Ανυπακοή και γκρίνια

[ΜΑΡΥ.Τ]

Ανοίγω ένα νέο τόπικ, συγχωρήστε με αν υπάρχει κάπου κάτι ανάλογο, αλλα δεν το έχω βρει.

Την φάση που περνάμε με τον παιδικό την ξέρετε σχεδόν όλοι πάνω κάτω.

Τις τελευταίες μέρες όμως ‘έχει δημιουργηθεί και το παρακάτω πρόβλημα.

Απότομα ο Αναστάσης που ξέραμε δεν υπάρχει. Έχει γίνει ένα παιδάκι μέσα στην γκρίνια και την ανυπακοή.

Καταλαβαίνω βέβαια ότι όλη η συμπεριφορά του είναι επειδή κουράζετε στον παιδικό. Όμως έχω φτάσει στα όρια μου και αισθάνομαι ότι δεν είμαι τελικά καθόλου καλή μαμά και ότι όλες οι προσπάθειες που κάνω να εφαρμόσω όλα αυτά τα σωστά και ωραία πράγματα που διαβάζω εδώ μέσα είναι άσκοπες.

Να πω συγκεκριμένα κάποια περιστατικά:

 

1. Γυρνάμε σπίτι μετά τον παιδικό και καθόμαστε να φάμε, αρχίζει θέλω ψωμί μαμα στην σούπα μου (πχ) του βάζω ψωμί, τρώει δυο τρεις μπουκιές και αρχίζει να κλαψουρίζει γιατί το έκοψα το ψωμί κομματάκια και ότι δεν τα θέλει, να του τα βγάλω ( με τσιρίδες), του λέω να μιλήσει ήρεμα γιατί έτσι όπως τσιρίζει δεν τον καταλαβαίνω………..του τα βγάζω λοιπόν τα ψωμάκια από την σούπα, τρώει δυο τρεις κουταλιές αρχίζει πάλι να κλαψουρίζει γιατί δεν μπορεί να γεμίσει πολύ το κουτάλι του, βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου μια χαρά το γέμισες το κουτάλι σου, αυτός εκεί να τσιρίζει και να χτυπάει την σούπα του με το κουτάλι και να γεμίζει παντού. Εμένα είδη έχουν σπάσει τα νεύρα μου και του παίρνω το πιάτο από μπροστά του και του λέω να φύγει, μάλλον δεν πεινάει για να κάνει έτσι, αυτός κλαίει και χτυπιέται γιατί θέλει την σούπα του, εγω του λέω ότι θα την πάρει όταν ηρεμήσει και σταματήσει να γκρινιάζει, αυτός φωνάζει ότι ηρέμησε ( αλλά μόνο ήρεμος δεν είναι)

 

2. Δεν με αφήνει να τον ξεντύσω, βρε καλό μου βρε χρυσό μου η μπλούζα σου είναι βρώμικη να την πλένω θέλω, έλα να κάνουμε μπάνιο με τα παιχνιδάκια σου, έλα την βάλεις εσύ στα άπλυτα, διάλεξε ποια μπλούζα θέλεις να σου βάλω, τίποτα δεν πιάνει, κλαίει με λυγμούς, λέει ότι θέλει την μπλούζα του, ότι την αγαπάει πολύ, δεν θέλει άλλη μπλούζα κλπ, στο τέλος καταλήγω να του την βγάλω με το ζόρι, είδη όμως έχουν ανεβεί οι τόνοι και οι δικοί μου και οι δικοί του και φυσικά και του μπαμπά μας. Αισθάνομαι πραγματικά εκείνη την ώρα απαίσια μάνα, θυμώνω τον βάζω τιμωρία σε ένα καρεκλάκι στο δωμάτιο του και του λέω ότι δεν θα σηκωθεί από εκεί μέχρι να ηρεμήσει. Πραγματικά τον λυπάμαι αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να τον ηρεμήσω, δεν πιάνουν ούτε οι αγκαλιές ούτε τα καλοπιάσματα και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω

 

3. Όταν θέλει κάτι, το ζητάει με γκρίνια! Του λέω να το ζητήσει ευγενικά και τότε κάτι μπορεί να γίνει, τον βλέπω ότι κάνει προσπάθεια να το ζητήσει ευγενικά, αλλά τον καταλαβαίνω ότι είναι μέσα στην ένταση, η αναπνοή του είναι γρήγορη και η φωνή του όταν μιλάει είναι σαν να τρέμει. Του δίνω αυτό που θέλει και τον αγκαλιάζω του λέω ότι τον αγαπάω πολύ και ότι χαίρομαι όταν μου μιλάει ευγενικά και αν είναι κουρασμένος να πάμε να ξαπλώσουμε να κοιμηθεί ή να κάνουμε αγκαλίτσα στο κρεβάτι να διαβάσουμε ένα παραμύθι και …….αρχίζει πάλι η γκρίνια……όχι δεν θέλω να κοιμηθώ, θέλω να παίξω, θέλω αυτό θέλω εκείνο

 

4. Σήμερα το πρωί βγαίνουμε από το σπίτι ενώ έχουμε ντυθεί με ηρεμία και τραγουδώντας τον Δράκο της Λιλιπούπολης και πάμε να πετάξουμε τα σκουπίδια, δίπλα είχε ένα λάκο με κάτι βρομόνερα, τον βλέπω ότι κάνει κίνηση να πατήσει μέσα, το απομακρίνω όμορφα και του λέω πρόσεχε παιδί μου δεν τα πατάμε αυτά τα βρώμικά νερά. Μέχρι να σηκώσω το καπάκι του κάδου έχει πάρει φόρα και έχει πατήσει μέσα. Τα παπούτσια του και η φόρμα του μέχρι τα γόνατα είχαν γίνει μούσκεμα, εγω ήμουν έξαλλη και φώναζα γιατί δεν μας ακούει καθόλου τώρα τελευταία, ο μπαμπάς που μας περίμενε για να φύγουμε έγινε έξαλλος και λίγο έλειψε για να του δώσει Κανά δυο στον κώλο. Τελικά τον ξεντύσαμε με κλάματα τον ντύσαμε με κλάματα, κλπ, κλπ

 

Μιλάμε για ένα παιδάκι το οποίο μπορεί να το λέγαμε ταλιμπανάκι χαριτολογόντας διότι γενικός ήταν ζωηρός αλλά ποτέ δεν ήταν γκρινιάρης.

Γενικός καταλάβαινε τι του λέμε και ήταν ήρεμος, όταν του έλεγα πχ. Έφαγες σήμερα σοκολάτα αυριο πάλι καλά? Μου έλεγε καλά μαμά, θα μου δώσεις αύριο όμως ε??

Όταν τον ετοίμαζα για μπάνιο του έλεγα να διαλέξει ποιο παιχνίδι θέλει να πάρει μαζί του να κάνει μπάνιο, διάλεγε και κάναμε μπάνιο.

Γενικά δεν είχα κανένα πρόβλημα και πάντα προσπαθούσα με ήρεμο τρόπο. Αισθάνομαι ότι έχω χάσει την μπάλα διότι εκτός από όλα τα παραπάνω προσπαθώ να τον προσαρμόσω με τον παιδικό και έχουμε και εκεί τους εφιάλτες και τα κλάματα το βράδυ. Γενικός αισθάνομαι ότι το γελαστό παιδάκι μου, κλαίει πλέον συνέχεια

[Μαρια Στυλιανακη]

μην το βλέπεις σαν κάτι το ξεχωριστό απο την προσαρμογή στον παιδικό σταθμό.

πάει πακέτο και με αυτό.

 

και σε ένα άλλο τόπικ λέει τα ίδια, η Χριστίνα.

