Μετακομιση σε νεο σπιτι

[smak]

Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες! Πριν απο 10 μέρες μετακομισαμε σε αλλο σπιτι σε πολυκατοικία ακριβώς κάτω από τα πεθερικα μου. Γνώριμο μέρος πολυ για τη μικρη η οποία τώρα είναι 3. Ειχα κανει την απαιτουμενη προετοιμασία λεγοντας της ωραια πράγματα για το σπιτι. Της βαψαμε κ το δωματιο ροζ, εβαλα ολα της τα πράγματα κ παιχνίδια οπως τα ειχε στο αλλο σπιτι και ολα καλα μεχρι να ερθει η ωρα του ύπνου. Δε θέλει με τίποτα να κοιμηθει χωρις παρεα που μεχρι τώρα απλα την εβαζα στο κρεβατι της λέγαμε καληνυχτα φιλακι κ αντιο. Κάθομαι μαζι της αλλα προσπαθώ κ να φυγω πριν την παρει ο ύπνος αλλά δεν το δέχεται καθολου. Της εχω κ κατι αστερακια που τα ανάβουμε οπως κ πριν κ το ιδιο φωτακι νυκτος που εχω προσεξει να το βαλω σε μέρος που να μην κανει σκιες. Τι με συμβουλευετε να κανω...? Προσπαθω να την κανω να μου πει τι της φταιει αλλα δεν μου λεει τιποτα...

[mkcm]

Υπομονή. Είναι τεράστια αλλαγή για ένα παιδάκι, όσο γνώριμο κι αν είναι το μέρος. Έχασε το χώρο της, στο σπίτι, όπου γεννήθηκε. Ήμασταν κι εμείς σε παρόμοια φάση, όταν η κόρη μου ήταν 2 και παρόλο που το σπίτι στο οποίο μετακομίσαμε ήταν πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο ωραίο επί 6 μήνες αποζητούσε το παλιό σπίτι. Να κάθεσαι μαζί της μέχρι να κοιμηθεί έως ότου εξοικειωθεί με το νέο της χώρο. Να περνάτε αρκετές ώρες της μέρας στο δωμάτιό της, να επιλέξει ένα κουκλάκι, αρκουδάκι που θα έχει μαζί της. Σε λίγες μέρες θα περάσει κι η φάση αυτή.

[Dragonfly]

Να πηγαίνεις με τα νερά της στην αρχή και σιγά σιγά θα δημιουργήσετε μια καινούρια ρουτίνα στο καινούριο σπίτι.

 

Κάπου είχα διαβάσει ότι ακόμα και οι ενήλικες θέλουμε τουλάχιστον 6 μήνες για να προσαρμοστούμε πλήρως σε μία μετακόμιση.

[livinath]

Καλορίζικο το νέο σας σπίτι!

 

Μια και έχουμε περάσει την συγκεκριμένη κατάσταση και μάλιστα στην ίδια σχεδόν ηλικία, θα σου πω ότι χρειάζονται αρκετό χρόνο και υπομονή για να προσαρμοστούν σε νέο περιβάλλον και αυτό ισχύει ακόμα και τα πιο ευπροσάρμοστα παιδιά. Δώσ' της χρόνο και προσπάθησε να την κάνεις να νιώσει ασφαλής. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν δεν χρειαζόταν φωτάκι στο άλλο σπίτι μπορεί να έχει ανάγκη να της αφήσεις ακόμα και πορτατίφ ανοιχτό στο νέο δωμάτιο. Μείνε μαζί της το βράδυ μέχρι να αποκοιμηθεί. Πες της ότι όταν αποκοιμηθεί εσύ θα πας στο κρεβάτι σου και θα μπορεί να σε φωνάξει αν κάτι χρειαστεί το βράδυ. Απέφυγε να της λες ότι "δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι" γιατί για εκείνη υπάρχει και δεν μπορεί να τον καταστείλει ή να τον ελέγξει. Επίσης δεν μπορεί να σου πει με λόγια τι είναι αυτό που φοβάται, είναι μικρή ακόμα για να αποτυπώσει τα συναισθήματά της πόσο μάλλον δε να τα αναλύσει. Αν όμως της πεις ότι καταλαβαίνεις ότι έχει άγχος λόγω των πολλών αλλαγών και είναι δικαιολογημένο που όλο αυτό της προκαλεί φόβο θα την καθησυχάσεις. Μπορείς ακόμα να της πεις ότι κι εσύ έχεις αναστατωθεί από όλες αυτές τις αλλαγές και πως συμβαίνει το ίδιο σε όλους τους ανθρώπους άρα είναι κάτι φυσιολογικό. Αν δε της τονίσεις ότι θα το περάσετε μαζί αυτό το άγχος και θα το ξεπεράσετε με τη βοήθεια η μια της άλλης θα δεις πόσο πολύ θα τη βοηθήσει. Εμείς αυτά εφαρμόσαμε και πήγε πολύ καλά. Βέβαια θέλει προσοχή γιατί όταν άρχισε πια να συνηθίζει το νέο χώρο της προσπάθησε να γίνει χειριστική, χρησιμοποιούσε δηλαδή το πρόβλημα το οποίο είχε πια ξεπεράσει προκειμένου να πάω στο κρεβάτι της το βράδυ κλπ. Επειδή όμως κάθε μια από μας καταλαβαίνει πότε το παιδάκι της είναι πραγματικά αγχωμένο και πότε τη δουλεύει, θα το καταλάβεις και θα της το πεις και θα το κόψει. Θα πάνε όλα καλά, υπομονή μόνο χρειάζεται!

