Τι 2, τι 3?

[vana]

Τι μπορεί να αλλάζει (με την αρνητική έννοια) με τον ερχομό ενός τρίτου παιδιού σε μια οικογένεια που εργάζονται και οι δύο?

Θέλω πολύ να ακούσω τις απόψεις σας!

[[email protected]]

Τι μπορεί να αλλάζει (με την αρνητική έννοια) με τον ερχομό ενός τρίτου παιδιού σε μια οικογένεια που εργάζονται και οι δύο?

Θέλω πολύ να ακούσω τις απόψεις σας!

 

Aν και δεν μιλάω από εμπειρία, καθότι είμαι ακόμη στο πρώτο , πιστεύω πως τα παιδιά είναι σαν τα ρίχτερ του σεισμού ... +1 και βλέπεις τεράστια διαφορά, δεκαπλάσια!!! Η φασαρία αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο !!!

[elenik]

Κοιταξε .... αρνητικο απο τον ερχομο ενος παιδιου δεν νομιζω οτι μπορω να βρω. Τα παιδια ειναι ευτυχια. Και πιστευω (εξω απο τον χορο ακομα) οτι πιο δυσκολο ειναι να μεγαλωσεις 1 παιδι (σαν ανατροφη).... παρα 3.

 

Το μονο - που θα μπορουσα να βρω ειναι αυτο που παντα με αγχωνει στον ερχομο ενος παιδιου. Το οικονομικο.

Αλλο να πληρωνεις 2 παιδικους και αλλο 3.

Αλλο να σπουδαζεις 2 παιδια και αλλο 3.

Αλλο να εχεις το αγχος του να αποκαταστησεις (οσο γινεται ) 2 παιδια και αλλο 3.

Τα παιδια σημερα εχουν απαιτησεις... η ζωη εχει απαιτησεις. Και δεν μιλαω για το να φοραει μαρκα παντελονι (που και αυτο θα το υποστουμε για να μην μειονεκτουν) αλλα για το μελλον τους. Φροντηστηρια, ξενες γλωσσες και τοσα αλλα που με τρομαζουν.

 

Αν ειναι λυμενο το οικονομικο δεν με φοβιζει τιποτα και δεν μπορω να βρω κανενα αρνητικο.

[GOGO9]

Τι μπορεί να αλλάζει (με την αρνητική έννοια) με τον ερχομό ενός τρίτου παιδιού σε μια οικογένεια που εργάζονται και οι δύο?

Θέλω πολύ να ακούσω τις απόψεις σας!

 

αυτό που λένε τι 2 τι 3 δεν ισχύει , έχω 3 παιδάκια, η κούραση το άγχος το ξενύχτι δεν αντέχετε πια ... η όρεξη και το κέφι έχουν αλλάξει γειτονία , το μαγείρεμα οι δουλειές τα διαβάσματα έχουν πάρει τι θέση του καφέ και της χαλάρωσης , οι πιο προσωπικές σχέσεις με τον σύζυγο είναι κάτι που το θυμάμαι σαν γλυκό όνειρο, ο προσωπικός χρόνος είναι ανύπαρκτος , η δουλειά έχει πολλές απαιτήσεις , τα έξοδα επί 3 , αυτα είναι κάποια από τα αρνητικά, τα θετικά είναι τα παιδικά χαμόγελα οι φατσούλες τους οι αγκαλιές τους τα φιλία τους τα χάδια τους και φυσικά δεν τα αλλάζω με τίποτα τώρα που τα έχω !!! Όποιος μπορεί και έχει την οικονομική δυνατότητα φυσικά και την απαραίτητη βοήθεια ναι να κάνει και 3 και 4 παιδιά ...

[ΕΛΛΗ]

Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 2 1/2 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΜΕ ΑΛΛΑ 2 ΠΑΙΔΙΑ Η ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ,ΟΣΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΜΑ ΑΛΛΟΥ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΑΝ ΕΧΕΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ.Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΖΩΗΡΟΣ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΕΝΟΥΣ ΑΛΛΟΥ ΜΩΡΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΛΥΣΩ.ΟΠΟΤΕ ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΕΤΣΙ ΤΟ ΘΕΜΑ.ΑΜΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΗΣΥΧΩΣ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΗΔΗ ΘΑ ΕΙΧΑ 2,3 ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ 4.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΩ

[evoula k]

Α μπράβο, και μετά τι τρία τι τέσσερα είπα εγώ!