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1238

 

εκτός απο αυτά που της έχω απαντήσει, γράφω τώρα και αυτά.

 

Όλες τις ώρες στον παιδικό σταθμό, έχει καταλάβει (εάν σου έχουν πεί ότι συμπεριφέρεται πολύ κάλά) ότι πρέπει να ακολουθά τους κανόνες.

Γυρνάει σπίτι, και όλη η ενέργεια που έχει συσσωρευτεί, απο το να ακούει και να ακολουθά οδηγίες, όλη η συγκέντρωση, ξεσπά μονομιάς.

 

σίγουρα είναι κάτι τρελλό εάν το βλέπετε, και πίστεψέ με το ίδιο είπα σε αυτή την μητέρα έξω στο δρόμο που γράφω στο άλλο τόπικ.

Όλα τα παιδιά το κάνουν αυτό, και δεν είναι πρόβλημα του δικού σας!

δεν σημαίνει ότι θα κακομάθει εάν δεν το μαλώσετε εκείνες τις στιγμές,..

 

κατα βάθος προκύπτει απο πολλά πράγματα

 

- αστείρευτη ενέργεια που κάπως πρέπει να βγεί και χρονικά εκείνη τη στιγμή είναι επιτρεπτό (ασφάλεια στο οικογενειακό περιβάλλον άρα με λίγα λόγια είναι απολύτως υγιής συμπεριφορά!!!!)

 

- το να θέλουν να βρουν ένα δικό τους ρυθμό, ένα δικό τους τρόπο να κάνουν τα πράγματα.

ναι θέλουν να κάνουν τα πάντα διαφορετικά, και όχι όπως τους τα δείχνετε ή σε άλλη ώρα. αυτό είναι όμως ο αυτοπροσδιορισμός και έχει τεράστια σημασία αυτό να μην τιμωρείται....!

ακούστε κάτι αστείο που νομίζω ότι εξηγεί πολλά.

τις προάλλες ο φίλος μου είχε κακή διάθεση. ήθελε να τον ακούσω σε κάτι.

εγώ είχα άλλη γνώμη όμως και δεν ήθελα να κάνω αυτό που μου έλεγε γιατι πίστεψα ότι σιγά τι θα γίνει δηλαδή εάν δεν το κάνω!?????

στο τέλος μαλώσαμε γιατί μου είπε ότι εγώ έχω πρόβλημα επειδή δεν κάνω αυτό που μου λέει!

Εγώ του είπα ότι έχω βούληση, και του είπα την σκέψη που είχα αλλά αυτός επέμενε! Ηθελε σώνει και καλά να κάνω αυτό που μου λέει απλώς επειδή μου το λέει!

 

Αν σας πω ποιο ήταν το θέμα θα γελάσετε πάρα πολύ. το μπώλ της γάτας είχε ένα δάχτυλο νερό, και το θέμα ήταν ότι η γάτα δεν θα έτρωγε το φαγητό της εάν είχε έστω και τόσο λίγο νερό μέσα (θα γινόταν νια νιά).

και μου είπε να το χύσω -

εγω΄βαριόμουνα και λεω μα τι στο καλό θα γίνει - δεν θα φάει το φαγητό της μόνο για τόσο λίγο νερο? αν είναι θα πετάξουμε το φαγάκι αυτό ΑΝ δεν το φάει.

Δεν ήθελε να δεχτεί ότι εγώ είχα άλλη άποψη ή δεν ήθελα να τον ακούσω εκείνη τη στιγμή και με είπε αντιδραστική!!!.

Χαζός λόγος, αλλά νομιζω καταβάθος το θέμα είναι ίδιο.!

(κάποιος ακόμα έχει να αντιμετωπίσει τα υπολλείματα μιας αυταρχικής διαπαιδαγώγησης! )

 

τα παιδιά σας βρίσκουν τον εαυτό τους. θέλουν να έχουν γνώμη αλλά ακόμα δεν ξέρουν πιά.

προσπαθήστε να το δείτε σαν κάτι αστείο! φανταστείτε ΠΟΣΟ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ! και όχι σαν ανυπακοή των όσων τους λέτε!

 

είναι κρίμα οι γονείς να μπαίνουν σε αντιπαράθεση με τα παιδιά τους για κάτι που δεν είναι θέμα ασφαλείας/ επικίνδυνο - μεγάλη ζημιά επιτηδες..

για όλα τα άλλα θέματα δεν αξίζει..

 

για τα λερώματα,

χεράκι χεράκι - ,... όταν λες μη, σε αυτές τις ηλικίες σίγουρα δοκιμάζουν αυτό που τους είπατε να μη κάνουν.

Είναι της ηλικίας. για αυτό στο δρόμο μόνο χεράκι χεράκι και ποτέ το κεφάλι γυρισμένο απο την άλλη, δεν ξέρεις ποτέ τι θα σκαρφιστεί. αυτό ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει.

και αυτό πάντως αρέσει σε όλα τα παιδιά! το θέαμα είναι αποτελεσματικό!!

 

Εάν ο τόνος φωνής,

είναι "απαράδεκτος" θυμωμένος ή γκρινιαριστός ή κλαψούρισμα (υπάρχει και αυτό) θα λέτε

 

"δεν σε καταλαβαίνω έτσι όπως μου μιλάς, μίλα μου κανονικά, όπως εγώ" όχι τιμωρητικά και αυστηρά, απλώς λογικά σαν να μιλούσε κάποιος κινέζικα.

δεν θα κάνετε καμια συζήτηση εάν έχουν τέτοιο τόνο στη φωνή τους - εάν κάνετε τότε ενθαρύνετε να χρησιμοποιούν αυτό το τόνο φωνής. Θα δείτε αυτό θα φύγει γρήγορα εάν κάνετε αυτή την τακτική. Είναι πολύ συχνό πάντως.

είναι κάτι που κάπως το μαθαίνουν στο σχολείο και απο άλλα παιδιά που ντρέπονται να μιλήσουν κάπως στη δασκάλα και νιώθουν ότι για να πούν κάτι πρέπει να ομορφύνουν ή να αλλάξουν κάπως τη φωνή τους για να ακουστουν.

οπότε τους δείχνετε ότι με την κανονική τους φωνή, θα κάνετε όλες τις συζητήσεις και θα τους ακούτε.

[Sophia]

Μαράκι μου ακριβώς τα ίδια είχαμε και εμείς την πρώτη χρονιά στο σταθμό με τον μεγάλο μου.

Δεν αναγνώριζα το παιδί μου. Μίλησα με το ΕΨΥΠΕ και μου είπαν ότι είναι μια περίοδος προσαρμογής, θέλει υπομονή, επιμονή και να μην αλλάξεις τίποτα στην μέχρι τώρα συμπεριφορά σου. Το όχι σου να παραμένει όχι, να του στερείς πράγματα που του αρέσουν όταν δεν ακούει αλλά πάντα να του εξηγείς γιατί το κάνεις. π.χ. αν δεν μαζέψεις τα παιχνίδια σου θα σου τα πάρω και δεν θα ξαναπαίξεις για 1 ημέρα, κτλ.

Σε εμάς όλη αυτή η κατάσταση κράτησε περίπου 1 μήνα μετά όλα ξανάγιναν όπως παλιά.

ΥΠΟΜΟΝΗ αυτό είναι το πιο σημαντικό.

[angela]

...τα παιδιά σας βρίσκουν τον εαυτό τους. θέλουν να έχουν γνώμη αλλά ακόμα δεν ξέρουν πιά...

