Δίλλημα...δυσκολία απόφασης...

elepet · May 22, 2008

Εμένα πάντως που το πήγα μου ράγισε η καρδιά που το άφηνα και έφευγα ...

ήταν και με ίωση που το πήγαινα..πως το άφηνα δε ξέρω.

Τώρα την έχω σπίτι.Μου είπε η παιδίατρος να μην την πάω μέχρι να αναρρώσει τελείως,γιατί κόλλησε 2 απανωτές ιώσεις και έχει αποδυναμωθεί το κοριτσάκι μου!

Συνέπεσε λοιπόν η ίωση με την προσαρμογή της δυστυχως!

Έχω προβληματιστεί πολύ πάντως..η παιδίατρος μου είπε ότι το παιδί πρέπει να πηγάίνει σταθμο πάνω απο 3 ετών και ότι στην ηλικία της δικής μου κανένας παιδίατρος δε συνιστά σταθμό.Επίσης ότι σε αυτή την ηλικία δεν συμβάλλει σε τίποτα ο σταθμός στη κοινωνικοποίηση του και ότι το παιδί έχει ανάγκη την ασφάλεια και τη ζεστασιά του σπιτιού του. Μετά τα 3 λέει είναι ώριμο συναισθηματικά και σωματικά να ξεκινήσει προσαρμογή στο σχολείο!!

Πρέπει να δουλέψω..κουράστηκα να είμαι στο σπίτι.Δε το κάνω για τα χρήματα γιατί έτσι κι αλλιώς τα χρήματα που θα κέρδιζα απο μία δουλειά ημιαπασχόλησης που ψάχνω θα πήγαιναν όλα στο σταθμο...

ΠΟΤΕ όμως δεν θα έβαζα τον εαυτό μου πάνω απο το καλό της κόρης μου.

Η μικρή τελικά είναι επιρρεπής στις ιώσεις και φοβάμαι πως και δουλεία να βρώ θα πρέπει να πέρνω συνέχεια άδειες για να την κρατάω στο σπίτι όταν αρρωσταίνει.Ποιος εργοδότης θα δεχτεί κάτι τέτοιο?

Είμαι πολύ μπερδεμένη..να ρισκάρω να ξαναπάει με κίνδυνο να αρρωστήσει πάλι..

να κάτσω στο σπίτι άλλο έναμισυ χρόνο μέχρι να πάει 3?...

να βρω γυναίκα να μου το κρατάει στο σπίτι....πολλά λεφτά όμως!!!!!

Είμαι σε πολλαπλά διλλήματα όπως βλέπετε...

SophiaT · May 22, 2008

Γεια σου elepet,

Η αποφαση ειναι μονο δικη σου και του αντρα σου και σιγουρα μονο εσεις ξερετε τι ειναι καλο για την οικογενεια σας.

Η παιδιατρος σου εχει καποια γνωμη σχετικα με το θεμα αλλα δυστυχως η αληθεια ειναι οτι αλλους δεκα παιδιατρους να ρωτησεις, δεκα διαφορετικες απαντησεις θα παρεις.

Εγω θα σου πω τη δικη μου γνωμη. Οσο πιο μικρα ειναι τα παιδια τοσο πιο ευκολα προσαρμοζονται στις καινουριες συνθηκες. Οποτε απο αυτη την αποψη πιστευω οτι ειναι καλη η ηλικια που στελνεις την μικρη σου στον παιδικο ειναι μια χαρα. Εμεις την Αννα την πηγαμε στον παιδικο οταν ηταν 8 μηνων για 3 φορες την εβδομαδα. Της πηρε 3 μερες να συνηθησει. Τις 2 πρωτες ημουν μαζι της και την τριτη την αφησα για μια ωρα και οταν γυρισα μου ειπαν οτι ηταν μια χαρα. Κι απο τοτε ειμαι πολυ ευχαριστημενη μαζι τους.

Δευτερον, δυστυχως τον πρωτο καιρο θα κολλαει τα παντα απο τα αλλα παιδακια, ειτε ειναι 6 μηνων ειτε ειναι 3 χρονων. Αυτο θα συμβαινει μεχρι να συνηθησει το παιδι στο καινουριο περιβαλλον. Και εξαρταται απο το παιδι. Η δικια μου αρρωσταινε συνεχεια τους πρωτους 3 μηνες περιπου. Δεν ειναι το δικο σου παιδι επιρρεπεις, τα περισσοτερα παιδακια ετσι ειναι. Αυτο οντως ειναι πολυ δυσκολο αν δουλευεις και πρεπει να παρεις αδεια απο τη δουλεια σου για να μεινεις με το παιδι σου.

