βοηθεια...

[taptap]

Καλημερα κ καλη χρονια σε ολες ! Δε ξερω αν μπηκα στην σωστη ενοτητα. Λοιπον εν συντομια μετα απο δυο αποβολεσ την πρωτη 20 εβδομαδα κ την δευτερη 22 ... ειμαι παλι εγκυος διανυω την 17 εβδομαδα εχω κανει περιδεση την 13 το προβλημα μου ειναι πως δεν αισθανομαι πωσ ειμαι πια ο ιδιος ανθρωπος που ημουν προσπαθω παλευω καθημερινα αλλα ζω μεσα στο τρομο εναν μονιμο φοβο οτι δε θα τα καταφερω. Οταν νιωθω ενοχλησεισ στο κολπο μου εκει ειναι που τα χανω .τι να κανω εχω απογοητευτει που δε μπορω να διαχειριστω αυτα που νιωθω αισθανομαι μια τρελα. Μπορει να τρελαθω???? Τι να κανω ? Εχετε ασθανθει ποτε ετσι?

[taptap]

Καμια απαντηση??? Μηπωσ σας ακουστηκα υπερβολικη?

[φουλα27]

Κοριτσι μου καλημερα και χρονια πολλα!!!και εγω ειχα περισυ 2 παλινδρομες,αρχη κυησης βεβαια,κοντα η μια με την αλλη και μου κοστισε παρα πολυ...πονεσα,πενθησα και ημουν σιγουρη οτι δεν θα γινω ποτε μανουλα...τελικα με τη βοηθεια του οικογενειακου μου περιβαλλοντος σηκωθηκα εκανα το κυκλο των εξετασεων που επρεπε και οταν τις ολοκληρωσα εμεινα ξανα αμεσως εγκυος και σημερα το αντρακι μου ειναι 21 ημερων!!!!και σε αυτην την εγκυμοσυνη βεβαια ειχα παρατραγουδα και εμεινα νοσοκομειο στην αρχη της εγκυμοσυνης και ειχα φοβηθει παρα πολυ αλλα βαθια μεσα μου πιστευα οτι το θαυμα εχει ηδη ερθει!!!θελω να σου πω ειναι οτι πανω απο ολα ειναι η πιστη!!!ολα καλα θα πανε κοπελα μου ειμαι σιγουρη!!τι περιμενεις?

[argini]

Όλες στο ίδιο καζάνι βράζαμε... πόσο μάλλον εσύ που έχεις το συγκεκριμένο ιστορικό. Τωρα , όμως, έχεις κα΄νει την περίδεση οπότε δεν κινδυνεύεις. Προσπάθησε να χαλαρώσεις όλα θα πάνε καλά αυτην την φορά. Πάντως εγω στην πρώτη και μοναδική μου εγκυμοσύνη ήμουν πολύ αγχωμένη. Στο πρωτο τρίμηνο φοβομουν τις αποβολές α τριμηνου. Μετα είχα αγχος για την αυχενική. Μετα φοβομουν την β επιπεδου και τα αποτελέσματα της αμνιοπαρακεντησης. Μετα φοβομουν τον προωρο τοκετό! Τελικά γεννησα ένα τελειομηνο υγιεστατο κοριτσακι!! Και πάλι δεν ηρεμησα ...αρχισαν άλλα αγχη!!

 

Σου ευχομαι το 2015 να κρατησεις αγκαλια το μωράκι σου και πιστευω ότι αφου εχεις κανει πλεον περίδεση αυτό θα συμβει!! Καλή χρονια!!

[taptap]

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση. Το προβλημα μου ειναι οτι παρ ολη την εμπειρια που εχω στισ προωρες γεννες ακομα δεν εχω καταλαβει τι πρεπει να με ανησυχει κ τι οχι.Ολα με τρομοκρατουν για παραδειγμαεχω 3 μερες που με ποναει η μεση κ νιωθω πως ειναι ο πονος που εχουμε οταν γενναμε.υπαρχει περιπτωση να ποναω απο την φαντασια μου? Σ αυτη την εγκυμοσυνη μενω στο σπιτι δεν κανω σχεδον τιποτα μονο ενα φαγητο κ αυτο στα γρηγορα.Δηλαδη αυτο που με τρωει ειναι πως θα καταλαβω οτι δε παει κατι καλα?

