ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΣ άγχος για προσαρμογή

[roz]

Τελικά την μικρή μας την πήγαμε βρεφονηπιακό.

 

Εγώ κοντέυω να πεθάνω στις τύψεις, νομίζω ότι θα πάθω εγκεφαλικό, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου και απο χτεες κλαίω όλη μέρα.

 

Διάβαζα ένα άρθρο για το πως αντιμετωπίζουμε τα παιδάκια όταν πρωτοπάνε παιδικό.

 

Ψυχολογική υποστήριξη για τους γονείς δεν παίζει; Ή είμαι η μόνη που νιώθει έτσι;

 

(ο άντρας μου υποστηρίζει ότι πρέπει να απογαλακτιστώ απο το παιδί !!!! Ε;;

[angela]

Τελικά δεν είμαι η μόνη που κοντεύω να αρρωστήσω με την ιδέα ότι θα αποχωριστώ το παιδί μου την άλλη εβδομάδα για να παει σε ένα Κέντρο Ημέρας ,κάτι σαν παιδικό σταθμό αλλά για παιδιά με ειδικές ανάγκες!!!

'Οπως χαρακτηριστικά μου ανέφερε και ο παιδοψυχίατρος, αλλά και η παιδοψυχολόγος που παρακολουθούν το παιδί μου, "εμείς οι γονείς έχουμε πάντα μεγαλύτερο πρόβλημα αποχωρισμού και νοιώθουμε τύψεις και ενοχές ! Εμείς δεν μπορούμε να τα αποχωριστούμε και σκεφτόμαστε τα χίλια μύρια κακά!"

Roz κουράγιο ο πρώτος καιρός θα είναι δύσκολος , μετά όλοι θα συνηθίσεται!

(Έτσι λέω και ελπίζω και παρηγορώ και εγώ τον εαυτό μου)

[roz]

Ax κι άλλη χαζομαμά !!!!

 

Να σου πω την αλήθεια χαίρομαι που υπάρχει τουλάχιστον άλλη μια γυναίκα που καταλαβαίνει τι λέω. Γιατί αρχίζω και νιώθω μικρό πράσινο ανθρωπάκι απο χτες.

 

Σήμερα το πρωί παρατηρούσα τα λίγο μεγαλύτερα (περίπου 1,5 με 2 ετών) που έρχονταν στο σταθμό. Ήξεραν ότι έπρεπε να βγάλουν τα παπουτσάκια τους και να βάλουν τα παντοφλάκια τους που τα έχουν εκεί μόνιμα σε μια παπουτσοθήκη πριν μπουν στον κύριο χώρο που περνάνε την ημέρα τους. Ήξεραν ότι έπρεπε να βγάλουν το μπουφάν τους και να το δώσουν στην παιδαγωγό για να το κρεμάσει. Τα βρήκα θετικά όλα αυτά. Θετικό βρήκα και ότι έπαιζαν με ένα παιχνίδι και όταν τους είπε η παιδαγωγός "θα το δώσετε λίγο στη Σωτηρία να το δει;" το έδωσαν χωρίς αντίρρηση.

 

Απο την άλλη βρήκα αρνητικό το γεγονός ότι όλα μαζεύονται σε ένα σημείο και κάθονται το ένα δίπλα στο άλλο σαν στρατιωτάκια. Πως στο καλό έχουν μάθει σε τόσο μικρά παιδιά να είναι τόσο πειθαρχημένα ειδικά όταν είναι 8-9 μαζί; Ανησυχώ μήπως τους φωνάζουν ή τα τρομάζουν.

 

Υπάρχει τρόπος που μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ημέρας σε ένα σταθμό ή τρόπος που μπορούμε να ελέγξουμε;

[ΣΟΦΙΑ]

Ax!! Roz όλες οι μαμάδες νομίζω σε καταλαβαίνουν και σε νιώθουν!!

Εγώ είμαι από τις τυχερές σε αυτό το θέμα και έχω την μαμά μου, γιαυτό και δεν απάντησα απο εχθές! Δεν έχω προσωπική εμπειρία αλλά μόνο στην ιδέα νομίζω ότι θα αντιδρούσα ακριβώς το ίδιο!!

