Λάθος πρότυπα-Αδυναμία στον θείο

[Ειρήνη Χρυσό]

Αγαπητοί φίλοι,

η εξάχρονη κόρη μου από μικρή έχει αδυναμία στον θείο της, με τον οποίο η σχέση μας δεν είναι καθόλου καλή. Βέβαια η απουσία μου τον πρώτο χρόνο της ζωής της λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και η παρουσία του μπαμπά του θείου και των γιαγιάδων και παππούδων ίσως να έπαιξαν το ρόλο τους σε αυτό. Ο θείος της είναι 45 χρονών ανύπαντρος και πολύ ιδιόρρυθμος. Είναι αγενής χωρίς ενδιαφέροντα, χωρίς παρέες. Στη μικρή μου βέβαια είναι πολύ καλός. Την αγαπάει και φυσικά της κάνει όλα τα χατίρια με αποτέλεσμα να έχει κερδίσει το παιδί και να του έχει τρομερή αδυναμία. Εμένα βέβαια με αντιπαθεί πάρα πολύ και αυτό κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα γιατί μέσα μου συγκρούομαι. Από τη μία το παιδί μου περνάει καλά, όμως το κακομαθαίνει και από την άλλη πρέπει να ισορροπήσω την αγάπη για το παιδί μου και την αντιπάθεια μου προς αυτόν. Η θέση του άντρα μου είναι κάπου στη μέση. Δεν ξέρω αν αυτή η αδυναμία είναι περαστική, λόγω ηλικίας ή αν θα πρέπει να μάθω να ζω με αυτή (κάτι που με τρομάζει). Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση καθώς και τα ανάμεικτα συναισθήματα μου. Αν έχετε αντιμετωπίσει ή ακούσει κάτι ανάλογο θα ήθελα την άποψη σας. Ευχαριστώ πολύ.

[MariaIsabel92]

γεια σου! καταρχας να χαιρεσαι τη μικρουλα σου!κοιτα, αν το παιδι εχει αδυναμια στο θειο δεν θα ηταν σωστο να το επιρεασεις με τη δικη σου γνωμη(ακομα και αν ειναι η σωστη) αλλα να προσπαθεις διακριτηκα να ελενχεις τη κατασταση, να γνωριζεις τι κανουν οι δυο τους, για τι πραγματα συζητουν. . .αν την απομακρινεις απο αυτον ισως δεν θα ειναι οτι καλητερο για τη μικρη αφου απο μωρο οπως λες εχει μαθει να ζει με τη παρουσια του. Αλλα γιατι τον αντιπαθεις τοσο?και ποια ειναι τα λαθος προτυπα που δινει στο παιδι?βριζει μπροστα της π.χ.?

[anemoni]

Επειδή έχει κι άντρας μου έναν αδελφό που είναι ακριβώς αυτό που περιγράφεις (ιδιόρυθμος, ανύπαντρος, εξαιρετικά αντιπαθής σε μένα, αλλά πολύ συμπαθής στα περισσότερα ανήψια του), μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι εννοείς, αν και ευτυχώς τα δικά μου παιδιά δεν είχαν ποτέ συμπάθεια στον συγκεκριμένο θείο (ευτυχώς!). Σ' αυτό όμως έπαιξε καθοριστικό ρόλο η δική μου στάση, γιατί δεν τα άφηνα ποτέ μαζί του. Από τη στιγμή που ήδη έχει διαμορφωθεί μία σχέση αγάπης με το παιδί σου, ο μόνος τρόπος που εγώ μπορώ να φανταστώ, να την υποσκάψεις, είναι να την αντικαταστήσεις με τη δική σου σχέση με το παιδί. Αφιέρωσέ του πολύ χρόνο, κάντε πράγματα μαζί, δεθείτε! Ειδικά εφόσον είναι κορίτσι, είναι πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, να έχεις μια ουσιαστική, δυνατή σχέση μαζί της που να μπαίνει πάνω από θείους, γιαγιάδες, κλπ. Θέλει όμως πολύ πολύ χρόνο μαζί με το παιδί...

[Ειρήνη Χρυσό]

Αγαπητή Ανεμώνη, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση σου και μπράβο σου που δεν επέτρεψες να μπει το τρίτο προσωπο στη σχέση σου με τα παιδιά σου. Εμείς δυστυχώς μένουμε πάνω κάτω...και καταλαβαίνεις.

Όσον αφορά το χρόνο που περνάμε με την εξάχρονη μικρή μου η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν ήμασταν αυτοκολητάκια γιατί από μικρή είχα διαπιστώσει ότι του είχε αυτή την αδυναμία και το πάλεψα πολύ. Η γέννηση όμως του 22 μηνών γιού μου ελάττωσε ως φυσικό επακόλουθο το χρόνο και τις δημιουργικές ασχολίες που είχαμε μαζί. Παρόλαυτα κατά τη διάρκεια των 22 μηνών προσπάθησα και προσπαθώ να ασχολούμαι μαζί της όσο περισσότερο μπορώ πηγαίνοντας τη σε διάφορες δραστηριότητες (ρυθμική κολύμβηση, μουσικοκινητική κλπ) καθώς και στις κούνιες ή για παιχνίδι με άλλα παιδάκια της ηλικίας της (κουβαλώντας μαζί και τον μικρό μου όπου οι συνθήκες το επέτρεπαν) Στο σπίτι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα γιατί ο μικρός έχει αρχίσει να διεκδικεί και φαντάζεσαι τι γίνεται...

