Τι κάνω λάθος; Βοήθεια!

[tartaki90]

παιδιά καλησπέρα και χρόνια πολλά.

Είμαι 32 ετών με αιματολογικές , γυναικολογικες, κτλ μια χαρα όλα και προσπαθούμε για παιδάκι απο το δεκέμβρη. Πέραν από μια βιοχημική εγκυμοσύνη που ειχα τον 1ο μηνα προσπαθειών (και για την οποια η γυναικολογος με καθησυχασε), προσπαθουμε 5 μηνες σχεδον και τιποτα.

Στο μεταξύ όλο αυτό το διάστημα, αλκοολ δεν πίνω, καφε δεν πίνω, κάνω διατροφή με διαιτολόγο, δεν καπνίζω και , τελος, έχουμε επαφές με τον σύντροφό μου αν όχι κάθε μερα - μερα παρα μέρα, ανεξαρτήτως γόνιμων ημερων (που τις κοιταω κιολας και μεσω μιας εφαρμογης).

Εννοείται παίρνω βιταμίνες, φολικό οξύ, δε τρωω γλυκά ιδιαίτερα, κτλ

Γενικά μετά τη βιοχημική, κάθε μήνα νομιζω οτι είμαι έγκυος. Μια το στήθος πρήζεται, μια οι κυκλοθυμίες, κτλ κτλ και ακόμα φυσικά θετικό τεστάκι δεν έχω δει ούτε για αστείο.

Κυριολεκτικά έχω απελπιστεί. Με πιάνουν τα κλάματα συνεχώς. Στην αρχη η βιοχημική δε με είχε πειράξει, ειπα και εις αλλα με υγεια.. Αλλα όσο περνάει ο καιρος και σποράκι δε βλεπω σκεφτομαι όλο και πιο εντονα: Και αν αυτή ηταν η  μοναδική ευκαιρία σου να γινεις μανα;

 

Ελπίζω να μου φύγει αυτό το πέπλο απογοητευσης σύντομα με ενα σποράκι..

Πείτε μου τι θα μπορουσα να κάνω επιπλέον για να κρατήσω κι εγω ένα μωράκι στην αγκαλιά μου; 

Βλέπετε κάτι λάθος σε αυτά που κάνω; Δε ξέρω τι αλλο να κανω πλέον!

[Mary s]

On 18/4/2023 at 8:05 ΠΜ, tartaki90 είπε:

παιδιά καλησπέρα και χρόνια πολλά.

Είμαι 32 ετών με αιματολογικές , γυναικολογικες, κτλ μια χαρα όλα και προσπαθούμε για παιδάκι απο το δεκέμβρη. Πέραν από μια βιοχημική εγκυμοσύνη που ειχα τον 1ο μηνα προσπαθειών (και για την οποια η γυναικολογος με καθησυχασε), προσπαθουμε 5 μηνες σχεδον και τιποτα.

Στο μεταξύ όλο αυτό το διάστημα, αλκοολ δεν πίνω, καφε δεν πίνω, κάνω διατροφή με διαιτολόγο, δεν καπνίζω και , τελος, έχουμε επαφές με τον σύντροφό μου αν όχι κάθε μερα - μερα παρα μέρα, ανεξαρτήτως γόνιμων ημερων (που τις κοιταω κιολας και μεσω μιας εφαρμογης).

Εννοείται παίρνω βιταμίνες, φολικό οξύ, δε τρωω γλυκά ιδιαίτερα, κτλ

Γενικά μετά τη βιοχημική, κάθε μήνα νομιζω οτι είμαι έγκυος. Μια το στήθος πρήζεται, μια οι κυκλοθυμίες, κτλ κτλ και ακόμα φυσικά θετικό τεστάκι δεν έχω δει ούτε για αστείο.

Κυριολεκτικά έχω απελπιστεί. Με πιάνουν τα κλάματα συνεχώς. Στην αρχη η βιοχημική δε με είχε πειράξει, ειπα και εις αλλα με υγεια.. Αλλα όσο περνάει ο καιρος και σποράκι δε βλεπω σκεφτομαι όλο και πιο εντονα: Και αν αυτή ηταν η  μοναδική ευκαιρία σου να γινεις μανα;

 

Ελπίζω να μου φύγει αυτό το πέπλο απογοητευσης σύντομα με ενα σποράκι..

Πείτε μου τι θα μπορουσα να κάνω επιπλέον για να κρατήσω κι εγω ένα μωράκι στην αγκαλιά μου; 

Βλέπετε κάτι λάθος σε αυτά που κάνω; Δε ξέρω τι αλλο να κανω πλέον!

Καλησπέρα, 

Εάν όλες οι εξετάσεις  είναι καλές ίσως απλά δεν έτυχε.Επίσης ίσως χρειάζεται  κ άλλος χρόνος. Από προσωπική εμπειρία συνελαβα  στους 6 μήνες προσπάθειας τα 39 μου πάνω που είχαμε πιστέψει ότι κάτι δεν πάει  καλά. Θα βοηθούσε  να μην το σκέφτεστε,το άγχος δεν βοηθά.Δοκιμάσρε να χρησιμοποιήσετε τεστ από το φαρμακείο  που δείχνει τις γόνιμες ημέρες,εμένα βοήθησε πολύ γιατί τελικά ήταν πολύ κοντά στο τέλος της περιόδου  οι ημέρες κ όχι στην 14.Αν περάσει 7 μηνο δείτε μήπως κάνει εξετάσεις  κ ο σύντροφος  να σας φύγει η ιδέα κ από εκεί. 

[mama16]

Κορίτσι μου μην απελπιζεσαι, απ' τη στιγμή που κάνετε ελεύθερα κάποια στιγμή θα έρθει. Σε άλλες έρχεται λίγο πιο εύκολα σε άλλες λίγο πιο δύσκολα, ίσως είναι θέμα τύχης. Αφού γυναικολογικά, αιματολογικά κλπ είσαι καλά μπορεί κ τον επόμενο μήνα να είσαι έγκυος. Προσπάθησε όσο μπορείς να αποβάλλεις το άγχος γιατί είναι κακός σύμμαχος. Πολλές περιπτώσεις έχω ακούσει που αγχώνονταν κ δεν έμεναν κ όταν το έβγαλαν απ' το μυαλό τους είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πόσο εύκολο είναι βέβαια να φύγει το άγχος δεν ξέρω...

Σ εύχομαι για τους επόμενους 9 μήνες να μην έχεις περίοδο..