Vicky-Elena Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Καλησπέρα, είμαι πρώτη φορά μαμά και η κόρη μου είναι σχεδόν 10 μηνών και ανησυχώ γιατί δεν κάθεται ήσυχη ούτε δευτερόλεπτο. Κινείται ασταμάτητα. Πχ ή μπουσουλάει συνέχεια ή σηκώνεται στηριζόμενη από πχ ένα έπιπλο, μένει όρθια για μερικά δευτερόλεπτα, πέφτει και ξανάσηκώνεται και ξαναπέφτει μπορεί και 40 φορές συνεχόμενα. Στην αγκαλιά μου δεν κάθεται ποτέ (και σε καμία αγκαλιά). Πχ την παίρνω αγκαλιά και γυρνάει συνέχεια δεξιά ή αριστερά να δεί τι θα αρπάξει ή προσπαθεί να μου φύγει τεντώνοντας το κορμάκι της. Εκτός του ότι κινείται συνέχεια, διαμαρτύρεται και συνέχεια... όλη μέρα ασχολούμαστε μαζί της και μόλις την αφήσω ένα λεπτό στο πάρκο της πχ να πάω τουαλέτα ή να ανοίξω την πόρτα κλαίει λές και τί συμβαίνει.... Περνάει τόσες ώρες την ημέρα γκρινιάζοντας! Και τι δεν κάνουμε για να τη διασκεδάσουμε... κοντεύω να πάρω δίπλωμα κλόουν! Αλλά δεν μπορώ ποτέ να ντυθώ με την ησυχία μου (πάντα σπαράζει δίπλα μου γιατί για λίγα λεπτά δεν ασχολούμαι μαζί της) ποτέ πια δεν μπορώ να μακιγιαριστώ και τόσα άλλα πράγματα... Αυτή η υπερκινητικότητα σε συνδυασμό με το άγχος αποχωρισμού με έχουν απελπίσει... αντί να 'μαι μια χαρούμενη μαμά είμαι μια απελπισμένη μαμά... Στην αρχή λέγαμε 'δες τί έξυπνη που είναι', 'τι δραστήρια' κτλ. αλλά πλέον έχω απελπιστεί. Στην καλύτερη περίπτωση στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να χαρώ μια στιγμή ησυχίας με την κόρη μου και στη χειρότερη περίπτωση ανησυχώ πως πάσχει από υπερκινητικότητα ή διάσπαση προσοχής. (Βέβαια ο παιδίατρος είπε ότι είναι πολύ νωρίς για να κάνει κανείς μια τέτοια διάγνωση) αλλά εγώ ανησυχώ. (Όταν ήταν μωράκι είχε κολικούς πολλούς, έκλαιγε ασταμάτητα για πολλές ώρες κάθε μέρα και γενικά δυσκολευόταν πολύ να κοιμηθεί -έχω περάσει τα απίστευτα ξενύχτια-). Βλέπω γύρω μου ένα σωρό άλλα μωράκια στην ηλικία της κόρης μου και είναι τόσο ήσυχα... πχ κάθονται ήσυχα ανάμεσα στους γονείς τους ή στην αγκαλιά κάποιου.... θέλω και εγώ να το ζήσω αυτό!!! Αφού καμιά φορά δεν την παίρνω μαζί μου έξω γιατί δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα!!! Είμαι εξουθενωμένη.... και υπάρχουν φυσικά και διάφοροι που θεωρούν ότι 'φταίω' εγώ ότι δεν τη διαπαιδαγωγώ σωστά κτλ. πχ 'άστην να κλαίει, θα μάθει, εσύ την κακομαθαίνεις κτλ.... (και το γ**** της υπόθεσης είναι ότι έχω διαβάσει ένα σωρό βιβλία με συμβουλές για το τί να κάνετε με το παιδί σας...) τι φταίει άραγε? η προσωπικότητα της κόρης μου? έχει κάτι? κάνω εγώ κάτι λάθος? είμαστε απλά άτυχοι σε αυτό το θέμα? μέχρι σε παιδοψυχολόγο σκέφτομαι να πάω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anastasia&marilou Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Αστο μην κανεις το κοπο με ψυχολογους!μια χαρα ειναι το παιδακι σου και μενα τα ιδια και χειροτερα κανει...επιτελους νοιωθουν ελευθερα και προσπαθουν να το χαρουν!αν σου περιγραψω τι κανει η δικια μου θα θεωρησεις το αστερακι σου αγιο!χαλαρωσε και απολαυσε το!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vicky-Elena Posted December 5, 2010 Author Share Posted December 5, 2010 Αστο μην κανεις το κοπο με ψυχολογους!μια χαρα ειναι το παιδακι σου και μενα τα ιδια και χειροτερα κανει...επιτελους νοιωθουν ελευθερα και προσπαθουν να το χαρουν!