Προσκόλληση 5χρονου

[motherof2]

Λοιπόν στην αναζήτηση δεν βρήκα τίποτα για την δική μου περίπτωση, παρακαλώ αν έκανα λάθος παραπέμψτε με στο ανάλογο τοπικ και συγγνώμη

 

Οκ! αρχίζω και ειλικρινά χρειάζομαι την συμβουλή σας...

ο γιος μου είναι πολύ συναισθηματικό παιδί (5χρονών) και πολύ προσκολλημένος σε εμένα και τον μπαμπά του.

τα παιδιά τα βλέπουμε αρκετά -ιδίως εγώ- αλλά και ο πατέρας τους που τα λατρεύει και ασχολείται πάρα πολύ και ποιοτικά μαζί τους..οκ! πάντα τους λείπουμε αφού δουλεύουμε, αλλά σίγουρα όχι απελπιστικά

Λοιπόν, ιδίως ο γιος μου -η κόρη μου το κάνει όταν την "παρασέρνει" ο αδερφός της!!-δεν μας αφήνει να πάμε ΠΟΥΘΕΝΑ αλλά πουθενά χωρίς τρομερή γκρίνια και κλάματα γοερά λες και είναι 2 χρονών μωρό.

Εν τω μεταξύ είναι ένα παιδί που μιλάει κανονικότητα και έχει μεγάλη αντίληψη -όπως και όλα τα παιδάκια της γενιάς του- που του μιλάμε πάρα μα πάρα πολύ -όπως και στην αδερφή του- και επίσης που τους λέμε την αλήθεια

πχ. θέλουμε να πάμε με τον μπαμπά με τους φίλους μας σε ένα μπαράκι που δεν μπορείτε να έρθετε γιατί είναι αργά και θα έχει τσιγάρα και δεν γίνεται.. Δεν φεύγουμε στα κλεφτά και επίσης δεν το κάνουμε καθόλου -μα καθόλου όμως- συχνά και επίσης τα αφήνουμε στα πεθερικά μου που τα προσέχουν ούτως ή άλλως από τότε που γεννήθηκαν. Δηλαδή οι συνθήκες επιτρέψτε μου να πω πως είναι ιδανικές....

όμως ό,τι και να πω στο γιο μου, ό,τι και να του τάξουμε πχ παιχνίδι ή βόλτα την επόμενη δεν πρόκειται να μας αφήσει να φύγουμε χωρίς κλάματα ...το ίδιο κάνει και αν πάω στο σπίτι και του πω ΄"κάτσε με τη γιαγιά γιανα πάω στο φαρμακείο και θα έρθω!!!" τσιρίζει και κλαίει σαν να τον εγκαταλείπω και δεν μπορώ να τον συνεφέρω

περιττό να πω ότι η ψυχολογία μας αν βγούμε τελικά μετά από τόσο κλάμα είναι , απλά χάλια και έχουμε μαυρισμένη ψυχή...

μία μόνο φορά΄φύγαμε "σαν κλέφτες" , όταν ο Γιάννης ήταν 2 χρονών , δηλ πριν 3χρόνια!!-μεγάλο μας λάθος δυστυχώς!!- και πήγαμε 2 μέρες σε μια βάφτιση στη Μύκονο..Ε! από τότε -δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι μας το φυλάει και δεν μας εμπιστεύεται καθόλου

επαναλαμβάνω , ότι δεν βγαίνουμε καθόλου συχνά (η τελευταία φορά ήταν πέρισυ το καλοκαίρι, έτσι!!) τα έχουμε παίξει τελείως, δεν τολμάμε να πάμε ούτε σινεμά, ούτε καν για ψωνια οι δυο μας!!!

