Ο φαύλος κύκλος των διακρίσεων

[Sam]

Ο φαύλος κύκλος των διακρίσεων: Αγχος και ματαίωση από τον κοινωνικό αποκλεισμό και το trafficking

 

Ο κοινωνικός αποκλεισμός

 

Ο υποτιμητικός και περιφρονητικός τρόπος αντιμετώπισης

της διαφορετικότητας των ανθρώπων είναι γνωστός από παλιά, σχεδόν

ανήκει στην αιωνιότητα της ανθρώπινης ιστορίας.

Οι κοινωνίες πάντα συμπεριφέρονταν μειωτικά στους φτωχούς, τους

ανάπηρους, τους ψυχικά άρρωστους ακόμα και στους ξένους. Ας μη

ξεχνάμε τον Καιάδα των Σπαρτιατών και ότι. ακόμα και στην αρχαία Ελλάδα

της Δημοκρατίας ήταν ισχυρή η ιδεολογία του «πας μη Ελλην βάρβαρος» και

φυσικά οι ξένοι όχι μόνο δεν αμφισβητούσαν την άνιση μεταχείριση που

τους είχε επιβληθεί αλλά δέχονταν καρτερικά κάθε συνέπειά της, όπως

ήταν η φτώχεια, η υποτίμηση και η στέρηση των κοινωνικών και πολιτικών

δικαιωμάτων τους .

 

Η προκατάληψη λοιπόν για τον διαφορετικό άνθρωπο έχει τις ρίζες της στο

πολύ μακρινό παρελθόν. Από τότε υπήρχαν οι κοινωνικά αδύναμες ομάδες,

με κυρίαρχο χαρακτηριστικό τους την διαφορετική «ράτσα» Η λέξη

προέρχεται από την αραβική ras και σημαίνει κεφάλι. Οι Αραβες, επειδή

αποτελούνταν από πολλές φυλές και ζούσαν τον νομαδικό τρόπο ζωής

είχαν καθιερώσει ένα όνομα για κάθε μια από αυτές. . Κάθε μέλος έπρεπε

να θυμάται την ονομασία της φυλής που ανήκε, «να την κρατά δηλαδή

μέσα στο κεφάλι του». Μόνο έτσι ένιωθε ξεχωριστός αυτός και η φυλή του,

σε σχέση με τις υπόλοιπες.

Από αυτή τη λέξη προήλθε ο ρατσισμός, δηλαδή ο αποκλεισμός και η

περιθωριοποίηση, με βάση τη φυλή, μικρών ομάδων από τα δικαιώματα και

τα προνόμια , που απολαμβάνει η ευρύτερη κοινωνία.

 

 

Η ετερότητα, δηλαδή το να είναι κάποιος διαφορετικός από τους άλλους και

να ανήκει σε αριθμητικά μικρότερες πληθυσμιακές ομάδες, δείχνει να είναι

ένα από τα κυριότερα στοιχεία του κοινωνικού αποκλεισμού και του

ρατσισμού. Η ετερότητα επιφυλάσσει σχεδόν αυτόματα μια θέση αδυναμίας,

μια κατάσταση «ευπάθειας» του ατόμου στο κοινωνικό πεδίο. Ένα άτομο,

γίνεται θύμα του κοινωνικού αποκλεισμού, επειδή και μόνον ανήκει σε μια

ομάδα με συγκεκριμένα και διαφορετικά χαρακτηριστικά, φυλετικά,

κοινωνικά, οικονομικά, επαγγελματικά, ή επειδή πάσχει από οργανική,

πνευματική ή ψυχική αρρώστια.

 

 

Σήμερα, ο κοινωνικός αποκλεισμός, αν και είναι μια σχετικά πρόσφατη

εννοιολογική κατασκευή, δεν περιγράφει τίποτε το καινούριο. Επινοήθηκε

γύρω στο 1960, όταν το φαινόμενο της περιθωριοποίησης άρχισε να

απασχολεί τους κοινωνικούς επιστήμονες και τους ευαίσθητους απέναντι

στην αδικία ανθρώπους.

Χρησιμοποιείται λανθασμένα με διπλή σημασία και σημαίνει: 1) Τον

στιγματισμό, την περιθωριοποίηση και τη φτώχεια και 2) Τα κοινωνικά και

νομοθετικά μέτρα, που στοχεύουν στην καταπολέμησή του. Γι αυτή τη

δεύτερη σημασία του κοινωνικού αποκλεισμού θα ήταν καλύτερα να βρεθεί

μια άλλη έννοια.

 

Την τελευταία 10ετία οι κοινωνικές και ψυχολογικές μελέτες, όπως και οι

νομοθετικές παρεμβάσεις αποσκοπούν να εξαλείψουν τις αιτίες και τα

αποτελέσματά του κοινωνικού αποκλεισμού και να αποκαταστήσουν χιλιάδες

ανθρώπους, που αδικούνται κοινωνικά χωρίς κανένα λόγο. Χιλιάδες

άνθρωποι υποφέρουν, εξαιτίας του αδικαιολόγητου στιγματισμού και

καταλήγουν να επιβιώνουν στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής..

 

Πραγματικά, τα άτομα που βιώνουν τον αποκλεισμό δοκιμάζονται σκληρά,

συναντούν συνεχώς εμπόδια στην άσκηση των φυσικών δικαιωμάτων τους,

όπως είναι η ελευθερία και η αυτοπραγμάτωση, μέσα στην κοινωνία, που

ζουν. Η παραβίαση των ατομικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων τους είναι γι

αυτούς μια διαρκής τραυματική εμπειρία, που τα αναγκάζει να ζουν σε

συνθήκες κυριολεκτικά ανεπίτρεπτης εξαθλίωσης .

 

Ο κοινωνικός αποκλεισμός οδηγεί μοιραία στην φτώχεια κι αυτό δεν μπορεί

παρά να αποτελεί σκάνδαλο. Η φτώχεια δεν είναι η φυσική συνέπεια της

διαφορετικότητας όπως π.χ μια σωματική αναπηρία μπορεί να οδηγεί σε

κάποιες κινητικές ή άλλες οργανικές δυσλειτουργίες. Η φτώχεια είναι μια

επιλογή, μια επικίνδυνη και συνειδητή συμπεριφορά της ομάδας

πλειοψηφίας, μια πανούργα και πολυσύνθετη διαδικασία, που στοχεύει

αποκλειστικά στην ενδυνάμωση των ισχυρών και πλειοψηφικών ομάδων, σε

βάρος των ασθενέστερων και μικρότερων. Η σχέση αυτών των ισχυρών

ομάδων με το θεσμοθετημένο σύστημα στηρίζεται στην πίεση που αυτές

ασκούν για την απόκτηση όλο και περισσότερων προνομίων, σε βάρος των

ευπαθών και αδύναμων ομάδων.

