κοριτσια παλι την βοηθεια σας!!!

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

1) Τι κανουμε οταν λενε ψεματα ? Ο Γιαννης τωρα τελευταια μου λεει ψεματακια κανει κατι του λεω ποιος τοεκανε μου λεει η Χριστινα με τα πολλα παραδεχεται τελικα οτι τοεκανε αυτος τι μπορω να του πω για να καταλαβει οτι ειναι κακο αυτο?

2) Οταν κανει κατι η αδερφη του θα το κανει και αυτος τον ρωταω γιατι το εκανες αυτο? το εκανε και η Χριστινα η ο Μ ιχαλης τι κανουμε τοτε τι του λεμε ?

αχ τελικα ειναι πολυ δυσκολο να μεγαλωνεις παιδια χωρις την βοηθεια ειδικων

[kiknaki]

Ζαχαρένια γεια σου,

 

Ναι δεν είναι εύκολο να μεγαλώσεις ένα παιδί και κυρίως όταν σου παρουσιάζει συνεχώς αλλαγές στη συμπεριφορά, αντίδραση, πρόγραμμα κτλ.

Και εκεί που λες οτι τώρα τα έχω βάλει όλα σε μια τάξη και ξέρω πως να το αντιμετωπίσω ξαφνικά σου βγάζει κάτι καινούριο και λες "τώρα τι κάνω?"

Τα παιδιά μας είναι συνομίληκα οπότε μπορώ να σε καταλάβω αφού και η δικιά μου κόρη συχνά πυκνά μου βγάζει και κάτι καινούριο.

Η δική μου αντιμετώπιση έχει ως εξής:

Προσπαθώ πάντα να της εξηγήσω μια κατάσταση με απλά και κατανοητά λόγια στηριγμένα πάντα στην πραγματικότητα και όχι λόγια του τύπου αν λες ψέματα θα έρθει ο κακός λύκος(ναι το έχω ακούσει κι αυτό να το λένε σε παιδάκι).Επειδή κι εμείς είχαμε έρθει στο σημείο να λέμε ψέματα και μάλιστα αρκετά της εξήγησα οτι αυτό που κάνει είναι λάθος και αυτό γιατί

α)ούτε η μαμά ούτε ο μπαμπάς λένε ψέματα και την έβαζα να σκεφτεί πόσο άσχημα θα ένιωθε αν της έλεγα εγώ ψεματα.

β)αν κάνει κάποια ζημιά και μου λέει την αλήθεια οτι το έκανε η ίδια (γιατί κατά καιρούς μου έλεγε το έκανε ο ξάδερφος της, η φίλη της χωρίς φυσικά να είναι παρόντα τα παιδιά αυτά) της έλεγα οτι πρέπει γενικά να είναι πιο προσεκτική αλλά επειδή είπε την αλήθεια την είπα και μπράβο άλλωστε αυτό ήθελα να της περάσω οτι η ειλικρίνεια επιβραβεύεται και εκτιμάται πάντα.

γ)Όταν μου έλεγε συνέχεια ψέματα π.χ οτι πονάει οτι κάτι την ενοχλεί και φυσικά μετά γελούσε λέγοντας με "σε κοροϊδεψα σε κοροϊδεψα" το θεωρούσε δηλαδή κατόρθωμα αυτό της εξήγησα οτι κάποια στιγμή θα με χρειάζεται στα αλήθεια και η μαμά πολύ απλά δεν θα την πιστεύει.

Για όλα τα παραπάνω της διηγόμουν τα βράδια παραμύθια(ακόμη και ιστοριούλες αυτοσχέδιες) με παιδάκια που έλεγαν ψέματα για να γίνουν πιο ευχάριστα στην ακοή και να μην παίρνει τη συζήτηση που κάνουμε ως παρατήρηση.

Έτσι σιγα σιγα σταμάτησε να λέει ψέματα και εισπράττει από μένα και από τον σύζυγο πάντα την επιβράβευση.

Τώρα όσον αφορά το δεύτερο που σε απασχολεί δε μας έχει τύχει κάτι τέτοιο.Αυτό όμως που θα έκανα σε ανάλογη περίπτωση είναι να δώσω στο παιδί μου να καταλάβει τον διαχωρισμό στις ηλικίες.

