Τι είναι? Έκτη αίσθηση? Βλέπει πράγματα

[yioulipa]

Λοιποοοόν...

Θέλω να ρωτήσω κάτι για τη συμπεριφορά του γιου μου, το οποίο δεν με προβληματίζει ακριβώς, το σκέφτομαι όμως λίγο έντονα.

Τον Σεπτέμβριο θα κλείσει τα 3.

Πριν καμιά βρομάδα, έβλεπε σε dvd τους Μικρούς Αινστάιν (αν τον αφήσω, μπορεί και να το βλέπει όλη μέρα) και άρχισε να κάνει κακά (φοράμε ακόμα πάνα). Μόλις τελείωσε, τον πήρα στο δωμάτιο να τον αλλάξω και, όσο τον άλλαζα, σκέφτηκα "μόλις πάμε στο σαλόνι να κλείσω τους μικρούς Αινστάιν". Και αρχισε να φωνάζει: "Οοοοχιιιιιιι, μην το κλείσεις". Του λέω "ποιο?" "Τους μικρούς Αινστάιιιιιιν".

 

Μετά από κανα δυο μέρες, καθόταν στο καρεκλάκι του και ζωγράφιζε. Κάποια στιγμή σηκώθηκε και άρχισε να τραβάει το παντελονάκι του, σαν να τον ενοχλούσε. Σκέφτηκα "τι τον ενοχλεί?". Γυρνάει, με κοιτάει και λέει "Τίποτα". Εγώ του λέω "Τι τίποτα?" "Τίποτα δεν με ενοχλεί".

 

Ο πεθερός μου πέθανε τον Οκτώβριο που μας πέρασε. Κανά δυο φορές ο γιος μου κόλλησε το βλέμμα του κάπου συγκεκριμένα και είπε "τι κάνει εκεί ο παππούς Λάζαρος?"

 

Και το τελευταίο, το οποίο, όταν έγινε, ανατρίχιασα. Πήγαμε στο νοσοκομείο, να δούμε μια θεία μου που ήταν στα τελευταία της και ζητούσε να δει τον μικρό τον οποίο τον είχε δει μόνο μια φορά πέρσι. Είμασταν όλοι στο δωμάτιο, μιλούσαμε, μιλούσε και ο μικρός και κάποια στιγμή σταματάει, κοιτάζει επίμονα κάπου που δεν ήταν κανένας και μου λέει "ποιος είναι αυτός?". Εγώ, για να μην καταλάβει η θεία μου, του λέω "ο θείος Γιάννης", ο οποίος είναι ο άντρας της θείας μου και καθόταν λίγο πιο πέρα. Όση ώρα είμασταν εκεί, ο μικρός κοιτουσε σε αυτό το σημείο με πολλή... περιέργεια να το πω? Πάντως όχι αδιάφορα. Και όταν φεύγαμε, του λέω "χαιρέτα τη θεία". Γυρίζει στη θεία μου "γεια σου θεία", "χαιρέτα τον θείο Γιάννη", γυρίζει στο κενό, εκεί που δεν ήταν κανένας, "γεια σου θείε Γιάννη".

Όταν βγήκαμε έξω από το νοσοκομείο, του λέω: "πώς ήταν ο θείος Γιάννης?" Και μου λέει "ΠΟλύ καλός. Όλο κοιτούσε τη θεία και χαμογελούσε. Και φορούσε άσπρα ρούχα".

Την άλλη μέρα ξαναπάμε στη θεία μου να τη χαιρετήσουμε γιατί θα ερχόμασταν στη Θεσσαλονίκη. Ο θείος μου δεν ήταν εκεί. Κάποια στιγμή ο γιος μου κοιτάζει πάλι εκεί που δεν ήταν κανένας και λέει: "Α! Νατος πάλι ο θείος Γιάννης".

Σε λίγες μέρες η θεία μου πέθανε.

