ΑΓΧΟΣ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ Η' ΑΠΛΑ ΤΥΠΙΚΟΣ;

[mata]

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μου. Ο γιος μου πάει πρώτη δημοτικού. Καθημερινά, με το που γυρίζω από τη δουλειά, μου λέει να κάνουμε τις ασκήσεις. Πολλές φορές πρίν βγάλω ακόμα τα παπούτσια μου. Κάποιες φορές τις ξεκινάει το μεσημερι μόνος του. Ευτυχώς βδομάδα παρά βδομάδα, ο άντρας μου γυρίζει στο σπίτι νωρίς και βρίσκω τον μικρό ήσυχο και ξελαφρωμένο που έχει κάνει τις ασκήσεις.Προχθές σε μια φωτοτυπία, δεν μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε 2 αντικείμενα για να γράψουμε τις λέξεις από κάτω και είχε αγχωθεί φοβερά. Γράψαμε 2 λέξεις υποθετικά και διαρκώς με ρωτούσε: κι αν είναι λάθος;;;

Κάποιες ασκήσεις που τις ξέρει, πολλές φορές μου τις φέρνει έτοιμες ήδη από το σχολείο! Ευτυχώς ήξερε ήδη πρίν το σχολείο να γράφει και να διαβάζει και δεν έχει έξτρα άγχος και γι'αυτο.

Σήμερα τον πήρε η μαμά μου. Με το που σχόλασε,κατά τις 1 και κάτι τηλεφώνησα και της ζήτησα να του μιλήσω στο τηλέφωνο και έψαξε να τον βρεί! Τον βρήκε καθισμένο στο γραφείο να κάνει τις ασκήσεις!!!!!!!!!!!

Επίσης δεν ξεχνάει ποτέ όταν τους ζητάει κάτι η δασκάλα. Είτε είναι εργασία, είτε χρήματα είτε οτιδήποτε. Στη μελέτη του περιβάλλοντος, τους ζήτησε να βάλουν φωτογραφία από την οικογένεια. Εψαχνα να βρώ και επειδή δεν έβρισκα κάποια, αναγκάστηκα να εκτυπώσω στον εκτυπωτή του σπιτιού!Αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση....να κοιμηθεί!Τελικά ήταν ο μόνος στην τάξη που είχε φωτογραφία.

Χθές σταμάτησε να βλέπει το ποδόσφαιρο που τόσο του αρέσει και ενώ του είπα ότι μπορεί να το δεί και να κάνουμε μετά τις ασκήσεις, εκείνος δεν ήθελε, παρόλο που του αρέσει πολύ.

Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ και να το απολαύσω ή να κάνω κάτι να του αποβάλλω το άγχος του.

Του έχω πει πολλές φορές ότι δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεται. Ότι όλα θα γίνουν.Μάλλον όμως....πήρε από τον μπαμπά του!!!!

[MSM2]

Σαν να βλέπω την κόρη μου στην Α δημ....μα ακριβώς ,τώρα τι να σου πώ όλοι θα σου λένε πόσο τυχερή είσαι που έχεις ένα τόσο υπευθυνό παιδι ε;

Οντώς είσαι, άπλα να έχεις στο νου σου ότι είναι παιδί, γιατί έγω με την κόρη μου το είχα ξεχάσει.

Εχει αναγκή να είσαι δίπλα του ακόμα και όταν έσυ δεν το βλέπεις έγω δυστυχώς τώρα το συνειδητοποιησα και βρες τρόπους να του αποβάλεις το άγχος έγω δεν τα έχω καταφέρει μέχρι σήμερα.

 

Υ.Σ ωραιές συμβουλές σου δίνω (εγω δεν..) δασκαλε πού δίδασκες......

[mata]

ΜΣΜ κι εσένα τα ίδια ε;;;;;

Προσπαθώ όσο μπορώ αλλά δεν ξέρω ακριβως τί πρέπει να του πώ!Απλά του λέω, μην αγχώνεσαι, η δασκάλα δεν σε μαλώνει, δεν είναι κακό να κάνεις και κανένα λάθος, θα προλάβουμε να διαβάσουμε....και άλλα παρόμοια. Αλλά δεν αρκεί..

