Κούραση;;;

[EvaBar]

Καλησπέρα σε όλες

Πρίν απο 7 μήνες ήρθε στον κόσμο και το δεύτερο παιδάκι μου, το μικρό μας κοριτσάκι.

Απο τότε, έχω περάσει αρκετές δυσκολίες οι οποίες σχετίζονται με τον θηλασμό, αλλά τελικά όλα τα έχω παλέψει με επιτυχία ως τώρα.

Το πρόβλημά μου είναι πως από τότε που γέννησα, όλο και κάποιο πρόβλημα υπάρχει και νοιώθω πως μου "κλέβει" τη χαρά.

Για να γινω κατανοητη...

Μόλις γέννησα,μετά απο 16 μέρες, έπαθα μια τρομερή μαστίτιδα η οποία με ταλαιπώρησε για 1,5 μήνα. Ολη εκείνη την περίοδο τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά ήμουν χάλια. Τέλος πάντων με τον καιρό βελτιώθηκε η κατάσταση και αρχισε να νοιώθω καλύτερα. Ομως έπαθα πάλι μαστίτιδα, οπότε πάλι στεναχωρια και πόνος. Μετά άρχισαν κάποια προβλήματα με τα πεθερικά μου. Αντε ξανα μανα στεναχωρια... Μετά πάλι μαστίτιδα... Μετά ξεκίνησα δουλεια... Μαζί με τη δουλεια ξεκίνησε το άγχος της προσαρμωγής της μικρής στον παιδικό (δεν έχω κανεναν για βοήθεια). Πίεση γιατί η μικρή δεν ήθελε με τίποτα το μπουκάλι, πίεση γιατι η μικρή ούτε τη φρουτόκρεμμα δεν πολυέτρωγε...

Τωρα είμαι σε μια φάση που έχουν κάπως στρώσει τα πράγματα, αλλά και πάλι, από τότε που ξεκίνησα δουλεια (είμαι αναπληρώτρια εκπαιδευτικός) είμαι συνέχεια άρρωστη. Εχω κολήσει τα πάντα και το κακό είναι πως με κάθε ίωση που περνάω, με πιάνει και πόνος στο στήθος κατευθείαν. Αυτο αμέσως μου δυμιουργεί κακή ψυχολογία γιατι φοβάμαι μην πάθω πάλι καμια μαστίτιδα (εχω περάσει τόσες... δεν αντέχω άλλο!).

 

Νοιώθω πως έχω απομακρυνθεί και απο τον άντρα μου με όλα αυτά, χωρίς να φταίει εκείνος σε τίποτα. Απλά νοιώθω κουρασμένη και σωματικά και ψυχικά πολλές φορες και δεν έχω όρεξη για τίποτα, παρά όταν έρχεται εκεινη η στιγμή που επιτέλους τα παιδιά κοιμούντε, θέλω κι εγω απλά να πάω και να λιώσω στο κρεβάτι μου!

[zouzounel]

Εισαι κουρασμένη, ειναι τόσο απλό.

Δυο μωρά και καμια βοήθεια... πολλές απαιτήσεις. Μην πιέζεις τον εαυτό σου οτι όλα ειναι καλά, αποδεξου τις δυσκολίες της κατάστασεις και κανε "εκπτωσεις" όπου μπορείς. Τι εννοώ? Δεν πειράζει αν δε σιδερωσεις όλα τα ρούχα (εγω καποτε σιδερωνα και τις κάλτσες), δεν πειράζει αν δεν σκουπίζεις καθε μερα, δεν πειράζει αν δεν ειναι όλα τα πράγματα στη θεση τους.

Η μεση οικογένεια απεχει πολύ απο τις διαφημίσεις γαλακτος/βουτυρων/δημητριακών, όπου όλη η οικογένεια καθεται ηρεμη, τρισευτυχισμένη και ατσαλάκωτη στο πρωινό τραπέζι, η μαμα ειναι καλοχτενισμενη, βαμμενη, περιποιημενη από τις 6 το πρωί και πλεει σε πελαγη ευτυχίας.

