Απώλεια

[Μαρια Στυλιανακη]

απο παλαιότερο τόπικ γύρω απο το θέμα απώλεια..

 

όλες οι αλλαγές (μετακόμιση ή καποια άλλη αλλαγή στην καθημερινή ζωή ) δυσκολεύουν στο να εκφραστεί το πένθος. Αυτό το άρθρο άν και γραμμένο για πιό μικρές ηλικίες, μιλάει για αυτό το θέμα και ίσως σε βοηθήσει στο θέμα των αλλαγών. http://parents.org.gr/psych/?sid=21

 

Προσπαθήστε να φτιάξετε μία γωνιά στο σπίτι η οποία να είναι αφιερωμένη στο άτομο που αποχωριστήκατε - να έχει φωτογραφίες και αγαπημένα αντικείμενα.. στην οποία μπορείτε να πηγαίνετε, και να γράψετε ένα γράμμα ή να το κοιτάξετε για να νιώσετε πιό κοντά σε αυτόν / αυτή που έφυγε...

 

Κατά τις έρευνες, το πένθος διαρκεί γύρω στον ένα χρόνο... εάν τότε δεν εκφραστούν και βγούν στην επιφάνεια αυτά τα συναισθήματα , μπορεί να βγούν αργότερα και να δυσκολεψουν περισσότερο τα επόμενα χρόνια..

οπότε είναι το καλύτερο σε αυτό το διάστημα, να υπάρχει καλή επικοινωνία στην υπόλοιπη οικογένεια και ας είναι αυτό κλάμα στην αγκαλιά του ενός γονιού μετά απο μια συγκινητική συζήτηση, ή και έντονος θυμός και τσακωμοί.. ( είναι και αυτοί μία ανταλλαγή συναισθημάτων σίγουρα πιό υγιείς από ότι η σιωπή σε αυτή την περίπτωση)

 

επίσης, τα παιδιά αντιγράφουν τους γονείς τους όσον αφορά την αντίδραση σε περίπτωση ενός θανάτου.

αν κλάψει θα αισθανθούν ελεύθερα να κλάψουν. αν κλειστεί στον εαυτό του, θα το κάνουν και αυτά. Οπότε είναι πολύ σημαντικό να μην προσπαθεί καθόλου ένας γονέας να κρύψει τα συναισθήματά του, γιατί κρύβοντάς τα εμποδίζει το παιδί του να εκφράσει το πένθος.

 

Φυσικά όμως εάν ένας γονέας αισθάνεται ανήμπορος, ή βρίσκεται ο ίδιος σε κατάθλιψη, υπάρχει ανάγκη να βοηθηθεί και αυτός πρώτα απο κάποιον ειδικό έτσι ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να δώσει ένα καλό μύνημα στα παιδιά. Οτι είναι φρικτό να χάνεις κάποιον που αγαπάς και να μην γυρνάει πίσω, και μπορεί αυτό να σου γυρίσει τη ζωή ανάποδα.... αλλά αυτό το άτομο, δεν σταματάει να μας αγαπάει, να μας σκέφτεται απο εκεί που είναι. Οτι μπορούμε να το σκεφτόμαστε, και να το τιμούμε - με αυτόν τον τρόπο να το αγαπάμε και να είναι πάντα κοντά μας.

 

απάντηση γονέα:

Ερμηνεύοντας την απάντηση σου τα σημαντικά είναι

• Να διατηρηθεί κλήμα ασφάλειας και όχι αλλαγών στη ζωή τους

• Να βοηθήσω τα δυο παιδία μου να εκφράσουν το πόνο τους,

• Βοηθάει τα παιδία να βλέπουν τις δικές μας ‘συνήθεις’ εκφράσεις πένθους

• Να δημιουργήσουμε η να διατηρήσουμε στο σπίτι κάποιες ΄γωνίες’ της μητέρας και να έχουν μια γραμμή ‘επαφής΄ μαζί της.

 

 

Οργανισμοί:

"Μέριμνα" Εταιρία για την φροντίδα του παιδιού και της οικογένειας στην αρρώστεια και τον θάνατο.