[mikio]

Έχω κι εγώ τέτοιους μαθητές. Μην αγχώνεσαι! Το παιδί σου είναι υπεύθυνο και προσπαθεί απλά να ανταποκριθεί όσο καλύτερα μπορεί στο νέο του ρόλο. Μπορεί να αποζητά την επιβράβευση της δασκάλας. Συζήτησε μαζί της για τον προβληματισμό σου. Εκείνη προφανώς αν το παιδί είναι αγχωμένο θα το έχει αντιληφθεί. Αλλά το πιο πιθανό είναι το παιδάκι σου να έχει πάρει όπως λες από τον μπαμπά του! Έχω κι εγώ 3-4 τέτοια παιδάκια που οι γονείς τους μου λένε ότι έτσι ήταν και οι ίδιοι μικροί. Και στην τάξη μέσα προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις εργασίες γρήγορα και στην εντέλεια. Αφού καμιά φορά τα ψιλομαλώνω που βιάζονται και τα θέλουν όλα τέλεια. Σιγά-σιγά θα χαλαρώσει και ο μικρούλης σου και θα μάθει ότι και τα λάθη και οι παραλείψεις είναι ανθρώπινα. Αν όντως η δασκάλα δεν είναι τυπική και συζητήσει και αυτή μαζί του με τον καιρό θα χαλαρώσει. Όχι τίποτε άλλο, απλά να μη σου γίνει τελειομανής! Μήπως είναι Αιγοκεράκι;

[EVA]

Και ο δικός μου ο μικρός έτσι ακριβώς κορίτσια.

 

Στην πρώτη έτσι ακριβώς. Τώρα πηγαίνει τρίτη.

 

Τι έκανα εγώ. Καταρχήν δεν ανχωνόμουν με αυτή τη κατάσταση και με έβλεπε ήρεμη.

Του έκανα το χατήρι να κάτσουμε αμέσως για να μην παρατείνω το άνχος του.

Τον επιβράβευα συνεχώς για τη συνέπειά του και του έλεγα ότι με αυτό το τρόπο θα έχει όλη την υπόλοιπη μέρα για παιχνίδι.

Συνχρόνως όμως του έλεγα συνεχώς κι ανδιάμεσα.......έχουμε χρόνο να τα κάνουμε ..........θέλεις ένα διάλειμμα να ξεκουραστείς;......(κι ας μου' λεγε όχι) .

Άν σε κάτι δεν είμαστε σίγουροι του έλεγα να ρωτήσει τη δασκάλα γιατί εκτος απο τις εργασίες πάιζουν ρόλο και οι απορίες του μέσα στη τάξη και η συμμετοχή του με τις ερωτήσεις του στη δασκάλα.

 

Όσο για τα λάθη αφιέρωνα λίγη ώρα για συζήτηση. Του εξηγούσα ότι όλοι κάνουμε λάθη ακόμη και εγώ κι ο μπαμπάς (που στα μάτια τους όπως καταλαβαίνεις είμαστε οι θεοί τους σε αυτήν την ηλικία).... θα κάνει και λάθη και μέσα απο αυτά θα μαθαίνει καλύτερα τα πράγματα.

 

Κι αυτό για να βλέπει θετικά το παιδί τα λάθη και όχι να κατηγορέι τον εαυτό του ή να νιώθει μειονεκτικά γι' αυτά.

 

Φυσικά μόλις μου έφερε ένα Β ας πούμε τον επιβράβευσα πάλι και του είπα ότι κι αυτός είναι ένας καλός βαθμός.

 

Έτσι σιγά σιγά ξεανχώθηκε.Τώρα μπορώ να πω ότι είναι σε παρα πολύ καλύτερη κατάσταση έχει αρχίσει και το ελένχει μόνος του.

Δεν ανχώνεται για τους βαθμούς και αυτό εγώ προσωπικά ήθελα να πετύχω για να καταλάβει την αξία του πέρα απο αυτούς.

 

Αν τύχει όμως και δεν τα πάει καλά στην ορθογραφία του 2 3 φορές εν συνεχείας τον βλέπω ότι δεν του αρέσει και ανχώνεται λιγάκι και διαβάζει περισσότερο για να τη γράψει καλύτερα. Αυτό πιστεύω είναι πιο υγιές.