Σκέφτομαι ότι ίσως η γέννηση του μικρού έπαιξε ρόλο στο να κάνει την αδυναμία αυτή πιο έντονη(μια που ο θείος της κάνει όλα τα χατίρια) καθώς και το γεγονός ότι φέτος για τέσσερις σχεδόν μήνες ,(λόγω του ότι δεν δούλευε, την έπαιρνε από το σχολείο και πέρναγε πολύ χρόνο μαζί.. Ο μπαμπάς της επίσης δουλεύει πολλές ώρες και λείπει συχνά εκτός Αθηνών.

Δεν είναι η ζήλια που με κάνει και σκέφτομαι έτσι αλλά το γεγονός ότι είναι το λάθος πρότυπο: Στους τρίτους είναι αγενής, κατακρίνει τους πάντες, μιλάει έντονα και υψώνει τον τόνο της φωνής του σε κάθε τι που λέει....

Έχω βραχυκυκλώσει...και νομίζω ότι αυτό λειτουργεί και σε βάρος του μικρού μου....

 

 

 

 

Επειδή έχει κι άντρας μου έναν αδελφό που είναι ακριβώς αυτό που περιγράφεις (ιδιόρυθμος, ανύπαντρος, εξαιρετικά αντιπαθής σε μένα, αλλά πολύ συμπαθής στα περισσότερα ανήψια του), μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι εννοείς, αν και ευτυχώς τα δικά μου παιδιά δεν είχαν ποτέ συμπάθεια στον συγκεκριμένο θείο (ευτυχώς!). Σ' αυτό όμως έπαιξε καθοριστικό ρόλο η δική μου στάση, γιατί δεν τα άφηνα ποτέ μαζί του. Από τη στιγμή που ήδη έχει διαμορφωθεί μία σχέση αγάπης με το παιδί σου, ο μόνος τρόπος που εγώ μπορώ να φανταστώ, να την υποσκάψεις, είναι να την αντικαταστήσεις με τη δική σου σχέση με το παιδί. Αφιέρωσέ του πολύ χρόνο, κάντε πράγματα μαζί, δεθείτε! Ειδικά εφόσον είναι κορίτσι, είναι πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, να έχεις μια ουσιαστική, δυνατή σχέση μαζί της που να μπαίνει πάνω από θείους, γιαγιάδες, κλπ. Θέλει όμως πολύ πολύ χρόνο μαζί με το παιδί...

[Ειρήνη Χρυσό]

Γεια σου MariaIsabele. Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου.

 

Όταν λέω ότι είναι το λάθος πρότυπο δεν υπερβάλλω. Είναι αγενής...φαντάσου ότι δεν λέει ούτε καλημέρα, κακότροπος, βρίζει και μιλάει έντονα για κάθε τι, κατακρίνει τα πάντα και τους πάντες. Όλα αυτά βέβαια σε τρίτους και όχι στο παιδί...αλλιώς θα τον είχα σφάξει..Επίσης όταν η κόρη μου ήταν τιμωρία για ένα ψέμα που μας είχε πει στο να μη δει για μία εβδομάδα την αγαπημένη της εκπομπή...εκείνος όχι μόνο δεν τήρησε την απόφαση μας αυτή και της πρότεινε να δει τηλεόραση χωρίς η ίδια να το ζητήσει γιατί ήξερε ότι ήταν τιμωρία, αλλά της είπε και να μη μου το πει. Ευτυχώς το παιδάκι μου είναι υπεύθυνο και έχοντας καταλάβει το λόγο της τιμωρίας μου το είπε.

Εμένα δεν με συμπαθεί...πως φέρετε κάποιος που δεν έχει τρόπους και κοινωνική παιδεία σε κάποιον που δε συμπαθεί...αυτήν την εικόνα βλέπει η μικρή μου απέναντι σε μένα....Τι να πω...help.

..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

γεια σου! καταρχας να χαιρεσαι τη μικρουλα σου!κοιτα, αν το παιδι εχει αδυναμια στο θειο δεν θα ηταν σωστο να το επιρεασεις με τη δικη σου γνωμη(ακομα και αν ειναι η σωστη) αλλα να προσπαθεις διακριτηκα να ελενχεις τη κατασταση, να γνωριζεις τι κανουν οι δυο τους, για τι πραγματα συζητουν. . .αν την απομακρινεις απο αυτον ισως δεν θα ειναι οτι καλητερο για τη μικρη αφου απο μωρο οπως λες εχει μαθει να ζει με τη παρουσια του. Αλλα γιατι τον αντιπαθεις τοσο?και ποια ειναι τα λαθος προτυπα που δινει στο παιδι?βριζει μπροστα της π.χ.?