210 6452013

210 6452027

210 6463622

Τιμ.Βάσσου 16, Αμπελόκηποι

 

Τηλεφωνική Επικοινωνία: Γραμμή σύνδεσμος (ΕΨΥΠΕ) 801 801 1177

 

Βιβλία:

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=87016#87016

[elenik]

Μπραβο Μαρια. Μολις μου περασει ο πονος στο στομαχι θα προσθεσω οτι μπορω να βρω

[elenik]

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=46398&page=-1

 

http://www.kpechios.gr/content/view/93/52/lang,el/

 

http://e-psychology.gr/content/view/129/79/

 

http://www.e-psychology.gr/content/view/266/79/

 

http://www.dlimniotaki.gr/dimosiefseis/Child_Fears_and_Phobias.doc

 

http://junior.imo.gr/forum/viewtopic.php?=&p=47

 

και αλλος χρήσιμος συνδεσμος πατηστε εδω

 

http://angelsmell.blogspot.com/2007/10/blog-post_18.html

 

http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=3825

 

http://www.paidorama.com/component/option,com_mtree/task,viewlink/link_id,569/Itemid,182/lang,el/

 

http://www.medlook.net/article.asp?item_id=1769

 

http://www.funeral-greece.gr/symboyles.htm

[Συντονιστής Περιεχομένου]

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΡΗΝΕΙ

 

 

Χαλκίδα - 4/4/2006

 

Πολλά παιδιά βρίσκουν ευκαιρία να εκφράσουν τις απορίες τους για το

θάνατο, την περίοδο του Πάσχα ακούγοντας για την Σταύρωση και την

Ανάσταση του Ιησού.

Οι ενήλικες συχνά δυσκολεύονται να Ενημερώσουν ή Στηρίζουν με λάθος

τρόπο το Παιδί που πενθεί:

 

Η ανακοίνωση του θανάτου χρειάζεται να γίνεται έγκαιρα, αξιόπιστα, με

απλά λόγια, συνυπολογίζοντας την ηλικία, την ψυχοσυναισθηματική

ωριμότητα και τα πιθανά προηγούμενα προβλήματα του παιδιού. Εξηγούμε

στο παιδί ότι ο αποχωρισμός από το άτομο που πέθανε είναι οριστικός, χωρίς

να καταφεύγουμε σε πλασματικές ιστορίες ή ωραιοποιημένες δικαιολογίες.

 

Ακούμε το παιδί προσεχτικά και αν δεν έχουμε σαφείς απαντήσεις του λέμε

'δεν γνωρίζω'.

Τονίζουμε στο παιδί ότι δεν έχει αυτό την ευθύνη για το θάνατο του

αγαπημένου του, του εξηγούμε την κατάσταση πολλές φορές και

ταυτόχρονα το πληροφορούμε τι ακριβώς θα συμβεί στο μέλλον.

 

Ενημερώνουμε τα παιδιά ότι κανείς δεν γνωρίζει το πότε θα πεθάνει γιατί

συχνά φοβούνται ότι θα πεθάνουν ή θα χάσουν, άμεσα, και άλλα

αγαπημένα τους πρόσωπα. Μεταφέρετε το μήνυμα πως εκείνα έχουν όλη

τη ζωή μπροστά τους, είναι όμορφη και πρέπει να την εκμεταλλευτούν για

δράση και ευτυχία.

Τα παιδιά Θρηνούν διαφορετικά από τους ενήλικες :

 

Ο θρήνος για τα παιδιά ως 10-12 χρονών είναι μικρής διάρκειας γιατί η

ανοχή τους στον ψυχικό πόνο είναι μικρότερη. Έτσι, θρηνούν κατά

διαστήματα, μέσα σε μια μακρόχρονη διαδικασία πένθους και εκφράζουν το

θρήνο τους κυρίως με έργα (ζωγραφιές, αλλαγή συμπεριφοράς). Πολλές

φορές χρησιμοποιούν σαν αμυντικό μηχανισμό την άρνηση ή αντιστρέφουν

τη θλίψη τους σε χαρά, κρύβοντας κάτω από την αδιαφορία ή την ανεμελιά

τους την αδυναμία τους να δεχθούν το ανεπίστρεπτο του θανάτου.