πείτε μου πώς να το δουλέψουμε το όλο ζήτημα?? τί να κάνουμε βρε παιδιά? ξέρεις τί είναι να προσφέρεται η πεθερά μου να μου κρατήσει τα παιδιά το Σάββατο και παρόλλο που του το έχω πει κίολας από την Τετάρτη να κλαίει γοερά και να μην μου κάνει τελικά καρδιά να πάω ΠΟΥΘΕΝΑ

Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το άντιμετωπίσω και είμαι γενικότερα προβληματισμένη για την συγκεκριμένη συμπεριφορά του..δηλαδη το παιδάκι μου δεν με εμπιστεύεται "γενικά"??? ουφ! είμαι να σκάσω.......

[Sam]

Βρήκα αυτό http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=308&start=0

αναφέρεται σε μικρότερες ηλικίες αλλά ίσως βοηθήσει

και κάπου αλλού είχε συζητηθεί το ψάχνω αλλά δεν μπορώ να το βρω

[motherof2]

ΣΑΜ μου το είδα και αυτό και το άχος αποχωρισμού, απλά δεν νιώθω πως με καλύπτουν όσον αφορά την ηλικία του γιου μου -κλείνει τα 5 στις 12/6 δεν είναι και "μωρό", επίσης δεν έχει αλλάξει κάποια συνήθεια-ρουτίνα του τον τελευταίο καιρό και τέλος είναι μια δυστυχώς- χρόνια κατάσταση!! σε ευχαριστώ πολύ και σε παρακαλώ αν βρεις αυτό που λες ειδοποίσέ με. όπως έγραψα και στο τέλος αυτό που με φοβίζει είναι μήπως γενικά δεν με εμπιστεύεται και ειλικρινά δεν ξέρω το λόγο

[Maya]

Αν το κάνατε συχνότερα??? Μήπως να γίνει ρουτίνα, ότι κάθε Σάββατο ο μπαμπάς και η μαμά περνάνε λίγο χρονο μόνοι, ενώ εκείνος έχει την άδεια να κοιμήθεί λίγο πιο αργά από το κανονικό, ή να δει ένα DVD παραπάνω (ό,τι τον ευχαριστει)? Ίσως τα αποτελέσματα να μην είναι τόσο θεαματικά, αλλά σιγά σιγά.....

[motherof2]

Αν το κάνατε συχνότερα??? Μήπως να γίνει ρουτίνα, ότι κάθε Σάββατο ο μπαμπάς και η μαμά περνάνε λίγο χρονο μόνοι, ενώ εκείνος έχει την άδεια να κοιμήθεί λίγο πιο αργά από το κανονικό, ή να δει ένα DVD παραπάνω (ό,τι τον ευχαριστει)? Ίσως τα αποτελέσματα να μην είναι τόσο θεαματικά, αλλά σιγά σιγά.....

 

λες να φταίει το ότι δεν το κάνουμε συχνά?? τί να πω ρε γμτ....απλά μόνο μια μαμά μπορεί να με καταλάβει πώς νιώθω όταν πρέπει να φύγω πχ για να πάμε σ'έναν γάμο, και το παιδί μου να κλαίει σπαρακτικά παρόλλο που το λέω συνέχεια ότι δεν πρόκειται να το εγκαταλείψουμε και οτι θα έρθουμε σε λίγες ώρες.. με καταλαβαίνετε έτσι??? Maya σε ευχαριστω και εσένα για το ενδιαφέρον σου οπως και τη Σαμ

[evoulita]

Nομιζω αν και δεν έχω εμπειρία, μιας η κόρη μου ειναι μικρότερη, οτι πρέπει να το κάνετε πιο συχνά. Εμείς από μικρή την αφήναμε "συχνά" για να βγούμε ή για καμμια εκδρομούλα. Για να βγούμε το βράδυ έρχετε η γιαγια στο σπίτι μας. αν πάμε κάπου για 2-3 μέρες την πάω στην μαμά μου. Επισης την αφήνω και το Πάσχα- Χριστούγεννα από μερικές ημέρες. Την βγάζουμε όμως και πολύ έξω οι τρείς μας. Από την αρχή δεν είχε κανένα πρόβλημα και ποτε δεν έκλαψε για μας. Απλα όταν είναι 2-3 μέρες στην μαμά μου οταν χτυπάει το κουδούνι ή το τηλέφωνο φωνάζει "η μαμά μου είναι".