αν σου περιγραψω τι κανει η δικια μου θα θεωρησεις το αστερακι σου αγιο!χαλαρωσε και απολαυσε το!!!! αλήθεια? μου δίνεις κουράγιο!!! μα γιατί εγώ συναντώ μόνο ήσυχα παιδάκια? (τουλάχιστον σε σχέση με το δικό μου!!!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dimitra- Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 και τα δικα μου το ιδιο εκαναν.ειδικα ο γιος μου.ειναι 3 χρονων και ακομα δεν εχει κατσει αγκαλια μας πανω απο 2 λεπτα ειδικα οταν ηταν μωρο εκανε ακριβως οπως λες οτι κανει η δικια σου.τιναζοταν τεντονωταν χτυπιοταν πειραζε τα παντα νευριαζε αν δεν εφτανε κατι και αλλα τετοια '''χαριτωμενα'' που δε σε αφηνουν να πιεις εναν καφε με την ησυχια σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
depybal Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 τα ίδια έχει αρχίσει και η δικιά μου..είμαστε μόλις 7,5 μηνών..και το κακό είναι ότι έχει κανα μήνα που δεν κοιμάται!όλη μέρα καθόλου!και το βράδυ ξυπνάει ανά δίωρο θέλοντας παιχνίδι!δεν ξέρω που θα πάει αυτή η βαλίτσα.δεν κουράζεται με τίποτα και είναι μες την τρελή χαρά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dimitra- Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 αλήθεια? μου δίνεις κουράγιο!!! μα γιατί εγώ συναντώ μόνο ήσυχα παιδάκια? (τουλάχιστον σε σχέση με το δικό μου!!!) αυτη ειναι κ η δικια μου απορια.οπου παμε πρεπει ΜΟΝΟ εμεις να ακουγομαστε.εχει μια ηρεμια και μολις παμε εμεις γινεται το σωσε.ολοι μας κοιτανε και ολοι εχουν τα παιδακια τους στο τραπεζι κ δε το κουνανε ρουπι απο τις καρεκλες τους.θα φανε θα πιουνε θα μηλισουν ηρεμα ηρεμα θα σηκωθουν μετα να παιξουν ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ και μολις πει η μανα ''φευγουμε'' χωρις δευτερο λογο εξαφανιζολ. εμεις θα φτασουμε θα βγαλουν τα μπουφαν θα τα πεταξουν στα πατωματα.θα πιαστουν μαλλι με μαλλι θα τσιριζουν θα κλαινε γιατι ο ενας χτυπησε τον αλλον,θα πεταει ο ενας στον αλλο πραγματα θα κυνηγιουνται,θα πηγαινουν στα τραπεζια των ξενων,θα αδειαζουν τις ζαχαρες απο τα τραπεζια στο πατωμα θα σκορπισουν κατω φαγητα θα βγαλουν τα παπουτσια τους,θα ζητησουν 15 φορες τουαλετα.απο πισω θα ακολουθει ο αλλος κλαιγοντας γιατι θα θελει κ αυτος "(ταχα).θα ριξουν κανενα καφε κανενα νερο ολο και κατι τελος παντων. θα πιασουν κουβεντα με οποιον βρισκεται μεσα στο μαγαζι.κ αφου μαθει ολος ο κοσμος τα οικογενειακα μας και ερθει η ωρα να φυγουμε θα τα κυνηγαμε να τα ντυσουμε θα ψαχνουμε τα παπουτσια τους τα αρκουδακια τους,θα ξαναμαλωσουν θα φτυνει ο ενας τον αλλον και θα φυγουμε κλαιγοντας και σερνοντας με λιγα λογια ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Κλειώ Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Μια απο τα ιδια και η δική μου . Μονο που εγω τη βρισκω φυσιολογικη και ας μας βγάζει και εμένα και τον πατέρα της οφφ . Καλα δεν το συζητώ να την αφήσουμε για δευτερολεπτο μονη της . Αν ειμαι μονη και θελω να παω τουαλέτα , την παίρνω με το καροτσακι μαζι μου . Και παλι αν βαρεθεί γκρινιάζει , γιατι θελει να ειναι ελευθερη και να κινείται . Εγω εξακολουθώ να την θεωρώ πολύ χαριτωμένη , εξυπνη κ.α. (Είμαι μια μαμά κουκουβάγια !!!!!) και παρολη την κουραση δεν απελπίζομαι . Με βοηθάει πάντως και ο αντρας μου αρκετά και ετσι μπορω να κάνω και 5 δουλίτσες στο σπίτι . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anastasia&marilou Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 ΟΥΑΟΥ..........