Σε καταλαβαινω, κι εγω (και άλλες μαμαδες εδώ στο φορουμ -και όχι μόνο-) περναμε τα ίδια, αν δεν εχεις βοήθεια ειναι μεγαλο θεμα, και στο περίπτερο να θες να πας, πρεπει να ξεσηκωνεις και τα παιδιά μαζί. Πας να κανεις δουλειές και σε κυνηγανε τα πιτσιρίκια από πίσω, αρα δουλειές θα κανεις όταν κοιμούνται. Οταν κοιμηθούν θες κι εσύ να ξεκουραστείς, σκεφτεσαι τις δουλειές που θα μεινουν πισω και... φαύλος κύκλος. Ή θα κοιμηθείς και θα σου μεινουν για την επομενη, μαζί με τις καινούριες δουλειες που θα ανοιξουν, ή δε θα κοιμηθείς, θα κανεις τις δουλειές και δε θα εχεις κουράγιο για τίποτα την επομενη.

Συν εργασία, συν θηλασμός... τι άλλο θες?

 

Εχω δωσει διορία στον εαυτό μου, υπομονή μεχρι να βγουν οι πανες!

Μετά πιστεύω όλα θα κυλίσουν πιο εύκολα!

Οψομεθα...

[mama tou konstantinou]

κι εγώ πιστεύω ότι έχεις συσσωρευμένη πολύ κούραση, προσπάθησε να παραβλέπεις πράγματα στο σπίτι, κάνε μόνο τα βασικά και αφιέρωσε πιο πολύ χρόνο σε "ξεκούραστες" φάσεις, δε γίνεται αλλιώς, κάποια πράγματα πρέπει να μένουν πίσω για να τηρούνται οι ισορροπίες αλλιώς θα πεθάνουμε από κούραση

[annia]

EVABAR σε νιωθω απολυτα και εγω ειμαι σε μια παρομοια φαση βεβαια τωρα ο γιος μου κοντευει τα 2 αλλα πιστεψε με ημουν τρισευτυχισμενη οταν ηταν μωροο,παροτι ολη μερα και ολη νυχτα ειμασταν αγκαλιαΤωρα που και τα 2περπατανε δεν μπορεις να φανταστεις πολυ κουραση εχω...Εχω ξεκινησει και δουλεια τα απογευματα οποτε ξεκουραζομαι μια και καλη στις 11το βραδυ που θα κοιμηθουν επιτελους..βοηθεια δεν εχω απο πουθενα αντε κανενα φαγητο 1φορα την εβδομαδα απο την πεθερα..Τα παιδια τα απογευματα τα κραταει ο αντρας μου...Αυτο που εκατσα και σκεφτηκα και πραττω πλεον ειναι οτι δεν θα κατσω να πεθανω για τις δουλειες και δεν θα τα κανω ολα μονη μου,ετσι κανω τις καθημερινες τα βασικα και 1στις 15μοιραζομαι τις δουλειες με τον συζυγο και τα κανουμε παρεουλα!!!Μην σε παιρνει απο κατω,απο οτι καταλαβα η κορη σου ειναι μικρουλα κανε υπομονη 5-6μηνες ακομα και θα ειναι πολυ διαφορετικα

[Aeriko]

Ναι ναι κάνε υπομονή γιατί σε 5-6 μήνες θα περπατάει και δεν θα προλαβαίνεις έτσι κι αλλιώς να στεναχωρηθεις χαχαχα

 

Δεν είσαι η μόνη αν σε παρηγορεί καθόλου αυτό

[viki35]