[motherof2]

evoulita σε ευχαριστώ και εσένα

ξέρεις το πρόβλημα μου είναι ότι είμαι "πολύ περήφανος άνθρωπος" σε σημείο που δεν ζητάω βοήθεια από κανέναν, ούτε από την μητέρα μου καλά καλά... δυστυχώς έτσι έχω μάθει από μικρή και επίσης λόγω του ότι ζω από τα 18 μόνη μου έχω συνηθίσει να τα κάνω όλα εγώ ..έτσι μου ήταν πάντα και μου είναι ακόμη- πολύ δύσκολο να ζητάω από τα πεθερικά μου να μας κρατήσουν λίγο τα παιδιά για να πάμε για ένα καφέ με τον άντρα μου!! Η παιδίατρος που της τα λέω, μου λέει ότι είμαι πολύ υπερβολική και το ξέρω..πρέπει να αλλάξω λίγο για δικό μου καλό γιατί θα τα παίξω τελείως

[evoulita]

να μην νιώθεις ότι υποχρεώνεσαι. δεν είναι έτσι. και για τους παππούδες είναι ευχαρίστηση (νομίζω). Σκέψου την ανάγκη σου να βγείς λίγο έξω, να μείνεις μόνη σου, να χαλαρώσεις και να περάσεις μερικές ώρες (αλλά και μέρες) με τον άνδρα σου.

 

Πέρισυ κάναμε διακοπές 15 μέρες στην Κύπρο. Πήραμε φυσικά και την μικρή. Οταν γύρισα όμως την έστειλα πακετο μια βδομάδα στην μάνα μου γιατι δεν άντεχα άλλο. Δεν ήταν οτι δεν περασα καλα. Περάσαμε πολύ όμορφα. Το κακό ήταν ότι δεν ξεκουράστηκα. Οπότε μετα το χρειαζόμουνα!!! ΑΣΧΕΤΟ

[Μαρια Στυλιανακη]

και το παιδί μου να κλαίει σπαρακτικά παρόλλο που το λέω συνέχεια ότι δεν πρόκειται να το εγκαταλείψουμε

 

αν χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη (εγκατάλειψη ) κτλ κτλ,

ή καποια αλλη που να του θυμίζει αυτό που έζησε,

 

προσπαθώντας να τον πείσεις,

λέγοντας ότι δεν θα είναι όπως τότε

 

ίσως αυτό που γίνεται είναι τα λόγια σου, να του θυμίζουν την κατάσταση αυτή, και να επιβεβαιώνουν τον λόγο του άγχους του.

 

ίσως η ανησυχία σου, περνάει, και αυτή επίσης επιβεβαιώνει τον λόγο του άγχους του.

 

για να πετύχει να φυγεις χωρίς κλάμματα, σίγουρα πρεπει να αφαιρέσεις ΚΑΘΕ αρνητική αναφορά,

να διώξεις απο σένα κάθε ανησυχία, και να αναφερθείς ΜΟΝΟ σε θετικά πραγματα, οταν φευγεις, -

το τι θα κανει εκείνος, κτλ. και να κάνεις τον αποχωρισμό σύντομο. Δηλαδή να πείς 2- 3 φράσεις να δώσεις φιλάκι και να φύγεις, μην παρατείνεις δηλαδή την εξοδο απο το σπίτι επειδή κλαίει, γιατί αυτό συνήθως κανει ακόμα πιο έντονα τα συναισθήματα του παιδιού, χωρίς να το βοηθάει.

