Νέα μητέρα στην Ελλάδα του σήμερα...

[Babydust]

Αυτά που θα γράψω παρακάτω αφορούν και εμένα αλλά πιστεύω και άλλες μητέρες της δικής μας γενιάς στη σημερινή εποχή στην Ελλάδα.

 

1) Η δική μας γενιά είναι χαμένη απο χέρι. Το πιστεύω αυτό. Ειδικά άμα είσαι μορφωμένος τιμωρείσαι ακόμη πιο πολύ λόγω κατάστασης. 'Εχεις 2 επιλογές - α) πας και δουλεύεις όλη μέρα με ελάχιστα ή καθόλου χρήματα και 'προσκυνάς' τους εργοδότες σου επειδή χάρη σε αυτούς εσύ έχεις δουλειά ενώ 'για δές πόσοι είναι άνεργοι, και όμως αυτοί πήραν εσένα'. Οπότε τους χρωστάς αιώνια ευγνωμοσύνη, κάνεις υπερωρίες, και ποτέ μα ποτέ δεν κάνεις το λάθος να ζητήσεις τα χρήματα που δικαιούσαι ή που καθυστερούν να σου δώσουν. β) δεν πας να δουλέψεις και κάθεσαι σπίτι σου και κάνεις όλη μέρα τη νοικοκυρά και εννοείται τρελή οικονομία. Πχ εγώ πριν μερικά χρόνια είχα πάρα πολύ καλή δουλειά στο εξωτερικό. Λόγω δουλειάς συζύγου επιστρέψαμε Ελλάδα και απο εκεί που έκανα μια δουλειά που μου άρεσε (και ναι πληρωνόμουν πάντα στο τέλος του μήνα και ήμουν και ευχαριστημένη με αυτά που έπαιρνα) κατέληξα εδώ να κάνω διάφορες δουλειές πολύ κατώτερες λόγω κρίσης (με ελάχιστα ή καθόλου λεφτά) και τελικά κατέληξα στο σπίτι για να μην πληρώνω και τζάμπα babysitting για το γιό μου... όλη μέρα σίδερο, καθάρισμα, μαγείρεμα, σουπερ μάρκετ, δουλειές στο σπίτι και φύλαξη και δημιουργική απασχόληση του γιού μου. Και φυσικά όλη μέρα οικονομία και να μη φτάνουν τα λεφτά για τίποτα. Πραγματικά τι κουραστικό αυτό - όλη μέρα οικονομία κάνουμε και λεφτά δεν έχουμε

 

2) Ταυτόχρονα μου τη δίνει τόσο η προηγούμενη γενιά. Ο κάθενας που πήρε ένα πτυχίο ή άνοιξε ένα μαγαζί έπιασε την καλή. Με λιγότερη μόρφωση, με λιγότερη δουλειά, με λιγότερα προσόντα, με λιγότερες ικανότητες απο'μας και γίνανε νεόπλουτοι και μ******. Και εμείς τώρα νεόπτωχοι. Και αντί οι γιαγιάδες οι σημερινές να βοηθήσουν λίγο εμάς τις νέες μητέρες (έτσι όπως κάναν αντίστοιχα οι δικές τους μαμάδες) μας έχουν γραμμένες κανονικά. Η μία γιαγιά παίζει χαρτιά η άλλη μιλάει όλη μέρα στο τηλέφωνο και κάποια άλλη στην αγορά ή στα ταξίδια. Εγώ πχ έχω την ατυχία να έχω και μαμά και πεθερά μορφωμένες που δουλέψανε και τώρα απλώς ξεκουράζονται. Πχ με βλέπουν που έχω κυριολεκτικά λιώσει στις δουλειές του σπιτιού και αυτές απλώς ξεκουράζονται. Ενώ στη δική μου ηλικία και οι δύο είχανε τις μαμάδες τους να τους κάνουν ένα σωρό δουλειές δωρεάν και αυτές να ασχολούνται είτε με τη δουλειά τους είτε με τον εαυτό τους. Εγώ ακόμη και για τη δουλειά μου έπρεπε να πληρώνω για τη φύλαξη του παιδιού μου.

 

Στην Ελλάδα του σήμερα νιώθω πλήρως αποκλεισμένη. Δεν υπάρχουν αξιοπρεπείς δουλειές, δεν υπάρχει υποστήριξη απο το οικογενειακό περιβάλλον ή το κράτος και όλα πάνε μόνο απο το κακό στο χειρότερο. Κάθε μέρα ή κλαίω ή θυμώνω. Και το να φύγεις στο εξωτερικό φαντάζει σαν τη μόνη λύση αλλά σιγά σιγά και αυτό δύσκολο έχει γίνει. Νιώθουν και άλλες μητέρες αυτό που νιώθω εγώ?

 

Δεν θέλω να είμαι αχάριστη. Την υγεία μας την έχουμε, στο δρόμο δεν είμαστε αλλά εκτός απο τα χειρότερα υπάρχουν και τα καλύτερα.

[olga3372]

TO AYTO!

[Elpidaz]

Κοπελιά καλό μήνα!

 

Τουλάχιστον εγώ δεν τα γνωρίζω έτσι τα πράγματα. Και θα σου εξηγήσω αμέσως τί εννοώ :

 

 

Αυτά που θα γράψω παρακάτω αφορούν και εμένα αλλά πιστεύω και άλλες μητέρες της δικής μας γενιάς στη σημερινή εποχή στην Ελλάδα.

