ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ SOS!!

[Πηνελόπη Β]

Καλημέρα μαμάδες και υπομονη..

 

Μπορεί ο τιτλος του θέματος να είναι λίγο παρατραβηγμένος και συγνώμη αν πήγε το μυαλό σας σε κάτι πολύ κακό δεν είναι έτσι..Αλλά αυτό μου ήρθε...

 

Λοιπόν το γνωστό και μη εξαιρεταίο θέμα που απασχολεί και εμένα είναι ο ύπνος και σίγουρα υπάρχουν σχετικά μπορεί και ίδια topics με το δικό μου αλλά ξεκίνησα καινούριο μπας και πάρω πιο συγκεντρωμένες απαντήσεις..

 

Ο γικόκας μου 14 μηνών και κάτι και ενώ κοιμόταν μια χαρά όλο το βράδυ από τις 9μιση μέχρι τις 8 το πρωί περίπου εκτός από κάτι μέρες που έκανε κανένα ξύπνημα το βράδυ και μόλις τον έπαιρνα αγκαλίτσα κοιμόταν αμέσως και τον ξαναέβαζα στο κρεββάτι του και συνέχιζε τον ύπνο του, τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες κάνει το εξής....

 

Κοιμάται κλασσικά στις 9μιση πίνοντας το γαλατάκι του αυτό δεν έχει αλλάξει ξυπνάει το βράδυ 3-4 φορές και μόλις τον παίρνουμε αγκαλίτσα ή εγώ ή ο μπαμπάς κοιμάται αμέσως..Όμως όταν πάμε να τον βάλουμε πάλι στην κούνια του ξυπνάει και πάλι αγκαλιά και πάλι κοιμάται και πάλι κούνια και πάλι ξυπνάει... Βέβαια να σημειώσω ότι από μικρό (ΚΑΚΩΣ ΚΑΚΙΣΤΑ) τον είχαμε αγκαλιά συνεχώς.... ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ αν το διαβάσει κάποια πολύ νέα μαμά να μην το κάνει το λάθος...

 

Επίσης και τελειώνοντας να σας πω ότι και το μεσημέρι που κοιμάται περίπου από τις 3 μέχρι τις 5 στη μίά ώρα ξυπνάει κλαίγοντας και θέλει αγκαλιά που κοιμάται αμέσως και μετά μόλις πας να τον βάλεις στο κρεββάτι του κλαίει και πάλι αγκαλιά ώσπου τον κρατάμε αγκαλιά για να κοιμηθεί ΑΛΛΟ ΜΕΓΑ ΜΕΓΑ ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ αλλά και τι να κάνω να τον αφήσουμε να κλαίει...

 

Βοηθήστε κορίτσια να αλλάξει λίγο το σύστημα γιατί άλλες μαμάδες δε βλέπουν την ώρα να μεγαλώσουν κάπως τα παιδιά και να σταματήσουν τα ξενύχτια και εγώ βλέπω ότι γίνεται σε μένα το αντίθετο....

 

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΑΣ να τον αφήσω λέτε να κλαίει...και απλά να πηγαίνω στο δωμάτιο και να του λέω ότι δεν θα κάνουμε αγκαλίτσα τώρα αλλά μετά ;;; να αρχίσω από τον μεσημεριανό ύπνο να το κάνω αυτό;;;;

[citron]

[quote=Πηνελόπη Β;1381078

 

Βέβαια να σημειώσω ότι από μικρό (ΚΑΚΩΣ ΚΑΚΙΣΤΑ) τον είχαμε αγκαλιά συνεχώς.... ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ αν το διαβάσει κάποια πολύ νέα μαμά να μην το κάνει το λάθος...

 

 

Μα γιατι το λες αυτο? Ξερεις οτι εχεις προσφερει στο παιδι σου απο τα πιο σημαντικα πραγματα εχοντας του αγκαλια και δειχνοντας του στοργη? Εισαι παραδειγμα προς μιμηση και οχι προς αποφυγη. Αλλοιμονο εαν δεν δωσουμε στα μωρα μας αυτο που χρειαζονται περισσοτερο - ετσι καταλαβαινουν την στοργη και την ασφαλεια τα μωρα.

