Έχασα τη φίλη μου

[eirini]

Ήταν Παρασκευή μεσημέρι όταν με πήρε τηλ. η Λ. να μου πει συγνώμη επειδή δε θα ερχόταν να με δει και να γνωρίσει την 25 μερών κόρη μου γιατί θα πήγαινε να δει το φίλο της στη διπλανή πόλη. Της είπα "μην είσαι 'χαζή', πήγαινε στον Γ. και εμείς θα βρεθούμε Δευτέρα, ΔΕ ΧΑΘΗΚΕ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ..."

 

Παρασκευή βράδυ κ ενώ τάιζα τη μικρή μου, ο άντρας μου μιλούσε στο τηλέφωνο και από το πρόσωπό του κατάλαβα πως δεν ήταν για καλό. Η Λ. τράκαρε, το αυτοκίνητο για κάποιο άγνωστο λόγο έκανε αναστροφή και έπεσε πάνω σε ένα δέντρο. Ήταν ακαριαίο... Ο κόσμος δε χάθηκε, χάθηκε όμως η φίλη μου! Και μαζί χάθηκε κ η γη κάτω από τα πόδια μου!

 

Πάνε 6 μήνες από τότε. Ακόμα ακούω μες στα αυτιά μου τη μάνα της να σπαράζει, το φίλο της να τραντάζει όλη την εκκλησία από τις κραυγές, τα μοιρολόγια, τα λόγια για κουράγιο κ δύναμη... Τραγική ειρωνεία, ο φίλος εκείνο το βράδυ θα της έκανε πρόταση γάμου!!...

 

Πριν 40 μέρες, με τον ίδιο τρόπο χάθηκε ο 22χρονος αδερφός μιας άλλης φίλης μου...Και πιστέψτε με, δεν έχω και τους περίσσιους φίλους...Ξανά το ίδιο έργο, ξανά οι ίδιες σκηνές, ξανά οι ίδιες μαύρες μορφές θρήνου και απελπισίας...Ξανά Παρασκευή...Και η ειρωνεία αυτής της τραγωδίας, η φίλη μου την προηγούμενη ενημερώθηκε πως είναι έγκυος...

 

Κάθε μέρα αναρωτιέμαι πώς ζεις έχοντας χάσει ένα παιδί. ΠΩΣ??? Δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να θάβει το παιδί του. Το παιδί θρηνεί για το γονιό του, όχι το ανάποδο...Ο χρόνος δε γιατρεύει τα πάντα. Μερικά πράγματα δε γιατρεύονται. Ούτε καν μαθαίνεις να ζεις μ'αυτά...

 

Συγνώμη για το μαύρο ποστ, όμως δεν είχα σε ποιόν να τα πω. Ο άντρας μου αποφεύγει τη συζήτηση αυτή και οι φίλες μου δεν έχουν παιδιά κ αυτό επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χαμό.

[DALIA]

[fistikaki]

 

Συγνώμη για το μαύρο ποστ, όμως δεν είχα σε ποιόν να τα πω. Ο άντρας μου αποφεύγει τη συζήτηση αυτή και οι φίλες μου δεν έχουν παιδιά κ αυτό επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χαμό.

 

1ον... εχεις κι αλλα φιλαρακια... με παιδια... που καταλαβαινουν....

2ον... ολα αλλαζουν οταν εχεις παιδια... κι ο θανατος σε φρικαρει πολυ!! οχι για σενα... για οτι αφηνεις πισω

3ον.... πρεπει να εμπαιδωσουμε οτι η ζωη ειναι το τωρα....ενα φιλι, μια μακαροναδα, μια καλη κουβεντα, μια μυρωδια, ενα βλεμμα..

ΤΩΡΑ

4ον... δεν εχει

5ον... θυμηθηκα

σ αγαπαω

[ΝΤΙΝΤΙ]

Ήταν Παρασκευή μεσημέρι όταν με πήρε τηλ. η Λ. να μου πει συγνώμη επειδή δε θα ερχόταν να με δει και να γνωρίσει την 25 μερών κόρη μου γιατί θα πήγαινε να δει το φίλο της στη διπλανή πόλη. Της είπα "μην είσαι 'χαζή', πήγαινε στον Γ. και εμείς θα βρεθούμε Δευτέρα, ΔΕ ΧΑΘΗΚΕ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ..."