[MariaIsabel92]

πο πο. . .οντως υπαρχει θεματακι καλη μου. . .τα παιδια στην ηλικια της μικρης σου μιμουνται συμπεριφορες και ετσι διαμορφωνουν τον χαρακτηρα τους. . .αν η μικρουλα βλεπει το θειο της (που πολυ πιθανο να τον εχει και ως προτυπο)να συμπεριφερεται κατ' αυτο το τροπο ισως και η μικρη να ιοθετησει παρομιες συμπεριφορες. . .εγω σου πρωτινω να του μιλισεις ξεκαθαρα για το τροπο που εσυ εχεις επιλεξει να μεγαλωσεις το παιδι σου και τις αρχες που επιθυμεις να εχει-και πως αν θελει να συνεχισει να περνα χρονο μαζι της οφιλει να αλαξει συμπεριφορα μπροστα στο παιδι.εγω αυτο θα εκανα και ας τσακωνομουν μαζι του.μα επιτρεπεται τωρα να ακουει βρισιες το παιδι και να βλεπει εναν ανθρωπο να συμπεριφερεται με τετοια αγενια?και επιδει βλεπω πως το κοριτσακι σου καταλαβαινει πληρος τι ειναι το σωστο και τι το λαθος, καλο θα ηταν να κανεις και μαζι της μια κουβεντουλα(ειναι σε ηλικια που καταλαβαινει τα παντα πλεον το ξερω και απο τη κορη μου)-αλλα προς θεου δε της κατηγορισεις το θειο της.εγω κατι τετοιο θα εκανα αν ημουν στη θεση σου

[Anthony2012]

Ο παππους μου ηταν ενας ανθρωπος εριστικός,απότομος,δυσκολος στις σχεσεις του με ολους..πλην των εγγονιών του.Εχω κρατησει την αναμνηση του ως οτι καλυτερο απο τα παιδικα μου χρονια.Ευτυχως κανεις ποτέ δεν σκεφτηκε να με απομακρυνει απο αυτον.

[Σοφία s]

Αγαπητή Ανεμώνη, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση σου και μπράβο σου που δεν επέτρεψες να μπει το τρίτο προσωπο στη σχέση σου με τα παιδιά σου. Εμείς δυστυχώς μένουμε πάνω κάτω...και καταλαβαίνεις.

Όσον αφορά το χρόνο που περνάμε με την εξάχρονη μικρή μου η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν ήμασταν αυτοκολητάκια γιατί από μικρή είχα διαπιστώσει ότι του είχε αυτή την αδυναμία και το πάλεψα πολύ. Η γέννηση όμως του 22 μηνών γιού μου ελάττωσε ως φυσικό επακόλουθο το χρόνο και τις δημιουργικές ασχολίες που είχαμε μαζί. Παρόλαυτα κατά τη διάρκεια των 22 μηνών προσπάθησα και προσπαθώ να ασχολούμαι μαζί της όσο περισσότερο μπορώ πηγαίνοντας τη σε διάφορες δραστηριότητες (ρυθμική κολύμβηση, μουσικοκινητική κλπ) καθώς και στις κούνιες ή για παιχνίδι με άλλα παιδάκια της ηλικίας της (κουβαλώντας μαζί και τον μικρό μου όπου οι συνθήκες το επέτρεπαν) Στο σπίτι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα γιατί ο μικρός έχει αρχίσει να διεκδικεί και φαντάζεσαι τι γίνεται...

Σκέφτομαι ότι ίσως η γέννηση του μικρού έπαιξε ρόλο στο να κάνει την αδυναμία αυτή πιο έντονη(μια που ο θείος της κάνει όλα τα χατίρια) καθώς και το γεγονός ότι φέτος για τέσσερις σχεδόν μήνες ,(λόγω του ότι δεν δούλευε, την έπαιρνε από το σχολείο και πέρναγε πολύ χρόνο μαζί.. Ο μπαμπάς της επίσης δουλεύει πολλές ώρες και λείπει συχνά εκτός Αθηνών.

Δεν είναι η ζήλια που με κάνει και σκέφτομαι έτσι αλλά το γεγονός ότι είναι το λάθος πρότυπο: Στους τρίτους είναι αγενής, κατακρίνει τους πάντες, μιλάει έντονα και υψώνει τον τόνο της φωνής του σε κάθε τι που λέει....

Έχω βραχυκυκλώσει...και νομίζω ότι αυτό λειτουργεί και σε βάρος του μικρού μου....

 

Κ πως επιτρεπεις σε εναν τοοοσο περιεργο ανθρωπο να παιρνει το παιδι σου απο το σχολειο κ να περναει τοσο χρονο μαζι της ;

Μηπως αυτο σε βολευε τη δεδομενη στιγμη ;

Δεν θελω να γινω κακια , αλλα οταν δεν θελουμε κατι ή καποιον , απλα δεν το θελουμε ! Οχι οταν μας βολευει ειναι καλος κ οταν βλεπουμε οτι το παιδι δενεται να εχουμε προβλημα .

Εκτος ολων των αλλων πιστευω οτι τα παιδια εχουν διαισθηση . Δε νομιζω οτι εχει αδυναμια στον θειο της μονο κ μονο επειδη της κανει τα χατηρια ! Ισως καταλαβαινει κατι περισσοτερο απο τους μεγαλους !

[Αναιδα]

Καλησπερα

 

Ειρηνη Νομιζω οτι λιγο μπορω να καταλαβω τον προβληματισμο σου, εχοντας σχετικο καπως παραδειγμα στην οικογενεια μου. Οχι με θειους τοσο, αλλα με παππουδες.

Η παρεμβαση τριτων αποσκοπωντας στο ενα παιδι συμβαινει για εμενα αρκετα συχνα και ειναι οτι χειροτερο για την ενοτητα της οικογενεια και την ομαλη αναπτυξη καλων σχεσεων μεταξυ των παιδιων, αλλα και των γονιων..

Υπευθυνοι ειναι οι γονεις που δεν θετουν αυστηρα ορια στους τριτους λογω συγγενειας και ευγενειας.

Σωστα κανεις και ανησυχεις και ειναι πολυ σοβαρο για εμενα εχοντας βιωσει τετοιες καταστασεις που καθορισαν σημαντικα τις σεχεσεις μας και με αδερφια αλλα και με τους γονεις μου.

