Παιδικές φιλίες!

[helen18]

Σήμερα έχω ανάμεικτα συναισθήματα...

Ήρθε εκτάκτως η καλύτερη παιδική μου φίλη,που μένει μόνιμα στην Αυστραλία.Είχα να την δω γύρω στα 10 χρόνια.Χάρηκα τόσο πολύ αλλά στεναχωρήθηκα περισσότερο γιατί αύριο φεύγει πάλι.Ήταν ένα ταξίδι αστραπή με την αδερφή της.Είχαν πεταχτεί για δουλειές στην Γερμανία και έκαναν μια στάση στην Ελλάδα για 2 μέρες.

 

Τελικά οι παιδικές φιλίες είναι αυτές που μας σημαδεύουν για πάντα.

Ειδικά όταν ταιριάζεις σε πάρα πολλά πράγματα.

Ήταν σαν να μην είχα να την δω τόσα χρόνια και ταυτόχρονα κατάλαβα πόσο μου λείπει απ΄την ζωή μου η παρέα της.

 

Μεγαλώσαμε μαζί στην ίδια γειτονιά.Άπειρες ώρες παιχνίδι στους δρόμους ή στα σπίτια μας.Μετά μπαίνοντας στην εφηβία μοιραζόμασταν τις ανυσηχίες μας και τα πρώτα μας φλερτ.Μετά η καθεμιά με τ΄αγόρι της βόλτες και προσπαθούσε να καλύψει η μια την άλλη.

Μαζί περάσαμε τα ωραιότερα αθώα χρόνια της ζωής μας.

Και ξαφνικά πεθένει ο πατέρας της...

Επειδή είχε γεννηθεί στην Αυστραλία η μητέρα της αποφάσισε να επιστρέψουν για να πάρει την σύνταξή της εκεί.

Ήταν στην Β΄Λυκείου όταν έφυγε...

Και φυσικά σπούδασε και έφτιαξε την ζωή της εκεί.Δουλεύει σαν χρηματοοικονομική σύμβουλος και κάνει καριέρα.

Παντρεύτηκε και Αυστραλό και έχουν κάνει 2 αγοράκια.

Εδώ έρχεται μόνο για διακοπές κάθε 8-10 χρόνια.

 

Αυτά με λίγα λόγια για την παιδική μου φίλη,που την είδα σήμερα και μουξύπνησε αναμνήσεις.Και επειδή την είδα για τόσο λίγο μου άφησε αυτή την γλυκόπικρη γεύση και σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια,π'οσο αλλάζουν οι ζωές μας και πως οι πραγματικές φιλίες δεν ξεθωριάζουν με τα χρόνια..Παραμένουν ίδιες μες την καρδιά μας, το μυαλό μας,έστω κι αν δεν είναι κοντά μας.Υπάρχουν πάντα μέσα μας σε μια άκρη του μυαλού μας.

Και τελικά είμαστε πολύ τυχεροί που είχαμε έστω έναν τέτοιο φίλο στην ζωή μας.

 

Όποιος θέλει ας μοιραστεί κάτι ανάλογο σ΄αυτό εδώ το τόπικ!

[xrysalis]

helen18 αλήθεια... μέχρι πριν από αυτή σας τη συνάντηση είχατε επαφές; κάποια επικοινωνία;;;

 

εγώ από παιδικές φίλες έχω να θυμηθώ διάφορα... αλλά πλέον δεν έχω καμιά τους φίλη μου ακόμη

[melina_m]

εμενα τελευταία τα συναισθήματα μου ειναι παντα αναμεικτα ........

μεγάλωσα σε νησί και πιο συγκεκριμένα σε μικρο μερος .

απο εκεί εφυγα τελειωνοντας το λύκειο ήρθα στην αθήνα οπου σπουδασα.

Μονο που το Μελινάκι με το που πατησε το ποδαρακι του στην Αθήνα γνωρισε τον Θοδωράκι με τον οποιο και εφαγε κολημα και τωρα 9 χρονια μετά .......

(δεν σας λεω την συνεχεια, μαντέψτε!!!!!!!!!)

τα πρώτα χρονια στην αθήνα δεν μου έλειπε ο τοπος μου , απολάμβανα την ελευθερία της μεγαλούπολης και το άγνωστος μεταξύ αγνώστων.

Αργότερα ομως αρχισε να με χτυπάει η ξενιτιά......και οταν ερχομαι σε δύσκολες περιόδους αρχίζω και αναπολώ τα παλιά....τα παιδικά μου χρόνια το σχολειο ....που τότε τα θεωρουσα δεδομένα αλλα τωρα μου λειπουν τρομερά.

