτο παιδί και το σχολείο όταν έρχεται το αδερφάκι...

[mami]

Καλημέρα μανούλες...

 

Σε λίγες μέρες σταματάω από τη δουλειά μου --> άδεια κύησης και μετά τη γέννηση του μπέμπη μου άδεια τοκετού.

Η κόρη μου πηγαίνει προνήπιο (είναι η δεύτερη χρονιά φέτος) και της αρέσει πολύ. Μέχρι το μεσημέρι πραγματικά το απολαμβάνει και το μόνο προβληματάκι που αντιμετωπίζει είναι ότι δεν της πολυαρέσει που μένει εκεί και μετά το μεσημέρι, μέχρι το απόγευμα που την παίρνουμε όταν γυρίζουμε από τη δουλειά. Αλλά βέβαια είναι πολύ ώριμο και συνεργάσιμο παιδί και καταλαβαίνει ότι εμείς δουλεύουμε και δεν μπορούμε να την πάρουμε νωρίτερα.

 

Τι γίνεται λοιπόν με αυτό το θέμα τώρα που θα ξέρει ότι κάθεται η μαμά στο σπίτι (στην αρχή μόνη μου και μετά με το μωρό)?

Πως να της δώσω να καταλάβει ότι αυτή θα πρέπει να συνεχίσει να μένει στο σχολείο το μεσημέρι παρόλο που θα είμαι σπίτι?

 

Γιατί το έχω σκεφτεί καλά και το πρόγραμμα του παιδιού δεν πρέπει να αλλάξει.

Τους πρώτους μήνες που θα είμαι εγώ σπίτι, για να έχω χρόνο να ασχοληθώ με το μωρό και αφού γυρίσω στη δουλειά και το μωρό το κρατάει η μαμά μου, πάλι δεν θέλω να την επιβαρύνω με 2 παιδιά από το μεσημέρι και μετά.

 

Όσες βρεθήκατε σ' αυτή την κατάσταση, πως την αντιμετωπίσατε?

 

Κάθε συμβουλή ευπρόσδεκτη.

[ekavi_]

Τι γίνεται λοιπόν με αυτό το θέμα τώρα που θα ξέρει ότι κάθεται η μαμά στο σπίτι (στην αρχή μόνη μου και μετά με το μωρό)?

Πως να της δώσω να καταλάβει ότι αυτή θα πρέπει να συνεχίσει να μένει στο σχολείο το μεσημέρι παρόλο που θα είμαι σπίτι?

 

Να είσαι προετοιμασμένη ότι κάποιου είδους αντίδραση θα υπάρξει. Εσύ όμως και ο μπαμπάς της πρέπει να είστε σταθεροί.

 

Να μην της παρουσιάσεις ότι κάθεται το μεσημέρι στο σχολείο για φύλαξη. Να της παρουσιάσεις ότι αυτό είναι το πρόγραμμα της τάξης της και είναι συγκεκριμένη η ώρα που "σχολάει", είτε εσύ είσαι στο σπίτι, είτε όχι. Επίσης να της το παρουσιάζεις διασκεδαστικό που θα κάθεται με τα άλλα παιδάκια θα κοιμούνται ή θα χαλαρώνουν μαζί, κτλ.

 

Αν τώρα δεις μεγάλη αντίδραση, μην τονίζεις το γεγονός ότι εσύ είσαι σπίτι με το μωρό. Μπορείς να της λες ότι πας κάποιες ώρες στη δουλειά. Πόσο χρονών είναι η κόρη σου; Μπερδεύτηκα που είπες ότι πάει για δεύτερη χρονιά προνήπιο.

[mami]

Πέρσι ήταν παιδικό σταθμό, φέτος είναι προνήπιο.

Τον Ιανουάριο θα γίνει 5.

[sofi@p]

α, εγώ ακόμη και τώρα του λέω ότι το μωρό πάει κι αυτό σε σχολείο για μωρά που τους μαθαίνουν να μιλάνε, περπατάνε κλπ... απλά το σχολικό της την παίρνει αργότερα και τη φέρνει πιό νωρίς από εκείνον...

[ekavi_]

Πέρσι ήταν παιδικό σταθμό, φέτος είναι προνήπιο.