[smak]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας βοηθουν πολύ στη φαση που περναμε. Θα προσπαθήσω να πηγαινω με τα νερα της λοιπόν αν κ είμαι επίσης πολύ απογοητευμενη κ με τη συμπεριφορά της. Αντιμιλαει δεν ακουει, είναι ολο στην κοντρα! Υπομονή λοιπόν...οκ!

[mikouli]

Καλορίζικο, με υπομονή όλα θα πάνε καλά. Μου είχε συμβεί & εμένα όταν ήμουνα δευτέρα λυκείου που μετακομίσαμε & έκανα 3η λυκείου σε άλλη συνοικία, σχολεία...κλπ. δύσκολο... αλλά μέσα σε λίγες μέρες συνήθισα..πόσο μάλλον ένα μικρό παιδάκι!!:)

[Χαρά-Μαρία]

Εχουμε κανει δυο μετακομισεις, μια οταν ηταν σχεδον 3 ετων η μικρη και μια οταν ηταν 6. Σε εντελως διαφορετικο περιβαλλον καθε φορα.

 

Δεν ειχαμε τετοια αντιδραση. Δεν χρειαστηκε προσαρμογη. Ειμασταν ολοι χαρουμενοι και τις δυο φορες. Δεν συμφωνω στο να συζητας μαζι με το παιδι λεγοντας του ποσο αγχωτικο πραγμα περνατε και καλα. Δεν ειναι κατι αρνητικο, δεν ειναι δοκιμασια, μια νεα αρχη ειναι (προφανως για κατι καλυτερο).

 

Παιζει ρολο λοιπον, αν μεσα στα οσα εχεις να κανεις με τη μετακομιση, εβαλες και την προετοιμασια του παιδιου. Οποτε καλα εκανες και ειχες πει διαφορα θετικα. Ομως ποσο ενθουσιασμενη ησουν? Κι επισης, συνοδευτηκε με πραξεις? Πχ βολτα στη παιδικη χαρα στη νεα περιοχη? Τονιζεις τα θετικα, φαινεσαι κι εσυ χαρουμενος και ηρεμος και δεν μεταδιδεις αγχος στο παιδι. Κι αυτο με τη σειρα του ηρεμει και δεχεται θετικα την αλλαγη.

 

Στη φαση που βρισκεστε τωρα, εφοσον βγηκε αντιδραση, θα ελεγα να κοιμασαι μαζι της για λιγο και να μην δειχνεις καμμια ανησυχια ή απογοητευση. Και σιγα σιγα, δειχνε της με πραξεις τα θετικα της περιοχης και του νεου σας σπιτιου με το να πηγαινετε σε ωραια μερη και σιγα σιγα θα προσαρμοστει.

[smak]

mikouli κ εγω εχω κανει πολλες μετακομισεις δυστυχως στη ζωη μου με πρωτη οταν ημουν 7 χρονων συνδυαστικα με τον χωρισμο των γονιων μου....αστο καλύτερα...αλλα δεν μπορουσα να φανταστω τοσο εντονη αντιδραση απο τη μικρουλα μου γι αυτό κ ο πανικος μου...

