ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

[KANGOO]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

 

Σημερα που εστρωνα το κρεβατι του παιδιου, μου ηρθε η ιδεα για ενα θεμα (σορυ αν εχει ξανασυζητηθει) σχετικα με τα φετιχ, αγαπημενα αρκουδακια ή σεντονακια ή μαξιλαρακια, που τρελαινονται τα μικρα μας να εχουν ΠΑΝΤΑ στο κρεβατι τους!!

 

Ακομα και σε περιπτωση αλλαγης κρεβατιου ή σπιτιου ή ταξιδου, παντα κουβαλαει μαζι του...

 

Ο δικος μου εχει ενα μαξιλαρακι, το πρωτο που ειχε απο νεογεννητο, και παρολο που τωρα κοιματια σε κανονικο μαξιλαρι, το μαξαλαρακι το εχει παντα διπλα στο μεγαλο..ευτυχως εχουμε ενα ιδιο στην γιαγια για τις δυσκολες ωρες..Αλλαζω μαξιλαροθηκη κανονικα και με αφηνει να το πλενω(ευτυχως), αλλα παντα το παιρνει αγκαλια και κοιμαται.

 

Εχετε κατι αντιστοιχο, αρκουδακι, κουκλακι, πανακι (εχω ακουσει για μαντιλακι)..που να μην αποχωριζεται ποτε το μικρος σας???

 

Ψαξατε γιατι συμβαινει αυτο??

Ειναι καποιο μηνυμα που μας στελνει σχετικα με τον χαρακτηρα του??

 

Αν του το ξεκοψουμε, τι θα συμβει?? Επηρεαζει η υπαρξη του αγαπημενου αντικειμενου στην μετεπειτα πορεια του??Η προσκολιση σε αντικειμενο ειναι υγιης ή αργοτερα θα υπαρχουν προβληματα οπως προσοληση και συγκεντρωση αντικειμενων με εντονο συναισθηματικο δεσιμο??

 

Περιμενω αποψεις και χαρουμενες ιστοριες!!

[ditop]

Θα σας πω για τον ανιψιό μου (τα δικά μου παιδιά δυστυχώς ανεβάζουν όλα τα παιχνίδια στο κρεβάτι μέχρι να τους πάρει ο ύπνος). Όταν γεννήθηκε του έφερε μια ξαδέλφη μας ένα ροζ ποντικάκι. Από την πρώτη του μέρα το είχε δίπλα του. Όταν άρχισε να μιλάει το ονόμασε ΠΑΠΑΤΙ. Κάθε φορά που η αδελφή μου το έπλενε καθόταν δίπλα στο πλυντήριο 1,5 ώρα και έκλαιγε.

 

Να μην πολυλογώ τώρα είναι 19 χρονών και το παπατι είναι ακόμα στο κρεβάτι του( σε κακό χάλι μεν, χωρίς ουρά, μάτια, μύτη). Βεβαία ο ανιψιός μου είναι δυο μέτρα παλικάρι χωρίς καμιά προσκόλληση ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσε να του προκαλέσει μια τέτοια προσκόληση σε να αντικείμενο. Είναι κάτι που τον έκανε να νιώθει ασφάλεια μικρός και τίποτε παραπάνω.

 

Αλλωστε μην πάω και μακριά εγώ είμαι 36 και ακόμα έχω το ροζ αρκουδάκι μου που είχα από 3 χρονών. Το κουβαλούσα μαζί μου κα όταν έφυγα για σπουδές σε άλλη πόλη και στο καινούργιο μου το σπίτι. Νομίζω ότι είναι μια συνήθεια.

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γειά σας,

 

αντίστοιχο θέμα υπάρχει επίσης και εδω:

 

Mεταβατικό αντικείμενο

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=10966&highlight=%D0%F1%EF%F3%EA%FC%EB%EB%E7%F3%E7++%E1%ED%F4%E9%EA%E5%DF%EC%E5%ED%E1#top

[kasia]

Εμείς πριν γεννηθεί το μωρό μας, είχαμε "στολίσει" την κούνια της με 2 λούτρινα ζωάκια. Τώρα έχει δεθεί μαζί τους και τα παίρνουμε μαζί όπου και αν πάμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτά. Πιο πολύ εμείς θέλουμε να τα έχει μαζί της για να νιώθει σαν το σπίτι της!!!

[athinabr]

Εμεις βεβαια ειμαστε πολυ μικρες ακομα και δεν κοιμομαστε στη κουνια μας αλλα στη γωνια της αλλαξιερας εχουμε ενα λουτρινο αρκουδακι που οποτε τη βαζω τη μπουμπου μου να την αλλαξω κανει κατι γελοια μα κατι γελοια!!Του μιλαει και γελαει!!Οποτε μαλλον αυτο ειναι το αγαπημενο μας!!

[vickypap]

εμεις εχουμε ενα αρκουδακι με μουσικη που το θελει παντα για να κοιμηθει,ενα κουνελακι απλο που το αγκαλιαζει οταν κλαιει και εχει τρελα με τις φλις κουβερτες,τις πιανει τις χαιδευει και τις βαζει στο προσωπο.

[fasolaki]

δεν ξερω αν η μικρη μου εχει ακομα αγαπημενο παιχνιδι, ειναι πολυ μικρουλα ακομα..αλλα αν μοιασει στη μαμα της μαλλον θα αποκτησει

εχω ενα κουκλακι που μου το εφεραν στο μαιευτηριο τη μερα που γεννηθηκα.το εχω ακομα.βεβαια ειναι πια σε κακα χαλια λειπουν ματια μυτη κλπ αλλα ειναι παντα εκει..να φανταστειτε ακομα και φοιτητρια το ειχα μαζι μου

εχει το ιδανικο μεγεθος για να το παιρνεις αγκαλια οταν κοιμασαι..ακομα και τωρα καμια φορα δεν μπορω να βολευτω χωρις αυτο

ευτυχως δεν το παιρνει στραβα ο αντρας μου μαλιστα αγορασε ενα κουκλακι στην μπεμπα και θελει λεει το δωρο του μπαμπα της να ειναι τοσο σημαντικο οσο αυτος ο κουκλος σε μενα..