 

Τα παιδιά δυσκολεύονται να ζητήσουν στήριξη από τους ενήλικες -γιατί

αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι διαθέσιμοι λόγω του δικού τους πένθους και

έτσι αποφεύγουν να τους γίνουν βάρος- αλλά και από τους συνομηλίκους

τους από φόβο -μην απομονωθούν επειδή διαφέρουν από αυτούς- ή από

ντροπή. Οι ενήλικες οφείλουν να βοηθήσουν το παιδί να μάθει να εκφράζει

την ανάγκη του για στήριξη.

 

Παιδικός Θρήνος:

Κάθε παιδί όπως και γενικά κάθε άτομο, αντιδρά διαφορετικά στο θάνατο

ανάλογα με την ηλικία, την ψυχοσυναισθηματική του ωριμότητα, τη σχέση

του με το πρόσωπο που πέθανε, τους χειρισμούς των οικείων του, τον λόγο

θανάτου, τις εμπειρίες του.

Τα παιδιά που θρηνούν μπορεί να εκδηλώσουν θλίψη, ξεσπάσματα θυμού

και κλάματος (συνήθως με ασήμαντη αφορμή), φόβους, νυχτερινή

ενούρηση, προβλήματα ύπνου - φαγητού, αλλαγές στην συμπεριφορά τους

(απομόνωση, επιθετικότητα, συμπεριφορά προηγούμενης ηλικίας, μείωση

στην σχολική επίδοση ή καταναγκαστική εμμονή για υψηλή σχολική

επίδοση, ριψοκίνδυνη συμπεριφορά).

 

Επίσης υπάρχουν παιδιά που στη διάρκεια του θρήνου τους αναζητούν

επίμονα το άτομο που πέθανε, κάνουν συνεχείς σκέψεις γύρω από το

θάνατο του και έχουν ενοχές.

Ένδειξη θρήνου είναι και οι σωματικοί πόνοι, η παντελής έλλειψη

ευχαρίστησης ή και η ανακούφιση όταν έχει προηγηθεί μεγάλη περίοδος

άγχους εξαιτίας του επικείμενου θανάτου.

 

Καλύψτε τις ιδιαίτερες Ανάγκες:

Το παιδί που θρηνεί χρειάζεται άμεσα να κατανοήσει τι ακριβώς συνέβη στον

αγαπημένο του, να δέχεται συνεχή στήριξη, να έρθει σε επαφή με τα

συναισθήματα απώλειας, να συνεχίσει να ζει και να επενδύσει σε άλλες

σχέσεις.

Τα άτομα του περιβάλλοντος του, χρειάζεται να εκφράζουν και να

μοιράζονται με το παιδί τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, τονίζοντας

του ότι όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά και ενθαρρύνοντας το να

εκφράσει και αυτό τα δικά του συναισθήματα. Η σιωπή και η προσποίηση

επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχοσωματική του υγεία και στο

μέλλον του.

Είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικό να βοηθήσετε το παιδί να παραμείνει στο

ρόλο του καθώς πολλά παιδιά έχουν την τάση να παίρνουν το ρόλο που

είχε ο άνθρωπος που πέθανε.

Άλλη ανάγκη είναι να διατηρήσετε τους κανόνες πειθαρχίας και

συμπεριφοράς που υπήρχαν και να κρατήσετε σταθερές τις συνθήκες ζωής

του. Αν αυτό δεν είναι εφικτό εξηγήστε του με ακρίβεια τις αλλαγές που θα

συμβούν. Με το να προσποιείστε ότι οι συνθήκες (συναισθηματικές,

οικονομικές, κοινωνικές κ.α.) παραμένουν αδιατάρακτες, όταν έχουν

αλλάξει, αποπροσανατολίζετε το παιδί από την πραγματικότητα που πρέπει

να μάθει να αποδέχεται.

Τέλος, η διατήρηση της ανάμνησης του ανθρώπου που πέθανε είναι πολύ

σημαντική. Μην διστάσετε να κάνετε αναφορές στον εκλιπόντα χωρίς να

τον εξιδανικεύεται. Μοιραστείτε με το παιδί τις θετικές και αρνητικές

αναμνήσεις που έχετε από τον εκλιπόντα και βρείτε τρόπους που θα

βοηθήσουν το παιδί να τον θυμάται.