Τον Ιανουάριο θα γίνει 5.

 

α, εγώ ακόμη και τώρα του λέω ότι το μωρό πάει κι αυτό σε σχολείο για μωρά που τους μαθαίνουν να μιλάνε, περπατάνε κλπ... απλά το σχολικό της την παίρνει αργότερα και τη φέρνει πιό νωρίς από εκείνον...

 

 

Έχω χρησιμοποιήσει και εγώ αυτό το "ψεμματάκι". Ότι το μωρό πάει σε σχολείο για "μωρά". Μόνο που η "μεγάλη μου κόρη" ήταν λίγο πιο μικρή τότε. Αλλά νομίζω και στα 5 μπορεί να πιάσει το επιχείρημα.

 

Να μην της λες ότι είσαι σπίτι με το μωρό συνέχεια. Ας λες ότι πηγαίνεις και εσύ στη δουλειά κάποιες ώρες και το μωρό το αφήνεις στο δικό του σχολείο.

[matil]

ενα ηπιο ψεματακι ειναι το καλυτερο...οτι και η μεγαλη πρεπει να παραμεινει παραπανω οπως και το μωρο θα πρεπει να παει σε δικο του σχολειο..συμφωνω..αυτο πιανει συνηθως...αλλιως η αντιδραση μπορει να ειναι πιο μεγαλη απο την αναμενομενη...αυτα μεχρι να βρεθουν οι ισορροπιες.

[ΟΛΓΑ78]

Κορίτσια, εγώ δεν συμφωνώ με αυτή την τακτική του "ψέματος". Το κοριτσάκι είναι 5 χρονών, είναι αρκετά μεγάλο για να καταλαβαίνει και αν τύχει να ξεσκεπαστεί αυτό το ψέμα θα πληγωθεί πολύ. Εγώ, πάντως, δεν έχω ξανακούσει να λένε ότι μωρό πάει σε σχολείο για μωρά και αν άκουγα να μου το λέει αυτό ένα παιδάκι για το αδερφάκι του -που προφανώς θα το είχε ακούσει από τους γονείς του- θα το κοιτούσα να να είμαι χαζή, σαν να μην καταλαβαίνω κάτι. Το θεωρώ ριψοκίνδυνο.... αν ή κόρη σου είναι φρόνιμη και ώριμη όπως λες ότι είναι -να σου ζήσει επι την ευκαιρία και καλή λευτεριά- δε νομίζω ότι θα επιβάρυνε την γιαγιά, για να μένει κι εκείνη μαζί της. Ή μπορείς να την ρωτήσεις αν θα ήθελε να μένει στο σταθμό μέχρι το απόγευμα, μην της πεις, όμως, ψέματα, θα το καταλάβει κάποια στιγμή ότι δεν πας στην δουλειά, 5 χρονών παιδάκι είναι πανέξυπνο!!

[ekavi_]

Κορίτσια, εγώ δεν συμφωνώ με αυτή την τακτική του "ψέματος". Το κοριτσάκι είναι 5 χρονών, είναι αρκετά μεγάλο για να καταλαβαίνει και αν τύχει να ξεσκεπαστεί αυτό το ψέμα θα πληγωθεί πολύ. Εγώ, πάντως, δεν έχω ξανακούσει να λένε ότι μωρό πάει σε σχολείο για μωρά και αν άκουγα να μου το λέει αυτό ένα παιδάκι για το αδερφάκι του -που προφανώς θα το είχε ακούσει από τους γονείς του- θα το κοιτούσα να να είμαι χαζή, σαν να μην καταλαβαίνω κάτι. Το θεωρώ ριψοκίνδυνο.... αν ή κόρη σου είναι φρόνιμη και ώριμη όπως λες ότι είναι -να σου ζήσει επι την ευκαιρία και καλή λευτεριά- δε νομίζω ότι θα επιβάρυνε την γιαγιά, για να μένει κι εκείνη μαζί της. Ή μπορείς να την ρωτήσεις αν θα ήθελε να μένει στο σταθμό μέχρι το απόγευμα, μην της πεις, όμως, ψέματα, θα το καταλάβει κάποια στιγμή ότι δεν πας στην δουλειά, 5 χρονών παιδάκι είναι πανέξυπνο!!

