πρώτο μου ποστ και έπρεπε να τα βγάλω από μέσα μου....

[rozanna]

Ποτέ δεν ήμουν καλή στο να κάνω παρέες..δεν μπορώ να εμπιστευτώ εύκολα, δεν μπορώ να δεθώ… στα 33 μου δεν έχω καμιά φίλη «κολλητή»..δεν έχω ποιαν να πάρω στο τηλέφωνο αν με έχουν σκάσει τα παιδιά, αν ο άντρας μου με νευριάσει, αν τσακωθώ με την πεθερά μου, αν αν αν….

δεν αισθάνομαι ότι θα λείψω σε κανέναν αν χαθώ..ούτε καν στα παιδιά μου. παίρνουν πολύ αγάπη από τους παπουδογιαγιάδες και δεν θα με έχουν ανάγκη, είμαι σίγουρη. Ο άντρας μου λέει ότι με αγαπάει, αλλά δεν κάνει τίποτα …με κοιτάει στα μάτια αλλά δεν με διεκδικεί..ποτέ δεν με διεκδίκησε γιατί είχε καταλάβει από την πρώτη στιγμή τι άνθρωπος είμαι και δεν με ζήλεψε ποτέ του…δεν χρειαζόταν εξάλλου…

νοιώθω ότι είμαι ένα τίποτα..δεν έχω όρεξη για τίποτα, έχω τάσεις φυγής ..ούτε τα παιδιά μου δεν μπορούν να με κάνουν να νιώσω καλύτερα..μόνο εκείνη τη στιγμή που θα τα αγκαλιάσω και θα τα φιλήσω θα αισθανθώ καλύτερα και μετά τίποτα..το κενό στην ψυχή μου επιστρέφει.. θα μου πεις να κάνω κάτι για την πάρτη μου. πότε όμως? Το απόγευμα μαζευόμαστε σπίτι στις 6 στην καλύτερη περίπτωση. Να μαγειρέψω?να μαζέψω?να σιδερώσω? Τι να πρωτοκάνω? Ο άντρας μου γυρνάει γύρω στις 8.30. είναι εργασιομανής και λατρεύει τη δουλειά του..απλά εγώ τα κάνω όλα και αυτός φυσικά δεν κάνει τίποτα γιατί δεν αντέχει..δεν αντέχει ούτε να μου μιλήσει καλά καλά…το θέλει όμως που δουλεύει τόσες ώρες γιατί το επιδιώκει και το ξέρω καλά, (του το είχα πει άλλωστε)

..πόσους μήνες έχουμε να βγούμε άραγε? Να πάμε για καφέ? Να πάμε για ποτό? Άπειρους….του έχω πει ότι δεν μπορώ εγώ να πω στους γονείς του να μας κρατήσουν τα παιδιά –δυστυχώς είμαι πολύ υπερήφανη- πρέπει αυτός να τους το πει..αλλά δεν τους το λέει..τί σημαίνει αυτό? Κοινή λογική είναι …δεν με θέλει για «παρέα» του.. το κουλό είναι ότι σεξουαλικά είμαστε πολύ ενεργοί και περνάμε πολύ καλά…αλλά είναι δυνατόν να μην θέλει να κάνουμε τίποτα άλλο μαζί σαν ζευγάρι? Οκ! Δεν είμαι η Αλεξανδράτου εμφανισιακά , αλλά δεν είμαι και χάλια , είμαι μια χαρά γυναίκα, απλά πλέον δεν έχω όρεξη να φτιαχτώ, να βαφτώ, να κάνω οτιδήποτε για μένα…για ποιο λόγο? Για να αισθανθώ καλά εγώ? Μα για ποιο λόγο? Αφού δεν με θέλει ? ποτέ δεν μου έκανε έκπληξη ένα διήμερο οι δυο μας, ένα δείπνο-(6 χρόνια παντρεμένοι ποτέ δεν έχουμε βγει στην επέτειό μας..) !!! Και θα μου πεις γιατί δεν το κανονίζω εγώ? Γιατί είμαι πολύ απογοητευμένη..γιατί αισθάνομαι ότι δεν με θέλει παρέα του…είμαι πολύ μόνη..

θα μου πεις πήγαινε για καφέ με μια φίλη σου…..με ποια? Κοίτα τι γράφω στην αρχή? Δεν έχω καμμιά…το κακό είναι ότι δεν ξέρω να κάνω φιλίες….ποτέ δεν είχα..Θεέ μου είμαι τόσο μόνη και τόσο κλεισμένη στον εαυτό μου που αισθάνομαι ότι θα σκάσω… αισθάνομαι τόσο χάλια που ειλικρινά πιστεύω ότι δεν θα λείψω σε κανέναν..

[Afroditi D]

δεν αισθάνομαι ότι θα λείψω σε κανέναν αν χαθώ..ούτε καν στα παιδιά μου...