Παρολ'αυτα πιστευω οτι για να ειναι καλα η κορη σου πρεπει πρωτα απ'ολα να εισαι καλα εσυ (σωματικα και ψυχολογικα). Οποτε αν νοιωθεις οτι ειναι σημαντικο για σενα να πιασεις δουλεια τοτε καλο θα ειναι να το κανεις.

Με τις ιωσεις ειναι οντως δυσκολο αλλα εαν βρεις μια δουλεια part-time ισως να μπορεις να βρεις μια μεση λυση. Πχ να πηγαινει στον παιδικο μονο μονο τις μερες και ωρες που θα δουλευεις? Δεν ξερω αν ισχυει αυτο στην Ελλαδα αλλα εδω την μικρη την παω στον παιδικο Τριτη και Τεταρτη απογευμα και Παρασκευη ολη μερα. Και αν αρρωσταινει να σε βοηθαει καποιος μονο για εκεινες τις ωρες?

Ειναι δυσκολη αποφαση σιγουρα και πρεπει να σκεφτεις πολλα πραγματα αλλα καταλαβαινω πως νοιωθεις. Ελπιζω να βοηθησα λιγο

mamvas · May 23, 2008

Αν δουλευεις part time και το κανεις για ψυχολογικους κυριως λογους, μπορεις να παρεις μια γυναικα στο σπιτι για 5 ωρες οπου θα δινεις 400 ευρω (και δωρα συνηθως).Θα γλιτωνεις ιωσεις και σιγουρα θα προσεχει καλυτερα το παιδι(εγω θα εβαζα ενα «ματι» στο σαλονι και στο δωματιο του παιδιου για σιγουρια 100% και θα της το ελεγα κιολας να προσεχει, οπως εκανε ενας γνωστος μας που πηρε αλλοδαπη για το παιδι κι εχει το κεφαλι του ησυχο).Γενικα θα αποφευγα τη λυση του παιδικου σταθμου σε αυτην την ηλικια, αλλα αν δεν υπαρχει αλλη λυση και το εχεις πολυ αναγκη, δοκιμασε το, γιατι μονο αν εισαι εσυ καλα, θα ειναι και το παιδακι σου.

elenik · May 23, 2008

Τον Βασιλη τον πήγα παιδικο απο 1 ετών περίπου. Αν δεν υπηρχε ανάγκη δεν θα το έκανα. Ο πόνος που νοιώθεις καθε φορα που ξέρεις οτι δεν νοιωθει καλα και θελει μια αγκαλιτσα και εσυ "πρεπει" να τον πας παιδικο είναι τρομερός. Απλα σκέφτομαι οτι δεν μπορω να κάνω αλλοίως . Πρεπει να δουλέψω. Αν δεν υπηρχε αυτο το πρέπει δεν θα το άντεχα.

Καταλαβαίνω την αναγκη σου να βγεις απο το σπιτι αλλά αν δεν έχεις οικονομικη ανάγκη γι αυτο κάτσε δίπλα στο παιδι σου.

Γνώμη μου πάντα και συγνώμη κι ολας.

balabol · May 23, 2008

Κι εγώ είμαι της γνώμης ότι καλό θα ήταν τα παιδάκια να πηγαίνουν σταθμό μετά τα 3 όταν υπάρχει δυνατότητα η μαμά να τα κρατάει σπίτι, για 2 λόγους:

Ιώσεις: Αλλιώς περνάει τις ίδιες ιώσεις ένα παδάκι 8μηνών ή 1,5 χρονών και αλλιώς 3 ή 5.

Επικοινωνία: Ένα παιδάκι στα 3 του που μιλάει μπορεί να σου πει με τα δικά του λογάκια αν περνάει καλά ή όχι, αν π.χ. το χτύπησε η δασκάλα του ή κάποιος συμμαθητής του.

Ένα παιδάκι μηνών ή ακόμα και 1,5 χρονών που δεν έχει αναπτύξει ακόμα την ομιλία του,δεν μπορεί να σου πει τι περνάει και είναι στο "έλεος" της κάθε ευσυνείδητης ή όχι δασκάλας, και αυτό είναι το πιο τρομακτικό για μένα.

elepet · May 23, 2008

Σας ευχαριστω για τις απαντήσεις..πραγματικά είμαι μπερδεμένη αλλά πάνω απο όλα είναι το παιδί και θα πράξω με γνώμονα το δικό του καλό και ας πάνε πίσω τα δικά μου θέλω γιατί πάνω απο όλα θέλω ένα υγιές παιδί σωματικά και ψυχολογικά...