Επειδή δεν κατάλαβα όμως καλά κάνει πράγματα που κάνουν μικρότερα παιδάκια ή μεγαλύτερα?Πράγματα που θέτουν σε κίνδυνο τη σωματκή του ακεραιότητα ή απλά γυρίζει πίσω π.χπιπίλα κτλ?

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

Σ ευχαριστω για την απαντηση σου κοπελα μου! Και εγω του μιλαω του λεω οτι δεν ειναι καλο να λεμε ψεματα ουτε εγω δεν λεω , του εχω πει τοπαραμυθι με τον βοσκο τα παντα αλλα το εχει βρει σαν παιχνιδι.

Οσο για το αλλα θεμα να σου δωσω ενα παραδειγμα πεταει κατι η μικρη κατω θα το κανει και αυτος , κανει μια αταξια θα την κανει και αυτος , θα κανει κατι ο ξαδερφος του θα το κανει και αυτος Τι να του πω πανω σε αυτο δεν ξερω

[kiknaki]

Mήπως τελικά πίσω από όλα αυτά θέλει απλά να τραβήξει την προσοχή σου? Μήπως απλά ζηλεύει και με τις διάφορες αταξίες του την εκδηλώνει?

Κάθε παιδί ζηλεύει τα μικρότερα αδερφάκια του άλλο πολύ άλλο λίγο απλά το καθένα έχει το δικό του τρόπο εκδήλωσης.

Δεν ξέρω τι να σου πω...σου είπα και στο πιο πάνω πόστ οτι δεν έχουμε αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο( ακόμη ) αλλά πιστεύω οτι οτιδήποτε κι αν κάνουν είναι απλά φάσεις που περνάνε και δεν πρέπει να σε στεναχωρούν.

Τα παιδιά μιμούνται πολλές φορές άλλα παιδιά αυτή είναι η γνώμη μου.

Δεν είμαι παιδοψυχολόγος είμαι απλά μια μητέρα που μέσα από την καθημερινότητα μαθαίνει το παιδί της που μέρα με την μέρα ανακαλύπτει καινούριες πτυχές του εαυτού του καινούρια στοιχεία του χαρακτηρά του.

Αυτό που πιστεύω οτι χρειάζεται είναι υπομονή και αγάπη και σιγά σιγά όλα θα περάσουν.

[Athena]

Και εγω ειχα αγχωθει οταν μου ειχε πει πρωτη φορα καποιο ψεμα η Μελινα.Στην ηλικια ομως αυτη των 4-5 χρονων δεν εχουν συνειδηση του ψεματος μωρε...το χρησιμοποιουν γιατι γνωριζουν οτι μπορει να εκαναν μια αταξια και φοβουντε οτι ισως τιμωρηθουν,για να δουν τις αντιδρασεις μας κλπ...μην εισαι αυστηρη και μην το ψαχνεις παραπερα,δες μονο μηπως χρειαζεται περισσοτερο ενδιαφερον λογω του μικρου;

[Sam]

Ζαχαρένια το μόνο που μπορώ να κάνω για να σε βοηθήσω είναι να σε φορτώσω λίγο διάβασμα

 

http://www.psyche.gr/psyidiaiterotites.htm

 

http://clubs.pathfinder.gr/EYTYXISMENAPAIDIA/327454

 

http://www.vita.gr/html/ent/893/ent.6893.asp

 

 

To συγκεκριμένο βιβλίο προτείνετε στην αρχική ενότητα του φόρουμ στην ψυχολογία.

 

Τα ψέματα των παιδιών" απο τη σειρά "Βιβλιοθήκη για γονείς" της Νέσια Λανιάντο και του Τσιανφίλιππο Πιέτρα, Εκδόσεις Καστανιώτη

[Μαρια Στυλιανακη]

AYTO EINAI ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ βΙΒΛΙΟ!!!!

σας λέω φανταστικό.

 

ολοι θα έπρεπε να το γνωρίζουμε!

 

είναι και αυτό ένα πολύ σημαντικό θέμα, θα έλεγα κρίσιμο.

 

δείχνει πως επικοινωνούν μαζί μας τα παιδιά και είναι μία μεγάλη πρόκληση, αλλά και συνάμα και ωραία πρόκληση.