 

Θα σταθώ σε αυτό το σημείο που θεωρώ σημαντικό ... αυτό είναι άδικο να το λες ... συγνώμη Ροζανα μου , τα παιδιά την αγάπη της μάνας δεν την "χορταίνουν" ποτέ...

[nea mamaka]

Θα συμφωνήσω με την Αφροδίτη!

Κανένας δεν μπορεί να αγαπήσει και να προσφέρει σε ενα παιδάκι όσα η μαμά του!

Ισως αυτό που νιώθεις είναι μια μικρή ζήλια που τα μικρά σου αγαπάνε πολύ τους παππούδες τους! Προσπάθεισε να το αποβάλλεις! Ειναι υγιής αυτή η αγάπη και πολύ πολύ όμορφη κατά τη γνώμη μου! Κανένας δεν μας "κλεβει" τα παιδιά μας! Δεν γίνεται απο την μαμά - φυση αυτο!

[mpimpi]

akribos!!mana einai mono mia!!zise agapa gela gia sena k gia ta paidakia sou!!kanta eutixismena ta mikroulia!!ntisou stolisou k pane mia bolta me ta paidakia. 8a deis 8a allaksei i dia8esi sou. opos ekana ego simera!! min apogoiteuese. diekdikise auta pou sou anoikoun!!!

[rozanna]

δεν αισθάνομαι ότι θα λείψω σε κανέναν αν χαθώ..ούτε καν στα παιδιά μου...

 

Θα σταθώ σε αυτό το σημείο που θεωρώ σημαντικό ... αυτό είναι άδικο να το λες ... συγνώμη Ροζανα μου , τα παιδιά την αγάπη της μάνας δεν την "χορταίνουν" ποτέ...

 

καταλαβαίνω πώς το λες ..και πίστεψέ με πολλές φορές που τα κοιτάω λέω πόσο τυχερή που είμαι που έχω δύο αγγελούδια που είναι καλά και έχουν υγεία και πως είμαι αχάριστη που σκέφτομαι έτσι μαύρα και άραχνα...όμως οι σκέψεις μου συνεχίζουν να είναι μαύρες -πρόσεξε όσον αφορά το άτομό μου...αισθάνομαι ράκος ψυχολογικά..με έχει πάρει τόσο πολύ από κάτω που είμαι σίγουρη ότι έχω γίνει και "κακή" μητέρα..βλέπω ότι η υπομονή μου εξαντλείται γρηγορότερα απο παλιά και το κουράγιο μου για παιχνίδι αρχίζει και εκλείπει επικίνδυνα... και μη νομίζεις ότι δεν τα έχω πει στον άντρα μου..θυμάμαι πριν κάμποσο καιρό του είχα πει ότι θέλω να με "κανακέψει" να κάνει κάτι -δεν ξέρω τί- και να αισθανθώ η βασίλισσά του.. ακόμη περιμένω.. και σε διαβεβαιώ ότι πάντα ήμουν τρομερά ανεξάρτητη -από τα 18 έμενα μόνη μου- απλά έχω φτάσει σε ένα σημείο που θέλω στήριγμα , δεκανίκι δεν ξέρω πώς να το πω.Το θέμα είναι ότι ο άντρας μου δεν το καταλαβαίνει , το θεωρεί μάλλον υπερβολικό από μέρους μου να αιαθάνομαι έτσι...δεν ξέρω..

(σε ευχαριστώ που μου απάντησες..)

[xara_2]

δεν αισθάνομαι ότι θα λείψω σε κανέναν αν χαθώ..ούτε καν στα παιδιά μου...

 

Θα σταθώ σε αυτό το σημείο που θεωρώ σημαντικό ... αυτό είναι άδικο να το λες ... συγνώμη Ροζανα μου , τα παιδιά την αγάπη της μάνας δεν την "χορταίνουν" ποτέ...

 

Κι εγώ στο ίδιο σημείο θα σταθώ

Η μάνα είναι μάνα. Είμαι 31 χρονών, έχω πολύ αδυναμία στον πατέρα μου αλλά πάντα τη μάνα μου ψάχνω να βρω.

Πάντα τη δική της αγκαλιά γυρεύω

[rozanna]

όχι όχι δεν τίθεται θέμα "ζήλιας" από την μεριά μου για την αγάπη των παιδιών μου προς τους παππούδες τους..ίσα ίσα που επιδιώκω την πολύ στενή τους σχέση γιατί το θεωρώ πολύ σημαντικό για αυτά... ίσως δεν το διατύπωσα σωστά το όλο ποστ γιατί είμαι πολύ φορτισμένη ...

το να ντυθώ και να φτιαχτώ και να βγω με τα παιδάκια μου το κάνω..πχ κάθε Παρασκευή που δεν έχουμε σχολεία ή δουλειές την επόμενη, την έχουμε ως ημέρα της βόλτας μαμάς-παιδιών και πάμε όπου θέλουν αυτά..και περνάμε καλά

το πρόβλημα δεν το έχω με τα παιδιά μου, με τον άντρα μου αισθάνομαι ότι δεν με θέλει σαν παρέα του...

