εφυγε η ΑΜΑΛΙΑ........

[demi]

http://fakellaki.blogspot.com/

 

διαβαστε και θα καταλαβετε..

Καλο ταξιδι καλη μου.

στος 1 Ιουνιου μερα πενθους για την Αμαλια.οποι οι χρηστες ας μπουν στο blog της ως ελαχιστο φορο τιμης..

[Νίκη]

Καλό της ταξίδι...

[ΣΟΦΙΑ]

Εχθές μπήκα στο fakellaki και το είδα.. και σοκαριστικα.. Μέχρι πριν 10 μερες εγραφε με τοση δύναμη και τοσο πάθος που σου κοβουν την ανασα..

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

[Λίτσα]

Kαλο ταξίδι...

[BIZELI]

Τώρα κατάφερα και είδα το blog της...σοκαριστικό και συγκινητικό. Από το πρωΊ κλαίω γκαμότ...δεν ξεκίνησε καλά η μέρα...είδα και το πρωϊ το θέμα με το νινάκι που πεθαινε και αιτία είναι το ρημαδοκράτος μας το μουδιασμένο, η Ουγκάντα μας, αλλά τί λέω ούτε στην Ουγκάντα δεν γίνονται αυτά. ΥΓΕΙΑ ΩΡΑ Ο...

[ΜΑΡΥ.Τ]

[maria]

Το διάβασα και εγώ και ομολογώ ότι είχα την ίδια αντίδραση με το Bizeli.

Πόσο με εξοργίζουν όλα αυτά με τους γιατρούς, και πόσα λίγα περιστατικά έχουν βγει στην δημοσιότητα....

 

Μακάρι αυτή η προσπάθεια τη Αμαλίας να εξιστορίσει τιε περιπέτειες της όλα αυτά τα χρόνια να ξυπνήσει κάποιους ώστε να μην υποφέρουν άλλοι άνθρωποι από λάθη γιατρών...

[elenik]

Και οι "ενοχοι" για μια ακομα φορα μενουν ατιμωρητοι.

Καλο ταξιδι και ελπιζω καποιοι να εβαλαν μυαλο και να εισαι η τελευταια.

[maria]

Διαβάστε και το παρακάτω σχετικό άρθρο

 

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

 

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

 

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

 

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

 

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

 

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

 

 

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

 

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

 

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

 

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

 

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

 

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

 

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

 

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

 

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

 

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

 

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

 

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

 

 

 

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

 

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

 

 

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

 

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

 

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

 

 

 

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

 

 

Αυτή είναι η λίστα με τις δ/νσεις e-mail: http://listofemails-giatinamalia.blogspot.com/

[Νίκη]

To site της το έχουν κλείσει ?

[maria]

Όχι το blog της είναι αυτό που έβαλε στο topik πάνω πάνω η demi

[maria]

Επειδή αυτή η ιστορία με έχει συγκινήσει πολύ, αλλά με έχει προβληματίσει κιόλας, μήπως να ετοιμάζαμε και εμείς μια επιστολή διαμαρτυρίας ομαδική και να την στέλναμε σε μερικούς από την λίστα που ανέφερα παραπάνω?

 

Τώρα που έχει γίνει η αρχή, ας μαζευτούμε περισσότεροι να ταρακουνήσουμε τα νερά.

 

Κάποια στιγμή μπορεί να βρεθούν τα παιδιά μας σε αυτή τη θεση (προτιμώ να μην το σκέφτομαι κάν, γιατι ανατριχιάζω μόνο με την ιδέα, όμως αυτό με κάνει να αγανακτήσω ακόμη περισσότερο)

 

Επίσης ήδη κάποιοι από εμάς, αντιμετωπίζουν προβλήματα με το κράτος και έχουν χάσει άπειρα λεφτά για να έχουν τα αυτονόητα...

 

Μηπως εκτός από την συμπόνια, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω? Μήπως εκτός από τις δωρεές, τις οποίες πρέπει να κάνουμε, πρέπει να φωνάξουμε και εμείς δυνατά ως γονείς ώστε να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας?

 

Ήδη το parents.gr μας ένωσε, και ενώ σω τώρα ήμουν μέσα στην ανωνυμία, νιώθω ότι ανήκω σε μια ομάδα από ανθρώπους που έχουν τους ίδιους στόχους με μένα...Ας ενωθούμε να βαλουμε όλοι μια φωνή μαζί, θα έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση

 

Πάντα ήμουν της γνώμης ότι ο εάν βάλει ο καθένας το λιθαράκι του με την προσωπική του συμπεριφορά, βοηθάει στο να φτιαχτεί ένας καλυτερος κόσμος, όμως με όλα αυτά που διαβάζω και ακούω κατά καιρούς, βλέπω ότι αυτό δεν ειναι αρκετό...