Η επιρροη απο τριτο προσωπο ιδιοτροπο η ακομα και διαφορετικων πεποιθησεων απο την οικογενεια επηρεαζει αρνητικα το χαρακτηρα του παιδιου και εις βαρος των αλλων μελων της οικογενειας.

 

Πρεπει πολυ διακριτικα να βρεις τροπο να περιορισεις το χρονο μεταξυ τους.

Να μην μαθει κανενας για τη διαθεση σου αυτη.

Αλλα εσυ πρεπει να βαλεις τα ορια. Απο τον αντρα σου μην περιμενεις.

Σιγα σιγα, μην την αφηνεις καθολου μονη της με το θειο της.

Χωρις να αποκοπει απο το θειο, νομιζω οτι εσυ πρεπει να εισαι παντα παρον.

 

Eπισης το οτι ειναι αντιθετο φυλο ειναι ενας λογος επιπλεον να περιορισεις αυτη την προσκοληση. Εγω προσωπικα δεν εμπιστευομαι κανενα γιατι 1/1.000.000 να υπαρχει πιθανοτητα δεν θα ηθελα να συμβει κατι στο παιδι μου. Μπορει να ειμαι υπερβολικη αλλα πολλα κρουσματα παιδικης σεξουαλικης παρενοχλησεις εμφανιζονται μεσα στο οικογενειακο περιβαλλον των παιδιων.

[Ειρήνη Χρυσό]

Αγαπητή φίλη,

Δεν είπα ποτέ ότι ο θειος της δεν την αγαπαει. Άλλωστε οπως πολύ σωστά επισήμανες τα παιδιά λαμβάνουν το ασυνείδητο και έχουν διαίσθηση. Και λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του η επιβεβαίωση αυτή του δίνει χαρά αφού δεν την έχει από πουθενά αλλού.

Όσον αφορά το βόλεμα που αναφέρεις δεν είναι έτσι. Υπήρχαν και άλλες λύσεις όπως να πάει ο παππούς και η γιαγιά όπως και γινόταν. Όμως επειδή δεν είχε δουλειά επέλεξε να πηγαίνει εκείνος για να περνα την ώρα του. Την πήγαινε και στις κούνιες και η μικρή περνούσε τέλια. Τι να κάνω, να τσακωθώ και να βάλω πίσω τη διασκέδαση της μικρής μου: Από τη στιγμή που εγώ δουλεύω και λείπω από το σπίτι και έχω ανάγκη από βοήθεια η θέση μου είναι δύσκολη...

Μέσα από τα μηνύματα που έλαβα ομολογώ ότι βοηθήθηκα αρκετά. Κατάλαβα ότι έχω δώσει μεγάλη αξία στο θέμα αυτό και ότι υπάρχει λύση που τη δουλεύω στο μυαλό μου. Σας ευχαριστώ.

 

 

 

 

 

Κ πως επιτρεπεις σε εναν τοοοσο περιεργο ανθρωπο να παιρνει το παιδι σου απο το σχολειο κ να περναει τοσο χρονο μαζι της ;

Μηπως αυτο σε βολευε τη δεδομενη στιγμη ;

Δεν θελω να γινω κακια , αλλα οταν δεν θελουμε κατι ή καποιον , απλα δεν το θελουμε ! Οχι οταν μας βολευει ειναι καλος κ οταν βλεπουμε οτι το παιδι δενεται να εχουμε προβλημα .

Εκτος ολων των αλλων πιστευω οτι τα παιδια εχουν διαισθηση . Δε νομιζω οτι εχει αδυναμια στον θειο της μονο κ μονο επειδη της κανει τα χατηρια ! Ισως καταλαβαινει κατι περισσοτερο απο τους μεγαλους !

[Ειρήνη Χρυσό]

Λεμονιά μου σε ευχαριστώ πολύ.Βάλσαμο τα λόγια σου....είσαι μέσα στο μυαλό μου...απλως δεν τολμησα να εκφράσω στο site και αυτή μου την ανησυχία. Έχω διακρίνει και από τη μεριά του μια αδυναμία την οποία εξηγώ οτι συμβαίνει επειδή είναι το πρώτο παιδί και επειδή λαμβάνει από αυτό την επιβεβαίωση και την αποδοχή που δεν έχει απο πουθενα αλλού. Σαφώς και μπορεί να είναι κ έτσι αλλα όπως λες ...ποτέ δεν ξέρεις....

Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου...νομίζω ότι όπως και να έχει θα βγω κερδισμένη.Άλλωστε όπως έγραψες και εσυ "Η επιρροη απο τριτο προσωπο ιδιοτροπο η ακομα και διαφορετικων πεποιθησεων απο την οικογενεια επηρεαζει αρνητικα το χαρακτηρα του παιδιου και εις βαρος των αλλων μελων της οικογενειας."

Σε ευχαριστώ πολύ.

 

 

 

 

 

 

Καλησπερα

 

Ειρηνη Νομιζω οτι λιγο μπορω να καταλαβω τον προβληματισμο σου, εχοντας σχετικο καπως παραδειγμα στην οικογενεια μου. Οχι με θειους τοσο, αλλα με παππουδες.

Η παρεμβαση τριτων αποσκοπωντας στο ενα παιδι συμβαινει για εμενα αρκετα συχνα και ειναι οτι χειροτερο για την ενοτητα της οικογενεια και την ομαλη αναπτυξη καλων σχεσεων μεταξυ των παιδιων, αλλα και των γονιων..