 

Τωρα στο θεμα που σε απασχολει. Να χερεσαι βασικα που κοιμοσουν τοσο καιρο. Εγω εχω να κοιμηθω 12 μηνες. Το οτι ξυπναει μπορει να δειχνει καποια ενοχληση ( δοντια, ιωσουλα ) ή και να ειναι αγχος αποχωρισμου. Αν ειναι αυτο, το να του στερησεις την αγκαλια ειναι οτι χειροτερο, τωρα σε χρειαζεται πιο πολυ.

 

Κανε υπομονη. Ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα φαση ειναι και θα περασει. Εφ'οσον κοιμοταν παλιοτερα μια χαρα, ετσι θα ξανακοιμηθει και παλι.

[Πηνελόπη Β]

Θέλω να πιστεύω γλυκιά μου και εγώ ότι είναι φάση...

Για ιωσούλα δεν το βλέπω μια χαρά είναι.....

Για τον αποχωρισμό τι να σου πω μπορεί και να είναι έτσι....

 

Για την αγκαλιά συμφωνώ ότι είναι καλό...μαζί σου και εγώ αλλά όταν μιλάμε για αγκαλιά εννοούμε συνέχεια (για το συνέχεια έχω έναν ενδοιασμό ότι ήταν κακώς) αφού φαντάσου ακόμα και τώρα πλάνω 2 -3 ποτήρια στο νεροχύτη και έρχεται και τρίβεται εκεί στα πόδια μου και ενώ του εξηγώ ότι η μαμά πλένει τα πιάτα και δεν μπορεί να σε πάρει αγκαλιά τώρα αλλά θα σε πάρει αγκαλιά μόλις τελειώσει αρχίζει τα κλάματα με αποτέλεσμα να σταματάω το πλήσιμο όχι στη μέση αλλά λίγο μετά το 2 ποτήρι....

 

Για αυτό είπα το κακώς κάκιστα άσε που τώρα είναι και 11 κιλά και δεν είναι και εύκολο....

[fouskitsa]

ο γιος μου ειναι πολυ μικρος σε σχεση με τον δικο σου αλλα δεν εχει μαθει αγκαλιες.τωρα για αυτο που λες οτι στο κανει τις τελευταιες βδομαδες δε νομιω οτι ειναι αγχος αποχωρισμου γιατι μεχρι πριν αρχισει να στο κανει αυτο κοιμοταν κανονικα!ισως να βλεπει καποιο ονειρο που να τον στενοχωρει και να θελει τη μαμα του.αλλα οταν λες οτι δεν μπορεις να πλυνεις ουτε τα πιατα πιστευω οτι ειναι δικο σου λαθος και μονο.αστον να κλαψει θα βαρεθει καποια στιγμη.βαλτου τραγουδακια ενα dvd με παραμυθακια να παρακολουθει να ξεχαστει να μη δινει τοση σημασια στη μαμα του.αν και απο ο,τι καταλαβαινω εχουμε να κανουμε με ενα αγορακι που ολος ο κοσμος του γυριζει γυρω απο τη μαμα!!!!προς θεου μην παρεξηγηθω για καλο το λεω.υπομονη και δεν πειραζει να κλαψει και λιγο.δεν κανει κακο.

[citron]

Τον γιο μου δεν τον ειχα πολλες αγκαλιες, οχι γιατι δεν ηθελα, αντιθετως ηταν το παραπονο μου, αλλα επειδη αυτος δεν το ηθελε πολυ. Ε, τους τελευταιους μηνες θελει ολο μαμα, ολο αγκαλια και μαλιστα για πρωτη φορα τα βραδια τον παιρνει ο υπνος μονο αγκαλια μου ( ουτε μπαμπα δεν θελει αρα σηκωνομαι μονο εγω ). Ουτε νεογεννητο δεν εκανε ετσι. Απο τοτε που παρατηρησα αυτη την αλλαγη, αρχησαν και τα τρελα βραδινα ξυπνηματα ενω πριν σηκωνοταν για κανενα γαλατακι και νανι ( και γκρινιαζα τοτε...να ηξερα). Τωρα θελει μαμα και αγκαλια. Και πολλες μα πολλες αγκαλιες και την ημερα.