Δεν είναι εύκολα αλλά το αξίζει. Υπάρχει και το εξής ενδεικτικό ανέκδοτο.

Στο πρώτο παιδί πέφτει η πιπίλα κάτω, την πέρνουμε την αποστειρώνουμε την στεγνώνουμε και μετά τη δίνουμε στο παιδί. Στο δεύτερο πέφτει την παίρνει η μαμά τη γλυφει και μετά τη δίνει στο παιδί. Στο τρίτο τη γλύφει ο σκύλος !!!

Πρέπει να αλάξεις αντιλήψεις περι τάξης ασφάλειας καθαριοτητας διασκεδασης ελευθερου χρόνου. Αλάζει η ζωή σου με κάθε παιδί! Προς το καλύτερο είμαι σίγουρη αλλά όχι χωρίς δυσκολίες.

[balabol]

Δεν έχω εμπειρία και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη αλλά θέλω να πω κάτι που μου είπε μια συνάδελφος κάποτε και μου έκανε τρομερή εντύπωση:

Το ζόρι είναι από το 1ο παιδί στο 2ο. Από το 2ο στο 3ο αρχίζεις να είσαι λάσκα και πάει λέγοντας.

Κάτι σαν αυτό που λέει και η evoula μάλλον.

[Lia]

Η δικιά μου άποψη ίσως δεν ευσταθεί εντελώς μιας και είμαι ακόμα στο πρώτο παιδί αλλά σκέφτομαι για δεύτερο (για τρίτο δεν νομίζω). Ήδη η ζωή μας έχει αλλάξει πάααααρα πολύ με ένα παιδί. Σε όλα της και κυρίως στον χρόνο χαλάρωσης και ξεκούρασης. Οι δουλειές είναι σίγουρα περισσότερες αλλά αυτό με λίγη καλή οργάνωση, στραβά μάτια και βοήθεια από μια γυναίκα γίνονται.... Το παιδί όμως δεν παύει να σε έχει ανάγκη όλες τις ώρες που δεν κοιμάται και είναι πολλές αυτές πια. Ακόμα και δουλειές να μην κάνω είναι αδύνατον να καθήσω απλά στον καναπέ ή να ξαπλώσω και να χαλαρώσω. Ή δε με αφήνει η μικρή ή όπως και νάχει πρέπει να έχω το νου μου. Τα μάτια μου και τα αυτιά μου πρέπει να.... δουλεύουν υπερωρίες.

Με ένα δεύτερο παιδί, όσο και να είμαι πιο ελαστική, σίγουρα θα πρέπει να γίνω ζογκλέρ πλέον για να τα καταφέρω (γι'αυτό δεν το συζητάω για τρίτο). Βέβαια ίσως να ισχύει και το άλλο που έγραψε κάποια κοπέλα σε κάποιο άλλο πόστ: το τρίτο παιδί μεγαλώνει μόνο του.... αυτοσυντηρείται!!!

 

Πάντως έχει να κάνει και με πολλούς άλλους παράγοντες και εξωτερικούς αλλά και ψυχολογικούς.... Αν υπάρχει σημαντική βοήθεια από γιαγιάδες ή άλλους τρίτους γενικά τα πράγματα είναι σαφώς πολύ πιο εύκολα και το ζευγάρι μπορεί να βρει και δικό του χρόνο. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η ψυχολογία του ζευγαριού. Κάποιοι θέλουν και αντέχουν και περισσότερο σε αυτές τις αλλαγές με τον ερχομό των παιδιών ενώ κάποιοι άλλοι νιώθουν ότι χαλάει η ζωή τους (βλ. σύζυγος) και το σκέφτονται πολύ για περισσότερα παιδιά....

[vana]

Εγώ έχω ακούσει -και δει- και το άλλο, ότι δηλαδή το τρίτο παιδί κατά κάποιο τρόπο "δένει" ή "ενώνει" τα δύο πρώτα, στα οποία συνήθως υπάρχει ένας ανταγωνισμός από την ώρα που ήρθε το δεύτερο.

Έχω ρωτήσει οικογένειες με 3 παιδιά (στην ηλικία μου τώρα μιλάω τα παιδιά, όχι πιτσιρίκια) ότι είναι όντως κάπως έτσι αλλά και ότι το 3ο είναι στον αυτόματο, μεγαλώνει μόνο του όπως γράφτηκε και πιο πριν.

Ίσως οι τρίτεκνες μανούλες μας δώσουν τα φώτα τους πάνω σ' αυτό.