 

Εάν θέλετε, ας βρούμε ένα τρόπο να συντάξουμε όλοι μαζί (ή κάποιος από εμάς μου να γράφει με καλύτερο τρόπο από τον δικό μου τουλάχιστον) μια επιστολή στην οποία να πουμε και εμείς τα παράπονα μας, και ότι έχουμε αντιμετωπίσει ως τώρα ως γονείς..

Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε σε τόσο τραγικές καταστάσεις. Αρκουν οι μικρές ταλαιπωρίες και τα άτομα που κατά καιρούς πολλοί από εμάς έχουν βάλει στις καταγγελείες του forum!

 

Συγνώμη για την μακρυγορία, αλλά αγανάκτησα με όλα αυτά και θέλω πια να μιλήσω και εγώ!!!

[mimika]

Ειδα το blog της Αμαλιας και πραγματικα συγκλονιστηκα.

Τι γουρουνια υπαρχουν Θεε μου! Ολα πια για το κωλοχρημα και τιποτα για τον ανθρωπο....

 

Καλο ταξιδι στην κοπελα και μακαρι να ειναι απο τα τελευταια περιστατικα εκμεταλλευσης.

 

Επισης εινια ΕΠΙΕΙΚΩΣ Α Π Α Ρ Α Δ Ε Κ Τ Ο να υπαρχουν ΜΟΝΟ ΔΥΟ (!!!!!!!!!!!) ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΑ ΝΕΟΓΝΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Ποτε επιτελους θα βαλουν μυαλο ολοι αυτοι οι δηθεν υπεθυνοι που μονο να τα "¨τρωνε" ξερουνε? Ελεος!

[angela]

Να που τελικά έστω και αργά αυτή η πονεμένη φωνή κατάφερε να κερδίσει τον χώρο και τον χρόνο που της άξιζε. Σημερα στην ΝΕΤ στο δελτίο ειδήσεων στις 12 το μεσημέρι αναφέρθηκαν για τον πόνο και τον μεγάλο της αγώνα ενάντια στην ελληνική τραγική πραγματικότητα του σύστήματος υγείας.

Χαρακτηριστικά μου έμεινε στα αφτιά η φράση : ότι... μέσα από το διαδίκτυο που έκανε τον αγώνα της με ένα δικό της blog, κατάφερε να ακουστεί τελικά και αυτό σημαίνει ότι το διαδίκτυο έγινε ένα εργαλείο που μπορεί να αφυπνίσει συνηδείσεις..."

 

Να είσαι σίγουρη Αμαλία ότι έβαλες το λιθαράκι σου για να ακουστεί η φωνή όλων μας!

 

Αγγελική

[rosi]

Αντιγράφω από τον Πιτσιρίκο:

 

Αγαπητέ αναγνώστη, θα σε παρακαλούσα να μην διαβάσεις από εδώ και κάτω. Το γράμμα μου είναι προσωπικό, απευθύνεται στην Αμαλία και δεν σε αφορά. Σε ευχαριστώ που θα θα φανείς κύριος και θα σεβαστείς την επιθυμία μου.

 

Αγαπητή Αμαλία,

 

Σου γράφω από τη χώρα των ζωντανών-νεκρών και θα σε παρακαλούσα αυτό το γράμμα να μείνει μεταξύ μας. Αμαλία, λυπάμαι αλλά δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Δεν είναι ζήτημα καλών προθέσεων των γιατρών – το θέμα, όπως και κάθε θέμα που αφορά τους ανθρώπους, είναι βαθύτατα πολιτικό. Και ο μόνος πολιτικός λόγος της προκοπής που αρθρώθηκε σʼ αυτή τη χώρα ήταν αυτός των «τρομοκρατών».

 

Και η πρακτική τους δεν ήταν καθόλου κακή. Με δέκα μεγαλογιατρούς στα κυπαρίσσια, θα ʽβλεπες πώς θα ʽστρωνε αμέσως το Σύστημα Υγείας. Αλφάδι. Θα χαρτζιλίκωναν οι γιατροί τους ασθενείς. Θα κυνηγούσε ο καθηγητής τον χειρουργημένο σε όλο το νοσοκομείο για να του βάλει το φακελάκι με το χαρτζιλίκι στην τσέπη της πιτζάμας και ο χειρουργημένος θα έκανε και τον δύσκολο.