 

1) Η δική μας γενιά είναι χαμένη απο χέρι. Το πιστεύω αυτό. Ειδικά άμα είσαι μορφωμένος τιμωρείσαι ακόμη πιο πολύ λόγω κατάστασης. Τουλάχιστον είχαμε την ευκαιρία να μορφωθούμε. Γιατί μέχρι και την γενιά των γονιών μας η μόρφωση ήταν είδος πολυτελείας. Χαρακτηριστικά ο πατέρας μου εργαζόταν από τα 13 του και παράλληλα πήγαινε και σχολείο και η μητέρα μου σταμάτησε στο δημοτικό και έμαθε τέχνη. 'Εχεις 2 επιλογές - α) πας και δουλεύεις όλη μέρα με ελάχιστα ή καθόλου χρήματα και 'προσκυνάς' τους εργοδότες σου επειδή χάρη σε αυτούς εσύ έχεις δουλειά ενώ 'για δές πόσοι είναι άνεργοι, και όμως αυτοί πήραν εσένα'. Οπότε τους χρωστάς αιώνια ευγνωμοσύνη, κάνεις υπερωρίες, και ποτέ μα ποτέ δεν κάνεις το λάθος να ζητήσεις τα χρήματα που δικαιούσαι ή που καθυστερούν να σου δώσουν. Δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Όλα έχουν όρια. Επιπλέον, αν μόνη σου δεχτείς να δουλεύεις όλη μέρα για ελάχιστα χρήματα θα καταλάβω οτι η ανάγκη σου είναι μεγάλη οπότε σε τιμά το οτι το προσπαθείς και αν δεχτείς να δουλέψεις με καθόλου χρήματα θα σκεφτώ οτι το κάνεις για την ψυχή της μάνας σου γιατί άλλο λόγο δεν βλέπω β) δεν πας να δουλέψεις και κάθεσαι σπίτι σου και κάνεις όλη μέρα τη νοικοκυρά και εννοείται τρελή οικονομία. Πχ εγώ πριν μερικά χρόνια είχα πάρα πολύ καλή δουλειά στο εξωτερικό. Λόγω δουλειάς συζύγου επιστρέψαμε Ελλάδα και απο εκεί που έκανα μια δουλειά που μου άρεσε (και ναι πληρωνόμουν πάντα στο τέλος του μήνα και ήμουν και ευχαριστημένη με αυτά που έπαιρνα) κατέληξα εδώ να κάνω διάφορες δουλειές πολύ κατώτερες λόγω κρίσης (με ελάχιστα ή καθόλου λεφτά) και τελικά κατέληξα στο σπίτι για να μην πληρώνω και τζάμπα babysitting για το γιό μου... όλη μέρα σίδερο, καθάρισμα, μαγείρεμα, σουπερ μάρκετ, δουλειές στο σπίτι και φύλαξη και δημιουργική απασχόληση του γιού μου. Και φυσικά όλη μέρα οικονομία και να μη φτάνουν τα λεφτά για τίποτα. Πραγματικά τι κουραστικό αυτό - όλη μέρα οικονομία κάνουμε και λεφτά δεν έχουμε Στο εξωτερικό που ήσουν είχες ήδη τον γιο σου? Γιατί απ΄όσο ξέρω οι ελληνίδες μητέρες όταν εργάζονται παράλληλα κάνουν όλα τα υπόλοιπα που περιγράφεις ότι κάνεις εσύ τώρα που κάθεσαι J)))))) - εκτός εξαιρέσεων βέβαια γυναικών που είναι ματσό και έχουν εσωτερική οικιακή βοηθό, νταντά, κηπουρό κλπ κλπ!!!

 

 

2) Ταυτόχρονα μου τη δίνει τόσο η προηγούμενη γενιά. Ο κάθενας που πήρε ένα πτυχίο ή άνοιξε ένα μαγαζί έπιασε την καλή. Με λιγότερη μόρφωση, με λιγότερη δουλειά, με λιγότερα προσόντα, με λιγότερες ικανότητες απο'μας και γίνανε νεόπλουτοι και μ******. Δεν το πιστεύω αυτό. Εντάξει παραδέχομαι οτι χρειάζεται και λίγο τύχη, αλλά αυτοί που έπιασαν την καλή τουλάχιστον στον δικό μου περίγυρο είναι ελάχιστοι έως κανένας και με πολύ σκληρή προσωπική δουλειά. Εμείς είμαστε γενιά της θεωρίας. Τί να το κάνω να διαβάζω ένα σωρό βιβλία για το πώς στήνω έναν πίνακα ηλεκτροδότησης και όταν έρθει η ώρα να το κάνω πράξη να το κοιτάζω λες και είναι ξένο τελείως. Παλιά ήταν αλλιώς. Το παιδί μάθαινε κοντά στον μάστορα δεν πήγαινε σχολείο. Και εμείς τώρα νεόπτωχοι. Και αντί οι γιαγιάδες οι σημερινές να βοηθήσουν λίγο εμάς τις νέες μητέρες (έτσι όπως κάναν αντίστοιχα οι δικές τους μαμάδες) μας έχουν γραμμένες κανονικά. Η μία γιαγιά παίζει χαρτιά η άλλη μιλάει όλη μέρα στο τηλέφωνο και κάποια άλλη στην αγορά ή στα ταξίδια. Εγώ πχ έχω την ατυχία να έχω και μαμά και πεθερά μορφωμένες που δουλέψανε και τώρα απλώς ξεκουράζονται. Πχ με βλέπουν που έχω κυριολεκτικά λιώσει στις δουλειές του σπιτιού και αυτές απλώς ξεκουράζονται. Ενώ στη δική μου ηλικία και οι δύο είχανε τις μαμάδες τους να τους κάνουν ένα σωρό δουλειές δωρεάν και αυτές να ασχολούνται είτε με τη δουλειά τους είτε με τον εαυτό τους. Εγώ ακόμη και για τη δουλειά μου έπρεπε να πληρώνω για τη φύλαξη του παιδιού μου. Μιλάς για την εποχή που οι γυναίκες μόλις που είχανε δικαίωμα ψήφου? Που το μόνο ενδιαφέρον τους ήταν οι δουλειές του σπιτιού η περιποίηση του συζύγου και τα παιδιά τους? Που όσες κατάφεραν να να προχωρήσουν λίγο περισσότερο στο σχολείο σκόνταψαν στα σκαλιά της εκκλησίας γιατί ο εγωισμός του συζύγου δεν ανεχόταν να εργάζεται η γυναίκα? Μπα!!!! Προτιμώ να λιώνω στις δουλειές του σπιτιού !