 

μια άλλη ιδέα πιο μακρόχρονη στην υλοποίησή της - φροντισε να βρείς αλλα ερεθισματα (καποιο νέο άτομο που να δημιουργήσει σχέση μαζί του σιγά σιγά, πχ μια μπεμπισιττερ ή ξαδέρφη γνωστή που να θελει να βγάλει ενα χαρτζηλικη η οποια ναερχεται ΣΤΑΘΕΡΑ κάθε εβδομάδα, και να αφιερώνει χρόνο σε εκείνο, είτε φεύγετε είτε όχι. )

 

πάντως το τι έγινε πριν τόσα χρονια δεν σημαίνει οτι δεν μπορείς να θέσεις νέες συνθήκες για αυτές τις στιγμές.

Ίσως είσαι και εσύ αγχωμένη απο το τι εγινε στο παρελθόν και αυτό σου προσθέτει βάρος το οποιο δεν είναι παραγωγικό αυτή τη στιγμή ?

 

επίσης δεν ειναι καλό να τάζετε κατι, αν πειτε κατι την ώρα που φευγετε θα ειναι κατι που θα κάνει εκείνη της στιγμή μόλις φύγετε, κατι ωραίο με το άτομο που θα μείνει μαζί του.

 

Τι δραστηριότητες μπορεί να κάνει όταν φευγετε? Μπορεί το ατομο που το προσέχει να του παρέχει πολύ διασκεδαστικές δραστηριότητες ή μήπως βαριέται ? Θα είναι καλό να εχεις σχεδιάσει κατι πχ να παίξει με κατι που κανονικα δεν επιτρέπεται να παίζει, ή να κανει καποιο παιχνίδι με χρώματα και ζυμάρια, έξω στο μπαλκόνι όπου να μπορεί να λερώσει .... (και να καθαρίζεται και εύκολα με το λάστιχο πχ)

 

αν μπορείς γράψε εντελώς συγκεκριμένα τι λέτε και τι κάνετε οταν φευγετε, έτσι ώστε να βρούμε τι θα ήταν καλό να αλλάξει στην τεχνική αυτή.

[motherof2]

Mαρία όπως και όλες σας, ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας

λοιπόν όπως είπα όταν για πχ είναι να βγούμε το Σάββατο, από την Τετάρτη του λέω ότι το Σάββατο θα βγούμε με τον μπαμπά και θα κοιμηθεί με τον παππού και τη γιαγιά (σημείωση ότι τους λατρεύουνε και περνάνε σούπερ, γιατί τα πεθερικά μου έχουν τεράστιο κήπο με τσουλιθρες κλπ κλπ και επίσης τα κρατάνε ούτως ή άλλως κάθε μέρα οπότε δεν τους είναι κάτι "ξένο")

όταν με ρωτάει γιατί δεν μπορεί να έρθει και αυτός, του λέω πως εκεί που θα πάμε θα είναι μόνο μεγάλοι και θα καπνίζουν και πως θα είναι αργά και θα κοιμάται.

το ζήτημα είναι πως δεν με αφήνει να πάω ούτε στο φαρμακείο απέναντι χωρίς γκρίνια ή στην αποθήκη !! όντως του λέω να μην φοβάται και δεν θα τον εγκαταλείψω , πράγμα που αφού μου το λες Μαρία δεν θα το ξαναπώ ποτέ..

απλά μου κάνει εντύπωση γιατί κολλάει τόσο πολύ

[dora]

Μηπως δεν φταιει το το οτι εχει προσκόληση σε σας αλλα το οτι δεν εχει ιδιαιτερο δεσμο με τους παπουδες? Μηπως δεν περναει και τοσο καλα με τους παπουδες? (λεω τωρα....)

Ή μηπως περναει αρκετες ωρες με τους παπουδες και τους εχει βαρεθει?