 

Το πιστεύω πραγματικά ότι τα μικρά παιδιά βλέπουν και αντιλαμβάνονται πράγματα που εμείς οι μεγάλοι δεν μπορούμε. Και σιγά σιγά, όσο μεγαλώνουν, αυτή η "έκτη αίσθηση" εξαφανίζεται. Απλά νόμιζα ότι το έχουν τα μικρότερα παιδιά, τα μωράκια.

Σας έχει τύχει κάτι ανάλογο? Πώς να το χειριστώ όταν μου δείχνει πράγματα που καταλαβαίνει ότι εγώ δεν τα βλέπω?

 

ΥΓ Συγνώμη για το σεντόνι. Είμαι στη δουλειά και ξεκίνησα να το γράφω στις 8:30 το πρωί και μόλις τώρα συνειδητοποίησα πόσα πολλά έγραψα.

[Dimitra83]

οντως ανατριχιαστικα ολα αυτα!ισως ειναι αυτο που λενε οτι τα παιδια επειδη εχουν ελευθερη φαντασια βλεπουν πολλα που εμεις οι ενηλικες δε μπορουμε!

εμενα μου συνεβη το εξης

καθε απογευμα οταν κοιμουνται τα 2 μικροτερα καθομαι με τη μεγαλη μου και κανουμε ζωγραφιες.το κανουμε σαν παιχνιδι δηλαδη ζωγραφιζει η μια μακρια απο την αλλη και δε βλεπει η μια της ζωγραφιες που κανει η αλλη.

και μετα τις ανταλλαζουμε σαν εκπληξη! προχθες

καναμε 3 ζωγραφιες και οι 2 ειχαν το ιδιο περιεχομενο.δηλαδη απο τις 3 ζωγραφιες που εκανα κρυφα απο αυτην,τις 2 τις εκανε με το ιδιο θεμα!

εκανα εγω δελφινι εκανε και αυτη

εκανα στην αλλη ουρανιο τοξο,εκανε και αυτη

δε ξερω αν ηταν τυχαιο ισως και να ηταν...

αλλα μου εκανε τρομερη εντυπωση!

[giotaki83]

:shock::shock::shock::shock::shock::shock::shock::shock::shock::shock::shock:

Πω πω....ανατρίχιασα πραγματικά...

Ναι η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά διαισθάνονται καλύτερα το κακό και το καλό αλλα όχι ότι βλέπουν και φαντάσματα όμως ούτε ότι ακούν τις σκέψεις μας!!!!!! Οταν συμβαινουν τέτοια περιστατικά πρέπει με συζήτηση να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι βλέπει ακριβώς ή άν όντως άκουσε κάτι. Πάντως όπως και να το κάνουμε είναι χάρισμα!!!

[giotaki83]

οντως ανατριχιαστικα ολα αυτα!ισως ειναι αυτο που λενε οτι τα παιδια επειδη εχουν ελευθερη φαντασια βλεπουν πολλα που εμεις οι ενηλικες δε μπορουμε!

εμενα μου συνεβη το εξης

καθε απογευμα οταν κοιμουνται τα 2 μικροτερα καθομαι με τη μεγαλη μου και κανουμε ζωγραφιες.το κανουμε σαν παιχνιδι δηλαδη ζωγραφιζει η μια μακρια απο την αλλη και δε βλεπει η μια της ζωγραφιες που κανει η αλλη.

και μετα τις ανταλλαζουμε σαν εκπληξη! προχθες

καναμε 3 ζωγραφιες και οι 2 ειχαν το ιδιο περιεχομενο.δηλαδη απο τις 3 ζωγραφιες που εκανα κρυφα απο αυτην,τις 2 τις εκανε με το ιδιο θεμα!

εκανα εγω δελφινι εκανε και αυτη

εκανα στην αλλη ουρανιο τοξο,εκανε και αυτη

δε ξερω αν ηταν τυχαιο ισως και να ηταν...

αλλα μου εκανε τρομερη εντυπωση!

 

 

Ρε Δήμητρα μήπως παίζει κανένας καθρέφτης εκεί γύρω και σε κάνει πλάκα η μικρη;;;;;; Καλέ τί περίεργα είναι όλα αυτά.....