 

 

και εμένα τα ίδια μου κάνει και σε χειρότερο βαθμό , δεν μιλάει κιόλας για να τα πει τι θέλει ή τι έγινε τέλος πάντων στο σχολείο, και έχει την εντύπωση ότι εγώ καταλαβαίνω τι θέλει! μα είναι δυνατόν να τα καταλαβαίνω όλα μόνο από την μουρμούρα δίχως μια κουβέντα!!!

Είμαι σε απόγνωση ώρες ώρες και μέσα στα κακά τα νεύρα, επίσης μου δημιουργεί τεράστιο άγχος και ανασφάλεια και στο τέλος με βλέπω για το Δαφνί!

 

...ΥΠΟΜΟΝΗ αυτό είναι το πιο σημαντικό...

όσο για την υπομονή , νομίζω ότι μου έχει παραπέσει κάπου και δεν την βρίσκω!

[ΜΑΡΥ.Τ]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

Έχω αρχίσει να απελπίζομαι, δεν πιάνει κανένα κόλπο.

Αυτό που λες Μαρία Σ, να λέμε να μιλάει με κανονική φωνή γιατί αλλιώς δεν τον καταλαβαίνω, το κάνω, το έκανα και από ποιο παλιά, το είχες γράψει κάπου σε μια μαμά και το εφαρμόζω. Μέχρι τώρα έπιανε, τώρα όμως δεν πιάνει τίποτα.

 

Αν κατάλαβα καλά και από αυτά που γράφεις και στην Χριστίνα, να τον αφήνω να κάνει κάτι όταν αυτός θα είναι έτοιμος?

Πχ. Αν δεν θέλει να βγάλει την λερωμένη του μπλούζα να τον αφήσω να την βγάλει όταν θα είναι έτοιμος? Να μην τον πιέζω?

Έχω την εντύπωση ότι ακόμα και αυτό να κάνω πάλι θα βρει κάτι να γκρινιάζει.

Αλλά μερικές φορές είναι ανάγκη να γίνει κάτι εκείνη την ώρα, πχ. Να αλλάξουμε μπλούζα γιατί θα πάμε στο σούπερ, αρχίζει ήρεμα η κουβέντα: Αναστάση θα πάμε στο σούπερ θα έρθεις?? Ναι, θα έρθω, έλα αγάπη μου να βάλουμε μια καθαρή μπλούζα, όχιιιιιιιιιιιι δεν θέλω! ( εγώ ακόμα είμαι ήρεμη) Αγόρι μου, δεν θα έρθεις μαζί μου αν δεν αλλάξεις, διάλεξε ή αλλάζεις και έρχεσαι μαζί μου ή θα φύγω μόνη.

¨οχιιιιιιιιιιι θέλω αν έρθω, με αυτήν την μπλούζα, την αγαπάω την μπλούζα μου ( τι κόλλημα και αυτό, να λέει συνέχεια ότι αγαπάει τα αμάξια του , τις μπλούζες του κλπ), στο τέλος καταλήγω να τον έχω αλλάξει με το ζόρι μέσα στα κλάματα, μετά να το χιλιομετανιώνω που του αγρίεψα, να τον χαϊδεύω και να τον φιλάω, να αισθάνομαι εντελώς ανίκανη και να αισθάνομαι ότι εδώ και έναν μήνα έχω μπει σε έναν φαύλο κύκλο και δεν ξέρω πώς να βγω από αυτόν

[christina]

Mtheo, οπως διάβασες, εχω και εγω περίπου τα ίδια προβλήματα, οταν γυρίζει απο τον παιδικό.

 

Αυτο που συνειδητοποίησα, ειναι οτι πρεπει να εχω υπομονή και να μηνεξοργίζομαι. Αν αφήσω την μικρή ήσυχη και περιμένω, κάποια στιγμή θα κάνει αυτο που ζήτησα.

Ομως δεν μπορώ να την βλεπω με μαυρα χερια κ να τα βάζει επίτηδες στο στομα της, ανεβάζω πίεση!

 

Αυτο που κανω εγω, οσο ειναι εφικτο, είναι να μην τηνπιέζω να παμε κάπου αφοτου εχει γυρίσει απο το σχολειο γιατι παντα καταλήγει σε ''τραγωδία''.

 

Εχει δίκιο η Μαρία, για την συσσωρευμένη ενέργεια που έχουνε. Ισως αυτος είναι ενας τρόπος εκτόνωσης της κουρασης, των εμπειριών που έχουνε περάσει στο σχολείο.

 

Τα ΣΚ, τις περισσότερες φορές η συμπεριφορά της κόρης μου, είναι σχεδόν αψεγάδιαστη, αν κ σαν παιδί θα κάνει και αυτή τα δικά της

 

Καλά τα λεω τώρα, κατσε να δω, πως θα γυρίσει σήμερα, σκέφτομαι να αρχίσω απο τώρα τις βαθιές αναπνοές

[Μαρια Στυλιανακη]

αν είναι βρεγμένη πολύ η μπλούζα θα είσαι κάθετα-ήρεμη.

η μπλούζα πρέπει να βγεί γιατι αλλιώς θα κρυώσεις.

 

εάν είναι τα πράγματα τόσο τεταμένα, και είναι θέμα υγείας του τότε εάν πιάνει κάτι, είναι το να πείς

 

θέλεις να την βγάλεις την μπλούζα σου εσύ μόνος σου?

βγάλε την εσυ τότε, αλλιώς θα πρέπει να σου την βγάλω με το ζόρι και θα κλαίς μετά. τι προτιμάς?. είναι μια επιλογή που μπορεί να κάνει το παιδί, και τις περισσότερες φορές πιάνει, και έτσι κάνει αυτό που του λές.

 

αυτό όμως είναι μια απειλή, και θα την χρησιμοποιούσα μόνο όταν είναι άκρως απαραίτητο.

 

δεν θα το χρησιμοποιούσα εάν ήταν απλώς λερωμένη η μπλούζα.

θα πήγαινα σούπερμάρκετ με λερωμένη μπλούζα . και τι έγινε?

δεν είναι ντροπή ούτε κίνδυνος.

 

όταν είναι χειμώνας και είναι να βγεί έξω και έχει όμως βρεγμενολερωμένη μπλούζα - τότε ΚΑΘΕΤΗ! δεν γίνεται να πάμε έξω έτσι.

ή θα την βγάλεις εσύ μόνος σου, ή θα πρέπει να σου την βγάλω εγώ, και δεν το θέλω. βγάλε την εσύ. έξω δεν βγαίνουμε ΕΠΟΥΔΕΝΙ με βρεγμένα ρούχα. το ξέρω ότι την αγαπάς αυτή τημπλούζα αλλα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. μπορείς να κλάψεις όσο θέλεις, δυστυχώς αυτό δεν αλλάζει." του στύλ "sorry αλλά τι να κάνουμε!" άν δεν αποφασίζει και βιάζεστε λες

"καλά τότε θα σου την βγάλω εγώ" πατε να ξεκινήσετε και αν δεν θέλει και κλαίει λέτε

"καλά τότε, βγάλε την εσύ όμως, τώρα!!" χωρίς φωνές, αλλα απλώς με αποφασιστικότητα. του στύλ "πω πω αμάν άντε αποφάσισε!"

 

κίνδυνος είναι απίσης όταν τα χέρια είναι μαύρα απο τη βρώμα και έχουν μικρόβια και τα βάζει στο στόμα.

στο άλλο τόπικ δεν ξέρω αν έγραψες κ δεν το είδα

οτι βάζει στο στόμα τα χέρια όταν είναι βρώμικα Christina αυτό είναι διαφορετικό!