 

Οποτε μην αισθανεσαι ασχημα οτι τον εμαθες στις αγκαλιες. Πιστευω οτι τα περισσοτερα παιδια βιωνουν απο μια ηλικια και μετα ενα αγχος αποχωρισμου και εχω την εντυπωση οτι αυτο ειναι και σε εσας.

 

Ξερω ποσο δυσκολο ειναι. Η αυπνια ειναι φοβερο πραγμα και εγω ψαχνω λυσεις αλλα ισως πρεπει απλα να το δεχτουμε και να περιμενουμε να μεγαλωσουν.

[nikol76]

Γνωμη μου είναι οτι ουτε το άγχος αποχωρισμου φταίει ούτε ότι τον έχεις κακομάθει 100%(σίγουρα παίζει ρόλο αλλα δεν πιστεύω τόσο)...Το βασικό είναι ότι πρέπει να υιοθετήσεις μια τακτική και να την ακολουθήσεις πιστά χωρίς πισωγυρίσματα...Ωστόσο πιστεύω οτι είναι και θέμα παιδιού...Άλλα είναι του ύπνου και άλλα όχι...Επίσης προσπάθησε να του περιορίσεις σιγά σιγά τον μεσημεριανό ύπνο (πάνω στην 1 ώρα ξύπνα τον)..Αλλά χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω μην περιμένεις πολλά (25 μηνών φτάσαμε και το έχουμε το θεματάκι μας). Και από την πρώτη μέρα η κόρη μου ήταν στο δωματιό της και πάει και παιδικό από 6 μηνών...Υπομονή, πολλούς καφέδες και να ελπιζεις σε ενα κα΄λύτερο μέλλον

[Πηνελόπη Β]

και τι θεματάκι έχετε Νικόλ μου???

[Φλορα]

Kι εγω πιστευω οτι απλως περνα μια φαση και οτι θα ξεπεραστει γρηγορα!!Και να μην μετανιωνεις για τις αγκαλιτσες!!Πολυ καλα εκανες και το "kακομαθες",ετσι τουλαχιστο υποστηριζουν οι συγχρονοι ψυχολογοι!!ΥΠΟΜΟΝΗ!!

[kit_katerina]

ακόμα και τώρα πλάνω 2 -3 ποτήρια στο νεροχύτη και έρχεται και τρίβεται εκεί στα πόδια μου και ενώ του εξηγώ ότι η μαμά πλένει τα πιάτα και δεν μπορεί να σε πάρει αγκαλιά τώρα αλλά θα σε πάρει αγκαλιά μόλις τελειώσει αρχίζει τα κλάματα με αποτέλεσμα να σταματάω το πλήσιμο όχι στη μέση αλλά λίγο μετά το 2 ποτήρι....

Για αυτό είπα το κακώς κάκιστα άσε που τώρα είναι και 11 κιλά και δεν είναι και εύκολο....

 

Ακριβως το ιδιο κανει κι εμενα, αλλα δε με πολυπειραζει!! Εγω παντα τον ειχα αγκαλια ως βρεφος, τωρα που περπαταει δε θελει και τοσο. Εχω καταλαβει οτι την ωρα που πλενω πιατα ή κανω κατι αλλο που δεν μπορει να δει, ερχεται μες στα ποδια μου οχι για να τον παρω αγκαλια αλλα γιατι ειναι περιεργος να δει τι κανω ή γιατι θελει να με "βοηθησει". Σημερα π.χ. τακτοποιουσα κατι ρουχα σε ενα συρταρι. Ε, αυτος ηταν στην απεναντι συρταριερα και ..."τακτοποιουσε" κι αυτος ενα συρταρι! Το ειχε ανοιξει και εβγαζε ενα-ενα τα μπλουζακια που ηταν μεσα, τα τιναζε και τα εβαζε στο κρεβατι! Λυθηκα στα γελια!! Το παιδι με βοηθουσε να φτιαξω τα συρταρια μου!! Οταν πλενω πιατα ερχεται στα ποδια μου και ανοιγει ο,τι ντουλαπι δεν εχει ασφαλεια (γιατι στα περισσοτερα εχω βαλει ασφαλειες) και με τραβολογαει κι ολας γιατι τον ενοχλω ετσι που καθομαι μεσα στη μεση!