[Dimitra83]

Οχι δεν υπαρχει καθρευτης στο σαλονι!εγω καθομαι παντα στον καναπε και αυτη στην αλλη ακρη στο τραπεζακι της!

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Eγω να πω....πως μολις ειχα ξυριστει και θελω παλι ξυρισμα....!!!

[Dimitra83]

θυμηθηκα και κατι που με ειχε φοβιζει η αληθεια ειναι πριν 2-2.5 χρονια οταν η μεγαλη μου ηταν 3-3.5 ετων!

ηταν απογευμα και ενω αυτη επαιζε μια χαρα και περιφεροταν στο σπιτι,εντρομη ξαφνηκα και ουρλιαζοντας και κλαιγοντας ερχεται και φωναζει

''μαμαααα μαμααααα φοβαμαιιιι!!!''

εγω νομιζα οτι ειδε κανενα εντομο(γιατι τα φοβοταν πολυ)

την ρωταω τι εγινε και μου λεει κλαιγοντας

''ελα μαμα να δεις ελα,εδω εδω στην πορτα''(και μου δειχνει την εξωπορτα του σπιτιου)

τι ειναι?ρωταω εγω

''δε βλεπεις μαμααα 2 παιδακια ενα με ασπρα ρουχα και ενα με μαυρα!!αυτο με τα μαυρα ρουχα ειναι πολυ κακο!!!''

να της λεω οτι δεν υπαρχει τιποτα εκει και ομως να επιμενει οτι ΝΑΙ εχει 2 παιδακια ενα με ασπρα ρουχα που ειναι καλο και ενα με μαυρα ρουχα που ειναι πολυ κακο!!

και μονο που τα γραφω τωρα ανατριχιαζω.επεμενε περιπου για μια βδομαδα οτι τα βλεπει και παντα στο ιδιο σημειο

και και ασχετο εχει φοβερο μνημονικο.θυμαται πραγματα που ακομα κ εγω τα εχω ξεχασει!θυμαται που οταν ηταν 2 ετων ειχαμε παει ελλαδα και την ειχα παει να κοινωνησει και αυτη δεν ηθελε!

θυμαται που οταν ηταν παλι 2-2.5 ετων ειχα ενα επιπλο σε ενα αλλο σημειο ενω εδω και 3 χρονια το εχω παει αλλου

και διαφορα αλλα..τα σημερινα παιδια τι να πω..ειναι χαρισματικα?δε ξερω!

παντως αυτο με τα 2 παιδακια με ειχε φοβισει παρα πολυ και το ειχα πει και σε μια φιλη μου και ακομα το θυμομαστε καμια φορα και η ιδια λεει οτι της φαινεται τρομακτικο!

[apricot]

εγω νομιζω οτι εχει χαρισμα το μικρακι σου yioulipa αλλα προσεξε πως θα το χειριστεις...να σου πω την αληθεια δεν ξερω αν ειναι χαρισμα ή αν θα του δημιουργησει προβλημα....δεν νομιζω οτι ειναι καλο να ξερεις πραματα που δεν εχουν γινει...στο λεω εκ πειρας..

[mirantini]

Δεν ξέρω αν θέλω ή αν πρέπει να πιστέψω σε οτιδήποτε μεταφυσικό..... πάντως η όλη ιστορία που αναφέρει η yioulipa με τρομάζει πραγματικά..... δεν εχω ξανακουσει κάτι παρόμοιο (εκτος τηλεορασης δηλ. στις εκπομπες του Χαρδαβέλα) ούτε γνώριζα ότι τα παιδιά σε μικρές ηλικίες έχουν τέτοιου είδους "ιδιότητες".....