Νινεττα · May 23, 2008

Σας ευχαριστω για τις απαντήσεις..πραγματικά είμαι μπερδεμένη αλλά πάνω απο όλα είναι το παιδί και θα πράξω με γνώμονα το δικό του καλό και ας πάνε πίσω τα δικά μου θέλω γιατί πάνω απο όλα θέλω ένα υγιές παιδί σωματικά και ψυχολογικά...

Τοτε λοιπον θα σου ελεγα και εγω να μεινεις με το παιδακι σου

Και λες πως δεν ειναι και οικονομικο το θεμα,και το παιδι κολλαει συνεχεια ιωσεις,και αδειες συνεχεια θα ζητας,και το παιδι σου δεν θα εχει την στοργη, και την ασφαλεια του σπιτιου του και πανω απο ολα?δεν θα εχει ΕΣΕΝΑ!Ο χρονος δεν γυριζει πισω....δεν θα ξαναγινει μωρο,αν χασετε και οι δυο αυτες τις στιγμες της ζωης σας,τα πρωτα λογια,τα πρωτα κατορθωματα,κ.λ.π. δεν θα σου τα φερει κανεις πισω.Μπορω να καταλαβω πως εχεις κλειστει αυτο τον καιρο και ποσο κουραστικο ειναι αυτο,ομως σκεψου,ποσα χανεις και τελικα ποσα πολλα κερδιζεις!!!!!!

Κατι που πολλες φορες σκεφτομαι ,και θελω με αυτη την ευκαιρια να μοιραστω μαζι σας ,ειναι οτι κανεις δεν μπορει να ξερει την ψυχολογικη κατασταση των ενηλικων πια παιδιων μας.Ειναι τα πρωτα παιδια που μεγαλωνουν με τοσες εργαζομενες μητερες.Οταν ημουν εγω μικρη και η μαμα μου ξεκινησε να δουλευει,ημουν το μονο παιδακι της ταξης που δουλευε η μαμα του :shock: Σημερα ειναι σπανιο να μην δουλευει η μητερα ετσι δεν ειναι?Ισως να κανουμε πιο ανεξαρτητα παιδια, ισως ομως να κανουμε και παιδια με χαμηλη συναισθηματικη νοημοσυνη :roll:

Και δεν λεω να μην πας ποτε να δουλεψεις,πιστευω πως ειναι λαθος και ισως τελικα να "κρεμαστεις"πανω απο το παιδι σου και ολη σου η ζωη να γυριζει γυρω απο αυτο,ακομα και οταν εκεινο θα πρεπει να φυγει απο κοντα σου.Λεω μονο να μεινεις κοντα του τωρα που ειναι μικρο σε εχει αναγκη περισσοτερο απο ποτε!

Αυτη ειναι η γνωμη μου,και αυτο εκανα εγω,ελπιζω και ευχομαι να μην εκανα λαθος

SophiaT · May 23, 2008

Οταν ημουν εγω μικρη και η μαμα μου ξεκινησε να δουλευει,ημουν το μονο παιδακι της ταξης που δουλευε η μαμα του Σημερα ειναι σπανιο να μην δουλευει η μητερα ετσι δεν ειναι?Ισως να κανουμε πιο ανεξαρτητα παιδια, ισως ομως να κανουμε και παιδια με χαμηλη συναισθηματικη νοημοσυνη

Γεια σου Νινεττα,

πρωτα απ'ολα θα ηθελα να πω οτι δεν μπορω να μιλησω για την περιπτωση που παει το παιδι στον παιδικο ολη μερα καθε μερα γιατι η μαμα δουλευει full time γιατι δεν εχω τετοια εμπειρια με το δικο μου το παιδι. Οπως ανεφερα και πιο πανω η Αννα παει για λιγες ωρες τη βδομαδα.

Εχω ομως εμπειρια γιατι η μαμα μου δουλευε οταν ημουν μικρη και παντα καποιος με φυλαγε (παιδικος και γιαγια). Και απ'οτι βλεπω και η δικια σου η μαμα δουλευε οποτε ησουν κι εσυ σε μια παρομοια κατασταση. Θεωρεις λοιπον τον εαυτο σου ως ανθρωπο με χαμηλη συναισθηματικη νοημοσυνη? Εγω παλι δεν πιστευω οτι ειμαι ετσι.