 

το κλειδί, είναι να δείξουμε ότι θέλουμε να δέιξουμε με πολύ ευγενικό τρόπο και όχι τιμωρίες, αλλά όμως και την απαραίτητη σοβαρότητα.

 

το ψέμμα είναι κάτι που και τους ίδιους μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα.

 

αυτό που λέει το βιβλίο είναι το ότι πρέπει να αναρωτηθούμε ότι πόσες φορές έχουμε πεί ψέμματα στα παιδιά απο μικρά

έτσι ώστε μετά,

κάποια στιγμή πλέον καταλαβαίνουν αυτά τα ψεμματάκια των γονέων τα αθώα,

ο γονιός όμως ακόμα δεν έχει καταλάβει οτι το παιδί πλέον ξεχωρίζει αυτά τα ψεμματάκια και βλέπει ότι και το ίδιο είναι "έξυπνο" ωστε να κάνει το ίδιο.

 

έτυχε πρόσφατα και ένα παιδί μου είπε ψέμματα κατάμουτρα, και δεν το πίστευα που το είπε τόσο πιστευτά.

 

απλώς του είπα, ξέρεις τι? για αυτό και αυτό το λόγο, νομίζω ότι αυτό που μου λές, δεν είναι έτσι. στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. δεν μου αρέσει καθόλου να μου λένε ψέμματα,

 

το είπα με αρκετά σοβαρό μεγαλίστικο ύφος και φωνή σοβαρή, σε παιδί 6 ετών.

 

Εκείνο το παιδάκι ήθελε να αποφύγει κάτι, για αυτό είπε το ψέμμα αυτό. το είπε όμως με πολύ πειστικό τρόπο όχι απλώς ένα ναι ή ένα όχι, δημιούργησε ολόκληρη ιστορία.

οπότε το έκανα λίγο θέμα.

Κατάλαβε οτι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό, δεν του άρεσε βέβαια που χρειάστηκε τελικα να κανει αυτό που δεν ήθελε.

 

Σε αυτές τις ηλικίες πάντως,

 

είναι κάτι πολύ συχνό, και θα ήταν περίεργο αν τα παιδιά δεν το δοκίμαζαν για να αποφύγουν κατι που δεν θέλουν να κάνουν.

Το μυαλό τους αναζητά λύσεις στα διάφορα προβλήματά τους, και μια είναι και το ψέμμα.

 

Δεν είναι θέμα για να γίνει συναγερμός στο σπίτι,

ΟΜΩΣ,

είναι κάτι το οποίο πρέπει να μεταχειριστεί απο τους γονείς,

σαν ένα θέμα επικοινωνίας κ συμπεριφοράς πιο μακρόχρονο.

 

ειναι καλό να μην αφήνουν δηλαδή τα παιδιά να κερδίζουν απο τα ψέμματα τους, γιατί θα χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο και αργότερα.

 

μόνο εάν υπάρχει δηλαδή αντιμετώπιση, ειλικρινής, χωρίς τιμωρίες, αλλά απλώς με την πραγματική επίπτωση.

 

θα μάθει και το παιδί, ότι

 

χμ.. μάλλον δεν εχει νόημα να λέω ψέμματα,

ούτε για μένα

ούτε και για τους άλλους.

 

για μένα επειδή τελικά κάποιος θα δεί ότι είπα ψέμματα, και μετά θα πρέπει να πω και άλλα ψέμματα, θα μπερδευτώ, θα καταλάβουν ότι είπα ψέμματα, και θα είναι χειρότερα απο ότι αν απλώς έκανα αυτό που ήταν να κάνω.

 

για τους άλλους, επειδή στεναχωριούνται πολύ και επειδή είναι σαν να τους κοροιδεύεις. είναι σαν να μην τους παίρνεις στα σοβαρά.

 

το ψέμμα είναι ένας αθώος τρόπος για να ξεφύγει ένα παιδί απο κάτι που δεν του αρέσει,

αλλά όταν μεγαλώνοντας το χρησιμοποιεί διαρκώς, δεν οδηγεί σε κάτι καλό, επουδενί.

 

ούτε στις φιλικές σχέσεις, ούτε και το πως αντιμετωπίζει τις υπευθυνότητές του.