το μόνο που μπορώ και εγώ να θυμηθώ, ας πούμε παρόμοιο, είναι οταν ο γιος μου ήταν σε ηλικια απο 3 έως 6 ετών και κατά τη διάρκεια του ύπνου του, άνοιγε τα μάτια του έντρομος κλαίγοντας και άλλοτε ουρλιάζοντας σχεδόν δείχνοντας πάντα με το χεράκι του κάτι απένταντί του και λέγοντας κάποια λόγια που κανενας δεν καταλάβαινε..... ξερω βέβαια ότι στην ουσία κοιμόταν και δεν επικοινωνούσε με εμένα που βρισκόμουν δίπλα του..... με ενοιωθε όμως γιατι όπως μου είχαν πει, δεν έπρεπε με τίποτα να τον ξυπνήσω (και ας ήταν ανοιχτά τα μάτια του) και το μόνο που έκανα ήταν να τον χαιδεύω ή αν μ΄αφηνε να τον αγκαλιάζω και μετά απλά έκλεινε τα ματια του και συνέχιζε τον ύπνο του.....πολλες φορές μάλιστα την ώρα που τον χαιδευα προσπαθώντας να τον ηρεμήσω, γύριζε και με κοίταζε μ΄αυτό το έντρομο και συγχρόνως άγριο βλέμμα και ειλικρινά έκλεινα τα μάτια μου γιατί ενιωθα και εγω πλεον τρομοκρατημένη έτσι όπως τον έβλεπα......

και το τελευταίο ήταν πριν κανένα μήνα (τώρα είναι 15 ετων) που πάλι μεσα στον ύπνο του άρχισε να μιλάει πεντακάθαρα, αλλά σε μια "διάλεκτο" που δεν ξερω καν αν υπάρχει...... βέβαια την άλλη μερα του τα ελεγα και γελούσαμε αλλά ρε κορίτσια ολα αυτά με τρομάζουν τόσο που δεν ξέρω αν πρέπει να κάτσουμε να ασχοληθούμε ή να τα αφήσουμε να περάσουν έτσι χωρίς πολλά πολλά...... και στην τελική, σε ποιον απευθύνεσαι για τέτοιες καταστάσεις ?

[revythaki]

Αχ βρε κορίτσια αγριεύτηκα...

Πάντως όπως έγραψε και η apricot πρέπει να προσέξεις πως θα το χειριστείς και εγω πιστεύω πρέπει να μεγαλώσει το μικρό σου όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά,δηλ χωρίς να του φέρεστε "κάπως" αν όντως έχει κάποιο χαρισμα.

Σίγουρα πάντως έχεις ένα πολύ ξεχωριστό παιδάκι!

[yioulipa]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.

Πάντως πρέπει να πω ότι εξεπλάγην. Ήμουν σίγουρη ότι θα μου πείτε "Α! ναι, και το δικό μου έτσι κάνει", ή "ναι, και το δικό μου έτσι έκανε στη ηλικία του γιου σου" κλπ.

 

Δεν δίνουμε πάντως καμία συνέχεια σε όλα αυτά, γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε πώς να το χειριστούμε. Και όταν έγινε αυτό στη θεία μου, το μόνο που τον ρώτησα ήταν αν είναι καλός ο "θείος Γιάννης" και μου είπε αυτά που έγραψα. Δεν ήθελα να ρωτήσω κάτι περισσότερο γιατί φοβόμουν πως θα προκαλέσω ή θα δημιουργήσω εγώ την απάντησή του με την ερώτησή μου. Θέλω να τον ρωτήσω περισσότερα για την εμφάνισή του, αλλά δεν ξέρω πώς.

[yioulipa]

εγω νομιζω οτι εχει χαρισμα το μικρακι σου yioulipa αλλα προσεξε πως θα το χειριστεις...να σου πω την αληθεια δεν ξερω αν ειναι χαρισμα ή αν θα του δημιουργησει προβλημα....δεν νομιζω οτι ειναι καλο να ξερεις πραματα που δεν εχουν γινει...στο λεω εκ πειρας..

 

Αυτή την πείρα την έχω κι εγώ και, πίστεψέ με, καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες.

[Ioanna D.]