 

Παρασκευή βράδυ κ ενώ τάιζα τη μικρή μου, ο άντρας μου μιλούσε στο τηλέφωνο και από το πρόσωπό του κατάλαβα πως δεν ήταν για καλό. Η Λ. τράκαρε, το αυτοκίνητο για κάποιο άγνωστο λόγο έκανε αναστροφή και έπεσε πάνω σε ένα δέντρο. Ήταν ακαριαίο... Ο κόσμος δε χάθηκε, χάθηκε όμως η φίλη μου! Και μαζί χάθηκε κ η γη κάτω από τα πόδια μου!

 

Πάνε 6 μήνες από τότε. Ακόμα ακούω μες στα αυτιά μου τη μάνα της να σπαράζει, το φίλο της να τραντάζει όλη την εκκλησία από τις κραυγές, τα μοιρολόγια, τα λόγια για κουράγιο κ δύναμη... Τραγική ειρωνεία, ο φίλος εκείνο το βράδυ θα της έκανε πρόταση γάμου!!...

 

Πριν 40 μέρες, με τον ίδιο τρόπο χάθηκε ο 22χρονος αδερφός μιας άλλης φίλης μου...Και πιστέψτε με, δεν έχω και τους περίσσιους φίλους...Ξανά το ίδιο έργο, ξανά οι ίδιες σκηνές, ξανά οι ίδιες μαύρες μορφές θρήνου και απελπισίας...Ξανά Παρασκευή...Και η ειρωνεία αυτής της τραγωδίας, η φίλη μου την προηγούμενη ενημερώθηκε πως είναι έγκυος...

 

Κάθε μέρα αναρωτιέμαι πώς ζεις έχοντας χάσει ένα παιδί. ΠΩΣ??? Δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να θάβει το παιδί του. Το παιδί θρηνεί για το γονιό του, όχι το ανάποδο...[/b]Ο χρόνος δε γιατρεύει τα πάντα. Μερικά πράγματα δε γιατρεύονται. Ούτε καν μαθαίνεις να ζεις μ'αυτά...

 

Συγνώμη για το μαύρο ποστ, όμως δεν είχα σε ποιόν να τα πω. Ο άντρας μου αποφεύγει τη συζήτηση αυτή και οι φίλες μου δεν έχουν παιδιά κ αυτό επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χαμό.

 

Δεν υπαρχει ζωη μετα απο αυτο.(αποψη μου)

 

Μακαρι καμια μανα στον κοσμο να μην βιωνει καταστασεις.

[melita]

Η στεναχώρια και η λύπη πρέπει να μοιράζεται. Όντως ειρήνη από τότε που έγινα μητέρα, όπως όλες μας πιστεύω, αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την απώλεια ιδιαιτέρως νέων ανθρώπων, σκεπτόμενοι τον πόνο της μητέρας τους. Γεννάς, μεγαλώνεις με θυσίες και τεράστιες προσπάθειες ένα μωρό, για να γίνει 20, 30, κτλ χρονών και να το χάσεις. Φρικτό. Ούτε να το σκεφτόμαστε. Συμπάσχουμε μαζί σου.

[ngeo23]

 

Συγνώμη για το μαύρο ποστ, όμως δεν είχα σε ποιόν να τα πω. Ο άντρας μου αποφεύγει τη συζήτηση αυτή και οι φίλες μου δεν έχουν παιδιά κ αυτό επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χαμό.

 

1ον... εχεις κι αλλα φιλαρακια... με παιδια... που καταλαβαινουν....

2ον... ολα αλλαζουν οταν εχεις παιδια... κι ο θανατος σε φρικαρει πολυ!! οχι για σενα... για οτι αφηνεις πισω

3ον.... πρεπει να εμπαιδωσουμε οτι η ζωη ειναι το τωρα....ενα φιλι, μια μακαροναδα, μια καλη κουβεντα, μια μυρωδια, ενα βλεμμα..