 

-ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας

[nea mamaka]

όχι όχι δεν τίθεται θέμα "ζήλιας" από την μεριά μου για την αγάπη των παιδιών μου προς τους παππούδες τους..ίσα ίσα που επιδιώκω την πολύ στενή τους σχέση γιατί το θεωρώ πολύ σημαντικό για αυτά... ίσως δεν το διατύπωσα σωστά το όλο ποστ γιατί είμαι πολύ φορτισμένη ...

το να ντυθώ και να φτιαχτώ και να βγω με τα παιδάκια μου το κάνω..πχ κάθε Παρασκευή που δεν έχουμε σχολεία ή δουλειές την επόμενη, την έχουμε ως ημέρα της βόλτας μαμάς-παιδιών και πάμε όπου θέλουν αυτά..και περνάμε καλά

το πρόβλημα δεν το έχω με τα παιδιά μου, με τον άντρα μου αισθάνομαι ότι δεν με θέλει σαν παρέα του...

 

-ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας

 

Σκέφτηκες ποτέ οτι αν δεις εσυ τη ζωή σου με άλλο μάτι, πάρεις λίγο τα πάνω σου, αγαπήσεις λιγάκι τον εαυτό σου παραπάνω, κανεις περισσότερο παρέα με τη Ροζάνα, τότε ίσως αλλάξει και η διάθεση του άντρα σου απέναντί σου;

[rozanna]

nea mamaka το έχω σκεφτεί...έχω προσπαθήσει να το κάνω άπειρες φορές και τζίφος ..ξαναγυρνώ στα "παλιά"

παράδειγμα.. εγώ στην δουλειά μου δεν χρειάζεται να βάφομαι ή να είμαι στην "τρίχα" ..αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται να πάω περιποιημένη.. ε!λοιπόν όταν με πιάνει και λέω από το βράδυ "αύριο θα ξυπνήσεις , θα βαφτείς , θα ντυθείς ωραία και ας μην σε δει ούτε ένας άνθρωπος στο γραφείο" δεν το καταφέρνω ποτέ ..και ξέρετε γιατί? γιατί για να το κάνω όλο αυτό το "ρετούς" πρέπει να ξυπνήσω 1/2 ώρα νωρίτερα, έτσι δεν είναι? όμως εγώ ξυπνάω ήδη στις 6.30 το πρωί και είμαι με την ψυχή στο στόμα και ειλικρινά δεν αντέχω να το κάνω γενικα τρέχω όλη μέρα γιατί και η δουλειά μου είναι μακριά με αποτέλεσμα ο χρόνος μου να είναι ελάχιστος...πολλές φορές δεν αντέχω να κάνω μπάνιο το βράδυ και κάνω το πρωί

και πρέπει να ομολογήσω ότι Ναι δεν με αγαπάω ιδιαίτερα, δεν με συμπαθώ και πολύ ... και βάζω τον εαυτό μου κάτω από όλους τους άλλους και προσπαθώ να κάνω τα πάντα μόνη μου και να μην ζητήσω βοήθεια από κανεναν -όχι βέβαια ότι θα την αρνηθώ ΑΝ μου την προσφέρουν....

-σε ευχαριστώ και εσένα

[Jean]

rozanna εγω για αρχη θα σου προτεινα να μεινεις ενεργα στην παρεα μας. Μιλα σε μας, βγαλε οτι ειναι να βγαλεις απο μεσα σου εδω, να νιωσεις εσυ καλυτερα. (ειμαστε αρκετα τρελες για να βρεις πραγματα για να γελασεις, αρκετα τρυφερες οταν καποιος εχει προβλημα και αρκετα φιλες για οποιον νιωθει μονος). Οταν προσαρμοστεις λοιπον εδω θα δεις οτι εδω θα κανεις φιλες που θα βλεπεις και εκτος φορουμ (κανουμε και συναντησεις η μια με την αλλη, πλησιασε οποιαν σου κανει κλικ). Ειναι ενας αρκετα καλος τροπος να βρεις στηριγματα. Οταν εσυ βρεις στηριγματα για τον εαυτο σου, οταν νιωσεις οτι αξιζεις σαν φιλη θα νιωσεις οτι αξιζεις και σαν ανθρωπος κι αυτο θα το "βγαλεις" και προς τα εξω. Γερες δοσεις αυτοπεποιθησης χρειαζεσαι. Πρωτα φτιαχνουμε το μεσα μας και μετα δουλευουμε και τη σχεση μας. Αρχισε λοιπον να δουλευεις τη σχεση σου με τον εαυτο σου.