 

Προσπαθώ να καταλάβω πως θα βγάλουν χρήματα από την περίπτωσή σου. Γιατί θα βγάλουν σίγουρα – μην έχεις καμιά αμφιβολία γιʼ αυτό. Θα σε κάνουν ταινία; Σίριαλ; Βιβλίο; Τους βλέπω ήδη να ετοιμάζονται.

 

Πάντως, τους τη χάλασες κι εσύ, ρε παιδί μου. Εδώ η κάθε πικραμένη ανόητη αισθάνεται αδικημένη και πληγωμένη από τους πόνους της εμμήνου ρύσεως και θέλει να εξομολογηθεί το δράμα της σε πανελλήνια μετάδοση, κι εσύ με όλους τους καρκίνους του πλανήτη στο σώμα σου δεν τους έκανες τη χάρη. Ούτε ένα παράθυρο στις ειδήσεις, ούτε μια εκπομπή γεμάτη «κατηγορώ», για να πέφτουν βροχή οι διαφημίσεις από τα απορρυπαντικά και τα κωλόχαρτα.

 

Νομίζω πως θα σε κάνουν άγαλμα. Προτομή μάλλον, για να μην φαίνεται το ακρωτηριασμένο πόδι και σοκάρεται το πόπολο που θα βγάζει το σκυλί βόλτα στην πλατεία να κατουρήσει. Και θα έρχονται να καταθέτουν στεφάνια στη μνήμη σου. Ξέρεις ποιοι θα τα καταθέτουν; Οι γιατροί που κατήγγειλες – αυτοί που σε πετσόκοψαν. Θα βγάζουν και πύρινους λόγους γεμάτους τσιτάτα για την ανθρωπιά: «Και όπως είπε και ο Τάσος Λειβαδίτης, αγαπητοί συμπολίτες μου, ʽόταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλον, είμαστε ήδη νεκροίʼ. Κλαπ, κλαπ, κλαπ, κλαπ! Θα περνούν και οι άλλοι γιατροί –οι άνθρωποι- μπροστά από την προτομή σου. Αυτοί θα σκύβουν το κεφάλι – κάποιοι ντρέπονται (ακόμα) και για λογαριασμό των υπολοίπων.

 

Μπορεί να σε κάνουν και νοσοκομείο. Το «Αμαλία Καλυβίνου». «Σύμφωνα με καταγγελία ασθενή, χειρούργος του ζήτησε φακελάκι στο νοσοκομείο ʽΑμαλία Καλυβίνουʼ. Το γελάς; Μην έχεις καμιά αμφιβολία πως έτσι θα γίνει.

 

Ζούμε στη χώρα της «μη ευθύνης». Θυμάσαι τη Ρικομέξ; Το Σαμίνα; Έφταιγε η κακιά η ώρα. Και η Δικαιοσύνη; Ποια Δικαιοσύνη; Νόμος είναι το κέρδος του εφοπλιστή. Με τον ίδιο τρόπο, νόμος είναι το κέρδος της φαρμακευτικής εταιρίας. Αυτό επιλέξαμε όμως. Αυτό ζητήσαμε, αυτό ελάβαμε. Όλοι αυτοί που γράφουν σήμερα για σένα – συγκινητικά και ειλικρινά είναι η αλήθεια – αύριο θα πάνε να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Για να …αλλάξουν τα πράγματα. Είναι σαν να πηγαίνεις σε σκυλάδικο και να περιμένεις να ακούσεις το «Άξιον Εστί». Ε, όσες φορές και να πας δεν πρόκειται να τʼ ακούσεις.

 

Και ξεκίνησαν ήδη οι προτροπές: «δεν πρέπει να εκμεταλλευτούμε το δράμα και τη μνήμη της Αμαλίας». Έτσι δεν «εκμεταλλευτήκαμε» και τον Χριστό και κατάντησε να έχει εκπροσώπους τον Πάπα και τον Χριστόδουλο και να τον επικαλείται ο Τζορτζ Μπους για να μακελεύει το σύμπαν.

 

Αμαλία, μάλλον οδεύεις προς την αγιοποίηση. Προς την κατάργηση δηλαδή. Εσύ αγωνίστηκες, μίλησες ανοικτά, ζήτησες τη δράση και κάποιοι –στο δικό σου όνομα- προτρέπουν στην απάθεια. Και συγνώμη αλλά η φιλανθρωπία δεν έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα. Ίσα ίσα που βοηθάει να μη λυθεί ποτέ τίποτα. Η φιλανθρωπία είναι το άλλοθι της απάθειας.