Υπευθυνοι ειναι οι γονεις που δεν θετουν αυστηρα ορια στους τριτους λογω συγγενειας και ευγενειας.

Σωστα κανεις και ανησυχεις και ειναι πολυ σοβαρο για εμενα εχοντας βιωσει τετοιες καταστασεις που καθορισαν σημαντικα τις σεχεσεις μας και με αδερφια αλλα και με τους γονεις μου.

Η επιρροη απο τριτο προσωπο ιδιοτροπο η ακομα και διαφορετικων πεποιθησεων απο την οικογενεια επηρεαζει αρνητικα το χαρακτηρα του παιδιου και εις βαρος των αλλων μελων της οικογενειας.

 

Πρεπει πολυ διακριτικα να βρεις τροπο να περιορισεις το χρονο μεταξυ τους.

Να μην μαθει κανενας για τη διαθεση σου αυτη.

Αλλα εσυ πρεπει να βαλεις τα ορια. Απο τον αντρα σου μην περιμενεις.

Σιγα σιγα, μην την αφηνεις καθολου μονη της με το θειο της.

Χωρις να αποκοπει απο το θειο, νομιζω οτι εσυ πρεπει να εισαι παντα παρον.

 

Eπισης το οτι ειναι αντιθετο φυλο ειναι ενας λογος επιπλεον να περιορισεις αυτη την προσκοληση. Εγω προσωπικα δεν εμπιστευομαι κανενα γιατι 1/1.000.000 να υπαρχει πιθανοτητα δεν θα ηθελα να συμβει κατι στο παιδι μου. Μπορει να ειμαι υπερβολικη αλλα πολλα κρουσματα παιδικης σεξουαλικης παρενοχλησεις εμφανιζονται μεσα στο οικογενειακο περιβαλλον των παιδιων.

[anemoni]

Λεμονιά μου σε ευχαριστώ πολύ.Βάλσαμο τα λόγια σου....είσαι μέσα στο μυαλό μου...απλως δεν τολμησα να εκφράσω στο site και αυτή μου την ανησυχία. Έχω διακρίνει και από τη μεριά του μια αδυναμία την οποία εξηγώ οτι συμβαίνει επειδή είναι το πρώτο παιδί και επειδή λαμβάνει από αυτό την επιβεβαίωση και την αποδοχή που δεν έχει απο πουθενα αλλού. Σαφώς και μπορεί να είναι κ έτσι αλλα όπως λες ...ποτέ δεν ξέρεις....

Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου...νομίζω ότι όπως και να έχει θα βγω κερδισμένη.Άλλωστε όπως έγραψες και εσυ "Η επιρροη απο τριτο προσωπο ιδιοτροπο η ακομα και διαφορετικων πεποιθησεων απο την οικογενεια επηρεαζει αρνητικα το χαρακτηρα του παιδιου και εις βαρος των αλλων μελων της οικογενειας."

Σε ευχαριστώ πολύ.

 

Μη νομίζεις ότι είσαι η μόνη που έχει περάσει από αυτούς τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες. ΣΕ διαβεβαιώ, είναι πολύ συχνό φαινόμενο ειδικά στην δική μας, την ελληνική, κοινωνία όπου οι συγγενείς είναι σε γενικές γραμμές κοντά με τα παιδιά μας, κάτι που άλλοτε είναι ευλογία και άλλοτε όχι. Το θέμα είναι να βρίσκουμε ως γονείς τις κατάλληλες μεθόδους κάθε φορά για να αντιμετωπίζουμε τη δυσάρεστη πλευρά αυτής της κατάστασης. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης να περνάει από το μυαλό σου και χίλια δυο άλλα. Δεν είσαι υπερβολική. Ως μητέρα οφείλεις να υποψιάζεσαι, να διαπιστώνεις και να προφυλάσσεις το παιδί σου. Αρκεί να γίνεται βάσει δεδομένων και με ψυχραιμία και διακριτικότητα οπότε να μην έχεις αντιδράσεις που θα σου κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη. Είναι σαφές ότι εφόσον κρίνεις ότι πρόκειται για αρνητικό πρότυπο, πρέπει να μειώσεις το χρόνο που περνάει με το παιδί σου. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι ειδικά εφόσον δουλεύεις. Όμως είναι σημαντικά αυτά τα θέματα, και πολύ καλά κάνεις και σε απασχολεί. Κι εγώ δούλευα όταν είχα μικρά τα παιδιά μου (όπως δουλεύω και τώρα άλλωστε). Έλειπα 10 ώρες την ημέρα από το σπίτι (8ωρο η δουλειά και μία ώρα να πάω, μία ώρα να έρθω). Έδινα όμως τον μισό μισθό μου σε κοπέλα, προκειμένου να αποφύγω τέτοιους συνδυασμούς (να παίρνει ο θείος το παιδί από το σχολείο, κλπ). Και παρότι έλειπα 10 ώρες από το σπίτι, τα παιδιά μου και τα τρία ήταν (και συνεχίζουν) αυτοκόλλητα μαζί μου! Αυτό ακριβώς είναι που με κάνει να πιστεύω ότι υπάρχει τρόπος να επιβάλλουμε τελικά αυτό που κρίνουμε ως σωστό και να κερδίσουμε τέτοιες "μάχες". Ήμουν όμως ξεκάθαρη και κάθετη, όπως λέει κι η Λεμονιά. Δεν τους τα άφησα ποτέ τα παιδιά για να πάω έξω για καφέ, για βόλτα, ούτε σουπερμάρκετ. Κι όταν ήμασταν όλοι μαζί οικογενειακώς, εγώ έτρεχα από πίσω τους και είχα την πλήρη επίβλεψή τους. Φυσικά και ήταν κουραστικό. Όμως ήταν επιλογή μου συνειδητή γιατί ήθελα να ελέγχω την κατάσταση. Σε μένα πέτυχε, δεν ξέρω αν μπορεί να συμβεί σε όλους. Τώρα που τα δύο μου μεγάλα παιδιά είναι αρκετά μεγάλα (17 και 16 χρονών), βλέπω πόσο απεξαρτημένα είναι από αυτά τα αρνητικά πρότυπα του συγγενικού περιβάλλοντος (αντίθετα με άλλα ξαδέλφια τους) και εμένα αυτό με ικανοποεί. Προσοχή, για να μην παρεξηγηθώ: Δεν εννοώ ότι είχα αποκλείσει τα παιδιά μου από τους συγγενείς! Προς Θεού. Αντιθέτως, περνούσαμε και περνάμε πολύ χρόνο μαζί τους. Όμως δεν άφηνα ποτέ να είναι ΜΟΝΑ τους με όσους έκρινα ότι μπορεί να είναι λάθος πρότυπα.