Καλορίζικο, με υπομονή όλα θα πάνε καλά. Μου είχε συμβεί & εμένα όταν ήμουνα δευτέρα λυκείου που μετακομίσαμε & έκανα 3η λυκείου σε άλλη συνοικία, σχολεία...κλπ. δύσκολο... αλλά μέσα σε λίγες μέρες συνήθισα..πόσο μάλλον ένα μικρό παιδάκι!!:)

[smak]

Εχουμε κανει δυο μετακομισεις, μια οταν ηταν σχεδον 3 ετων η μικρη και μια οταν ηταν 6. Σε εντελως διαφορετικο περιβαλλον καθε φορα.

 

Δεν ειχαμε τετοια αντιδραση. Δεν χρειαστηκε προσαρμογη. Ειμασταν ολοι χαρουμενοι και τις δυο φορες. Δεν συμφωνω στο να συζητας μαζι με το παιδι λεγοντας του ποσο αγχωτικο πραγμα περνατε και καλα. Δεν ειναι κατι αρνητικο, δεν ειναι δοκιμασια, μια νεα αρχη ειναι (προφανως για κατι καλυτερο).

 

Παιζει ρολο λοιπον, αν μεσα στα οσα εχεις να κανεις με τη μετακομιση, εβαλες και την προετοιμασια του παιδιου. Οποτε καλα εκανες και ειχες πει διαφορα θετικα. Ομως ποσο ενθουσιασμενη ησουν? Κι επισης, συνοδευτηκε με πραξεις? Πχ βολτα στη παιδικη χαρα στη νεα περιοχη? Τονιζεις τα θετικα, φαινεσαι κι εσυ χαρουμενος και ηρεμος και δεν μεταδιδεις αγχος στο παιδι. Κι αυτο με τη σειρα του ηρεμει και δεχεται θετικα την αλλαγη.

 

Στη φαση που βρισκεστε τωρα, εφοσον βγηκε αντιδραση, θα ελεγα να κοιμασαι μαζι της για λιγο και να μην δειχνεις καμμια ανησυχια ή απογοητευση. Και σιγα σιγα, δειχνε της με πραξεις τα θετικα της περιοχης και του νεου σας σπιτιου με το να πηγαινετε σε ωραια μερη και σιγα σιγα θα προσαρμοστει.

 

Φαντάζομαι πως είσαι απο τις τυχερές γιατί δεν μπορώ να φανταστώ αλλαγή χωρις παρατράγουδα παντως τύπου.... Προετοιμασία οπως ειπα ειχα κανει κ αρκετή Μάλιστα κ το περιβάλλον εδω ειναι πολυ γνωριμο γιατι ειναι στην ιδια πολυκατοικία με τα πεθερικα μου. Τι να πω βρε κορίτσια....παιδακια ειναι δεν μπορείς να ξέρεις....

[summer wine]

Kαι εμεις καναμε μετακομιση οταν ηταν 3 χρονων και το πηρε πολυ θετικα. Μεσα την τρελη χαρα. Ειχαμε βαψει και το δωματιο μετα ιδια χρωματα, αλλα μαλλον τελικα για εμας το καναμε.

Βεβαια στην αρχη πιστευε οτι αυτο το σπιτι ηταν μια προσωρινη κατασταση η ενα δευτερο σπιτι , γιατι για κανονικο σπιτι θεωρουσε το προηγουμενο. Τον αφησα να πιστευει οτι ηθελε. Δε του ελεγα οτι δεν θα ξαναπαμε στο αλλο σπιτι. Και ετσι ηταν πολυ χαρουμενος. Ειχε δυο σπιτια.

[Χαρά-Μαρία]

Φαντάζομαι πως είσαι απο τις τυχερές γιατί δεν μπορώ να φανταστώ αλλαγή χωρις παρατράγουδα παντως τύπου.... Προετοιμασία οπως ειπα ειχα κανει κ αρκετή Μάλιστα κ το περιβάλλον εδω ειναι πολυ γνωριμο γιατι ειναι στην ιδια πολυκατοικία με τα πεθερικα μου. Τι να πω βρε κορίτσια....παιδακια ειναι δεν μπορείς να ξέρεις....