Κοπελα μου σε νοιωθω απολυτα .Και εγω τα ειχα περασει αυτα οταν ειχε γεννηθει η μικρη , ειχανε πολυ μικρη διαφορα με τον "μεγαλο" και οταν γεννηθηκε η Μαρια ο Ντινος ητανε ακομα μωρο 19 μηνων . Ξενυχτια και εγω και ο αντρας μου τρελλα και με τα 2 τα παιδια , ειχαμε καταληξει να κοιμομαστε 4αδα καποτε στο δωματιο , μονο και μονο για να κοιμομαστε , οπως ναναι . Ιωσεις ??? μπορει απο τα Χριστουγεννα εως τον Μαρτιο να ημουνα αρρωστη καθε βδομαδα με μια καινουργια ιωση και φαντασου οτι δεν εστελνα κανενα απο τα 2 στον παιδικο , πολλες φορες ο αντρας μου ελειπε ολοκληρα 24ωρα γιατι ειναι στην πολεμικη αεροπορια , βοηθεια καμια απο πουθενα και εχει τυχει και αρρωστη να μεινω μονη 24ωρο . Σε καποια φαση με ειχε πιασει απελπησια , ειχα χασει πανω απο 7 κιλα και ζαλιζομουνα συνεχεια , βεβαια ευτυχως δεν εργαζομουνα εγω , οποτε ημουνα σπιτι αλλα τι να το κανεις , ο μεγαλος ηθελε τα δικα του , τα παιχνιδια του , τα τραγουδακια του τα παντα του . 2 μηνων το μωρο παθαινει και μια ωραια βραχιολιτιδα και επειδη ειχαμε πολυ καλη παιδιατρο αποφυγαμε τις νοσηλειες και το προλαβαμε στην αρχη . Τωρα 3 χρονια ακριβως μετα ??? τα σκεφτομαι με νοσταλγια πραγματικα , λεω τι ωραιος χειμωνας τοτε πυ ειχε γεννηθει η μπεμπα μας . Και τωρα παλι ειμαι σε μια φαση που ειμαι συνεχεια αρρωστη , ιδιαιτερα με τα την 2η αποβολη το καλοκαιρι , ειχα περασει 3-4 αρρωστειες στο σερι και ειχα απελπιστει , καλοκαιριατικα κιολας , να νοιωθω τοσο μα τοσο κουρασμενη και να αναρωτιεμε αμα θα ανακαμψω ποτε μου . Και παλι οταν ηρεμησαμε , εγινε και η μετακομιση μας , αρχησανε σχολειο τα παιδια μας , μπαινει η αδελφη του πατερα μου στην κλινικη , ψηλοασχημα και να πρεπει να τρεχω συνεχεια , οχι στον φορεα της για να βγαλουμε τα της νοσηλειας , οχι στην κλινικη , οχι σπιτι της να το φροντισουμε λιγο . Οχι τωρα να την παμε σε κεντρο αποκαταστασης γιατι δεν περπαταει με τιποτα πλεον , ειναι και 85 , παλι 3ανα μανα τα ιδια , παλι ειμαι σε ενα σερι που ποναωωωω συνεχεια και εχω και το σπιτι μου , τα παιδια μου τον ανθρωπο μου , που να ειναι καλα εχει αναλαβει ολα τα αλλα , μαγειρικες , καθαρισμα και κραταει συνεχεια τα παιδια απογευθματα για να τρεχωεγω ,τωρα στιςι διακοπες παλι ημασταν αρρωστοι ολοι , ενα χαλι σου λεω , καθησαμε ομως σπιτι μας για 4 ολοκληρες μερες , το ποσο το ευχαριστηθηκα δεν στο λεω αλλα και παλι δεν 3εκουραστικα .Και αναρωτιεμε θα νοιωσω ποτε καλυτερα ????

[pk33]

υπομονή, τα πρώτα 18 χρόνια είναι δύσκολα. Μετά φροντίζεις να φύγουν σε άλλη πόλη για να σπουδάσουν. Εγώ θέλω ακόμη 14 χρόνια για τη μεγάλη και 16 χρόνια για τα μικρά για να φτάσουν τα 18 τους....

[ΚΛΑΡΑΜΠΕΛ]

Καλησπέρα σε όλες

Πρίν απο 7 μήνες ήρθε στον κόσμο και το δεύτερο παιδάκι μου, το μικρό μας κοριτσάκι.

Απο τότε, έχω περάσει αρκετές δυσκολίες οι οποίες σχετίζονται με τον θηλασμό, αλλά τελικά όλα τα έχω παλέψει με επιτυχία ως τώρα.

Το πρόβλημά μου είναι πως από τότε που γέννησα, όλο και κάποιο πρόβλημα υπάρχει και νοιώθω πως μου "κλέβει" τη χαρά.

Για να γινω κατανοητη...

