22 Μηνων κοριτσι ορφανο. ΠΩΣ του το λεω ?

[voise35]

Γεια σας

Ειμαι 46 ετων και προσφατα χηρος. Η συζυγος μετα απο 2 χρονια παλη με τον καρκινο (οσο και η κορη μας) εφυγε απο κοντα μας και εμεινα μονος για να μεγαλωσω το παιδι μας. Η μικρη 22 μηνων δεν ειχε "εκτεταμενες" σχεσεις με την μητερα της επειδη ηταν τακτικοτατα σε ενα νοσοκομειο. Τις ημερες ή τις ωρες που βρισκοντουσαν βεβαια η αγαπη της μανας .. ξεχειλιζε και την εκανε ευτυχισμενη.

Το παιδι ειναι ενα προσχαρο γλυκυτατο πλασμα χωρις να αναφερει συχνα-πυκνα την λεξη "μαμα". Βλεποντας βεβαια προσωπικα της αντικειμενα και φωτογραφιες το λεει αλλα.. ΔΕΝ την αναζηταει (μεχρι στιγμης)

Η ερωτηση μου προς εσας ειναι: ΠΩΣ το λεω στην μικρη ?

Ειχα και εγω την ιδια εμπειρια οταν εμεινα ορφανος απο μητερα στα 5 μου χρονια και μεχρι τα 7-8 μου ελεγαν οτι λειπει στο εξωτερικο σε Νοσοκομειο για να γινει καλα. Μετα το καταλαβα μονος μου.

Οποιαδηποτε βοηθεια δεκτη....

Σας ευχαριστω για τον χρονο σας.

[perlina]

συλλυπητηρια ευχομαι!θα πρεπει να επισκεφτεις καποιον παιδοψυχολογο να σε συμβουλεψει!ξερω αντιστοιχες περιπτωσεις και αυτο εκαναν!νομιζω ειναι το καλυτερο!

[misspigi]

αρχικα λυπαμαι για την τοσο δυσαρεστη εμπειρια που εζησες. εχω χασει συγγενικο μου προσωπο απο καρκινο και ξερω καλα ποσο δυσκολο ειναι να παρακολουθεις το "ταξιδι" ενος καρκινοπαθους. σαν παιδι που εχασε γονιο θα σου προτεινα να απευθυνθεις σε κοινωνικη λειτουργο ή παιδοψυχολογο ειτε στην κοινωνικη υπηρεσια του δημου σου, ειτε σε κεντρο ψυχικης υγειας. δεν ειναι μονο το πως θα της το ανακοινωσεις αλλα και η μετεπειτα σταση που θα κρατησετε τοσο εσυ οσο και το υπολοιπο συγγενικο περιβαλλον. εγω ποτε δεν θα ξεχασω το αισθημα του "καημενου και κακομοιρου παιδιου που εχασε τον γονιο του απο το καταραμενο".

[ρουμπινακι]

voise35 , σου εύχομαι όλα να πάνε κατ΄ευχήν, και για σένα και για την μικρή σου.

Άσχετα με τις καλές διαθέσεις που μπορεί να έχουμε εμείς, και με όλη την καλή πρόθεση, επειδή το συγκεκριμένο που σε απασχολεί, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την ψυχολογία της μικρής αλλά και την δική σου, το καλύτερο θα ήταν να απευθυνθείς σε ανθρώπους με ανάλογη εμπειρία, όπως κοινωνικούς λειτουργούς κλπ.

Υπάρχουν δωρεάν υπηρεσίες που διαθέτουν κοινωνικούς λειτουργούς που θα σε κατατοπίσουν και για πολλά άλλα ανάλογα ζητήματα που μπορεί να μην έχεις καν σκεφτεί.

Γιατί δεν είναι μόνο το πως θα το πείς, αλλά και πολλά άλλα κρίσιμα θέματα που άπτονται των μονογονεικών οικογενειών.

