Ταξίδι στους παππούδες

[Αννα 35]

Οι γονείς του συζύγου μου διαμένουν μόνιμα στις ΗΠΑ. Εκεί μεγάλωσε και ο σύζυγος, εκεί σπούδασε, έχει και την υπηκοότητα. Η μητέρα του είναι Αμερικανή. Εξαιτίας ενός άσχημου προσωπικού συμβάντος, η μητέρα του συζύγου έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια μια πολύ έντονη φοβία για τα αεροπλάνα, την οποία δεν έχει κατορθώσει να υπερνικήσει, ούτε με ψυχανάλυση, ούτε με υπνωτισμό, ούτε με κάποια άλλη μέθοδο - και έχει δοκιμάσει πολλές. Αυτό συνεπάγεται το ότι δεν μπορεί να ταξιδέψει στην Ελλάδα. Την τελευταία φορά που το επιχείρησε ήταν για το γάμο μας και η πτήση ήταν τόσο κακή για εκείνη που τελικά ήρθε με τρένο από τον transit προορισμό και επέστρεψε με πλωτό μέσο.

Έχουμε σχεδιάσει να τους επισκεφτούμε την πρωτοχρονιά που ο σύζυγος θα μπορέσει να απουσιάσει δεκαπέντε ημέρες από το γραφείο και στη συνέχεια να παραμείνουμε τα παιδιά κι εγώ άλλες δεκαπέντε ημέρες.

Το θέμα είναι ότι ο σύζυγος τις τελευταίες ημέρες προσπαθεί να με πείσει πως το ταξίδι αυτό ίσως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να πραγματοποιηθεί, προβάλλοντας διάφορες προφάσεις, όπως η διάρκεια του, οι κλιματολογικές συνθήκες στον προορισμό μας, κοκ. Αντιλαμβάνομαι, φυσικά, ότι το ουσιαστικό θέμα είναι οι δεκαπέντε ημέρες που θα είμαστε χωριστά.

Συμμερίζομαι όσο τίποτε την ανάγκη του να είναι με την οικογένεια του, όμως σκέφτομαι και αυτούς τους ανθρώπους, που εκτός από το Skype το τρίτο μας παιδί δεν το έχουν γνωρίσει καν, ότι τα άλλα δύο έχουν να τα δουν από τον Αύγουστο του 2016 και ότι αν αναβάλλουμε το ταξίδι μας, πιθανά και αυτό το εγγόνι να το γνωρίσουν δια ζώσης όταν πλέον θα περπατάει. Έχω και μια ιδιαίτερη αδυναμία στη μητέρα του συζύγου και δεν κρύβω πως και εμένα μου έχει λείψει η προσωπική μας επαφή. Θεωρώ ότι το ταξίδι αυτό γενικά μόνο να μας προσφέρει έχει και νιώθω πως πρέπει να επιμείνω στο να πραγματοποιηθεί.

Edited December 19, 2017 by Αννα 35

[Endelweiss]

Καταρχην συγχαρητηρια που καταλαβαινεις την αναγκη τους να δουνε τα εγγονια τους.Πραγματικα το μηνυμα σου με αγγιξε παρα πολυ .Φυσικα και πρεπει να επιμεινεις να κανετε το ταξιδι και να συνεχισετε να το κανετε οσο μπορειτε και στο μελλον.Ειναι η πρωτη φορα που προκειται να μεινετε χωρια με τον αντρα σου;Ισως γι αυτο του φαινεται δυσκολο.....!Οτι εγραψες εδω εξηγησε το και σε κεινον ....και νομιζω πως δε χρειαστει και πολυ για να τον πεισεις.Η αγαπη που διακρινεται μεσα απο τα λογια σου για τα πεθερικα σου ειναι εμφανη και δεν πιστευω να τον αφησει ασυγκινητοκαι τελος δεν ειναι κατι τρομερο 15 μερες να ειστε χωρια..Απο τη στιγμη που εσυ και τα παιδια μπορειτε να μεινετε ,Να ΜΕΙΝΕΤΕ!!!!!!!Θα ειναι και για σας μια ανανεωση(δες το κ ετσι)θα λειψετε ο ενας στον αλλο.....Αντε και καλο ταξιδι....!!!!!!και παλι μπραβο σου...