[mata]

daskala μου σ'ευχαριστώ για την απάντηση σου. Η δασκάλα του είναι΄μια νέα κοπέλα, σχεδόν πρωτοδιορισμένη και πολύ γλυκιά και φιλική με τα παιδιά. Δεν τους αγχώνει από ότι έχω καταλάβει. Ούτε τους φορτώνει με πολλές εργασίες. Φυσιολογικά πράγματα. Της το είπα στα πεταχτά όταν την είδα ότι ο μικρός αγχώνεται και μου είπε ότι έχει καταλάβει ότι θέλει να είναι τυπικός, και να μην στενοχωριέμαι, δεν πειράζει θα του περάσει με τον καιρό.

Μάλλον όπως λές μπορεί να είναι και κληρονομικό!!!Αφού μου λές ότι έχεις και εσύ παιδάκια που είναι έτσι στην τάξη, και έχεις δεί παρόμοιες συμπεριφορες. Θέλω να πιστεύω ότι με τον καιρό θα το αποβάλλει.

Σκορπιός είναι!!!

 

Εύα έχεις ζήσει την εξέλιξη μιας τέτοιου είδους συμπεριφοράς και χαίρομαι που μου λές ότι σιγά σιγά είδες ότι ξεαγχώθηκε. Θα φροντίζω να του λέω κι εγώ αυτά που μου προτείνεις. Όσο για την επιβραβευση, την δίνουμε απλόχερα.

Ελπίζω στην πορεία να το ξεπεράσει, περνώντας κάποιες χρονιές ακόμα στο σχολείο.

Σ'ευχαριστώ για όσα μου έγραψες!

[maryp]

οκ mata! Και ο δικός μου (πρώτη πάει)... πώς ειναι ο δικός σου???? ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ! Σήμερα μ'έκανε πύραυλο σου λέω! Έτοιμη για εκτόξευση ήμουν! Ολο "μετά" και "ύστερα' και "σε 10 λεπτά" και την τύχη μου μέσα! Μπαίνει στο σπίτι, πετάει την τσάντα σε μια γωνιά και πιάνει το παιχνίδι. Αν δεν ανοίξω εγώ την τσάντα, να του τα δώσω έτοιμα στο χέρι να τα γράψει... δεν! Τι να κάνω????????

Αλλάζουμε????

[mata]

μπορούμε και να συγκατοικήσουμε για λίγο....μπάς και παραδειγματιστεί ο ένας από τον άλλον!!!!

Πότε να σε περιμένω;;;;

[EVA]

Κορίτσια εγω έχω κι απο τα δυο

 

maryp εμένα έτσι είναι ο μεγάλος μου.

 

Βλέπεται έχω κι απ' τα δυο χαααααααααααααα

[maryp]

ΑΧ! μονο αυτό! ΑΧ!

πάντως ειλικρινά δεν ξέρω.... αν συνεχισει αυτό το βιολί της αναβλητικότητας (τεμπελιά το λένε στο χωριό μου...) δεν θα τη βγάλω καθαρή...

[almak]

Eμένα είναι και οι δύο σαν της maryp.

Να σου πω Μάτα , κατάφερα να αποβάλω το άγχος μου μετά την τρίτη δημοτικού , οπότε και τον άφησα στην τύχη του.

Έστρωσε στο γυμνάσιο από μόνος του.

 

Η μόνη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω από αυτά που μας είπες είναι ....δεν είναι χρήσιμο να του λες να μην έχει άγχος για τα μαθήματα.

Αφού έχει το παιδί , δεν χρειάζεται να του το υπενθυμίζουμε κάθε λίγο

[maryp]

Δηλαδή τι????? almak! Συνεχίζεται αυτό??????????? Εννοώ το "σε 10 λεπτά" ... "αργότερα"... συνεχίζεται??????????? Δεν στρώνει το πράγμα??

Αχ τι καλά! Θα ειδοποιήσω να μου φρεσκάρουν λίγο τη σουίτα (στο Δαφνί)...

 

Τώρα σοβαρά... αν καμιά μανούλα (ή δασκάλα ) έχει να προτείνει λύσεις... καλοδεχούμενες!

[alvadi]

Ματα μου σε προβληματίζει ο Σπυράκος που είναι συνεπής? Να χαρείς παιδί μου που έχεις υπευθηνο παιδάκι και δεν σε κουράζει....

 

Εμένα η Αλκμήνη πως λέει η Μαίρη ....ένα τέτοιο πράγμα....

 

Εμένα Μαίρη στη γ΄δημοτικου έφτιαξαν λίγο τα πράγματα, διαβάζει πιο εύκολα μόνη της πια.... αλλά με ζόρια......άλλες φορές έχει όρεξη άλλες φορές βαριέται (διξάει, πεινάει, κατουριέται...)