μου ηρθε η εικονα σας!τρομακτικο!χαχα!!!εγω πλεον εχω στηριξρι τις ελπιδες μου οτι το δευτερο θα μου βγει αρνακι γιατι τουτη εδω ειναι ταρζαν...ειναι κ τεραστια ειναι κ ζωηρη ειναι κ φωνακλου και τσαμπουκας...παει.....το εχασα το παιχνιδι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anastasia&marilou Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Ειναι ωραιο να βλεπεις οτι το παιδι σου ειναι ζωντανο αλλα καποια στιγμη πρεπει να κανεις κ καμμια δουλεια,να ξεκουραστεις,να ξαποστασεις βρε αδερφε και δε σαφηνει λεπτο!!!!!!!!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Κλειώ Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 αυτη ειναι κ η δικια μου απορια.οπου παμε πρεπει ΜΟΝΟ εμεις να ακουγομαστε.εχει μια ηρεμια και μολις παμε εμεις γινεται το σωσε.ολοι μας κοιτανε και ολοι εχουν τα παιδακια τους στο τραπεζι κ δε το κουνανε ρουπι απο τις καρεκλες τους.θα φανε θα πιουνε θα μηλισουν ηρεμα ηρεμα θα σηκωθουν μετα να παιξουν ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ και μολις πει η μανα ''φευγουμε'' χωρις δευτερο λογο εξαφανιζολ.εμεις θα φτασουμε θα βγαλουν τα μπουφαν θα τα πεταξουν στα πατωματα.θα πιαστουν μαλλι με μαλλι θα τσιριζουν θα κλαινε γιατι ο ενας χτυπησε τον αλλον,θα πεταει ο ενας στον αλλο πραγματα θα κυνηγιουνται,θα πηγαινουν στα τραπεζια των ξενων,θα αδειαζουν τις ζαχαρες απο τα τραπεζια στο πατωμα θα σκορπισουν κατω φαγητα θα βγαλουν τα παπουτσια τους,θα ζητησουν 15 φορες τουαλετα.απο πισω θα ακολουθει ο αλλος κλαιγοντας γιατι θα θελει κ αυτος "(ταχα).θα ριξουν κανενα καφε κανενα νερο ολο και κατι τελος παντων. θα πιασουν κουβεντα με οποιον βρισκεται μεσα στο μαγαζι.κ αφου μαθει ολος ο κοσμος τα οικογενειακα μας και ερθει η ωρα να φυγουμε θα τα κυνηγαμε να τα ντυσουμε θα ψαχνουμε τα παπουτσια τους τα αρκουδακια τους,θα ξαναμαλωσουν θα φτυνει ο ενας τον αλλον και θα φυγουμε κλαιγοντας και σερνοντας με λιγα λογια ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ! Πω, πω !!! Τωρα με εβαλες σε σκεψεις , μηπως να μην κανω δευτερο ? Εδω ενα και με εχει βγαλει οφφ . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
THEODOSI Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Σ' αυτό είμαστε κι εμείς στην ίδια φάση ειδικά με τον μεγάλο μου γιό τον Δημήτρη που κοντεύει 9 κι ακόμη να στρώσει αλλά το ιδιο έργο το βλέπουμε εδώ και πολλά χρόνια, όπου πάμε σηκώνουμε τον τόπο στο πόδι από την φασαρία, το μαρτύριο της τουαλέτας είναι πάντοτε στο πρόγραμμα να μην μιλήσω για τον μεγάλο που άμα πάμε σε εστιατόριο από την ώρα που θα δώσουμε την παραγγελία μέχρι να έρθει στο τραπέζι θα βρίσκεται στην κουζίνα ρωτώντας που είναι το φαγητό μας. Σε μίνιμη βάση ρίχνουμε κάτι στο τραπέζι ή σηκώνονται και τρέχουν γύρω γύρω κι εμείς τα κυνηγάμε, πίκρα. Ασε που άμα κυκλοφορούμε στον δρόμο ο μεγάλος εννοεί να κυκλοφορεί μόνος του και να περνάει τον δρόμο και πάντοτε μα πάντοτε προπορεύεται τόσο που στο τέλος τον χανουμε από το οπτικό μας πεδίο και τρέχουμε αλλόφρονες για να τον εντοπίσουμε. Ο μόνος τοπος ιδανικός για εμάς είναι ο παιδότοπος και αυτό βέβαια μόνο αν το βλαστάρι μας δεν αποφασίσει να σκαρφαλώνεο στα δίχτυα από την εξωτερική πλευρά της κατασκευής και να ακούμε τα εξ' αμάξης από τους ιδιοκτήτες περί ασφάλειας