 

Οντως γι αυτο προτεινα να πας με τα νερα της και να κοιμαστε λιγο μαζι...θα περασει η φαση αυτη συντομα, μολις δημιουργησει νεα ρουτινα που να της αρεσει.

 

Τα οσα εγραψα ειναι για να σε βοηθησω. Ευτυχως που εκανες προετοιμασια. Εκτος ομως απο αυτη, αυτο που λειτουργει καλα ειναι να μην ειμαστε εμεις αγχωμενοι τις μερες αυτες (παρα πολυ δυσκολο, το ξερω) και να κανουμε πραγματα ολη η οικογενεια αφοτου μετακομισουμε, διασκεδαστικα εκει που πηγαμε.

[Χαρά-Μαρία]

Kαι εμεις καναμε μετακομιση οταν ηταν 3 χρονων και το πηρε πολυ θετικα. Μεσα την τρελη χαρα. Ειχαμε βαψει και το δωματιο μετα ιδια χρωματα, αλλα μαλλον τελικα για εμας το καναμε.

Βεβαια στην αρχη πιστευε οτι αυτο το σπιτι ηταν μια προσωρινη κατασταση η ενα δευτερο σπιτι , γιατι για κανονικο σπιτι θεωρουσε το προηγουμενο. Τον αφησα να πιστευει οτι ηθελε. Δε του ελεγα οτι δεν θα ξαναπαμε στο αλλο σπιτι. Και ετσι ηταν πολυ χαρουμενος. Ειχε δυο σπιτια.

 

:D:D:D αχ κι εγω τοσα θα ηθελα!

[smak]

Οντως γι αυτο προτεινα να πας με τα νερα της και να κοιμαστε λιγο μαζι...θα περασει η φαση αυτη συντομα, μολις δημιουργησει νεα ρουτινα που να της αρεσει.

 

Τα οσα εγραψα ειναι για να σε βοηθησω. Ευτυχως που εκανες προετοιμασια. Εκτος ομως απο αυτη, αυτο που λειτουργει καλα ειναι να μην ειμαστε εμεις αγχωμενοι τις μερες αυτες (παρα πολυ δυσκολο, το ξερω) και να κανουμε πραγματα ολη η οικογενεια αφοτου μετακομισουμε, διασκεδαστικα εκει που πηγαμε.

 

....και με βοηθατε πολυ με τις συμβουλές σας! Οντως ειναι μια πολύ αγχωτικη περιοδος αλλα δυστυχώς δεν μπορείς να είσαι πάντα ψυχραιμος. Το καλο ηταν οτι μετα τη μετακομιση ειχε αδεια κ ο αντρας μου οποτε ειμασταν ολοι μαζι στο σπιτι. Θελω πολυ να κανουμε διασκεδαστικα πραγματα κ το προσπαθουμε αλλα απο πριν την μετακόμιση την εχει πιάσει κατι τη μικρή κ δεν θελει να βγαίνουμε απο το σπιτι. Με το ζόρι την παίρνω να παμε κουνιες/ψωνια/βολτα...συνεπεσε μαλλον η μετακόμιση με κάποια φαση που ισως περναει συνδυαστικα...

[smak]

Κ τωρα που εχει περασει σχεδον 1 μηνας απο την μετακομιση κ ειμαι σιγουρη οτι εχει εξοικειωθει πληρως με ολα κ δεν εχει αναγκη καμια παρουσια στο δωματιο για να κοιμηθει τι κανουμε? Πως το κόβουμε? Δεν γλυτωνω τα επεισοδια είναι σιγουρο!

[livinath]

Της το λες. "Βλέπω πως τώρα έχεις εξοικειωθεί πλήρως με τον νέο σου δωμάτιο και είμαι πολύ περήφανη για σένα. Ήρθε η ώρα να πάω κι εγώ στο κρεββάτι μου λοιπόν γιατί είναι κρίμα να κοιμάμαι κι εγώ αργά γιατί νυστάζω πολύ". Πιθανόν θα αντιδράσει (κι η δικιά μου το ίδιο έκανε) αλλά πίστεψέ με, αν είσαι αποφασιστική θα το πάρει απόφαση και θα τελειώσει. Τόνισε της ότι είναι πια μεγάλη, ότι σε έχει κάνει πολύ περήφανη και χαρούμενη και θα είσαι ακόμα πιο χαρούμενη αν αρχίσει πια να κοιμάται μόνη της. Μην ανησυχείς μια χαρά θα πάτε!