[Belfaccino]

Δηλαδή τι????? almak! Συνεχίζεται αυτό??????????? Εννοώ το "σε 10 λεπτά" ... "αργότερα"... συνεχίζεται??????????? Δεν στρώνει το πράγμα??

Αχ τι καλά! Θα ειδοποιήσω να μου φρεσκάρουν λίγο τη σουίτα (στο Δαφνί)...

 

Τώρα σοβαρά... αν καμιά μανούλα (ή δασκάλα ) έχει να προτείνει λύσεις... καλοδεχούμενες!

 

Α... να γίνω μέλος του club των γονιών με παιδιά του ..."μετά" και "όχι τώρα" και "κάτσε να τελειώσω αυτό τώρα"..... Κι εμένα δοκιμάζει τα όρια της υπομονής μου, αλλά έπαψα να τσακώνομαι... δεν είναι δυνατόν να τσακώνεσαι με ένα 7 χρονο συνέχεια. Η λύση που βρήκα (που φυσικά δεν πιάνει πάντα γιατί τα παιδιά ελίσσονται και ευερίσκουν νέους τρόπους να δοκιμάζουν τα όρια της υπομονής μας ), είναι να του δίνω την πρώτη φορά αυτά τα "10 λεπτά" με υπενθύμιση στα 5 λεπτά ότι "κάτι είπαμε έτσι;"... και στη λήξη αυτών των 10 λεπτών κάθομαι στο τραπέζι με τα βιβλία του ανοικτά και περιμένω. Βλέπει ότι δεν το κουνάω από κει. Με κοιτάζει λοξά πολλές φορές κα προσποιείται ότι δεν τρέχει τίποτα, αλλά εγώ εκεί. Πού και πού, πετάω ένα "έλα...ξεκινάμε".... μου απαντάει "τώρα, έρχομαι" που σημαίνει "όχι τώρα" κι εγώ εκεί.... μετά από κανέαν 15 λεπτο και αφού βλέπει ότι δεν το κουνάω, όλο και πλησιάζει "λάου-λάου" προς το τραπέζι και με στριφογυρνάει μέχρι που τελικά κάθεται. Απ'ό,τι έχω καταλάβει περνάει από μια διεργασία προετοιμασίας να πείσει ο ίδιος τον εαυτό να κάτσει... Αν κάνω το λάθος και απασχοληθώ με κάτι άλλο περιμένοντάς τον, π.χ. δουλειά, το εκμεταλλεύται αυτό για να κερδίσει κι άλλο χρόνο. Αν κάθομαι "βράχος" εκεί, αναγκαστικά θα έρθει... θα αργήσει λίγο, αλλά θα έρθει.

Και δεν είναι ότι του λέω τι να γράψει. Απλά θέλει να είμαι εκεί. Εκείνη την ώρα, μπορώ να κάνω κάτι άλλο παράλληλα δίπλα του και κάθε τρεις και λίγο να ρωτάω πώς τα πάει, ή να απαντήσω κάποιο ερώτημα.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό θέλει χρόνο.

Κι επίσης, ήμουν κι εγώ έτσι σαν το γιο μου. Εγώ έβαλα μπρος στην 3η λυκείου όταν πλεόν βρήκα από μόνη μου ένα κίνητρο. Και έκτοτε, ακόμα σπουδάζω...χεχεχε.... και δουλεύω σκληρά και είμαι πολύ δραστήρια. Οπότε, δεν ανησυχώ ότι ο γιος μου θα είναι έτσι όλη του τη ζωή.

 

Οσο για το παιδί της Mata, "φτου-φτου-φτου"!. Αλλά σε καταλαβαίνω. Ο καλύτερος φίλος του γιου μου μοιάζει να είναι σαν της Mata. Και απ'ό,τι γνωρίζω οι γονείς του μου έχουν εκφράσει μια ανησυχία ότι δεν θα ήθελαν να αγχώνεται. Από την άλλη, επειδή τον έχω μαθητή στα Αγγλικά, εγώ παρατηρώ ότι του αρέσει η μάθηση βρε παιδί μου! Γιατί να του αφαιρέσεις αυτή τη χαρά; Και σίγουρα, το παιδί θα βρει το δικό του ρυθμό, πότε να χαλαρώσει λίγο τα γκέμια. Και συμφωνώ με τη daskala. Με λίγη συμπαράσταση από τους γονείς του και τη δασκάλα του, θα μάθει ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα και από τα λάθη μας μαθαίνουμε!