 

Είναι χειρότερο, ξαφνικά να της αλλάξει ωράριο ή να τη στέλνει στη γιαγιά. Θα της περάσει το μήνυμα ότι το σχολείο είναι κάτι που εξαναγκαζόμαστε να κάνουμε και στην πρώτη ευκαιρία το παρατάμε.

 

Γιατί θα κοιτούσες ένα παιδάκι σαν χαζή αν σου έλεγε ότι το αδερφάκι του πάει σε σχολείο για μωρά;;; Δεν θα μπορούσε κάλλιστα να πηγαίνει σε βρεφονηπιακό σταθμό; Που είναι το περίεργο;

 

Όσο ώριμο και να είναι το παιδάκι, σίγουρα θα αισθανθεί ζήλια, κάτι βέβαια απολύτως φυσιολογικό. Θα αισθανθεί ότι τη "διώχνει" η μαμά της για να μείνει μόνη της με το μωρό. Ακόμα χειρότερο δε, να τη στείλει στη γιαγιά πάλι για να είναι μόνη με το μωρό. Γιατί λοιπόν ο γονιός να μην απαλύνει αυτό το συναίσθημα; (=πάτε και οι 2 σε σχολείο)

[miriki]

νομίζω κι εγώ ότι το πρόγραμμα του παιδιού δεν πρέπει να αλλάξει. Δε χρειάζεται να ανακοινώσεις από την αρχή τα περί αδείας κλπ. Όταν το πάρει χαμπάρι πες της το αλλά μη το συνδέσεις με εκείνη. Θα σου έλεγα πριν βγεις σε άδεια και πριν έρθει το μωρό να της λές πόσο πολύ χαίρεσαι που πια είναι τόσο μεγάλη και έξυπνη και ώριμη και..... και μπορεί να κοιμάται στο σχολείο και ότι μπορείς να την εμπιστεύεσαι κλπ.....

 

Να είσαι βέβαιη ότι θα υπάρξει αντίδραση αλλά μην το αλλάξετε.

[ΟΛΓΑ78]

Είναι χειρότερο, ξαφνικά να της αλλάξει ωράριο ή να τη στέλνει στη γιαγιά. Θα της περάσει το μήνυμα ότι το σχολείο είναι κάτι που εξαναγκαζόμαστε να κάνουμε και στην πρώτη ευκαιρία το παρατάμε.

 

Γιατί θα κοιτούσες ένα παιδάκι σαν χαζή αν σου έλεγε ότι το αδερφάκι του πάει σε σχολείο για μωρά;;; Δεν θα μπορούσε κάλλιστα να πηγαίνει σε βρεφονηπιακό σταθμό; Που είναι το περίεργο;

 

Όσο ώριμο και να είναι το παιδάκι, σίγουρα θα αισθανθεί ζήλια, κάτι βέβαια απολύτως φυσιολογικό. Θα αισθανθεί ότι τη "διώχνει" η μαμά της για να μείνει μόνη της με το μωρό. Ακόμα χειρότερο δε, να τη στείλει στη γιαγιά πάλι για να είναι μόνη με το μωρό. Γιατί λοιπόν ο γονιός να μην απαλύνει αυτό το συναίσθημα; (=πάτε και οι 2 σε σχολείο)

 