 

Στην Ελλάδα του σήμερα νιώθω πλήρως αποκλεισμένη. Δεν υπάρχουν αξιοπρεπείς δουλειές εξαρτάται πώς το εννοείς... τί ακριβώς εννοείς με το αξιοπρεπής δουλειά? Το να δουλεύεις π.χ. στα fastfood γρηγόρης αξιοπρεπέστατο μου φαίνεται, δεν υπάρχει υποστήριξη απο το οικογενειακό περιβάλλον και πάλι δεν καταλαβαίνω τί είδους υποστήριξη προσδοκάς???? Γιατί πάρτο απόφαση έκανες δική σου οικογένεια και μόνο εσύ είσαι πραγματικά υπεύθυνη γιʼ αυτό. ή το κράτος και όλα πάνε μόνο απο το κακό στο χειρότερο. Κάθε μέρα ή κλαίω ή θυμώνω. Και το να φύγεις στο εξωτερικό φαντάζει σαν τη μόνη λύση αλλά σιγά σιγά και αυτό δύσκολο έχει γίνει. Νιώθουν και άλλες μητέρες αυτό που νιώθω εγώ?

 

Δεν θέλω να είμαι αχάριστη. Την υγεία μας την έχουμε, στο δρόμο δεν είμαστε αλλά εκτός απο τα χειρότερα υπάρχουν και τα καλύτερα.σίγουρα υπάρχουν, κάποιοι τα χουν ήδη και δεν το ξέρουν καν!

[Sibylla]

Κοίτα, καταλαβαίνω πως νοιώθεις, αλλά δεν είναι όλα άσπρα-μαύρα.

Εγώ π.χ. ανήκω κάπου στην ενδιάμεση γενιά, ανάμεσα σε σένα και τους παππούδες. Έχω παιδί 10 χρονών και πίστεψέ με, ούτε κι εγώ είχα βοήθειες. Κι αυτό όχι επειδή οι γιαγιάδες είχαν άλλες προταιρεότητες, αλλά λόγω... ανωτέρας δύναμης.

Από την άλλη, κι η μητέρα μου μας μεγάλωσε χωρίς βοήθειες και επιλέγοντας τότε να αφήσει τη δουλειά της για να αφοσιωθεί στην οικογένεια, όπως ήταν φυσικό την εποχή εκείνη. Ποτέ δεν άκουσα παράπονο αλλά ούτε θυμάμαι να έχει έρθει οποιοσδήποτε να μας κρατήσει για να ασχοληθεί η μητέρα μου με τον εαυτό της. Γι αυτό κι εγώ δεν θεωρούσα ποτέ δεδομένη την παρουσία ή τη βοήθεια σε καθημερινή (όχι έκτακτη) βάση οποιουδήποτε μέλους της ευρύτερης οικογένειας.

Από τους πρώτους μήνες της ζωής του παιδιού μου πλήρωνα παιδικό σταθμό για να μπορέσω να δουλέψω - βλέπεις εμείς "τότε" δεν είχαμε το εξάμηνο. Όταν δε αρρώσταινε, δε θέλω να θυμάμαι σε πόσους ανθρώπους υποχρεωνόμουνα...

Όσο για τις δουλειές του σπιτιού, τις έκανα και τις κάνω μετά τη δουλειά (εδώ γελάμε) ή το Σ/Κ ή κάποιες καθόλου, γιατί απλά δεν προλαβαίνω.

 

Παρ’ όλα αυτά, έχοντας εμπειρίες και από το εξωτερικό, πιστεύω πως εδώ η οικογένεια θα σε υποστηρίξει πιο πολύ απ’ ότι σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Μπορεί να μην το βλέπεις αυτό σε καθημερινή βάση, αλλά σε μια ανάγκη, να είσαι σίγουρη πως θα σε βοηθήσουν.

 

Όσο για τα επαγγελματικά, έχεις δίκιο, κάποτε τα πράγματα ήταν πιο απλά. Το μαγαζί το άνοιγες εύκολα, ενώ αν είχες πτυχίο σου άνοιγαν όλες οι πόρτες. Κάποιες εποχές τουλάχιστον, γιατί σιγά-σιγά, όλο και πιο πολλοί τελείωναν το σχολείο κι από αυτούς όλο και πιο πολλοί πήγαιναν να σπουδάσουν. Όμως κι εδώ μας έφαγε η εξέλιξη, φαινόμενο παγκόσμιο. Βλέπεις, πρέπει πάντα να κάνουμε κάτι παραπάνω απ΄ότι παλαιότερα, να έχουμε περισσότερες γνώσεις και πάει λέγοντας, χωρίς όμως να υπάρχει ταβάνι στις απαιτήσεις. Βέβεια βάζουμε κι εμείς οι γονείς το λιθαράκι μας σ’ αυτό, προωθώντας τον ανταγωνισμό απ’ την κούνια.

[eleanax]

Αυτά που θα γράψω παρακάτω αφορούν και εμένα αλλά πιστεύω και άλλες μητέρες της δικής μας γενιάς στη σημερινή εποχή στην Ελλάδα.

 