[mata]

Αλμάκ ίσως ναι. Δεν πρέπει να του λέω μην αγχώνεσαι!Μάλλον του το υπενθυμίζω. Πρέπει απλά να του δείχνω την συμπαράσταση μου και να δείχνω εγώ την ψυχραιμία και την ηρεμία μου, μπας και του μεταδοθεί λίγο.

 

Παμ μου, το χαίρομαι ως ένα βαθμό, δε λέω, αλλά από την άλλη, δεν θέλω να τρώει και την ψυχούλα του. Είναι πρώτη τάξη, να μην τον διακατέχει από τωρα τόσο άγχος.

Και να σας αναφέρω και το άλλο:Προχθές, τον έβαλα να κοιμηθεί και έκλεισα την πόρτα να μην τον ενοχλήσει ο θόρυβος όσο θα έκανα διάφορα. Όταν μετά από ώρα, άνοιξα την πόρτα, σηκώνεται ξαφνικά με κλειστά ματια καθιστός στο κρεβάτι, και φωνάζει ΚΥΡΙΑ!Τον πλησίασα και του χάιδεψα τα μαλλάκια. Δηλαδή ο γλυκός μου ακόμα και στον ύπνο του, βλέπει ότι είναι στο σχολείο; Και να πώ ότι η δασκάλα είναι καμιά αυστηρή και τους μαλώνει;;Θα το καταλάβαινα. Αφού όταν διορθώνει τις εργασίες τους, τους βάζει και μια πολύχρωμη σταμπα με κάποιο ζωάκι δίπλα στο άριστα!!!

 

Σας καταλαβαίνω βέβαια κι εσάς που έχετε το αντίθετο πρόβλημα και τα κυνηγάτε να διαβάσουν...αλλά δεν υπάρχει τελικά ενδιαμεση κατάσταση;;;

[Belfaccino]

. Όταν μετά από ώρα, άνοιξα την πόρτα, σηκώνεται ξαφνικά με κλειστά ματια καθιστός στο κρεβάτι, και φωνάζει ΚΥΡΙΑ!Τον πλησίασα και του χάιδεψα τα μαλλάκια. Δηλαδή ο γλυκός μου ακόμα και στον ύπνο του, βλέπει ότι είναι στο σχολείο;

 

Wow! Καταλαβαίνω πολύ καλά τώρα γιατί αγχώνεσαι τόσο. Κι εμένα θα μου σπάραζε η καρδιά!

Δεν είμαι ειδικός στο θέμα, απλά μια μαμά όπως κι εσύ. Μήπως να αντισταθμίσεις αυτή την εμμονή που έχει με τα μαθήματα με πολύ παιχνίδι, επίσκεψη σε φίλους, παιδική χάρα κτλ... να του αποσπάσεις λίγο την προσοχή να ξενοιάσει λίγο; Δηλαδή, διασκέδαση με το ζόρι!

[rike]

Η δικιά μου στην πρώτη έχει προλάβει να κάνει αρκετά στο ολοήμερο και μετά στο σπίτι θα πρέπει να της πω έλα να διαβάσεις. Θέλει να είναι επιμελής και διαβασμένη αλλά δε βλέπω να έχει άγχος.

 

Στο σπίτι συνήθως ανοίγω την τσάντα της για να δω τι έχει γράψει ορθογραφία και τι έχει ακόμα να διαβάσει και που χρειάζεται τη βοήθεια μου.

Χωρίς πολλά ζόρια... στρώνεται και σε μια ώρα περίπου τα έχει τελειώσει.

 

Δε μπορώ να πω ότι δε βαριέται ποτέ! αλλά το νιώθει και λίγο σαν υποχρέωση σαν δουλειά που πρέπει να κάνει.

Δεν έχει άγχος πάντως να τρέξει κατευθείαν, ένα τσίγκλισμα το χρειάζεται για να ξεκινήσει.

 

Αν παρόλα αυτά αντιδράσει.. της λέω ΟΚ πολύ ωραία εσύ είσαι μαθήτρια δεν είμαι εγώ άρα μπορείς να επιλέξεις να πας αδιάβαστη!