Μόλις γέννησα,μετά απο 16 μέρες, έπαθα μια τρομερή μαστίτιδα η οποία με ταλαιπώρησε για 1,5 μήνα. Ολη εκείνη την περίοδο τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά ήμουν χάλια. Τέλος πάντων με τον καιρό βελτιώθηκε η κατάσταση και αρχισε να νοιώθω καλύτερα. Ομως έπαθα πάλι μαστίτιδα, οπότε πάλι στεναχωρια και πόνος. Μετά άρχισαν κάποια προβλήματα με τα πεθερικά μου. Αντε ξανα μανα στεναχωρια... Μετά πάλι μαστίτιδα... Μετά ξεκίνησα δουλεια... Μαζί με τη δουλεια ξεκίνησε το άγχος της προσαρμωγής της μικρής στον παιδικό (δεν έχω κανεναν για βοήθεια). Πίεση γιατί η μικρή δεν ήθελε με τίποτα το μπουκάλι, πίεση γιατι η μικρή ούτε τη φρουτόκρεμμα δεν πολυέτρωγε...

Τωρα είμαι σε μια φάση που έχουν κάπως στρώσει τα πράγματα, αλλά και πάλι, από τότε που ξεκίνησα δουλεια (είμαι αναπληρώτρια εκπαιδευτικός) είμαι συνέχεια άρρωστη. Εχω κολήσει τα πάντα και το κακό είναι πως με κάθε ίωση που περνάω, με πιάνει και πόνος στο στήθος κατευθείαν. Αυτο αμέσως μου δυμιουργεί κακή ψυχολογία γιατι φοβάμαι μην πάθω πάλι καμια μαστίτιδα (εχω περάσει τόσες... δεν αντέχω άλλο!).

 

Νοιώθω πως έχω απομακρυνθεί και απο τον άντρα μου με όλα αυτά, χωρίς να φταίει εκείνος σε τίποτα. Απλά νοιώθω κουρασμένη και σωματικά και ψυχικά πολλές φορες και δεν έχω όρεξη για τίποτα, παρά όταν έρχεται εκεινη η στιγμή που επιτέλους τα παιδιά κοιμούντε, θέλω κι εγω απλά να πάω και να λιώσω στο κρεβάτι μου!

 

EvaBar γλυκειά μου πάλι συναντιόμαστε!Στο θέμα "ένα αισιόδοξο μύνημα" με τις μαστίτιδες και τώρα στην καθημερινότητα που ώρες ώρες δεν παλεύεται.Γράφω με φιλικούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς χωρίς δυστυχώς να έχω υπ' όψιν μου μαγικές λύσεις....Όσο μπορείς ξεκουράσου μέσα στην μέρα,έστω και μισή ώρα που κοιμούνται και τα δύο(λέμε τώρα)..

Τώρα για το θέμα με τον άντρα σου...Είναι λεπτό θέμα αλλά πολύ σοβαρό.Εγώ τι κάνω....Όπως και με τα παιδιά θυσιάζω πολλές φορές την ξεκούρασή μου(αναγκαστικά) και στην συνέχεια μια αγκαλιά τους με ρίχνει στα πατώματα,έτσι και με το άλλο σημαντικό μέλος της οικογένειας.Αφιερώσου στην σχέση σας όσο πιό συχνά μπορείς και το αντάλλαγμα θα είναι δύο πιό αγαπημένοι και δεμένοι άνθρωποι,καλύτερη οικογένεια δηλαδή...

Δεν είναι απλό,δεν γίνεται πάντα,το ξέρω και εμένα μερικές φορές μου λείπει αυτό το μαγικό ραβδάκι που με μεταμορφώνει σε μιά ξεκούραστη γλυκειά ύπαρξη....

[EvaBar]

Σας ευχαριστω όλες για την υποστήριξη. Ξέρω πως υπάρχουν πολλές κοπέλες που είναι στην ίδια θέση με εμένα ή και χειρότερα. Απλά κάποιες στιγμές με παίρνει απο κάτω. Ποτέ δεν ήμουν η σουπερ νοικοκυρά που τα εχει όλα στην εντέλεια, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να γινεται και χαμός στο σπίτι. Αυτο που μου τη σπάει περισσότερο απ όλα δε, ειναι που σκουπίζω σφουγκαρίζω κάθε μέρα, τακτοποιώ, κάνω όλο το νοικοκυριο και μετά απο 2-3 ώρες είναι το σπίτι πάλι ανακατωμένο. Και βεβαια μου τη σπάει αυτη η ανακατωσούρα γιατι είναι υπέρβαση για μένα να τα κάνω όλα αυτα καθημερινά.