Αυτά από μένα, συγνώμη για την πολυλογία, αλλά ήθελα να είμαι όσο πιο ξεκάθαρη γίνεται, γιατί καταλαβαίνω πόσες σκέψεις και αμφιβολίες μπορεί να φέρει αυτό το θέμα. Εύχομαι να πάρεις την καλύτερη απόφαση!

[Ειρήνη Χρυσό]

Μη νομίζεις ότι είσαι η μόνη που έχει περάσει από αυτούς τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες. ΣΕ διαβεβαιώ, είναι πολύ συχνό φαινόμενο ειδικά στην δική μας, την ελληνική, κοινωνία όπου οι συγγενείς είναι σε γενικές γραμμές κοντά με τα παιδιά μας, κάτι που άλλοτε είναι ευλογία και άλλοτε όχι. Το θέμα είναι να βρίσκουμε ως γονείς τις κατάλληλες μεθόδους κάθε φορά για να αντιμετωπίζουμε τη δυσάρεστη πλευρά αυτής της κατάστασης. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης να περνάει από το μυαλό σου και χίλια δυο άλλα. Δεν είσαι υπερβολική. Ως μητέρα οφείλεις να υποψιάζεσαι, να διαπιστώνεις και να προφυλάσσεις το παιδί σου. Αρκεί να γίνεται βάσει δεδομένων και με ψυχραιμία και διακριτικότητα οπότε να μην έχεις αντιδράσεις που θα σου κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη. Είναι σαφές ότι εφόσον κρίνεις ότι πρόκειται για αρνητικό πρότυπο, πρέπει να μειώσεις το χρόνο που περνάει με το παιδί σου. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι ειδικά εφόσον δουλεύεις. Όμως είναι σημαντικά αυτά τα θέματα, και πολύ καλά κάνεις και σε απασχολεί. Κι εγώ δούλευα όταν είχα μικρά τα παιδιά μου (όπως δουλεύω και τώρα άλλωστε). Έλειπα 10 ώρες την ημέρα από το σπίτι (8ωρο η δουλειά και μία ώρα να πάω, μία ώρα να έρθω). Έδινα όμως τον μισό μισθό μου σε κοπέλα, προκειμένου να αποφύγω τέτοιους συνδυασμούς (να παίρνει ο θείος το παιδί από το σχολείο, κλπ). Και παρότι έλειπα 10 ώρες από το σπίτι, τα παιδιά μου και τα τρία ήταν (και συνεχίζουν) αυτοκόλλητα μαζί μου! Αυτό ακριβώς είναι που με κάνει να πιστεύω ότι υπάρχει τρόπος να επιβάλλουμε τελικά αυτό που κρίνουμε ως σωστό και να κερδίσουμε τέτοιες "μάχες". Ήμουν όμως ξεκάθαρη και κάθετη, όπως λέει κι η Λεμονιά. Δεν τους τα άφησα ποτέ τα παιδιά για να πάω έξω για καφέ, για βόλτα, ούτε σουπερμάρκετ. Κι όταν ήμασταν όλοι μαζί οικογενειακώς, εγώ έτρεχα από πίσω τους και είχα την πλήρη επίβλεψή τους. Φυσικά και ήταν κουραστικό. Όμως ήταν επιλογή μου συνειδητή γιατί ήθελα να ελέγχω την κατάσταση. Σε μένα πέτυχε, δεν ξέρω αν μπορεί να συμβεί σε όλους. Τώρα που τα δύο μου μεγάλα παιδιά είναι αρκετά μεγάλα (17 και 16 χρονών), βλέπω πόσο απεξαρτημένα είναι από αυτά τα αρνητικά πρότυπα του συγγενικού περιβάλλοντος (αντίθετα με άλλα ξαδέλφια τους) και εμένα αυτό με ικανοποεί. Προσοχή, για να μην παρεξηγηθώ: Δεν εννοώ ότι είχα αποκλείσει τα παιδιά μου από τους συγγενείς! Προς Θεού. Αντιθέτως, περνούσαμε και περνάμε πολύ χρόνο μαζί τους. Όμως δεν άφηνα ποτέ να είναι ΜΟΝΑ τους με όσους έκρινα ότι μπορεί να είναι λάθος πρότυπα.