Στενή διακριτική παρακολούθηση, ενημέρωση, συζήτηση με τους παιδαγωγούς, παρατήρηση των αντιδράσεων του παιδιού σου και θετική διάθεση νόμίζω ότι θα σου διασφαλίσουν το καλύτερο για το παιδί σου!!

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!!!!!!!!!!!

[angela]

Νομίζω ότι που και που καμμιά "έφοδο" στο απρόσμενο δεν βλάπτει!!!

Έτσι και εμείς θα ξέρουμε τι γίνεται αλλά και εκείνοι ότι τα παιδιά δεν είναι μόνα τους και υποκείπτουν σε κάποιον έλεγχο!!!

Ας είναι καλά ο Ευαγγελάτος με τις Αποκαλύψεις!!!

[Λίτσα]

Γειά σου roz και καλη Χρονιά!

 

Θέλω να σου πω πως από δική μου εμπειρία έτσι που κάνεις μεταδίδεις το άγχος σου στο παιδί.

Πρίν από ένα χρόνο βρέθηκα να ψάχνω ποιος θα κρατήσει την μικρή μου γιατί η μητέρα μου αρρώστησε ξαφνικά. Περιττό να σου πω πως εκλεγα όλη την ημέρα και δεν μπορούσα να δω τα γεγονότα ρεαλιστικά. Ο παιδιατρός μου μου πρότεινε τη λύση του βρεφικού στη περίπτωση που δεν έβρισκα κάποια πολύ έμπιστη κυρία να μου κρατάει το μικρό. Πραγμα βεβαια τρομερά δύσκολο. Και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τα λόγια του στην ερώτησή μου αν είναι καλά στον βρεφικό: Τουλάχιστόν θα είσαι σίγουρη ότι δεν θα στο κακοποιήσουν, θα στο ταισουν, θα στο αλλάξουν και θα στο φροντισουν όσο είναι εφικτό αλλά οι κοπέλες είναι εξειδικευμένες για αυτό. Το ιδια θα προσαρμοστεί στη δική του κοινωνίκή ομάδα.

Τώρα που αναλογίζομαι τα λόγια συνειδητοποιώ πόσο δίκιο είχε. Η μιρκή όσο ήταν με τη γιαγιά ήταν ένα παιδί "κακομαθημένο" γιατί της έκανε όλα τα χατήρια. Τώρα στο σταθμό έμαθε να υπακούει και να συμμετέχει και να συνεργάζεται. Πίστεψέ με πως το παιδί σου περνάει καλά εκει που είναι .Είναι χαρούμενο γιατι συναναστρέφεται με συνομιλίκους του και παιζει και μαθαίνει!

Είμαι τρομερά ευχαριστημένη από την πορεία της μικρή μου στο βρεφικό και τώρα το δεύτερο μωράκι μου θα το ξεκινήσω πιο γρήγορα βρεφικό.

 

Τώρα η ψυχολογία για εμάς τις μαμάδες???? Αυτό που έκανα εγώ ήταν να ελέγξω το χώρο που θα περνάει το παιδί μου την ημέρα του και αφού έμεινα ικανοποιημένη -σε γενικές γραμμές γιατι ας μη ξεχνάμε οτι δεν ειναι το σπιτι μας εκει- συνεργάστηκα με τη δασκάλα. Προσπαθώ να ενημερώνομαι για τις δραστηριότητές της και ας γίνομαι κουραστική. Τις πρώτες μερες απλά την άφησα και έφυγα......γεμάτη τύψεις βέβαια αλλά εφυγα .

Μετά την πρώτη εβδομάδα το ξεπέρασα και εγώ και εκείνη.

Απλά στην αρχή δεν χρειάζεται να συζητάτε συνέχεια πως ειναι το σχολειο κτλ. Κάνεις μια διαδικασία ρουτίνας: ξύπνημα, ταισμα, ντύσιμο, σταθμός, αποχαιρετισμος, επιστροφή για αναχώρηση, σπίτι και λοιπές δραστηριότητες.

Καλή δύναμη!!!!!!

Και να θυμάσαι ότι εκεί ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ

[Μαρια Στυλιανακη]

γειά σου roz!