Χαίρομαι πολύ που ανοίχτηκε αυτό το θέμα, μιας και είμαι "παθούσα" όσον αφορά τα μεταφυσικά φαινόμενα. Έχω πάψει πλέον να μιλώ για τις προσωπικές μου εμπειρίες οι οποίες χρονολογούνται από την παιδική μου ηλικία, θα πρέπει μόνο να πω πως υπάρχουν πολύ περισσότερα γύρω μας, από αυτά που μπορούμε να δούμε και να κατανοήσουμε. Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε ή να ανησυχούμε, γιατί απλά εμείς επιλέγουμε το καλό ή το κακό.

[mirantini]

Αυτή την πείρα την έχω κι εγώ και, πίστεψέ με, καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες.

 

Ποια πείρα βρε κορίτσια ? έχετε κάποιες ιδιότητες παραπάνω ?:shock: Yioulipa μιλάμε δηλ. για κληρονομικό χάρισμα....? γιατί διάβασα απο παλαιότερα post σου ότι ο μικρούλης σου παρουσίαζε παρόμοιο θέμα απο 3 μηνών......

[alphae]

Παιδιά και μένα η μία απο τις δύο κόρες μου πολλές φορές δίαβάζει τις σκέψεις μου ακριβώς όπως τις κάνω και αυτό με αναστατώνει. Όταν ήταν πιο μικρή ξεκαρδιζόταν με κάτι που έλεγε πως έβλεπε στο ταβάνι που κανείς μας δεν έβλεπε τίποτα και αυτή μάλιστα το έδειχνε κι όλας...Τι να πω...λένε πως τα μικρά παιδιά βλέπουν τα όλα εκείνα τα "αόρατα" που γυρίζουν γύρω μας και εμείς δεν τα βλέπουμε...

[agentP]

Το μόνο "περίεργο" που θυμάμαι να έχει κάνει ο μεγάλος μου γυιός, ήταν όταν ήμουν έγκυος στο τρίτο, που πριν ακόμα έχω θετικό τεστ, μου έλεγε "έχεις ένα μωράκι στην κοιλίτσα σου", τότε ήταν 3,5. Και μετά όταν ήμουν περίπου δύο μηνών έγκυος, που ακόμα δεν το είχα πει σε κανέναν εκτός από τον άντρα μου, μου έρχεται σημείωμα με συγχαρητήρια από την δασκάλα του στον παιδικό, που μου έλεγε ότι ο μεγάλος μου, της είπε ότι περιμένω μωράκι και ότι θα είναι αγοράκι... το φύλο το έμαθα τρεις μήνες μετά και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν είχα αναφέρει τίποτα για εγκυμοσύνη μπροστά στα παιδιά.

[beloved]

κι εμενα η κορη μου και στις δυο επομενες εγκυμοσυνες μου μου ειπε πως ειμαι εγκυος πριν το μαθω!!!οταν μαλιστα πριν απο μερικες μερες μου ειπε εχεις μωρακι ετρεξα αμεσως και εκανα τεστ και βγηκε θετικο!!!

[mamavasia]

εγώ πιστεύω σε όλα αυτά τα μεταφυσικά πάντως, μου έχει τύχει με τον εαυτό μου αρκετές φορές να βλέπω όνειρα και την επόμενη μέρα να γίνεται κάτι σημαδιακό...παλιότερα θυμάμαι είχα δει έναν γνωστό μου στο όνειρο μου που είχαμε να μιλήσουμε 2 χρόνια και πήρε κατά τύχη τηλέφωνο την επόμενη μέρα...και άλλα μου έχουν τύχει που δεν τα θυμάμαι τώρα.

[Dimitra83]

εγω στα 17 ειχα δει το θανατο της γιαγιας μου στο ονειρο μου .και την αλλη μερα τη βρηκανε πεθαμενη μεσα στο σπιτι της.να σημειωσω οτι η γιαγια ηταν μια χαρα στην υγεια της και δε την ΄΄περιμεναμε'' ωστε να πεις οτι ημουν επιρρεασμενη..

κιεγω τα πιστευω αυτα τα μεταφυσικα αν και ενα περιεργο πραγμα...μου αρεσουν και με τρομαζουν!

[Γιώτα Αμαλιάδα]

πωπωπω!!!!!!κοριτσια ανατριχιασα βραδιατικα....