[Afroditi D]

rozanna εγω για αρχη θα σου προτεινα να μεινεις ενεργα στην παρεα μας. Μιλα σε μας, βγαλε οτι ειναι να βγαλεις απο μεσα σου εδω, να νιωσεις εσυ καλυτερα. (ειμαστε αρκετα τρελες για να βρεις πραγματα για να γελασεις, αρκετα τρυφερες οταν καποιος εχει προβλημα και αρκετα φιλες για οποιον νιωθει μονος).

 

Συμφωνώ με την Τζιν και ξέχασα πριν να σου πώ : στην παρέα μας!

 

στην οποιά να είσαι σιγουρη θα βρείς πολλές

[rozanna]

ειλικρινά μου έρχεται να βάλω τα κλάμματα, γιατί ποτέ δεν έχω αισθανθεί να θέλουν να με "ακούσουν"..ίσα ίσα έχω τη φήμη του ψυχολόγου-ψυχίατρου-ψυχαναλητή για όλους τους υπόλοιπους, σε σημείο που προχτές με πήρε κάποιος κατά λάθος και βρέθηκε να μου μιλάει για την πρώην του 1/2 ώρα στο τηλέφωνο και να του δίνω συμβουλές και οκ! στην δουλειά με ξέρουν και έρχονται ΟΛΟΙ και μου λένε τα εσώψυχά τους γιατί τους ακούω και ξέρουν ότι είμαι τάφος και δεν λεω τίποτα, αλλά ποτέ μου ειλικρινά δεν έχω ανοίξει τόσο πολύ την καρδιά μου όσο την άνοιξα σε εσάς σε αυτήν τη 1 ώρα..

ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μου μιλήσατε και δεν με αποπείρατε ή με ειρωνευτήκατε...ευχαριστώ πολύ...

 

-πρέπει να φύγω από το γραφείο και δεν θα σας παρακολουθήσω μέχρι αύριο.. μην με παρεξηγήσετε

[Jean]

Καλο απογευμα κοπελια!! See u 2morrow!! Keep walking!!

[Maya]

Δες το σαν μία φάση που θα ξεπεραστεί. Όλες λίγο πολύ περνάμε ή περάσαμε μία τέτοια φάση. Οπότε μην δίνεις τόση σημασία. Απλά ξεκίνα σιγά σιγά να αλλάζεις κάποια πραγματάκια. Και, να δεις, θα αλλάξουν και άλλα μόνα τους. Βγες με κάποια 'φίλη' για καφέ ή σινεμά ή κάτι άλλο. Δεν είναι ανάγκη να είμαστε κολητές για να πιουμε έναν καφέ! Κανόνισε με φίλους να βγείτε ένα βράδυ, οι δυό σας ή με τα παιδιά ένα απόγευμα. Και κυρίως, βασικό κατά τη γνώμη μου, πάρε μία βοήθεια για τις δουλειές του σπιτιού, γιατί αυτές τις καταστάσεις τις δημιουργεί πολλές φορές η σωματική κούραση. Μην κοιτάς το αποτέλεσμα. Κοίτα τα μικρά μικρά βήματα που μπορείς να κάνεις εσύ, για να κάνεις τη ζωή σου όπως θέλεις. Μην βαφτείς, για παράδειγμα, βάλε απλώς λίγο κραγιόν. Ήδη θα αιστανθείς καλύτερα! Σε κάθε περίπτωση, καλώς ήρθες.

[rani]

rozanna θα σου προτεινα να επισκεφθεις εναν ψυχιατρο...αυτα που γραφεις παραπεμπουν σε καταθλιψη, ενα πολυ συχνο νοσημα στην εποχη μας.Μπορει να ακουγεται λιγο σκληρο(συγγνωμη), σου μιλω ομως οπως θα το ελεγα στην καλυτερη μου φιλη αν μου ελεγε τα ιδια.

Σε καθε ανθρωπο αξιζει να ειναι καλα!, ειδικα αν εχει οικογενεια, ωστε να ειναι ολοι ευτυχισμενοι!

[xara_2]

rozanna θα σου προτεινα να επισκεφθεις εναν ψυχιατρο...αυτα που γραφεις παραπεμπουν σε καταθλιψη, ενα πολυ συχνο νοσημα στην εποχη μας.Μπορει να ακουγεται λιγο σκληρο(συγγνωμη), σου μιλω ομως οπως θα το ελεγα στην καλυτερη μου φιλη αν μου ελεγε τα ιδια.

Σε καθε ανθρωπο αξιζει να ειναι καλα!, ειδικα αν εχει οικογενεια, ωστε να ειναι ολοι ευτυχισμενοι!