Όχι, όμως, λέγοντας ψέματα... αυτό μπορεί να αποκαλυφθεί κάποια στιγμή...και δεν υπάρχει και λόγος για ψέματα. Ζήλεια θα υπάρχει έτσι κι αλλιώς... το πρόγραμμα του παιδιού μπορεί και να μην αλλάξει, ας μείνει στο σχολείο, θα ξέρει όμως ότι αυτή είναι μεγάλη και συνεχίζει κανονικά το πρόγραμμά της, ενώ η μαμά υποχρεωτικά είναι κάποιες ώρες στο σπίτι με το μωρό μέχρι αυτό να μεγαλώσει λίγο, όπως ήταν και με το πρώτο. Όλα αυτά, βέβαια, κατόπιν ειλικρινούς συζήτησης με την μεγάλη κόρη και ειδικό χειρισμό. Όσον αφορά το...σχολείο για μωρά, ναι, εμένα θα μου φαινόταν περίεργο να άκουγα ότι η μαμά έχει γεννήσει -για παράδειγμα- 1 εβδομάδα και στέλνει το μωρό σε βρεφικό. Γιατί μιλάμε για όταν πρωτογεννήσει η κοπέλα που εκ των πραγμάτων δεν στέλνεις στο καπάκι το μωρό σε βρεφονηπιακό σταθμό, έτσι δεν είναι? Όλα αυτά δεν τα λέω εκ ου ασφαλούς. Όταν γέννησα την κόρη μου πριν 14 μήνες, ο γιος μου ήταν 4. Συνέχισε το σχολείο κανονικά -τον παιδικό- κι εγώ τους πρώτους μήνες ήμουν σπίτι με την μικρή. Τον είχα προετοιμάσει από πριν την γέννηση και δεν τον έβγαλα από τη ρουτίνα του και βέβαια, με συνεχείς συζητήσεις κάθε φορά και έκανα ό,τι ήταν δυνατό για να ζηλεύει λιγότερο. Βέβαια, δεν τα κατάφερνα πάντα, όμως πιστεύω ότι στην ηλικία των 5 τα παιδιά εκτιμούν την αλήθεια και ειδικά του στυλ " και σε σένα έτσι έκανα όταν γεννήθηκες, τώρα όμως που είσαι μεγάλη και έξυπνη θα συμμετέχεις κι εσύ στην φροντίδα του μωρού μας"

[babycobra]

νομίζω κι εγώ ότι το πρόγραμμα του παιδιού δεν πρέπει να αλλάξει. Δε χρειάζεται να ανακοινώσεις από την αρχή τα περί αδείας κλπ. Όταν το πάρει χαμπάρι πες της το αλλά μη το συνδέσεις με εκείνη. Θα σου έλεγα πριν βγεις σε άδεια και πριν έρθει το μωρό να της λές πόσο πολύ χαίρεσαι που πια είναι τόσο μεγάλη και έξυπνη και ώριμη και..... και μπορεί να κοιμάται στο σχολείο και ότι μπορείς να την εμπιστεύεσαι κλπ.....

 

Να είσαι βέβαιη ότι θα υπάρξει αντίδραση αλλά μην το αλλάξετε.

 

συμφωνώ απόλυτα...πέντε χρονών ειναι μεγάλο παιδί, όλο από κάποιον κάτι θα ξεφύγει και θα στενοχωρηθεί πολύ..η προσέγγιση ότι πάει σχολείο που σχολάει την ταδε ώρα επειδή ειναι μεγάλο κορίτσι ειναι η καλύτερη.

[chrysaki]

Εγώ δε θα έλεγα στο "μεγάλο" παιδάκι ότι το μωρό πάει στο σχολείο.

Θα του περνούσα το μήνυμα ότι ΟΛΑ τα παιδιά μόλις μάθουν να περπατάνε και να μιλάνε πάνε σχολείο ανελλιπώς κάθε μέρα, είτε δουλεύει η μαμά είτε όχι και δεν είναι διαπραγματεύσιμο αυτό.

[anthie g]

Κορίτσια, εγώ δεν συμφωνώ με αυτή την τακτική του "ψέματος". Το κοριτσάκι είναι 5 χρονών, είναι αρκετά μεγάλο για να καταλαβαίνει και αν τύχει να ξεσκεπαστεί αυτό το ψέμα θα πληγωθεί πολύ. Εγώ, πάντως, δεν έχω ξανακούσει να λένε ότι μωρό πάει σε σχολείο για μωρά και αν άκουγα να μου το λέει αυτό ένα παιδάκι για το αδερφάκι του -που προφανώς θα το είχε ακούσει από τους γονείς του- θα το κοιτούσα να να είμαι χαζή, σαν να μην καταλαβαίνω κάτι. Το θεωρώ ριψοκίνδυνο.... αν ή κόρη σου είναι φρόνιμη και ώριμη όπως λες ότι είναι -να σου ζήσει επι την ευκαιρία και καλή λευτεριά- δε νομίζω ότι θα επιβάρυνε την γιαγιά, για να μένει κι εκείνη μαζί της. Ή μπορείς να την ρωτήσεις αν θα ήθελε να μένει στο σταθμό μέχρι το απόγευμα, μην της πεις, όμως, ψέματα, θα το καταλάβει κάποια στιγμή ότι δεν πας στην δουλειά, 5 χρονών παιδάκι είναι πανέξυπνο!!