Αυτο που θελω να πω και ελπιζω να το εκφρασω σωστα, ειναι οτι το οτι παει ενα παιδι στον παιδικο (και απο ποτε παει) δεν ειναι γνωμονας για τη συναισθηματικη υγεια των παιδιων μας. Αν μεινει ενα παιδι δηλαδη στο σπιτι με τη μητερα του μεχρι να παει νηπιαγωγειο σημαινει οτι θα γινει ενας ολοκληρωμενος και ψυχολογικα υγειης ανθρωπος?

Κατα τη γνωμη μου ειναι σημαντικο το περιβαλλον στο οποιο να μεγαλωνει το παιδι να ειναι σωστο και να παρεχει ασφαλεια, αγαπη, παιχνιδι, μαθηση και οτι αλλο τελος παντων θελουμε να λαβουν τα παιδια μας απο εμας και τους γυρω μας. Ολα αυτα μπορει να τα παρει απο το σπιτι του, τον παιδικο, τους συγγενεις, το σχολειο αργοτερα κλπ.

Οσο για την καλυτερη ηλικια για να παει το παιδι στον παιδικο, παλι κατα τη δικη μου γνωμη, δεν νομιζω οτι υπαρχει. Εχει να κανει με τις διαφορετικες συνθηκες ζωης της καθε οικογενειας και καλυτερα να μην γενικευουμε τα πραγματα.

balabol · May 23, 2008

Σοφία Λονδίνο μένεις?

Πως είναι οι παιδικοί σταθμοί εκεί? Γιατί εδώ αν διαβάσεις την σχετική ενότητα μέσα στο φόρουμ θα δεις ότι σπανίζουν οι καλοί επαγγελματίες παιδαγωγοί στην Ελλάδα.

Η Νινέττα ως παιδαγωγός που έχει δουλέψει σε Ελληνικούς παιδικούς σταθμούς, μάλλον γι'αυτό το εξέφρασε έτσι.

Αλλά κι εγώ (χωρίς να είμαι παιδαγωγός) υπερ-αμύνομαι την άποψης τα παιδιά να μένουν με την μητέρα τους μέχρι τα 2-3 χρόνια τους γιατί πιστεύω ότι είναι σπάνιοι οι παιδικοί σταθμοί (τουλάχιστον στην Ελλάδα) που θα τους προσφέρουν κάτι πιο ουσιαστικό από την μητέρα τους.

Πάντως αυτό το μοτίβο που εφαρμόζεις εσύ 2-3 φορές την εβδομάδα επαφή με άλλα παιδάκια σε παιδικό σταθμό είναι ωραίο και πιο κοντά στην λογική "παν μέτρον άριστον".

Δυστυχώς εδώ δεν έχουν πολλές μαμάδες την ευκαιρία να το εφαρμόσουν, μη μιλήσω για την "βοήθεια" του κράτους στην εργαζόμενη μητέρα, γιατί τα υπόλοιπα κορίτσια θα με πάρουν με τις λεμονόκουπες.

Νινεττα · May 23, 2008

Σοφια καλησπερα οχι,δεν μπορω να πω οτι εχω την δικη σου εμπειρια γιατι η μαμα μου δουλεψε οταν εγω ημουν αρκετα μεγαλη ωστε να μενω μονη στο σπιτι με τον μεγαλο μου αδερφο.Ημουν στο σχολειο ακομα και η μαμα μου γυριζε λιγη ωρα μετα την επιστροφη μου απο το σχολειο.Και παλι ομως ημουν το μονο παιδι που δουλευε η μαμα του.

Απο περιγραφη της μητερας μου εχω μια εμπειρια.Ηταν λεει μωρακι ο αδελφος μου και η μαμα μου επρεπε να δουλεψει(αυτο εκανε και πριν τον αδελφο μου,και συνεχισε να κανει και λιγο καιρο μετα)Τον αδελφο μου λοιπον "κρατουσε¨με πολλη αγαπη η νονα του και μικρη αδελφη της μαμας μου.Μια μερα που γυρισε απο την δουλεια της,της εκαναν την εκπληξη.Ο αδελφος μου μωρακι τοτε ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ για πρωτη μερα προς την αγκαλια της μαμας μου!!!Οχι ομως και πρωτη φορα!τα πρωτα του βηματα τα εκανε με την νονα του ολη την ημερα εκεινη του εμαθε να περπαταει,τον στηριζε τον ενθαρρυνε τον καμαρωνε ετσι δεν ειναι?(αυτο δεν μου το'πε η μαμα μου η περιγραφη αναφερεται στο γεγονος)