 

συμφωνώ

Συγνώμη rozanna μου αλλά κι εγώ την ίδια σκέψη έκανα όταν πρωτοδιάβασα αυτά που γράφεις. Η μητέρα μου έχει περάσει 2 φορές τη φάση της κατάθλιψης και το πρόβλημα λύθηκε όταν ζήτησε βοήθεια από επαγγελματία

 

ΥΓ: Εγώ παρόλο που είμαι από μακριά και δεν έχω γνωρίσει προσωπικά κανένα από τα μέλη έχω βοηθηθεί πάρα πολύ σε πάρα πολλά θέματα. Έχει δικαίο η jean σε αυτό που λέει

Φιλακια

[christiana08]

Rozanna μου,οπως ειπε η Jean,ο,τι θες να το γραφεις εδω και θα διαβασεις πολλες σοβαρες αποψεις απο γυναικες που ενοιωθαν σαν εσενα και το ξεπερασαν.Θα παρεις δυναμη.Και μην νομιζεις,ουτε εγω εχω φιλες,αλλα ειναι κατ'επιλογη και ουτε ο αντρας μου με ζηλευει και οταν του το λεω μου λεει,'αγαπη μου,εισαι πανεμορφη,αλλα πως να σε ζηλεψω,αφου μονο εγω σε βλεπω,δεν πας πουθενα'.Μα δεν ειναι λογικο και για τον αντρα μου και για τον αντρα σου αυτο.

[micnat]

..και πίστεψέ με πολλές φορές που τα κοιτάω λέω πόσο τυχερή που είμαι που έχω δύο αγγελούδια που είναι καλά και έχουν υγεία και πως είμαι αχάριστη που σκέφτομαι έτσι μαύρα και άραχνα...όμως οι σκέψεις μου συνεχίζουν να είναι μαύρες -πρόσεξε όσον αφορά το άτομό μου...αισθάνομαι ράκος ψυχολογικά..με έχει πάρει τόσο πολύ από κάτω που είμαι σίγουρη ότι έχω γίνει και "κακή" μητέρα..βλέπω ότι η υπομονή μου εξαντλείται γρηγορότερα απο παλιά και το κουράγιο μου για παιχνίδι αρχίζει και εκλείπει επικίνδυνα...

 

Κι εγώ το παθαίνω αυτό όταν είμαι όλη μέρα μόνη μου με τα παιδιά και δεν έχω να κάνω μια "ενήλικη" κουβέντα, δεν είναι παράλογο, ένα διάλειμμα θέλεις, αυτό είναι όλο...

 

Δεν ξέρω τι ηλικίες είναι τα παιδάκια σου, αλλά δεν θα μπορούσες έστω και για μια φορά να το καταπιείς και να ζητήσεις να σου τα κρατήσουν τα πεθερικά σου για ένα ΣΚ και να κάνεις έκπληξη στον άντρα σου εσύ μια εκδρομούλα;; Πιστεύω θα σας έκανε πολύ καλό αυτό, ακόμα και με τα παιδιά αν πηγαίνατε, εμείς όποτε το κάνουμε αυτό είναι σα να ξαναγεννιόμαστε...

 

Με τον αντρούλη σου δεν θα μπορούσατε να συζητήσετε αυτά που μας λές εδώ;;; Να του πεις για τις μαύρες σκέψεις σου, για το τι θα ήθελες από εκείνον (μπορεί να το έχει απωθήσει αυτό που του έχεις ζητήσει, να μην το κατάλαβε τι ακριβώς θες), πριν τα παιδιά ή το γάμο πως ήταν η σχέση σας;;

 

Και εμείς είμαστε εδώ για σένα, να σε ακούσουμε και να σου δώσουμε δεκάδες συμβουλές

[kati]

rozanna εγω για αρχη θα σου προτεινα να μεινεις ενεργα στην παρεα μας. Μιλα σε μας, βγαλε οτι ειναι να βγαλεις απο μεσα σου εδω, να νιωσεις εσυ καλυτερα. (ειμαστε αρκετα τρελες για να βρεις πραγματα για να γελασεις, αρκετα τρυφερες οταν καποιος εχει προβλημα και αρκετα φιλες για οποιον νιωθει μονος).

 

Συμφωνώ με την Τζιν και ξέχασα πριν να σου πώ : στην παρέα μας!

 

στην οποιά να είσαι σιγουρη θα βρείς πολλές

Κι εγώ θα συμφωνήσω και προσπάθησε να μιλάς και να λές αυτά που αισθάνεσαι και στον άντρα σου!

[Μαριλίνα]

Δεν ξέρω τι ηλικίες είναι τα παιδάκια σου, αλλά δεν θα μπορούσες έστω και για μια φορά να το καταπιείς και να ζητήσεις να σου τα κρατήσουν τα πεθερικά σου για ένα ΣΚ και να κάνεις έκπληξη στον άντρα σου εσύ μια εκδρομούλα;; Πιστεύω θα σας έκανε πολύ καλό αυτό, ακόμα και με τα παιδιά αν πηγαίνατε, εμείς όποτε το κάνουμε αυτό είναι σα να ξαναγεννιόμαστε...

