Η δικιά μου ιστορία

[mini mouce]

Καλημερα σε όλα τα μελη εδω! Διαβαζω πολυ καιρο το forum και ειλικρινα με βοηθησε παρα πολυ σε ολο αυτο το δυσκολο τελευταιο διαστημα που περασε! Και λεω περασε γιατι πριν από λιγες ημερες εγινε και το δικαστηριο...

Αλλα ας πω την ιστορια μου. Ειμαι 38 ετων και εχω μια κορη απο πρωτο γαμο ηλικιας σημερα 15 ετων και μια μπεμπουλα 5 μηνων. Ημουν χωρισμενη 7 χρονια και γνωρισα το δευτερο συζυγο μου (συνομιληκος μου) μεσω ενος sight κοινωνικης δικτυωσης (μεγάαααααααααααλο λαθος) το τελος του 2008 και παντρευτηκαμε σε 1 μηνα μεσα (τεράααααααααααστιο λαθος). Ολο αυτο κρατησε 1,5 χρονο. Επειδη ζουσαμε σε διαφορετικες πολεις 300 και χλμ αποσταση κι εγω οντας δημ.υπαλληλος επρεπε να επικαλεστω λογους για να ζητησω αποσπαση οπως κι εγινε με τον γαμο. Απο την αρχη ο γαμος μας ειχε εντασεις και διαφωνιες κυριως επειδη ο πρωην αντρας μου ηταν ενας κακομαθημενο παιδακι (που ολα τα ηθελε στα χερια), που ετρεχε στη μαμα του να με κατηγορει (εκεινη τον εφτιαξε ετσι ομως) για ο,τιδηποτε , δεν ηξερε να στεκεται σε μια σχεση σοβαρη πολυ περισσοτερο μεσα σε 1 γαμο και ειχε θεματα με το ποτο και τον τζογο (αυτα αν ειχαμε σχεση περισσοτερο θα τα ειχα δει-μεγάαααααααααλο λαθος μου)! Η κορη μου εκεινο το διαστημα που ειχα φυγει ζουσε με τους γονεις μου στην πολη καταγωγης μου μεχρι το τελος της σχολικης της χρονιας. Ημουν πολυ ερωτευμενη μαζι του και ημουν αποφασιμενη να τον αλλαξω (νομιζα ηλιθιωδως οτι κατι τετοιο μπορει να συμβει). Και προσπαθουσαμε να κανουμε μωρακι γιατι το θελαμε παρα πολυ και εγω νομιζα παλι ηλιθιωδως οτι τουλαχιστον ενα παιδι θα τον ωριμαζε. Δουλευε σε μια επιχειρηση μικρη διαφημιστικη και εβγαζε χρηματα καλα τουλαχιστον αυτο ελεγε, αλλα απο την αρχη δεν συνεφερε οικονομικα στο σπιτι μας σχεδον τιποτα και ζουσαμε ουσιαστικα με τον δικο μου μισθο, καρτες που ειχα και δανεια που πηρα στο ονομα μου (ΗΛΙΘΙΑ) γιατι εκεινος ειχε να κανει φορολογικη δηλωση χρονια. Τελοσπαντων τυφλα ερωτευμενη ανεχτηκα και το πρωτο χαστουκι και το δευτερο και το τριτο και τοτε που μου εριξε τοσο πολυ ξυλο (μεθυσμενος) που μου μαυρισε το αριστερο ματι. Οι δικοι μου μακρια τοτε δεν ηξεραν τιποτα αλλα οι δικοι του τα ηξεραν ολα. Η μανα του μου ελεγε να κανω υπομονη κι οτι δεν ειναι κακος κι οτι θα σταματησει κι οτι απλα πιεζεται κλπ κι οτι κι εκεινη ανεχτηκε ξυλο και βρισιμο. Σημειωτεον οτι ηταν και ειναι ο αγαπημενος της σε σημειο παθολογικο και τον διαχωριζει απο τα υπολοιπα παιδια της. Εγω σκεφτομουν τι να κανω και οτι δεν πρεπει να μαθουν τιποτα οι δικοι μου αλλα η αληθεια ειναι οτι ημουν τοσο ερωτευμενη (τωρα το βλεπω καθαρα) που δεν αποφασιζα να φυγω. Μενω εγκυος (4 μηνες μετα την αρχη του γαμου μας) σε μια παλινδρομη κυηση το ιδιο διαστημα που εκεινος ανοιγε την δικη του μικρη επιχειρηση μεσω ΟΑΕΔ και χρησιμοποιωντας λεφτα απο τα δανεια που ειχα παρει. Η ψυχολογια μου οσο χαλια μπορει να ειναι, ακομη ημουν με αδειες απο τη δουλεια μου γιατι δεν ειχε ολοκληρωθει η αποσπαση μου. Τελικα ερχεται η αποσπαση αρχιζω δουλεια, εκεινος ανοιγει το γραφειο του βαζει συνεταιρους και κανει ονειρα μεγαλα για να γινει εκδοτης εφημεριδας. Ολα αυτα με ξενα χρηματα, των συνεταιρων του. Το προσον του παντα ηταν να πειθει με τα λογια ευκολα ολους. Το καλοκαιρι περασε με εκεινον να ειναι στο γραφειο απιστευτες ωρες, εγω μονη μου σε μια ξενη πολη στο σπιτι. Μου ειχε παρει και χρησιμοποιουσε και το αυτοκινητο μου γιατι εκεινος δεν ειχε δικο του. Με την μητερα του ειχαμε απομακρυνθει γιατι ηταν ο τυπος της πεθερας που τα εχει ολα αψογα και μπορει να μη σου κανει παρατηρηση αμεσα αλλα παντα να παιρνει τον γιοκα της τηλεφωνο να τον ρωτησει αν θελει να φαει το φαγακι της (αν και μαγειρευα καθημερινα και πολυ ωραια οπως ελεγε εκεινος) και να μη μου τηλεφωνει ποτε εμενα. Και αρχες φθινοπωρου μαθαινω ξανα οτι ειμαι εγκυος. Η εγκυμοσυνη προχωραγε ευτυχως χωρις θεματα αυτη τη φορα τουλαχιστον στην αρχη, η δουλεια του αρχισε να καταρρεει, τα νευρα του ηταν απιστευτα και επειδη πια δε σηκωνε χερι πανω μου ειχαμε την ψυχολογικη βια καθημερινα σχεδον. Καθε φορα που μαλωναμε εβριζε με τα χειροτερα λογια (που...να κλπ), προσπαθουσε να με υποτιμησει γιατι ειχαμε και διαφορα οσον αφορα το μορφωτικο μας επιπεδο και ειχε και αλλα θεματα ηλιθια μικροπρεπη (π.χ.