Πχ εμενα τρελενεται για τη γιαγια και τον παπου.. τους ζηταει και στον υπνο του.. Αλλα αν περασει ενα 24ωρο μαζι τους χωρις να ειμαι εγω αρχιζει και κανει κολπα και θελει τη μαμα.. (το οποιο συμβαινει 1-2 φορες το μηνα λογο δουλεια)

Μαζί πατε βολτες? Πχ τα παιρνετε να πατε σε μια ταβερνα? Τα παιρνετε μαζι στα ψωνια? Μηπως θελει να ειναι μαζί για να μοιραστει μαζί σας πραγματα που δεν ξερει και δεν γνωριζει? (Οκ το κλαμπ εχει τσιγαριλα αλλα δεν θα παθει και τιποτα να παει μια φορα)

Εχετε δοκιμασει να τα εξαντλησετε απο κουραση και μετα να πεσουνξερα για υπνο απο τις 9 και να βγειτε χωρις να τους δωσετε αναφορα? (η δεν πιανει/ υποθετικα μιλαω γιατι και ο δικος μου ειναι μικρος ακομα). Πχ να πατε νωρις σε μια μεγαλη παιδικη χαρα, να γυρισετε σπιτι να πεσουν για υπνο και να την κανετε με ελαφρα πηδηματακια..

[motherof2]

Μηπως δεν φταιει το το οτι εχει προσκόληση σε σας αλλα το οτι δεν εχει ιδιαιτερο δεσμο με τους παπουδες? Μηπως δεν περναει και τοσο καλα με τους παπουδες? (λεω τωρα....)

Ή μηπως περναει αρκετες ωρες με τους παπουδες και τους εχει βαρεθει?

Πχ εμενα τρελενεται για τη γιαγια και τον παπου.. τους ζηταει και στον υπνο του.. Αλλα αν περασει ενα 24ωρο μαζι τους χωρις να ειμαι εγω αρχιζει και κανει κολπα και θελει τη μαμα.. (το οποιο συμβαινει 1-2 φορες το μηνα λογο δουλεια)

Μαζί πατε βολτες? Πχ τα παιρνετε να πατε σε μια ταβερνα? Τα παιρνετε μαζι στα ψωνια? Μηπως θελει να ειναι μαζί για να μοιραστει μαζί σας πραγματα που δεν ξερει και δεν γνωριζει? (Οκ το κλαμπ εχει τσιγαριλα αλλα δεν θα παθει και τιποτα να παει μια φορα)

Εχετε δοκιμασει να τα εξαντλησετε απο κουραση και μετα να πεσουνξερα για υπνο απο τις 9 και να βγειτε χωρις να τους δωσετε αναφορα? (η δεν πιανει/ υποθετικα μιλαω γιατι και ο δικος μου ειναι μικρος ακομα). Πχ να πατε νωρις σε μια μεγαλη παιδικη χαρα, να γυρισετε σπιτι να πεσουν για υπνο και να την κανετε με ελαφρα πηδηματακια..

 

Dora μου (καταρχήν ευχαριστώ και εσένα για την απάντησή σου), με τους παππούδες περνάνε πολύ καλά γιατί εκτός του ότι τα λατρεύουνε και τους κάνουνε όλα τα χατήρια, είναι όντως και άνθρωποι που θα ασχοληθούν με τα παιδιά , δηλαδή δεν τα "προσέχουν" απλώς αλλά περνάνε πολύ δημιουργικά το χρόνο μαζί τους (πχ παίζουν καραγκιόζη, διαβάζουν, ασχολούνται με τον κήπο κλπ κλπ)

προσπαθούμε και περνάμε όλο σχεδόν τον ελεύθερο χρόνο μας μαζί τους

πχ. την Παρασκευή είναι η μέρα της βόλτας Μαμάς-παιδιών. πάμε όπου θέλουν -καιρού επιτρέποντως- και όταν σχολάσει ο μπαμπάς έρχεται και μας βρίσκει και γυρνάμε σπίτι 11-12 το βράδυ

Σ-Κ , πάντα θα κάνουμε κάτι όλοι μαζί... ακόμη και να δούμε ένα dvd παιδικό αν δεν καταφέρουμε να βγούμε έξω, το κάνουμε σαν "σινεμά" με χαμηλά φώτα, ποπκορν, ηχεία σαραουντ κλπ, πράγμα που τα ενθουσιάζει θα έλεγα!!