[marakiz]

Κι εγώ πιστεύω πως στη θέση σου θα επέμενα. Το γεγονός και μόνο πως αφορά την οικογένεια του αρκεί σαν εφαλτήριο πειθούς. Θα κάνετε στα πεθερικά σας ένα ανεκτίμητο δώρο ζωής κι αυτά τα δώρα, όταν μπορούν να γίνουν δεν πρέπει να αναβάλλονται. Ουδείς ξέρει τι ξημερώνει αύριο.

[poulxeria]

14 ώρες πρίν, Αννα 35 είπε:

Οι γονείς του συζύγου μου διαμένουν μόνιμα στις ΗΠΑ. Εκεί μεγάλωσε και ο σύζυγος, εκεί σπούδασε, έχει και την υπηκοότητα. Η μητέρα του είναι Αμερικανή. Εξαιτίας ενός άσχημου προσωπικού συμβάντος, η μητέρα του συζύγου έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια μια πολύ έντονη φοβία για τα αεροπλάνα, την οποία δεν έχει κατορθώσει να υπερνικήσει, ούτε με ψυχανάλυση, ούτε με υπνωτισμό, ούτε με κάποια άλλη μέθοδο - και έχει δοκιμάσει πολλές. Αυτό συνεπάγεται το ότι δεν μπορεί να ταξιδέψει στην Ελλάδα. Την τελευταία φορά που το επιχείρησε ήταν για το γάμο μας και η πτήση ήταν τόσο κακή για εκείνη που τελικά ήρθε με τρένο από τον transit προορισμό και επέστρεψε με πλωτό μέσο.

Έχουμε σχεδιάσει να τους επισκεφτούμε την πρωτοχρονιά που ο σύζυγος θα μπορέσει να απουσιάσει δεκαπέντε ημέρες από το γραφείο και στη συνέχεια να παραμείνουμε τα παιδιά κι εγώ άλλες δεκαπέντε ημέρες.

Το θέμα είναι ότι ο σύζυγος τις τελευταίες ημέρες προσπαθεί να με πείσει πως το ταξίδι αυτό ίσως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να πραγματοποιηθεί, προβάλλοντας διάφορες προφάσεις, όπως η διάρκεια του, οι κλιματολογικές συνθήκες στον προορισμό μας, κοκ. Αντιλαμβάνομαι, φυσικά, ότι το ουσιαστικό θέμα είναι οι δεκαπέντε ημέρες που θα είμαστε χωριστά.

Συμμερίζομαι όσο τίποτε την ανάγκη του να είναι με την οικογένεια του, όμως σκέφτομαι και αυτούς τους ανθρώπους, που εκτός από το Skype το τρίτο μας παιδί δεν το έχουν γνωρίσει καν, ότι τα άλλα δύο έχουν να τα δουν από τον Αύγουστο του 2016 και ότι αν αναβάλλουμε το ταξίδι μας, πιθανά και αυτό το εγγόνι να το γνωρίσουν δια ζώσης όταν πλέον θα περπατάει. Έχω και μια ιδιαίτερη αδυναμία στη μητέρα του συζύγου και δεν κρύβω πως και εμένα μου έχει λείψει η προσωπική μας επαφή. Θεωρώ ότι το ταξίδι αυτό γενικά μόνο να μας προσφέρει έχει και νιώθω πως πρέπει να επιμείνω στο να πραγματοποιηθεί.

Ωραία όλα αυτά, εγώ να σου πω τι σκέφτηκα? Την επιστροφή! Θα κάνεις υπερατλαντικό ταξίδι με 2 μικρά παιδάκια και ένα μωρό. Δε σε αγχώνει καθόλου αυτό?

Αν όχι, τότε προχώρα όπως το έχεις σκεφτεί.