ΤΩΡΑ

4ον... δεν εχει

5ον... θυμηθηκα

σ αγαπαω

 

το λεω και το ξαναλεω οτι δεν πρεπει να μιζεριαζουμε, να γκρινιαζουμε, να κλεινομαστε στο σπιτι εμεις και εμεις...να μην αφηνουμε τους φιλους μας, να προσεχουμε την υγεια μας, να ζουμε την καθε στιγμη, οσο γινεται.

εγω εχασα εναν ανθρωπο μου οταν ημουν μιρη, σχολειο και μετανιωνω για πραγματα που δεν εκανα μαζι του...δεν θελω καποια στιγμη να μετανιωσω για αλλα που δεν εκανα με φιλους η αγαπημενους μου

[NTINAT]

. Μερικά πράγματα δε γιατρεύονται. Ούτε καν μαθαίνεις να ζεις μ'αυτά...

 

.

 

 

Eτσι ειναι φιλη Ειρηνη...ποτε δεν γιατρευονται...εχασα τον αδερφο

μου οταν ηταν ακομα 15 ετων...........ποτε δεν μαθαινεις να ζεις με αυτα...απλα προσποιησε οτι ζεις πλεον....

[elias-christina]

Ακομα μια χαροκαμμενη αδερφη κ εγω...

Με πολυ πονο κ για τον αδερφο μου που λατρευω κ για τους γονεις μου που πονεσαν με αυτο τον τροπο...

Ας μην τα ξαναλεω, επαναλαμβανομε, τα εχω πει απειρες φορες...

[mpoumpoukaki]

Και εγω χαροκαμενη αδερφη ...

 

Δυσκολο να ζεις με αυτο.εγω τωρα μετα απο 6 χρονια που εχω χασει τον αδερφο μου σε τροχαιο (24 χρ) πιστευω οτι μαθαινεις να ζεις με αυτο εγω τουλαχιστον ετσι χω.και απο τεοτε που εκανα την μπεμπα μου συνεχεια ανυσηχω (ψυχολογικα καταλοιπα ανασφαλειας).Η μεγταλυτερη καταρα για ενα γονεα ειναι να χασει το παιδι του.Εσεις κοριτσια δεν αισθανεστε ανασφαλεια?

[eirini]

Σας ευχαριστώ όλους!!! Συλλυπητήρια σε όλους που έχουν χάσει κάποιον!!

 

Ας ζήσουμε τη ζωή μας επιτέλους, ας σκεφτόμαστε πως είναι δώρο ανεκτίμητο με ημερομηνία λήξεως ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!!

 

Υ.Γ. fistikaki...και γω σ'αγαπάω!!!

[NTINAT]

Και εγω χαροκαμενη αδερφη ...

 

Δυσκολο να ζεις με αυτο.εγω τωρα μετα απο 6 χρονια που εχω χασει τον αδερφο μου σε τροχαιο (24 χρ) πιστευω οτι μαθαινεις να ζεις με αυτο εγω τουλαχιστον ετσι χω.και απο τεοτε που εκανα την μπεμπα μου συνεχεια ανυσηχω (ψυχολογικα καταλοιπα ανασφαλειας).Η μεγταλυτερη καταρα για ενα γονεα ειναι να χασει το παιδι του.Εσεις κοριτσια δεν αισθανεστε ανασφαλεια?

 

ετσι ειναι mpoumpoukaki ετσι ακριβως..

[maria2]

Δυστηχως και μενα η μανα μου ειναι μαυροφορουσα απο τα 42 της.

 

Χασαμε τον αδερφο μου 19 χρονων.

 

Απο τοτε χαιρονται μονο οταν τους παω τα παιδια.Ουτε σε γιορτες,ουτε σε τιποτα......Τι να λεμε τωρα...δυσκολες καταστασεις για ολους!

Ο πονος ειναι μεγαλος!!!!