Περασε ο καιρος ο αδελφος μου μεγαλωσε και εκανε τα γνωστα παραπονα στην μαμα μου¨"μην πας στην δουλεια""γιατι πρεπει να δουλευεις?""κατσε μαζι μου"κ.λ.π.η μαμα μου του'πε πτι πρεπει να δουλευει για να βγαζει λεφτα και εκεινος της απαντησε με παραπονο"μα δεν θελω λεφτα θελω την μαμαααα μουυυυυυ"η μαμα μου σταματησε την δουλεια λιγο καιρο μετα εκανε εμενα και οταν μεγαλωσα αρκετα αρχισε και παλι να δουλευει!!

Δουλευει μεχρι και σημερα και τα παει παρα πολυ καλα.εχει κανει δικη τους δουλεια και ειναι μια χαρα

Αυτη ειναι η δικη μου ιστορια Δεν κατηγορω καμια μανουλα για την επιλογη της να δουλεψει!!!Ισα-ισα πιστευω πως ειναι αξιες συγχαρητηριων,για ολη την κουραση και την προσπαθεια που κανουν!!!

Εδω ομως η elepet ρωταει την γνωμη μας και η δικη μου ειναι η παραπανω Και ο λογος που εγραψα την ιστορια της οικογενειας μου σε αυτο το θεμα ειναι για να παρουν κουραγιο η μαμαδες που νομιζουν οτι αν αφησεις την δουλεια σου θα σε "αφησει"και αυτη οτι τελικα ισως σε καποιες περιπτωσεις να μην ειναι ετσι :wink:

SophiaT · May 23, 2008

Σοφία Λονδίνο μένεις?
Πως είναι οι παιδικοί σταθμοί εκεί? Γιατί εδώ αν διαβάσεις την σχετική ενότητα μέσα στο φόρουμ θα δεις ότι σπανίζουν οι καλοί επαγγελματίες παιδαγωγοί στην Ελλάδα.

Η Νινέττα ως παιδαγωγός που έχει δουλέψει σε Ελληνικούς παιδικούς σταθμούς, μάλλον γι'αυτό το εξέφρασε έτσι.

Αλλά κι εγώ (χωρίς να είμαι παιδαγωγός) υπερ-αμύνομαι την άποψης τα παιδιά να μένουν με την μητέρα τους μέχρι τα 2-3 χρόνια τους γιατί πιστεύω ότι είναι σπάνιοι οι παιδικοί σταθμοί (τουλάχιστον στην Ελλάδα) που θα τους προσφέρουν κάτι πιο ουσιαστικό από την μητέρα τους.

Πάντως αυτό το μοτίβο που εφαρμόζεις εσύ 2-3 φορές την εβδομάδα επαφή με άλλα παιδάκια σε παιδικό σταθμό είναι ωραίο και πιο κοντά στην λογική "παν μέτρον άριστον".

Δυστυχώς εδώ δεν έχουν πολλές μαμάδες την ευκαιρία να το εφαρμόσουν, μη μιλήσω για την "βοήθεια" του κράτους στην εργαζόμενη μητέρα, γιατί τα υπόλοιπα κορίτσια θα με πάρουν με τις λεμονόκουπες.

Στο Leeds μενω και οντως η εμπειρια μας απο τον παιδικο που παει η Αννα ειναι παρα πολυ καλη. Το τι γινεται στην Ελλαδα δεν μπορω να το ξερω αλλα απο αυτα που διαβαζω στο φορουμ αγχωνωμαι λιγο γιατι κι εμεις γυριζουμε για μονιμα στην Ελλαδα και απ'οτι βλεπω θα δυσκολευτουμε για την ευρεση ενος καλου σταθμου. Παρ'ολα αυτα δεν πιστευω οτι ολοι οι σταθμοι ειναι χαλια! Σιγουρα θα υπαρχουν και καλοι. Ας μην ξεχναμε οτι συνηθως πιο πολλες φορες εκφραζουμε τη δυσαρεσκεια μας σε κατι παρα την ικανοποιηση μας. Γι'αυτο ισως να υπαρχουν τοσα αρνητικα σχολια για τους παιδικους σταθμους στο φορουμ.