Υπάρχει μαμά χωρίς τύψεις;; Εγω μονίμως στεναχωριέμαι που δεν έχω πια αρκετό χρόνο για τα μικρά μου. Και πάλι δεν είμαι η χειρότερη περίπτωση αφού γυρνάω σπίτι νωρίς (14.30). Αλλά και πάλι θεωρω πως δεν δείνω όσα θα ήθελα στα παιδιά μου απο άποψη χρόνου. Βεβαια θα μου πείτε, χίλια κομμάτια να γίνω, πάλι δεν θα τα καταφέρω όλα.

Μαλλον πρέπει να συμφιλιωθω με την καθημερινότητά μου. Οπως ειπατε, να κάνω κάπου κάποιες εκπτώσεις για να δώσω αλλού.

[zouzounel]

Όταν εισαι αυπνη-αρρωστη-κουρασμένη, λίγο σε παρηγορεί ότι υπάρχουν και άλλες μανούλες που περνάνε τα ίδια και χειρότερα, ειναι γεγονός.

Κοίτα, για το σκουπισμα μπορείς να χρησιμοποιείς τη σκούπα swiffer, ειναι πολύ πιο γρήγορη από το να βαλεις την ηλεκτρική, ασε που ξετρελλαινονται τα πιτσιρίκια (ακομα και η μπεμπα μου μολις με βλεπει με τη σκουπα, τρεχει!) και κανουν και αυτα καμιά δουλεια, σαν παιχνίδι. Για ψιχουλα κλπ εχε μικρό σκουπάκι και επιστρατευε την οικογένεια (εγω πχ φωναζω του μικρού "τρεχα τζουτζουκακο μου, φερε το σκουπακι, η μπεμπα λερωσε το πατωμα", τρεχει ο μικρός, καθαρίζει και γύρω γυρω χιχι). Οσο για το σφουγγάρισμα, αν εφαρμοσεις να μην πατατε με τα παπούτσια μεσα στο σπίτι, δε θα το πιστεύεις πόσο καθαρό θα ειναι συνεχεια. Εγω σφουγγαρίζω 2 φορές την εβδομάδα και το νερό στον καδο μετα το σφουγγάρισμα ειναι καθαρό (πόσο να λερωθεί από τις καλτσες και τις καθαρες μας παντοφλίτσες )

Για το μαγειρεμα δεν εχω ευκολη λυση δυστυχώς, ο συζυγος δεν τρωει φαγητα της προηγουμενης μερας και εγω θελω να δινω στα παιδιά φρεσκο φαγητό καθημερινά. Βεβαια δεν κανω παστίτσιο ή λαχανοντολμάδες, μόνο ψητά/βραστά, αντε απο τηγανιτά καμιά πατατα/ομελετα (οχι συχνά, δε μου αρεσει το τηγανι).

Παμε στα πιατα: ευτυχώς που υπάρχουν τα πλυντήρια! Τα πιτσιρικια περιμενουν πώς και πώς να τελειωσει το πλυντηριο και μετά καθονται διπλα και μου δινουν τα πιάτα για να τα βαλω στη θεση τους. Κι επειδη βιάζονται, τελειωνει η δουλειά στο πι και φι (η μαμα κινειται με FFW χαχα). Μονο τα μαχαιρια απομακρύνω εξ αρχής, για να μην τα πιασουν κατα λάθος.

Απλωμα ρούχων: μαζί. Η μικρή παιζει με τα μανταλάκια (ενίοτε μου δινει και κανενα) και ο μικρός μου δινει τα ρούχα. Τουλαχιστον και τη δουλεια μου κανω, και μαζί τους ασχολούμαι. Βεβαια επιμηκυνεται ο χρόνος απλώματος, αλλά τι να κανουμε, δε μπορούμε να τα εχουμε όλα.