[smak]

Της το λες. "Βλέπω πως τώρα έχεις εξοικειωθεί πλήρως με τον νέο σου δωμάτιο και είμαι πολύ περήφανη για σένα. Ήρθε η ώρα να πάω κι εγώ στο κρεββάτι μου λοιπόν γιατί είναι κρίμα να κοιμάμαι κι εγώ αργά γιατί νυστάζω πολύ". Πιθανόν θα αντιδράσει (κι η δικιά μου το ίδιο έκανε) αλλά πίστεψέ με, αν είσαι αποφασιστική θα το πάρει απόφαση και θα τελειώσει. Τόνισε της ότι είναι πια μεγάλη, ότι σε έχει κάνει πολύ περήφανη και χαρούμενη και θα είσαι ακόμα πιο χαρούμενη αν αρχίσει πια να κοιμάται μόνη της. Μην ανησυχείς μια χαρά θα πάτε!

 

Εύχομαι κ ελπιζω να πανε ολα καλά γιατί είναι πολύ πεισματαρα κ της αρέσει να μου πηγαίνει κόντρα οποτε καταλήγουμε τις περισσότερες φορές σε καυγα!

Απο Δευτέρα θα δείξει....

[summer wine]

Εγω δεν βρισκω κατι κακο να σε θελει το παιδι διπλα μεχρι να αποκοιμηθει. Να θελει παρεα. Ειδικα στις ηλικιες 3-6 που καταλαβαινει περισσοτερο.

Πολυ γρηγορα θα σου πει οτι εσεις εχετε παρεα, ειστε 2 και αυτο ειναι μονο του.

Απολαυσε την οσο ειναι μικρη. Αφιερωσε μιση ωρα πριν τον υπνο, γιατι ο χρονος περναει γρηγορα και δεν θα καταλαβεις ποτε θα φτασει να σε διωχνει και απο το δωματιο. Ακουσε την. Σε θελει διπλα της για καποιο λογο. Δεν υπαρχει λογικη στα συναισθηματα των παιδων.

Δεν εχω μετανιωσει που δεν ειχαμε αρνηθει ουτε μια φορα στο παιδι μας να ερθει στο κρεβατι μας η να αποκοιμηθουμε στο δικο του. Ειναι οι πιο τρυφερες στιγμες !

[livinath]

Είναι πολύ ωραίο, έχεις δίκιο. Αλλά επειδή το κρεβάτι της κόρης μου ήταν 1.40 όταν μετακομίσαμε (εγώ είμαι 1.60) και με είχε πάρει ουκ ολίγες φορές ο ύπνος δίπλα της από την κούραση με αποτέλεσμα να ξυπνάω κατά τις 3 - 4 το πρωί με πόνους από το πιάσιμο και να σκουντουφλάω σε όλες τις γωνίες (το κεφάλι, τα πόδια, τους ώμους κοκ) μέχρι να συρθώ στο κρεβάτι μου για να κοιμηθώ άλλες 2-3 ώρες μπας και πάω ίσια στη δουλειά κι όχι σαν καραβόγατος, αντιλαμβάνεσαι ότι θυσίασα την απόλαυση του να μοιράζομαι το κρεβάτι της κόρης μου πολύ γρήγορα και μάλλον με ανακούφιση.. (λόγω πιασίματος βλέπεις.. )

 

Να μη σου πω τι γίνεται αν έρθει στο κρεβάτι μας το βράδυ... Υπάρχουν φορές που έρχεται μην νομίζεις ότι την αποκλείουμε. Επειδή όμως ξέρουμε ότι κι εκείνη πια θέλει τη βολή της (3 άνθρωποι σ'ένα κρεβάτι δεν είναι βολικό και το έχει συνειδητοποιήσει και η ίδια) όταν έρχεται είναι γιατί το έχει πράγματι ανάγκη οπότε δεν της το αρνούμαστε. Αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση ο κανόνας. Άσε που προσωπικά, μετά βίας ανέχομαι να μοιράζομαι το κρεβάτι με έναν - τον άντρα μου - πόσο μάλλον να έχω κι επισκέπτες....!! :lol:

[smak]

Εγω δεν βρισκω κατι κακο να σε θελει το παιδι διπλα μεχρι να αποκοιμηθει. Να θελει παρεα. Ειδικα στις ηλικιες 3-6 που καταλαβαινει περισσοτερο.