θεμα καθαριοτητας ελεγε γιατι ειχε μαθει απο τη μανα του που ειναι αρρωστη με το καθαρισμα-απλα εγω δεν ξεσκονιζα καθε μερα. Να φανταστειτε η μανα του την επομενη της κηδειας του αντρα της εκανε γενικη στο σπιτι!!!!!!!!!). Καθε φορα που μαλωναμε σηκωνοταν και εφευγε απο το σπιτι και κοιμοταν ή στο γραφειο του ή στη μανα του. Ειχε ερθει και ζουσε πια μαζι μας και η κορη μου και με εβλεπε καθε μερα να μαραζωνω (τι ημουν αιτια να ζησει το πουλακι μου!!!). Μεσα σε ολα αυτα αρρωσταινει και πεθαινει ο πατερας του σε διαστημα 5 μηνων. Εκεινος ετρεχε με τον πατερα του το διαστημα της ασθενειας του, τη δουλεια του την ειχε παρατησει εντελως και φυτοζωουσαμε με τον δικο μου μισθο και καποια μικρη συνδρομη των δικων μου χωρις να πληρωνουμε ενοικια. Τους τελευταιους μηνες αρχισα με ολα αυτα να εχω και συσπασεις. Εκεινος δεν ενδιαφεροταν για τιποτα ουσιαστικα ουτε να δει τι θα γινει με δουλεια, η μερα του ηταν καφες σε ενα φιλο του, αθλητικες εφημεριδες, υπνος, κινο,στοιχημα και κανα ουισκακι να πινει το βραδυ (του το ειχα κοψει το πολύ). Δεν ενδιαφεροταν καν πως θα βρουμε τα χρηματα για να γεννησω, γιατι και στην πρωτη εγκυμοσυνη και στη δευτερη με παρακολουθουσε ιδιωτης γιατρος, η ιδια, της οποιας και καλως ειχα απολυτη εμπιστοσυνη. Οταν του εκανα νυξεις να παω να γεννησω στον τοπο μου που εχει την καλυτερη πανεπιστημιακη μαιευτικη κλινικη στην Ελλαδα γιατι εβλεπα οτι θα ειχαμε προβλημα αρνιοταν κατηγορηματικα και γινοταν τουρκος και με ελεγε βλαχα (εννοωντας οχι στην καταγωγη αλλα χωριατα γιατι ειμαι απο μια πολη μικροτερη κατα 100.000 κατοικους απο αυτόν!). Ηθελε οπωσδηποτε να γεννησω εκει κι αν οχι στο μαιευτηριο που ξεγεννουσε η γιατρος μου στο αθλιο νοσοκομειο της πολης του που φυσικα αρνιομουν εγω. Να αναφερω οτι η αδερφη του εμεινε εγκυος 5 μηνες μετα απο μενα μετα απο 7 χρονια προσπαθειων και θα γεννουσε σε ιδιωτικο μαιευτηριο αλλα εκεινη ηταν η αδερφη του εγω ημουν η βλαχα!. Μην αντεχοντας αλλο μετα απο εναν τεραστιο καυγα κι αφου ειχε ξαναφυγει απο το σπιτι Σαββατο του Λαζαρου, Μ.Δευτερα σχεδον 9 μηνων εγκυος τα μαζευουμε και φευγουμε με την κορη μου αποφασιμενη να τελειωσει το θεμα. Ηθελα επιτελους να ηρεμησω γιατι δεν αντεχαμε αλλο ουτε εγω, ουτε η κορη μου, ουτε η μπεμπουλα μεσα στην κοιλια. Και παω στους δικους μου. Εξαφανισμενος 3 μερες, και μετα μου στελνει εξωδικο κατηγορωντας με για τον καυγα μας και με παρακαλουσε να γυρισω πισω να γεννησω εκει στην πολη που ζουσαμε, οπου ηθελα εγω, και αν μετα τη γεννα ηθελα να φυγω να εφευγα. Ηλιθια, και ακομη να τον αγαπαω τα ξαναμαζευω και Μ.Παρασκευη γυριζω πισω. Συζητησαμε υποσχεθηκε οτι θα βρει δουλεια και οτι ολα θα αλλαξουν. Ετσι περασε ο καιρος μεχρι να γεννησω. Παιρνει και την επιδοτηση και πια ειχαμε χρηματα για την γεννα. Αλλα ετσι οπως την πηρε σιγα σιγα την επαιξε στον τζογο!!!!!!!!!!! Παμε να γεννησω ερχεται με το καλο η μπεμπουλα μας στον κοσμο, ερχονται και οι δικοι μου να με δουνε και ο κυριος ειχε επικοινωνια με μια πρωην του απο την οποια εμαθα οτι ζητησε και λεφτα για την γεννα!!!!!!! Το ανακαλυψα με μηνυμα στο κινητο του. Δευτερα γεννησα, Τριτη μεσημερι εγινε καυγας για αυτο το θεμα και απο εκεινη τη μερα εξαφανιστηκε. Οι δικες μου ορμονες να εχουν τρελαθει!!!!!!! ΑΡΧΙΣΕ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΒΡΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙ ΚΑΝ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΜΟΛΙΣ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ (στην κυριολεξια ειχα ξεχασει το ονομα μου, νομιζα οτι με ελεγαν ΠΟΥ....ΝΑ). Εμενε στη μανα του γιατι στο σπιτι μας ηταν οι δικοι μου. Ερχεται Τεταρτη μου αφηνει τα χαρτια απο το ληξιαρχειο, μου αρπαζει (στην κυριολεξια) την μπεμπα απο τα χερια ευτυχως μονο για 5 λεπτα, μαθαινει εντωμεταξυ η μανα του απο τους δικους μου οτι εχει φαει τα λεφτα της γεννας τον διωχνει απο το σπιτι και αυτος μη αντεχοντας τιν απορριψη της κανει αποπειρα αυτοκτονιας ελεγχομενη με χαπια. Πεμπτη ειδοποιει ο ιδιος το ΕΚΑΒ και τον πανε στο νοσοκομειο. Παρασκευη βγαινω απο το μαιευτηριο με τους δικους μου πληρωνοντας εγω (κλινικη και γιατρο) με δανειο απο τη θεια μου γιατι δυστυχως δεν ειχαν οι δικοι μου (ειχε βγει σε συνταξη ο πατερας μου και ηταν 5 μηνες απληρωτος) και συνδρομη 500? της μανας του. Εκεινος στο νοσοκομειο. Εγω να μην ξερω τι να κανω, η μανα του με παρακαλαγε να τα ξαναβρουμε για την μπεμπα μας, οι δικοι μου να με στηριζουν σε ο,τι θελω, η κορη μου η μεγαλη να μη θελει να τον ακουσει αλλα αποφασιμενη να δεχτει ο,τι και να αποφασιζα. Τελικα Τεταρτη βγαινει απο το νοσοκομειο με διαγνωση χρονιας βαριας καταθλιψης, αγωγη φαρμακευτικη και συμβουλευτικη(στην οποια αρνηθηκε να παει) και κανοντας μια συζητηση μπροστα στους δικους μου και στη μανα του ειπαμε να ξεκινησουμε απο την αρχη. Σε 10 μερες παλι απιστευτος καυγας (για ασημαντη αφορμη οπως παντα ) με ξαναβριζει, ριχνει και μια σφαλιαρα, φευγει, μας τα βρισκει η μανα του, σε αλλες 10 μερες ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΑΥΓΑΣ μου αρπαζει το παιδι απο τα χερια να την κοιμισει αυτος και αρχιζει να απειλει