και άλλα συναφή λές και δεν το ξέρουμε αλλά δυστυχώς έτσι είναι δεν ακούει κανέναν μας βγάζει το λάδι και κάνει πάντοτε οτι είναι απαγορευμένο και επικίνδυνο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Κλειώ Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Ειναι ωραιο να βλεπεις οτι το παιδι σου ειναι ζωντανο αλλα καποια στιγμη πρεπει να κανεις κ καμμια δουλεια,να ξεκουραστεις,να ξαποστασεις βρε αδερφε και δε σαφηνει λεπτο!!!!!!!!!!!! Ετσι σκεφτομαι και εγω . Αλλα ελα που εκείνη ούτε στιγμη δεν ξαποσταίνει . Και αν η μερα της δεν ειναι γεμάτη , γκινιαζει κιολας . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
xara.g Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 ομοιοπαθείς και εμείς.3 χρονών ο γιος μου και όταν βρίσκεται με άλλα παιδιά τρελένεται!Κάνει το λιοντάρι ή τον δράκο ή την σβούρα κουράζεσε μόνο που τον βλέπεις,και εγώ ανησυχώ αλλά ελπίζω να αλλάξει στον παιδικό. Κουράγιο μαμάδες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eve Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Ειναι ωραιο να βλεπεις οτι το παιδι σου ειναι ζωντανο αλλα καποια στιγμη πρεπει να κανεις κ καμμια δουλεια,να ξεκουραστεις,να ξαποστασεις βρε αδερφε και δε σαφηνει λεπτο!!!!!!!!!!!! και η δικη μου ειναι σαν τη δικη σου 11 μηνων. ομως καθεται λιγαααακι μονη της, κατι 5λεπτα, 10λεπτα μεσα στην ημερα και ετσι μπορω και κανω καμια δουλεια. επισης, καμια φορα κανω δουλειες εχοντας τη διπλα μου πχ στο καρεκλακι του φαγητου να γρινιαζει η να μυξοκλαιει, αλλα το αγνοοω για λιγα λεπτα για να βαλω μια σειρα στο φαγητο, να ταισω το αλλο παιδι, να ετοιμασω το φαγητο της κλπ. Για να ξαποστασεις που λες, θα περιμενεις να παει 2 ή πιο σιγουρα 3. Εγω μονο οταν ειμαι με τον μεγαλο μονοι μας και οχι παντα, αναλογα τα κεφια του, μπορω και πινω κανενα καφεδακι.. Υπομονη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vicky-Elena Posted December 5, 2010 Author Share Posted December 5, 2010 ευχαριστώ για τις απαντήσεις! το'χω όμως απορία.... τι είναι αυτό που κάνει ορισμένα μωράκια ή παιδάκια αγγελάκια και μερικά το αντίθετο? είναι θέμα τύχης? είναι θέμα χαρακτήρα? κληρονομικότητας? και υπάρχουν κόλπα ή μέθοδοι τέλοσπαντων διαπαιδαγώγησης που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση? ή απλά έτσι θα'ναι πάντα? πάντως δε θα ξεχάσω μια κυρία που είχα συναντήσει που είχε 4 παιδάκια όλα τύπος και υπογραμμός και μου είχε πεί πως το μυστικό της ήταν πως ο πατέρας της ήταν αρχηγός στους προσκόπους και της είχε μάθει πως να επιβάλλεται.... άμα απελπιστώ και άλλο με βλέπω να πηγαίνω... στους προσκόπους για συμβουλές! τη λατρεύω την κόρη μου αλλά ώρες ώρες δεν την παλεύω.... ειδικά όταν την ακούει ο κόσμος να ουρλιάζει πχ στο κέντρο της πόλης επειδή θέλει να κοιμηθεί μέσα στο καρότσι της και δυσκολεύεται.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Korina Ge Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Η μικρη μου ειναι 11 μηνων κ ειναι κ μενα υπερκινητικη!