τις καθημερινές δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα λόγω του ότι το πρωί ξυπνάμε όλοι νωρίς και δεν μπορούμε να το "ξενυχτήσουμε" αλλά πάντα θα παίξουμε, θα διαβάσουμε και θα αγκαλιαστούμε ..

το να τα πάρουμε σε καφετέρια, το κάνουμε και κανονίζουμε να πάμε κάπου που και εμείς θα περάσουμε καλά αλλά και τα παιδιά δηλ. πάλι διαλέγουμε με γνώμονα τη δική τους ευχαρίστηση πρώτα! Για να είμαι ειλικρινής το να τα πάρω σε μπαράκι δεν το καλοβλέπω σαν ιδέα , γιατί και αυτά δεν θα περάσουν καλά με δυνατή μουσική, τσιγάρα, μεγάλους μόνο και σίγουρα "νύστα' , αλλά και εμείς...προτιμώ να κάτσω σπίτι σε τέτοια περίπτωση και να κάνουμε όλοι μαζί κάτι άλλο

Τώρα το να τα αφήσουμε να κοιμούνται και να φύγουμε, δεν μου αρεσεί για να είμαι ειλικρινής, γιατί σκέφτομαι ότι και εγώ αν για πχ ξύπναγα το βράδυ ή το πρωί και έβλεπα να λείπουν οι γονείς μου, θα μου κακοφαινόταν πολύ που με "κοροιδέψαν" και έφυγαν...

(γενικά είμαι και της άποψης να λέω πάντα την αλήθεια και να μην τους λέω δικαιολογίες.. ίσως και να είναι λάθος , αλλά έτσι αισθάνομαι και εγώ για τον εαυτό μου, προτιμώ την ειλικρίνια και ας με "πονάει"....)

τώρα θα σας πω τί έγινε χτες το βραδάκι...

έρχεται ο άντρας μου κατά τις 8 το βράδυ. Ήμουν ήδη σπίτι με τα παιδιά και διαβάζαμε παραμύθια .. έρχεται λοιπόν και λέει με χαμόγελο."Λοιπόν Γιάννη μου, αυτό το παραμύθι θα στο διαβάσει και η γιαγιά (σημ. έχει έρθει η μαμά μου σπίτι για κάποιες μέρες) γιατί η μαμά και εγώ θα πάμε σε λίγο μια βόλτα" και μου κάνει νόημα να πάμε να δούμε το Ιντιάνα Τζόουνς που θέλουμε εδώ και μέρες. Ο γιός μου απαντά "Πλάκα μου κάνετε έτσι?" και αρχίζει να κλαίει -με δάκρυα κανονικά παρακαλώ- και να μου λέει "δεν θα φύγετε, αποκλείεται σας λέω" .. τελοσπάντων η συζήτηση συνεχίστηκε σε αυτό το επίπεδο δηλ. ο Γιάννης να λέει "Δεν θα φύγετε" και εμείς να του εξηγούμε ότι κάποιες φορές θέλουμε να περνάμε λίγη ώρα οι δυο μας και πως η τελευταία φορά που βγήκαμε μόνοι μας ήταν πέρισυ το καλοκαίρι κλπ κλπ κλπ

η ουσία ήταν ότι φυσικά δεν βγήκαμε γιατί ειλικρινά είχα τόσο κουραστεί να προσπαθώ να τον πείσω που στο τέλος δεν είχα καμμιά όρεξη για σινεμά και απλά ξεράθηκα στο κρεβάτι ........