 

Πάντως αυτό καναμε και εμείς και με συμφωνη γνωμη της ψυχολόγου του σχολείου. Η μόνη απορία της μεγάλης ήταν γιατί πάω στην δουλειά με φόρμα και αθλητικά χεχεχε!!!!!!!

[Cristy]

Βρε κορίτσια, έπεσα πάνω στο θέμα και ...τρόμαξα...

Η κόρη μου πάει προνήπιο, είναι 4,5 ετών κι εγώ σε λίγο καιρό γεννάω δίδυμα.

Το μόνο που με προβλημάτιζε μέχρι στιγμής, ήταν ... μήπως θα πρέπει να σταματήσω τη μικρή από το σχολείο της για ένα διάστημα για να μην φέρει τίποτα ιώσεις κ κολλήσουν τα αδερφάκια της... (πράγμα που δε θα ήθελα).

Το να μη θέλει η ίδια να πάει σχολείο δεν το είχα υπολογίσει - μέχρι στιγμής κανένα τέτοιο πρόβλημα δεν έχουμε. Ίσα ίσα που όταν τύχει να αρρωστήσει με το ζόρι την κρατάμε σπίτι.

Τι να πω...

Θα το παρακολουθώ το θέμα πάντως, έχει ενδιαφέρον.

[ΜΥ ΒΑΒΥ]

συμφωνώ με τις υπόλοιπες... δυστυχώς σε αυτήν την περίπτωση θα χρειαστεί να πεις το γνωστό εξ`ανάγκης ψέμα. Σημαντικό είναι να μην αλλάξεις το πρόγραμμα του παιδιού, να συνεχίσει ως έχει και κυριότερο από όλα να μην λυγίσετε εσείς σε τυχών καμώματα του παιδιού. Κ εμείς το ίδιο κάναμε, λέγαμε ότι πάει σε άλλο σχολείο ειδικό για μικρά μωράκια. Υπομονή και επιμονή.

[pax]

Κι εγώ διαφωνώ κάθετα με το ψέμα. Πάνω απ΄όλα έρχεται η σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί. Ακόμη κι αν δυσκολευτεί λίγο στην αρχή, θα συμφιλιωθεί με τη νέα κατάσταση. Τι μήνυμα περνάμε όταν με κάθε δυσκολία καταφεύγουμε σε ψεύτικους κόσμους;

 

Εγώ σκέφτομαι όταν με το καλό γεννήσω να τις παίρνω πιο νωρίς σπίτι, αλλά πάλι βλέποντας και κάνοντας. Ποτέ δεν είναι νωρίς για ένα παιδί να καταλάβει ότι προσαρμόζουμε τη ζωή μας ανάλογα με τις συνθήκες, με τις αντοχές μας, με τις δυνατότητές μας κτλ.

[ZWH]

Δεν ειχα αντιμετωπισει κανενα απολυτως προβλημα. Η κορη μου πηγε προνηπιο οταν ο γιος μου ηταν 3 μηνων περιπου. Μαλιστα εμενε και στο ολοημερο. Ποτε μα ποτε δεν παραπονεθηκε που το μωρο ηταν σπιτι μαζι μου. Αντιθετα με μεγαλη χαρα πηγαινε στο σχολειο της.

Εννοειται οτι δεν λεμε ψεματα στα παιδια.

[miriki]

. Ποτέ δεν είναι νωρίς για ένα παιδί να καταλάβει ότι προσαρμόζουμε τη ζωή μας ανάλογα με τις συνθήκες, με τις αντοχές μας, με τις δυνατότητές μας κτλ.