Θυμηθείτε μαζί με το παιδί επετείους και γιορτές που αφορούσαν τον

εκλιπόντα και σκεφτείτε πως θα τον τιμήσετε όλοι μαζί εκείνες τις μέρες.

Μην αγνοείτε το πόσο άλλαξαν και οι δικές σας γιορτές λόγω του θανάτου

του και μοιραστείτε με το παιδί τα νέα συναισθήματα σας.

Η συμμετοχή του παιδιού στο τελετουργικό του πένθους βοηθάει στο να

παραμείνει ζωντανή η ανάμνηση και στο να εκφράσει το παιδί τα

συναισθήματα του. Η παρουσία του παιδιού στην κηδεία, τα μνημόσυνα, στις

επισκέψεις στο νεκροταφείο είναι πολύ σημαντική, αρκεί να έχει

συνεκτιμηθεί η ψυχοσυναισθηματική του ωριμότητα και να υπάρχει κάποιος

αγαπημένος του που θα το στηρίζει, και για αυτό προετοιμάζουμε και

ενθαρρύνουμε το παιδί να συμμετέχει. Αν το παιδί δεν θέλει να

συμμετάσχει, του εξηγούμε ότι αυτό θα βοηθήσει αλλά δεν το πιέζουμε γιατί

τότε επιβαρύνουμε την ψυχική του κατάσταση.

 

Ζητήστε την βοήθεια του Ειδικού:

* Όταν το ίδιο το παιδί είναι άρρωστο και αντιμέτωπο με τον επερχόμενο

θάνατο.

* Όταν είχε ήδη προβλήματα συμπεριφοράς, νοητικές ή/και

συναισθηματικές διαταραχές, προηγούμενες απώλειες (θάνατο, διαζύγιο,

κακοποίηση) ή έχασε τον αγαπημένο του κάτω από ιδιαίτερα βίαιες

συνθήκες (αυτοκτονία, δολοφονία).

* Όταν δυσκολεύεστε να το στηρίξετε επαρκώς λόγω της δικής σας

ψυχολογικής - συναισθηματικής κατάστασης.

* Στην μακρόχρονη απουσία εκδήλωσης θρήνου ή αποχής από το παιγνίδι,

τις σχέσεις τους - τις καθημερινές ασχολίες.

* Στην παρουσία αυτοκαταστροφικής συμπεριφορά και σκέψεων

αυτοκτονίας.

* Όταν κατηγορεί τον εαυτό του ή τους άλλους θεωρώντας τους

υπεύθυνους για το θάνατο, έχει ενοχές, ζητά απεγνωσμένα τον εκλιπόντα

ή σκέφτεται έντονα πως θα εκδικηθεί για το θάνατο.

* Στις παρατεταμένες σωματικές διαταραχές, στα προβλήματα διατροφής -

ύπνου -- σχέσεων - συμπεριφοράς - μείωση σχολικής απόδοσης ή

καταναγκαστική εμμονή για επιτυχία με μικρή ανοχή στην αποτυχία ή όταν

η συμπεριφορά του είναι όμοια με αυτήν που είχε ο άνθρωπος που πέθανε.

 

* Όταν ταυτίζεται με τον εκλιπόντα και καλύπτει το ρόλου του στην

οικογένεια.

Για όλους όσους θρηνούν και όλους όσους έφυγαν......

Αυτοί που πέθαναν δεν χάνονται όσο τους έχουμε στην σκέψη μας και τη καρδιά μας!

Κατερίνα Κ. Μιχαηλίδου

Σύμβουλος - Ψυχοθεραπεύτρια

Ατόμων, Οικογενειών, Ομάδων

Μέλος της E.F.T.Α., ΕΛ.Ε.ΣΥ.Θ., E.A.C.-Ε.Ε.Σ., A.G.P.A.

 

Πηγή http://evripos.com/content.asp?ID=542

[antwnis77]

fetos ta xristougenna ευχομαι στον αγιο βασιλη να μου κανει δωρο δυο γονεις...εναν μπαμπα που να με αγαπαει και να με φροντιζει. και να πηγαινουμε για ψαρεμα κλπ.και να ειναι υγιης και μια μαμα που να με φροντιζει και να με αγαπαει..ευχομαι αυτη η ευχη μου να γινει!