 

Και εμείς είμαστε εδώ για σένα, να σε ακούσουμε και να σου δώσουμε δεκάδες συμβουλές

 

rozanna καλώς ήρθες!!

Λοιπόν, η γνώμη μου συμφωνεί με της micnat. Από ότι ακούω η μέρα σου είναι πολύ γεμάτη: Δουλειά από το πρωί μέχρι το απόγευμα, 2 παιδιά, μαγείρεμα, σπίτι, καθάρισμα προφανώς κλπ. το οποίο σημαίνει οτι κουράζεσαι υπερβολικά και είναι πολύ πιθανό να τα βλέπεις όλα μαύρα (όπως όλοι μας).

Αλήθεια, την ηλικία των παιδιών μας καλό θα ήταν να μας την πεις. Επίσης, όταν δουλεύεις ποιος τα κρατάει; ή τα παίρνει από το σχολείο;

Πραγματικά θα έπρεπε να ζητήσεις βοήθεια από τους παππούδες αφού προσφέρονται και τους αγαπάνε τόσο τα παιδιά. Θα είναι δική τους χαρά και εσύ θα ξεκουραστείς ή θα περάσεις ένα ωραίο βράδυ με τον άντρα σου. Πίστεψέ με, καλύτερα να καταπιείς την περηφάνια σου - που αφού ούτως ή άλλως ασχολούνται δεν καταλαβαίνω γιατί το βρίσκεις τόσο δύσκολο - παρά να νιώθεις διαρκώς χάλια.

Όσον αφορά την προσωπική περιποίηση, προσωπικά, δε, δεν θεωρώ τόσο σημαντικό το βάψιμο κλπ. Βάφομαι σε κάθε γάμο και αν. Ο άντρας μου - τό έμαθε από την αρχή αυτό - όταν με θέλει και είμαι "θερμή" μαζί του μου λέει συνέχεια πόσο όμορφη είμαι!!

Εδώ ήμαστε για να μας λές ότι θέλεις, για γκρίνια, για συμβουλές!!

[xrysalis]

δεν έχω καμιά φίλη «κολλητή»..δεν έχω ποιαν να πάρω στο τηλέφωνο αν με έχουν σκάσει τα παιδιά, αν ο άντρας μου με νευριάσει, αν τσακωθώ με την πεθερά μου, αν αν αν…..

ούτε εγώ είχα πριν μπω σε τούτο το φόρουμ τώρα έχω και πίστεψέ με, για την ώρα είναι μόνο ηλεκτρονικές φίλες αλλά μου στέκοντε και με ακουν πιό πολύ απ' όσες αληθινές είχα παλιά!

 

..πόσους μήνες έχουμε να βγούμε άραγε? Να πάμε για καφέ? Να πάμε για ποτό? Άπειρους….του έχω πει ότι δεν μπορώ εγώ να πω στους γονείς του να μας κρατήσουν τα παιδιά –δυστυχώς είμαι πολύ υπερήφανη- πρέπει αυτός να τους το πει..αλλά δεν τους το λέει..τί σημαίνει αυτό? Κοινή λογική είναι …δεν με θέλει για «παρέα» του..

όχι καλή μου, υπάρχει και άλλη λογική! αυτή που λέει πως ίσως και ο ίδιος να μη θέλει να "υποχρεωθεί" στους γονείς του, να μη δώσει δικαίωμα, να μην τους επιβαρύνει! ίσως και ο ίδιος να είναι τόσο υπερήφανος που να μη θέλει να τους το πει αλλά να μη θέλει να το παραδεχτεί και σε σένα!

 

για όλα τα υπόλοιπα που λες... δεν κάνει το ένα, το άλλο κλπ δεν αντιλέγω! προφανώς έτσι θα είναι! αλλά τώρα άλλαξε; πριν πως ήταν;

και το θέμα είναι ΕΣΥ γιατί δεν κάνεις κάτι; για σένα πρώτα και μετά για εκείνον! για εσας! έχεις απορρίψει τον ίδιο σου τον εαυτό πως περιμένεις να λειτουργήσουν οι άλλοι για σένα;

φανάσου να κάνεις τραπέζι με καλεσμένους και την ώρα του γεύαμτος να λες "δεν είχα διάθεση, σίγουρα δεν το πέτυχα το φαί, το έκανα εντελώς ξεπέτα με λίγο αλάτι και πιπέρι μόνο!, ούτε στο σερβίρισμα είμαι καλή! και ποιός ο λόγος άραγε; αφού όπως και να έχει στο στομάχι θα καταληξει...' και άλλα τέτοια χαριτωμένα! ε, τι θα περίμενες;;; να παραγεμίσουν το πιάτο τους; να αρχίσουν τα παρηγόρια και τις κολακείες; ή να δοκιμάσουν και βλέπουν; και ΟΚ! η αλήθεια είναι πως τρώγεται, αλλά μη μας γίνει και συνήθεια

 

οι εργασιομανείς άντρες μου δίνουν πάντα την εντύπωση πως για κάποιο λόγω δεν τρελένοντε να γυρίσουν σπίτι τους...