Οταν παρολα αυτα θελει αγκαλια, για να μην τον σηκωνω εγω καθομαι σε πουφ που εχω στην κουζινα και τον αγκαλιαζω ενω καθομαι!

[fistikaki]

14 μηνων ειναι και η δικια μου...

 

και δεν ειναι παιδι της αγκαλιας, ποτε δεν ηταν, δεν της αρεσουν οι αγκαλιες...

 

 

 

και ναι..... και μας, μας βγαζει τη πιστη για να κοιμηθει, θα ξυπνησει καμια 10αρια φορες... και ναι, ειμαι και γω στα προθυρα της παρανοιας....

 

οποτε δεν φταιει η αγκαλια.... μην το σκεφτεσαι.....

 

εγω εχω αρχισει να πιστευω πως φταιει το γαλα της, μπας και τους βαζουν τιποτα ρε παιδι μου μεσα, νιτρογλυκερινη, ξερω γω!!!!

 

δεν δικαιολογειται τοσες ωρες να ειναι στο ποδι, να τρεχει και να παιζει σα τρελη ολη μερα, και παλι να μη θελει να κοιμηθει....

[nnm004]

Καλημερα και απο μενα , ναι και εγω πιστευω οτι ειναι φαση που περναει ο γιοκας σου , καπου εκει μετα το χρονο τα περισοτερα αρχιζουνε να ξυπνανε το βραδυ και να θελουνε παρεουλα ή απλα να παι3ουνε . Να τονισω οτι τα μωρα κατω των 2-2,5 ετων δεν εχουνε ωριμο κεντρικο νευρικο συστημα οποτε μπερδευουνε συχνα τη νυχτα με τη μερα . Καλα τον μεγαλο τον κακομαθαμε (οσο και αν μου τη δινει αυτη η λεξη ) και απο αυτη τη φαση βγηκαμε να κοιμοστε αγκαλιτσα ακομα και τωρα που φλερταρουμε με τα 3 . Η Μαρια μας μετα το χρονο αρχησε να ξυπναει και να κλαιει , εφοσον ομως διαπιστωνουμε οτι δεν εχει κατι , τη μυτη της , τα δοντια της και απλα δεν θελει να κοιμηθει την αφηνουμε στην κουνια της γιατι αμα την παρουμε 3ερουμε καλα οτι θα το κανει συστημα . Γκρινιαζει λιγακι αλλα κοιμαται και το πρωι ειναι μεσα στην ενεργεια και την ευτυχια .Δεν ειναι κακο φυσικα που τον κανετε αγκαλιτσες για να κοιμηθει , απλως τα μωρα ειναι εντελως πανεξυπνα ποιο πολθ απο μας και ξερει καλα οτι αμα κλαψει θα πατε να τον κανετε αγκαλιτσες . Εγω θα σου προτεινα οτι εφσονν βεβαιωθεις οτι δεν τον ποναει τιποτα καλυτερα να τον κοιμιζετε μεσα στην κουνια του ξανα , ισως γκρινια3ει λιγο τις πρωτες φορες αλλα σε μερικες μερες θα ξανακοιμαται και δεντο λεω για να κοιμαστε εσεις ,το λεω για να κοιμαται εκεινος και να εχει ενεργεια και οχι γκρινια ολη τη μερα οντας κουρασμενος .

[oikat]

grafistria: "Εγω θα σου προτεινα οτι εφσονν βεβαιωθεις οτι δεν τον ποναει τιποτα καλυτερα να τον κοιμιζετε μεσα στην κουνια του ξανα , ισως γκρινια3ει λιγο τις πρωτες φορες αλλα σε μερικες μερες θα ξανακοιμαται "

 

 