Η παιδιατρος μου ειπε πως μακαρι να βγαλει τωρα ολη την υπερκινητικοτητα της για να ειναι πιο ησυχη πιο μετα.. Μαμουνι ολη την ημερα ή θα μπουσουλαει ή θα θελει αγκαλια.... ενταξει εχει καθησει να παιξει γυρω στο 10 λεπτο μονη της αλλα αυτο θα γινει 1 φορα στις 2 μερες. Η μητερα μου μου λεει πως το παιδι βγηκε ετσι γιατι στην εγκυμοσυνη μου ημουν μεσα στο στρες και στα νευρα!!! Κοριτσια δειτε το ετσι... ας ειναι τωρα υπερκινητικα κ οταν μεγαλωσουν θα γινουν αρνακια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MarcoPolo Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Kαι εμενα τα ιδια εκανε 10 μηνων, δεν καθοταν σε αγκαλια μπουσουλαγε και σηκωνοταν σαν το μαμουνι και ηταν και προωρο,11 μηνων περπατησε εκει να δεις γλεντια δεν εχεις δει τιποτα ακομη. Φαντασου οτι σε καροτσι απο οταν περπατησε δεν δεχτηκε να ξαναμπει. Οπλισου με υπομονη και παρτο αποφαση οτι το παιδακι σου ειναι απλα ζωηρο. Και εγω τα ιδια ρωταγα τον παιδιατρο για υπερκινητικοτητα αλλα δεν νομιζω οτι ισχυει αυτο. Απλα ειναι πολυ ζωηρος. Τωρα που ειναι 20 μηνων συνεχιζει και ειναι υπερδραστηριος αλλα βλεπω οτι οταν θελει μπορει να συγκεντρωθει σε κατι αρκει να του κινει το ενδιαφερον. Και εγω ειχα δυσκολη εγκυμοσυνη οποτε μπορει να παιζει και αυτο ρολο. Βλεπω το παιδακι της κουμπαρας μου να καθεται στην κουνια και στο παρκο ωρα μονο του και λεω οντως υπαρχουν και τετοια παιδια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vicky-Elena Posted December 5, 2010 Author Share Posted December 5, 2010 Η μικρη μου ειναι 11 μηνων κ ειναι κ μενα υπερκινητικη!Η παιδιατρος μου ειπε πως μακαρι να βγαλει τωρα ολη την υπερκινητικοτητα της για να ειναι πιο ησυχη πιο μετα.. Μαμουνι ολη την ημερα ή θα μπουσουλαει ή θα θελει αγκαλια.... ενταξει εχει καθησει να παιξει γυρω στο 10 λεπτο μονη της αλλα αυτο θα γινει 1 φορα στις 2 μερες. Η μητερα μου μου λεει πως το παιδι βγηκε ετσι γιατι στην εγκυμοσυνη μου ημουν μεσα στο στρες και στα νευρα!!! Κοριτσια δειτε το ετσι... ας ειναι τωρα υπερκινητικα κ οταν μεγαλωσουν θα γινουν αρνακια τι να πώ... η αλήθεια είναι ότι και εγώ ήμουν πολύ στρεσαρισμένη κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου (και λόγω δουλειάς και λόγω κάποιων επιπλοκών που είχα....) από την άλλη βέβαια μπορεί να μην έχει σχεση το πως νιώθαμε εμείς στη διάρκεια της εγκυμοσύνης για το πως είναι τα μωράκια μας τώρα... υπ'οψιν πάντως ότι γενικά στις μαμάδες μας αρέσει να μας ΄κατηγορούν' για το ότι κάνουν τα παιδάκια μας πχ όταν έλεγα στη δικιά μου μαμά 'γιατί κοιμάται τόσο λίγο η κόρη μου' ή 'γιατί γκρινιάζει τόσο πολύ' πάντα μου έλεγε ή ότι εγώ φταίω κάπως για αυτό ή ότι και εγώ έτσι ήμουν μωρό! η λύση είναι σταμάτησα να το συζητάω μαζί της... οποιοδήποτε θέμα προκύπτει με το μωρό... προτιμώ να γράφω στο φόρουμ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
my billy Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 κ εμεις μια απ τα ιδια! βεβαια ο δικος μου κινειται ασταματητα απο 6 μηνων που μπουσυλησε, κ απο 8 που περπατησε τρελλο τρεξιμο μιλαμε.... αλλα ευτυχως δεν γκρινιαζει συνεχως, κ παιζει κ μονος του μερικα 15' στην ημερα! μου εχει λειψει κ εμενα η αγκαλτσα γιατι οταν παω να τον παρω κανει σαν σκουλκαντερα κ γλιστραει ξανα στο πατωμα! ειναι πολυ ευκινητος κ ευλιγιστος αλλα δεν το θεωρω κακο ωστε να πω οτι εχει προβλημα. νομιζω οτι απλα πρεπει να κανουμε υπομονη!! η δικια σου δεν περπαταει απ οτι καταλαβα. ισως οταν περπατησει κ πηγαινει οπου θελει της φυγει ο εκνευρισμος κ η γκρινια! Quote το παιδι σου δεν ειναι η συνεχεια της ζωης σου, ειναι η αφετηρια της δικης του ζωης! Link to comment Share on other sites More sharing options...