Παντως ο λογος για τον οποιο εγραψα τη γνωμη μου στην elepet ειναι γιατι δεν ψαχνει για full time δουλεια οποτε η λυση του να πηγαινει για λιγες μερες και ωρες το παιδακι της στον παιδικο ενω εκεινη ικανοποιει τη δικη της αναγκη να βγει στον εξω κοσμο και να ασχοληθει με κατι διαφορετικο μου φανηκε πολυ λογικη. Και εγω αυτη την εμπειρια εχω.

SophiaT · May 23, 2008

Σοφια καλησπερα οχι,δεν μπορω να πω οτι εχω την δικη σου εμπειρια γιατι η μαμα μου δουλεψε οταν εγω ημουν αρκετα μεγαλη ωστε να μενω μονη στο σπιτι με τον μεγαλο μου αδερφο.Ημουν στο σχολειο ακομα και η μαμα μου γυριζε λιγη ωρα μετα την επιστροφη μου απο το σχολειο.Και παλι ομως ημουν το μονο παιδι που δουλευε η μαμα του.
Απο περιγραφη της μητερας μου εχω μια εμπειρια.Ηταν λεει μωρακι ο αδελφος μου και η μαμα μου επρεπε να δουλεψει(αυτο εκανε και πριν τον αδελφο μου,και συνεχισε να κανει και λιγο καιρο μετα)Τον αδελφο μου λοιπον "κρατουσε¨με πολλη αγαπη η νονα του και μικρη αδελφη της μαμας μου.Μια μερα που γυρισε απο την δουλεια της,της εκαναν την εκπληξη.Ο αδελφος μου μωρακι τοτε ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ για πρωτη μερα προς την αγκαλια της μαμας μου!!!Οχι ομως και πρωτη φορα!τα πρωτα του βηματα τα εκανε με την νονα του ολη την ημερα εκεινη του εμαθε να περπαταει,τον στηριζε τον ενθαρρυνε τον καμαρωνε ετσι δεν ειναι?(αυτο δεν μου το'πε η μαμα μου η περιγραφη αναφερεται στο γεγονος)

Περασε ο καιρος ο αδελφος μου μεγαλωσε και εκανε τα γνωστα παραπονα στην μαμα μου¨"μην πας στην δουλεια""γιατι πρεπει να δουλευεις?""κατσε μαζι μου"κ.λ.π.η μαμα μου του'πε πτι πρεπει να δουλευει για να βγαζει λεφτα και εκεινος της απαντησε με παραπονο"μα δεν θελω λεφτα θελω την μαμαααα μουυυυυυ"η μαμα μου σταματησε την δουλεια λιγο καιρο μετα εκανε εμενα και οταν μεγαλωσα αρκετα αρχισε και παλι να δουλευει!!

Δουλευει μεχρι και σημερα και τα παει παρα πολυ καλα.εχει κανει δικη τους δουλεια και ειναι μια χαρα

Αυτη ειναι η δικη μου ιστορια Δεν κατηγορω καμια μανουλα για την επιλογη της να δουλεψει!!!Ισα-ισα πιστευω πως ειναι αξιες συγχαρητηριων,για ολη την κουραση και την προσπαθεια που κανουν!!!

Εδω ομως η elepet ρωταει την γνωμη μας και η δικη μου ειναι η παραπανω Και ο λογος που εγραψα την ιστορια της οικογενειας μου σε αυτο το θεμα ειναι για να παρουν κουραγιο η μαμαδες που νομιζουν οτι αν αφησεις την δουλεια σου θα σε "αφησει"και αυτη οτι τελικα ισως σε καποιες περιπτωσεις να μην ειναι ετσι

Νινεττα μου εγω απαντησα σ'αυτο που εγραψες για την ελλειψη συναισθηματικης νοημοσυνης στους ανθρωπους που πηγαν σε παιδικο σταθμο σε μικρη ηλικια και απλα ηθελα να επισημανω οτι δεν ειναι ετσι τα πραγματα και οτι η συναισθηματικη αναπτυξη του παιδιου δεν κρινεται με αυτα τα κριτηρια.