1) Η δική μας γενιά είναι χαμένη απο χέρι. Το πιστεύω αυτό. Ειδικά άμα είσαι μορφωμένος τιμωρείσαι ακόμη πιο πολύ λόγω κατάστασης. 'Εχεις 2 επιλογές - α) πας και δουλεύεις όλη μέρα με ελάχιστα ή καθόλου χρήματα και 'προσκυνάς' τους εργοδότες σου επειδή χάρη σε αυτούς εσύ έχεις δουλειά ενώ 'για δές πόσοι είναι άνεργοι, και όμως αυτοί πήραν εσένα'. Οπότε τους χρωστάς αιώνια ευγνωμοσύνη, κάνεις υπερωρίες, και ποτέ μα ποτέ δεν κάνεις το λάθος να ζητήσεις τα χρήματα που δικαιούσαι ή που καθυστερούν να σου δώσουν. β) δεν πας να δουλέψεις και κάθεσαι σπίτι σου και κάνεις όλη μέρα τη νοικοκυρά και εννοείται τρελή οικονομία. Πχ εγώ πριν μερικά χρόνια είχα πάρα πολύ καλή δουλειά στο εξωτερικό. Λόγω δουλειάς συζύγου επιστρέψαμε Ελλάδα και απο εκεί που έκανα μια δουλειά που μου άρεσε (και ναι πληρωνόμουν πάντα στο τέλος του μήνα και ήμουν και ευχαριστημένη με αυτά που έπαιρνα) κατέληξα εδώ να κάνω διάφορες δουλειές πολύ κατώτερες λόγω κρίσης (με ελάχιστα ή καθόλου λεφτά) και τελικά κατέληξα στο σπίτι για να μην πληρώνω και τζάμπα babysitting για το γιό μου... όλη μέρα σίδερο, καθάρισμα, μαγείρεμα, σουπερ μάρκετ, δουλειές στο σπίτι και φύλαξη και δημιουργική απασχόληση του γιού μου. Και φυσικά όλη μέρα οικονομία και να μη φτάνουν τα λεφτά για τίποτα. Πραγματικά τι κουραστικό αυτό - όλη μέρα οικονομία κάνουμε και λεφτά δεν έχουμε

 

2) Ταυτόχρονα μου τη δίνει τόσο η προηγούμενη γενιά. Ο κάθενας που πήρε ένα πτυχίο ή άνοιξε ένα μαγαζί έπιασε την καλή. Με λιγότερη μόρφωση, με λιγότερη δουλειά, με λιγότερα προσόντα, με λιγότερες ικανότητες απο'μας και γίνανε νεόπλουτοι και μ******. Και εμείς τώρα νεόπτωχοι. Και αντί οι γιαγιάδες οι σημερινές να βοηθήσουν λίγο εμάς τις νέες μητέρες (έτσι όπως κάναν αντίστοιχα οι δικές τους μαμάδες) μας έχουν γραμμένες κανονικά. Η μία γιαγιά παίζει χαρτιά η άλλη μιλάει όλη μέρα στο τηλέφωνο και κάποια άλλη στην αγορά ή στα ταξίδια. Εγώ πχ έχω την ατυχία να έχω και μαμά και πεθερά μορφωμένες που δουλέψανε και τώρα απλώς ξεκουράζονται. Πχ με βλέπουν που έχω κυριολεκτικά λιώσει στις δουλειές του σπιτιού και αυτές απλώς ξεκουράζονται. Ενώ στη δική μου ηλικία και οι δύο είχανε τις μαμάδες τους να τους κάνουν ένα σωρό δουλειές δωρεάν και αυτές να ασχολούνται είτε με τη δουλειά τους είτε με τον εαυτό τους. Εγώ ακόμη και για τη δουλειά μου έπρεπε να πληρώνω για τη φύλαξη του παιδιού μου.

 

Στην Ελλάδα του σήμερα νιώθω πλήρως αποκλεισμένη. Δεν υπάρχουν αξιοπρεπείς δουλειές, δεν υπάρχει υποστήριξη απο το οικογενειακό περιβάλλον ή το κράτος και όλα πάνε μόνο απο το κακό στο χειρότερο. Κάθε μέρα ή κλαίω ή θυμώνω. Και το να φύγεις στο εξωτερικό φαντάζει σαν τη μόνη λύση αλλά σιγά σιγά και αυτό δύσκολο έχει γίνει. Νιώθουν και άλλες μητέρες αυτό που νιώθω εγώ?

 

Δεν θέλω να είμαι αχάριστη. Την υγεία μας την έχουμε, στο δρόμο δεν είμαστε αλλά εκτός απο τα χειρότερα υπάρχουν και τα καλύτερα.

 

3 χρόνια το αυτό παράπονο έχω, υπάρχουν φορές που βρέθηκα στα όρια κατάθλιψης αναλογιζόμενη τι όνειρα είχα και που βρέθηκα, και φυσικά δεν αναφέρομαι στο παιδί μου που είναι η χαρά της ζωής αλλά στην κ...λοκοινωνία που ζούμε που τιμωρεί τις νέες γυναίκες επειδή αποφάσισαν να γίνουν μητέρες στερώντας τους τη δυνατότητα εργασίας τα πιο δημιουργικά τους χρόνια,

συμπονώ και συμπαρίσταμαι, καμιά λύση προτείνετε κορίτσια να αυτοοργανωθούμε?

[ria22]

Σαφεστατα θα συμφωνησω με τν τραγικη κατασταση που υπαρχει στη χωρα μας......

Εγω ειμαι σχεδον 3 χρονια στο σπιτι,δν εχω προλαβει να ασχοληθω σχεδον καθολου με τν δουλεια μου,και με θλιβει πολυ αυτο γιατι εχω κοπιασει πολυυυυ!!!!

Σκεφτομουνα τωρα που κοντευει 2 ο μικρος να ψαχτω λιγο και να το στειλω παιδικο.......πουυυυυ βρε κοριτσια?/κοντα 300ε ζητανε στον ιδιωτικο(δεν εκανα τα χαρτια για το δημοσιο,γιατι νομιζα οτι θα ξενητευτουμε),εγω δλδ ποσα πρεπει να βγαζω,για να πω οτι βγαζω και να μενουν κτ.......??πειτε μ.....

Οσο για τις γιαγιαδες ΣΥΜΦΩΝΩ απολυτα,η μαμα μ δν μενει στην πολη μ οποτε δν μπορω να μιλησω γι'αυτην αλλα απο τν μερια του αντρα μου......ωχωωωω εχω να πω.......

Τουλαχιστον λεω πως ποτε δν θα τους ειμαι υποχρεωμενη........

[boy'smam]

Εν μερει σε καταλαβαινω!Κι εγω στο κλαμπ των μητερων-ανεργων απο αναγκη ειμαι!