Τότε λοιπον οταν η μικρή μελίνα ανακάλυπτε την μεγάλη πολη 'άφησε' και τους φίλους της γιατί οταν καποιος αλλαζει τοπο "χάνετε" απο τις παρέες....

Τελευταία ομως μεσω του διαδικτύου βρήκα ατομα κοντινους μου φίλους παιδικους που είχαμε να μιλήσουμε ΧΡΟΝΙΑ.....

Αλλοι εχουν κανει και αυτοι οικογενεια και λέμε για τα παιδιά μας....άλλοι ακομα ειναι ελευθεροι και ωραιοι.

θυμηθηκαμε τα παλιά.

Στα γενέθλιά μου μου έγραψαν όλοι και γώ ένοιωθα οτι το πρωί θα ξύπναγα και θα πήγαινα στην στάση και θα πέρναγε το λεωφορείο και θα ήταν μέσα ολα τα παιδιά .

Αχ και το σχολειο είναι το πιο ομορφο στην έλλάδας.

και συνέχεια να ψιλοτραγουδάω μέσα μου "Θέλω να γυρίσω στα παλιά..."

Βέβαια την άλλη στιγμή βλεπω την μπέμπα μου και τον Θοδωράκι μου να μου γελάνε και με προσγειώνουν στη πραγματικότητα γιατί οσες δυσκολίες και αν περνάμε ένα χαμόγελο απο το νινι και ενα σ'αγαπώ απο τον ανθρωπό σου έρχονται και τα αντισταθμίζουν όλα.

 

helen18 απιθανο το θεμα σου !!!!!!!!!!!!!!!

[renata]

Αχ τί ωραίο θέμα αυτό...

Οι παιδικές μου φίλες είναι σαν αδερφές μου δεν βλεπόμαστε συχνά παρα μόνο 2-3 φορές το χρόνο αλλά τηλεφωνιόμαστε και αγαπιόμαστε αληθινά καμία σχέση με τις φιλίες τις μεταγενέστερες δεν υπάρχει καθόλου εγωισμός σ'αυτές τις σχέσεις είναι αγνές μέχρι και τώρα και ξέρω οτι ποτέ δεν θα με δούν με κακία ούτε κι εγώ

Απλά κάνουμε λάθος που δεν συναντιόμαστε συχνά λόγω υποχρεώσεων

Με την κολλητή μου που την ξέρω απο τρίτη δημοτικόυ έχει περάσει σε ΄τετοιο επίπεδο η σχέση μας που παρόλο που δεν βλεπόμαστε ξέρουμε οτι έχει η μια την άλλη οτι κι αν γίνει δεν χρειάζεται καν να μπούμε στον κόπο να μιλήσουμε καταλαβαινόμαστε απολυτα

[helen18]

Όντος αυτό είναι ένα τρυφερό θέμα,για να ξεφύγουμε λίγο από όλα αυτά που διαβάζουμε αυτές τις μέρες.

 

Λοιπόν αφότου έφυγε η Φωτεινή (έτσι τη λένε)είχαμε πολλή συχνή αλληλογραφία.Πολλή συχνή όμως.Θυμάμαι ποσο χαιρόμουν όταν έπερνα γράμμα της. Στην αρχή μου έγραφε τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε,μετά για τις σπουδές της και το πόσο καλά τα πήγαινε με την γλώσσα,και φυσικά για τις σχέσεις της.Απ΄αυτές θυμάμαι έναν Αλέξανδρο που τα είχε πολλή καιρό.Μετά από καμμιά δεκαριά χρόνια τα γράμματα άρχισαν να αραιώνουν.Παντρευτήκαμε κάναμε οικογένειες,είχαμε δουλειές υποχρεώσεις...όμως ανα διαστήματα μιλούσαμε στο τηλέφωνο.

Είρθε και 2 φορές.Την μια ήταν ελεύθερη και την άλλη ήρθε με τον άντρα της.Τα 2 τελευταία χρόνια είχαμε κόψει λίγο γιατί εγώ έχασα το τηλέφωνό της επειδή χάλασε το κινητό που το είχα γραμμένο.

Εκείνη έκανε και το δεύτερο παιδάκι της που είναι σήμερα 16 μηνών.

Και σήμερα ήρθε εντελώς ξαφνικά.