φυσικά και θα τα πάρεις αποφασιστικά και θα τα σκουπίσεις με ένα μωρομάντηλο ή πετσέτα και θα της πείς -

"αν δεν θέλεις να σου σκουπίζω τα χέρια με το ζόρι, τότε μην μπουσουλάς και τα βάζεις μετά στο στόμα σου.

δεν μπορώ να σε αφήσω να το κάνεις αυτό γιατί αλλιώς ο γιατρος, ηγιαγιά οπαππούς ΚΑΙ ο μπαμπάς θα με μαλώσουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! "

κάνε την να λυπηθεί για σένα και να είναι αυτό το κίνητρό της σιγά σιγά.

 

να διευκρινίσουμε - άλλο τα επικίνδυνα πράγματα και θέματα υγείας, και άλλο τα θέματα συμπεριφοράς για γενικά θέματα.

άλλο το ένα άλλο το άλλο.

 

συμφωνώ στο να μην αλλάξετε τα όρια που είχατε και πρίν εντελώς γιατί αλλιώς μπερδεύεται το παιδί.

[mata]

Κοριτσι μου γλυκό να σου πώ κι εγώ την γνώμη μου για το παιδάκι σου που είναι από τα αγαπημένα μου παιδιά!!

Πιστεύω ότι τα κάνει όλα αυτα για 3 λόγους. Ο ένας είναι ότι σας "εκδικείται" που τον πήγατε παιδικό γιατί δεν ήταν και η καλύτερη του. Οπότε επειδή εκεί έγινε το δικό σας και πήγε παρά τη θέληση του, τώρα βγαίνει η αντίδραση του. Ο άλλος είναι (κατά τη γνώμη μου πάντα), ότι επειδή τα παιδιά στον παιδικό και κατ'επέκταση στο σχολείο, κάνουν αυτά που πρέπει (όσο και να είναι χαλαρά τα πράγματα)πχ τώρα ακούμε παραμύθι, τώρα τρώμε, τώρα ζωγραφίζουμε, οπότε στο χώρο του προσπαθεί να κάνει τα δικά του πράγματα, όπως και όποτε αυτός θέλει. Και ο τρίτος είναι ότι θέλει την προσοχή σας, γιατί τώρα δεν είναι το μισό της μέρας με κάποιον που προσέχει μόνο αυτόν αλλά κάπου που μοιράζεται το ενδιαφέρον και η προσοχή και σε άλλα παιδιά.

Όπως σου έγραψε και η Μαρία αλλά και τα άλλα κορίτσια είναι μέσα στη φάση προσαρμογής του παιδικού και αυτό. Μην του το κάνεις μεγάλο θέμα κάθε φορά που κάνει κάτι γιατί έτσι βλέπει να ασχολείσαι μαζί του περισσότερο και "ίσως " αυτό να τροφοδοτεί αυτή τη συμπεριφορά. Καποτε είχα διαβάσει κατι ωραίο σε ένα βιβλίο: Τα παιδιά είναι σαν τους ηθοποιούς στο θέατρο. Δίνουν την παράσταση τους αλλά αν δεν έχουν κοινό δεν μπορούν να παίξουν το έργο τους. "

Κουράγιο και υπομονή και σίγουρα θα περάσει. Οτε θέλεις εμείς εδώ είμαστε

[Μαρια Στυλιανακη]

ισχύει πάρα πολύ αυτό που διάβασες, για τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές που γίνονται "επίτηδες".

[ΜΑΡΥ.Τ]

Έχω καλά και κακά νέα και θα ήθελα την γνώμη σας!

Ειδικά από την Μαρία και την Αικατερίνη.

 

Καταρχήν, έχω παρατηρήσει ότι όταν μετά τον παιδικό πάμε σπίτι και χορεύουμε με τον Αναστάση και κάνουμε σβούρες , τούμπες και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε ( με λίγα λόγια τον ξεθεώνω……) μειώνετε σημαντικά η γκρίνια του, επίσης του έχω αφήσει αρκετές ελευθερίες, διαλέγει, δεν τον πιέζω να κάνει κάτι κλπ ( αν και μερικές φορές χρειάζεται να πάρω αρκετές βαθιές ανάσες για να μην εκραγώ )

Αλλά μπορώ να πω ότι πάμε αρκετά καλά………..

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι σήμερα δάγκωσε ένα παιδάκι , αυτή είναι συμπεριφορά την οποία αντέγραψε από τα άλλα παιδάκια.

Όταν γυρίσαμε σπίτι τον ρώτησα γιατί το έκανε ( δεν τον τιμώρησα , γιατί το θεώρησα άσκοπο μετά από τόσες ώρες, φαντάζομαι ότι και ο ίδιος δεν θα πολυκαταλάβαινε για ποιο λόγω του στερώ κάτι), αυτός μου έλεγε διάφορα ότι το παιδάκι δεν τον άκουσε, του πείρε το παιχνίδι κλπ.

Τόσο καιρό του λέω τα ίδια και τα ίδια , ότι προσέχουμε τους άλλους, ότι είναι πολύ, πολύ επικίνδυνο να δαγκώνουμε και δεν το κάνουμε ποτέ, ποτέ, ποτέ, του λέω συνέχεια ότι μπορεί να φωνάξει δυνατά όταν θυμώσει με ένα παιδάκι κλπ.

Επίσης τις τελευταίες μέρες χτυπάει και εμένα και τον Γιώργο ( ειδικά τον Γιώργο), εκεί που παίζουμε ή την ώρα που τον πάμε τουαλέτα ή αν τον μαλώσουμε…..τσούπ σηκώνει χέρι.

Του πιάνουμε τα χέρια και του λέμε ότι δεν μας αρέσει να μας χτυπάνε και ότι προσέχουμε τους άλλους ( πρέπει να ομολογήσω ότι ο Γιώργος του τα λέει ποιο εκνευρισμένα) αλλά δεν έχουμε καταφέρει κάτι, την ίδια στιγμή που του αφήνουμε ελεύθερα τα χέρια ξαναχτυπάει (πολλές φορές γελώντας, σαν να το βλέπει για παιχνίδι)

Σήμερα ακολούθησα άλλη τακτική, με το που χτύπησε τον Γιώργο, δεν του έδωσα καθόλου σημασία αλλά πήγα και αγκάλιασα τον Γιώργο και τον ρωτούσα αν πόνεσε και τον φιλούσα. Ο Αναστάσης για λίγο με κοιτούσε με έκπληξη, μετά ήρθε δίπλα μου και μου ζητούσε να του χαμογελάσω, εγω του είπα ότι στεναχωρέθηκα πολύ με αυτό που είδα κπλ, κλπ, κλπ.

Όλα αυτά είναι συμπεριφορές τις οποίες δεν είχε πριν.

Η Δασκάλα του μου λέει ότι κατά τα άλλα είναι πάρα πολύ καλός, συμμετέχει σε όλα, συνήθως είναι ο βοηθός της και μαζεύουν πράγματα και παιχνίδια μαζί.

Επίσης στην γιορτή ήταν ο μόνος από την τάξη του που είπε το ποίημα του και τραγούδησε Βάζει ο Ντούτσε την στολή του .

 

Πώς να αντιμετωπίσω, σας παρακαλώ και αυτό το φασούλι?? Και να ηρεμίσω και τον μπαμπά ο οποίος έχει γίνει έξαλλος με τα νέα μας καπρίτσια ??

[aggeliki]

Επίσης τις τελευταίες μέρες χτυπάει και εμένα και τον Γιώργο ( ειδικά τον Γιώργο), εκεί που παίζουμε ή την ώρα που τον πάμε τουαλέτα ή αν τον μαλώσουμε…..τσούπ σηκώνει χέρι.