Η μανουλα σου εκανε το καλυτερο για την οικογενεια της και ειναι αξια γι'αυτο και να την χαιρεσαι Οπως και η δικια μου εκανε οτι νομιζε καλυτερο για τη δικη της οικογενεια. Εγω προσωπικα μεγαλωσα θεωρωντας δεδομενο οτι η μαμα παει στη δουλεια και παντα ημουν μαζι με τη γιαγια μου ή στο σχολειο οταν εκεινη ελειπε. Στον παιδικο πηγα σε μικρη ηλικια (γυρω στα 3-4) και δεν θυμαμαι τιποτα. Η μαμα μου μου λεει οτι μια χαρα περναγα αλλα και οτι γκρινιαζα πολυ. Γενικα ημουν πολυ γκρινιαρα μικρη

Το αποτελεσμα ομως πιο ειναι? Μια χαρα μεγαλωσα, σπουδασα, δουλεψα, ξανασπουδαζω τωρα (αντε να τελειωνουμε!!!) και εκανα οικογενεια. Κι εγω λοιπον λεω την ιστορια μου για να δειξω οτι τελικα ισως να μην εχει και μεγαλη διαφορα το ποιος και ποτε φυλαει τα παιδια μας, ειδικα εαν φροντιζουμε να μεγαλωνουν σωστα με ασφαλεια και αγαπη. Και οτι οι μανουλες που θελουν και πρεπει να δουλευουν καλυτερα να μην καταναλωνονται σε τυψεις και στεναχωρια επειδη δεν μπορουν να ειναι με το παιδι τους 24 ωρες το 24ωρο.

Maya · May 24, 2008

Γενικά νομίζουμε ότι ό,τι δεν έχουμε είναι το καλύτερο. Εμένα η μαμά μου δεν δούλευε και αυτό πολλές φορές μας 'μπούκωνε', γιατί όταν δεν δουλεύει κανείς δεν έχει και ενδιαφέροντα. Δυσκολευτήκαμε κι εμείς να ζήσουμε με μία πολύ καλή μητέρα, η οποία όμως είχε τα μάτια της πάντα πάνω μας. Δυκολεύτηκε κι εκείνη όταν φύγαμε από το σπίτι γιατί ερμήνευε την λαχτάρα μας για ανεξαρτησία με απόρριψη, ενώ δεν ήταν καθόλου έτσι. Νοιώθαμε ενοχές όταν πηγαίναμε κάπου αλλού διακοπές και όχι στο σπίτι (επαρχία ήταν). Έχω υποσχεθεί να μην το κάνω αυτό στο παιδί μου ποτέ. Θέλω να του δώσω το πράδειγμα μία ολοκληρωμένης προσωπικότητας, και νομίζω ότι αυτό θα γίνει μόνο αν, σαν ζευγάρι έχουμε και τη δική μας ζωή, και σαν άτομα τα δικά μας ενδιαφέροντα. Έπομένως το θέμα, για μένα είναι ποσοστικό. Οι γονείς πρέπει να είναι κοντά στο παιδί, και οι δύο. Εμείς, όταν γίναμε γονείς, ελαττώσαμε τη δουλειά και οι δύο. Σε βάρος του οικογενειακού εισοδήματος, βέβαια, αλλά τί να γίνει. Όταν θα μπει στην εφηβία και θα μας βαρεθεί, θα συνεχίσουμε :lol:

anima · May 24, 2008

Πέρα από το τι η κάθε μητέρα θεωρεί σωστό για το μεγάλωμα του παιδιού της, υπάρχει μια αντικειμενική αλήθεια.Το παιδί (ειδικά σε αυτές τις ηλικίες) χρειάζεται την μανούλα του.Ενοχές δεν χρειάζεται να νιώθει κανείς για τις επιλογές του.Απλά πρέπει να τις στηρίζει.

Είναι αλήθεια ότι το αν ένα παιδί θα έχει υψηλή η χαμηλή συναισθηματική νοημοσύνη, είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων.Αυτό όμως ανήκει στην μελλοντική, ενήλικη του ζωή.Τι γίνεται όμως με το τώρα?.Τις επιπτώσεις των πράξεων μας στο παρόν του?

Αν εγώ ήξερα ότι η μητέρα μου δούλεψε επειδή έπρεπε, θα το επεξεργαζόμουν.Αν όμως ήξερα ότι μπορούσε να μην δουλέψει και δεν το έκανε, νομίζω ότι θα είχα πρόβλημα.

dora · May 25, 2008

Τι σημαινει "Αν εγώ ήξερα ότι η μητέρα μου δούλεψε επειδή έπρεπε, θα το επεξεργαζόμουν.Αν όμως ήξερα ότι μπορούσε να μην δουλέψει και δεν το έκανε, νομίζω ότι θα είχα πρόβλημα."?

Πότε δηλαδη μια μητερα πρεπει να δουλεψει?

Όταν υπαρχουν οικονομικα προβλήματα?