 

 

Οι αιτίες του κοινωνικού αποκλεισμού

Σύγκριση και ανωτερότητα

 

Στον άνθρωπο δεν είναι ευχάριστο να ζει μόνος του. Αντίθετα, υπάρχει

έμφυτη η ανάγκη της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης με το

περιβάλλον και τους άλλους ανθρώπους. Μέσα στο περιβάλλον συντελείται

η μάθηση, η απόκτηση εμπειριών και βιωμάτων, μέσα στο περιβάλλον

δημιουργούνται οι συνθήκες για εξέλιξη και αυτοπραγμάτωση. Αυτές είναι

και οι αιτίες που οδήγησαν στην δημιουργία οργανωμένων κοινωνιών και

δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ένταξη ενός ατόμου σε μια κοινωνία ή έστω μια

κοινωνική ομάδα, που διαθέτει κύρος και δύναμη, του εξασφαλίζει ασφάλεια

και σταθερότητα, άρα περισσότερες δυνατότητες εξέλιξής του.

 

 

Κάθε άτομο προσπαθεί να βρει την θέση του μέσα στην κοινωνία. Αυτό

γίνεται βαθμιαία σε δυο επίπεδα:

Στο πρώτο επίπεδο τα άτομα συγκρίνονται με τους άλλους και αποκτούν

επίγνωση για το ποια και πως είναι, τι ικανότητες έχουν και σε ποια θέση

του κοινωνικού πεδίου βρίσκονται

Στο δεύτερο επίπεδο τα άτομα, αν αυτή η θέση που κατέχουν δεν παρέχει

δυνατότητες εξέλιξης και θετική αξιολόγηση του εαυτού, προσπαθούν να

μετακινηθούν σε μια άλλη θέση, καλύτερη, μια θέση με περισσότερο κύρος,

δύναμη και επιρροή. Σ αυτό το δεύτερο επίπεδο, αλλαγής της θέσης, τα

άτομα έχουν δυο επιλογές:

 

1. Να προσπαθήσουν να κατακτήσουν αξιοκρατικά και με έντιμα μέσα μια

καλύτερη κοινωνική θέση.

2. Να μειώσουν τους άλλους με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξασφαλίσουν μια

καλύτερη θέση για τον εαυτό τους και με το λιγότερο κόστος ψυχικής

ενέργειας.

 

Η γένεση και η διατήρηση των κοινωνικών διακρίσεων στηρίζεται στη

μειωτική για τους άλλους ψυχολογική διαδικασία. Και επειδή σταθερά

θέλουμε να βελτιώνουμε τη θέση μας επίσης σταθερά προσπαθούμε να

υποβαθμίζουμε την θέση των άλλων, κατασκευάζοντας στερεότυπα και

προκαταλήψεις ή αποδίδοντας δυσμενή χαρακτηριστικά προσωπικότητας σε

άτομα και σε ομάδες ατόμων, όπως π.χ οι ανάπηροι θεωρούνται δύστροποι

και κακότροποι άνθρωποι, οι Αλβανοί αναξιόπιστοι, και οι Ρουμάνοι

απατεώνες. Ουσιαστικά πρόκειται για απόρριψη, άλλοτε ανοικτή και άλλοτε

υποσυνείδητη.

 

 

Ισχύς και αδυναμία

 

Η αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα κύρους

 

Αυτή η ανάγκη για συνεχή διατήρηση και βελτίωση της κοινωνικής θέσης

του ατόμου οδήγησε στην οργάνωση υποομάδων μέσα στην κοινωνία. Τα

άτομα προσπαθούν να ενταχθούν στην καλύτερη, ισχυρότερη και

μεγαλύτερη κοινωνική ομάδα, αυτή, που θεωρούν πιο αξιόπιστη και ικανή

να τους προσδώσει, πέραν των ατομικών τους θετικών χαρακτηριστικών,

και κάποια περισσότερα στοιχεία θετικής αυτοαξιολόγησης και κοινωνικής

δύναμης.

Η ανάγκη και αίσθηση του ανήκειν σε μια ισχυρή ομάδα εξηγεί τους λόγους

της δημιουργίας, καλλιέργειας και διατήρησης των κοινωνικών ανισοτήτων

μεταξύ των ομάδων. Η επιθυμία διάκρισης μας οδηγεί , π.χ, να

προσπαθούμε τα παιδιά μας να σπουδάσουν για να γίνουν διακεκριμένα, να

κάνουμε παρέα με ξεχωριστούς ανθρώπους, να υπερηφανευόμαστε για την

καταγωγή και τους προγόνους μας .

 

Ομως, δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι διακεκριμένοι, πλούσιοι, έξυπνοι,

όμορφοι, μορφωμένοι και υγιείς. Κι έτσι, αναπτύσσουμε τον ανταγωνισμό

και την επιθετικότητα, προκειμένου να αποκλεισθούν όσο γίνεται

περισσότεροι από το μοίρασμα του αγαθού της διάκρισης και της δύναμης.

 

 

Για το άτομο, η αίσθηση και η ανάγκη του ανήκειν σε μια ομάδα και κατά

προτίμηση σε μια μεγάλη ομάδα είναι πολύ ισχυρή. Μέσω της ομάδας

αισθάνεται ότι μπορεί να διατηρήσει ακόμα και να βελτιώσει τη θέση του, να

αντέξει καλύτερα τη σύγκριση και τον ανταγωνισμό. Η απόκτηση μιας

ομαδικής κοινωνικής ταυτότητας είναι πιο εύκολη, πιο άκοπη θα λέγαμε, και

γι αυτό το λόγο, όπως προαναφέρθηκε, είναι τόσο ορατή η ανάγκη των

ανθρώπων να οργανωθούν και να ανήκουν κάπου.. Κι αυτό δεν γίνεται

σχεδόν ποτέ ανώδυνα και αναίμακτα για τους άλλους. Οι περισσότερες

ομάδες πλειοψηφίας εκπέμπουν με ιδιαίτερα δυναμικό και παράλογο τρόπο

ένα μήνυμα διεκδίκησης, αναπτύσσουν μια επίσης παράλογη

επιχειρηματολογία, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο κομμάτι

από τις κοινωνικές παροχές και διακρίσεις. Ένα τέτοιο παράλογο επιχείρημα,

ένα αδικαιολόγητο «πάτημα» είναι και η κατάσταση αδυναμίας κάποιων

συνανθρώπων μας. Με κριτήριο την φυσική, ψυχική, πνευματική και

κοινωνική αδυναμία, τα κάποια άτομα αποκλείονται από τις ίσες ευκαιρίες

και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια ισότιμη και δίκαιη κοινωνική θέση.