Βέβαια το καλύτερο από όλα θα ήταν παράλληλα με αυτό να αναζητήσεις μια συζήτηση και με έναν καλό πνευματικό πατέρα, θα ήταν ότι καλύτερο για να σου απαλύνει την ψυχική φόρτιση που υπάρχει και να δεις πιο καθαρά τα πράγματα.

[kinkajoujou]

θα συμφωνήσω με τις προλαλήσασες πως πρόκειται για ένα λεπτό ζήτημα, για το οποίο θα ήταν καλύτερα να σε κατατοπίσει κάποιος ειδικός κι όχι εμείς με τις γενικές απόψεις μας για το θέμα. Και θα έχεις ίσως και μια γενικότερη καθοδήγηση για θέματα που σε απασχολούν σχετικά με την κόρη σου και ίσως δυσκολεύεσαι να αντιμετωπίσεις, είτε πρακτικά είτε ψυχολογικά. Ελπίζω να έχεις και μια σχετική βοήθεια από συγγενείς για να μην το περνάς μόνος όλο αυτό.

 

Και τέλος, μην παραμελείς και τον εαυτό σου, όσο εύκολο κι αν είναι αυτό, έχοντας στρέψει όλη σου την προσοχή στο παιδί.

 

Εύχομαι σιγά-σιγά να ανακάμψετε, να βρείτε τους ρυθμούς σας και να πορευτείτε καλά και με ηρεμία οι δυο σας, και να θυμάστε πάντα με αγάπη τον άνθρωπο που χάσατε.

[UFO]

Γεια σας

Ειμαι 46 ετων και προσφατα χηρος. Η συζυγος μετα απο 2 χρονια παλη με τον καρκινο (οσο και η κορη μας) εφυγε απο κοντα μας και εμεινα μονος για να μεγαλωσω το παιδι μας. Η μικρη 22 μηνων δεν ειχε "εκτεταμενες" σχεσεις με την μητερα της επειδη ηταν τακτικοτατα σε ενα νοσοκομειο. Τις ημερες ή τις ωρες που βρισκοντουσαν βεβαια η αγαπη της μανας .. ξεχειλιζε και την εκανε ευτυχισμενη.

Το παιδι ειναι ενα προσχαρο γλυκυτατο πλασμα χωρις να αναφερει συχνα-πυκνα την λεξη "μαμα". Βλεποντας βεβαια προσωπικα της αντικειμενα και φωτογραφιες το λεει αλλα.. ΔΕΝ την αναζηταει (μεχρι στιγμης)

Η ερωτηση μου προς εσας ειναι: ΠΩΣ το λεω στην μικρη ?

Ειχα και εγω την ιδια εμπειρια οταν εμεινα ορφανος απο μητερα στα 5 μου χρονια και μεχρι τα 7-8 μου ελεγαν οτι λειπει στο εξωτερικο σε Νοσοκομειο για να γινει καλα. Μετα το καταλαβα μονος μου.

Οποιαδηποτε βοηθεια δεκτη....

Σας ευχαριστω για τον χρονο σας.

 

εφόσον έχεις και την εμπειρία να σε ρωτήσω κάτι ;

εσένα σου άρεσε που σου έλεγαν ψέματα ;

 

αν θες να ξεκινήσετε την ζωή σας σε λάθος βάση αυτή είναι να πεις στο παδι ψέματα !

 

 

τι κάνουμε όμως ;

 

ξεκινάμε από τα βασικά !

εμείς οι ενήλικες σκευτόμαστε παραπάνω βήματα πόα υατα που χρειάζεται καμία φορά ή από αυτά που μπορούν αν αντέξουν τα παιδιά !

χτίζουμε σενάρια , ίντριγκες , ψέματα με (κατά μεγάλο ποσοστό ) την πεποίθηση ότι προστατεύουμε το παιδι μας !

 

δεν είναι έτσι ...

πάρε την κάθε μερα ξεχωριστά και βήμα βήμα !