no doubt Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Καλησπέρα, είμαι πρώτη φορά μαμά και η κόρη μου είναι σχεδόν 10 μηνών και ανησυχώ γιατί δεν κάθεται ήσυχη ούτε δευτερόλεπτο. Κινείται ασταμάτητα. Πχ ή μπουσουλάει συνέχεια ή σηκώνεται στηριζόμενη από πχ ένα έπιπλο, μένει όρθια για μερικά δευτερόλεπτα, πέφτει και ξανάσηκώνεται και ξαναπέφτει μπορεί και 40 φορές συνεχόμενα. Στην αγκαλιά μου δεν κάθεται ποτέ (και σε καμία αγκαλιά). Πχ την παίρνω αγκαλιά και γυρνάει συνέχεια δεξιά ή αριστερά να δεί τι θα αρπάξει ή προσπαθεί να μου φύγει τεντώνοντας το κορμάκι της. Εκτός του ότι κινείται συνέχεια, διαμαρτύρεται και συνέχεια... όλη μέρα ασχολούμαστε μαζί της και μόλις την αφήσω ένα λεπτό στο πάρκο της πχ να πάω τουαλέτα ή να ανοίξω την πόρτα κλαίει λές και τί συμβαίνει.... Περνάει τόσες ώρες την ημέρα γκρινιάζοντας! Και τι δεν κάνουμε για να τη διασκεδάσουμε... κοντεύω να πάρω δίπλωμα κλόουν! Αλλά δεν μπορώ ποτέ να ντυθώ με την ησυχία μου (πάντα σπαράζει δίπλα μου γιατί για λίγα λεπτά δεν ασχολούμαι μαζί της) ποτέ πια δεν μπορώ να μακιγιαριστώ και τόσα άλλα πράγματα... Αυτή η υπερκινητικότητα σε συνδυασμό με το άγχος αποχωρισμού με έχουν απελπίσει... αντί να 'μαι μια χαρούμενη μαμά είμαι μια απελπισμένη μαμά... Στην αρχή λέγαμε 'δες τί έξυπνη που είναι', 'τι δραστήρια' κτλ. αλλά πλέον έχω απελπιστεί. Στην καλύτερη περίπτωση στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να χαρώ μια στιγμή ησυχίας με την κόρη μου και στη χειρότερη περίπτωση ανησυχώ πως πάσχει από υπερκινητικότητα ή διάσπαση προσοχής. (Βέβαια ο παιδίατρος είπε ότι είναι πολύ νωρίς για να κάνει κανείς μια τέτοια διάγνωση) αλλά εγώ ανησυχώ. (Όταν ήταν μωράκι είχε κολικούς πολλούς, έκλαιγε ασταμάτητα για πολλές ώρες κάθε μέρα και γενικά δυσκολευόταν πολύ να κοιμηθεί -έχω περάσει τα απίστευτα ξενύχτια-). Βλέπω γύρω μου ένα σωρό άλλα μωράκια στην ηλικία της κόρης μου και είναι τόσο ήσυχα... πχ κάθονται ήσυχα ανάμεσα στους γονείς τους ή στην αγκαλιά κάποιου.... θέλω και εγώ να το ζήσω αυτό!!! Αφού καμιά φορά δεν την παίρνω μαζί μου έξω γιατί δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα!!! Είμαι εξουθενωμένη.... και υπάρχουν φυσικά και διάφοροι που θεωρούν ότι 'φταίω' εγώ ότι δεν τη διαπαιδαγωγώ σωστά κτλ. πχ 'άστην να κλαίει, θα μάθει, εσύ την κακομαθαίνεις κτλ.... (και το γ**** της υπόθεσης είναι ότι έχω διαβάσει ένα σωρό βιβλία με συμβουλές για το τί να κάνετε με το παιδί σας...) τι φταίει άραγε? η προσωπικότητα της κόρης