Αυτή την φορά όμως ένιωσα μεγαλύτερη την νοσταλγία των παιδικών μας χρόνων, ίσως γιατί πάψαμε να είμαστε πλέον παιδιά και η ηλικία που είμαστε είναι κι αυτή δύσκολη.Εγώ κοντεύω να μπω στα 40,εκείνη είναι στα 38.

Πέρασαν τόσα χρόνια κι όμως η καρδια ,το μυαλό ,όλα παραμένουν τα ίδια.

Μόνο κάποιες ρυτίδες που έχω και που είδα και σε ΄κείνη μαρτυρούν οτι δεν είμαστε πλέον παιδούλες αλλά ώριμες γυναίκες με εντελώς διαφορετικές ζωές και εμπειρίες.

Κι όμως τα συναισθήματα...η φιλία...δεν έχουν ηλικία,δεν φθείρονται από τον χρόνο και τις αποστάσεις.

Αρκούν 5 λεπτά για να καλύψουν όλο τον χρόνο που έχει περάσει και να ξαναγίνεις πάλι το κοριτσάκι της γειτονιάς που έπαιζε κρυφτό, μήλα,λάστιχο,σχοινάκι,Άγγελοι του Τσάρλυ.(Αυτό ήταν το αγαπημένο μας παιχνίδι...αυτή ήταν η Κρις και ΄γω είμουν η Κέλλη )

Και μετά προσγειώνεσαι πάλι στην πραγματικότητα,την οποία βέβαια δεν θα άλλαζα με τίποτα πια.Αρκεί να κοιτάξω τα παιδάκια μου και τον άντρα μου.

Ωραίες οι αναμνήσεις ,πολλή γλυκές και τρυφερές,που θα τις φυλάω για πάντα μέσα μου αλλά θα συνεχίσω να φτιάχνω καινούριες αναμνήσεις με την οικογένειά μου για να με συντροφεύουν στα γεράματά μου.

Έτσι είναι η ζωή...

[gavrias]

helen ,ωραίο θέμα

Έχω κι εγώ παιδικές φιλιές και μεγάλη απόσταση σε χιλιόμετρα,όμως αυτό έιναι μικρό εμπόδιο.

Η διαφορά με τους μεταγενέστερους φίλους έιναι οι κοινές αναμνήσεις σε πολύ σημαντικές,ανέμελες,μεταβατικές περιόδους τις ζωής μας .

[fasolaki]

αχχχ..οι φιλες!!

οι παιδικες μου φιλες.

τα φερνει η ζωη και χανομαστε..

ειμαστε μια παρεα 4 κοπελες.οι αλλες ασχετες μεταξυ τους..εγω ημουν ο συνδετικος κρικος..τωρα πια..βρισκομαστε μια φορα τον χρονο..και αν..

η μια απο αυτες..απο το νηπιαγωγιο μαζι..θυμαμαι, ημασταν ολη μερα σχολειο παρεα και μολις γυριζαμε σπιτι μιλαγαμε στο τηλ.ακομα θυμαμαι τον πατερα της..."μα τι λετε παλι?τοσες ωρες μαζι ησασταν"

μερικες φορες γκρινιαζω..με ξεχασατε..αλλα δεν ειναι ετσι.τις σκεφτομαι παντα και ξερω πως και αυτες με σκεφτονται...

ειναι αυτο που ειπε η helen..οσος καιρος και να περασει..με το που θα βρεθουμε..ειναι σαν να μην περασε μια μερα..

[alvadi]

Πολύ ωραίο θέμα Helen!

 

'Εχω δύο παιδικές φίλες.

 

Με την μία όχι απλά επικοινωνούμε αλλά και βρισκόμαστε συχνά. Είμαστε μαζί από την Ε' δημοτικού, δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ και πάντα ήταν δίπλα μου. Εχουμε περάσει πολλά μαζί και καλά και κακά....

 

Η δεύτερη παιδική μου φίλη ξεκινάει από την ηλικία των 7 όταν πήγαινα διακοπές στη Κρήτη όπου ήταν και ο τόπος που έζησε μετά ο πατέρας μου. Ηταν φίλη του καλοκαιριού την έβλεπα στις διακοπές...

όταν ήμουν 15 έχασα τον μπαμπά μου και έτσι στην Κρήτη δεν ξανακατέβηκα..με την φίλη μου όμως είχαμε αλληλογραφία...βρεθηκαμε στα 20 όταν πήγα διακοπές στο Ηράκλειο μετά όμως χαθήκαμε....