και του λεω ΤΕΡΜΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ και σηκωνεται και φευγει αφου ειχε βρισει ασχημα και την κορη μου την μεγαλη. Η μπεμπα τοτε ηταν 34 ημερων. Ερχονται οι δικοι μου για να τα μαζεψουμε και να φυγουμε. Παω στην Αστυνομια και δηλωνω οτι αυτος εφυγε απο το σπιτι και δεν εχει δωσει σημειο ζωης παρα μονο με υβριστικα μηνυματα κι οτι εγω θα φυγω στην πολη μου μαζι με τις κορες μου. Ακολουθησαν βρισιδια ασχημα, καταπτυστα με μηνυματα (που ντρεπομαι να τα σκεφτομαι) και μια επιθεση ερχομενος σαν τρελος να με σκοτωσει γιατι ειχα παει το παιδι στον γιατρο χωρις αυτον. Ειχε ερθει αποφασισμενος να με σκοτωσει, να προσπαθει να σπασει τη πορτα , να πεταει πετρες στο μπαλκονι, να βριζει αυτος, η μανα του (να φωναζει αυτη οτι αφησα και τα ενοικια απληρωτα!) και η αδερφη του (6 μηνων εγκυος! να φωναζει ΒΛΑΧΑΑΑΑΑ) να βριζουν και την κορη μου και να τους εχουν ακουσει τουλαχιστον 3 τετραγωνα. Ακολουθησαν μυνησεις εκατερωθεν και εγω να ειμαι στην Αστυνομια να περναω αυτοφωρο με τον πατερα μου και να μου φερνει η μανα μου με την κορη μου την μπεμπα να τη θηλασω εκει μεσα. 39 ΗΜΕΡΩΝ ΛΕΧΩΝΑ!!!!!!! Ευτυχως τον καταλαβαν κι εκει οτι ο ανθρωπος δεν ειναι καλα και μας φερθηκαν με τον καλυτερο τροπο και εμενα και τον πατερα μου (καρδιοπαθης). Ολα αυτα Πεμπτη βραδυ. Παρασκευη πρωι με παιρνουν απο το Πρωτοδικειο και μου λενε οτι εχει οριστει ακροαση για τη ληψη προσωρινων μετρων για την μπεμπα για τη Δευτερα. Σαββατο θα μετακομιζαμε. Βρισκουμε ενα δικηγορο τρεχουμε στα Δικαστηρια ειδαμε περι τινος προκειται (επιμελεια και επικοινωνια) και τελικα ο δικηγορος καταφερνει και παιρνει αναβολη για την Τριτη. Κανουμε την μετακομιση, παμε την Τριτη ξανα πισω (με την μπεμπα φυσικα γιατι θηλαζα και θηλαζω αποκλειστικα) για τα προσωρινα μετρα και ο κυριος ειχε την αξιωση να με υποχρεωσει ο δικαστης να μεινω εκει πραγμα που φυσικα δεν εγινε δεκτο γιατι αλλωστε ειχε ληξει η αποσπαση μου, μας ειχαν κανει εξωση απο το σπιτι που μεναμε και εγω δε θα νοικιαζα ενα σπιτι εκει, αφου δεν ημουν απο εκει και δεν δουλευα εκει πια. Η αποφαση ηταν να ερχεται καθε ΣΚ να βλεπει το παιδι πραγμα που δεν εγινε ποτε. Μας εβρισε μεσα στο δικαστηριο οταν περιμεναμε να βγουνε οι δικηγοροι απο τα γραφειο του προεδρου, επεσε πανω στο καροτσι του παιδιου και ηθελε να την σηκωσει αγκαλια ενω κοιμοταν και ηρθε και τον απομακρυνε ενας αστυνομικος. Απο εκεινη την ημερα αρχιζει ενας ΓΟΛΓΟΘΑΣ απιστευτος. Να βριζει εμενα τον πατερα μου την μανα μου και τους 3 αδερφους μου (με ευτυχισμενες οικογενειες οι 2) με τον χειροτερο τροπο, να μας απειλει οτι θα μας σκοτωσει, ολα αυτα με mail και sms. Να προσπαθει να με διαβαλει αλλοτε λεγοντας οτι ειχα 2 γκομενους στη δουλεια μου και θα κανει dna, αλλοτε οτι εκανα υπεξαιρεση χρηματων απο τη δουλεια μου και να προσπαθει να χασω την δουλεια μου, αλλοτε να στελνει κειμενα σε blogs και να με υβριζει και να με εξευτελιζει ως προσωπικοτητα, να αναρτα στο διαδικτυο ο,τι μακακια μπορειτε να φανταστειτε. Κι ολα αυτα στο 'ονομα της αγαπης' που εχει για την μπεμπα. Πηρε ολο κι ολο μια φορα τηλ στη 1 το βραδυ ταχα να ρωτησει για το παιδι και κατεληξε στο γνωστο υβρεολογιο σε μενα και στον πατερα μου, δεν ηρθε ποτε, παρα μονο ηθελε με την τρομοκρατια να του παραδωσω το παιδι, ακουσον ακουσον!!!!!!!!!! Και ολα αυτα συνεχιστηκαν 2 μηνες. 2 μηνες απιστευτου αγχους και στεναχωριας σκεπτομενη τι τραβανε οι δικοι μου εξαιτιας μου και στο τελος να φοβαμαι πραγματικα για τη ζωη μου! Μετα απο μια τελευταια αναρτηση σε γνωστο blog επενεβη η Διωξη Ηλεκτρονικου Εγκληματος τον εσωσαν απο νεα αποπειρα αυτοκτονιας και αρχισε πια να παρακολουθειται απο ψυχιατρους μη κυβερνητικης οργανωσης που συνεργαζεται με τη αστυνομια και να παιρνει την πρεπουσα φαρμακευτικη αγωγη για την περιπτωση του. Ολα αυτα τα ξερω γιατι διαβαζα το συγκεκριμενο blog. Μου στελνει κι ενα μηνυμα οτι ξεγραφει το παιδι ειπωμενο πολυ ασχημα και ειχαμε ησυχια για 1 μηνα. Η εκδικαση των ασφαλιστικων μετρων φυσικα εκκερεμουσε για τις 6/10. 5 ημερες πριν το δικαστηριο κανει μια επαφη μαζι μου παντα με μηνυμα, αλλαγμενος εντελως χωρις υβρεολογιο και μου προτεινει να τα βρουμε εξωδικαστικα για το καλο του παιδιου. Αρχισαμε μια επικοινωνια μου ειπε τι ηθελε του ειπα τι μπορει να γινει και τελικα σημερα αφου ειχε υπογραφει ενα ιδιωτικο συμφωνητικο μεταξυ μας εγινε το δικαστηριο και το επικυρωσε ο Προεδρος. Αναμενουμε τυπικα την αποφαση σε 20 μερες. Δεν εχω αξιωση χρηματικη απο εκεινον ξερω οτι δεν μπορει να προσφερει (μη νομιζετε οτι ειμαι καμια πλουσια με ενα χαμηλο μισθο δημ. υπαλληλου και μεγαλωνοντας 2 παιδια η μεγαλη Α΄Λυκειου) αν και ειπε οτι θα προσφερει υλικα για το παιδι.

ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ. Νοικιασα και σπιτι στο οποιο μετακομιζω τις επομενες ημερες γιατι μεχρι τωρα μεναμε στους γονεις μου.

Το θεμα ειναι οτι θελει να ειναι μπαμπας για το παιδι του κι οτι θα αρχισει να ερχεται να την βλεπει (ετσι λεει τουλαχιστον, γιατι μεχρι να το δω δε θα το πιστεψω) να τον γνωρισει επιτελους και μακαρι να αναπτυξουν μια σωστη και αγαπησιαρικη σχεση. Μακαρι να λυσει ολα του τα θεματα και βασικα να τα βρει με τον εαυτο του, ετσι θα ειναι και σωστος πατερας για την μπεμπα μας. Φυσικα το μονο ατομο που θα εχω επαφη μαζι του θα ειμαι εγω, γιατι με ολα οσα εγιναν και ειπωθηκαν απο πλευρας του κανεις δε θελει να τον δει μπροστα του (και με το δικιο τους) και πιστευω και οτι και εκεινος ντρεπεται. Ας ειναι κι ετσι! Να μου πειτε εγω πώς θα τον αντικρυσω ξανα? Δεν τον μισω, ποτε δεν τον μισησα ειναι ο ανθρωπος με τον οποιο εκανα το μικρο μου πανεμορφο αστερακι. Αυτο που ηθελα παντα ηταν να ειναι σωστος απεναντι στο παιδι του, ασχετα με το τι περασα εγω... Τωρα εχουμε καποιες μερες που την βλεπει σε βιντεοκληση καθημερινα για λιγα λεπτακια και ελπιζω συντομα να μπορεσει οικονομικα και να ερθει να την δει απο κοντα. Γιατι πρεπει επιτελους να αρχισει η γνωριμια τους! Κι αν ολα πανε καλα αργοτερα στο μελλον, αλλωστε το συμφωνητικο ειναι για 3 χρονια και το ζητησα εγω, θα συζητησουμε εκ νεου για να την παιρνει καποιες φορες να την παει στην πολη του. Ολα αυτα βεβαια ειναι μακρινα και θα εξαρτηθουν και απο τη θεληση της ιδιας της μπεμπας τοτε και απο την μεταξυ τους σχεση. Μακαρι να πανε ολα καλα για ολους μας!!!!!

Συγγνωμη για το πολυ πολυ μεγαλο post αλλα ειναι η πρωτη φορα που τα βγαζω απο μεσα μου...ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...

[birmgirl]

τι τράβηξες και εσύ βρε κοπέλλα μου!!! πολύ μεγάλος γολγοθάς! εγς πάντος σεν θα άντεχα να περάσω μια τέτοια δοκημασία!!! συνχαριτήρια που αντεξεσ αυτό το μαρτύριο! καλά έκανες και έγραψες την ιστορία σου εδω!!! πιστεύω θα την διαβασουν αρκετοί και θα σε καταλάβουν!!!

[zitamar]

να σου πω την αληθεια εγω θα περιμενα να μεγαλώσει αρκετα η μπεμπουκα για να του την δωσω στην πολη του,και όταν θα ερχόταν να την δεί σπίτι πάντα θα προσπαθουσα να υπαρχει εκει και κάποιος άλλος,τι θα γίνει αν του τη "δώσει" και θέλει να σε εκδικηθεί μέσω του παιδιού??τόσα έχουμε ακουσει να γίνοντε....

Εσυ πολύ καλα έκανες και μετακομισες γιατι χρειάζεσαι ηρεμια να μεγαλώσεις το παιδάκι σου και για να μην ξεχνιόμαστε το τι θα έχει τραβήξει ψυχολογικά και η μεγαλύτερη σου κόρη που σίγουρα είναι σε μία ηλικία που σε χρειάζεται. Λάθη γονέων... Ηρεμησε,ξεκίνησε ξανα μία νέα ζωη και δώσε μία σωστη ευκαιρία να μεγαλώσουν τα παιδάκια σου σε ένα φυσιολογικό ήρεμο περιβάλλον... πρεπει και εσυ να ζήσεις την ζωή σου και να τα αφησεις όλα πίσω σου!!!

[ΜΑΝΩΛΙΑ]

ελπιζω ολα να πανε καλα,τωρα πια.. αλλα προσεξε μην ξανακυλησεις τωρα που γλιτωσες.... εγω προσωπικα δεν θα ηθελα να ειχε καμια επαφη ουτε με εμενα αλλα ουτε με το παιδι μου κ δεν υπηρχε περιπτωση να του το εμπιστευομουνα κ ποτε... φιλικα παντα παναγιωτα

[May'11]

ΓΟΛΓΟΘΑΣ!!!Μπράβο που μέτα απο όσα σου έκανε θέλεις να κρατήσει επαφή με το παιδί.Καλή αρχή στη νέα σας ζωή και να είσαι πιο προσεκτική με τις επιλογές σου γιατι εκτός απο 'σένα αφορούν άμεσα και τα δύο σου αγγελούδια.