Του πιάνουμε τα χέρια και του λέμε ότι δεν μας αρέσει να μας χτυπάνε και ότι προσέχουμε τους άλλους ( πρέπει να ομολογήσω ότι ο Γιώργος του τα λέει ποιο εκνευρισμένα) αλλά δεν έχουμε καταφέρει κάτι, την ίδια στιγμή που του αφήνουμε ελεύθερα τα χέρια ξαναχτυπάει (πολλές φορές γελώντας, σαν να το βλέπει για παιχνίδι)

Σήμερα ακολούθησα άλλη τακτική, με το που χτύπησε τον Γιώργο, δεν του έδωσα καθόλου σημασία αλλά πήγα και αγκάλιασα τον Γιώργο και τον ρωτούσα αν πόνεσε και τον φιλούσα. Ο Αναστάσης για λίγο με κοιτούσε με έκπληξη, μετά ήρθε δίπλα μου και μου ζητούσε να του χαμογελάσω, εγω του είπα ότι στεναχωρέθηκα πολύ με αυτό που είδα κπλ, κλπ, κλπ.

?

 

καλημερα,αυτο που εκανες νομιζω ηταν πολυ καλη αντιδραση.καλο θα ηταν να συνεχιζες ετσι!

συνηθως στους παιδικους σταθμους να παιδια ειναι καπως περιορισμενα και δεν εκτονωνονται ετσι οπωα θα ηθελε το καθενα ,μπορει να καθεται πολυ ωρα και αυτο να τον κουραζει και ετσι να βγαινει σε νευρα μετα.

[mata]

Κορίτσι μου απ'ότι διάβασα τα αντιμετώπισες όλα όσο καλύτερα μπορούσες. Και μπράβο σου. Όσον αφορά στο ότι κάποιες φορές χτυπάει είναι κάτι που το έκανε και ο γιος μου. Το περίεργο είναι ότι δεν ήταν γενικά επιθετικός και ειδικά σε άλλα παιδιά ούτε τρίχα τους ακουμπούσε ενώ παίζανε. Μόνο σ'εμάς το έκανε. Αυτό είναι κάτι που το κάνουν πολλά παιδιά ειδικά όταν δεν εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τους για πολλά πράγματα τη στιγμή που γίνονται και προτιμάνε να τη βγάλουν εκεί που πιστεύουν ότι τους "παίρνει". Εσύ αντέδρασες σωστά. Εγώ του έλεγα ότι δεν χτυπάμε κανέναν όπως δεν μας αρέσει να μας χτυπάνε κι εμάς. Του έλεγα η μανούλα δεν σε χτυπάει, ούτε κι εσύ δεν πρέπει να χτυπάς.Κάποια στιγμή που είχε χτυπήσει την αδερφή μου τον πήρα από το σπίτι της μαμάς μου και φύγαμε. Με κλάμματα βέβαια αλλά μετά του εξηγόύσα ότι το έκανα γι'αυτόν τον λόγο. Αν το αντιλαμβάνεται ως παιχνίδι δείξτε του ότι θυμώσατε και αγνοήστε τον για λίγο. Πάντως είναι σίγουρο ότι δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει χρόνο για να τυπωθούν στο μυαλό του οι αντιδράσεις σας και οι κουβέντες σας. Υπομονή (που πιστεύω ότι ήδη την έχετε) και μην σας παίρνει από κάτω

[Μαρια Στυλιανακη]

πολύ καλά έκανες και άλλαξες τακτική.

 

θα διαφωνήσω ώς προς το ότι δείχνεις ότι θύμωσες.

 

όχι, βασικά σε τέτοια ηλικία, δεν δείχνεις ότι θύμωσες γιατί αυτό θέλει να επιτύχει το παιδί. θέλει να σε ενοχλήσει να ανταλάξει το θυμό του με χτυπήματα. και αν πετύχει αυτό, τότε θα το ξανακάνει.

 

όταν δείχνεις προσοχή στο άλλο άτομο εκείνη τη στιγμή, χωρίς να αντιδράς συναισθηματικά απέναντι στον Αναστάση,

σταματάει ακριβώς αυτό. το παιδί σοκάρεται! γιατί αντί να με μαλώσει δίνει φιλάκι στον μπαμπά! ???

άρα και που χτυπάω κανένα αποτέλεσμα δεν έχει! εκείνη τη στιγμή,

συνειδητοποιεί, ότι δεν έχει νόημα να χτυπάει.

 

πρέπει να πείς στον μπαμπά του να σε αφήσει εσένα να το χειρίζεσαι μιάς και ο εκνευρισμός του είναι θετική ενίσχυση στην συμπεριφορά αυτή.

 

 

όμως πρέπει να σου πω κιόλας, ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει υπερβολή στην σημασία αυτής της αντιμετώπισης.

 

δηλαδή κάπου θα βγάλει το θυμό του, και εσείς αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να του δείχνετε μαξιλάρια που μπορεί να χτυπήσει, να έχει κάποια μπαλίτσα που μπορεί να την πετάξει με δύναμη στο κρεβάτι, κάτι για εκτόνωση.

 

και το δάγκωμα, είναι κάτι που συμβαίνει.

 

πρέπει να διορθώνεται εκείνη τη στιγμή.

βέβαια μπορείτε να κάνετε μια συζήτηση και να πείτε ότι

όταν δαγκώνει κάποιο παιδί, επειδή αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο, θα χάνει κάποιο παιχνίδι.

(όχι το πιο αγαπημένο του!!!)

θα το παίρνει πίσω όταν έχει περάσει δυο - τρείς μέρες χωρίς να δαγκώσει κάποιο παιδάκι.

 

η ουσία είναι να μάθει να συγκρατεί το θυμό του εκείνη τη στιγμή. και αποτυχία να εχει δηλαδή να δαγκώσει πάλι - εσείς θα είσαστε πάρα πολύ κάθετοι στο ότι φεύγει ένα παιχνίδι.

ΟΧΙ ΣΑΝ ΤΙΜΩΡΙΑ (το επαναλαμβάνω συχνά αυτό) αλλά σαν φυσική επίπτωση.

αν γίνει μια δυο φορές αυτό, θα καταλάβει ότι θα κερδίσει κάτι εάν προσπαθήσει να συγκρατήσει το θυμό του.

(μπορεί με το παιχνίδι που θα επιστρέψει, να πάρει και ένα αυτοκόλλητο)

 

δεν θα ρωτάτε εκείνον για το αν δάγκωσε ! αλλά την δασκάλα κάθε μέρα χωρίς εκείνος να το δεί.... ! (αλλιώς του δίνεται πιο μεγάλη σημασία, ενοχές κτλ)

 

 

αυτό θα το κάνετε ΜΟΝΟ με το δάγκωμα.

 

αυτή η τεχνική είναι για σημαντικά πράγματα όπως αυτό.

όχι για μικρές αταξίες..... (βεβαια με τη συμπεριφορά σας δεν πρέπει να δείχνετε ότι είναι κάτι ΦΟΒΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ γιατί αλλιώς θα νιώθει ένοχος και άσχημα για αυτό που εκανε. αυτό δεν βοηθάει σε τίποτε -

αυτό που θέλετε είναι να συγκρατείτε όσο γίνεται τις στιγμές που πάει να δαγκώσει.

το χτύπημα είναι κατι που σίγουρα σιγά σιγά θα το φέρετε βόλτα.

 

είναι πάντως όπως λέει και στο άρθρο, πάρα πολύ δύσκολο πράγμα ο αυτοέλεγχος- αλλά με τα σωστά κίνητρα και υπομονή, όλα γίνονται!