Το σιδερωμα ειναι πιο δύσκολο, το κανω κατα προτιμηση όταν κοιμούνται, γιατί μπλεκονται συνεχεια μεσα στα ποδια μου και φοβαμαι.

Τακτοποιηση? όλοι μαζί. Καθε παιχνιδάκι στη θεση του, αλλιώς "χανεται" για λιγες μερες (φροντιζεις να το υπενθυμιζεις "βρε πού να ειναι αυτό το παιχνιδάκι" και μολις το εμφανίσεις και παλι "τωρα που το βρήκαμε, να το βαζουμε στη θεση του για να μη χαθει και το ψαχνουμε παλι").

Δε θυμαμαι κατι άλλο τωρα...

Υπομονή λίγους μηνες ακόμα. Μολις αρχισει και το μικρό να περπαταει, θα ειναι πιο εύκολα τα πράγματα, θα δεις.

[EvaBar]

EvaBar γλυκειά μου πάλι συναντιόμαστε!Στο θέμα "ένα αισιόδοξο μύνημα" με τις μαστίτιδες και τώρα στην καθημερινότητα που ώρες ώρες δεν παλεύεται.Γράφω με φιλικούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς χωρίς δυστυχώς να έχω υπ' όψιν μου μαγικές λύσεις....Όσο μπορείς ξεκουράσου μέσα στην μέρα,έστω και μισή ώρα που κοιμούνται και τα δύο(λέμε τώρα)..

Τώρα για το θέμα με τον άντρα σου...Είναι λεπτό θέμα αλλά πολύ σοβαρό.Εγώ τι κάνω....Όπως και με τα παιδιά θυσιάζω πολλές φορές την ξεκούρασή μου(αναγκαστικά) και στην συνέχεια μια αγκαλιά τους με ρίχνει στα πατώματα,έτσι και με το άλλο σημαντικό μέλος της οικογένειας.Αφιερώσου στην σχέση σας όσο πιό συχνά μπορείς και το αντάλλαγμα θα είναι δύο πιό αγαπημένοι και δεμένοι άνθρωποι,καλύτερη οικογένεια δηλαδή...

Δεν είναι απλό,δεν γίνεται πάντα,το ξέρω και εμένα μερικές φορές μου λείπει αυτό το μαγικό ραβδάκι που με μεταμορφώνει σε μιά ξεκούραστη γλυκειά ύπαρξη....

 

 

Κλάρα...

Εχω καιρό να κάνω update στο άλλο θέμα μιας και δεν έχω ξεμπερδέψει με το θέμα της μαστίτιδας. Ειχα βάλει το ονομα "ενα αισιοδοξο μήνυμα" αλλά ώρες ώρες πια μου τελειώνει η αισιοδοξία. Πόσες μαστίτιδες πια; Κάθε ιωση πια με χτυπάει κατευθείαν στο στήθος.

"Ξεκούραστη γλυκεια ύπαρξη"... Το διάβασα και ένα μιδίαμα σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου...

Εχω καιρό να νοιώσω έτσι. Και ξεκούραστη, και γλυκια και ύπαρξη... Πολλά μαζεμένα Εχεις πολύ δικιο όμως. Θέλει πολλή προσπάθεια γιατι και τον καλό μου τον τρώνε οι δρόμοι και έρχεται κατακοπος. Θελει να ακουσει μια γλυκια κουβέντα, θέλει μια αγκαλίτσα κι αυτος.

 

zouzounel κάποια απο αυτά που προτείνεις, τα κάνω και είναι βοηθητικά. Απλά μέχρι τωρα δεν είχα ζήλια απο τον μεγάλο προς τη μικρή. Τον τελευταίο καιρό όμως έχει αρχίσει να εκδηλώνει τη ζήλια και αυτο τον κάνει πολύ στριφνό και δεν με βοηθάει πλέον σχεδόν σε τίποτα. Επικεντρώνομαι στο να μην ζουλάει τη μικρή όλη την ώρα.