 

Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια. (Με το καλό το μπεμπέ btw). Το γνωστό ψεματάκι (καμία νηπιαγωγός ή βρεφοκόμος δεν πρόκειται να πει ότι είναι ψεματακι σε παιδί ούτε θα το κοιτάει σαν εξωγήινο, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι συνηθίζεται) εξυπηρετεί τους γονείς στο να μην έρθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια της νέας κατάστασης. Όμως αυτό μακροπρόθεσμα δε βοηθάει κανέναν. ΟΚ δε χρειάζεται να "του το τρίψουμε" του παιδιού ότι η μαμά κάθεται με το μωρό, αλλά δεν είναι καλό να το κρύψουμε. Στος τέλος θα δείτε που το παιδί θα βρίσκει καταφύγιο στο σχολείο για να έχει κάτι δικό του ώστε να διαχειρίζεται τη ζήλεια του.

 

Επίσης μερικά πράγματα τα βλέπουμε και όταν προκύπτουν πώς πάνε. Δεν μπορούμε πάντα να έχουμε έτοιμες όλες τις απαντήσεις. Ειδικά αν δεν έχει προηγηθεί ερώτηση..... Ε'ιναι καλό να προγραμματίζεις, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς θα έρθουν οι καταστάσεις και τι τελικά θα βολεύει.

 

Κορίτσια μ' ένα πόνο σε όσες περιμένουν και πολλές ευχές για πολλά κουράγια. Όλα γίνονται στο τέλος.....

[mama tou kostantinoulh]

Εμένα με βοηθησε πολυ η λογική οτι το μωρο "ζηλευει " το μεγαλο παιδι που παει σχολειο ενώ εκεινο πρεπει να καθεται σπιτι. Μετά απο μερικους μηνες αρχισα να μιλαω με τη φωνη του μωρου οτι και καλα μιλαει στον αδελφο του και για αλλα θεματα, προκειμενου να χτισουν τη σχεση τουσ. οσο χαζο ακουγεται λειτουργησε πολυ με το δικο μου παιδι. Οποτε όταν επεστρεφε ο μεγαλοσ σπιτι εκανα εγω (με τη φωνη του μωρου) "αχ αδελφουλη μου ποσο μου ελειψες" κλπ. Καποια στιγμη ρωταει ο μεγαλος το μικρο στο ασχετο (περιμενοντας απαντηση απο μενα φυσικα) ¨εκλαιγες αδελφε μου τωρα που ημουν στο σχολειο? Οταν μεγαλωσεις θα πας και συ!"

[ΟΛΓΑ78]

Εμένα με βοηθησε πολυ η λογική οτι το μωρο "ζηλευει " το μεγαλο παιδι που παει σχολειο ενώ εκεινο πρεπει να καθεται σπιτι. Μετά απο μερικους μηνες αρχισα να μιλαω με τη φωνη του μωρου οτι και καλα μιλαει στον αδελφο του και για αλλα θεματα, προκειμενου να χτισουν τη σχεση τουσ. οσο χαζο ακουγεται λειτουργησε πολυ με το δικο μου παιδι. Οποτε όταν επεστρεφε ο μεγαλοσ σπιτι εκανα εγω (με τη φωνη του μωρου) "αχ αδελφουλη μου ποσο μου ελειψες" κλπ. Καποια στιγμη ρωταει ο μεγαλος το μικρο στο ασχετο (περιμενοντας απαντηση απο μενα φυσικα) ¨εκλαιγες αδελφε μου τωρα που ημουν στο σχολειο? Οταν μεγαλωσεις θα πας και συ!"

 

Αχ, αυτό το έκανα κι εγώ στο μεγάλο μου και πραγματικά είχε πολύ καλά αποτελέσματα!!! Βέβαια, κάποια στιγμή κουράστηκα, γιατί ήθελε συνέχεια να του .... "μιλάει" η μικρή, οπότε κι εγώ, μαγείρευα, κατουρούσα, έκανα μπάνιο ή ο,τιδήποτε άλλο, ε.... εκανα και τον εγγαστρίμυθο.... πάντως αυτό τον βοήθησε κι αυτόν πάρα πολύ στο να έρθει κοντά με το μωράκι μας και στο να το καταλάβει καλύτερα.