Δεν επιμένω με φωνές σα να πρόκειται να μου κάνει εμένα χάρη. Ούτε ανοίγω τα βιβλία της... να περιμένω ούτε υστερίες. Προσπαθώ να της εξηγήσω ότι είναι δική της δουλειά και ευθύνη, δική της απόφαση να διαβάσει η να πάει αδιάβαστη, και δεν είναι κάποια χάρη που κάνει σε μένα... είναι κάτι που το κάνει για αυτή!

 

Γενικά στο να πάει αδιάβαστη έχει μια εαισθησία οπότε τελικά χωρίς πολλά πολλά τελειώνει τα μαθήματά της και παίζει μετά.

 

Όσο για το παιδάκι που είναι αγχωμένο εγώ θα το άφηνα χωρίς να ρωτάω αν έχει άγχος και χωρίς να ασχολούμαι με βαθμούς και λάθη.

 

Αν θέλει να διαβάσει ΑΜΕΣΩΣ θα το βοηθούσα και θα πήγαινα με τα νερά του... γιατί όσο καθυστερεί έχει περισσότερο άγχος. Αν διαβάσει και τα τελειώσει όλα μόνο τότε νιώθει ασφάλεια άρα.... και να του πεις δες τον αγώνα και διαβάζεις μετά δε θα το ευχαριστηθεί!

Πολλά μπράβο... και καμία ερώτηση για το σχολείο αφού τελειώσει το διάβασμα... ώστε να ξεχνιέται.

[maryp]

εμείς τα 'χουμε ξεπεράσει αυτά τα στάδια... τον έχω αφήσει μέχρι και άγραφος να πάει... επιτηδες... το αποτέλεσμα; δε μασάει!

[Belfaccino]

εμείς τα 'χουμε ξεπεράσει αυτά τα στάδια... τον έχω αφήσει μέχρι και άγραφος να πάει... επιτηδες... το αποτέλεσμα; δε μασάει!

 

Μήπως δε μασάει και η δασκάλα; Γιατί κι εμένα, όταν τον έχω αφήσει να πάει αδιάβαστο μου λέει "ε, και τί έγινε... η δασκάλα ούτε που κοιτάει αν τα έκανα ή όχι"

[mikio]

Δηλαδή τι????? almak! Συνεχίζεται αυτό??????????? Εννοώ το "σε 10 λεπτά" ... "αργότερα"... συνεχίζεται??????????? Δεν στρώνει το πράγμα??

Αχ τι καλά! Θα ειδοποιήσω να μου φρεσκάρουν λίγο τη σουίτα (στο Δαφνί)...

 

Τώρα σοβαρά... αν καμιά μανούλα (ή δασκάλα ) έχει να προτείνει λύσεις... καλοδεχούμενες!

 

Λοιπόν εγώ θα το ρισκάρω και θα γράψω την τακτική που εφαρμόζω στο σχολείο κι ας με γιουχάρετε. Έχω έναν μαθητή που μου κάνει τη ζωή πατίνι και θέλει διαρκώς να δοκιμάζει τα όριά μου. Πραγματικά δεν είναι να του πεις κάνε αυτό ή μην κάνεις εκείνο.... Μαύρο εγώ, άσπρο αυτός ακόμα κι αν μέσα του δεν το πιστεύει. Καμιά φορά όταν βγάζουμε το τετράδιο εργασιών να ξεκινήσουμε τις ασκήσεις, αυτός χρειάζεται ειδική πρόσκληση. Πολύ ευγενικά και με ενθουσιασμό στη φωνή μου του λέω "Έλα Μ. να κάνουμε τις ασκήσεις και όταν τελειώσουμε θα σας πω ένα παραμύθι με τον Φλοξ. (παραμύθια με ήρωα ένα σκυλάκι που τα βγάζω επιτόπου από το μυαλό μου και ξετρελαίνονται). Παρόλο που ειδικά αυτός πετάει από τη χαρά του όταν λέω αυτά τα παραμύθια, όταν πεισμώσει και θέλει να μου πάει κόντρα με έντονο ύφος μου πετάει "δε με νοιάζει, δεν κάνω τίποτα!" Ενίοτε πετάει και κανένα βρομόλογο (όχι εναντίον μου ευτυχώς, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) ή πετάει το βιβλίο το ίδιο. Τότε του λέω ότι είναι δική του επιλογή αν θα το κάνει ή όχι αλλά του δίνω να καταλάβει ότι θα υπάρξουν συνέπειες αν δεν συμμορφωθεί. Π.χ λέω: "Εντάξει Μ. μην κάνεις τις ασκήσεις σου τώρα αλλά να ξέρεις ότι θα πρέπει μετά να καθίσεις μέσα στο διάλειμμα να τις κάνεις ή όταν θα κάνουμε την χειροτεχνία στην τελευταία ώρα δεν θα μπορέσω να σου δώσω κι εσένα γιατί θα έχεις να κάνεις τις ασκήσεις ή όταν σχολάσουμε δεν θα φύγεις αμέσως για το σπίτι αλλά θα κάτσουμε μαζί να τα κάνουμε. Όταν συνεργάζεται με πολύ ενθουσιασμό τον επιβραβεύω και μετά όταν χτυπάει το κουδούνι του λέω:"Είδες τώρα που μπορείς να βγεις να παίξεις γιατί έκανες τις ασκήσεις? Ή αν κάνουμε χειροτεχνία: "Είδες τι ωραία χελωνίτσα που έφτιαξες; Δεν θα ήταν κρίμα να κάνεις ασκήσεις αντί για τη χελώνα;