επειδή και μένα χτες άργησε να κοιμηθεί και το ξαναέκανε κανά 2 φορές μέσα στην εβδομαδα αυτό το "να το κοιμίζετε μέσα στην κούνια" πως το εννοείς; Να αφήνουμε το μωρό μέσα και να είμαστε δίπλα ή να φεύγουμε; Χτες ας πούμε την θήλαζα και αντί να κοιμηθεί όταν την έβαλα στην κούνια ήθελε παιχνίδια. Ετσι κι έφευγα απο το δωματιο εκλαιγε, ξάπλωνα στο κρεβάτι μου, έπαιζε στην κουνια...... ετριβε τα ματια της και δεν κοιμοταν..... δε ξερω.... μετα απο αρκετη ωρα τη ξαναθηλασα λιγο και αμεσως κοιμηθηκε..... αναρωτιεμαι οταν δε θατ η θηλαζω ΠΩΣ θα κοιμαται;;;;;;

[nnm004]

Βασικα σε θεματα θηλασμου δεν μπορω να σοθ απαντησω επειδη δεν θηλασα πολυ τα παιδια , ομως αυτο που εννοω ειναι να το κοιμιζετε μεσα στην κουνια και καποιος διπλα , εξηγοντας οτι τωρα ειναι βραδυ και κοιμομαστε . Εκτος ααμα αντεχετε να το αφησετε 1-2 φορες με λιγη ή και πολυ γκρινια να ξανακοιμηθει μονος .

[mmdad]

grafistria: "Εγω θα σου προτεινα οτι εφσονν βεβαιωθεις οτι δεν τον ποναει τιποτα καλυτερα να τον κοιμιζετε μεσα στην κουνια του ξανα , ισως γκρινια3ει λιγο τις πρωτες φορες αλλα σε μερικες μερες θα ξανακοιμαται "

 

 

επειδή και μένα χτες άργησε να κοιμηθεί και το ξαναέκανε κανά 2 φορές μέσα στην εβδομαδα αυτό το "να το κοιμίζετε μέσα στην κούνια" πως το εννοείς; Να αφήνουμε το μωρό μέσα και να είμαστε δίπλα ή να φεύγουμε; Χτες ας πούμε την θήλαζα και αντί να κοιμηθεί όταν την έβαλα στην κούνια ήθελε παιχνίδια. Ετσι κι έφευγα απο το δωματιο εκλαιγε, ξάπλωνα στο κρεβάτι μου, έπαιζε στην κουνια...... ετριβε τα ματια της και δεν κοιμοταν..... δε ξερω.... μετα απο αρκετη ωρα τη ξαναθηλασα λιγο και αμεσως κοιμηθηκε..... αναρωτιεμαι οταν δε θατ η θηλαζω ΠΩΣ θα κοιμαται;;;;;;

Θα πινετε γαλατακι αγκαλια και θα χαλαρωνει..

Και εγω δεν τους κραταγα / κραταω αγκαλια για να κοιμηθουν. Με τον μεγαλο (27 μηνων)πιναμε και πινουμε το γαλατακι μας αγκαλια και χαλαρωνει. Τωρα συνηθως κλαιει καθε φορα που τον βαζω για υπνο γιατι θελει να μεινει μαζι μας, να παιξει ή ζηλευει τον μικρο. Τον αφηνω να κλαψει και τον παιρνει ο υπνος. Οταν ηταν πολυ πιο μικρος με το παραμικρο πηγαινα μεσα αλλα δεν τον σηκωνα απο το κρεβατι του. Τον χαϊδευα του εδινα την πιπιλα και ξαναφευγα. Τωρα αν κλαψει στην μεση της νυχτας θα παω αλλα θα προσπαθησω να μην τον σηκωσω απο το κρεβατι του. Βασικα και να τον απρω στο δικο μας δεν κοιμαται. Αν χρειαστει να τον σηκωσω του φτιαχνω ξανα λιγο γαλα και χαλαρωνουμε. Οταν ομως τον βαλω στο κρεβατι του τον αφηνω να κλαψει συνηθως σε λιγοτερο απο 5 λεπτα ξανακοιμαται...

[sofita]

αναρωτιεμαι οταν δε θατ η θηλαζω ΠΩΣ θα κοιμαται;;;;;;

 

ελα ντε? κι εγω τον θηλαζω και τον παιρνει ο υπνος και συχνα το σκεφτομαι αυτο,αφου ετσι εχει μα8ει να χαλαρωνει.