Η διαφορα που βλεπω εγω απο τις προηγουμενες γενιες ειναι οτι πριν 30-40 χρονια υπαρχαν κοπελες και γυναικες που δεν τις πολυενδιεφερε να δουλεψουν οποτε η δεν δουλευαν και βοηθουσαν στο πατρικο τους η εκαναν μια οποιαδηποτε δουλεια μεχρι να παντρευτουν οποτε να καθισουν να μεγαλωσουν τα παιδακια τους!Οσες ειχαν σπουδασει ειχαν πολλες ευκαιριες για δουλεια σε συγκριση με τωρα!οποτε δεν ειχαν το αγχος της ανεργειας.

Εμεις εχουμε μαθει αλλιως!Οι περισσοτερες δουλευαμε πολυ πριν παντρευτουμε και κανουμε παιδι.Εγω δουλευα απο τα 16 μεχρι τα 28 που γεννησα και εκατσα σπιτι γιατι δεν πηραν το παιδι στον σταθμο και απο γιαγιαδες δεν ειχα να περιμενω και πολλα!Αλλες γυναικες κανουν παιδι πολυ μεγαλυτερες οποτε γι αυτες ειναι ακμη πιο δυσκολο!

ειναι δυσκολο να εχεις μαθει να εισαι οικονομικα "ανεξαρτητος",να περιποιησαι τον εαυτο σου,να εισαι παραγωγικη και ξαφνικα ο ρολος που ειχες να εξαφανιζεται και να πρεπει να κανεις κατι αλλο γιατι σε πιεζουν οι καταστασεις.

Παλιοτερα υπαρχαν ευκαιριες και οσοι ανοιξα ενα δικο τους μαγαζι η επειχηρηση χωρις σπουδες ηταν εξυπνοι και εργατικοι και γι αυτο πετυχαν σε αυτο που εκαναν.Δεν εχει σχεση με τα πτυχια.Οταν εχεις και πτυχιο εχεις εναν καημο παραπανω...

Ασε που πιστευω οτι και στη σημερινη εποχη υπαρχουν καποιοι τυχεροι και εξυπνοι που θα πετυχουν και χωρις πτυχια!

απο την αλλη νομιζω οτι οι μαμαδες μας εχουν μια ταση να ξεχνανε τα χρονια που ηταν μωρομανες!Αν κρινω απο την μαμα μου που συνεχεια μου λεει οτι μονη της ηταν και δεν ειχε βοηθεια και οταν γεννησα μου τα λεγε συνεχεια,αλλα ευτυχως θυμαται η γιαγια μου και της θυμησε οτι μεχρι να σαραντησει εμενε στο πατρικο της και τα σκ παλι στο πατρικο της και οτι ο μαπαμπας μου δουλευε νυχτα οποτε ολη τη μερα ειχε βοηθεια.Οπως επισης οτι απο 3 -4χρονων εκανα 2 μηνες διακοπες με τους παπουδες!Κι οταν εγω της ζηταω να βγω ενα βραδυ μου βγαζει την ψυχη!Χαχα..."εγω μονη μου σε μεγαλωσα...δεν ειχα βοηθεια"!!!

Κι η πεθερα μου τα ιδια μου λεει...αλλα ο αντρας μου θυμαται αλλα!Μαλλον καψονια μας κανουν!

Αυτο πυ δεν καταλαβαινω ειναι τι εννοεις αξιοπρεπεις δουλειες?

[AthinaP]

Να προσθέσω στη μουρμούρα περί παλαιότερης γενιάς, ότι οι μαμάδες μας και βοήθεια είχαν και στη γειτονιά είχαν τις φιλενάδες τους να χαζολογάνε... Τώρα και δουλειά να μην έχει μια νέα γυναίκα, οι φίλες της είτε εργάζονται είτε μένουν σε άλλη γειτονιά. Στην Αθήνα τουλάχιστον. Στις επαρχιακές πόλεις είναι καλύτερα τα πράγματα.

 

Οι μαμάδες μας ήταν ικανοποιημένες με πιο λίγα πράγματα, να λέμε και την αλήθεια... Είχαν πιο λίγες ανέσεις, αλλά δεν είχαν και πολλές απαιτήσεις. Κάπου υπήρχε και ως background ότι κάποιος εκεί πάνω βλέπει και ότι σε μια άλλη ζωή μπορεί να ανταμειφθούν... Χωρίς να λέγεται ξεκάθαρα, ένα τέτοιο κλίμα θυμάμαι να επικρατεί γενικά. Έλα όμως που εμείς θέλουμε να ζήσουμε καλά και σε αυτή τη ζωή! Οι τότε μαμάδες και νυν γιαγιάδες "ξύπνησαν", κάποιες εξ αυτών, και δεν περιμένουν να περάσουν καλά στην άλλη ζωή, αλλά τη βοηθεια από τις δικές τους μαμάδες τουλάχιστον την είχαν.

 

Για τις γιαγιάδες αυτης της γενιάς μπορώ να γράψω βιβλίο και έχω και θεωρία γιατί κάποιες δειχνουν εμφανή απαξίωση να ασχοληθούν με τα εγγόνια έστω και λίγο. Το είχες θίξει και σε άλλα τόπικς που άνοιξες. Μεγάλο θέμα, μην επεκταθώ τώρα... Σε γενικές γραμμές έχω καταλήξει ότι μια έντονη άρνηση να βοηθήσουν εκδηλώνουν εκείνες που δεν τα πάνε και τόσο καλά με τον άντρα τους και με "ψάξιμο" και "δουλειά"

κατέληξαν να βάλουν όλους τους άλλους σε ένα τσουβάλι (και τα παιδιά τους μέσα) και να αποφασίσουν να κάνουν πράγματα "για τον εαυτό τους"... Και επειδή σε λάθος μέρος ψάχνουν τον ένοχο, λάθος τα κάνουν και αυτά... Ένιγουέι, η γενιά των μαμάδων μας είναι κεφάλαιο από μόνο του.

 

Πάντως, οι μαμάδες που μένουν σπίτι έχουν τουλάχιστον τη χαρά να μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Χαρείτε αυτά τα χρόνια όσο μπορείτε, δεν ξανάρχονται. Είναι ευκαιρία να μη μπαίνετε σε ωράρια και τέτοια πράγματα που έχει ο υπολοιπος κόσμος! Μετά θα έχετε και τα σχολεία... Τώρα είναι εποχή που μπορείτε να έχετε αρκετά μεγάλες δόσεις ξενοιασιάς, έστω και με μειωμένο εισόδημα.