[ΣΟΦΙΑ]

MTHEO ζουμε το ίδιο πράγμα.......

 

ειναι απιστευτο... μόνο το δάγκωμα δεν έχουμε..

 

εχθες ήταν μια τραγική μέρα ... αφου απο την πιεση και το αγχος έκλαιγα στο αυτοκινητο γυρνωντας σπίτι μου.... και να φανταστείτε δεν ήξερα τι θα ακολουθησει.... ο Δημήτρης εχθές ήταν αλαφιασμένος.. επιθετικός εκνευρισμένος....... και εκανε τα χειροτερα... ο πατερας του έξαλλος... με τον ζορι τον συγκρατησα... ΤΕΛΙΚΑ πάνω σε μια μαραθωνια κρίση υστερίας που ειχε καταφερα να τον ηρεμήσω αφου του απέσπασα την προσοχή με παιχνίδι και κολπα..

 

Δεν ξερω πολυ δυσκολα τα πραγματα.. εχει αλλαξει και το προγραμμα του δεν κοιμαται με τιποτα το μεσημερι ... και ειναι πολυ κουρασμενος με αποτελεσμα απο τις 7 να θελει να κοιμηθει με το ζορι τον κρατω μεχρι 8,5 - 9 .. και αφου κοιμαται τοσο νωρις δεν μας βλεπει και πολυ .... τι να πω φαυλος κύκλος ... σήμερα ξυπνησε απο τις 6,5 και παρολα αυτα ακομα δεν εχει κοιμηθεί .... και απο οτι φαινεται παλι δεν θα κοιμηθει..

 

εχθες ημουν απογοητευμενη πολυ.... αλλα ελεγα στον εαυτο μου οτι η μανα δεν ειναι μονο για τα ευκολα αλλα προπαντως για τα δυσκολα... οποτε θα το ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ... ελπίζω συντομα....

[Sophia]

εχθες ημουν απογοητευμενη πολυ.... αλλα ελεγα στον εαυτο μου οτι η μανα δεν ειναι μονο για τα ευκολα αλλα προπαντως για τα δυσκολα... οποτε θα το ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ... ελπίζω συντομα....

 

Καλή μου Σοφία, πόσο σε νιώθω. Εμείς βέβαια στον παιδικό δεν φτάσαμε να δαγκώνουμε ή να μην κοιμόμαστε αλλά πραγματικά είναι πολύ δύσκολο το μεγάλωμα των παιδιών.

Και μη χειρότερα να λες. Κοίταξε όμως να ηρεμήσεις γιατί υπάρχει και μια ψυχούλα μέσα στην κοιλίτσα σου που τα αφουγκράζεται όλα αυτά.

[Αικατερίνη]

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι σήμερα δάγκωσε ένα παιδάκι , αυτή είναι συμπεριφορά την οποία αντέγραψε από τα άλλα παιδάκια.

Νομίζω ότι θα πρέπει να είστε κάθετοι σ'αυτό. Πρόκειται για μια συμπεριφορά που είναι απαράδεκτη από εσάς και επικίνδυνη για τα άλλα παιδιά. Είναι κάτι που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ και έχει συνέπειες. Το καλύτερο θα ήταν να υπάρξει άμεση αντίδραση και σωστή αντιμετώπιση των περιστατικών αυτών στον παιδικό, γιατί όντως τόσες ώρες μετά και σε άλλο περιβάλλον, δεν είναι τόσο αποτελεσματική η συζήτηση ή η στέρηση κάποιου παιχνιδιού.

 

Οι δασκάλες τι είπαν? Πως αντέδρασαν?

 

Παρόλα αυτά σε καμμιά περίπτωση δεν εννοώ ότι μια εκ των υστέρων συζήτηση είναι άχρηστη. Μπορεί με την αφορμή αυτή να γίνει μια συζήτηση για τους κοινωνικούς κανόνες ή τους κανόνες της οικογένειάς σας, τι επιτρέπετε ως γονείς και τι απαγορεύετε (πχ να χτυπάμε άλλους, να δαγκώνουμε κα). Μπορείτε επίσης να συζητήσετε και να συμφωνήσετε από κοινού για τις συνέπειες που θα έχει όποιος (γονιός ή παιδί) παραβεί αυτούς τους κανόνες (αρνητικές συνέπειες) αλλά και όποιος τους εφαρμόζει (θετικές συνέπειες)

 

Μπορείς να μαθαίνεις από τις δασκάλες του κάθε μέρα αν συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Χωρίς να το καταλαβαίνει ο Αναστάσης, συμφωνώ με τη Μαρία Στυλιανάκη. Και αν επαναληφθεί μην το αφήσεις. Εφόσον υπάρχουν κανόνες και έχουν συμφωνηθεί οι συνέπειες θα πρέπει να τις υποστεί.

 

Επίσης τις τελευταίες μέρες χτυπάει και εμένα και τον Γιώργο ( ειδικά τον Γιώργο), εκεί που παίζουμε .....πολλές φορές γελώντας, σαν να το βλέπει για παιχνίδι)

 

Καλά έκανες και άλλαξες τακτική. Έτσι του δίνεις το μήνυμα ότι δεν καταφέρνει με αυτόν τον τρόπο να ασχοληθείτε μαζί του, να τον μαλώσετε και γενικά να του δώσετε προσοχή. Όταν είστε και οι 3 μαζί και εκδηλώνει άσχημη συμπεριφορά προς κάποιον γονέα (πχ τον μπαμπά του), είναι καλύτερο να ασχοληθείς με τον μπαμπά του και να τον αγνοήσεις ή να του δώσεις να καταλάβει ότι τον απογοήτευσε και τον στεναχώρησε η συμπεριφορά του. Η συμπεριφορά του όμως, όχι ο ίδιος. Σε απογοήτευσε η συγκεκριμένη συμπεριφορά τη συγκεκριμένη στιγμή που πόνεσε τον μπαμπά του και γιαυτό δεν νιώθεις χαρούμενη και δεν μπορείς να του χαμογελάσεις.

 

Όταν είστε ένας προς έναν πχ παίζετε οι δυό σας, και σε χτυπά, πεσ του ότι δε σου αρέσει να σε χτυπά και σταμάτησε το παιχνίδι. Γενικά, προσπάθησε κατευθείαν να σταματήσεις κάτι που του αρέσει, ως συνέπεια.

 

Γενικά, με τη συμπεριφορά του μπορεί πολλές φορές να δοκιμάζει τα όριά σας και να μπαίνει σε έναν αγώνα υπεροχής. Είναι σημαντικό να μην υποκείψετε σε αυτό, να μην σας παίρνει από κάτω αλλά και να μην προσπαθείτε να επιβληθείτε συνέχεια.

 

Θεωρώ ότι η δημιουργία (από κοινού) κανόνων συμπεριφοράς που ισχύουν για όλους, μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά.

 

Τα παιδιά ήδη από το δεύτερο έτος της ζωής τους αρχίζουν να έχουν ανάγκη και να απαιτούν κανόνες στα ομαδικά παιχνίδια που παίζουν. Μόλις αρχίσουν να μαθαίνουν τους βασικούς κανόνες του φαγητού, του ύπνου και της καθαριότητας, είναι έτοιμα να γνωρίσουν και κάποιους από τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Η οικογένεια ως μικρογραφία της κοινωνίας είναι καλό να έχει τους κανόνες της, ώστε να συμβάλλει στην κοινωνικοποίηση των παιδιών και την προσαρμογή τους μετέπειτα στο σχολείο.

[ΜΑΡΥ.Τ]

Σήμερα όταν τον πείρα απο τον παιδικό ρώτησα την κυρία πως τα πήγε ο μικρός.