 

μην απαντάς παραπάνω από όσα ερωτάσε

και δίνε απλές ειλικρηνέις απαντήσεις !

 

μην ξεχνάς ότι και το παιδι είναι μικρό μπορεί δυστηχώς για εσάς να έχει γνωρίσει εμπειρικά την αρωστια - αδυναμίας του γονέα αλλα δεν την καναοεί πλήρως κι όλας

 

παράδειγμα

αν πεις σε ένα παιδι είναι αρωστη η μαμα θα σου πει τι είναι αρωστη ;

αν πεις πονάει η κοιλίτσας της το καταλαβαίνει

αν πεις πάλι σε ένα παιδι που βλέπει καταπονημένο έναν γονέα , η μαμα είναι μια χαρα δεν έχει τίποτα ... το παιδι θα πάθει conflict

είναι ψέμα δίνει λάθος εικόνα ...και αλλα πολλά !

 

θα σου πρότεινα σίγουα να επισκευτείς έναν παιδοψυχολόγο που 100% θα σε βοηθήσει στο να επιλέξεις τα σωστά βήματα σε αυτήν την διαδηκασία

 

πάντως τα ψέματα (με την ένοια η μαμα είναι εξωτερικό , ή μαμα είναι στην γωνία έρχεται ) δεν είναι λύση !

 

 

τα συλλυπητήρια μου !

[UFO]

και έχω να σου συστήσω και τα εξής :

μπορείς να πάρεις ένα τηλέφωνο στην ΕΨΥΠΕ στο 8018011177

 

http://www.epsype.gr/

 

και να διαβάσεις αγοράσεις το βιβλίο τους

Πως να μιλήσετε σε ένα παιδι για .... (εκδόσεις ΚΟΑΝ )

[miriki]

Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας και πραγματικά συμπάσχω και για το δύσκολο αγώνα που σας έφερε ως εδώ.

 

Το να διαχειριστείς εσύ την απώλεια είναι πολύ πιο δύσκολο από τη μικρή, γιατί όπως λες η μικρή δεν την έζησε πολύ τη μαμά της ( ). Άρα το πιο δύσκολο κομμάτι είναι οι δικές σου σκέψεις. Μίλα της όταν είσαι έτοιμος και πες την αλήθεια. Μη δίνεις εσύ πληροφορίες χωρίς να σου τις ζητήσει και να απαντάς με ειλικρίνεια. Βρες ψυχολόγο (στα κέντρα ψυχικής υγιεινής των δήμων, στα δημόσια νοσοκομεία, ειδικά το Αιγινήτειο έχει πολύ καλή υποστήριξη για το πένθος και είναι δωρεάν).

 

Δέξου όση περισσότερη βοήθεια μπορείς από φίλους και συγγενείς ακόμη κι αν αυτό είναι να κοιτάτε τον απέναντι τοίχο παρέα. Να θυμάσαι ότι το να είσαι λυπημένος είναι φυσιολογικό, όπως και το να είσαι θυμωμένος κλπ. Μην κρύβεις τα συναισθήματά σου άσε το παιδί να δει ότι είναι φυσικό να νιώθουμε διάφορα όταν συμβαίνουν έντονα πράγματα, αλλά πάντα να της λες πόσο πολύ την αγαπάς και πως μαζί μπορείτε να κάνετε τα πάντα. Και όταν μπορέσεις να της μιλάς για τη μαμά της και πόσο φανταστική ήταν και πόσο την αγαπούσε

 

Αυτά τα δυο είναι καλά βιβλιαράκια για να βοηθηθείς.

http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/161694

http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/80516

 

Αυτό που σε περιμένει έχει πολλές ανταμοιβές και αγάπη. Είναι δύσκολο μα δε συγκρίνεται με αυτό που πέρασες (και θα συνεχίσεις να περνάς για κάποιο καιρό ακόμη). Αφού άντεξες εκείνο θα θριαμβεύσεις τώρα.