Από περιέργεια, αν δεχόσουν την άποψη του συζύγου και τελευταία στιγμή αποφασίζατε να μην το κάνατε τελικά το ταξίδι, δε θα είχατε 100% ακυρωτικά ?

[Αννα 35]

Συνοψίζοντας σε μια ανάρτηση τις απαντήσεις μου.

Δε με αγχώνει καθόλου το ταξίδι της επιστροφής με τα παιδιά. Σε ελεγχόμενο περιβάλλον θα είμαστε και σε προηγούμενα ταξίδια μια χαρά ανταποκρίθηκαν τα δίδυμα. Η μπέμπα θα είναι έξι μηνών, οπότε ακόμα θα κοιμάται αρκετά κατά τη διάρκεια της πτήσης. Άλλωστε πάντα υπάρχει μια επιπλέον βοήθεια από το πλήρωμα, ειδικά εάν πρόκειται για μητέρα με μικρά παιδιά.

Ειλικρινά, οι γονείς του συζύγου είναι εξαιρετικοί άνθρωποι. Όταν τους γνώρισα για πρώτη φορά εξεπλάγην ευχάριστα και όσο περνούν τα χρόνια αφενός τους αγαπώ και νοιάζομαι ολοένα και βαθύτερα, αφετέρου θα ήθελα να είχαμε πολύ συχνότερη φυσική επαφή. Το καλοκαίρι συνήθως τους επισκεπτόμαστε 6 εβδομάδες και πραγματικά ξεκουραζόμαστε. Είναι τόσο πράοι και διακριτικοί, συνάμα όμως και κοινωνικοί κι ευχάριστοι, χαρούμενοι άνθρωποι που περνάμε υπέροχα. Η δε πεθερά μου είναι καταπληκτική με τα παιδιά. Έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να τα χειρίζεται χωρίς να γίνεται χειριστική και να τα οριοθετεί χωρίς να χρειάζεται να τους επιβληθεί ή να τα καταπιέσει. Μακάρι να ήταν πιο κοντά τους, θεωρώ πως η παρουσία της στη ζωή τους θα αποτελούσε σημαντική συμβολή.

Και με έχει στηρίξει παρα πολύ μέσω Skype. Πόσες ξαγρυπνες νύχτες για εμένα, ημέρες για εκείνη, δε μου κράτησε συντροφιά. Και άλλα πολλά φυσικά.

Ο σύζυγος αφού είπα ότι θα πραγματοποιήσουμε το ταξίδι, δε θα το ακυρώσει. Του έχω εκθέσει τα επιχειρήματα μου, έχω αντικρούσει τα δικά του, τα εισιτήρια έχουν εκδοθεί και σε λίγες ημέρες φεύγουμε, νομίζω πως είναι αρκετά ξεκάθαρη πλέον η κατάσταση.

[zaxaroulini]

Αγαπητή μου Αννα, κάποιος θα σου έλεγε ότι αυτή η καταπληκτική σχέση με την πεθερά σου, είναι γιατί είναι μακριά!

Εγώ όμως που έχω πεθερά διαμάντι σε καταλαβαίνω απόλυτα για το πώς αισθάνεσαι. Καλά θα κάνεις να μείνεις, αν μπορείς κάτσε και παραπάνω, άσε τι λέει ο σύζυγος, το θέμα είναι να κάνεις αυτό με το οποίο εσύ αισθάνεσαι καλά.

 

Η αλήθεια πάντως είναι πως ότι δίνεις παίρνεις, πρέπει να είσαι πολύ καλός άνθρωπος Αννα μου για αυτό υπάρχει αυτή η αγάπη με την πεθερά σου. Της δείχνεις ότι την αγαπάς και την σέβεσαι και σου το ανταποδίσει με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι είμαστε και εμείς, όπως και εσείς!

Δεν το συναντάς αυτό εύκολα στις μέρες μας!

Μπράβο σου, να χαίρεσαι την οικογένειά σου και την πεθερούλα σου, να περάσετε τέλεια τις γιορτές!

Αμερκή θα πάμε και εμείς το Πάσχα!