 

 

Αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα ντροπής

 

Οι αδύναμες ή ευπαθείς ομάδες έχουν δεχθεί κατ επανάληψη την βάναυση

μεταχείριση και το στίγμα του αποκλεισμού.

Η αδυναμία, των ατόμων μιας ομάδας, εξαιτίας της φτώχειας, της χαμηλής

κοινωνικής διαστρωμάτωσης ή της άσκησης κάποιου δήθεν ταπεινού

επαγγέλματος ή της αρρώστιας, (καρκινοπαθείς, ΑΙDS, χρόνιες ασθένειες

κλπ.,) φέρνει στην επιφάνεια την αιώνια και αρχέτυπη σύγκρουση των

ανθρώπων για δύναμη και επικράτηση, «τον πόλεμο» με βασικό κίνητρο το

μοίρασμα των αγαθών- συμβολικών και υλικών- μεταξύ των λίγων.

 

 

Ποιες θεωρούνται ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού

Μετανάστες

Πρόσφυγες

Παλινοστούντες

Τσιγγάνοι

Ανεργοι (υποομάδες ηλικιωμένοι, νέοι, μακράς ή σύντομης διάρκειας)

Ατομα με αναπηρίες και χρόνιες ασθένειες

Ψυχικά ασθενείς ( Το φοβερό στίγμα της τρέλας )

Χρήστες ουσιών

Αποφυλακισμένοι

Η τρίτη ηλικία

Μονογονεϊκή οικογένεια

Κάτοικοι παραμεθόριων περιοχών

Αποροι

Αστεγοι

Ατομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό

 

 

Οι συνέπειες του κοινωνικού αποκλεισμού

 

Ο φαύλος κύκλος των διακρίσεων

 

Αυτή η μειωτική και απαξιωτική για τις μικρές ομάδες ψυχολογική διαδικασία

είναι η απαρχή του φαύλου κύκλου των διακρίσεων: Τα στερεότυπα, οι

προκαταλήψεις ,οι κατηγοριοποιήσεις, οι κοινωνικές κατασκευές για τα

χαρακτηριστικά της φυλής, του φύλου, της υγείας ή της ασθένειας δεν

επιτρέπει και μερικές φορές απαγορεύει στις ευπαθείς ομάδες να κρατήσουν

τις θέσεις τους στη συλλογική ζωή, γεγονός που αναπτύσσει την

επιθετικότητα, την εγκληματικότητα και την παραβατικότητα. Αυτές οι

συμπεριφορές αυξάνουν ακόμα περισσότερο τις προκαταλήψεις και τον

φόβο του ευρύτερου πληθυσμού. Θα πρέπει να τονισθεί ότι κάθε άτομο

κάτω από τις περιστάσεις γίνεται διαφορετικό. Αν βιώνει ένα περιβάλλον με

συνθήκες ασφάλειας , έχει θετικές συμπεριφορές, ενώ, αν απειλείται, οι

συμπεριφορές του είναι αρνητικές.

Η φτώχεια, ο κατατρεγμός, η εξαθλίωση και η ανεργία οδηγούν τις

ευπαθείς ομάδες, με κάποιες νομοτέλειες στην ταπείνωση και στο άνοιγμα

ενός πεδίου για ανεξέλεγκτες συγκρούσεις.

 

Trafficking

 

Ο προσανατολισμός στο κέρδος, η απόκτηση καταναλωτικών αγαθών , ο

εύκολος πλουτισμός, ο ατομισμός και η έλλειψη συμπόνοιας αποτελούν τις

σύγχρονες κοινωνικές τάσεις. Μέσα σ αυτή την γενικότερη αντίληψη

αναπτύχθηκε το trafficking και οι traffickers .

 

Το trafficking είναι σύγχρονος νεολογισμός σημαίνει με μια λέξη

δουλεμπόριο και εμπεριέχει τη στρατολόγηση και τη μεταφορά ανθρώπων

από τους traffickers σε διάφορα μέρη του κόσμου, με τη χρήση απειλής και

την άσκηση κάθε μορφής πίεσης ή βίας . Σημαίνει, επίσης, την κατάχρηση

εξουσίας και την απόκτηση ελέγχου πάνω σε ανθρώπους, με στόχο την

εκπόρνευση γυναικών και παιδιών, την καταναγκαστική εργασία , τη

δουλειά σε επίπεδο σκλάβου και την υποχρέωση των ατόμων να

προσφέρουν καταναγκαστικά τις υπηρεσίες τους ή να δέχονται την

αφαίρεση οργάνων του σώματός τους.

 

Παραβατικότητα- Εγκληματικότητα

Η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα, που παρατηρείται σε ορισμένες

ομάδες αποκλεισμού εκπορεύεται από την ζωή στο περιθώριο. Η κατάργηση

κάθε ανθρώπινου και ατομικού δικαιώματος, ο ανεξίτηλος στιγματισμός και

η κοινωνική καχυποψία, π.χ οι μετανάστες θεωρούνται ότι είναι «εν δυνάμει

εγκληματίες» λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία: Οδηγεί ακριβώς

εκεί που η κοινωνία φοβάται: Στην κλοπή και την καταστρατήγηση των

νομικών και κοινωνικών κανόνων, αποτέλεσμα του θυμού και της

επιθετικότητας, που εγείρει ο αποκλεισμός.

 

Ψυχολογικές συνέπειες

 

Οι ψυχοκοινωνικές μειονεξίες και το διαταραγμένο συναίσθημα είναι

καταστάσεις πολύ συνηθισμένες στις ευπαθείς ομάδες:

 

Αγχος και φόβος

Κυρίαρχο συναίσθημα των ευπαθών ομάδων είναι το άγχος, συνέπεια της

αβεβαιότητας, της ανασφάλειας και του διλήμματος « τι να κάνω και ποιόν

δρόμο να ακολουθήσω».Η καθήλωση σ αυτό το στάδιο γίνεται αιτία θυμού,

οργής, επιθετικότητας, βίας αλλά και κατάθλιψης.