 

αυτό που λές για τα στρατιωτάκια, συνήθως είναι στην αρχή της ημέρας ?

απο δική μου εμπειρία στον παιδικό που εργάζομαι, αυτή είναι η ώρα της καλημέρας όπου τα παιδιά που έχουν φτάσει πρίν απο λίγη ώρα, συγκεντρώνονται με την παρότρυνση της δασκάλας τους. 8 -9 παιδιά είναι ιδανικά για μιά ομάδα προσχολική. Το πρωί τα παιδιά έχουν πολύ όρεξη να χαιρετίσουν το ένα το άλλο και να χαρούν το ότι βρέθηκαν για άλλη μιά μέρα στην ομάδα τους η οποία είναι κάτι σαν δεύτερή τους οικογένεια. Για αυτό το λόγο, διψούν για αυτό το καθημερινό καλωσόρισμα που συνήθως γίνεται σε κύκλο όπου μαζεύονται όλα τα παιδιά της ομάδας και τραγουδούν κάποιο τραγουδάκι.

 

βεβαια αυτή η όρεξη δεν είναι μόνο το πρωί, τα παιδιά εάν αντιμετωπίζονται με σεβασμό απο τη δασκάλα, και την θαυμάζουν για τα οσα παιχνίδια τους δειχνει, έχουν πολύ περισσότερη όρεξη να είναι μαζί σαν ομάδα και να ικανοποιήσουν την ευχή της δασκάλας πχ να κάτσουν όλα μαζί.

Βασικά όλα εξαρτούνται απο το εάν στο προσωπάκι τους είναι γραμμένη η χαρά και η προσμονή για κάτι πολύ ευχάριστο. εάν δείς κάτι τέτοιο την ώρα που θα πάς για μιά εκπληξούλα, τότε να είσαι σίγουρη ότι όλα είναι καλά. Όμως μπορεί να πετύχεις την ώρα που μόλις έκανε κάποια αταξία ή της έκαναν κάτι και κλαίει. .... αυτό φυσικά δεν θα σημαίνει ότι κάτι κακό συμβαίνει στον παιδικό. ..οπότε.....

 

εάν πας πάντως, μην πάς τη μέση της ημέρας και μετά ξαναφύγεις - θα της αλλάξει εντελώς το πρόγραμμα. Αν είναι, πηγαινε απλώς μιά ώρα νωρίτερα απο ότι συνήθως τελειώνει το πρόγραμμα και φύγετε μαζί.

[fokion]

Ωραια τα λετε...

Και δε μου λετε κυριες μου και κυριοι... Από..... τί ηλικια τα πηγατε στο σταθμο?????????

Γιατι εμεις πρεπει να το παμε ΜΟΛΙΣ ληξει η αδεια εγκυμοσυνης της γυναικας μου........

Εδω σας θελω για ενοχες και ανυσυχιες......

 

Ασε που - σχεδον - κανενας σταθμος δεν δεχεται ( και λογικο αλλωστε ) απο τετοια ηλικια οποτε και οι επιλογες ειναι ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ( για την ακρηβεια....2 απο περιπου 30 που τηλεφωνησαμε ή βρηκαμε στο internet)

 

Τουλαχιστον ο ενας, αν και ακριβος για τα δεδομενα μου φαινοταν πιο οργανομενος...

[BIZELI]

Πραγματικά νοιώθω το άγχος σας, αν και δεν αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα. Και εγω νομίζω ότι θα είχα τρελαθεί...ειδικά αν ήταν τόσο μικρό Fokion. Ευτυχώς με τον άντρα μου μπορούμε και το κάνουμε με βάρδιες. έρχομαι εγώ στις 3 από την δουλειά και φεύγει ο άντρας μου για τη δική του. Ο ηλίας έχει την δυνατότατα να παίρνει απογευματινές βάρδιες στη δουλειά του και έτσι τα βολεύουμε.Και αν καμιά φορά δεν μπορεί, έχω την πεθερά μου, αλλά αυτό στην ανάγκη και μόνο. Πάντως και εγώ όταν γύρισα στη δουλειά η μικρή ήταν 2,5 μηνών και ο αποχωρισμός ήταν πολύ δύσκολος. Απλά εμένα απάλυνε λίγο το άγχος μου το γεγονός ότι ήταν με τον μπαμπά της και ήξερα ότι θα την φρόντιζε σαν εμένα και ότι περνάει καλά!! Η συνήθεια και ο χρόνος πάντως βοηθάνε πολύ στο να νοιώσουμε εμείς καλά και να αποδεχτούμε το γεγονός ότι δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά!!!

