Δεν είχα σκοπό να τον στείλω παιδικό αλλά μου φαίνεται πως θα αναγκαστώ

[Babydust]

Είχα αποφασίσει να μη στείλω το παιδί μου στον παιδικό σταθμό (αλλά να πάει κατευθείαν στο νηπιαγωγείο) για τους εξής λόγους.

1) Έβλεπα φίλες να στέλνουνε τα παιδιά τους και πολλές αναγκάστηκαν να τα σταματήσουν επειδή ήταν συνέχεια άρρωστα (ξέρετε τώρα ιώσεις κτλ.)

2) Επειδή έχω ζήσει και εργαστεί στο εξωτερικό ξέρω πως εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πχ στα παιδάκια κάτω των 3 ετών έχουν μια κοπέλα ανα 3 παιδάκια ενώ εδώ στην Ελλάδα (ανάλογα με τον παιδικό βέβαια) μπορεί να έχουν 1 κοπέλα ανα 10 παιδάκια ή και ανα 20 παιδάκια. Έχω ακούσει ακόμη και για 1 κοπέλα ανα 30 παιδάκια (ειλικρινά αγχώνομαι με κάτι τέτοια!)

3) Ξέρω πως ένα σωρό παιδικοί σταθμοί δεν έχουν καν επίσημη άδεια λειτουργίας...

 

Είχα πάρει λοιπόν την αποφασή μου αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Ώρες ώρες νιώθω πως κουράζομαι υπερβολικά. Νιώθω τύψεις που το γράφω αλλά πραγματικά σκέφτομαι θα'ταν ωραίο να 'ησυχάσει' το σπίτι για λίγες ώρες κάθε μέρα και να κάνω με την ησυχία μου τη δουλειά μου και τις δουλειές μου...

 

Εσείς αντιμετωπίσατε παρόμοιο δίλημμα και τελικά τι κάνατε? Και πως νιώθετε?

 

Εγώ πχ νιώθω πως πρέπει να τον στείλω για το δικό μου sanity αλλά είναι αντίθετο με τα 'πιστεύω' μου.

[travellingmum]

αν αισθανεσαι οτι δεν αντεχεις αλλο και θελεις να τον στειλεις και εχεις αναγκη αυτες τις λιγες ωρες, τοτε αν δεν τον στειλεις μη νομιζεις οτι θα κανεις κατι επικοδομητικο μαζι του στο σπιτι, το πιο πιθανο ειναι να κουραζεσαι και να εκνευριζεσαι. Το παιδακι ειναι σε πολυ καλη ηλικια για ενα σχολικο περιβαλλον, και εχει αναγκη την επαφη με συνομηλικους οπως και το μοιρασμα, το προγραμμα, την υπακοη (οχι οτι δε μπορει ο γονιος στο σπιτι να τα διαδαξει αυτα, αλλα ειναι διαφορετικο το μηνυμα προερχεται απο σχολικο περιβαλλον).

 

Τις αδειες μπορεις να τις ελεγξεις. Οσο για τις ιωσεις εξαρταται απο το παιδι. Η κορη μου κοντευει τα 6 και το μονο που εχει περασει ειναι συναχι δυο φορες. Ο γιος μου καθε χρονο αρρωσταινει μια φορα με λιγο συναχακι και βηχα, καμμια φορα πυρετο, για τρεις τεσσερις μερες. Δεν μπορεις να ξερεις οτι θα αρρωσταινει οπωσδηποτε το παιδι σου επειδη ετυχε στις φιλες σου.

Εχεις δικιο οτι οι νομοι ειναι αρκετα χαλαροι στην Ελλαδα οσον αφορα τον αριθμο των παιδιων ανα ατομο και δυστυχως καποιες φορες δεν τηρουνται ουτε αυτοι. Δεν ξερω τι να σε συμβουλεψω, αυτο κανει πολυ δυσκολη τη δουλεια του προσωπικου των σταθμων, αλλα προσαρμοζουν τις δραστηριοτητες αναλογα με τις δυνατοτητες τους. Το τελευταιο που θελουν ειναι να κινδυνεψει καποιο παιδακι.

[Babydust]

αν αισθανεσαι οτι δεν αντεχεις αλλο και θελεις να τον στειλεις και εχεις αναγκη αυτες τις λιγες ωρες, τοτε αν δεν τον στειλεις μη νομιζεις οτι θα κανεις κατι επικοδομητικο μαζι του στο σπιτι, το πιο πιθανο ειναι να κουραζεσαι και να εκνευριζεσαι. Το παιδακι ειναι σε πολυ καλη ηλικια για ενα σχολικο περιβαλλον, και εχει αναγκη την επαφη με συνομηλικους οπως και το μοιρασμα, το προγραμμα, την υπακοη (οχι οτι δε μπορει ο γονιος στο σπιτι να τα διαδαξει αυτα, αλλα ειναι διαφορετικο το μηνυμα προερχεται απο σχολικο περιβαλλον).

 

Τις αδειες μπορεις να τις ελεγξεις. Οσο για τις ιωσεις εξαρταται απο το παιδι. Η κορη μου κοντευει τα 6 και το μονο που εχει περασει ειναι συναχι δυο φορες. Ο γιος μου καθε χρονο αρρωσταινει μια φορα με λιγο συναχακι και βηχα, καμμια φορα πυρετο, για τρεις τεσσερις μερες. Δεν μπορεις να ξερεις οτι θα αρρωσταινει οπωσδηποτε το παιδι σου επειδη ετυχε στις φιλες σου.