[Αννα 35]

Βρίσκομαι εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες στους γονείς του συζύγου μου και θα είμαι ειλικρινής λέγοντας πως είχα να ξεκουραστώ έτσι παρα πολύ καιρό.

Καταρχήν, το πρωί κοιμάμαι. Η μητέρα του συζύγου μου ξυπνάει ούτως ή άλλως από τις 5, πάει για τρέξιμο, επιστρέφει στις 6, κάνει μπάνιο, ντύνεται, ετοιμάζει πρωινό για τον σύζυγο της που φεύγει για δουλειά κι έτσι αναλαμβάνει και τα δίδυμα από τις 7 που ξυπνούν. Η μπέμπα κι εγώ μετά τον πρωινό θηλασμό συνήθως κοιμόμαστε μέχρι τις 9-9.30, αφού το βράδυ σηκώνεται ακόμα 2-3 φορές.

Στη συνέχεια κάθε μέρα πηγαίνουμε βόλτες. Έχουμε γυρίσει όλα τα πάρκα. Ούτε κρύο μας πτοεί ούτε χιόνι, που με το χιόνι έχουν ξετρελαθεί τα μικρά. Επιστρέφουμε για φαγητό και ύπνο και μετά απασχολούμαστε στο σπίτι. Το τι χειροτεχνία κάνουν γιαγιά κι εγγόνια. Θα επιστρέψουμε με υπέρβαρο λόγω των κατασκευών.

Το βράδυ καθόμαστε με τη μητέρα του συζύγου και πίνουμε κρασάκι και συζητάμε, παρα πολύ. Νομίζω πως αν είχα επηρεαστεί από το σύζυγο, θα είχαμε τόσο τα παιδιά, όσο και εγώ χάσει πολύ όμορφο χρόνο γεμάτο με αγάπη.

[zaxaroulini]

On 1/21/2018 at 8:50 PM, Αννα 35 said:

Βρίσκομαι εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες στους γονείς του συζύγου μου και θα είμαι ειλικρινής λέγοντας πως είχα να ξεκουραστώ έτσι παρα πολύ καιρό.

Καταρχήν, το πρωί κοιμάμαι. Η μητέρα του συζύγου μου ξυπνάει ούτως ή άλλως από τις 5, πάει για τρέξιμο, επιστρέφει στις 6, κάνει μπάνιο, ντύνεται, ετοιμάζει πρωινό για τον σύζυγο της που φεύγει για δουλειά κι έτσι αναλαμβάνει και τα δίδυμα από τις 7 που ξυπνούν. Η μπέμπα κι εγώ μετά τον πρωινό θηλασμό συνήθως κοιμόμαστε μέχρι τις 9-9.30, αφού το βράδυ σηκώνεται ακόμα 2-3 φορές.

Στη συνέχεια κάθε μέρα πηγαίνουμε βόλτες. Έχουμε γυρίσει όλα τα πάρκα. Ούτε κρύο μας πτοεί ούτε χιόνι, που με το χιόνι έχουν ξετρελαθεί τα μικρά. Επιστρέφουμε για φαγητό και ύπνο και μετά απασχολούμαστε στο σπίτι. Το τι χειροτεχνία κάνουν γιαγιά κι εγγόνια. Θα επιστρέψουμε με υπέρβαρο λόγω των κατασκευών.

Το βράδυ καθόμαστε με τη μητέρα του συζύγου και πίνουμε κρασάκι και συζητάμε, παρα πολύ. Νομίζω πως αν είχα επηρεαστεί από το σύζυγο, θα είχαμε τόσο τα παιδιά, όσο και εγώ χάσει πολύ όμορφο χρόνο γεμάτο με αγάπη.

 

Αχ τι όμορφες αναμνήσεις χτίζεις για την οικογένειά σου κοπέλα μου, μπράβο! με όλο το θάρρος διακρίνω την απουσία του παππού από το κάδρο, εργάζεται μήπως πολλές ώρες? γιατί εμένα μου αρέσει να βλέπω τα παιδιά με την γιαγιά και τον παππού, τι πιο όμορφη εικόνα!