[viki35]

Ζουζουνελ μια χαρα τα εχεις εκπαιδευσει , και σε βοηθανε και παιζουνε .Εμενα δεν κανει κανενα απο τα 2 δουλειες , αντε τωρα τελευταια ο πατερας τους τα εχει στριμωξει και μαζευουνε ολα τα παιχνιδια τους το βραδυ , και επισης βαζουνε παπουτσια στην παπουστοθηκη , λιγα πραματα .

Τι ελεγα οτι παλι αρχησα να νοιωθω αρρωστη εεεεεε με ποναει ο λαιμος και ο πιτσιρικας εχει εναν απαισιο βηχα παμε για 2η ιωση στο καπακι . Εβαμπαρ μου ουτε εγω ειμαι νοικοκυρα , ψηλοχυμα ημουνα αλλα αναγκαστικα ολα τα κανεις γιαι να μην ειναι το σπιτι ενα ριμαδιο .Λιγο εγω λιγο ο δικος μου καποια πραγματα και μπαινουμε σε μια τα3η . Αυτο το σκουπακι σωζει ζωες πραγματικα .

[beba09]

Εισαι κουρασμένη, ειναι τόσο απλό.

Δυο μωρά και καμια βοήθεια... πολλές απαιτήσεις. Μην πιέζεις τον εαυτό σου οτι όλα ειναι καλά, αποδεξου τις δυσκολίες της κατάστασεις και κανε "εκπτωσεις" όπου μπορείς. Τι εννοώ? Δεν πειράζει αν δε σιδερωσεις όλα τα ρούχα (εγω καποτε σιδερωνα και τις κάλτσες), δεν πειράζει αν δεν σκουπίζεις καθε μερα, δεν πειράζει αν δεν ειναι όλα τα πράγματα στη θεση τους.

Η μεση οικογένεια απεχει πολύ απο τις διαφημίσεις γαλακτος/βουτυρων/δημητριακών, όπου όλη η οικογένεια καθεται ηρεμη, τρισευτυχισμένη και ατσαλάκωτη στο πρωινό τραπέζι, η μαμα ειναι καλοχτενισμενη, βαμμενη, περιποιημενη από τις 6 το πρωί και πλεει σε πελαγη ευτυχίας.

Σε καταλαβαινω, κι εγω (και άλλες μαμαδες εδώ στο φορουμ -και όχι μόνο-) περναμε τα ίδια, αν δεν εχεις βοήθεια ειναι μεγαλο θεμα, και στο περίπτερο να θες να πας, πρεπει να ξεσηκωνεις και τα παιδιά μαζί. Πας να κανεις δουλειές και σε κυνηγανε τα πιτσιρίκια από πίσω, αρα δουλειές θα κανεις όταν κοιμούνται. Οταν κοιμηθούν θες κι εσύ να ξεκουραστείς, σκεφτεσαι τις δουλειές που θα μεινουν πισω και... φαύλος κύκλος. Ή θα κοιμηθείς και θα σου μεινουν για την επομενη, μαζί με τις καινούριες δουλειες που θα ανοιξουν, ή δε θα κοιμηθείς, θα κανεις τις δουλειές και δε θα εχεις κουράγιο για τίποτα την επομενη.

Συν εργασία, συν θηλασμός... τι άλλο θες?

 

Εχω δωσει διορία στον εαυτό μου, υπομονή μεχρι να βγουν οι πανες!

Μετά πιστεύω όλα θα κυλίσουν πιο εύκολα!

Οψομεθα...

 

Μου άρεσαν πολύ αυτά που έγραψες.

[beba09]

Τον πρώτο χρόνο που γεννήθηκε το παιδί κοιμόμουν 2 ώρες, μετά το χρόνο 4 και τώρα που είναι σχεδόν 2 μιση είμαστε στις 6.

 

Ποτέ μα ποτέ δεν φανταζόμουν ότι η ζωή με το μωρό θα ήταν τόσο κουραστική. Αυτό που μου τι δίνει στα νεύρα είναι που όλοι νομίζουν ότι τα μωρά κοιμούνται. Εμένα αν κοιμηθεί πάνω από 6ωρο....καλώ την γιατρό, μήπως έχει πάθει κάτι το παιδί.

 

 

Μόνο καλή δύναμη μπορώ να σου ευχηθώ.....!!