Αυτά από μένα, συγνώμη για την πολυλογία, αλλά ήθελα να είμαι όσο πιο ξεκάθαρη γίνεται, γιατί καταλαβαίνω πόσες σκέψεις και αμφιβολίες μπορεί να φέρει αυτό το θέμα. Εύχομαι να πάρεις την καλύτερη απόφαση!

Ανεμώνη μου, τα περισσότερα από όσα αναφέρεις όταν είμαι σπίτι τα κάνω. Γυρίζοντας από τη δουλεία τα πάω κουνιες, τα περνω μαζί μου στα ψώνια, και σε κάθε εξωτερική δουλειά, πέρνω τον μικρό στις δραστηριότητες της μεγάλης και προτιμώ να κάνω τις δουλειές του σπιτιού μόλις κοιμηθούν για να μην τα έχω να περιφέρονται στο σπίτι και να βαριούνται. Όταν είμαι σπίτι, λόγω του ότι δεν με συμπαθεί, δεν έρχετε. Έρχετε μόνο όταν είναι ο άντρας μου αλλα εκεί μπορώ να πρέμβω σε κάθε του πρόταση για να πάει κάπου με τη μικρή. Το θέμα είναι ότι όταν λείπω που τότε κάνει ότι θέλει γιατί ούτε οι γονείς του αλλά ούτε και η μητέρα μου μπορούν να του απαγορευσουν να πάει κάπου με τα παιδιά. Το μόνο που έκανα, όταν ένα απόγευμα πριν καν γυρίσω από τη δουλειά είχε πάρει την κόρη μου και την είχε πάει στις κούνιες, είπα στην μικρή μου ότι επειδή δουλεύω και μου λείπει και αυτή αλλα και ο αδερφος της πάρα πολύ θέλω να με περιμένουν και να πηγαίνουμε μαζί στις κούνιες και το παιδάκι μου συμφώνησε και την επόμενη φορά του το είπε και δεν ακολούθησε.

Φαντάσου ότι φέτος μετά το κλείσιμο των σχολείων έγραψα τη μικρή μου σε καλοκαιρινό σχολείο (camp) και για να μη βαριέται αλλα και για να μην έχω τέτοια θέματα. Για να μην συνεχιστούν αυτές τις παρεμβολές και στον μικρό μου, τον έγραψα φέτος, παρόλο που είναι μόλις 23 μηνών, σε βρεφικό σταθμό. Ελπίζω πως φέτος που η κορούλα μου θα πάει στην πρώτη τάξη του Δημοτικού και θα έχουμε διάβασμα και δραστηριότητες να περιοριστεί αυτή η αδυναμία και να γνωρίσει υγειή προτυπα στο σχολείο της. Τι να πω...θα το παλέψω οσο πιο διακριτικά μπορώ.

[Ειρήνη Χρυσό]

Σε ευχαριστω για τον χρόνο σου MariaIsabele.

 

Το να του μλήσω δεν υπάρχει γιατι ότι και να πω, επειδή δεν με συμπαθεί, μου πάει κόντρα. Προσπαθω να μιλήσω στη μικρή μου διακριτικά κ χωρίς να την κατευθύνω λάθος (δύσκολο αρκετά αν σκεφτείς τη μίξη των συναισθημάτων μου) λέγοντας της ότι επειδή λείπω πολλές ώρες στη δουλειά και μου λείπουν πολύ τα παιδακια μου όταν είμαι εγώ σπίτι θέλω να είμαστε αυτοκολητάκια και να κάνουμε τα πάντα μαζί. Με τη δική σας βοήθεια μέσα από τα μηνυματα που μου στέλνετε ξεμπλοκάρω σιγά σιγά.

Σας ευχαριστώ.

 

 

πο πο. . .οντως υπαρχει θεματακι καλη μου. . .τα παιδια στην ηλικια της μικρης σου μιμουνται συμπεριφορες και ετσι διαμορφωνουν τον χαρακτηρα τους. . .αν η μικρουλα βλεπει το θειο της (που πολυ πιθανο να τον εχει και ως προτυπο)να συμπεριφερεται κατ' αυτο το τροπο ισως και η μικρη να ιοθετησει παρομιες συμπεριφορες. . .εγω σου πρωτινω να του μιλισεις ξεκαθαρα για το τροπο που εσυ εχεις επιλεξει να μεγαλωσεις το παιδι σου και τις αρχες που επιθυμεις να εχει-και πως αν θελει να συνεχισει να περνα χρονο μαζι της οφιλει να αλαξει συμπεριφορα μπροστα στο παιδι.εγω αυτο θα εκανα και ας τσακωνομουν μαζι του.μα επιτρεπεται τωρα να ακουει βρισιες το παιδι και να βλεπει εναν ανθρωπο να συμπεριφερεται με τετοια αγενια?και επιδει βλεπω πως το κοριτσακι σου καταλαβαινει πληρος τι ειναι το σωστο και τι το λαθος, καλο θα ηταν να κανεις και μαζι της μια κουβεντουλα(ειναι σε ηλικια που καταλαβαινει τα παντα πλεον το ξερω και απο τη κορη μου)-αλλα προς θεου δε της κατηγορισεις το θειο της.εγω κατι τετοιο θα εκανα αν ημουν στη θεση σου

[anemoni]

Οι αποφάσεις σου και ο τρόπος που χειρίζεσαι το θέμα, μου φαίνονται πολύ ισορροπημένοι και συγκροτημένοι. Κι εγώ στη θέση σου κάπως έτσι θα λειτουργούσα. Εύχομαι να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα!