 

Ματαίωση

Η ματαίωση είναι επίσης το πιο συνηθισμένο συναίσθημα στα θύματα του

κοινωνικού αποκλεισμού. Μπροστά τους ορθώνεται η αδυναμία να κάνουν

όνειρα, να έχουν προσδοκίες και να νοηματοδοτούν τη ζωή τους και τη ζωή

των παιδιών τους. ο αίσθημα της ματαίωσης που φτάνει πολλές φορές μέχρι

την απελπισία και την απόγνωση μπροστά στα πραγματικά και αξεπέραστα

αδιέξοδα, μειώνει την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση και καθιστά

ιδιαίτερα εύθραυστη την κοινωνική ταυτότητα του ατόμου. Η ματαίωση είναι

απαγορευτική στην ανάγκη κινήτρων, στόχων και την αυτοπραγμάτωση.

 

 

Ενοχή και ντροπή.

Πολλά άτομα βιώνουν συναισθήματα ενοχής, επειδή δεν είναι σε θέση να

προσφέρουν στα παιδιά και την οικογένειά τους την δυνατότητα μιας

ποιοτικής ζωής.

 

Απώλεια και πένθος

Η απομάκρυνση από τη χώρα καταγωγής, τη μητέρα-πατρίδα από τις ρίζες,

δημιουργεί συναισθήματα απώλειας και πένθους και πολύ περισσότερο όταν

η χώρα υποδοχής αποδεικνύεται «κακιά μητριά».

 

Πικρία

Τα συναισθήματα πικρίας είναι συνηθισμένα, εξαιτίας της ζωής τους κάτω

από τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της αδικίας και της

εκμετάλλευσης οδηγούν σε παραίτηση και μαθημένη ανημπόρια.

 

 

Σε κοινωνικό επίπεδο συνήθως παρατηρούνται

 

Ρωγμές στη δομή του κοινωνικού υποκειμένου

 

Για τους μετανάστες , ειδικότερα, κάποια στοιχεία αποτελούν μέρος της

δομής του ως κοινωνικού υποκειμένου, όπως είναι η χαμηλόμισθη εργασία,

η συνεχής δοκιμασία των σωματικών αντοχών, οι πιέσεις αποδοχής της

κυρίαρχης κουλτούρας αλλά και διατήρησης των εθνικών και πολιτισμικών

διαφορών. Οι πιέσεις αυτές οδηγούν τους μετανάστες σε μια τάση

αποστασιοποίησης τόσο από το έθνος καταγωγής του όσο και από τη χώρα

υποδοχής τους.

 

Oμως, αυτό που πραγματικά καθορίζει την αυτο-αναφορά του μετανάστη

είναι οι συνθήκες της προσωπικής του ζωής Η διάσπαση της οικογένειας, τα

γλωσσικά και οικονομικά προβλήματα, οι δυσκολίες απόκτησης νόμιμης

υπόστασης στην Ελλάδα δυσκολεύουν πάρα πολύ την κοινωνική τους

ένταξη και την εκ μέρους τους αποδοχή ότι είναι άτομα της ελληνικής

κοινωνίας. Για τους μετανάστες ειδικότερα υπάρχει αυτό το φοβερό

συναίσθημα που προκαλεί το γεγονός ότι αιωρούνται ανάμεσα σε δυο

μερικές φορές και τρεις κόσμους: :Τη μητέρα πατρίδα και τη χώρα/ χώρες

υποδοχής.

 

Ενδοοικογενειακές συγκρούσεις

Τα « ξεσπάσματα» είναι συνηθισμένα οικογενειακά φαινόμενα εξαιτίας του

θυμού, του άγχους και της ματαίωσης.

 

Απομόνωση, μοναξιά

Η αρνητική θέση του ευρύτερου πληθυσμού για την ασθένεια, την

αναπηρία, την καταγωγή, οδηγεί, ειδικά τους μετανάστες, στην μοναξιά

την απομόνωση. Συνήθως αναπτύσσουν, ως επιλογή και ως στρατηγική

άμυνας, την αυτοαπομόνωση και τον αυτοαποκλεισμό, προκειμένου να

αποφύγουν τον φόβο της απόρριψης.

 

 

Σύγκρουση και επεξεργασία της σύγκρουσης μεταξύ των ομάδων

 

Οι υγιείς άνθρωποι αναζητούν το νόημα στη ζωή τους, επιδιώκουν την

πρόοδο ,έχουν όνειρα και προσδοκίες και θέλουν να μοιραστούν τις

εμπειρίες τους με τους άλλους. Πολλές φορές αντιμετωπίζουν, αντί το

μοίρασμα, την εχθρότητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την σύγκρουση,

ανάλογα με το βαθμό συμμόρφωσης ή ανεξαρτησίας που τα άτομα

διαθέτουν.

Οπως είναι κατανοητό, η ένταξη ενός ατόμου σε μια υποστηρικτική ομάδα,

με κοινά χαρακτηριστικά αυξάνει τον βαθμό ανεξαρτησίας του, άρα και τις

πιθανότητες σύγκρουσης.

Στο άκουσμα της σύγκρουσης, πολλοί από μας μπορεί να νιώσουν

απειλητικά. Ομως οι σύγκρουση έχει διάφορα επίπεδα και σε καμιά

περίπτωση δεν ταυτίζεται μόνο με την επιθετικότητα, τη βία και την

ωμότητα αλλά και με τον πολιτισμό, την ανάπτυξη και την εξέλιξη. Ας μην

ξεχνάμε ότι πολλές από τις κοινωνικές αλλαγές αλλά και τις επιστημονικές

ανακαλύψεις δέχθηκαν αρνητική κριτική στα πρώτα τους βήματα και στη

συνέχεια καθιερώθηκαν, κάνοντας τη ζωή μας καλύτερη. Θα πρέπει να

κατανοήσουμε ότι σε καμιά περίπτωση ένας άνθρωπος δεν δέχεται να μένει

στο περιθώριο για πάντα. Θα αντισταθεί.

Η διαφορετική άποψη ή κατάσταση αυτόματα ανοίγει ένα πεδίο σύγκρουσης

και είναι υγιής εφόσον τα άτομα διαπραγματεύονται την διαφωνία με

ειρηνικούς τρόπους, όπως είναι ο διάλογος, η ανάπτυξη επιχειρημάτων, η

σταθερότητα της διεκδίκησης , η ευελιξία , η προσαρμογή, και η ενημέρωση

των άλλων.