[mama tou kostantinoulh]

Αχ, αυτό το έκανα κι εγώ στο μεγάλο μου και πραγματικά είχε πολύ καλά αποτελέσματα!!! Βέβαια, κάποια στιγμή κουράστηκα, γιατί ήθελε συνέχεια να του .... "μιλάει" η μικρή, οπότε κι εγώ, μαγείρευα, κατουρούσα, έκανα μπάνιο ή ο,τιδήποτε άλλο, ε.... εκανα και τον εγγαστρίμυθο.... πάντως αυτό τον βοήθησε κι αυτόν πάρα πολύ στο να έρθει κοντά με το μωράκι μας και στο να το καταλάβει καλύτερα.

 

Ειδες τελικα μερικες φορες κατι πραγματα που βοηθανε και δεν θα δεις σε κανενα βιβλιο γραμμενα.........Κι εγω πιστευω οτι η μεταξυ τους σχεση ενισχυθηκε πολυ λογω αυτου. Το μωρο του ελεγε συνεχεια ποσο τον θαυμαζει και τον αγαπαει ακομα και σε φασεις ζηλιας του μεγαλου δεν αντιδρουσε ασχημα δηλ. ο μεγαλος βαραγε το μικρο, ο μικρος απαντουσε και καλα...γιατι με χτυπας αδελφουλη μου εγω που σε αγαπαω....ο μεγαλος τον επαιρνε αγκαλια και του ελεγε γλυκολογα.....

[Salma]

καλησπερα... ζητω συγνωμη αλλα δεν εχω προλαβει να διαβασω ολα τα post ....εγω εχω ενα αγορακι 4 χρονων και αλλο ενα 2 μηνων ....ο μεγαλος μου γιος θα επρεπε να εχει ξεκινησει προνηπιο ...μαλιστα ειναι απεναντι απο το σπιτι μας και τον εχουν παρει κρατανε και την θεση του....η παιδιατρος μου ειπε να μην τον παω λογω ιωσεων τωρα που ειναι και το μωρο σπιτι...εντωμεταξυ ο μεγαλος εχει τρομερη αντιδραση τωρα με το μωρο...δεν μ αφηνει ουτε δωματιο να αλλαξω και παραπονιεται οποτε θηλαζω η οποτε αλλαζω το μωρο...συν τοις αλλοις ο συζυγος ειναι ναυτικος και μολις πριν τρεις μερες εφυγε και θα επιστρεψει μετα απο ενα εξαμηνο...το διλλημα μου ειναι να τον παω στο προνηπιο και να ρισκαρω για ιωσεις και στο μωρο η οχι ? η αληθεια ειναι οτι δεν παλευεται ολη μερα μεσα στο σπιτι ...δεν εχουμε και αλλα παιδακια στην οικογενεια και βαριεται...

[ΟΛΓΑ78]

Ειδες τελικα μερικες φορες κατι πραγματα που βοηθανε και δεν θα δεις σε κανενα βιβλιο γραμμενα.........Κι εγω πιστευω οτι η μεταξυ τους σχεση ενισχυθηκε πολυ λογω αυτου. Το μωρο του ελεγε συνεχεια ποσο τον θαυμαζει και τον αγαπαει ακομα και σε φασεις ζηλιας του μεγαλου δεν αντιδρουσε ασχημα δηλ. ο μεγαλος βαραγε το μικρο, ο μικρος απαντουσε και καλα...γιατι με χτυπας αδελφουλη μου εγω που σε αγαπαω....ο μεγαλος τον επαιρνε αγκαλια και του ελεγε γλυκολογα.....

 

Καλά, γελάω πάρα πολύ, γιατί είναι σαν να φωτογραφίζεις τον μεγάλο... Και μετά αισθανόταν κι άσχημα από πάνω που τον πείραζε... τέλος πάντων... το θέμα είναι -όντως- να μην αλλάξουν το πρόγραμμα της μικρής αφού είναι καλόβολη και να μην της πουν ψέματα. Αν της συμπεριφερθούν όπως αρμόζει στην ηλικία της -σαν μεγάλο παιδάκι- και της μιλήσουν κατάλληλα, πιστεύω ότι θα καταλάβει. Άσε που αν δεν της πουν την αλήθεια, κάτι μπορεί να ξεφύγει, βρε αδερφέ, από το μπαμπά, τη μαμά, τη γιαγιά και στη συνέχεια τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα.