[Ειρήνη Χρυσό]

Σε ευχαριστώ πολυ για το χρόνο και τις πολύτιμες συμβουλές σου. Να χαίρεσαι τα παιδιά σου. Να είναι υγειή και καλότυχα στη δύσκολη αυτή εποχή που διανύουμε.

 

Οι αποφάσεις σου και ο τρόπος που χειρίζεσαι το θέμα, μου φαίνονται πολύ ισορροπημένοι και συγκροτημένοι. Κι εγώ στη θέση σου κάπως έτσι θα λειτουργούσα. Εύχομαι να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα!

[anemoni]

Σε ευχαριστώ πολυ για το χρόνο και τις πολύτιμες συμβουλές σου. Να χαίρεσαι τα παιδιά σου. Να είναι υγειή και καλότυχα στη δύσκολη αυτή εποχή που διανύουμε.

 

Σ' ευχαριστώ πολύ. Να είσαι καλά! Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να βρίσκουμε ανθρώπους που καταλαβαίνουν τον τρόπο σκέψης μας και να ανταλλάσουμε εμπειρίες και απόψεις. Αυτή άλλωστε είναι και η συμβολή του Φόρουμ.

[I am blue]

Καλησπέρα Ειρήνη,

 

Διαβάζοντας το θέμα σου μου χτυπήσανε πολλά καμπανάκια από δικές μου παρόμοιες εμπειρίες.

 

Εχεις σκεφτεί ποτέ γιατί ο θείος να είναι τόσο καλός με την μικρή και τόσο κακός με όλους τους άλλους; Μήπως εκείνος είχε πολύ κακή παιδική ηλικία και προσπαθεί να "αποκαταστήσει" τα πράγματα κάνοντας όλα τα χατήρια στην μικρή σου; Ποιοι είναι οι 3 πιο πιθανοί λόγοι που ο θείος δείχνει αυτή την συμπεριφορά; Δεν θέλω να τον δικαιολογήσω, αλλά προκειμένου να καταλάβουμε και να αιτιολογήσουμε μία συμπεριφορά, καλό θα ήταν να προσεγγίσουμε τους λόγους από τους οποίους πηγάζει. Από εκεί και μετά θα αρχίσεις να ξετυλάς το κουβάρι...

 

Η άποψη του άντρα σου για τον θείο ποιά είναι; Η άποψη της μικρής σου για την -απρεπή- συμπεριφορά του θείου;

 

Το θέμα δεν είναι να είστε αυτοκολλητάκια με την μικρή σου, αλλά να την εκπαιδεύσεις και να την μάθεις να αναγνωρίζει το κακό, το περίεργο και φυσικά να χτίσεται μία σχέση τέτοια ώστε να μαθαίνεις τα πάντα για παν ενδεχόμενο.

 

Τώρα είναι ο θείος, μεθαύριο μπορεί να είναι μία κακή φιλενάδα ή ένας κακός boyfriend. Το θέμα είναι να οχυρώσεις το παιδί σου, να του "μεταγγίσεις" αξίες και ηθική και να το πονηρέψεις έτσι ώστε να καταλαβαίνει και να αντιλαμβάνεται τα πάντα;

[alcyon]

Το παιδί πώς είναι;

Αλλάζει χαρακτήρα όταν έρχεται σε επαφή με το θείο; Μιμείται συνήθειές του; Βλέπεις να επηρεάζεται στην καθημερινότητά του;

 

Είναι χαρούμενο;

Είναι ευδιάθετο;

Είναι ανήσυχο;

Φαίνεται φοβισμένο;

Γίνεται ατίθασο;

 

Το παιδί και η συμπεριφορά του θα σου καθορίσει τι θα κάνεις κι αν πρέπει να ανησυχείς.

 

Αν δεν σου αλλάζει κάτι στο χαρακτήρα του παιδιού και δεν έχει επιπτώσεις στη δική σου καθημερινότητα, μάλλον δεν έχεις λόγω να ανησυχείς. Τα παιδιά προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα με το ποιος είναι απέναντί τους.

 

 

Στα παιδιά υπάρχουν διαφόρων ειδών κανόνες. Οι απαράβατοι (θέματα ασφάλειας και υγείας), οι μικροί (π.χ. θα φας σοκολάτα το απόγευμα και όχι το μεσημέρι στο φαγητό), και οι διαπραγματεύσιμοι (π.χ. πότε θες να τρώμε όσπρια Τρίτη ή Τετάρτη; -όσπρια τρώμε, διαπραγματευόμαστε τη μέρα). Φυσικά στην πρώτη κατηγορία πρέπει να είναι λίγοι και σαφείς.

 

Αν δε σου πειράζει το πρώτο είδος κανόνων τότε δε νομίζω πως υπάρχει θέμα. Αν πάλι από το δεύτερο είδος σου πειράζει πολλούς και επηρεάζει το παιδί σε μεγάλο βαθμό, οπότε σου "κουβαλά" εκείνο τις συμπεριφορές στο σπίτι... μάλλον πρέπει να περιορίσεις τις επαφές -όχι όμως αποκλεισμό. Για το τρίτο είδος... δεν αγχωνόμαστε., έχει να κάνει με τον ποιο έχει απέναντί του, δε θα πρέπει να σε ανησυχεί καθόλου.

 

Κάπως έτσι θα το έβλεπα εγώ...