 

Ξέρεις, Αμαλία, δεν είναι τυχαίο που επί τόσους μήνες γίνεται όλος αυτός ο χαμός στη χώρα μας για ένα βιβλίο του Δημοτικού. Αυτό είναι το μορφωτικό μας επίπεδο. Το Δημοτικό.

 

Αμαλία, χαίρομαι για τους δικούς σου ανθρώπους. Ένιωσαν την συμπαράσταση –έστω και από μακριά – χιλιάδων ανθρώπων. Δεν χάθηκες στα μουγκά και αυτό ίσως να απάλυνε κάπως τον πόνο τους. Μέχρι εκεί όμως. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Ποτέ.

 

Κλείνοντας το γράμμα μου – και αν έχει κάποια σημασία – θα ήθελα να σου πω πως σε παραδέχομαι. Σε μια εποχή που όλοι παίζουν το θύμα και το «δεν ξέρετε τι κρυφό δράμα περνάω η κακομοίρα», ήσουν παλικάρι. Λεβεντιά. Η μαρτυρία σου ήταν ό,τι πιο δυνατό έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.

 

Αμαλία, εν τοις ουρανοίς, σε χαιρετώ.

 

Θα προσπαθήσω να μη σε ξεχάσω – δεν μπορώ να σου το υποσχεθώ

 

Σε ασπάζομαι

 

πιτσιρίκος

 

Υ.Γ. 1 Θα σε παρακαλούσα και πάλι αυτό το γράμμα να μείνει μεταξύ μας. Σʼ ευχαριστώ.

[ΣΟΦΙΑ]

...................................

 

τα λόγια είναι περιττα.............................................

[mamina]

************************************************

[Kelly25]

Καλό ταξίδι...

Και επειδή υπέφερες πολύ εδώ είμαι σίγουρη ότι είσαι στον παράδεισο, και είσαι ευτυχισμένη γιατί εκεί δεν πονάς πιά και χαμογελάς...

[Sam]

"Έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο

πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του

πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο,

έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω

καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου,

έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για τους

φίλους μου, έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών

επεμβάσεων, έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως, έχω χάσει απολαύσεις

αμέτρητες, έχω στερηθεί διασκεδάσεις , έχω διακόψει τις σπουδές μου

πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθει ταξίδια, έχω...

στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του

πόνου, δεν έπαιξα επαγγελματικά βόλλευ, δε φόρεσα ποτέ μίνι φούστα

λόγω της ατροφίας-λόγω του πόνου, αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του

πόνου μου από τους γιατρούς, αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου

μου από τους γονείς μου ήδη πριν από την εφηβεία μου μεχρι τα 25 μου, το

παιδικό μου παιχνίδι έχει διακοπει έξι φορές από άμεση εισαγωγή στο

νοσοκομείο με μεταφορά από ασθενοφόρο, έχω νιώσει ντροπή για την

εικόνα του σώματός μου, έχω αντιμετωπίσει παραλογη γραφειοκρατεία,

έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει

υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε

βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω

νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία οπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα

ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε,έχω δει

την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και

αμόρφωτους "επιστήμονες", έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές

νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα, έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε

αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου, τις ώρες του πόνου έχω νιώσει τους

γιατρούς όχι δίπλα μου αλλά απέναντί μου, έχω καλλιεργήσει ήδη από την

παιδική μου ηλικία κυνισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και τον