[ioanna81]

χαρας το κουραγιο σου. Σκεψου το καλα αν θα πρεπει να το παιρνει μονος του γιατι οι ανθρωποι δεν αλλαζουν. Μπορει να σου το παιζει καλος οταν μιλατε στο τηλ αλλα απο κει και περα δεν ξερεις τι κανει και πως ειναι. Εγω δεν υπηρχε περιπτωση να τον εμπιστευομουνα και να του εδινα το παιδι αν δεν υπηχε αλλος μπροστα του δικου μου περιβαλλοντος.

[sesame]

Δεν ξέρω αν ένας τέτοιος άνθρωπος είναι καλό να βρίσκεται στη ζωή οποιουδήποτε πόσο μάλλον ενός παιδιού.....

Βρε κοπέλα μου είχες τη δουλίτσα σου, το σπιτάκι σου, τη ζωή σου........τι σου ρθε να "ακολουθήσεις" ένα τίποτα, έναν ψευτοέρωτα?

Και μάλιστα να παντρευτείς αυτό το τίποτα.........

Στα 20 χωρίς άλλες υποχρεώσεις και χωρίς εμπειρίες άντε να το καταλάβω, είναι εύκολο να την πατησεις, αλλά στα 38?

Κι έχοντας ένα παιδί που το άφησες να ζήσει αλλού (έστω και στους δικούς σου).....τι να πω......στη θέση σου δε θα άφηνα ποτέ το παιδί μου για να ακολουθσω τον πρώτο τυχόντα.....όσο σκέφτομαι τι πέρασε κι αυτό...(εσένα ήταν επιλογή σου, λανθασμένη, αλλά επιλογή σου).....

Τι να πω....όσο το σκέφτομαι, τόσο δε βρίσκω λογική σε όλο αυτό......

ήθελες οπωσδήποτε να ξαναπαντρευτείς?

Μα ο γάμος είναι φυσική συνέπεια μιας σχέσης.....κι αν θέλουμε να κρατήσει μιας ώριμης σχέσης, δεν γίνεται αμέσως αμέσως κι από "αρπαχτές" στο νετ με τον κάθε ψυχάκια......

Τι να σου πω...καλά μυαλά......

Τουλάχιστον σε μια εποχή κρίσης, έχεις μια σίγουρη δουλειά να ζήσεις τα παιδιά σου....

[mini mouce]

καλησπερα σε ολους!!!!!!εχετε απολυτο δικιο για τα δικα μου λαθη τα οποια τα πληρωνω κι ελπιζω να μην πληρωσουν ξανα τα παιδια μου!!!!!!!σιγουρα ΕΜΑΘΑ!!!!!απλα ηθελα να προσφερω στη μεγαλη μου κορη μια οικογενεια γιατι ο γεννητορας της απο τοτε που ξαναπαντρευτηκε την ξεχασε εντελως και δεν εχει καμια σχεση μαζι της!!!!!!δεν ξερουμε καν που βρισκεται και φυσικα ουτε καν το τηλεφωνο του!!!!!!!ξερουμε οτι ζει μονο απο την διατροφη που βαζει επειδη ειναι στρατιωτικος και δεν μπορει να κανει αλλιως....

οσον αφορα το θεμα της επικοινωνιας του νεου πρωην συζυγου μου με το παιδι θα δειξει τι θα γινει...δεν ειμαι καν σιγουρη οτι θα αρχισει να ερχεται να την βλεπει..αν αρχισει να ερχεται και σιγα σιγα αναπτυχθει μια σχεση μαζι τους τοτε και θα συζητησουμε για περαιτερω,τωρα ολα ειναι πολυ προωρα για να τα σκεφτομαι....

εγω ειμαι δυνατη για τα παιδια μου πια, ζω για αυτες και μονο και αυτο μου φτανει

σας ευχαριστω για τις ευχες σας

παω να θηλασω τωρα και μετα δουλεια στο νεο σπιτι θα τα πουμε το βραδυ

φιλια

[fistikaki]

θα σου πω τη γνωμη μου, αλλα εχε υποψην σου και συ και ολοι, ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΕΞ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΚΑΝΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥΝΟΥ... μονο για μενα! αρα, αυτο που λεω δεν σημαινει αναγκαστικα πως ειναι και σωστο, ή πως πρεπει να το εφαρμοζουν ολοι..

 

εχοντας λοιπον, και γω, την εμπειρια της συζυγικης ζωης, λεω με το χερι στην καρδια πως ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΕΚΑΝΑ... παρ ολο που ζω εναν καλο γαμο, με εναν καλο ανθρωπο, καλο μπαμπα, ολα μια χαρα... παρ ολα αυτα... ο γαμος μου φαινεται ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ!! η συμβιωση δηλαδη με τον ανθρωπο που ειναι συντροφος, πατερας, εραστης, φιλος, συνεταιρος στο γαμο δηλαδη... ειναι ΠΑΛΟΥΚΙ εξ ορισμου...

 

ποσο μαλλον, ενας κακος γαμος!!!

 

δεν βρισκω ειλικρινα κανενα λογο να ξαναπαντρευτω.. ποσο μαλλον απο τη στιγμη που μεγαλωνω ενα παιδι....... αρα κανω κουμαντο και στη δικη της ζωη και ευτυχια...

 

θα μου πεις, ολοι εχουν δικαιωμα σε μια δευτερη ευκαιρια... να δοκιμασουν δευετρο και τριτο γαμο, γιατι οχι?

 

εγω δεν θα το εκανα..επειδη ο γαμος ειναι απο τα δυσκολοτερα πραγματα στη ζωη... κι επειδη δεν παντρευομαι μονο εγω τον επομενο αντρα, αλλα ουσιαστικα τον "παντρευονται" και τα παιδια που κουβαλαω... και θα εβαζα την δικη τους ευτυχια, πανω απο την δικη μου..

 

καλη συνεχεια στη ζωη σου, μακαρι ολα να σου πανε καλα... και καποια στιγμη να βρεις εναν καλο συντροφο, που να σου αξιζει!! δεν ειναι απαραιτητο να ειναι ΄συζυγος'...

[Victoria μπεμπακος]

κοριτσακι μου, τι να σου πω? οι ιστοριεσ μασ μοιαζουν τοσο πολυ. τραβηξα κι εγω πολλα απο τον ανδρα μου, και θα συνεχισω να τραβαω μεχρι να γινουν τα δικαστηρια. μονο που εμενα δεν επινε . με χτυπουσε ετσι, απο την πολλη αγαπη!!!χαιρομαι παντωσ που τωρα εισαι καλα. και τα μωρακια μασ ειναι και κοντα κοντα. να εισαι καλα και εφοσον εισαι ορθια, οχι 2 αλλα 22 παιδια θα μπορεισ να μεγαλωσεισ μονη σου.