 

 

Επίλογος

 

Στις μέρες μας, κοινωνική πραγματικότητα είναι πολύπλοκη, δυναμική και

πολυδιάστατη.

Ολα αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς, η σταθερότητα που κάθε άνθρωπος

έχει ανάγκη, δεν υπάρχει.

Η κοινωνική θέση των ατόμων και των ευρύτερων ομάδων δείχνει να είναι

επισφαλής. Οι σημερινοί καλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι αύριο μπορεί να είναι

άνεργοι και μια τοπική πολεμική σύρραξη , μια κατάρρευση κάποιου

καθεστώτος, μπορεί να οδηγήσει σε ομαδική μετακίνηση του πληθυσμού,

δηλαδή σε εξωτερική μετανάστευση. Οπως δείχνουν τα πράγματα, ζούμε σε

μια εποχή μειονοτήτων. Η παρουσία τους είναι αισθητή και έντονη όπως και

η σύγκρουση με την ευρύτερη ομάδα του πληθυσμού. Η αναγνώριση και η

αποδοχή της διαφοράς τους, σε συνθήκες ισότητας και ισονομίας η άρνησή

τους να απορροφηθούν και η πρόθεσή τους να διατηρήσουν αυτή τη

διαφορά είναι από τα πιο τα κυρίαρχα αιτήματά τους.

Οι μειονότητες διεκδικούν από κοινού την θέση που τους ανήκει στο

κοινωνικό πεδίο, δηλαδή μια καλύτερη μοίρα, το ευ ζην και την ποιότητα

ζωής.

Πλέον, η αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού γίνεται πολύ πιο

οργανωμένα και πιο αποτελεσματικά. Αυτό σημαίνει ότι η διαχείριση των

συγκρούσεων , που προβάλλουν στα διάφορα στάδια, είναι πιο επιτυχημένη

.και αυτό οφείλεται, σ ένα μεγάλο βαθμό, στην κινητοποίηση και τη στήριξη

που προσφέρουν οι κρατικοί και κοινωνικοί φορείς, τα νομοθετικά πλαίσια

και κάθε είδους πρωτοβουλία άλλων ομάδων.

Η στήριξη των κοινωνικών μειονοτήτων απέναντι στις κοινωνικές διακρίσεις

, τον αυταρχισμό και τη βία είναι δείγμα ανθρωπισμού και πολιτισμού.

 

 

 

Βιβλιογραφία

Παπαστάμου Στάμος Διομαδικές σχέσεις Εκδ. Οδυσσέας

Παπαστάμου Στάμος Η κοινωνική επιρροή Εκδ. Οδυσσέας

Παπαστάμου Στάμος Εγχειρίδιο Κοινωνικής Ψυχολογίας Εκδ. Οδυσσέας

Deutsch, M. The resolution of conflict: Constructive and destructive processes

New Haven CT Yale University Press ( 1973)

Eisenberg, EM Ambiguity as strategy in organizational communication.

Communication Monographs 1984, 51, 227-242

 

(Εισήγηση στο Συνέδριο της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών και του Κέντρου Επιμόρφωσης Δημόσιας Διοίκησης, στην Κέρκυρα, 10-12 Ιουνίου 2005)

πηγή http://www.2search.gr/psychology/view.asp?article=1&catid=6&nav=0

[Μίκα]

όταν ανατέλλει πρόσφυγες

 

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΕΠΙΘΕΤΩΝ, ΡΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ

 

 

πάντα αγέλαστοι,

 

όταν κοιμούνται αγριεύονται,

 

με το βλέμμα των “αγράμματων”,

 

εξουθενωμένων από την αγωνία και την ανάγκη,

 

με τον άνεμο της δυστυχίας και το θρόισμα της απόγνωσης,

 

και την απορία, την αμηχανία,

 

μια θλίψη σα θυμός που ασφυκτιά,

 

ξεπεσμός χωρίς ντροπή,

 

την ντροπή την έπνιξε η ταλαιπωρία,

 

όλα ακροβατούν πάνω στον τεντωμένο φόβο,

 

στη φρίκη που πρέπει να μείνει πίσω,

 

μπούχτισμα από τις απώλειες,

 

οι βιαστικοί αποχωρισμοί που τρυπώσαν στα όνειρα,

 

φθόνος για την ατυχία,

 

και ένα δάκρυ πάντα διαθέσιμο,

 

η ακατάληπτη ευγένεια των εκτεθειμένων,

 

η ελπίδα πεθαίνει πάντοτε πρώτη,

 

έρημοι,

 

αλλά ίσως ζωντανοί σε μια μετά θάνατον ζωή,

 

καρτερούν το άγνωστο,

 

με τη μνήμη στην κόλαση,

 

και τα κότσια στο μέλλον,

 

ψηλαφούν με κρυμμένη περηφάνια

 

τον μονόδρομο της ξενιτιάς,

 

παραβαίνοντας με νηφάλιο θράσος,

 

ψάχνοντας τις προσδοκίες,

 

έχουν ήδη χάσει

 

 

ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

 

της ψύχραιμης λεηλασίας,

 

με διωγμούς, βομβαρδισμούς, βασανιστήρια, θρήνους, πείνα,

 

γνωρίζουν το ρήμα εγκαταλείπω,

 

ανάμεσα σε συμφορές και συντρίμμια,

 

σε κάποια ανατολή της απόφασης,

 

με οδοιπορία έως το πέρασμα,

 

ή με τη θάλασσα, να αποπλέουν από μια αποβάθρα,

 

στην απαραίτητη μεσόγειο,

 

με τα ναύλα των δούλων στο χέρι,

 

με τον προορισμό τους στα χέρια του έμπορου και της τύχης,

 

λέμβος, λιμάνι, νύχτα, ξεφεύγω, πλοιάριο, σωσίβιο, βουλιάζω, πνιγμός ή γλιτώνω, σώζομαι, φυγή,

 

αποβιβάζομαι γυμνός,

 

έσχατοι χωρίς κραυγές στην ησυχία των συνόρων,

 

κρυμμένοι,

 

σε μάταιο καταφύγιο,

 

και την αγριάδα των κυνηγημένων

 

 

ΟΙ ΑΚΤΕΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΟΛΩΝ

 

ξανά στις όχθες της αδικίας,

 

στην πολιτισμένη ευγένεια της απαξίας,

 

στον περίφρακτο κι ακατ-ανόητο αποκλεισμό,

 