[Μαριλίνα]

Συλληπητήρια κοριτσάκι μου

Καλύτερα να μην σκέφτεσαι τι γίνεται αν μια μάνα χάσει το παιδί της... Εγώ το αποφεύγω όσο μπορώ σαν σκέψη... Ούτε να το σκέφτομαι... Εδώ κοντεύω να τρελαθώ στη σκέψη του τι θα γίνει αυτό το παιδί αν πάθω εγώ τίποτα...

Όσες χάσατε κάποιον... καλή δύναμη...

[ifi79]

Λυπάμαι τόσο μα τόσο πολύ.. με τσακίσατε!

[mpoumpoukaki]

Κοριτσια ας μην τα σκεφτομαστε τωρα αυτα η ζωη ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ δεν λενε οτι οτι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο ας προσπαθησουμε να ειμαστε εμεις η εφαρμογη του κανονα αυτου.

 

eirini αφιερωσου στη κορουλα σου και θα δεις αυτη θα σε κανει να ξεχαστεις και να δεις τη ζωη μα αλλο ματι εγω αυτο κανω τουλαχιστον

[alvadi]

Καλά έκανες και το μοιράστηκες μαζί μας Ειρήνη!

Η ζωή τελικά είναι πολύ σκληρή και ο χρόνος σιγουρα δεν ειναι γιατρός!

[geoste]

 

Καλά έκανες και το μοιράστηκες μαζί μας Ειρήνη!

Η ζωή τελικά είναι πολύ σκληρή και ο χρόνος σιγουρα δεν ειναι γιατρός!

 

συμφωνω και εγω pam.εχασα τον κουνιαδο μου 42 χρονων απο ατυχημα.εμεις μπορει να συνεχιζουμε τις ζωες μας αλλα η μητερα του ειναι αλλου.ειχε 2 χρονια που ειχε ΄φυγει΄ και καναμε το γαμο μας.σηκωθηκε και χορεψε και γελαγε αλλα το εβλεπες,το μυαλο της ηταν αλλου ετσι ειναι καθε μερα αλλα στις γιορτες ειναι πολυ χειροτερα.προσπαθει να δειχνει καλα για τα αλλα της παιδια και για τα εγγονια αλλα δεν ξεπερνιεται για το γονιο μια τετοια απωλεια.στις 3 απριλιου περασαν 6 χρονια αλλα ποναγα και ενιωθα λες και εγινε χτες που τωρα εχω τα παιδακια μου και με απασχολουν και σκεφτομουν αν νιωθω εγω ετσι πως να νιωθει η πεθερα μου;ουτε να μπω στη θεση της δεν καταφερα

[Κοριτσομανα]

Λυπαμαι πολυ για τις απωλειες σας κοριτσια...Πραγματικα σε αυτες τις στιγμες μονο να μοιραστεις τον πονο του αλλου μπορεις, με το να εισαι διπλα του και να ακους... και ο χρονος σταματα εκει, στην κακια την ωρα...

 

Και εγω το σκεφτομαι και πονω και σφιγγω τα παιδακια μου και λεω σε καμια μανα να μη συμβει αυτο...Θα χαμογελασει καποια στιγμη, αλλα καθε αναφορα σε αυτο ποναει...

Εβαλα τα κλαμματα στο δρομο πριν απο λιγους μηνες οταν ειδα τη φωτο απο ενα βρεφος-νηπιο που δεν επρεπε να ειναι σε κηδειοχαρτο αλλα σε κορνιζα φωτογραφειου, να καμαρωνουν οι γονεις... Ατυχημα σε παιδικο σταθμο ηταν, στην Αθηνα, το παιδι απο αλλη πολη... Και προσευχομαι για τους γονεις ...

 

Ειρηνη λυπαμαι...Ποιος περιμενει τετοια απωλεια;

[fistikaki]

δε μπορω να φανταστω μεγαλυτερη ευλογια για εναν ανθρωπο, απο το να τον θαβουν τα παιδια και τα εγγονια του......

 

μην αξιωσει ο Θεος κανεναν να ζησει το αντιστροφο....

[mor@ki_K]

Ειρήνη μου συλυπητήρια για την απώλεια της φίλης σου, της αδερφής σου...