οσες φορες κλαιει το βραδυ και δε μπορει να κοιμη8ει τον λυπαμαι και δε μπορω να τον αφησω ετσι να τον παρει ο υπνος. τα μωρακια νιω8ουν εγκαταλειψη και δε θελω να τελειωνει ετσι η μερα του.

 

[nikol76]

Συγνωμη αλλά τωρα το είδα και απαντω...Θεματακι εννοω οτι ξυπναμε 2-3 φορες και δεν εχει όρεξη για υπνο...και μιλάμε για παιδάκι που κουράζετε αρκετά...Αλλα όπως εχω γραψει και αλλού ποτε δεν ήταν παιδί του υπνου...Να την δεις 3 το βραδυ (τωρα είναι σε κανονικό κρεββάτι και κατεβαίνει) συνάμενη κουνάμενη με τον αγκαλίτσα στα χερια και να ερχεται επίσκεψη...Και δωστου πάλι πίσω...Να την κοιμίζω, να πεφτω μαζί της στο κρεβάτι..και να τα πισωγυρίσματα με τις ιωσεις...Θεωρώ οτι δεν την έχω κακομάθει...κι ελπίζω σε καλύτερες μέρες

[Elli]

Πηνελόπη κι εγώ πιστεύω πως είναι μια περαστική φάση,εφόσον μέχρι τώρα ο μικρός κοιμόταν σερί...

 

Οι δικές μου έχουν περάσει πάρα πολλές τέτοιες φάσεις κατά καιρούς.

Κρατούσαν 2-3 εβδομάδες, και εκεί που προσαρμοζόμουν κι εγώ στα νέα δεδομένα,επέστρεφαν στη ρουτίνα τους.

Υπήρξαν φάσεις που η μικρή μου ούτε στην αγκαλιά ξανακοιμόταν.

Την παίρναμε μαζί μας στο κρεβάτι και αμέσως την έπαιρνε ο ύπνος.Όταν η φάση περνούσε,κοιμόταν πάλι στο κρεβάτι της κανονικά.Θέλω να πω ότι δεν το συνήθισε να κοιμάται μαζί μας.

Ωστόσο άλλο παιδί το δικό μου και άλλο το δικό σου,δεν συμβουλεύω να υιοθετήσεις αυτή την πρακτική εφόσον δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι ένα άλλο παιδί θα επιστρέψει αδιαμαρτύρητα στο κρεβάτι του όπως έκανε η δικιά μου...

[tarshou]

Αχ, αυτός ο ύπνος. Που στο καλό είναι αυτές οι νεράιδες με το μαγικό ραβδάκι να βάζουν τα παιδάκια μας για ύπνο και αυτά να κοιμούνται σαν αγγελουδάκια αμέσως, όπως στις ταινίες; Φαντάζομαι ότι και οι νεράιδες εκεί ακριβώς βρίσκονται. Στις ταινίες.

 

Πηνελόπη, καλή υπομονή, κορίτσι μου. Και, αν μη τι άλλο, θέλει μπόλικη από δαύτη. Οι δικές μου, η μία ποτέ δεν έκανε πρόβλημα στον ύπνο. Ό,τι ώρα τη βάζεις στο κρεβάτι της θα κοιμηθεί, και αν δε θέλει, θα παίξει με τα παιχνίδια της ή θα μιλάει στα δάχτυλά της. Η άλλη όμως... Βασικά, ακούσαμε από την αρχή τη συμβουλή της παιδιάτρου και πριν καλά-καλά γίνουν 20 ημερών τους σταματήσαμε σταδιακά το βραδινό το γάλα (για να μην παρεξηγηθώ, όταν λέω βραδινό δεν εννοώ το γάλα πριν πάνε για ύπνο, αλλά το γάλα στις 3 ή στις 4 τα ξημερώματα). Δεν εγινε ως δια μαγείας, μισή ώρα πιο πίσω, και ξανά μισή ώρα πιο πίσω και ξανά-μανά, μέχρι που φτάσαν να πίνουν γάλα πριν τον ύπνο και μετά ξανά το πρωί όταν ξυπνήσουν, αυτό από περίπου 2-2 1/2 μηνών και ποτέ δεν μου έχουν ξυπνήσει μέσα στο βράδυ για να φάνε. Αλλά η γκρίνια της δεύτερης όταν τη βάζαμε στο κρεβάτι της ήταν για να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Βλέπεις, ο άντρας μου και η μητέρα μου την είχαν συνηθίσει να την κοιμίζουν στα χέρια γιατί γκρίνιαζε, οπότε όταν πήγαινες να την ακουμπήσεις στο κρεβάτι δουλεύαν οι αντι-κρεβατικοί αισθητήρες της και πεταγόταν και έκλαιγε. Μέχρι που καταλάβαμε ότι αυτό θα μας τίναζε όλους, και της το κόψαμε.