Πολυ γρηγορα θα σου πει οτι εσεις εχετε παρεα, ειστε 2 και αυτο ειναι μονο του.

Απολαυσε την οσο ειναι μικρη. Αφιερωσε μιση ωρα πριν τον υπνο, γιατι ο χρονος περναει γρηγορα και δεν θα καταλαβεις ποτε θα φτασει να σε διωχνει και απο το δωματιο. Ακουσε την. Σε θελει διπλα της για καποιο λογο. Δεν υπαρχει λογικη στα συναισθηματα των παιδων.

Δεν εχω μετανιωσει που δεν ειχαμε αρνηθει ουτε μια φορα στο παιδι μας να ερθει στο κρεβατι μας η να αποκοιμηθουμε στο δικο του. Ειναι οι πιο τρυφερες στιγμες !

 

Δενθα διαφωνήσω μαζί σου, ειναι οντως στιγμες που δεν γυρνανε πισω, αλλα οταν ενα παιδι εχει μάθει να κοιμαται μόνο του, οταν ξαφνικά βρίσκεται με παρεα στο ιδιο κρεβάτι ξεμυαλιζεται κ κανει πολυ περισσότερη ώρα να κοιμηθει. Επισης το θεωρω πολυ κριμα να την/μας τυρανναω με το να την κραταω ξυπνια ολη μερα για να κοιμηθει μεσα σε ενα τέταρτο το βραδυ κ να μην αναγκαζομαι να γινομαι σαν 8 για περισσοτερη ωρα μεχρι να αποκοιμηθει.

Και κατι τελευταιο (χωρις να θελω να ερθω σε αντιδικια με κανεναν) εδω κ 3 χρονια δεν εχω λειψει απο διπλα της για παραπανω απο 12 ωρες σερι (το οποιο έγινε μια κ μοναδικη φορά) συνηθως θα λειψω ΑΝ λειψω 1-2 ωρες 1-2 φορα το μηνα. Γιαγιαδες δεν υπαρχουν για βοηθεια/παρεα, ο μπαμπας 9 στις 10 φορες με θελει μαζι τους στην παιδικη χαρα κοινως δεν κανει κ πολλα μονος του με τη μικρη, ειμαι συνεχεια μαζι της, το βραδυ ηταν το τελευταιο δικο μου ονειρο για προσωπικο χρόνο κ ξεκουραση...αυτο μονο....ζηταω πολλα?

[luluka]

Εγω δεν βρισκω κατι κακο να σε θελει το παιδι διπλα μεχρι να αποκοιμηθει. Να θελει παρεα. Ειδικα στις ηλικιες 3-6 που καταλαβαινει περισσοτερο.

Πολυ γρηγορα θα σου πει οτι εσεις εχετε παρεα, ειστε 2 και αυτο ειναι μονο του.

Απολαυσε την οσο ειναι μικρη. Αφιερωσε μιση ωρα πριν τον υπνο, γιατι ο χρονος περναει γρηγορα και δεν θα καταλαβεις ποτε θα φτασει να σε διωχνει και απο το δωματιο. Ακουσε την. Σε θελει διπλα της για καποιο λογο. Δεν υπαρχει λογικη στα συναισθηματα των παιδων.

Δεν εχω μετανιωσει που δεν ειχαμε αρνηθει ουτε μια φορα στο παιδι μας να ερθει στο κρεβατι μας η να αποκοιμηθουμε στο δικο του. Ειναι οι πιο τρυφερες στιγμες !