 

αν προβληματίζεσαι θα σου έλεγα να το πάρεις το βιβλίο, είναι τόσο μα τόσο αληθινό, και ενδιαφέρον, διαβάζεται εύκολα, έχει απλή γλώσσα.

 

το καλύτερο πάντως είναι αυτό, ειλικρινής αντιμετώπιση απο την πλευρά σου.

μην απελπίζεσαι, τα περισσότερα παιδιά θα πουν κάποια ψεμματάκια,

ο ρόλος του γονέα είναι να δείξει τότε τι είναι το σωστό και πρέπον, με ήπιο και κατανοητό τρόπο. Μπορεί να ξανασυμβεί, τότε απλώς το ξανασυζητάτε.

 

για την μίμηση, και αυτό πολύ συχνό και εντελώς λογικό....

δεν νομίζω ότι είναι πολλά που μπορείς να κάνεις...

δηλαδή,

μπορείς να πεις στο μεγάλο σου, ότι,

ξέρεις εσύ που είσαι πιο μεγάλος, ξέρεις ήδη να γράφεις , μπορουμε να πηγαινουμε εκεί και να κάνουμε το τάδε πράγμα ( μεγαλίστικα πράγματα)

το αδερφάκι σου, είναι μικρότερο και κάνει άλλα πράγματα , δεν ξέρει να κάνει όλα όσα ξέρεις εσύ, ακόμα.. για αυτό κάνει αταξίες. Και εσύ όταν ήσουν μικρούλης έκανες πολλές πολλές αταξιούλες!

τώρα όμως μεγάλωσες και δεν κάνεις πια τόσες πολλές! Είσαι ο μεγάλος του αδερφός! (αγκαλιά!!!φιλιάαα) και η Χριστίνα χρειάζεται την βοήθειά σου,...

θέλεις, να της δείχνεις όταν κανει μια αταξία τι άλλο μπορεί να κανει καλύτερα?

και δεν ξέρω ... χμ (χαμόγελο) αν την βοηθάς , νομίζω ότι θα σου αξίζει ένα μεγάλο....../? (βρες κάτι για επιβράβευση) (αυτοκόλλητο αυτοκινητάκι,

 

αυτό θα επιχειρούσα εγω..

[bebebo]

ο γιος μου ειναι 3 χρονων.οταν εκανε κατι τον ρωτουσα ποιος το εκανε αι μου ελεγε εγω ποτε δεν τον μαλωσα αλλα του εξηγουσα οτι δεν κανει.οποτε χανουμε κατι τον ρωταμε που ειναι και παντα του λεμε ευχαριστω.

δεν τον αφησαμε ποτε να καταλαβει οτι αν κανει κατι λαθος πρεπει να το καλυψει με ψεμμα για να μην τιμωρηθει, παντα τον ευχαριστουμε που λεει την αληθεια.Θα μου πειτε ειναι μικρος ακομα,αλλα πιστευω οτι του εχουμε δειξει οτι τον πιστευουμε και του εχουμε εμπιστοσυνη και κατα καποιο τροπο ειμαστε μαζι του αρκει να μας λεει την αληθεια

[Μαρια Στυλιανακη]

α επίσης, αν θυμάμαι καλά το βιβλίο λέει και επίσης ότι

 

ο φόβος,

απο τιμωρία, όταν δηλαδή η τιμωρία γίνεται με φωνές, ή και με σωματική τιμωρία έστω και μικρή, όπου το παιδί κάπως φοβάται, έστω και λίγο,

 

οδηγούν στο ψέμμα. (έτσι επιτυγχάνεται η αποφυγή της επίπτωσης/τιμωρίας η οποία προκαλεί φόβο)

[GEORGIA.CY]

Εγώ πάλι δεν διάβασα κάτι για το θέμα αυτό αλλά από ένστικτο μου ήρθε να τους πω ότι αυτό (προσπαθώ να μη χρησιμοποιώ τη λέξη ψέμα) το κάνουν όσοι δεν έχουν θάρρος και είναι αδύναμοι.

 

Τα δυνατά παιδιά λένε πάντα την αλήθεια και είναι αρκετά θαρραλέα για υποστούν και τη συνέπεια.

 

Μέχρι στιγμής πιάνει!!