[ΟΛΓΑ78]

καλησπερα... ζητω συγνωμη αλλα δεν εχω προλαβει να διαβασω ολα τα post ....εγω εχω ενα αγορακι 4 χρονων και αλλο ενα 2 μηνων ....ο μεγαλος μου γιος θα επρεπε να εχει ξεκινησει προνηπιο ...μαλιστα ειναι απεναντι απο το σπιτι μας και τον εχουν παρει κρατανε και την θεση του....η παιδιατρος μου ειπε να μην τον παω λογω ιωσεων τωρα που ειναι και το μωρο σπιτι...εντωμεταξυ ο μεγαλος εχει τρομερη αντιδραση τωρα με το μωρο...δεν μ αφηνει ουτε δωματιο να αλλαξω και παραπονιεται οποτε θηλαζω η οποτε αλλαζω το μωρο...συν τοις αλλοις ο συζυγος ειναι ναυτικος και μολις πριν τρεις μερες εφυγε και θα επιστρεψει μετα απο ενα εξαμηνο...το διλλημα μου ειναι να τον παω στο προνηπιο και να ρισκαρω για ιωσεις και στο μωρο η οχι ? η αληθεια ειναι οτι δεν παλευεται ολη μερα μεσα στο σπιτι ...δεν εχουμε και αλλα παιδακια στην οικογενεια και βαριεται...

 

Να σου ζήσουν, καταρχήν, τα παιδάκια σου!! Λένε, βασικά, ότι όταν ένα παιδάκι πρωτοξεκινάει παιδικό και ταυτόχρονα έρχεται νέο μέλος στην οικογένεια, ότι καλό είναι να μην πηγαίνει το πρωτότοκο για να μην αντιμετωπίζει 2 τόσο σοβαρές αλλαγές στη ζωή του μονοκοπανιάς. Από την άλλη, θεωρώ ότι το παιδάκι σου 4 ετών θα έπρεπε να ξεκινήσει προνήπιο -αφού υπάρχει και η θέση- καθώς είναι μεγάλο πια και τα περισσότερα παιδάκια πλέον πάνε στο προνήπιο -είτε στο νηπιαγωγείο είτε σε παιδικό σταθμό-. Βέβαια, η προσαρμογή θα είναι δύσκολη, καθώς θα έχει να διαχειριστεί το καινούριο σχολικο περιβάλλον και το αδερφάκι του στο σπίτι που σημαίνει ότι η καθημερινότητά του και οι συνήθειές του αλλάζουν ριζικά. Για να είναι η ένταξή του όσο γίνεται πιο ομαλή στις υπάρχουσες συνθήκες, θα σου έλεγα να το συζητήσεις με τις δασκάλες στο σχολείο για να σε συμβουλεύσουν πώς να το χειριστείς. Επίσης, και εκείνες θα πρέπει να έχουν επίγνωση για να το βοηθήσουν να προσαρμοστεί όσο καλύτερα γίνεται. Δεν ξέρω αν είναι σωστά αυτά που σου λέω, αυτή είναι η γνώμη μου, αν θες ρώτα και κάποια ειδική στα θέματα αυτά. Αν τελικά καταλήξεις να το πας στο προνήπιο, τουλάχιστο να μην είναι το καημένο ολοήμερο ε?

[Salma]

το θεμα ειναι οτι θελει να παει και τρελαινεται να παιζει με αλλα παιδακια και να μαθαινει τα παντα....απλα δισταζω γιατι ειμαι μονη μου σπιτι τωρα που λειπει ο αντρας μου και αν εχω και τα δυο αρρωστα τι θα πρωτοκανω? δεν θελω και βοηθεια απο γιαγιαδες γιατι ολο παρεμβαινουν ...με πρηζουν να μην τον παω για να μην αρρωστησει το μωρο ....δεν ελεγα ουτως η αλλως για ολοημερο...απλα λιγο να ξεφευγει κι αυτο γιατι ολη μερα στο σπιτι βαριεται και ξεσπαει σε οτι βρει ...η γιατρος με φοβιζει ...ολο μου λεει για βροχιτιδες και τετοια ...φοβαμαι μηπως ταλαιπωρησω το μωρο δηλαδη ...