μου? έχει κάτι? κάνω εγώ κάτι λάθος? είμαστε απλά άτυχοι σε αυτό το θέμα? μέχρι σε παιδοψυχολόγο σκέφτομαι να πάω! Καλωσήλθες στο κλαμπ των μαμάδων! Το μωρό σου δεν είναι υπερκινητικό. Η υπερκινητικότητα είναι "πάθηση". Το μωρό σου είναι φυσιολογικότατο και ζωηρό, όπως είναι όλα της ηλικίας του. Αν βλέπεις ένα ήσυχο παιδί, δεν ξέρεις αν είναι πάντα έτσι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aleca Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 εμενα ο πρωτος ηταν καλουλης...ηθελε αγκαλιες αλλα ηταν ηρεμο μωρο. Νομιζα πως ηταν ζωηρος εγω τοτε βεβαια....μεχρι που γεννησα τον δευτερο!...δεν εχω λογια! Ευτυχως τωρα περπαταει και νιωθει λιγο ανεξαρτητος γιατι στους 9-10 μηνες αναρρωτιομουν αν εχει καποιο 'προβλημα'..... Θελω να πιστευω οτι θα ηρεμησει μεγαλωνοντας, μια που ο ηρεμος μου (ο πρωτος), ζωηρεψε!!!!!!!!! Quote η ευτυχία 12/7/2006 η ολοκλήρωση 18/11/2009 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aeriko Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Κι εγώ δεν πιστεύω ότι το μωρό σου είναι υπερικινητικό. Είσαι πρωτομάνα όπως είμαι κι εγώ και κάναμε τα ίδια λάθη. Πέσαμε από πάνω τους. Αλλά έρχεται η στιγμή που θέλουν να μείνουν και λίγο μόνα τους και τελικά πιστεύω ότι είναι μέχρι να καταλάβουν πόσα πράγματα μπορούν να κάνουν μόνα τους. Αυτό με το πάρκο το είχε και η δικιά μου. Πήρα μαλακά μπαλάκια λοιπόν και φρόντιζα να κάνω ό,τι έπρεπε να κάνω εντός του οπτικού της πεδίου και να της πετάω τα μπαλάκια μέσα στο πάρκο για να μου τα ξαναπετάξει έξω και πάλι από την αρχή... μέσα στο πάρκο είχα και πολλά παιχνίδια οπότε κάποια στιγμή βαριόταν και ασχολιόταν για λίγο με κάποια από αυτά. Στους 10 μήνες ήταν που άρχισα και την ελαφριά αδιαφορία στην γκρίνια της. Δηλαδή γκρίνιαζε και καθόμουν και την κοίταγα χωρίς καμμία γκριμάτσα και χωρίς να πω λέξη πλην του "όταν σταματήσεις να γκρινιάζεις θα σε πάρω"... το έκανα καμμια 10αριά φορές και ψιλοσταμάτησε. Ποτέ δεν την έβγαλα από το πάρκο τη στιγμή που το ζητούσε με γκρίνια. Έμαθε ότι ο τρόπος για να την βγάλω από το πάρκο ήταν απλά να μου δείξει τι ήθελε. Κουράγιο γιατί μόλις περπατήσει έρχονται τα πιο δύσκολα και εκεί πρέπει να είσαι όντως πρόσκοπος Θέλουν σταθερή αντιμετώπιση... τόσο όσο και η δική τους σταθερή ακούραστη στάση Quote δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο! (Λορέτα Ποντικίνα) Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω! Link to comment Share on other sites More sharing options...