[mairy_lou]

Χωρις να εχω καποια παρομοια εμπειρια(και πραγματικα ευχομαι ολα να σου πανε καλα) , αλλα εχοντας μια ιδια, αυτη της κολλητης πριν λιγους μηνες θελω να σου πω κουραγιο και υπομονη... Δε μπορω να φανταστω ποσο δυσκολο ειναι να περναει καποια μια αποβολη και εφοσον μαλλον σε αρκετα προχωρημενη εγκυμοσυνη ! Κανε οτι μπορεις απο μεριας σου για να πεις οτι εκανες τα παντα για το μωρακι σου , και τα αλλα αστα στον Θεο ! Ειμαι και γω εγκυουλα και καταλαβαινω τους φοβους σου! Ειχα και εχω πολλους απ αυτους λογω του συμβαντος της φιλης μου που με επιρασε πολυ! Καλη χρονια σου ευχομαι και πολυ υπομονη και δυναμη για να ειναι ολα καλα!!

[taptap]

Ευχαριστω ολες για τις απαντησεις ... προφανως μου λειπει η πιστη κ δεν εννοω τον Θεο αλλα στον εαυτο μου. Οσο πλησιαζω τις εβδομαδες που εχασα κ τα αλλα δυο μωρακια φοβαμαι ολο κ πιο πολυ. Ψαχνω να βρω ενα τροπο να χαλαρωσω αλλα δε βρισκω τιποτα .

[basiksiro]

αχ κοριτσι μου ποσο σε νοιωθω.πριν 23 μερες εχασα τα διδυμακια μου στην 22η εβδομαδα. εχω και αλλες 2 αποβολες 1ου τριμηνου. ευχομαι η εγκυμοσυνη σου να παει τελεια. οτι σε απασχολει να το λες κατευθειαν στον γιατρο σου και αν δεν αισθανεσαι καλα να παιρνεις και μια δευτερη γνωμη. απο ανεπαρκεια τραχηλου τα εχανες τα μωρακια σου?μετα απο την πρωτη αποβολη γιατι δεν εκανες περιδεση???

[ZWH]

Kαλησπέρα, χρόνια πολλα και με το καλό να κρατήσεις το μωράκι σου αγκαλίτσα.

Εχοντας στο ενεργητικό μου μια κεντρικη αποκολληση πλακουντα στις 33 εβδ.. εναν προωρο τοκετο στις 32 .. ενω προσεχα πολυ και ειχα απο διπλα τον γιατρό μου, προσπαθουσα να μην το σκεφτομαι.. σαν να μην ειχα συναισθηματα.. δεν ηξερα αν θα τα καταφερω μεχρι το τελος... ο γιατρος μου, μου ειχε πει να τον παιρνω τηλεφωνο ανα πασα στιγμη ακομη και για το παραμικρο.. και ετσι εκανα..

Ολα πηγαν καλα...

Ηρεμησε οσο μπορεις και το παραμικρο που νιωθεις, καλο ειναι να παιρνεις τηλεφωνο την μαια σου ή τον γιατρο.. περισσοτερο για να ηρεμεις γιατι δεν κανει καλο να εισαι συνεχεια σε υπερενταση.. και παλι.. με το καλο το μωρο σου. ολα θα πανε καλα.

[taptap]

Τον λογο με σιγουρια που τα εχανα κανενας γιατρος δε μπορει να μου πει εκανα κ σαλπιγγογραφια κ εδειξε μικρη ανεπαρκεια τραχηλο. Σκεφτομαι ολες τις γυναικες που εφτασαν σε πιο μεγαλο μηνα κ δε τα καταφεραν κ αναρωτιεμαι γιατι καποιες δοκιμαζοντε τοσο πολυ στη ζωη τους. Οι γιατροι ακομα κ καλυτερος να ειναι καποιες ενοχλησεις τις θεωρουν φυσιολογικες του . Τι να πω ευχομαι αυτη η χρονια να μας δωσει κ εμας αυτο που ποθουμε.