στην φτωχή γλώσσα της αποξένωσης,

 

στην παθογένεια της δημοκρατίας

 

 

ΣΤΟΝ ΒΑΡΕΤΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΝΤΟΠΙΑΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ

 

να ένα νέο πρόσωπο των άλλων,

 

με τους κανόνες τους να είναι αντικανονικοί,

 

τουλάχιστον ενοχλητικοί με το εκβιαστικό πρόβλημα τους,

 

αταίριαστοι με την ομοιογένεια των εθίμων,

 

διαφορετικοί από μας ακόμη και στην άκρη της θλίψη τους,

 

ένα ζήτημα που πρέπει να λύσουν οι αρμόδιοι,

 

ένα θήραμα για τις Αρχές,

 

κατώτεροι αφού μπορούμε και τους κρίνουμε,

 

μια ανεπιθύμητη μαρτυρία,

 

ένα μηδέν που κατάφερε να αποδράσει από το τίποτα,

 

οι χειρότεροι ξένοι χωρίς διαπιστευτήρια,

 

αντικείμενα που διεκδικούν την αξόδευτη περιφρόνηση,

 

πρόθυμοι σκλάβοι που δεν τους ζήτησε κανείς,

 

 

για την εξουσιαστική πραγματικότητα ο πρόσφυγας είναι ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΣ

 

 

ΣΤΟΝ ΒΑΡΕΤΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΩΝ

 

το μεγάλο πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας,

 

γιʼ αυτούς που είναι αντίκρυ,

 

για τον ορισμό του αξιοθρήνητου,

 

ένα αποκρουστικό χάδι για τους άπορους,

 

αφήνοντας άθικτο τον πολιτισμό της διάκρισης,

 

τον καθησυχασμό της ελεημοσύνης,

 

διαιωνίζοντας τις παράλληλες μοίρες,

 

γέρνοντας το “μεγαλείο” τους προς τους φουκαράδες

 

 

ΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΑ

 

πώς καταφέρνουν οι κολασμένοι τη διέλευση των συνόρων;

 

έλεγχοι που παλινδρομούν ανάμεσα στην αυστηρότητα και την ανυπαρξία,

 

με την αστυνομία να παίρνει τα ποσοστά της,

 

και να στέλνει με το άλλο της πρόσωπο στο αυτόφωρο

 

με ύφος αναπόφευκτης απέλασης,

 

υπάλληλοι γελάν μπροστά στα δικαιολογητικά,

 

στις αιτήσεις ασύλου,

 

μπροστά στους δέσμιους,

 

γέλια από συρματοπλέγματα,

 

έγκλειστοι πρόσφυγες,

 

εκλιπαρώντας φαντάσματα δικηγόρων,

 

εθνικότητα με νοήματα,

 

υπηκοότητα για να είσαι κάπου υπήκοος

 

ροζ κάρτα στην καλύτερη,

 

μια ροζ παράταση του λαθραίου,

 

η καταστολή δεν έχει εθνικότητα, έχει μόνο χειρονομίες,

 

κάποιος ξενώνας ή παράπηγμα,

 

ένας περιορισμός χωρίς προθεσμία,

 

ουρά για κάποιο συσσίτιο,

 

ψυχρότητα λέξη σε όλες τις κλίσεις

 

 

θα μπορούσε να είναι ένα ατελείωτο

 

ΤΕΛΟΣ για τους πρόσφυγες

 

 

αν δεν υπήρχε ένα ακόμη συνώνυμο στη γλώσσα μας που ασφυκτιά μαζί με την ελευθερία και την αξιοπρέπεια

 

ενάντια στην ύβρι της εξουσίας

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

 

http://filoxenoi.wordpress.com/όταν-ανατέλλει-πρόσφυγες/

[Μίκα]

Τρόμου και ρατσισμού γωνία

 

«Ακροδεξιοί κυνηγούν τις νύχτες με μαχαίρια, σαν Νέρωνες, τους μετανάστες». Κάτοικοι: «Φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε βράδυ»

 

Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ

 

Ούτε ένας μετανάστης δεν φαίνεται στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών και τους γύρω δρόμους. Η παιδική χαρά κλειδωμένη. Μια 80χρονη γυναίκα περπατάει με ένα ταψί φαγητό, το αφήνει στα σκαλιά της εκκλησίας για όποιον πεινάει. Ομάδες αστυνομικών έχουν στήσει μπλόκα και ελέγχουν διερχόμενα αυτοκίνητα με μετανάστες. Οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις όπως παράσταση Καραγκιόζη, κουκλοθέατρου, παρουσιάσεις βιβλίων ακυρώθηκαν. Ελάχιστοι άνθρωποι κυκλοφορούν πεζοί μετά το σούρουπο. Η πλατεία εποπτεύεται από ομάδα πολιτών. Και η ρίζα του κακού φαίνεται πως είναι η αδυναμία αυτών που εντέλλονται από την Πολιτεία να λύσουν το πρόβλημα.

 

 

FPRIVATE "TYPE=PICT;ALT="

 

Εξαφανίστηκαν οι μετανάστες από την πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα Δεν πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά για την πραγματικότητα στην κεντρική πλατεία της Αθήνας. Οπου η κατάσταση, όπως λένε όλοι, είναι ανεξέλεγκτη. Συμπλοκές, μαχαιρώματα, επιθέσεις. Και πολλά άλλα.

 

«Τώρα οργανωθήκαμε για να τους διώξουμε»

 

«Ιχνος δεν υπάρχει πλέον από μετανάστη. Είναι ύποπτο. Στημένο ήταν αυτό με το κοράνι; Αλλά δεν είναι κατάσταση αυτή που ζούμε. Γέμιζε η πλατεία μετανάστες», λέει μια γυναίκα στο μίνι μάρκετ. Φεύγει βιαστικά. Ενας άλλος αφήνει ένα έντυπο της ακροδεξιάς στην είσοδο. Τον ακολουθεί μια γυναίκα γύρω στα 65: «Θέλουμε την Ελλάδα μας, τη χώρα μας πίσω. Δεν είμαστε ρατσιστές, αλλά θέλουμε να φύγουνε. Στην επόμενη συγκέντρωση που θα κάνουμε για να διώξουμε τους ξένους, θα έρθουν 5.000 άτομα απ' όλη την Αθήνα. Τώρα οργανωθήκαμε».