Μου είπε ότι είναι πολύ καλός και ότι το χθεσινό περιστατικό, που δάγκωσε το άλλο παιδάκι, ήταν ένα ατυχές συμβάν.

Δυστυχώς όμως έχουν πρόβλημα με το άλλο παιδί που δαγκώνει ( αυτός που είχε δαγκώσει και τον Αναστάση) και σήμερα δάγκωσε αυτό το παιδάκι πολύ άσχημα ένα άλλο. Μου έλεγε η δασκάλα ότι δεν μπορούσε να τον ξεκολλήσει πάνω απο το άλλο παιδί .

Της είπα ότι μπορώ να τις φέρω κάποια άρθρα απο το Ιντερνετ (parents) για να πάρει καμιά ιδέα , πως να την αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση και ότι θα πρέπει να ζητήσει και την συνεργασία των γονιών.

 

Φυσικά στο σπίτι εμείς με τον Γιώργο συνεχίζουμε να δίνουμε τον αγώνα μας για να καταλάβει ο Αναστάσης ποιες συμπεριφορές είναι επιθυμητές.

Σήμερα μάλιστα έκανα και μια γκάφα… ……….την ώρα που τον σκούπιζα μετα το μπάνιο τον δάγκωσα στην πατούσα ( εντελώς ασυναίσθητα) και φυσικά ο Αναστάσης αμέσως μου έκανε παρατήρηση ότι δεν δαγκώνουμε! Του ζήτησα συγνώμη, του είπα ότι ήταν λάθος αυτό που έκανα και ότι έχει δίκιο και είναι παρα, πάρα πολύ επικίνδυνο να δαγκώνουμε …………..αλλά η γκάφα είναι γκάφα

 

Η μαμά μου πάντα μου έλεγε ότι το ποιο δύσκολο επάγγελμα είναι να είσαι γονιός!

Το τελευταίο διάστημα την καταλαβαίνω απόλυτα και …….ακόμα είμαστε στην αρχή!!!

[ΜΑΡΥ.Τ]

Παρόλα αυτά σε καμμιά περίπτωση δεν εννοώ ότι μια εκ των υστέρων συζήτηση είναι άχρηστη. Μπορεί με την αφορμή αυτή να γίνει μια συζήτηση για τους κοινωνικούς κανόνες ή τους κανόνες της οικογένειάς σας, τι επιτρέπετε ως γονείς και τι απαγορεύετε (πχ να χτυπάμε άλλους, να δαγκώνουμε κα). .

 

Φυσικά και έγινε συζήτηση Αικατερίνη, απλός δεν του έβαλα κάποια τιμωρία.

Κάθε μέρα και με όποια αφορμή του λέω ότι προσέχουμε τους άλλους κλπ.

¨όταν χτύπησε τον μπαμπά του και μετά μου ζητούσε να του χαμογελάσω, τον πείρα αγκαλιά, του είπα ότι τον αγαπώ πάρα πολύ αλλά τώρα είμαι στεναχωρημένη με αυτό που έκανε και δεν έχω όρεξη να χαμογελάσω.

Ελπίζω να την ξεπεράσουμε γρήγορα αυτή την φάση, γιατί πραγματικά το παιδί μου δεν έχει καμία σχέση με το παιδί που είχα πριν τον παιδικό.

Από όσο διαβάζω και η ΣΟΦΙΑ περνάει παρόμοιες κρίσεις, οπότε ελπίζω ότι είναι περαστικές……..

[Μαρια Στυλιανακη]

Σοφία! :

μην ξεχνάτε πόσο τεράστια αλλαγή είναι για το παιδί σας ο παιδικός σταθμός, και με πόση υπερένταση αυτό συνοδεύεται!

(φανταστείτε τον εαυτό σας σε μια νέα δουλειά. δεν είσαστε στην τσίτα όλη την ώρα που είσαστε εκεί για πολλές μέρες σίγουρα και μήνα? ? φανταστείτε την πίεση αυτή για ένα παιδί το οποίο ακόμα δεν έχει την αισθηση του αυτοελέγχου, λόγω της ανάπτυξής του. ,... άρα όλα αυτά είναι απολύτως λογικά και αναμενόμενα...

 

αναπνοές, βαθιές,

(κρατάτε την αναπνοή μέχρι το πέντε ας πούμε και όταν την αφήνετε πάλι μετράτε ως το πέντε για να σας βγεί σιγά σιγά...

θυμηθείτε το αυτό! είναι τρομερό εργαλείο! )

[Sophia]

Σοφία! :

μην ξεχνάτε πόσο τεράστια αλλαγή είναι για το παιδί σας ο παιδικός σταθμός, και με πόση υπερένταση αυτό συνοδεύεται!

(φανταστείτε τον εαυτό σας σε μια νέα δουλειά. δεν είσαστε στην τσίτα όλη την ώρα που είσαστε εκεί για πολλές μέρες σίγουρα και μήνα? ? φανταστείτε την πίεση αυτή για ένα παιδί το οποίο ακόμα δεν έχει την αισθηση του αυτοελέγχου, λόγω της ανάπτυξής του. ,... άρα όλα αυτά είναι απολύτως λογικά και αναμενόμενα...

 

αναπνοές, βαθιές,

(κρατάτε την αναπνοή μέχρι το πέντε ας πούμε και όταν την αφήνετε πάλι μετράτε ως το πέντε για να σας βγεί σιγά σιγά...

θυμηθείτε το αυτό! είναι τρομερό εργαλείο! )

 

Καλό αυτό το κόλπο με τις αναπνοές (εγώ λέω την προσευχή μου στα γρήγορα ) αλλά πόση υπομονή και εγκράτεια μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Μερικές φορές απορώ με τον εαυτό μου που βρίσκω τόση υπομονή (που δεν είχα ποτέ). Τελικά πόσο πολύ αλλάζει τον άνθρωπο ένα παιδί?

[Polina]

Αχ, αυτή η ανυπακοή!! Μερικές φορές νομίζω ότι μιλάω σε τοίχο .

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

κοριτσια λες και μιλατε για τον γιο μου οταν ερθει απο τον παιδικο ειναι αλλο παιδι φωναζει κλαιει οτι μπορεις να φανταστεις, μου λεει θελω νερο πηγαινε αγαπη μου να βαλεις μονος σου ''οχι εσυ '' του βαζω '' γιατι μου εβαλες σε αυτο το ποτηρι θελω το αλλο"" εγω δεν παω και αρχιζουν τα οργανα κλαμα αυτος φωνες εγω ενας εφιαλτης . Το Σαββατο ειχε ανεβει με το πατινι επανω στο τραπεζακι ελα καλε μου θα πεσεις ''κουφως περνα'' ο γιος μου τιποτα ως που τρωει μια τουμπα . τι να πρωτο πω δεν ξερω ολα αυτα που λετε ειναι καταστασεις που περναω και εγω αρα σας νιωθω υπομονη κοριτσια φαση ειναι θα περασει

[ΣΟΦΙΑ]

Λοιπόν θα σας περιγράψω με όσο πιο χαλαρο τρόπο μπορώ την χθεσινή μέρα… που νομίζω ότι συνοψίζει όλη την κατάσταση που ζούμε και ίσως κρύβει και τους λόγους και τις αιτίες της αλλαγής συμπεριφοράς του Δημήτρη..