Όταν ο μισθός του συζύγου δεν ειναι αρκετός ώστε να βγαίνουν τα εξοδα και πρεπει και η γυναικα να συνησφέρει?

Μήπως ολο αυτο το σκηνικο ειναι λίγο υποτιμητικό για τη γυναικα ως ανθρωπο, ως προσωπικότητα? Εγω προσωπικα δεν εχω οικονομικο προβλημα..

Ο αντρας μου εχει μια δουλεια που αν ηθελα θα μπορουσε καλλιστα να μου "ακουμπαει" τουλαχιστον 8.000 με 10.000 ευρω το μηνα.. με ανταλλαγμα να μην δουλευω εγω..

Όμως δεν θελω.. Προτιμώ να ταλαιπωρούμε κανοντας 2 ωρες διαδρομη καθημερινα για να παω στη δουλεια μου και αλλο τοσο και παραπανω για να γυρίσω , σερνοντας το παιδι μου μαζί μου, να γκρινιαζω και να μουρμουραω οτι κοντευω να παω υπερκόποση, τα βραδυα να ξαπλώνω και να τα χερια μου να τρεμουν από την κούραση, παρα να αφησω τη δουλεια μου.

Το να ειμαι οικονομικα εξαρτώμενη από καποιον αλλο δεν μου αρεσει καθόλου ως ιδεα..

προτιμώ το σπιτι μου να στηρίζεται σε 4 χερια και οχι σε δυο..

Δεν λεω οτι ο δικός μου ο μισθός ειναι αυτος που κινει το "ταμειο" του σπιτιου, ειναι ομως αυτός που το στηρίζει..

Είναι κατι σας θεμελιο.. σταθερο και ακλόνητο...

Και λέω τωρα.....

Πες οτι τελικα την παραταω τη δουλεια μου...

Τι εξασφαλιση προσφερω στο παιδι μου?

Αν ο πατερας του παθει κατι και δεν μπορει πια να εργασθει καθόλου ή εστω δεν μπορει πλέον να εχει μια καλοπληρωμενη δουλεια.. τι θα κανω? Θα βγω στα 40 μου στην αγορα εργασίας να κανω τι? Ποιος θα με προσλαβει? και με τι προσόντα? Αυτα της καλης μανας και της καλής νοικοκυρας? Αντε να γινω μια περιζητητη καθαρίστρια όπως εχει γινει μια καλή οικογενειακη μας φιλη.. Που δουλευει απο το πρωι ως το βραδυ και ξεβρωμίζει το σπιτι του καθενος για 700 ευρω το μηνα..

Αν ο αντρας μου σε 20 χρονια (που το παιδι μου θα θελει να σπουδασει, θα παει φανταρος και θα χρειαζεται ακόμα την οικονική μας υποστηριξη) ξελογιαστει με καμια μικρούλα τοτε τι θα κανουμε?

Θα περιμένουμε να τον πιασει το φιλότιμο, να μας δωσει μια παχυλη διατροφη?

Οι περισσοτεροι αντρες αν τους ρωτησεις θα προτιμουσαν να κανουν μια δευτερη δουλεια παρα να δουλευει η γυναικα τους.. Ειναι τυχαιο αυτο?

Ειναι τυχαιο οτι τα περισσοτερα διαζύγια αφορουν ζευγαρια που η γυναικα δουλευει, ή που ερχονται αφού η γυναικα πιασει δουλεια (αν δεν δουλευε εξ αρχης)?

Ζουμε στο 2008 και ακομα καθημερινα γυρω μας ακουμε περιστατικα κακοποιησης και ξυλοδαρμων γυναικων από τους αντρες τους...

Και αυτος που δερνει και κακοποιει γυναικα και παιδια ειναι αυτος που τελικα τους παραταει και σηκωνεται και φευγει...

Γιατι? Μήπως τελικα γιατι ειμαστε χαζες και δεν εκμεταλευόμαστε τα δικαιωματα που εχουμε κερδισει με παρα πολύ αγωνα?

Μηπως στο βωμό "της τεμπελιας, της καλοπερασης και παιδοψυχολογίας" (μη δημιουργησουμε και κανα ψυχολογικο στο βλασταρι μας) θυσιάζουμε την ανεξαρτησία μας (και δεν εννοω να παμε για καφε με τις φιλες μας) και αυτό καποια στιγμή γυρναει σαν μπουμερανγκ και μας χτυπαει στο κεφαλι?

dora · May 25, 2008