[Babydust]

Ξέρετε κορίτσια τι μου τι δίνει περισσότερο με τις μαμάδες/ πεθερές? Άντε πες δικαιωμά τους, γούστο τους καπέλο τους που ενώ οι ίδιες είχαν μαμάδες και πεθερές να τις βοηθάνε με δουλειές και παιδιά όταν ήταν μωρομάνες αποφάσισαν να τα 'ξεχάσουν' αυτά και τώρα να μη βοηθάνε εμάς (ή τουλάχιστον εμένα και όσες γυναίκες είναι στη θέση μου) και απλά να ξεκουράζονται. Λοιπόν μου τη δίνει που παρόλο που δεν βοηθάνε θέλουν να μπλέκονται συνέχεια στα πόδια μας. Θέλουν να έχουμε καθημερινή επικοινωνία είτε τηλεφωνική είτε να έρχονται στο σπίτι επίσκεψη και να ξεχνάν να φύγουν και να λένε και τη γνώμη τους από το πρωί μέχρι το βράδυ για όλα και κυρίως (γιατί εσύ δεν είσαι τόσο καλή μάνα όσο αυτές κτλ. κτλ. κτλ.) Και αν τους πείς και καμία κουβέντα ή δε θες να ανακατευόνται στα οικογενειακά σου ή τα προσωπικα σου κατεβάζουν και μούτρα ή παριστάνουν πως τους ανέβηκε η πίεση κτλ. Ελληνική ταινία δηλαδή. Δηλαδή όλα δικά τους τα θέλουν. Πχ εμένα δε θέλουν να με βοηθήσουν (με τα χίλια ζόρια να κρατήσουν λίγο το παιδί) αλλά ταυτόχρονα θέλουν να τις συμβουλεύομαι συνέχεια να είμαστε διαρκώς σε επαφή κτλ. κτλ. Δεν είναι τουλάχιστον σπαστικό? Δεν είναι γελοίο να έχω πχ μαμά ή πεθερά όλη μέρα στρογγυλοκαθισμένη στον καναπέ ενώ εγώ μαγειρεύω, σκουπίζω κτλ. και μετά να με αφήνει το βράδυ λεγοντάς μου 'άντε να πηγαίνω, έχω ραντεβού με τις φίλες μου για φαγητό' .

 

Όσο για τις δουλειές τις αξιοπρεπείς εννοώ να δουλεύεις και να πληρώνεσαι για αυτό που κάνεις. Όχι να δουλεύεις και να πληρώνεσαι μετά απο μήνες ή να πληρώνεσαι για λιγότερες ώρες κτλ. Τόσο παράλογο είναι που μου κακοφαίνεται αυτό? Ή να σου δίνουν τώρα τα μισά λεφτά απο ότι θα σου δίνανε στην ίδια δουλειά πριν 10 χρόνια. Η κρίση φταίει το ξέρω. Αλλά το γεγονός πως οι δουλειές σπανίζουν και δεν πληρώνουν καλά σε συνδιασμό με το ότι έχω παιδί και πρέπει κάποιος να το κρατάει επι πληρωμής (η δουλειά μου είναι κυρίως απόγευμα και βράδυ) με αναγκάζει να είμαι απλώς μάνα και νοικοκυρά. Και να, ήθελα και να δουλέψω λίγο αλλά αν δουλέψω υπο τέτοιες συνθήκες θα έχουμε ζημία όχι κέρδος.

[moon child]

...εγω δουλεύω... πολλές ώρες...

 

στο πρώτο μου παιδί γυρνούσα σπίτι στις 6 και έκανα χορτόσουπες και σιδέρωνα ως τις 2 το βράδυ...

 

τώρα έχω την μαμά μου σπίτι, και τον άνεργο σύζηγο, και δεν κάνω δουλειές... δεν είμαι όμως πιο χαρούμενη...

 

είμαστε όλοι αλληλένδετοι, και δυστυχισμένοι, εσύ γιατί είσαι σπίτι, εγώ γιατί θα ήθελα να είμαι περισσότερο σπίτι, και οι δύο γιατί δεν μας φτάνουν με τίποτε, και οι δύο γιατί άλλα όνειρα είχαμε, και αλιώς ξυπνήσαμε...

 

και τώρα ψάχνουμε και χώρα να φύγουμε, για να επιβιώσουμε, και δεν είναι καθόλου εύκολο...

 

κουράγιο, έχουμε αγώνα μπρστά μας, μήν "μένεις" στο σπίτι, είναι απλά μια από τις δυσκολίες, ο δρόμος μας θα είναι μακρύς... αλλά δεν έχουμε άλλο διακαίωμα παρα να βλέπουμε μπροστά μας μόνο φως.

[erma79]

Καλημέρα σας

Ακούστε τι ακουσα σχετικά με το θέμα σας απο την θεία μου.

Πως κάνεις ετσι με δύο παιδιά και δεν μπορείς μόνη σου να τα μεγαλωσεις ζητάς βοήθεια απο την μητέρα σου.Εγω οταν εκανα τα παιδια μου πηγα δουλεια στους 3 μηνές ενω εσυ κάθεσαι 9 μηνες να τα μεγαλώσεις.

Μητέρα 3 παιδιών η θεία μου ειχε την μάνα της ( γιαγιά μου-που αφησε το σπίτι της απο το χωρίο για να έρθει στην Αθήνα) στο σπίτι της και της μεγαλωσε και τα 3 παιδιά συν δουλείες.Και φυσικα τα παιδια 3 μήνες χωριο το καλοκαίρι!! Ηταν στο δημοσιο και δουλευε 8-2!!! ωραριο!!!

 

Πιστεύω οτι σχεδόν όλες οι γιαγιάδες ετσι σκέφτονται αλλά κάποιες βοηθάνε τα παιδιά τους γιατι δεν μπορούν διαφορετικά

(αναγκαστικά)και αλλές γυρνάνε πλάτη. Αλλά ξεχνάνε γρήγορα!!!!