σήμερα εν τω μεταξύ σκεφτόμουν ότι μάλλον δεν κάναμε καλά και έπρεπε να βγούμε έστω και για να μην νομίζει ότι πέρασε το δικό του ή κάνω λάθος

[Maya]

Από αυτά που μας περιγράφεις είσαστε υπέροχοι γονείς. Μπράβο σας! Μάκάρι να τα καταφέρουμε κι εμείς έτσι! Επομένως δεν έχεις κανένα λόγο να έχεις ενοχές και να προσπαθείς να πείσεις το παιδί ότι δικαιούσαι λίγο χρόνο μόνη με το μπαμπά. Το ανακοινώνεις, εξηγείς τους λόγους, φιλάς γλυκά και .... φεύγεις. Το αφήνεις σπίτι με τη γιαγια΄, δεν το αφήνεις σε ξένο περιβάλλον, ούτε με κάποια άγνωστη... Τα αυτονόητα δεν τα συζητάμε, τα εξηγούμε και τα εκτελούμε! Αν πχ. το έκανε αυτό το πρωί και έπρεπε να φύγεις για τη δουλειά, τί θα έκανες, δεν θα πήγαινες?

[motherof2]

Από αυτά που μας περιγράφεις είσαστε υπέροχοι γονείς. Μπράβο σας! Μάκάρι να τα καταφέρουμε κι εμείς έτσι! Επομένως δεν έχεις κανένα λόγο να έχεις ενοχές και να προσπαθείς να πείσεις το παιδί ότι δικαιούσαι λίγο χρόνο μόνη με το μπαμπά. Το ανακοινώνεις, εξηγείς τους λόγους, φιλάς γλυκά και .... φεύγεις. Το αφήνεις σπίτι με τη γιαγια΄, δεν το αφήνεις σε ξένο περιβάλλον, ούτε με κάποια άγνωστη... Τα αυτονόητα δεν τα συζητάμε, τα εξηγούμε και τα εκτελούμε! Αν πχ. το έκανε αυτό το πρωί και έπρεπε να φύγεις για τη δουλειά, τί θα έκανες, δεν θα πήγαινες?

 

 

Μaya μου τί να πω...μεγάλη κουβέντα λες και πραγματικά κοκκινίζω.... σ'ευχαριστώ για την υποστήριξή σου και για τα καλά σου λόγια, παρόλλο που δεν με ξέρεις προσωπικά και με "γνωρίζεις" μόνο από αυτά που γράφω.... ειλικρινά σε ευχαριστώ για την στήριξη

[Maya]

Μην βλέπεις, σε αυτό το forum συναντάμε γενικά γονείς που νοιάζονται. Λίγο πιο έξω, η πλειοψηφία δεν περνά ωφέλιμο χρόνο με τα παιδιά. Από όσα γράφεις προκύπτουν δύο πράγματα 1. μεγάλη έγνοια και φροντίδα για τα παιδιά, 2. Μία μικρή ενοχή ότι δεν 'αξίζεις' πραγματικά να βγεις λίγο έξω μόνη με τον άντρα σου.

Ήθελα λοιπόν να σου πω ότι νομίζω ότι αξίζεις. Αν τα έβλεπες σπάνια, αν δεν περνούσες χρόνο μαζί τους, αν υπήρχε ένας αδιάφορος πατέρας, τότε ναι, να προβληματιστείς. Τώρα όμως??? Σου εύχομαι καλή τύχη.

[Maya]

Ξέχασα να του πώ και κάτι άλλο. Καλά κανείς και δεν φεύγεις κρυφά από το παιδί. Πολύ καλά. Όμως κάνεις κακό μου μερικά πράγματα τα συζητάς μαζί του αντί απλώς να του τα ανακοινώνεις. Βρες τη μέση λύση...

[motherof2]

Ξέχασα να του πώ και κάτι άλλο. Καλά κανείς και δεν φεύγεις κρυφά από το παιδί. Πολύ καλά. Όμως κάνεις κακό μου μερικά πράγματα τα συζητάς μαζί του αντί απλώς να του τα ανακοινώνεις. Βρες τη μέση λύση...

 

ευχαριστω..μου έδωσες πολύ κουράγιο και μου έδειξες μια άλλη οπτική