κάθε "αρμόδιο", έχω ζητήσει βοήθεια από ανθρώπους που ούτε θα

καταδεχόμουν να κοιτάξω επειδή με λύγισε ο πόνος, δε μπόρεσα ποτέ να

θέσω την εργασία μου σε μακροπρόθεσμες βάσεις λόγω της ασταθούς

υγείας μου, συχνά οι σεξουαλικές μου επαφές υπήρξαν επώδυνες, έχω

κάνει άπειρα ξενύχτια λόγω του πόνου,υπήρξα θύμα κατηγοριών από την

οικογένειά μου επειδή δεν ακολουθούσα τις (άσχετες) οδηγίες των

γιατρών, έχω αντιμετωπίσει σηψαιμία, έχω "δει" και άλλες φορές το θάνατο

δίπλα μου, έχω δει τον πόνο των αγαπημένων μου όταν με βλέπουν να

λιώνω, έχω δει το πρόβλημά μου να γίνεται πηγή ευτυχίας για άλλους

(γιατρούς, ιδιοκτήτες κλινικών,φυσιοθεραπευτές, ορθοπεδοτεχνικούς που

μού έφτιαξαν το τεχνητό μέλος,κλπ) , έχω χάσει την πλήρη αυτονομία μου,

δεν εργάζομαι κανονικά εδώ και τρία χρόνια, έχω προσπαθήσει πολύ

σκληρά για να δεχτώ τη νέα εικόνα του σώματός μου, έχω αναγκαστεί να

μάθω τουλάχιστον τα στοιχειώδη ιατρικά ζητήματα για να αναπληρώσω την

άγνοια των γιατρών και ιδίως των ανεπιβλεπτων ειδικευομένων, έχω χάσει

αρκετές φορές τα μαλλιά μου αναγκαζομενη έτσι να ανέχομαι τα ηλίθια

βλέμματα πολλών περαστικών (επειδή αποφάσισα να μη χαροποιήσω με τον

καρκίνο μου ΚΑΙ αυτούς που πουλούν περρούκες), και η πιο απλή μου

κίνηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, ενίοτε και ανοχή πόνου, έχω περάσει

εφιαλτικές ώρες ως δέσμιο κομμάτι κρέας χωρίς καν φωνή σε εντατικές,

συχνά θέλω συνοδό ακόμη και για να κατεβω τις σκάλες του σποτιού μου,

κάποιες φορές έχω παραλύσει πλήρως λόγω του πόνου, κάποιες άλλες

φορές έχω χάσει εντελώς τη φωνή μου λόγω των κοντινών όγκων και

νιώθω και το βάσανο της στέρησης της επικοινωνίαςείμαι αναγκασμένη να

φροντίζω και για την ψυχολογία των γύρω μου ώστε να μπορέσουν να

χειριστούν την παρούσα κατάστασή μου ή και τον επικείμενο θάνατό μου,

τις περισσότερες φορές δε μπορώ να γελάσω γιατι με πιάνει ελεεινός βήχας

που εξελίσσεται σε εμέτους, δε μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η

φωνή μου για τουλάχιστον μια ημέρα, έχουν κορεστεί οι αισθήσεις μου όλες

από τις συνεχεις επισκέψεις σε νοσοκομεία,από τις ατέλειωτες εξετάσεις,

από τα αμέτρητα φάρμακα κι έχω αρχίσει να έχω πλέον ψυχοσωματικά

συμπτώματα, αποφεύγω τη συναναστροφή με παιδιά όπως πχ τα λατρεμένα

μου ανήψια ώστε να μη τους λείψω πολύ αν πεθάνω σύντομα, αδιαφορώ

για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες των άλλων επειδή έχω κουραστεί τόσο

που μόλις και μετά βίας αντέχω τις δικές μου, πρέπει να συναναστρέφομαι

μόνο τους μη έχοντες μεταδοτικά νοσήματα λόγω του αδύναμου πλέον

ανοσοποιητικού μου, η μόνη προγραμματισμένη εξέλιξη στη ζωή μου είναι η

ανά 21 ημέρες ταλαιπωρία της χημειοθεραπείας, ακόμη κι όταν η φυσική

μου κατάσταση είναι σχετικά καλή το να βγω κάποια βόλτα είναι ρίσκο

λόγω του φόβου των εμέτων και τον αιμοπτύσεων, έχω νιώσει το

"μαρτύριο" του να είμαι πλέον συνοδηγός στο δικό μου αυτοκίνητο,

παρατάω τα φλερτ μου "στη μέση" επειδή δε μπορώ να υποσχεθώ τίποτα,

δε μπορώ να πάρω αγκαλιά ένα μωρό, έχω στερηθει για μεγάλα χρονικά

διαστήματα και πλέον δια παντός τη μεγάλη μου αγάπη,το χορό , έχω

ακούσει τρεις φορές (λόγω ακτινοβολιών) το εφιαλτικό "κρακ" που κάνει

ένα οστό όταν σπάζει, αναγκάζομαι συχνά να παρηγορώ τους γύρω μου

κάθε που παίρνω στα χέρια μου μια βιοψία ή κακά αποτελέσματα άλλων

εξετάσεων πράγμα που έχω βαρεθει, έχω δει αμέτρητες απλές απολαύσεις

να με προσπερνούν, δε μπορώ να ουρλιάξω....

 

...ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"

 

ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ

http://fakellaki.blogspot.com/

 

Στις 25 Μαΐου του 2007 η Αμαλία έφυγε από τη ζωή. Την Κυριακή στις

10.30, στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά, τελείται επιμνημόσυνη

δέηση στη μνήμη της.

 

Πηγή http://troktiko.blogspot.com/

 

Για να μην ξεχνάμε....

[elenik]

Ευχομαι εκει ψηλά ...... να εχεις βρει την ευτυχια που σου στέρησαν !!