[corina]

κορίτσια δεν είναι υποχρεωμένες ...από τον νόμο να σας βοηθήσουν...... αλλά και εσείς δεν είστε υποχρεωμένες από τον νόμο να τις κοιτάξετε.......

τα παιδιά τα κάνεις για εσένα και είναι δικές σου υποχρεώσεις και ως ανήλικα και ....ως ενήλικα.....δεν μετράμε δεσμεύσεις παππουδογιαγιάδων προ γέννας.......

άρα σφίγγουμε τα δόντια κοιτάμε μπροστά και όχι τους γύρω μας σε "καλύτερη κατάσταση"(που πολύ αμφιβάλλω γιατί ότι λαμβάνεις σε βοήθεια το πληρώνεις σε ηρεμία) γιατί μάλλον δεν μας κάνει καλό...... και με αυτά που έχουμε πορευόμαστε.......γιατί είμαστε άξιοι και θα τα καταφέρουμε!

[mirtoula4]

κορίτσια δεν είναι υποχρεωμένες ...από τον νόμο να σας βοηθήσουν...... αλλά και εσείς δεν είστε υποχρεωμένες από τον νόμο να τις κοιτάξετε.......

τα παιδιά τα κάνεις για εσένα και είναι δικές σου υποχρεώσεις και ως ανήλικα και ....ως ενήλικα.....δεν μετράμε δεσμεύσεις παππουδογιαγιάδων προ γέννας.......

άρα σφίγγουμε τα δόντια κοιτάμε μπροστά και όχι τους γύρω μας σε "καλύτερη κατάσταση"(που πολύ αμφιβάλλω γιατί ότι λαμβάνεις σε βοήθεια το πληρώνεις σε ηρεμία) γιατί μάλλον δεν μας κάνει καλό...... και με αυτά που έχουμε πορευόμαστε.......γιατί είμαστε άξιοι και θα τα καταφέρουμε!

τέλεια τα είπες!

[rkt]

Πάντως, οι μαμάδες που μένουν σπίτι έχουν τουλάχιστον τη χαρά να μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Χαρείτε αυτά τα χρόνια όσο μπορείτε, δεν ξανάρχονται. Είναι ευκαιρία να μη μπαίνετε σε ωράρια και τέτοια πράγματα που έχει ο υπολοιπος κόσμος! Μετά θα έχετε και τα σχολεία... Τώρα είναι εποχή που μπορείτε να έχετε αρκετά μεγάλες δόσεις ξενοιασιάς, έστω και με μειωμένο εισόδημα.

 

Αυτό ακριβώς.

Εγώ που δουλεύω, ζηλεύω εσάς που έχετε την "πολυτέλεια" να είσαστε με τα παιδάκια σας 24 ώρες το 24ωρο, χωρίς να έχετε ανάγκη κανέναν.

 

Εχετε την εντύπωση ότι οι γιαγιαδες που βοηθούν και κρατούν τα παιδάκια μας το κάνουν ..τσάμπα?

Πόσο λάθος κάνετε...

Τίποτα δεν πληρώνετε ποιο ακριβά σε αυτή τη ζωή, από το τσάμπα...

[travellingmum]

...εγω δουλεύω... πολλές ώρες...

 

στο πρώτο μου παιδί γυρνούσα σπίτι στις 6 και έκανα χορτόσουπες και σιδέρωνα ως τις 2 το βράδυ...

 

τώρα έχω την μαμά μου σπίτι, και τον άνεργο σύζηγο, και δεν κάνω δουλειές... δεν είμαι όμως πιο χαρούμενη...

 

είμαστε όλοι αλληλένδετοι, και δυστυχισμένοι, εσύ γιατί είσαι σπίτι, εγώ γιατί θα ήθελα να είμαι περισσότερο σπίτι, και οι δύο γιατί δεν μας φτάνουν με τίποτε, και οι δύο γιατί άλλα όνειρα είχαμε, και αλιώς ξυπνήσαμε...

 

και τώρα ψάχνουμε και χώρα να φύγουμε, για να επιβιώσουμε, και δεν είναι καθόλου εύκολο...

 

κουράγιο, έχουμε αγώνα μπρστά μας, μήν "μένεις" στο σπίτι, είναι απλά μια από τις δυσκολίες, ο δρόμος μας θα είναι μακρύς... αλλά δεν έχουμε άλλο διακαίωμα παρα να βλέπουμε μπροστά μας μόνο φως.

 

 

αχ βρε φεγγαροπαιδο, γραφεις πολυ ομορφα, καθε σου ποστ με συγκινει....

[kinkajoujou]

Πιστεύω τα βλέπεις λίγο μονόπλευρα. Και στις προηγούμενες γενιές, πολλές νέες γυναίκες είχαν τα φόντα και την επιθυμία να σπουδάσουν και να δουλέψουν, αναγκάστηκαν να τα παρατήσουν για χάρη των παιδιών κι όταν μετά τα παιδιά μεγάλωσαν οι μόνες επιλογές που τους ήταν διαθέσιμες ήταν πολύ κατώτερες των προσδοκιών τους. Πιστεύω ότι αυτό είναι βασικό πρόβλημα της γυναίκας από όταν βγήκε στην αγορά εργασίας, ανεξαρτήτως εποχής.

 

Όσο για τις προηγούμενες γενιές, ούτε όλοι πρόκοψαν, ούτε η κατάσταση που φτάσαμε σήμερα στην Ελλάδα θεωρείται και προκοπή .