 

με λίγα λόγια, βρές τα πρώτα με τον εαυτό σου, μην αδικείς τους γύρω σου, την οικογένειά σου, τα παιδιά σου, δες το σκηνικό από άλλη οπτική, ναι! υπάρχει και η άλλη όψη στο νόμισμα και κάνε κουβέντα με τα πεθερικά σου για εκείνο το ΣΚ! να πάτε, να ξεσκάσετε, και θα δεις... δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, απλά τους επιτρέπεις να τα βλέπεις έτσι!

 

είμαστε εδώ! ακουμε!

[dora]

Αν δεν αγαπας εσυ τον εαυτο σου, κανεις δεν προκειτε να σε αγαπήσει..

ξεκινα απο εκει..

[Stam]

και το θέμα είναι ΕΣΥ γιατί δεν κάνεις κάτι; για σένα πρώτα και μετά για εκείνον! για εσας! έχεις απορρίψει τον ίδιο σου τον εαυτό πως περιμένεις να λειτουργήσουν οι άλλοι για σένα;

...................................................

με λίγα λόγια, βρές τα πρώτα με τον εαυτό σου, μην αδικείς τους γύρω σου, την οικογένειά σου, τα παιδιά σου, δες το σκηνικό από άλλη οπτική, ναι! υπάρχει και η άλλη όψη στο νόμισμα και κάνε κουβέντα με τα πεθερικά σου για εκείνο το ΣΚ! να πάτε, να ξεσκάσετε, και θα δεις... δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, απλά τους επιτρέπεις να τα βλέπεις έτσι!

 

είμαστε εδώ! ακουμε!

Rozanna, θα συμφωνήσω απόλυτα με τη xrysalis. Η ζωή μας είναι τόσο μικρή που πρέπει να τη ζούμε έντονα κάθε μέρα. Νομίζω ότι δεν χωράνε αρνητικές σκέψεις και "κακοδιαθεσία" διαρκείας. Έχεις δημιουργήσει μία οικογένεια, έχεις δύο παιδάκια και όπως αναφέρεις έχεις και τη βοήθεια των παππούδων. Σίγουρα μπορεί να υπάρχουν προβλήματα λόγω της καθημερινότητας που όλες αντιμετωπίζουμε. Στο χέρι σου όμως είναι να αλλάξεις τρόπο σκέψεις και να προσπαθήσεις να γεμίσεις τη ψυχούλα σου από όλες τις ωραίες στιγμές που ζείτε. Ξεκίνα λοιπόν πρώτα πρώτα από τον εαυτό σου. Ψάξου να δεις ακριβώς τι είναι αυτό που σε ενοχλεί και προσπάθησε να το αλλάξεις παραμερίζοντας υπερηφάνειες. Προσπάθησε και πάλεψε για να κατακτήσεις αυτό που θέλεις. Αν δεν το κάνεις εσύ δεν θα το κάνει κανείς άλλος για σένα.

[fotinip]

Αν δεν αγαπας εσυ τον εαυτο σου, κανεις δεν προκειτε να σε αγαπήσει..

ξεκινα απο εκει..

Αυτό ακριβώς ήθελα να γράψω...ΑΓΑΠΗΣΕ τον εαυτό σου και όλα θα σου φανούν πιο όμορφα...Και σ΄αυτές τις περιπτώσεις, δεν χωράν περηφάνιες....

Σημασία έχει η ψυχική μας υγεία..Και αφού οι παππούδες ασχολούνται με τα παιδιά...μην αφήνεις την ευκαιρία..να το εκμεταλλευτείς...

[rozanna]

κορίτσια μου γλυκα΄...ειλικρινά δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστήσω ντρέπομαι ..ντρέπομαι γιατί για εμένα το να λέω τόσο προσωπικά πράγματα είναι πολύ δύσκολο και ποτέ δεν το έχω κάνει, δυστυχώς

δεν μπορώ παρά να πω σε όλες σας ένα μεγάλο ευχαριστώ και πως ΟΛΕΣ έχετε δίκιο και το ξέρω.. Ειλικρινά σήμερα αισθάνομαι καλύτερα που έβγαλα όλο αυτό το μαύρο πράγμα από την ψυχή μου. θα ήθελα να σταθώ σε 2-3 σημεία που μου έκαναν κάπως...

το ξέρω ότι δεν αγαπώ τον εαυτό μου και πως αυτό ίσως και να είναι η πηγή της ψυχολογικής μου κατάστασης.δυστυχώς δεν ξέρω πώς να τον αγαπήσω. σας φαίνεται κουφό και περίεργο ίσως, αλλά είναι η αλήθεια. δεν θεωρώ ότι έχω κάτι για το οποίο να με θέλει ο άλλος για "φίλη" και κατ'επέκταση και ο άντρας μου για "παρέα του" ..πλήρης έλλειψη αυτοπεποίθησης , ε΄?? αυτό μου λέει και ο άντρας μου όταν του "παραπονιέμαι" και τον ρωτώ τί μου βρήκε..