Να περνάτε τέλεια και με το καλό να γυρίσετε στην πατρίδα!

[Αννα 35]

Η αλήθεια είναι ότι εργάζεται παρα πολλές ώρες. Φεύγει νωρίς το πρωί κι επιστρέφει το βράδυ. Απ' ότι μου έχει μεταφέρει ο σύζυγος, ανέκαθεν έτσι ήταν. Ακόμα και όταν ο σύζυγος πήγαινε διακοπές με τα αδέρφια και τη μητέρα του στο εξοχικό τους, ο πατέρας του συνήθως τους επισκεπτόταν το σαββατοκύριακο και 2 εβδομάδες καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.

 

Ευχαριστώ για τις ευχές. Στα μέσα της επόμενης εβδομάδας επιστρέφουμε και ομολογώ πως η γεύση είναι γλυκόπικρη. Από τη μία μας έχει λείψει παρα πολύ ο μπαμπάς μας και λαχταράμε να τον δούμε και από την άλλη περνάμε υπέροχα εδώ. Αλλά δεν πειράζει, πλησιάζει το καλοκαίρι και σκέφτομαι πολύ σοβαρά να δεχτώ την πρόσκληση της μητέρας του συζύγου μου, εκτός των έξι εβδομάδων που θα βρισκόμαστε οικογενειακώς εδώ, να έρθουμε τα παιδιά κι εγώ δύο εβδομάδες νωρίτερα και να καθίσουμε άλλες δύο επιπλέον. Θα πρέπει να ξεκινήσω από τώρα να προετοιμάζω το σύζυγο, βέβαια.

Edited January 24, 2018 by Αννα 35

[zaxaroulini]

1 hour ago, Αννα 35 said:

Η αλήθεια είναι ότι εργάζεται παρα πολλές ώρες. Φεύγει νωρίς το πρωί κι επιστρέφει το βράδυ. Απ' ότι μου έχει μεταφέρει ο σύζυγος, ανέκαθεν έτσι ήταν. Ακόμα και όταν ο σύζυγος πήγαινε διακοπές με τα αδέρφια και τη μητέρα του στο εξοχικό τους, ο πατέρας του συνήθως τους επισκεπτόταν το σαββατοκύριακο και 2 εβδομάδες καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.

 

Ευχαριστώ για τις ευχές. Στα μέσα της επόμενης εβδομάδας επιστρέφουμε και ομολογώ πως η γεύση είναι γλυκόπικρη. Από τη μία μας έχει λείψει παρα πολύ ο μπαμπάς μας και λαχταράμε να τον δούμε και από την άλλη περνάμε υπέροχα εδώ. Αλλά δεν πειράζει, πλησιάζει το καλοκαίρι και σκέφτομαι πολύ σοβαρά να δεχτώ την πρόσκληση της μητέρας του συζύγου μου, εκτός των έξι εβδομάδων που θα βρισκόμαστε οικογενειακώς εδώ, να έρθουμε τα παιδιά κι εγώ δύο εβδομάδες νωρίτερα και να καθίσουμε άλλες δύο επιπλέον. Θα πρέπει να ξεκινήσω από τώρα να προετοιμάζω το σύζυγο, βέβαια.

 

Ααα κρίμα που δουλεύει τόσο πολύ ο άνθρωπος, χάνει πολύτιμες στιγμές με την οικογένειά του! Όταν περνάς πάντως τόσο ωραία κάπου, όντως δεν θες να φύγεις, εγώ θα σου έλεγα αν μπορείς να κάτσετε και άλλο! Καλά για το καλοκαίρι δεν το συζητώ, αν μπορείς να κάτσεις, είναι τόσο ωραία η Αμερική, δεν ξέρω σε ποια πόλη μένετε αλλά εμείς είχαμε γυρίσει μέσα σε λίγες εβδομάδες ένα σωρό μέρη! Καλιφόρνια βέβαια ήταν αγαπημένος προορισμός! Με το καλό να γυρίσετε! 

Edited January 24, 2018 by stevoulini