 

Και για τη βοήθεια, σωστά λέει η corina ότι φροντίδα με το στανιό δεν λέει να προσφέρεις ούτε στα εγγόνια ούτε στους γονείς σου. Ή θες και βοηθάς ή δεν θες και δεν το κάνεις. Ούτε είναι κατακριτέο να θέλουν οι γονείς μας να χαρούν κι αυτοί, εφόσον ξεμπέρδεψαν πλέον με υποχρεώσεις, ειδικά όταν είναι νέοι άνθρωποι. Κι από εμάς τις νέες, χαμένη δεν πάει καμία κι αν δεν έχει βοήθεια, σίγουρα είναι απείρως πιο ζόρικα τα πράγματα, αλλά εγώ προσωπικά έχω το μότο "μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα"

[elenip]

babydust το πιο βασικο το ειπες στο τελος στο μήνυμά σου... "την υγεια μας την έχουμε"... αυτο να κοιτας και όλα τα αλλα δεν εχουν και πολύ σημασια.... συμφωνω απολυτα μαζι σου πως γιατι να λεμε υπάρχουν και χειρότερα ενω μπορουμε να πουμε υπάρχουν και καλύτερα? εγω πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακομη και στο χειλος του γκρεμού να ειναι βλέπουν με αισιοδοξία τη ζωή και άλλοι που όλα τα καλα του κοσμου να εχουν κατι θα βρουν να μην τους αρεσει... η δικη σου η ζωή π.χ. μπορει για αλλους να ειναι ζηλευτή και για άλλους σκληρή... το θεμα ειναι να εχουμε την υγεία μας εμεις και τα παιδακια μας και ολα τα αλλα σε δευτερη μοίρα... σε νιωθω πως όταν σου βγαινει το λαδι να βλεπεις μαμα και πεθερα να κάνουν τον κινεζο δεν ειναι και το καλυτερο αλλά δυστυχως αμα ο αλλος δεν σου προσφερει απο μονος του χειρα βοηθειας πως να το ζητησεις? έχουμε και αυτον τον εγωισμο στην μεση και εδω δικαιώνονται κατι καταφερτζούδες (που τους βγαζω το καπελο) που τους έχουν όλους στα ώπα ωπα και γίνονται οι δουλειες τους χωρις να το καταλαβουν.. και καθομαστε εμεις και γκρινιάζουμε η μία στην άλλη.. προσωπικα σε συμβουλεύω να γκρινιάζεις όσο θες!!! εχεις καθε δικαιωμα και σε οποιον αρεσει!!! και οταν σου ερχονται σπιτι μανα και πεθερα μπορεις να πιανεις και εσυ τον καναπε και να λες τι ωραια που ήρθατε, το παιδί σας ζήταγε.. κρατήστε το να παω για κατι δουλίτσες (βλεπε καφεδάκι με φιλεναδες)...ααα αμα θελετε ριχτε και κανενα μαγείρεμα ή σίδερο μέχρι να γυρίσω... έτσι κοπέλα μου χρειάζονται μερικές γιαγιάδες!! εάν βέβαια δεν σου ξαναπατήσουν στο σπιτι και την κανουν με ελαφρια πηδηματακια δεν πειραζει.. ολα εχουν τα ρισκα τους

[moon child]

για να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα, και να γκρινιάξω και γω, μιας και είναι το μόνο που μπορώ να κάνω τέτοια ώρα...

 

σήμερα μετακόμισε η δουλειά μου και πήγα πρώτη φορά στο νέο γραφείο...

 

40 χιλιόμετρα μακρυά, αφού διασχίσω όλη την θεσσαλονίκη. λεφτά για βενζίνη γιοκ, οποτε 2 ή 3 αστικά και 1,5 ώρα διαδρομή...

 

φυσικά σαν κάθε πολυεθνική που σέβεται τον ευατό της, κάνουμε διάλειμα, και σαν κάθε administration που σέβεται τον ευατό του, κάνουμε meeting... είμαστε πολύ σημαντικοί και πρέπει να παραβρεθούμε... οπότε 7 παρά φεύγω από το γραφείο, όταν είμαι ήδη από τις 7 στον δρόμο... και φτάνω σπίτι στις 9...

 

ίσα ίσα που πρόλαβα να τα κάνω μπάνιο και να διαβάσω ένα παραμύθι, και τώρα σε λίγο πάω για ύπνο...

 

η μάνα μου είναι 78 και κουράζεται, τα βάζει μαζί μου που ξέχασα να φέρω κάτι, ο άντρας μου είναι άνεργος, και για έναν άντρα αυτό είναι θάνατος... δουλεύει κάποιες μέρες για λεφτά που είναι αμφίβολο οτι θα πάρει, τους βρίσκω κουρέλια στο σπίτι...

 

και θα είναι έτσι κάθε μέρα, για 900 ευρώ τον μήνα, που δεν φτάνουν με τίποτα για δάνεια, χαράτσια, γάλατα, κτλ κτλ κτλ

 

α, σήμερα μου είπαν πόσο σημαντικό είναι αυτό που κάνω... ξέρεις πως μου ακούστηκε... γελοίο... με ρωτούσαν αν μου αρέσει το γραφείο και τί ωραία που είμαστε εδώ και ήθελα να τα πνίξω (εκολαπτόμενα γιαπάκια)

 

 

και τι δεν θα δινα να ήμουν στην θέση σου... αλλάζουμε ζωές?

[rkt]

και τι δεν θα δινα να ήμουν στην θέση σου... αλλάζουμε ζωές?

 

Αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει, όπως ίσως δεν μπορούμε εμείς να καταλάβουμε αυτήν...

 

Εγώ, πάντως, σε καταλαβαίνω σχεδόν απόλυτα..

Και συμπάσχω...

[Babydust]

Κορίτσια όλες δίκιο έχουμε από την πλευρά μας. Αυτό κατάλαβα εγώ. Όποια δουλεύει πολλές ώρες και στερείται τα παιδιά της θέλει να κάτσει σπίτι, όποια είναι όλη μέρα σπίτι με τις δουλειές και τα παιδιά θέλει να πάει να δουλέψει . Αυτό που μας λείπει είναι νομίζω η ισορροπία. Και όλη μέρα δουλειά είναι πρόβλημα και όλη μέρα σπίτι με τις δουλειές είναι πρόβλημα. Αλλά δυστυχώς αυτή η ισορροπία είναι αδύνατο να υπάρξει στις μέρες μας. Τι να πώ, κουράγιο σε όλες μας γιατί όλες οι καταστάσεις έχουν τα αρντηικά τους και τα θετικά τους.