 

Η μεγαλύτερη σε ηλικία πελάτισσα είναι φοβισμένη: «Δεν βγαίνουμε από τα σπίτια μας. Ακούμε για βιασμούς και άλλα. Ανθρωποι είναι κι αυτοί, αλλά δεν υπάρχει μεταναστευτική πολιτική...».

 

Μια Αλβανίδα, κάποιοι Πολωνοί που εργάζονται στα καταστήματα της πλατείας εκφράζουν πλέον τις ίδιες αντιλήψεις: «Εμείς ήρθαμε πριν από 15 χρόνια. Αγοράσαμε σπίτια, καταστήματα. Τα παιδιά μας φοιτούν σε ελληνικά σχολεία. Θέλουμε να φύγουν οι ξένοι αυτοί γιατί μας κάνουν ζημιά...». Αλλοι δείχνουν το χρωματοπωλείο πίσω από την πλατεία που έκλεισε. Το προποτζίδικο που λήστεψαν πρόσφατα: «Μπροστά μου, δύο φορές βούτηξαν τσάντες από γυναίκες. Μελαχρινοί, τους είδα που έτρεχαν». «Εγώ δεν είμαι ρατσίστρια. Είμαι ξένη. Αλλά το κακό παράγινε», προσθέτει μια Αλβανίδα.

 

Κι όμως, σύμφωνα με πληροφορίες από αστυνομικές πηγές, αυτοί που καταγγέλλουν τους άλλους ξένους, οι «ενταγμένοι» Πολωνοί και Αφγανοί, ευθύνονται κυρίως για τις συμπλοκές. Αντιθέτως, Αφγανοί και Πακιστανοί κατηγορούνται για μικροκλοπές και δεν εμπλέκονται σε ξυλοδαρμούς. Αλλά οι κάτοικοι αντιδρούν έντονα πλέον, αφού βιώνουν αυτό που στην αστυνομική ορολογία χαρακτηρίζεται «όχληση». Μιλούν για ληστείες, κλοπές που συμβαίνουν, αλλά με σκοπό την επιβίωση.

 

«Φοβόμαστε»

 

Ορισμένες φράσεις-κλισέ επαναλαμβάνονται με τον ίδιο ρυθμό από μεγάλη μερίδα των κατοίκων. Οι πιο χαρακτηριστικές: «Φοβόμαστε τις αρρώστιες. Οι μετανάστες δεν εξετάζονται από γιατρούς. Καλά έκαναν κι έκλεισαν την παιδική χαρά, για να μην πηγαίνουν μαντιλοφορούσες με αφγανάκια. Φοβόμαστε μην κολλήσουν αρρώστιες τα παιδιά μας». Καθώς επίσης κι ότι «λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης μεταναστών, η περιοχή υποβαθμίστηκε. Αλλά τα σπίτια είναι δικά μας. Δεν μπορούμε να φύγουμε γιατί πουλιούνται φθηνά. Με αυτά τα χρήματα δεν μπορείς ν' αγοράσεις ούτε ένα δωμάτιο σε άλλη συνοικία. Μερικοί τα νοίκιασαν σε μετανάστες κι έφυγαν».

 

Για την «προστασία» τους και από τα ακροδεξιά στοιχεία, όπως λένε, ομάδες μελών της Επιτροπής Κατοίκων μαζεύονται κάθε απόγευμα στην πλατεία. Και ορισμένοι περιπολούν τις νύχτες με μηχανές και αυτοκίνητα. Μαζί με τους αστυνομικούς που έχουν στήσει μπλόκα σε κάθε γωνία.

 

«Απειληθήκαμε»

 

Συναντήσαμε δύο μέλη της Κίνησης Κατοίκων του 6ου διαμερίσματος, εκ των διοργανωτών των πολιτιστικών εκδηλώσεων που προγραμματίστηκαν στην πλατεία. Λένε ότι ακυρώθηκαν γιατί «απειλήθηκε η ζωή μας». Ζητούν να μη δημοσιευτούν τα ονόματά τους.

 

Ο μεγαλύτερος προσπαθεί να εξηγήσει: «Προγραμματίσαμε μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων. Με το σύνθημα "χτίζουμε γέφυρες και όχι τοίχους". Διευκρινίζοντας πως δεν θέλουμε μίσος, διχασμό, βία. Διότι έτσι δεν λύνεται το πρόβλημα. Αντιμετωπίζουμε έναν εφιάλτη προπηλακισμών. Αν δεν μπει φραγμός, φοβόμαστε ότι θα χυθεί αίμα. Ακυρώσαμε τις παραστάσεις Καραγκιόζη και κουκλοθέατρου. Κάθε απόγευμα, την ώρα των παραστάσεων, συγκεντρώνονται ακροδεξιοί. Σκεφτείτε να μαζευτούν παιδιά... Κι αυτή η κατάσταση στην πλατεία έγινε καθημερινό φαινόμενο».

 

«Την επόμενη εβδομάδα προγραμματίζαμε την παρουσίαση βιβλίου του Βασίλη Λαδά, το "Μουσαφεράτ". Αλλά μάλλον θα αναβληθεί. Στην Κίνηση μετέχουν 50 κάτοικοι της περιοχής. Ερχονται στις εκδηλώσεις, απειλούνται και φεύγουν. Επιβάλλεται μια μορφή άγριας βίας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε εδώ, αλλά δεν θέλουμε και να φύγουμε».

 

Ο Γιώργος υποστηρίζει ότι «ορισμένοι ακροδεξιοί επέβαλαν το άβατο στους δημόσιους χώρους. Και είναι περισσότεροι από εμάς και, επιπλέον, κινητοποιούν φασιστικά στοιχεία της ευρύτερης περιοχής. Κυνηγούν τις νύχτες, με μαχαίρια, σαν Νέρωνες, τους μετανάστες».

 

Η Μαρία προσθέτει πως «διοργανώσαμε μαθήματα ζωγραφικής για παιδιά. Ηρθαν, μας είπαν "μην τολμήσετε. Η πλατεία είναι δική μας". Μπήκαν στο κατάστημα και με απείλησαν: "Θα έρθεις στην επόμενη συγκέντρωση για να διώξουμε τους ξένους", είπαν. Τους απαντώ πως δεν κατεβαίνω με στειλιάρι στο χέρι. Δέχομαι απειλές και κάνω πως δεν καταλαβαίνω. Αν δεν ευαισθητοποιηθεί η ελληνική κοινωνία, θα χυθεί αίμα από τους ακροδεξιούς που έχουν την κάλυψη της αστυνομίας. Κάθε βράδυ βλέπουμε προπηλακισμούς ξένων, μαχαιρώματα. Από τις 9 το βράδυ και μετά δεν κυκλοφορούμε».