[ζώπυρον]

θα σου πω τη γνωμη μου, αλλα εχε υποψην σου και συ και ολοι, ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΕΞ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΚΑΝΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥΝΟΥ... μονο για μενα! αρα, αυτο που λεω δεν σημαινει αναγκαστικα πως ειναι και σωστο, ή πως πρεπει να το εφαρμοζουν ολοι..

 

εχοντας λοιπον, και γω, την εμπειρια της συζυγικης ζωης, λεω με το χερι στην καρδια πως ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΕΚΑΝΑ... παρ ολο που ζω εναν καλο γαμο, με εναν καλο ανθρωπο, καλο μπαμπα, ολα μια χαρα... παρ ολα αυτα... ο γαμος μου φαινεται ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ!! η συμβιωση δηλαδη με τον ανθρωπο που ειναι συντροφος, πατερας, εραστης, φιλος, συνεταιρος στο γαμο δηλαδη... ειναι ΠΑΛΟΥΚΙ εξ ορισμου...

 

ποσο μαλλον, ενας κακος γαμος!!!

 

δεν βρισκω ειλικρινα κανενα λογο να ξαναπαντρευτω.. ποσο μαλλον απο τη στιγμη που μεγαλωνω ενα παιδι....... αρα κανω κουμαντο και στη δικη της ζωη και ευτυχια...

 

θα μου πεις, ολοι εχουν δικαιωμα σε μια δευτερη ευκαιρια... να δοκιμασουν δευετρο και τριτο γαμο, γιατι οχι?

 

εγω δεν θα το εκανα..επειδη ο γαμος ειναι απο τα δυσκολοτερα πραγματα στη ζωη... κι επειδη δεν παντρευομαι μονο εγω τον επομενο αντρα, αλλα ουσιαστικα τον "παντρευονται" και τα παιδια που κουβαλαω... και θα εβαζα την δικη τους ευτυχια, πανω απο την δικη μου..

 

καλη συνεχεια στη ζωη σου, μακαρι ολα να σου πανε καλα... και καποια στιγμη να βρεις εναν καλο συντροφο, που να σου αξιζει!! δεν ειναι απαραιτητο να ειναι ΄συζυγος'...

 

Φυστικάκι, δεν συμφωνώ πάντα με τον τρόπο που χειρίζεσαι όλα τα θέματα σε αυτό το φόρουμ. Όμως εδώ, σου βγάζω το καπέλο.

Από τις τιμιότερες και καθαρότερες απόψεις-θέσεις που έχω διαβάσει (και ακούσει γενικότερα.) Συμφωνώ απόλυτα, απόλυτα όμως!

[Babycakes]

Mini Mouce, η ιστορία σου μέχρι ένα σημείο μοιάζει πολύ με τη δική μου...

Πραγματικά, διαβάζοντας όλα αυτά, αισθάνθηκα καλά για τις αποφάσεις που πήρα στο 2ο μήνα της εγκυμοσύνης μου κι έφυγα μέσα σε τρεις μέρες - μάλιστα ήταν το Πάσχα - από το συντροφό μου και γλύτωσα τα επόμενα...Τώρα γεννάω όπου νάναι, πέρασα και περνάω μια πολύ δύσκολη περίοδο εγκυμοσύνης κυρίως ψυχολογικά, αλλά τουλάχιστον ξεκαθάρισα τα πράγματα από την αρχή....

Πριν λίγες μέρες έγινε η αναγνώριση του παιδιού, αλλά ταυτόχρονα έφτιαξα κι ένα συμφωνητικό ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ο πατέρας να βλέπει το παιδί χωρίς επίβλεψη (έχει θέματα με το ποτό)...

Αισθάνομαι ότι ακόμα τον αγαπάς, αλλά πρόσεξε, δεν έχεις άλλη δικαιολογία πλέον, ήδη έχει γίνει αρκετή ζημιά, αυτά τα προβλήματα που έχει είναι σοβαρά, οπότε καλύτερα να μη σκέφτεσαι ότι θα ήταν καλά στο μέλλον να παίρνει το παιδί...Ας το βλέπει με επισκέψεις, αρκετό είναι...και αν το τηρήσει κι αυτό...κάτσε να δούμε..

Είναι πολύ επικίνδυνες καταστάσεις αυτές για να ρισκάρουμε τα παιδιά μας.

Εγώ δεν διανοούμαι να το παίρνει που μένουμε και στην ίδια πόλη ούτε καν για βόλτα και σκέφτεσαι να το δίνεις σε άλλη πόλη;;;

Μακάρι να βρουν την άκρη τους αυτοί οι άνθρωποι που μας έχουν πληγώσει τόσο αλλά που ταυτόχρονα ξέρουν τόσο καλά να κρύβονται...Όμως φταίμε κι εμείς, γιατί τα βλέπουμε και παρόλαυτά συνεχίζουμε...Πρέπει να καταλάβουμε πως δυστυχώς ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...

[nefelli]

Mini Mouce έκανες πολύ καλά που ανάρτησες την ιστορία σου. Αφενός θα ξαλαφρώσες ψυχολογικα και αφετερου ίσως να γινεις αιτια προβληματισμού για κάποιες γυναικες που πιθανων να "ερωτευτουν" μέσω διαδικτυου κάποιον.... Δικός μου άνθρωπος εξαπατήθηκε όπως έσυ απο μία τετοια γνωρίμια ....Πολλόι ανδρες με προβληματα συμπεριφορας που δυσκολευονται στον κύκλο τους να κάνουν σχέση (τυχαίο δεν νομίζω) παρουσιάζουν ενα ψευτικο χαρακτηρα ...γίνονται ιδανικοι σύντροφοι όσο διαρκεί η διαδικτυακη επικοινωνια και απο πίσω κρυβονται άλλα ...

 

Σου εύχομαι καλη δυναμη και ψυχικη ηρεμια ώστε να προσφερεις τα μέγιστα στις κόρες σου

[mini mouce]

fistikaki και zopiron,ποσο δικιο εχετε και το βλεπω τωρα πια αλλα δυστυχως ή ευτυχως εγω το εκανα το λαθος.Νομιζα οτι θα επρεπε να ΄αποκατασταθω΄ και ηθελα τοσο πολυ να ξανακανω παιδακι που δεν εξετασα ΤΙΠΟΤΑ!!!!!! Σ ευχαριστω για τις ευχες σου αν και η ευχη να βρεθει καποιος συντροφος για μενα ειναι πια τοσο μακρινη, δεν το πιστευω πια οτι θα γινει και δε νομιζω και να το θελω!!!!!!Καλα για τριτο στεφανι ουτε καν ως ανεκδοτο

 

Victoria μπεμπακος, να σου ζησει το αγγελουδι σου και υπομονη κουραγιο και δυναμη θα τελειωσουν ΟΛΑ!!!!!!!ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ!!!!!!!!

 

Babycakes, να σου ζησει το μωρουλι σου, δικο μου καταδικο μου λαθος ηταν γιατι ετσι νομιζα, οτι μπορουσα να σωσω καποιον...αλλα πια ΕΜΑΘΑ!!!!!!!Οσο για τη λεξη αγαπη, ειναι τοσο ιερη κουβεντα που δε θα τη χαραμιζα ποτε σε κανεναν αντρα (ετσι πιστευω τωρα) πολυ περισσοτερο σε αυτον!!!!!!

 

Οι επισκεψεις του αν ποτε ξεκινησουν θα ειναι με την παρουσια μου και μονο!!! Και για να μπορει να την παιρνει μετα απο 3 χρονια θα παιξουν ρολο παρα πολλα και θα εχουν λογο τοτε και ψυχιατροι και παιδοψυχολογοι!!!!Δεν προκειται να ρισκαρω στο παραμικρο την ψυχικη υγεια του παιδιου μου με αυτον τον ανθρωπο!!!!!!!!Και να σας πω την αληθεια, το οτι συμφωνησα να μπει αυτος ο ορος τωρα ηταν μονο και μονο να τελειωνουμε οσο γινοταν γρηγοροτερα και αναιμακτα και να ηρεμησουμε , ποτε δεν ειχα σκοπο να το κανω πραξη αμαχητι!!!!!!!Ειναι τοσα τα προβληματα του και τοσων ετων που δε νομιζω και να λυθουν ΠΟΤΕ!!!!!!!Και ειλικρινα ευχομαι καθε μερα να βρει μια καινουρια σχεση γιατι τοτε ειμαι σιγουρη οτι θα τα ξαχασει ολα και εννοω και το παιδι, οποτε σας παρακαλω ας το ευχεστε κι εσεις μαζι μου για να γινει και πραξη

 

Μονο και μονο που βλεπω τη χαμογελαστη φατσουλα της καθε μερα που ειναι για φαγωμα και την ηρεμια που εχει πια η μεγαλη μου κορη μού φτανουν για να ζησω μια ζωη!!!!!!

[mini mouce]

nefelli, καλησπερα!!!!!!!Εχεις και το ονομα που αποφασισα να δωσω στην κορη μου!!!!!! Σ ευχαριστω για τις ευχες σου και ειναι το μονο σιγουρο οτι αυτο θα κανω πια!!!!Για το διαδικτυο, ναι ειναι ενας fake κοσμος που τελικα ασχολουνται ανθρωποι με τεραστια προβληματα αν φανταστεις πως αυτος ο κυριος μια εβδομαδα αφου χωρισαμε ξανανοιξε σελιδα στο γνωστο site!!!!!!

 

 

Babycakes, συγγνωμη λαθος μου, με το καλο να ερθει το μωρουλι σου!!!!

[Νατασούλα]

Κοπέλα μου λυπάμαι πάρα πολύ γι' αυτό που πέρασες !!!!!!!!!

 

Εύχομαι από εδώ και πέρα μόνο να γελάς !!!!!!!!!

 

Και να σου έχουν γίνει μάθημα όλα αυτά για να μην πέσεις ξανά στις ίδιες παγίδες.

 

Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου!!!!!!!

[Αγγελίνα#2]

Kι η δική μου άποψη κορίτσια ταυτίζεται με αυτή του φυστικακίου...κι αφήστε με να το πάω ακόμη παραπέρα. Πολύ πρόσφατα μαθαμε για το κύκλωμα παιδεραστίας που εξαρθρώθηκε. Ποιός μου λέει εμένα ότι αυτός που θα βάλω στο σπίτι μου δεν θα κοιτάξει έτσι το παιδί μου? Και δεν πα' να τον ξέρω 100 χρόνια, κι ας είναι και παπάς και καθηγητής πανεπιστημίου κι ό,τι θέλει...δεν εμπιστεύομαι στο θέμα αυτό ΚΑΝΕΝΑΝ.

Τουλάχιστον εσύ καλή μου δεν είχες τέτοια, πάλι καλά...και σου έμεινε και η μπουμπού σου! Να τα χαίρεσαι και τα δυο και να τα καμαρώσεις όπως επιθυμείς. Μπράβο σου που βρήκες την αντικειμενικότητα και την ειλικρίνεια να μιλήσεις εδώ μέσα χωρίς να προσπαθήσεις να αποκρύψεις και το δικό σου μερίδιο ευθύνης. Ίσως βοηθηθούν κι άλλες γυναίκες έτσι.

Όσο για το θέμα της "αποκατάστασης", που το βλέπω παντού γύρω μου και φρίττω, ακόμη και σε πολύ νεότερες κοπέλες, έχω να πω ότι βασικά φταίνε οι μάνες μας, που μας μεγάλωσαν με την πιπίλα του πρίγκηπα που θα έρθει να μας πάρει, καθώς και με την ιδέα ότι η γυναίκα είναι ένα τίποτα χωρίς έναν άντρα δίπλα της. Αλλά κι εμείς ως ενήλικες είναι καιρός να απαλλαγούμε από το σύνδρομο της Σταχτοπούτας και να κοιτάξουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με τη ζωή που έχουμε, κι όχι με αυτή που θα θέλαμε να έχουμε. Να πάψουμε να εθελοτυφλούμε και να εξιδανικεύουμε ανθρώπους και καταστάσεις, γιατί στο τέλος για την απογοήτευσή μας δεν φταίει κανένας άλλος εκτός από εμάς τις ίδιες.

Βέβαια όταν κάποια ατυχήσει στο γάμο της δεν σημαίνει ότι πρεπει και να κλειστεί σε μοναστήρι! Μια χαρά σχέση μπορούμε να έχουμε, και θα περνάμε και πολύ καλύτερα χωρίς την τριβή του γάμου. Αλλά εφόσον υπάρχουν παιδιά, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.

[sweet_february]

θα σου πω τη γνωμη μου, αλλα εχε υποψην σου και συ και ολοι, ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΕΞ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΚΑΝΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥΝΟΥ... μονο για μενα! αρα, αυτο που λεω δεν σημαινει αναγκαστικα πως ειναι και σωστο, ή πως πρεπει να το εφαρμοζουν ολοι..

 

εχοντας λοιπον, και γω, την εμπειρια της συζυγικης ζωης, λεω με το χερι στην καρδια πως ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΕΚΑΝΑ... παρ ολο που ζω εναν καλο γαμο, με εναν καλο ανθρωπο, καλο μπαμπα, ολα μια χαρα... παρ ολα αυτα... ο γαμος μου φαινεται ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ!! η συμβιωση δηλαδη με τον ανθρωπο που ειναι συντροφος, πατερας, εραστης, φιλος, συνεταιρος στο γαμο δηλαδη... ειναι ΠΑΛΟΥΚΙ εξ ορισμου...

 

ποσο μαλλον, ενας κακος γαμος!!!

 

δεν βρισκω ειλικρινα κανενα λογο να ξαναπαντρευτω.. ποσο μαλλον απο τη στιγμη που μεγαλωνω ενα παιδι....... αρα κανω κουμαντο και στη δικη της ζωη και ευτυχια...

 

θα μου πεις, ολοι εχουν δικαιωμα σε μια δευτερη ευκαιρια... να δοκιμασουν δευετρο και τριτο γαμο, γιατι οχι?

 

εγω δεν θα το εκανα..επειδη ο γαμος ειναι απο τα δυσκολοτερα πραγματα στη ζωη... κι επειδη δεν παντρευομαι μονο εγω τον επομενο αντρα, αλλα ουσιαστικα τον "παντρευονται" και τα παιδια που κουβαλαω... και θα εβαζα την δικη τους ευτυχια, πανω απο την δικη μου..

 

καλη συνεχεια στη ζωη σου, μακαρι ολα να σου πανε καλα... και καποια στιγμη να βρεις εναν καλο συντροφο, που να σου αξιζει!! δεν ειναι απαραιτητο να ειναι ΄συζυγος'...

Σαν να το εγραψα εγω....

Αν και ειμαι της αποψης ποτε μη λες ποτε, σε αυτο ειμαι καθετη... Χτυπα ξυλο αν φταναμε σε τετοιο σημειο ποτε με τον αντρα μου, σιγουρα δεν θα παντρευομουν 2η φορα!

 

Καλα ξεμπερδεματα και μακαρι να βρουν ολα το δρομο τους οσο πιο αναιμακτα γινεται!

[mini mouce]

Νατασούλα, σ ευχαριστω παρα πολυ για τις ευχες σου

 

Αγγελίνα#2 , Φαίη 1986 εχετε απολυτο δικιο,αλλα εγω το εκανα το λαθος ευτυχως δεν την πληρωσα με χειροτερα

 

ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟ ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΜΟΥ!!!!!!!!!:-D:-D

[Catrin]

Πέρασες δύσκολα, αλλά βρήκες το κουράγιο και στάθηκες στα πόδια σου, προστάτευσες τα παιδιά σου και ξεκίνησες και πάλι μια νέα ζωή.

 

Αυτός είναι ο στόχος καθε φορά γιατί οι δυσκολίες δεν σταματούν, απλά αλλάζουν και είναι πολλές αλλα γίνονται δύναμη όταν τις ξεπερναμε.

 

Οσο για τις επιλογές της καθεμιάς μας τι να πω βρε κορίτσια? Οτι αντέχουμε κανουμε και ότι φαινεται έχουμε ανάγκη να καλυφθεί...

 

Για το θέμα δεύτερου γάμου... νομίζω ότι δεν είναι αυτοσκοπός όπως γίνεται με την ανατροφή των περισσότερων γυναικών στον πρώτο τους γάμο... Ωριμάζοντας γνωρίζουμε ότι σημασία έχει ο σωστός σύντροφος (λεμε τώρα γιατί άντε να βρει κανεις ένα είδος προς εξαφάνιση) που θα σταθεί δίπλα μας και θα στηρίξει τις επιλογές του και θα έχει αυτά τα στοιχεία που εμεις επιθυμούμε... Και όλα αυτά θα πρέπει πρώτα να τα αποδείξει με την συμπεριφορά του και τις πράξεις του για όσο χρειάζεται...

 

Αρα? Ποτέ μην λες ποτέ

 

πες όμως αυτό που ζητάς τώρα... και εγώ είναι αλήθεια πως την πιθανότητα ενός 2ου γάμου την θεωρώ αδύνατη και στο θολό μου μέλλον ούτε σαν σκιά δεν την διακρίνω...

 

Μίνι μου σου εύχομαι δύναμη κουράγιο και μόνο χαμόγελα απο εδώ και πέρα στην ζωή σου, σκέψου τι σε δίδαξε ο γολγοθας σου και χτίσε ενα καλύτερο αύριο για σένα και για τις κορούλες σου....

[mini mouce]

Catrin μου, σ ευχαριστω παρα πολυ.Αυτο προσπαθω και θα προσπαθω μια ζωη απο εδω και περα!!!!!!!ΜΟΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ!!!!!!!!Και μακαρι να ειναι για ολες μας ετσι!!!!!!!!:D:D

[mini mouce]

Απευθυνομαι στους διαχειριστες του forum. Επειδη εχουν αλλαξει παρα πολλα πραγματα στη δικη μου ιστορια και μαλιστα με πολυ ασχημο τροπο θα σας παρακαλουσα να διαγραψετε την αναρτηση μου οσο πιο συντομα γινεται γιατι εγω δεν μπορω να το κανω. Σας ευχαριστω

[love4four]

Απευθυνομαι στους διαχειριστες του forum. Επειδη εχουν αλλαξει παρα πολλα πραγματα στη δικη μου ιστορια και μαλιστα με πολυ ασχημο τροπο θα σας παρακαλουσα να διαγραψετε την αναρτηση μου οσο πιο συντομα γινεται γιατι εγω δεν μπορω να το κανω. Σας ευχαριστω

 

Mini mouce,

 

Θα χρειαστεί να στείλεις μνμ στους administrators προκειμένου να διαβάσουν το αίτημά σου... αν και, έχω την εντύπωση, πως δεν είναι εφικτό να σβηστεί ολόκληρο topic ή να πάει αρχείο...

Εύχομαι πάντως να είστε καλά.... κουράγιο κοπέλα μου !

[zwza]

δεν την είχα διαβάσει αυτή την ιστορία σου.

πω πω τι τράβηξες βρε κοπελιά...

Ελπίζω τώρα τόσους μήνες μετά να είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα για σένα και τα κορίτσια σου.

[mini mouce]

σας ευχαριστω παρα πολυ κοριτσια