 

Απ'τη στιγμή που έμπαινε στο κρεβάτι της, δεν υπήρχε περίπτωση να την ξανασηκώσουμε όσο γοερά και αν εκλαιγε (εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε περίπτωση ασθένειας ή κάτι παρεμφερές, έτσι; Μιλάω όταν το παιδί είναι μια χαρά στην υγεία του, δεν πεινάει και δεν είναι λερωμένο). Πηγαίναμε κοντά της να την χαιδέψουμε, να της δώσουμε το ελεφαντάκι της, να την ηρεμήσουμε, μετά φιλάκι, "καληνύχτα" και φεύγαμε. Επίσης έχω στο δωμάτιο των κοριτσιών κασετόφωνο και όταν δυσκολεύονται να κοιμηθούν τους βάζω παιδικά νανουρίσματα πολύ απαλά και φαίνεται ότι κάποιες φορές πιάνει. Αυτή η ρουτίνα χρειάστηκε να γίνει άπειρες φορές, με τη μικρή να κλαίει με αναφιλητά γιατί δεν πέρναγε το δικό της. Και, βέβαια, ούτε κουβέντα να την πάρουμε στο κρεβάτι μας.

 

Μας πήρε καιρό, με πολύ υπομονή και πολλές τύψεις, αλλά γνωρίζοντας ότι ήταν ο μόνος τρόπος και πως το κάναμε για καλό δικό της, γιατί έπρεπε να μάθει να κοιμάται στο κρεβάτι της κι όχι σε αγκαλιές, και για δικό μας καλό. Πάνε πάρα πολλοί μήνες που το έχουμε ξεχάσει αυτό. Τώρα πια την βάζουμε στην κούνια της, παίρνει το ελεφαντάκι της αγκαλιά, ξαπλώνει κάτω γελώντας, την χαιδεύουμε μ'ένα φιλάκι και της λέμε "καληνύχτα", μας απαντάει "όι μπόι μπόι" (δεν έχουμε ιδέα τι σημαίνει, αλλά πάντα συμφωνούμε μαζί της) και φεύγουμε. Μπορεί να μην κοιμηθεί αμέσως, μπορεί να πιάσει το "ψιλοκούβεντο" με την αδερφή της μέχρι να αποκοιμηθούν, αλλά δεν κλαίει πια. Και είναι πολύ ευτυχισμένη και το πρωί ξυπνάει και μας φωνάζει να πάμε να την καμαρώσουμε να κάνει τα δικά της και να γελάει.

 

Η αλήθεια, είναι, πως όποιον τρόπο επιλέξει κανείς να το κάνει, πρέπει να είναι αυστηρός στην τήρηση του προγράμματος που έχει επιλέξει, όποιο και αν είναι αυτό. Αυτό που παρατηρώ και απ'τις δικές μου είναι ότι γίνονται πιο γκρινιάρες και πιο δύσκολες να χαλαρώσουν όταν βγουν εκτός του προγράμματός τους, ή όταν ο μπαμπάς ή/και η μαμά κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που τις έχουν μάθει να κάνουν. Και, όπως όλες οι κοπέλες έχουν ήδη πει, θέλει πολύυυυυυυυ υπομονή. Μάλλον θα έπρεπε κάποιος να ανοίξει ένα topic με θέμα "Υπομονή: που την πουλάνε και πόσο κοστίζει".