[devx]

Ας γράψω κι εγώ, (ετοιμάζοντας βαλίτσες για 3μερο)

χωρίς να ξέρω και πολλά.

Γενικά σαν παιδάκι είχα πολλές αυπνίες κ όλο έβλεπα πράγματα στο σκοτάδι, φοβόμουν υπερβολικά κλπ. Ίσως να έφταιγε κ η μάνα μου που με κράταγε για ύπνο στο κρεβάτι μέχρι 3-4 χρονών και έτσι δεν έμαθα να κοιμάμαι μόνος.

 

Γενικά τα μικρά παιδιά είναι αθώα. Πιο ευερέθιστα και δεκτικά από τους μεγάλους. Ίσως γιατί δεν έχουν σκληρύνει ακόμα στην κακή, αγχώδης ζωή που κάνουμε. Κάποια είναι χαρισματικά. Τα αρχαία χρόνια μπορεί με κατάλληλη εκπαίδευση να διατηρούσαν ή και να ενίσχυαν τις ικανότητές τους ποιος να ξέρει.

Μεγαλώνοντας όλα αυτά φεύγουν σιγά σιγά. Το παιδί μεγαλώνει, χτίζει άμυνες, σκέφτεται πιο λογικά.

 

Το πιο σημαντικό είναι να είμαστε κοντά στο παιδί μας και να παρατηρούμε αν χρειάζεται βοήθεια, αν έχει ανάγκη για κάτι. Εάν συμπεριφέρεται φυσιολογικά χωρίς να στεναχωριέται τότε παραμένουμε απλά σε επιφυλακή. Αυτό λέει το ένστικτό μου. Αν υπάρχει άλλη γνώμη-πρόταση θα χαρώ να την ακούσω!

[elenik]

Θεωρω οτι τα μικρα λογο καθαροτητας ψυχης ισως εχουν χαρισματα που μεγαλωνοντας ...χανονται.

 

Καλα μου σηκωθηκε η τριχα που ακουσα την περιγραφη. Αμα το ζουσα κι ολας.... (το τελευταιο...)

[apricot]

Αυτή την πείρα την έχω κι εγώ και, πίστεψέ με, καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες.

.....

Θεωρω οτι τα μικρα λογο καθαροτητας ψυχης ισως εχουν χαρισματα που μεγαλωνοντας ...χανονται.

αμ δε...

[jannis]

Παιδιά και μένα η μία απο τις δύο κόρες μου πολλές φορές δίαβάζει τις σκέψεις μου ακριβώς όπως τις κάνω και αυτό με αναστατώνει. Όταν ήταν πιο μικρή ξεκαρδιζόταν με κάτι που έλεγε πως έβλεπε στο ταβάνι που κανείς μας δεν έβλεπε τίποτα και αυτή μάλιστα το έδειχνε κι όλας...Τι να πω...λένε πως τα μικρά παιδιά βλέπουν τα όλα εκείνα τα "αόρατα" που γυρίζουν γύρω μας και εμείς δεν τα βλέπουμε...

Αχ να τις διαβαζαν και οι δικοί μου....

Εγω τους τα λέω μια και δυο και τρεις και παλι δεν ακούουν....

[depybal]

και γω θυμάμαι ...ήμουν πολυ μικρή..που έβλεπα την προγιαγιά μου να κάθεται συνέχεια στην κουζίνα της γιαγιάς μου και να χαμογελάει...κάτω από το εικονοστάσιο που έχει.Το είχα πει στη γιαγιά μου..και επειδή το κατάλαβα ότι λαχτάρησε..δεν της το ξανάπα(ώριμη από μωρό).πήγαινα θυμάμαι συνέχεια και γω στην κουζίνα..και καθόμουν για να "της κάνω παρέα" και η γιαγιά μου, μου έλεγε..."τι κάνεις εδώ παιδάκι μου μόνη?".δεν ήταν της φαντασίας μου..το θυμάμαι καλά.μετά από κανένα μήνα...δεν την ξαναείδα!οπότε το πιστεύω αυτό που μου λες.