 

{Πάντως εμένα με αγχώνει και το θέμα της υγείας, βέβαια σε κάθε εγκυμοσύνη μου τράβαγα ζόρι ("θα κάνω ένα υγιές παιδί?"), είχα 9 μήνες έμμονες ιδέες και άγχος περί τούτου. Θέλουμε τρίτο παιδί και εγώ και ο άντρας μου, ωστόσο είμαι 38 και αυτός είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας}

[fourfourina]

Δεν ξερω πολλά απο μεγάλωμα παιδιών (καθε μερα μαθαινω και απο τα παιδιά και απο εσας) αλλα θα πω για το τι ζω εγω μεσα στο σπιτι με 2 μωρα ιδιας ηλικίας. Ειναι ζορι γιατι θελουν αγκαλιες την ιδια ωρα, γιατι πεινανε την ιδια ωρα, γιατι νυσταζουν την ιδια ωρα. Αλλα επειδη δεν θελω να ειμαι αδικη και αχαριστη οφειλω να πω οτι ναι υπαρχουν στιγμες που θα κατσουν τωρα πια και μονες τους να παιξουν. Ειτε στο δωματιο τους ειτε στο σαλονι που μπορει να καθομαστε εμεις. Ισως γιατι εχει η μια την αλλη και λενε τα δικα τους

Τοτε ναι θα βρω την ευκαιρια να κατσω στο καναπε και να μη κανω απολυτως τιποτα.

Αν με ρωταγατε πριν 2-3 μηνες αν θα ηθελα 3ο παιδι απλα θα σας το απέκλεια. Ουτε καν να το σκεφτω. Τωρα νομιζω οτι μπορω να το συζητησω

Οχι για τωρα αμεσα αλλά γιατι οχι...

Εχοντας μεγαλώσει σε μια οικογενεια με άλλα 3 αδέλφια και τη μαμα σπιτι και το μπαμπα μονο να δουλευει (αλλες εποχες) δεν μου ειναι κατι ξενο η μεγαλη οικογενεια. Το αντιθετο. Απλα για μας ήταν σοκ που απο 2 γιναμε κατευθειαν 4.

[vana]

evoula το ανέκδοτο που έγραψες είναι πολύ πετυχημένο!

Εγώ πάντως είμαι στο τρίτο στάδιο αν και στο 2ο παιδί...

[alvadi]

Το ζόρι είναι από το 1ο παιδί στο 2ο.

 

Αυτό ακριβώς θα έλεγα εγώ!

 

Το ανεκδοτο της Evoulas είναι χαρακτηριστικό!

[evi_mik]

Κι εγώ λοιπόν είμαι στο πρώτο μωράκι μας.

Είμαι αποφασισμένη λοιπόν να κάνω τρία παιδιά. Πάντα τόσα ήθελα. Βέβαια αν μετά εμφανιστεί και κανένα 4ο στερνοπούλι δεν θα κάνω και τη δύσκολη.

Θεωρώ ότι η οικονομική δυνατότητα του καθενός είναι καθοριστικός παράγοντας για το πόσα παιδιά θα κάνει.

 

Σχετικά με το πώς μεγαλώνουν????

Μια φίλη μου κάποτε είπε "Φροντίζεις να κάνεις πολύ καλή δουλειά με το πρώτο" (έχει ήδη τρία)

 

Εμένα μου έχει χαραχτεί στο μυαλό μου μια εικόνα.

Επιστρέφοντας από καλοκαιρινές διακοπές, έχουμε πιάσει στο λιμάνι της Καλύμνου όπου βλέπουμε μια οικογένεια με 6παιδιά και ένα μωρό στο "port bebe" που στα χέρια της μεγάλης κόρης έμοιαζε με την κούκλα της. Όλα τα παιδιά μαζί το ένα κοντά στο άλλο, το ένα να προσέχει το άλλο, μια ευτυχία!!! Μάλλον γι αυτό λένε ότι μεγαλώνουν μόνα τους!

[Scorpina]

Τον πρώτο καιρό είναι πολύ δύσκολα, ειδικά αν δεν υπάρχει βοήθεια. Όμως, ακόμα και χωρίς βοήθεια, με ένα μαγικο τρόπο, βρίσκονται οι ισορροπίες και τα βγάζουμε πέρα με τα παιδάκια. Σαν την Ευούλα, έχω κι εγώ 4 και αν υπήρχε η δυνατότητα, θα έκανα κι άλλο ένα. (όσο ζω , ελπίζω ).