 

Ξυπνάμε 05:30 το πρωί με απίστευτο εκνευρισμό και ενώ η προηγουμένη μερα ήταν πολύ καλή… πρωί πρώι λοιπόν πριν την αυγουλα από τις 05:30 μεχρι της 06:30 - 7 παρα σχεδον δεν ξεραμε τι θελαμε…. Η μάλλον θέλαμε να παίξουμε να ανοίξουμε φώτα να κάνουμε φασαρία στο δωματιο μας… και όλα τα ωραία που απαγορεύονται αυτην την ώρα…

Τέλος πάντων από τις 7 παρα και μετά ηρεμήσαμε και ήμασταν τα καλύτερα παιδιά… κεφάτα… τρυφερουλικα… Το μόνο μας πρόβλημα πλέον είναι ότι πια δεν δεχόμαστε με τίποτα να μας κατεβαζει η γιαγια στο σχολικό και να φευγουν πρωτοι η μαμά και ο μπαμπάς.. Έλα όμως που σχολικό στην περιοχή μας νωρίτερα από τις 08:45 δεν έχει… περα του πρωτου δρομολογίου 07:20!!!!!!!!!!!! Εναμιση μήνα τώρα ειχαμε συμβιβαστει ότι Τριτη Πεμπτη (που παω γραφείο 09:00) θα τον πηγαίνω εγω… τις υπόλοιπες θα τον κατεβαζει η γιαγιά (φευγω 07:45).. Όμως τελικά από ότι φαίνεται ο συμβιβασμός δεν ήταν εκατέρωθεν και υπήρξε βέτο ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΦΕΥΓΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΣΕΙΣ!!!!!!!!! Οπότε προχωρήσαμε στο σχέδιο 2 που είναι πατέρας και γιος ταυτοχρονη αναχωρηση με το κατσαριδάκι (μικρό αυτοκινητο μπαμπά) κατά τις 8 – 8:10 και παράδοση του υιού δια χειρός σύζυξ… Δύο μέρες λειτούργεί το σύστημα το οποίο είναι σε πειραματικό στάδιο…. και προς το παρόν προχωράει καλά...

Συνεχίζω τα χθεσινά.. γύρισε λοιπόν 2 παρά από το σταθμό πολύ κουρασμένος και κοιμήθηκε ΑΜΕΣΩΣ!! Πωπω χαρά.. λέμε θα ξεκουραστεί και θα είναι ήρεμος… Γυρνάω 04:30 εκείνη την ώρα ξύπναγε… με το που με βλέπει χαμόγελο, χαρά φιλάκι αγκαλιά (Παναγίτσα μου λέω να δεις που το ότι δεν κοιμάται μεσημέρι πια φέρνει νευρικότητα στο παιδάκι μου) και ενώ το 10λεπτο κύλαγε ονειρικά.. στο 11ο λεπτό.. αρχίζει… και στο 13ο κορυφώνεται γιατί και καλά ένα στρογγυλό κουλούρι που κράτησε και έτρωγε κάποια στιγμή κόπηκε στα δυο (για κακή μου τύχη δηλαδή) χαμός ΠΕΙΣΜΑ ΟΔΥΡΜΟΣ ΝΕΥΡΑ να παμε και συγκεκριμένα η γιαγιά του να του παρει άλλο επειδή όμως δεν ήταν ο πραγματικός λόγος αυτός άλλα ήταν ΠΕΙΣΜΑ του έλεγα ότι τωρα δεν εχει κουλουρακια (και ήταν αληθεια αυτό) ας φάει αυτό ούτως ή αλλως για να το φάει καλά επρεπε να το κόψει.. και ότι θα παρω τον μπαμπά όπως ερχεται μήπως περάσει από κάποιο άλλο φούρνο και του βρεί.. αυτος ΟΧΙ ΥΣΤΕΡΙΑ να παει η γιαγιά του…. Εντωμεταξύ αφού έχουμε ειδοποιήσει τον πατέρα μας , μας παίρνει τηλέφωνο και μας λέει ότι όντως δεν είχε κουλούρι και ρωτάει ο καψερός τι άλλο θελει να του παρει ….. αυτός ανενδοτος.. του λέει ο κακομοιρης ερχομαι να σε παρω να διαλέξεις κάτι άλλο.. ναι λέει ο υιός ανεβαίνει ο πατέρας του… να τον πάρει… σιγά μην έφευγε …. Πήρε το κουλουράκι του το έτρωγε και άρχισε να γκρινιάζει για άλλο και μετά για άλλο και μετά για άλλο μέχρις τις 17:50 κράτησε αυτό!! Εμείς (μπαμπάς και μαμά) βλεπατε τις φάτσες μας είχαμε πολύ γέλιο… δεν ξεραμε τι να κάνουμε ευτυχως διατηρουσαμε την ηρεμία μας αλλα στο προσωπο μας ήταν ζωγραφισμένη η απορία και η ταλαιπωρία... αφού πια μας έπιασε νευρικό γέλιο, ΜΕΤΑ και μέχρι το βράδυ ήταν αγνώριστος.. σαν το παλιό καλό καιρό ήρεμος… παιχνιδιάρης - άψογος!!!!!!!!!!!!!!!

 

Εντωμεταξύ το σχολείο πάλι αυτό το μήνα έχει προαιρετική συνάντηση με την παιδοψυχολόγο και τη δυνατότητα ο κάθε γονιός να τη δει ξεχωριστά…. Για μαντέψτε ποιο είναι το πρώτο ραντεβού!!!!!

 

ΜΑΡΙΑ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΣΥΜΦΟΡΟΥΜΙΤΙΣΕΣ ΜΟΥ παρακαλώ για τις απόψεις σας … εκτόνωση είναι αυτή η συμπεριφορά? Μήπως μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου σε αυτό? Και αν ναι πως???

 

συγνώμη αν σας κούρασα....... για μια ακόμη φορα!

[ΜΑΡΥ.Τ]

Τι να μας κουράσεις βρε Σοφία, δεν βλέπεις εδώ που όλες τραβάμε τα ίδια.

Σαν να περιγράφεις τον Αναστάση αισθάνθηκα.

Υπομονή κοριτσάκι μου, συμβουλές μην περιμένεις από εμένα ( θα σου δώσουν οι ειδικές : Μαρία και Αικατερίνη) αλλά έχεις την συμπαράσταση και την κατανόηση μου!!

Εγω είδα μια μικρή αλλαγή όταν χορεύω μαζί του, και κάνουμε τούμπες και σβούρες και ότι άλλο μου έρθει στο μυαλό……….Λες να χάσω και κανένα κιλό έτσι??

[Polina]

Αυτή την κατάσταση που περιγράφεις, γνωστή και ως..."στράβωμα" την περνάμε όλες νομίζω. Απλά εγώ αυτό που κάνω είναι στην πρώτη γκρίνια (εξαρτάται βέβαια και γιατί γκρινιάζει) δεν του αφήνω περιθώρια. Δηλ στην περίπτωση με το κουλούρακι, αυτό που θα έκανα θα ήταν να του εξηγήσω ήρεμα ότι δεν υπάρχει άλλο κουλουράκι και αύριο μόλις ανοίξει το κατάστημα θα πάμε να αγοράσουμε. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τον ικανοποιούσε η απάντηση και θα συνέχιζε τη γκρίνια. Θα του ξαναέλεγα τα παραπάνω και ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι τώρα (εναλλακτικά θα του πρότεινα να φάει κάτι άλλο μήπως και αποσυντονιστεί). Αν ήθελε να συνεχίσει να γκρινιάζει θα μπορούσε να το κάνει για να εκτονωθεί, αλλά η κατάσταση δεν θα άλλαζε. Εμένα αυτό πιάνει και στα πρώτα λεπτά σταματάει τη μουρμούρα. Μόνο αν είναι πολύ κουρασμένος, νυστάζει κλπ του φταίνε όοοοολα.