[rike]

Νέοι γονείς ηρεμήστε και όλα θα πάνε καλά.

Την πρώτη μου κόρη που είναι τώρα 4 ετών την πήγα στο σταθμό από 4ρων μηνών και τη δεύτερη που κοντεύει τώρα 2 ετών την πήγα από 11 μηνών επειδή πήρα όλο το μειομένο ωράριο σε άδεια.

 

Δεν μπήκα καν στη διαδικασία να ψάξω κοπέλα στο σπίτι γιατί με αυτό είχα πάρα πολύ άγχος. Είμαι υπέρ του σταθμού γιατί είναι ειδικοί οι άνθρωποι. Αρκεί να ψάξετε και κυρίως να έχετε καλές συστάσες για το βρεφονηπιακό.

 

Στον βρεφονηπιακό πήγαμε 4 χρόνια και φέτος άλλαξα και πήγα σε άλλο παιδικό σταθμό γιατί είχα άλλες απαιτήσεις και γιατί είδα κάποια πράγματα που δε μου άρεσαν. Θα μου πείτε και τώρα τα είδες? Ναι γιατί όσο μεγαλώνουν τα παιδιά ζητάς άλλα πράγματα. πχ ο βρεφονηπιακός είχε ελάχιστα παιδάκια στα νήπεια και προνήπεια.

 

Όταν ήταν μωρά ήθελα να τα φροντίζουν να τα προσέχουν να τα ταϊζουν να έχουν ασφάλεια, λίγα παιδάκια ώστε να μην υπάρχουν ιώσεις, και κυρίως να τους παρέχουν αγάπη και να νιώθουν σα σπίτι τους. Αυτό το είχα βρει. Σε δεύτερη μοίρα με ενδιέφερε η πειθαρχεί και οι δραστηριότητες.. αντίθετα δεν ήθελα να υπάρχει στο σταθμό πίεση και σχολικό περιβάλλον γιατί ήταν μωρά.

 

Φέτος που η μεγάλη μου είναι προνήπεια ήθελα κάτι σε πιο σχολείο... και έτσι άλλαξα το βρεφονηπιακό και επέλεξα ένα παιδικό σταθμό που παίρνει παιδάκια από 2 ετών και έχει κανονικά τμήματα περισσότερα παιδάκια περισσότερες δραστηριότητες κλπ.

 

Άρα βρείτε τι ζητάται από το σταθμό και μετά επιλέξτε.

Όσο για το άγχος.. ξεπερνιέται. Ο σταθμός είναι σα σπίτι τους πλέον και δεν έχω κανένα άγχος όταν βλέπω τις χαρούμενες φατσούλες τους να ξυπνάνε το πρωϊ όλο χαρά που θα πάνε να συναντήσουν τους φίλους τους. Μου μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για την δασκάλα τους.

 

Νομίζω ότι το παιδί θα μας δείξει δείγματα όσο μικρό κι αν είναι για το αν περνάει καλά ή όχι. Συμπεριφορά γκρίνια γέλιο. Και μόνο όταν αντικρίζει ένα πρόσωπο από μηνών το μωρό εκφράζεται. Από την έκφρασή του μπορούμε να καταλάβουμε τι εισπράτει από το άλλο πρόσωπο. Τουλάχιστον εγώ έτσι το καταλάβαινα.

Πιστεύω κλειδί είναι να έχουμε καθημερινή επαφή με τις δασκάλες δηλαδή να μην πηγαινοέρχονται με το σχολικό. Τουλάχιστον μια φορά πχ όταν τα πηγαίνουμε να τα πάμε εμείς ώστε να βλέπουμε αντιδράσεις ειδικά όταν δε μιλάνε.