Πραγματικά από τις λίγες φορές που έχω κλάψει από πόστ...

 

Έχασα και γω την κολλητή μου τον Σεπτέμβριο του 2004 και από τότε κορίτσια είναι στιγμές που έχω κατάθληψη και είμαι χάλια πραγματικά...

 

Μου λείπει ρε κορίτσια, μου λείπει πολύ, η φωνή της, η στοργή της, οι βόλτες μας, τα αστεία μας, τα καμάκια που κάναμε.. 20 χρόνια κοινής μας ζωής πάνε χαθήκανε μέσα σε 1 κακιά στιγμή...

και γω εδώ,

μόνη μου να μένω με τις αναμνήσεις και να αναρωτιέμαι Γιατί?

Γιατί να μην είναι πια στη ζωή μου?

Θα γινόμασταν κουμπάρες, θα βάφτιζε την Κατερινούλα μου και γω τα δικά της παιδάκια..

Είχαμε αφιερώσει η μία στην άλλη το τραγούδι του Βασίλη Καρρά: "Όταν τα χρόνια σου περάσουν"...

και κάθε φορά που το ακούω στα μπουζούκια ή στο ραδιόφωνω κλαίω σαν μικρό παιδί...

 

Η μόνη παρηγοριά μου?

Ο υπέροχος άνδρας που έχω και μου έκανε το καλύτερο δώρο του κόσμου, την κορούλα μας...

Αλλά η φιλία της κολλητής δεν είναι ίδια με του συντρόφου δυστυχώς...

 

Ειρήνη μου καλό κουράγιο, να ζήσεις να την θυμάσαι και να βρίσκεις παρηγοριά στους ανθρώπους που αγαπάς και σ'αγαπάνε.

 

Αφιερωμένο στην κολλητή μου, την αδερφή που δεν είχα ποτέ, την Δαφνούλα μου...

[lalou]

ειρηνη,ντινατ,elias christina,mmpoumpoukaki maria2

[snowwhite]

 

Συγνώμη για το μαύρο ποστ, όμως δεν είχα σε ποιόν να τα πω. Ο άντρας μου αποφεύγει τη συζήτηση αυτή και οι φίλες μου δεν έχουν παιδιά κ αυτό επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χαμό.

 

1ον... εχεις κι αλλα φιλαρακια... με παιδια... που καταλαβαινουν....2ον... ολα αλλαζουν οταν εχεις παιδια... κι ο θανατος σε φρικαρει πολυ!! οχι για σενα... για οτι αφηνεις πισω

3ον.... πρεπει να εμπαιδωσουμε οτι η ζωη ειναι το τωρα....ενα φιλι, μια μακαροναδα, μια καλη κουβεντα, μια μυρωδια, ενα βλεμμα..

ΤΩΡΑ

4ον... δεν εχει

5ον... θυμηθηκα

σ αγαπαω

 

 

τίποτα άλλο!

[eirini]

 

Συγνώμη για το μαύρο ποστ, όμως δεν είχα σε ποιόν να τα πω. Ο άντρας μου αποφεύγει τη συζήτηση αυτή και οι φίλες μου δεν έχουν παιδιά κ αυτό επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χαμό.

 

1ον... εχεις κι αλλα φιλαρακια... με παιδια... που καταλαβαινουν....2ον... ολα αλλαζουν οταν εχεις παιδια... κι ο θανατος σε φρικαρει πολυ!! οχι για σενα... για οτι αφηνεις πισω

3ον.... πρεπει να εμπαιδωσουμε οτι η ζωη ειναι το τωρα....ενα φιλι, μια μακαροναδα, μια καλη κουβεντα, μια μυρωδια, ενα βλεμμα..

ΤΩΡΑ

4ον... δεν εχει

5ον... θυμηθηκα

σ αγαπαω

 

 

τίποτα άλλο!

 

Παρομοίως!!!

[Aggeloudia]

ειρηνη,ντινατ,elias christina,mmpoumpoukaki maria2

 

 

[evangelia]