 

Δενυπαρχει χειροτερη συνηθεια από το να κοιμουνται τα παιδια μαζι με τους γονεις.Σε αυτή την ηλικια είναι σε θεση να καταλαβει ότι η μαμα και ομπαμπας εχουν το δικο τουςδωματιο και το παιδι το δικο του. Αλλιωσ κακομαθαινουν και η συνηθεια δεν αλλαζει ευκολα

[ΑΡΓΚ]

Δενυπαρχει χειροτερη συνηθεια από το να κοιμουνται τα παιδια μαζι με τους γονεις.Σε αυτή την ηλικια είναι σε θεση να καταλαβει ότι η μαμα και ομπαμπας εχουν το δικο τουςδωματιο και το παιδι το δικο του. Αλλιωσ κακομαθαινουν και η συνηθεια δεν αλλαζει ευκολα

 

Ό,τι ταιριάζει σε κάθε οικογένεια, δε χρειάζονται αφορισμοί. Εμένα πάλι, με πιάνει μια στεναχώρια όταν σκεφτομαι ότι το μικρότερο παιδί μου είναι μάλλον η τελευταία χρονιά που θα μας επισκεπτεται στο κρεβάτι μας, τώρα που έγινε και αυτός "μεγάλος". Οι πιο ευτυχισμένες μου αναμνήσεις από τα παιδιά μου θα είναι αυτές οι νύχτες που κοιμόμασταν αγκαλιά και δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να της είχα στερηθεί από το φόβο μην κακομάθουν. Όσο για τις συνήθειες, άλλο το παιδί των 2 ετών, άλλο των 5 και άλλο των 10. Το τρίχρονο που παρακαλάει για αγκαλιά, δέκα χρόνια αργότερα σου κλείνει την πόρτα στα μούτρα τσιρίζοντας αν τολμήσεις να παραβιάσεις τον ιδιωτικό του χώρο, και σε ψέλνει για μία βδομάδα που το ντρόπιασες δημοσίως επιχειρώντας να το αγκαλιάσεις.

[Deena]

Δενθα διαφωνήσω μαζί σου, ειναι οντως στιγμες που δεν γυρνανε πισω, αλλα οταν ενα παιδι εχει μάθει να κοιμαται μόνο του, οταν ξαφνικά βρίσκεται με παρεα στο ιδιο κρεβάτι ξεμυαλιζεται κ κανει πολυ περισσότερη ώρα να κοιμηθει. Επισης το θεωρω πολυ κριμα να την/μας τυρανναω με το να την κραταω ξυπνια ολη μερα για να κοιμηθει μεσα σε ενα τέταρτο το βραδυ κ να μην αναγκαζομαι να γινομαι σαν 8 για περισσοτερη ωρα μεχρι να αποκοιμηθει.

Και κατι τελευταιο (χωρις να θελω να ερθω σε αντιδικια με κανεναν) εδω κ 3 χρονια δεν εχω λειψει απο διπλα της για παραπανω απο 12 ωρες σερι (το οποιο έγινε μια κ μοναδικη φορά) συνηθως θα λειψω ΑΝ λειψω 1-2 ωρες 1-2 φορα το μηνα. Γιαγιαδες δεν υπαρχουν για βοηθεια/παρεα, ο μπαμπας 9 στις 10 φορες με θελει μαζι τους στην παιδικη χαρα κοινως δεν κανει κ πολλα μονος του με τη μικρη, ειμαι συνεχεια μαζι της, το βραδυ ηταν το τελευταιο δικο μου ονειρο για προσωπικο χρόνο κ ξεκουραση...αυτο μονο....ζηταω πολλα?

 

Γεια σου κορίτσι!!!

 

Καλορίζικο το σπίτι σας κατ' αρχήν!

 

Θα ξεκινήσεις την "απομάκρυνση" με το να μην ξαπλώνεις μαζί της, αλλά να κάθεσαι σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι. Με πολλή ηρεμία, όταν σίγουρα αντιδράσει, θα της λές "Κοιμήσου τώρα, εγώ θα κάτσω εδώ γιατί στο κρεβάτι με πονάει η μέση μου/δεν χωράω/αυτό είναι το δικό σου το κρεβάτι κ.λπ.". Αφού περάσουν λίγες μέρες έτσι, ένα βράδυ θα της εξηγήσεις ότι πρέπει να πας κι εσύ για ύπνο και ότι μετά το παραμύθι θα μείνει μόνη της να κοιμηθεί. Επειδή θα θελήσει να σηκωθεί, θα πρέπει να την πας πίσω όσες φορές χρειαστεί.