αχ! θεούλη μου, ποτέ στη ζωή μου δεν αισθάνθηκα να έχω αυτό το "κάτι" που θα έκανε τους άλλους να με έχουν ψηλά στην εκτίμησή τους. αυτό το συναίσθημα "απαξίωσης" για το άτομό μου με κατατρώει συνεχώς

ξέρω ότι ίσως χρειάζεται να μιλήσω σε ψυχολόγο απλά φανταστείτε ότι για να μιλήσω απρόσωπα εδώ , έπρεπε να προσπαθήσω πάρα πολύ , έτσι το να μιλήσω σε κάποιον έτσι στο άσχετο και αυτός να μου λέει πχ"έχουμε 1/2 ώρα στη διάθεσή μας, πες τα να προλάβουμε" δεν μου αρέσει καθόλου μα καθόλου σαν ιδέα με τον άντρα μου επειδή αρχίσαμε και ως φίλοι, του έχω πει τα πάντα για τη ζωή μου και ειλικρινά πολλές φορές του μιλάω για το πώς νοιώθω, απλά πιστεύω πως οι άντρες κάποια πράγματα τα θεωρούν ή υπερβολικά ή δεν μπορούν να τα καταλάβουν, αφού δεν μπορούν να μπουν στο μυαλό μας -πράγμα φυσιολογικό κατά μία άποψη. έτσι για πχ το βράδυ που με είχε αγκαλιά (πρέπει να το είπα ότι δεν μου λείπουν τα χάδια ή το σεξ) με ρώταγε τί έχω λοιπόν και ειλικρινά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ να του απαντήσω .. του είπα μόνο ότι είμαι πολύ πιεσμένη και νοιώθω χάλια, είμαι κουρασμένη (έχω βοήθεια για το σπίτι, αλλά πάντα υπάρχουν δουλειές), επίσης δεν κοιμάμαι τα βράδια καλά με αποτέλεσμα να είμαι με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και μόνιμα "σε λήθαργο" μεν με υπερένταση δε (δε ξέρω αν το αισθάνεστε εσείς αυτό, δηλαδή εγώ νυστάζω και δεν μπορώ να κοιμηθώ..) Χτες που με χάιδευε μου έλεγε ότι με αγαπά, ότι είμαι ο άνθρωπός του, η αγάπη του και θα είμαι πάντα....(τον αγαπώ και εγώ πάρα πάρα πολύ!) όμως πείτε μου γιατί δεν θέλει να κάνουμε πράγματα οι δύο μας? δεν είναι ότι δεν θέλει να υποχρεωθεί στους γονείς του και ο ίδιος, απλά πιστεύω ότι ίσως βαριέται -αυτό είναι ακόμη χειρότερο... Βαριέται να κάνουμε το οτιδήποτε είτε μόνοι μας είτε με φίλους -άσε που έχουμε χαθεί από όλους τους γνωστούς .. Εγώ έχω κανονίσει ΟΛΕΣ τις φορές να πάμε κάπου ο ίδιος δεν κάνει ποτέ το βήμα..και εγώ έχω απογοητευτεί και πολλές φορές που μου λέει πχ να πάμε το ΣΚ στην Εύβοια? ξέρω από πριν ότι δεν το εννοεί γιατί ποτέ δεν το κανονίζει.. και θα μου πεις γιατί δεν το κάνεις εσύ βρε παιδί μου...είπαμε είμαι ψωροπερήφανη, δηλαδή έλεος πόσες φορές να το κάνω πια? στην τελική εγώ το βλέπω και σαν αγγαρία από μέρους του, δηλαδή οκ! πάμε για να μην σου χαλάσω το χατήρι και μουρμουράς.. γιαυτό αποφάσισα να μην του ξαναπώ να κάνουμε τίποτα πχ θέατρο (που έχουμε να πάμε 8 χρόνια!) και αν μου πει να πάμε να του πω οκ! αν θέλεις πάμε , και να το αφήσω σε αυτόν.. δεν τον "τιμωρώ" αλλά δεν είμαι και άνθρωπος που θα ζητιανέψω να πάω στο θέατρο!

(με έχει ρωτήσει 2 φορές αν θα πάμε στο μπαγκς μπάνυ τα Χριστούγεννα, αλλά δεν έχει κάνει τον κόπο να μπει στο ιντερνετ να δει τί παίζει..στο κάτω κάτω εγώ πιστωτική δεν έχω για να κλείσω τα εισιτήρια, άσε που δεν τα πάω και καλά με το διαδύκτιο...)

 

πω πω, συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο....