Μονη..στο σπιτι

[jenny_v]

Δεν ξερω τι να κανω...Ενω μεχρι πριν λιγο ενιωθα οτι μπορω να τα καταφερω ,τον τελευταιο καιρο νιωθω πολυ κουρασμενη και εγκλωβισμενη.

Πριν γεννησω δουλευα κανονικα αλλα αποφασισαμε μετα την μικρη να μεινω σπιτι μια και οι γονεις μεναν μακρια και θελαμε το παιδι να μεγαλωσει μαζι μας.

Οικονομικο προβλημα μεγαλο δεν ειχαμε ουτε εχω νιωσει μειονεκτικα με το το οτι δεν εχω τα δικα μου χρηματα. Ομως σιγα σιγα βλεπω οτι τελικα τα "οικιακα¨" ειναι μια πολυ δυσκολη κ σκληρη εργασια.Μολις τσακωθηκαμε με τον αντρα μου για μια "ασημαντη" αφορμη αλλα για μενα πολυ σημαντικη.Η μικρη δεν κοιμαται τα βραδια με αποτελεσμα πολλες φορες να κοιμαμαι σπαστα 4-5 ωρες. Το κρεβατι που κοιμαται ειναι ουσιαστικα δυο παιδικα στρωματα στο πατωμα με αποτελεσμα να ποναει ολο μου το σωμα οταν με παιρνει ο υπνος μαζι της.Λογω του οτι δεν εχω εγω δικα μου λεφτα περιμενω να κλεισει μια δουλεια του Νικου ωστε να της παρουμε ενα κανονικο κρεβατι αφου πλεον ειναι 2χρονων και ειχα συμφωνησει οτι δεν θα την παιρνουμε στο κρεβατι μας.Ετσι εγινε και σημερα σηκωθηκα κομματια,ο Νικος πηρε την μικρη για βολτα κ εγω εκανα την γνωστη φασινα και εβαλα να μαγειρεψω.Γυριζοντας απο την βολτα ζητησα να με βοηθησει και να κοψει πατατες και τι μου ειπε ;;; Οτι δεν μπορει να τα κανει ολα αυτος κ ηθελε να δει τηλεοραση.Εκνευριστικα και φωναξα οτι"δεν θα ειμαι εδω για παντα και οτι καποια στιγμη θα ξεκινησω να δουλευω και εγω και τοτε θα δουμε.."

Νιωθω οτι δεν αναγνωριζονται αυτα που κανω και οσο περναει ο καιρος γινεται δεδομενο οτι εγω πρεπει να κανω τα παντα μεσα στο σπιτι. Τρελαινομαι ! Πηγα να βαλω την μικρη για υπνο,αυτην δεν κοιμοταν ηθελε παιχνιδια κ εγω ξεσπασα σε κλαματα σηκωθηκα του την αφησα και κατεβηκα στο γραφειο. Ξερω και πολυ χειροτερες περιπτωσεις αλλα νιωθω να τελειωνει η δυναμη μου..Πρεπει μαλλον να βρω να κανω κατι για εμενα αποκλειστικα ωστε να γεμιζω,απο την αλλη νιωθω οτι "ετσι ειναι" αφου δεν δουλευω..δεν ξερω ,ειμαι πολυ στεναχωρημενη.Μηπως πρεπει να τα γραψω και λιγο,να μην προσπαθω να ειναι ολα στην εντελεια ,να κανω και τα δικα μου (μαζι με την μικρη) ωστε να δει οτι και εγω συμμετεχω ;; Νιωθω σαν θειτσα που κλαψουριζει (και το σιχαινομαι) αλλα ηθελα να τα πω καπου να ξελαφρωσω και να παρω βοηθεια..Ευχαριστω που με ακουσατε.

[supermama]

αχχχ..τα καιγω εργαζομαι στα οικιακα τωρα. Ειναι πραγματικα δυσκολη δουλεια και στην ουσια ποτε δε τελιωνει. ολο και κατι θα υπαρχει να κανεις ακομα και μια μερα μετα τη γενικη. Και γω ετσι ειμαι ολη μερα ασχολουμε με το σπιτι γιατι μαρεσει ναναι πολυ καθαρο ολες τις ωρες. τελικα ομως μαλλον οπως ειπες πρεπει να τα αφηνουμε και λιγο. ΅εχει και κανα σκουπιδακι το πατωμα θα το παρουμε αργοτερα. Ειδικα εσυ μπορω να φανταστω πως αν εργαζοσουν πριν τωρα σου φαινετε ακομα πιο βουνο απο οτι ειναι. Οσο για τον αντρα σου... εδω ειναι μεγαλο θεμα. μη νομιζεις. καμαρωνουν που τους εχουμε τα σπιτια καθαρα και το φαγητο ετοιμο αλλα με την πρωτη ευκαιρια θα μας πεταξουν και εσυ τι κανεις με τα παιδια ολη μερα? επισης δε προκειτε ποτε να καταλαβουν οτι τα οικιακα ειναι παρα μα παρα πολυ δυσκολη δουλεια και ας ειναι με της πιτζαμες και το καφε διπλα. δυστηχως δε βρικαμε το μαγικο τρικ με το χερι. και οταν γυρνανε απο τις δουλιες τους ολα να γυαλιζουν καθε μερα. ολο και κατι καναμε για ναβγει αυτο το αποτελεσμα αλλα αυτο ποτε δε θα το καταλαβουν 100%. κουραγιο λοιπον. και δωσε προτερεοτητες εκει που πρεπει. επισης φροντισε να κανεις καποιες δουλιες το βραδυ οτι μπορεις. εγω συμαζευω το βραδυ.πλενω τα πιατα.και περνω με τη σκουπα πχ στην κουζινα. ετσι το πρωι δεν εχω πολλα. και μου μενει και χρονος για τα παιδια.

[katerinak]

το εκανα μεχρι τωρα,ειχα αδεια 9μηνη κ ενω ειχε κ ολα τα καλα,αισθανεσαι κ κουραση!ειδικα με το βραδινο ξυπνημα οσο κ να κοιμηθεις μετα,παλι κομματια εισαι.

παντως το σπιτι δεν ηταν στην καλυτερη κατασταση κ τωρα που καθομουν.παλι κατι φτιαχνεις κατι χαλαει κ το ιδιο ειναι οπως οταν δουλευα!

[jenny_v]

Ευχαριστω κοριτσια..και μονο που μπηκατε στον κοπο να απαντησετε νιωθω λιγοτερο μονη.Τωρα που ηρεμησα καπως παω να αντιμετωπισω την κατασταση.

[amaretto]

Και ποια δεν σε καταλαβαίνει ...

Ακόμη κι όταν βοηθάνε πολλοί σύζυγοι, είναι τέτοια η νοοτροπία, που πάλι χάλια και ανεπαρκής νιώθεις ... ακόμη κι όταν είσαι με άδεια με αποδοχές, πάλι τα κουλά θα τα ακούσεις ...

Οπότε, απλά κοιτάζεις να οργανωθείς, βάζεις όρια στις δουλειές και "γίνεσαι άνθρωπος"!

Και για όσες νιώθουν ότι συνέχεια κουράζονται αλλά ζουν μέσα στο χάος, μια καλή αρχή: http://www.flylady.net

[mgeorgan]

κι εγω μες τα νευρα ειμαι, κουραση τρελλη, καμια αναγνωριση και απαιτησεις. Εχω και τη τζουτζουκα που ειναι κολλημενη πανω μου και δεν αφηνει το μπαμπα της να με ακουμπα, ουτε καν να καθεται μαζι μου. Εγω ποτε θα ξεκουραστω? Απο την αλλη ακουω και κατι τρελλες καταστασεις με θεματα υγειας που αφορουν παιδακια και γινομαι χειροτερα γιατι με τρωνε οι τυψεις που καθομαι και μιζεριαζω Για την ωρα, κανω υπομονη και δεν μιλαω, ειναι λαθος το ξερω γιατι θα εκραγω καποια στιγμη

[patousaki mou]

αχ, μην στεναχωριέσαι ρε jenny, σε καταλαβαίνω απόλυτα, αλλά κοίτα να σου πώ, άσε και λίγο τις δουλειές στο σπίτι. Μην τρελαίνεσαι. αυτό σου το λέω εγώ που κάθε μέρα λέω οτι σήμερα δεν θα κάνω τίποτα και θα προσπαθήσω να ξεκουραστώ κι εγώ λίγο όταν κοιμάται ο μικρός....αλλά πάντα κάτι βρίσκω και κάνω.!!!

όσον αφορά τον άντρα σου αφού ξέρεις, δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα...πνίγονται!!!!! οπότε χαλάρωσε εσύ λίγο και γράψε κάποια πράγματα και όλα θα στρώσουν...

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Κοριτσακι μου μην νοιωθεις άσχημα απλά νοιωθε κουρασμένη μονο ολες το ιδιο ειμαστε. Μας πιανει απελπισια. Αν δουλευες σιγουρα η οικονομική κατάσταση θα ήταν καλύτερα αλλα μετα θα τσακωνόσουν με τον άντρα σου γιατι δεν σε βοηθάει ε΄ννώ στην πραγματικότητα μπορει να σε βοηθάει αλλα απο την κουραση και απο τα νευρα να τα βλεπεις ολα χαλια. Οποτε νοιωθεις χαλια μπες να μιλαμε ολες μαζι

[maria-christina]

Αχ ρε κοριτσια το ιδιο νιωθω και εγω. Τρελη κουραση ολη την ημερα με 2 μικρα παιδια. Υπνος ελαχιστος για να σηκωθω το πρωι να προλαβω τις δουλειες πριν ξυπνησουν τα παιδια και το βραδυ χαλαρωνω λιγο μονη μου αφου κοιμηθουν. Νευριαζω και εγω με τον αντρα μου γιατι θεωρω οτι μπορει να βοηθησει περισσοτερο. Και εχω μια αρρωστια με την καθαριοτητα που με διαλυει. Οταν θα ξεκινησω δουλεια να δουμε τι θα γινει...

[στελλαμ]

Αχ, κορίτσια είναι 1 βδομάδα που έχω σταματήσει τη δουλειά (λόγω εγκυμοσύνης) και ήδη τσακώνομαι!!!!!!!!!!!! Ο άντρας μου βοηθάει με τις δουλειές του σπιτιού και με το παιδί (έχουμε ένα αγοράκι 3 χρονών) αλλά όχι τόσο ή όπως θα ήθελα. Και αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι ότι κάθε φορά που τον φορτώνω με παραπάνω από 2 δουλειές ή που τσακωνόμαστε η απάντηση είναι η ίδια "Έπρεπε να είχες κανέναν άλλον να μην έκανε τίποτα και θα σου έλεγα εγώ". Να μην τσιτώνω περισσότερο?

Ο γιος μου έχει γαντζωθεί επάνω μου. Όχι ότι δεν ασχολείται μαζί του ο άντρας μου. Θα τον πάει και τις βόλτες του, θα παίξει και μαζί του...Ίσως να είναι η ηλικία. Αλλά για πχ δεν γίνεται να τον πλύνει ο μπαμπάς, να τον σκουπίσει ο μπαμπάς, να τον αλλάξει ρούχα ο μπαμπάς... Φωνάζει "μαμά". Λέω του άντρα μου πήγαινε εσύ, "Α, φώναξε μαμά, εμένα δεν με αφήνει" είναι η απάντηση. Ε, ρίξαμε ένα γερό τσακωμό χτες... Τι θα γίνει όταν έρθει το μωρό? Ποιον θα πρωτοκοιτάζω?

Από τη μια δεν θέλω να φαίνομαι αχάριστη (η πραγματικότητα είναι ότι σε σχέση με όσα ζευγάρια ξέρουμε είναι ο άντρας που κάνει τις περισσότερες δουλειές για το σπίτι) αλλά κάτι πρέπει να γίνει

[sevoula]

κορίτσια όλες τα ίδια πάνω κάτω περνάμε. φταίει ότι προσπαθούμε να είμαστε τέλειες σε όλα. δεν γίνεται και δεν φταίνε οι σύζυγοι, αν δεν ζητάμε τη συνδρομή τους, αν δεν επικοινωνούμε τα θέλω μας.

 

το μόνο εύκολο είναι να μιζεριάζουμε. αλλά ούτε εμάς βοηθάει, αφού δεν μας εκτονώνει, ούτε τους συζύγους μας ώστε να καταλάβουν πώς μπορεί να λειτουργήσει μια οικογένεια με ισορροπίες για όλους!

συζήτηση χρειάζεται και αγάπη. έτσι, θα βρούμε χώρο μέσα μας να δούμε πόσο άδικο είχαμε που μιζεριάζαμε.

επιπλέον συμφωνώ με mgeorgan. σκεφετείτε γυναίκες, παιδιά που υφίστανται βία, που δεν έχουν αγάπη, τροφή, στέγη, ιατρική περίθαλψη.....

εστιάστε στις ανάγκες, όχι στα πρέπει.