 

Στην παρέα προστίθεται κι ένας 65χρονος άνδρας: Χθες τη νύχτα μαχαίρωσαν έναν Αφγανό. Μας έχουν φωτογραφίσει σε εκδηλώσεις και δεχόμαστε απειλές. Βάλαμε πόρτες και ρολά ασφαλείας. Γιατί έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε οργανωμένο παρακράτος. Δεν πρόκειται για λίγους φανατικούς. Μου θυμίζουν καταστάσεις του 1960. Τριάντα χρόνια προετοιμάζονται να μπουν στο πολιτικό παιχνίδι».

 

«Μας στοχοποίησαν»

 

Ο ηθοποιός Περικλής Λιανός, κάτοικος του 6ου διαμερίσματος, είχε προσκληθεί να συμμετάσχει στην εκδήλωση το περασμένο Σάββατο στην πλατεία. Περιγράφει την εμπειρία του: «Στις 7.30 το απόγευμα, πηγαίνοντας προς τον χώρο της εκδήλωσης, μια ομάδα ανθρώπων μου επιτέθηκε. Στην αρχή λέγοντας "μαλάκα ηθοποιέ του κωλοσύριζα, που πα να διαβάσεις για μετανάστες, μάζεψέ τα και φύγε". Αντέδρασα ρωτώντας ποιοι είναι, με ποιο δικαίωμα απαιτούν να φύγω από την πλατεία. Συνεχώς μαζεύονταν περισσότεροι. Μου φώναζαν "γλείφτη, προδότη, αν έχεις φιλότιμο δεν θα παίξεις τα παιχνίδια του Σόρος", έφτυναν. Μετά από διαπληκτισμούς τα υβρεολόγια αυξήθηκαν. Υποχρεωθήκαμε να εγκαταλείψουμε, φεύγοντας μας φωτογράφιζαν, μας στοχοποιούσαν».

 

Αντιδήμαρχος: «Με προπηλάκισαν»

 

«Δέχτηκα επίθεση στην πλατεία. Κι ας είχα πέντε γύρω μου. Την περασμένη Κυριακή. Στη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου, του Γκ. Καπλάνι», λέει ο αντιδήμαρχος του Δήμου Αθηναίων Λευτέρης Σκιαδάς: «Οι κάτοικοι του Αγ. Παντελεήμονα έχουν ένα δίκιο. Αντιμετώπισαν προβλήματα. Ωστόσο κάποιοι εκμεταλλεύονται ορισμένες απόψεις για τραμπουκισμούς. Δεν είναι δυνατόν να κατακτηθεί η πλατεία από ορισμένους που επιβάλλονται βίαια. Ο χώρος ανήκει σε όλους, που πρέπει να έχουν δικαίωμα να εκφράσουν τις απόψεις τους. Ο δήμαρχος Αθηναίων κατήγγειλε τις βίαιες πράξεις τους στο δημοτικό συμβούλιο, καταδικάζοντας τέτοιες πρακτικές. Οσοι ζούμε στην ίδια πόλη πρέπει να συνεννοηθούμε πριν την αιματοκυλήσουν.

 

Ο δήμος παρέχει υπηρεσίες πρόνοιας σε όποιον έχει ανάγκη. Φροντίζουμε για την καθαριότητα και πιστεύουμε ότι υπάρχουν λύσεις, με κουβέντα, χωρίς ακρότητες. Δυστυχώς, επικράτησε η ένταση. Πήγε το συνεργείο του δήμου να δώσει ρούχα στο Ιδρυμα Αστέγων. Τους έδιωξαν. Κυνήγησαν τους μεροκαματιάρηδες, το αυτοκίνητο. Πήγα στον Αγ. Παντελεήμονα να συζητήσω. Ενώ πριν υπήρχαν δύο ακραίοι, τώρα παρασύρθηκαν και οι καταστηματάρχες. Δεν κατάφερα να συζητήσω, ούρλιαζαν.

 

Και υπάρχει το θέμα της ακύρωσης των εκδηλώσεων. Γιατί όταν υποχωρεί ο πολιτισμός για να εξομαλυνθεί η ένταση, αυτός είναι κακός οιωνός για το αύριο. Διότι αυτοί που προπηλάκισαν -και εμένα- δεν έχουν λογική. Δίνουν την ευκαιρία σε ανθρώπους που λειτουργούν ύποπτα. Σε κάποια σκοτεινά υπόγεια μεθοδεύονται σχέδια τα οποία δεν γνωρίζουμε ποιους εκφράζουν. Και συνεχίζει:

 

«Στην παιδική χαρά της πλατείας τρεις φορές έβαλαν λουκέτα επειδή έμπαιναν αφγανάκια, τρεις φορές τα βγάλαμε. Πάλι την κλείδωσαν και κυνήγησαν τον φύλακα. Τα ακροδεξιά μπλοκ μας επιτίθενται καθημερινά για τη θετική μας στάση απέναντι στους μετανάστες. Αλλά ο Δήμος, μόνος του, δεν μπορεί να επιλύσει το μεταναστευτικό πρόβλημα της χώρας. Μόνο συσσίτια διανέμει ώστε να μην αναγκαστούν να κλέψουν». *

 

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1036963

[Thaumataki]

Your car is Japanese. Your pizza is Italian.Your potato is German.Your wine is Chilean. Your democracy is Greek.Your coffee is Brazilian. Your tea is Tamil.Your watch is Swiss. Your fashion is French. your shirt is Indian. your shoes are Thai.your electronics are chinese. Your vodka is Russian&you complain that ...your neighbor is an immigrant? Pull yourself together!

[Jarett]

Your democracy is Greek........... Pull yourself together!

 

Άψογο ήταν όλο.

Απλά αυτό με την Ελληνική Δημοκρατία μ'εχει κάνει να:lol::lol::lol:

Για ποιά περίοδο εννούμε? Του συχγωρεμένου του Περικλή που μίλαγε στην Πνίκα?

[Thaumataki]

Άψογο ήταν όλο.

Απλά αυτό με την Ελληνική Δημοκρατία μ'εχει κάνει να:lol::lol::lol:

Για ποιά περίοδο εννούμε? Του συχγωρεμένου του Περικλή που μίλαγε στην Πνίκα?

Ιστορική αναφορά!!!

χαχαχαχαχαχαχα