elenik Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 Όταν ήταν μωράκι είχε κολικούς πολλούς, έκλαιγε ασταμάτητα για πολλές ώρες κάθε μέρα και γενικά δυσκολευόταν πολύ να κοιμηθεί -έχω περάσει τα απίστευτα ξενύχτια- Οποτε ηταν ολη μερα αγκαλιτσα :lol: Βλέπω γύρω μου ένα σωρό άλλα μωράκια στην ηλικία της κόρης μου και είναι τόσο ήσυχα... πχ κάθονται ήσυχα ανάμεσα στους γονείς τους ή στην αγκαλιά κάποιου.... θέλω και εγώ να το ζήσω αυτό!!! Αφού καμιά φορά δεν την παίρνω μαζί μου έξω γιατί δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα!!! Είμαι εξουθενωμένη.... και υπάρχουν φυσικά και διάφοροι που θεωρούν ότι 'φταίω' εγώ ότι δεν τη διαπαιδαγωγώ σωστά κτλ. πχ 'άστην να κλαίει, θα μάθει, εσύ την κακομαθαίνεις κτλ.... (και το γ**** της υπόθεσης είναι ότι έχω διαβάσει ένα σωρό βιβλία με συμβουλές για το τί να κάνετε με το παιδί σας...) τι φταίει άραγε? η προσωπικότητα της κόρης μου? έχει κάτι? κάνω εγώ κάτι λάθος? είμαστε απλά άτυχοι σε αυτό το θέμα? μέχρι σε παιδοψυχολόγο σκέφτομαι να πάω! Μου θυμιζεις τοσο μα τοσο εμενα οταν ηταν μικρος ο Βασιλης.:lol: Θυμαμαι ολα τα παιδακια στον παιδιατρο μωρακια μικρα - μικρα με το "βλεμα της αγελαδας" και το δικο μου να κοιταει τρθγυρω και να κανει λες και εχει "παλουκια":lol:. Θυμαμαι να ζηλευω και να λεω θελω κι εγω ενα με το βλεμα της αγελαδας και να με λοξοκοιτανε γυρω γυρω (η κουραση σε κανει και λες πολλα :lol:). Να με κραζουν και να ερχονται ολοι οι "ειδικοι" γονεις και μη και να λενε και εκεινοι οτι φταιω εγω και οι πολλες αγκαλιες κλπ. Αχ... ποσα μου θυμισες. Δεν θα σε παρηγορησω λεγοντας σου οτι ολα θα πανε καλα και θα ηρεμησει και φαση ειναι κλπ. Εχεις ενα παιδι με εντονη προσωπικοτητα. Και ναι ξερει τι θελει και το απαιτει. Και ισως να ειναι κουραστικο αλλα δεν ειναι απαραιτητα αρνητικο, και σιγουρα δεν σημαινει πως εχει κατι το παιδι. Το καθε παιδι εχει την προσωπικοτητα του. Δεν την δημιουργουμε. Απλα την καλλιεργουμε. Ολα ειναι καλα και κουραγιο να εχεις να αντεξεις:lol: Παρε το "Ζωηρα Παιδια" και ισως καταλαβεις πολλα. Συμβουλη ομοιοπαθουσας :Καθαρη οριοθετηση μεγαλωνοντας. Quote Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aeriko Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 elenik είναι το κατάλληλο thread για να στο πω: Η υπογραφή σου "Δεν ειναι καθηκον μας να κανουμε τα παντα για το παιδι . Καθηκον μας ειναι να μαθουμε το παιδι να κανει τα παντα μονο του !! " Ρ.Ντράικορς έχει γίνει για μένα το βοήθημά μου! Πάνω σε αυτό πατάω για ό,τι θέλω να κάνω με τη μικρή! Και αυτό απαντάω σε όσους μου το παίζουν φωστήρες για το μεγάλωμά της Quote δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο! (Λορέτα Ποντικίνα) Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω! Link to comment Share on other sites More sharing options...
dwraki Posted December 5, 2010 Share Posted December 5, 2010 εμεις παλι ειμαστε απο τα ησυχα παιδια!!!!!ο μικρουλης μου ηταν τοοοοοοοοοοοοοοσο πολυ ησυχος και ειναι ακομα. και παιζει μονος του αρκετη ωρα,και καθετε διπλα μας στον καναπε να παιξουμε και γενικα ειναι πολυ βολικο μωρακι.βεβαια τωρα τελευταια που περπατησε(αργησε να περπατησει,ηταν και προωρακι 1μιση κιλου)αρχησε να ζωηρευει,θελει ολο κατω και αν δεν γινει το δικο του θυμωνει πολυ και κοκκινιζει ολοκληρος!!!!!αφου να φανταστητε οτι με πιανει στο χερι και προσπαθει να το σφυξει τοσο πολυ που τρεμει απο τα νευρα τουισως να ειναι η δυσκολη περιοδος αυτη που βγαζει ο καημενος δοντακια(σε μια μερα εβγαλε 3 και τωρα αλλα 2 μαζι.ασε που ολο το στοματακι του ειναι ασπρο)και αυτο να του φερνει υπερ ενταση.ποιος ξερει........θα φανει!!!!!!! Quote Ο θησαυρος μας ειναι ολη μας η ζωη!!!!:p11/06/2009:p Θεούλη μου....βοήθησε μας........ Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.