κάποια στιγμή λοιπόν με έπιασε μία επιθυμία να τη βρω....

ανοιξα το 1997 τον whitepages.gr και έψαχνα το επιθετο της βρήκα ένα τηλέφωνο και τελικά βρήκα τη νυφη της, μετά ήταν εύκολο και εχουμε τηλεφωνική επικοινωνία μέχρι σήμερα, ενώ έχω να την δω από το 2003 που είχαμε ξανακατέβει διακοπές οικογενειακώς στην Κρήτη.

[vouraikos]

εγω εχω τρεις παιδικες φιλες.

Η μια ειναι απο την πρωτη δημοτικου, οταν φτασαμε πρωτη γυμνασιου συναντησαμε την δευτερη και στην πρωτη λυκειου την τριτη.

 

ανοικω στις πολυ τυχερες

Γιατι οι δυο πρωτες βαφτισαν τον γιο μου και η τριτη την κορη μου.

 

Εννοειται οτι τα λεμε με την πρωτη ευκαιρια και το θεωρω "προικα". αφου στον κοσμο τον γυναικων θεωρω πως η πραγματικη φιλια ειναι λιγο δυσκολο!

[anthie g]

Εγώ επειδή γενικά είμαι και λίγο δύσκολη στις καινούργιες φιλίες θεωρώ αρκετά σημαντκές τις παιδικές φιλίες. Εχω δύο φίλες από το δημοτικό καθώς και μία ξαδέρφη που είμαστε φιλεναδούλες από νήπια. Είναι σίγουρα οι πιό κοντινοί μου άνθρωποι. δεν βλεπόμαστε αρκετά συχνά λόγω καταστάσεων αλλά όντως όταν βλεπόμαστε έιναι σαν να τα λεμε κάθε μέρα. Η μία κολλητή μου με πάντρεψε μου βάφτισε την κόρη μου ένω σε λίγες μέρες παντρεύω την δεύτερη. Οσο για την ξαδερφη μου (κάπου εδώ στην γειτονιά του parents τριγυρίζει) απέκτησε ένα κοριτσάκι πρόσφατα οπότε ελπίζω ή φιλία να συνεχιστεί και στην επόμενη γενιά.

[nanaki]

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

helen18 ωραίο το θέμα, μπράβο!! Μία παιδική φιλία έχει απομείνει στη ζωή μου (καθώς ήρθαν κι έφυγαν κάποιες) κι αυτή γένους αρσενικού!! Δεν ξέρω γιατί αλλά με διάφορες κοπέλες που έκανα κολλητή παρέα ανα διαστήματα κάτι στράβωνε και γεια σας... Ο Νικολάκης (το όνομα του κολλητού μου) δεν ζηλεύει, μου χώνει άγρια γκάζια άφοβα -το ίδιο κι εγώ χωρίς να ανησυχώ μή με παρεξηγήσει- και πάντα μου έδινε τις καλύτερες συμβουλές στα γκομενικά Μεγαλώσαμε μαζί, φίλοι απο το δημοτικό κι ακόμα κι αν δεν τον βλέπω πια τόσο συχνά, η αγάπη μεταξύ μας είναι Τώρα βρισκόμαστε οικογενειακά κι έχει γίνει φίλος και του άντρα μου. Τυχερές όσες έχετε γυναικείες παιδικές φιλίες γιατί εγώ έπαψα να πιστεύω σ'αυτές..

[fysalida]

Ωραίο και γλυκό θέμα!

Εχω 3 παιδικές φίλες που τις λατρευω!

Η μια εμενε απέναντι απο το πατρικό μου και δεν θα ξεχάσω ποτε τα αμέτρητα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά μεσημέρια που περνούσαμε στις βεράντες μας και κρατούσαμε καρτέλες με τα γράμματα της αλφαβήτου και σχηματίζαμε προτάσεις για να μιλήσουμε.. το κάναμε αυτό συνήθως τα μεσημέρια που είχε ησυχία και δεν θέλαμε να ενοχλήσουμε...τις άλλες ώρες τα λέγαμε ή στη δική της βεράντα ή στη δική μου..

Η άλλη έμενε στον απο πάνω όροφο και έχουμε την ίδια μέρα γενέθλια με διαφορά ενός χρόνου (πιο μεγάλη εγώ)..είχε μια απίστευτα μεγάλη βεράντα και ανεβαίναμε κάθε μερα με την αδερφή μου για να παίξουμε και να κάνουμε ποδήλατο...για να μην σας πώ που κάναμε κοκτειλ με χυμούς και καθόμασταν και βλέπαμε την δύση του ήλιου..