 

Εγώ στον γιο μου είχα πει ότι απαγορεύεται να σηκωθεί και ότι αν θέλει κάτι να με φωνάξει και είχε πιάσει, βέβαια ο δικός μου είναι γενικώς πολύ του κανόνα, δεν τείνει να κάτι που "απαγορεύεται". Επειδή όμως καθόταν στο κρεβάτι και γκρίνιαζε, φώναζε κ.λπ., του είχα πει επίσης ότι η πόρτα του θα μείνει ανοιχτή εφόσον είναι ήσυχος, αν δω ότι κάνει φασαρία θα αναγκαστώ να την κλείσω για να μην ξυπνήσουμε τον μπαμπά και την μπέμπα που κοιμούνται, οπότε ας αποφασίσει ο ίδιος τί θα κάνει.

 

Εννοείται ότι τις πρώτες μέρες πήγαινα κι ερχόμουν αρκετές φορές, πότε για φιλί, πότε για τσίσα, πότε γιατί κάτι άλλο θυμόταν, αλλά πολύ γρήγορα έμαθε να κοιμάται μόνος του και μάλιστα με ανοιχτή την πόρτα του και τους φυσιολογικούς θορύβους του σπιτιού. Η δικιά σου, αφού ήδη το είχε να κοιμάται μόνη της, θα το καταφέρει λογικά πιο γρήγορα.

[summer wine]

Δενυπαρχει χειροτερη συνηθεια από το να κοιμουνται τα παιδια μαζι με τους γονεις.Σε αυτή την ηλικια είναι σε θεση να καταλαβει ότι η μαμα και ομπαμπας εχουν το δικο τουςδωματιο και το παιδι το δικο του. Αλλιωσ κακομαθαινουν και η συνηθεια δεν αλλαζει ευκολα

 

Το τριχρονο ειναι σε θεση να καταλαβει....

εμεις το καταλαβαινουμε?

Αν λειτουργουμε με το φοβο μην κακομαθουμε τα παιδια μας...... εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας.

[poulxeria]

Το τριχρονο ειναι σε θεση να καταλαβει....

εμεις το καταλαβαινουμε?

Αν λειτουργουμε με το φοβο μην κακομαθουμε τα παιδια μας...... εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας.

 

Κι αν λειτουργούμε με το φόβο να μην "ξεβολευτεί" το παιδί, πάλι έχουμε δρόμο μπροστά μας. Είναι σημαντικό να βρίσκουμε μια χρυσή τομή για όλους, μια ρύθμιση που να μπορεί να διατηρηθεί επί μακρόν χωρίς να είναι σε βάρος του παιδιού ή των γονιών.

 

Ούτε με τη luluka συμφωνώ πάντως. Εγώ δε θα έλεγα ότι η συγκοίμηση είναι η χειρότερη συνήθεια, αν όλοι το απολαμβάνουν. Αν κάποιος δεν ξεκουράζεται ή κάποιος καταλήξει να κοιμάται στον καναπέ, το ναι, μάλλον είναι πρόβλημα και κάτι θα πρέπει να αλλάξει...

 

Το τρίχρονο είναι σε θέση να καταλάβει. Δε γίνεται να λέμε πόσα πολλά καταλαβαίνουν τα μωρά 8-9-10 μηνών και να μη δεχόμαστε ότι ένα παιδί 3 ετών που έχει κατακτήσει και την ομιλία, δεν μπορεί να καταλάβει κάτι απλό. Το αν θα του αρέσει είναι άλλο θέμα ...Με επιμονή και ήπιους χειρισμούς πάντως όλα γίνονται.

[ΑΡΓΚ]

δε θα έλεγα ότι η συγκοίμηση είναι η χειρότερη συνήθεια, αν όλοι το απολαμβάνουν. Αν κάποιος δεν ξεκουράζεται ή κάποιος καταλήξει να κοιμάται στον καναπέ, το ναι, μάλλον είναι πρόβλημα και κάτι θα πρέπει να αλλάξει...

 

Εδώ χρειάζεται ένα μεγάλο LIKE Ο,τι δουλεύει για κάθε οικογένεια, σε κάθε φάση είναι το σωστό (που μπορεί να μη δουλεύει για μια άλλη οικογένεια, ή για την ίδια οικογένεια 6 μήνες αργότερα).