[mantinop]

Γνωστή μου επισκέπτηκε πρόσφατα παιδοψυχολόγο για τον ίδιο ακριβώς λόγο, τον θάνατο του μπαμπά

Θα σου πω μέσες άκρες τι την συμβούλεψε χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα κάνεις και εσύ μια ανάλογη επίσκεψη άλλωστε το κάθε παιδί θέλει την δική του προσέγγιση ανάλογα τον χαρακτήρα του και τα βιώματά του.

 

Λοιπόν να πεις την αλήθεια αλλά πολύ- πολύ στρογγυλεμένη. Όχι λεπτομέριες αλλά θα τονίσεις το γεγονός ότι δεν θα ξαναδεί την μαμά του παρά μόνο μέσα από τις φωτογραφίες.

Όσον αφορά το λόγο που πέθανε δεν θα πρέπει να πεις την αλήθεια περί αρρώστειας και νοσηλείας σε νοσοκομείο. Και αυτό γιατί θα συνδέσει την αρρώστεια με το θάνατο...και τι εννοώ....αν της πεις της μικρής την αλήθεια όταν στο μέλλον αρρωστήσεις εσύ (από μια μικρή ίωση) θα φοβάται ότι θα πεθάνεις και εσύ ή αν αρρωστήσει η ίδια θα φοβάται ότι θα πεθάνει Τα παιδιά ακούν αρρώστεια και νομίζουν ότι όλες είναι ίδιες, δεν καταλαβαίνουν την διαφορά ανάμεσα σε ένα απλό κρυολόγημα και την επάρατη νόσο.

Η πρόταση της παιδοψυχολόγου στην γνωστή μου ήταν να πει στο παιδί ότι ο θάνατος του μπαμπά του προήλθε από γηρατειά...δηλαδή ήταν πολύυυ μεγάλος σε ηλικία και πέθανε. Το παιδί να συνδέσει το θάνατο με τα γειρατειά και όχι με αρρώστεια. Όταν φτάσει σε κάποια ηλικία που μπορεί να το διαχειριστεί τότε να πει την αλήθεια περί αρρώστειας.

 

Δύσκολες καταστάσεις σου εύχομαι κουράγιο στον μακρύ αγώνα που έχεις μπροστά σου και θερμά συλληπητήρια

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γειά σας,

μπορείτε επίσης να δείτε κι εδώ

 

Γειά σας.

μπορείτε επίσης να δείτε κι εδώ

 

 

Από:το thread "εφυγε" και ο δικος μας παππους

http://parents.org.gr/forum/showpost...01&postcount=2

http://parents.org.gr/forum/showpost...57&postcount=3

http://parents.org.gr/forum/showpost...59&postcount=6

 

πως μιλάμε στα παιδιά για το θάνατο...

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=78868

 

Απώλεια

http://parents.org.gr/forum/showthre...DD%ED%E8%EF%F2

προβληματα απο το θανατο της μητερας...

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=19353

 

Βιβλία για την απώλεια

http://parents.org.gr/forum/showthre...%DD%ED%E8%EF%F

 

Μέριμνα στήριξη και φροντίδα παιδιών και οικογενειών στην αρρώστεια και στο θάνατο

http://parents.org.gr/health/a51

 

Γραμμή-Σύνδεσμος 801 801 1177 της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ)

__________________

[kel]

Θα σε συμβουλευα να επικοινωνησεις με τη ΜΕΡΙΜΝΑ

δες εδω http://www.merimna.org.gr/Default.aspx?ID=45

Eιναι μια οργανωση μη κερδοσκοπικη που προσφερει ενημερωση και υποστηριξη σε οικογενειες που αντιμετωπιζουν την ασθενεια ή το θανατο. Εχει ομαδα και για τα παιδια και υποστηρικτικη για τους γονεις. επισης εχει πολλες συμβουλες στο site που μπορεις να βοηθηθεις. Επικοινωνησε μαζι τους τηλεφωνικα. Θα σου δωσουν πραγματικη βοηθεια

[missirlou]

δεν ξερεις ποσο με συγκινησε το μηνυμα σου!!!

Καταρχην συλληπητηρια, ειλικρινα...και δευτερον μπραβο σου....το παιδακι σου σε εχει τοσο αναγκη...

Το γεγονος οτι ειναι τοσο μικρο το παιδι σου δινει ευκολοτερα την δυνατοτητα να του πεις την αληθεια... Δεν ειμαι ψυχολογος ουτε εχω παρομοια εμπειρια. Προφανως καποιος ειδικος θα σε καθοδηγησει καλυτερα...αλλα και το ψεμμα θα σε φερει αργοτερα μπροστα σε ασχημες καταστασεις νομιζω.

Η μικρη εκτος απο εσενα εχει αλλους συγγενεις κοντα της? θειες, θειους , γιαγιαδες, ξαδερφακια?? Νομιζω και αυτο θα βοηθουσε πολυ.

Σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να ξεπερασεις γρηγορα το χαμο του ανθρωπου σου και ακομη πιο γρηγορα να δεις το πλασματακι σου να γινεται κοριτσακι, γυναικα, ανθρωπος....Τοτε η ζωη θα σε αποζημιωσει με τον ομορφοτερο τροπο!!!!

[miriki]

kel ευχαριστώ για το λινκ.

[voise35]

Σας ευχαριστω παρα πολυ ΟΛΟΥΣ σας για τον χρονο που αφιερωσατε τοσο στο απλα να διαβασετε τα λιγα λογια που εγραψα.. οσο και στο να μου προτεινετε τοσα links και συμβουλες.

Ηδη μιλησα με παιδοψυχολογο απο το Χαμογελο του Παιδιου και με συμβουλευσε πολυ καλα στο πως να χειριστω το θεμα. ΑΛΗΘΕΙΑ 100%.

Επισης να σας ενημερωσω οτι στην κηδεια της γυναικας μου καλεσαμε το Χαμογελο του παιδιου αντι για στεφανια και μαζευτηκαν 2500 €.

Προτεινω σε ΟΛΟΥΣ σας... μια και ο θανατος ΔΕΝ μας ξεχναει ποτε, να προτεινετε το ιδιο σε (ω μη γενειτω) περιπτωση που χασετε καποιον γνωστο - φιλο ή συγγενη σας. Τα παιδια εχουν πολυ περισσοτερη αναγκη τα χρηματα απο τους ανθοπωλες και πανε τζαμπα τα λεφτα σε στεφανια και λουλουδια.

Και παλι ...σας ευχαριστω

[mantinop]

Συγχαρητήρια για την κίνησή σας σχετικά με τη δωρεά στο χαμόγελο του παιδιού...πόσο δίκιο έχεις σε αυτά που γράφεις.

Συλληπητήρια και πάλι

[fistikaki]

δεν εχω να σου πω κατι αλλο, μονο να ευχηθω τα χρονια της μανουλας που δεν εζησε, να τα παρει το παιδακι..

 

καλη συνεχεια στη ζωη σας, μονο χαρες απο δω και περα

[sweet_february]

Τα θερμα συλληπητηρια και απο εμας

Σιγουρα η απωλεια της μανας δεν συγκρινεται με τιποτα, ειμαι σιγουρη ομως πως ειστε δυνατος ανθρωπος και το παιδακι εμεινε σε πολυ καλα χερια.

Τιποτα στη ζωη δεν γινεται τυχαια και τα βασανα πανε παντα σε ανθρωπους που μπορουν να το αντεξουν και να βγουν πιο ωριμοι και πιο κατασταλαγμενοι απο αυτο.

 

Ευχομαι η καινουρια χρονια να σας βρει ευτυχισμενους, υγιεις και να σας δωσει πισω οσα σας στερησε η προηγουμενη.

Τις θερμοτερες ευχες μας!