Η τρίτη φιλενάδα μου είναι απο το σχολείο και έχουμε μοιραστεί απίστευτες ιστορίες τρέλας χαράς αλλά και θλίψης και απογοήτευσης..

Το πολύ θετικό είναι οτι και οι 3 είναι ακόμη αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου αν και δεν τις βλέπω πια τόσο συχνά όσο θα ήθελα...έχουν κάνει οι 2 οικογένειες με παιδάκια ενώ την τρίτη την παντρευουμε μετα το καλοκαίρι...

νιώθω πολύ τυχερή που τις γνωρίζω γιατι με ομορφαινουν σαν άνθρωπο!

[STAUROULA]

καλημερα.

 

εγω εχω 2 παιδικες φιλες με την μια ειμαστε μεζι απο το γυμνασιο και με την αλλη απο το λυκειο τις αγαπω πολυ και παντα μα παντα ηταν εκει για μενα οταν τις χρειαστικα, οι σχεσεις μας δεν αλλαξαν καθολου μετα τον γαμο μου βλεπετε αυτες ειναι ακομε ανυπαντρες ισα ισα ερχονται συνεχεια σπιτι μου και καμμια φορα αν λειψει ο αντρας μου κανενα ταξιδι κοιμουνται και εκει ετσι για να θυμομαστε τα παλια ακομα και τωρα που εχω τον μικρο.

οταν βεβαια τεθηκε θεμα νονου φυσικα και τον βαφτισαν και οι δυο μαζι μιας και δεν μπορουσα να επιλεξω.

τωρα η μια ετοιμαζεται να παντρευτει και η αλλη μετακομισε για λιγο καιρο στην Λαμια και ομως παρολα τα τρεξιματα μιλαμε τουλαχιστον καθε 2 μερες το λιγοτερο.

 

το καλο με εμας ειναι οτι αν νευριασουμε με κατι θα το πουμε αμεσως η μια στην αλλη δεν θα το κρατησουμε μπορει εκεινει την στιγμη να τσακωθουμε και να μουτροσουμε αλλα ξερουμε οτι την αλλη μερα θα μιλησουμε στο τηλ χωρις να εχει γινει τιποτα.

 

τις ευχαριστω που υπαρχουν στην ζωη μου

[anthula]

Μόλις μου ήρθε από μία φίλη.

Το μοιράζομαι μαζί σας:

 

 

Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν ξέρεις αυτό, ξέρεις και τι να κάνεις για τον κάθε άνθρωπο.

 

Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο, συνήθως απαντά σε μία ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη, για να μας συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά. Μοιάζει θεόσταλτος και είναι. Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν..

Μετά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος και ίσως ακόμα σε μια άβολη στιγμή και παρ' ότι μπορεί να πληγωθούμε, η σχέση θα τελειώσει. Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος.

Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να πεθάνει.

Μπορεί απλώς να φύγει μακριά μας.

Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση.

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι, η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση, η επιθυμία μας εκπληρώθηκε, οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε. Η προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρήσουμε.

 

Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε.

Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία, ή να μας κάνει να γελάμε.

Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα και πάντως η παρουσία του θα μας δώσει μεγάλη χαρά.

Παρ' ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο.

 

Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματα ζωής. Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτίσουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια.

Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα, να αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτό και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μας μαζί του, σε όλες τις σχέσεις και όλα τα πεδία της ζωής μας.

 

Λένε ότι, η αγάπη είναι τυφλή, αλλά η φιλία διαισθητική.

 

Είτε είναι για κάποιο λόγο, είτε για κάποιο χρόνο, είτε για μια ζωή, σ' ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία αυτής της εμπειρίας..

Σ' ευχαριστώ που είσαι μέρος της ζωής μου.

[melina_m]

anthula

 

σπάνια μου αρέσουν κειμενα βαθυστόχαστα και γενικά ειμαι πολύ εκλεκτική στη ζωή μου στο τι "κρατάω".

 

Tο κειμενάκι ομως αυτό με ξετρέλανε και θα το κανω ενα copy!!!!!!!!!

 

πάντα ευτυχισμένη και εσύ και η φίλη σου

[KINDER]

Ελιζούλα σ'αγαπώ.

[chamsof17]

anthula, πραγματικά πολύ ωραίο κείμενο, το πήρε ήδη με mail η Σασούλα μου!!!Σασού μου σε αγαπώ πολύ, πολύ!!!