Έχω λοιπόν να σου προτείνω να λες στο παιδί σου ότι μετά το διάβασμα θα ακολουθήσει μια ευχάριστη δραστηριότητα. Αλλά μόνο αν τελειώσετε ωραία-ωραία τις εργασίες. Αν δεν συνεργάζεται όμως να ξέρει ότι θα υπάρχουν συνέπειες. Το καλό θα είναι να καταλάβει ότι όταν κάνει γρήγορα τις ασκήσεις ξεμπερδεύει και δεν έχει άλλη γκρίνια από τη μαμά, παρά μόνο επιβράβευση. Να δεις που αν το επιβραβεύσεις πολύ μια μέρα που θα συνεργαστεί και του εξηγήσεις ότι τώρα έχει μπροστά του την υπόλοιπη μέρα για να παίξει χωρίς γκρίνιες θα το καταλάβει σιγά σιγά και θα αλλάξει τακτική. Ποινές και ανταμοιβές το μυστικό.

[maryp]

τη μέθοδο "καρότο & μαστίγιο" την εφαρμοζω, όχι πάντα με αποτέλεσμα (το μαστίγιο δεν ειναι πραγματικό ε!??!! ). Απλά δεν είναι πάντα εύκολο να του στερήσω μια δραστηριότητα, γιατί ΟΛΕΣ τις κάνει με τον αδερφό του (πάει νήπιο) κι έτσι θα την στερώ και από τον μικρό, ο οποίος ειναι συνεπέστατος!

 

Και στο σχολείο θέλει ειδική πρόσκληση για να κάνει τις ασκήσεις του, όχι γιατί δεν θέλει ή βαριέται ή βρίζει κλπ. Οοοοχι! Απλά ειναι αφηρημένος και δεν ακούει τη δασκάλα όταν λέει στα παιδάκια τι θα κάνουν!

[mata]

daskala, πολύ αποτελεσματικές και σωστές οι τακτικές σου!!!

 

Ενα μεγάλο μπράβο που ενεργείς με τον τρόπο αυτό!!!

[maryp]

αχ mata μου είσαι τυχερή! φτου φτου μην τον ματιάσουμε!

[maria70]

Ματουλα για μαμαδες οπως η Μαιρη ακουει την περιπτωση σου και φρικαρει!!!

Μην ανησυχεις,ισως η καινουργια κατασταση με το Δημοτικο τον εχει στρεσσαρει παραπανω,ειναι και θεμα χαρακτηρα του παιδιου.

Απλα να τον χαλαρωνεις τις υπολοιπες ωρες,μην σε βλεπει ανησυχη...το καταλαβαινει.Ολα θα στρωσουν,μην ανησυχεις

Και συ Μαιρη.....κουραγιο,τι να πω.Ειναι σιγουρο πως θα παιξει με τα νευρα σου καιρο ακομη.Δεν μπορει,θα συνηθισει!!!!

Εγω ευτυχως ειμαι στο μεσο ορο...απλα χρονο δεν εχει η καημενη αλλα σιγα σιγα ολα θα γινουν

Κουραγιο μανες!!!

[maria70]

αχ mata μου είσαι τυχερή! φτου φτου μην τον ματιάσουμε!

μη την φτυνεις την κοπελα καλεεεεεε,