Εχεις δικιο οτι οι νομοι ειναι αρκετα χαλαροι στην Ελλαδα οσον αφορα τον αριθμο των παιδιων ανα ατομο και δυστυχως καποιες φορες δεν τηρουνται ουτε αυτοι. Δεν ξερω τι να σε συμβουλεψω, αυτο κανει πολυ δυσκολη τη δουλεια του προσωπικου των σταθμων, αλλα προσαρμοζουν τις δραστηριοτητες αναλογα με τις δυνατοτητες τους. Το τελευταιο που θελουν ειναι να κινδυνεψει καποιο παιδακι.

 

Σε ευχαριστώ πολύ. Το κάθε παιδί έχεις δίκιο, αντιδρά διαφορετικά στις ιώσεις (κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός πως να το κάνουμε). Βλέπω μένεις στο UK (εκεί ήμουν και εγώ) και όπως καταλαβαίνεις άμα συγκρίνω τους παιδικούς εκεί με τους παιδικούς εδώ είναι η μέρα με τη νύχτα (εννοείται πως πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και πχ είμαι σίγουρη πως υπάρχουν εξαιρετικοί παιδικοί σταθμοί και στην Ελλάδα αλλά πρέπει να ψάξεις να τους βρείς ). Απλώς γενικά τηρούνται περισσότεροι κανόνες ασφάλειας και οι νόμοι είναι πιο αυστηροί εκεί. Ίσως ακούγομαι ιδιαίτερα υπερπροστατευτική μητέρα αλλά τι να κάνουμε, είμαι λίγο έτσι (άλλωστε είναι και το πρώτο μου παιδί).

 

'Οσον αφορά στην υπακοή και στην πειθαρχία, έχω αρχίσει τελευταία να σηκώνω τα χέρια ψηλά. Έχω διαβάσει τόσα βιβλία πάνω στο θέμα του μεγαλώματος των παιδιών, έχω συμβουλευτεί φίλες ψυχολόγους κτλ. και πρέπει να ομολογήσω πως το παιδί μου δεν με ακούει σχεδόν καθόλου. Είμαι για τη super nanny. Και τι δεν έχω δοκιμάσει να εφαρμόσω. Τα πάντα εκτός εννοείται από το ξύλο (δεν έχω σηκώσει ποτέ χέρι ούτε έχω απειλήσει πως θα τον δείρω και του έχω φωνάξει το πολύ 3-4 φορές απο τότε που γεννήθηκε -όχι πως δεν μου έχει περάσει απο το μυαλό σε στιγμές απελπισίας αλλά αντιστάθηκα). Πάντως δοκιμάζω τα πάντα πχ απόσπαση προσοχής με κάτι άλλο κτλ. Μα γιατί δεν πιάνουν αυτές οι μέθοδοι? Θα'ταν τόσο εύκολο αν μπορούσα λίγο να τον κοντρολάρω και να τον κρατήσω ήσυχο...

[Ellemphriem]

Εμενα δεν πηγε παιδικο, θα ξεκινησει Σεπ. προνηπιο απευθειας. Ηθελα να σου πω οτι δεν γλιτωσε τις αρρωστιες μιας και φετος πρεπει να αρρωστησαμε συνολικα 8-10 φορες. Συνεχεια δλδ ολο τον χειμωνα. Οποτε δεν ειναι ανασταλτικος παραγων για τις αρρωστιες. Ητε πηγαμε ητε οχι μια η αλλη. Βλεπεις οταν μεγαλωνει το παιδι θελει επαφες με αλλα παιδια, δεν ειναι οπως τα μικροτερα που ελεγχονται και πιο ευκολα. Με το παραμικρο στις παιδικες φιλιοταν στο στομα με ολα τα αλλα, ειχε και τις φιλες της ολο αγκαλιες και φιλια, δεν ηθελε πολυ. Ολα τα παιδια γυρω μας πηγαιναν παιδικο αλλα εμεις φιλιομασταν μαζι τους οποτε?

 

Απλα αν δεν θες να σου αρρωσταινει δεν φτανει να μην το στειλεις παιδικο, πρεπει επισης να το κλεισεις και σε μια φουσκα...

 

Οσο για τα υπολοιπα δες πως αντεχεις εσυ και κρινε. Τα σπασμενα νευρα δεν θα κανουν ουτε σε σενα καλο ουτε στο παιδι. Εγω προσωπικα οχι μονο αντεξα αλλα απο ενα σημειο και περα καλοπερναγα κιολας γιατι ειμαστε συνεχεια εκδρομες και εξω ολη μερα. Σαν μονιμες διακοπες ενα πραγμα (με τις δυσκολιες του φυσικα). Κοινωνικοποιηθηκε χωρις παιδικους μια χαρα γιατι την εχω μονιμα σε επαφη με κοσμο, μιλησε μια χαρα και γενικα δεν της ελειψε κατι. Πλεον ομως της λειπει.....μια καθημερινη επαφη με σταθερα παιδια και δραστηριοτητες ειναι κατι που το χρειαζεται στα 3.5. Και θα το βρει με το καλο απο φθινοπωρο στο σχολειο της.

[travellingmum]

Σε ευχαριστώ πολύ. Το κάθε παιδί έχεις δίκιο, αντιδρά διαφορετικά στις ιώσεις (κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός πως να το κάνουμε). Βλέπω μένεις στο UK (εκεί ήμουν και εγώ) και όπως καταλαβαίνεις άμα συγκρίνω τους παιδικούς εκεί με τους παιδικούς εδώ είναι η μέρα με τη νύχτα (εννοείται πως πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και πχ είμαι σίγουρη πως υπάρχουν εξαιρετικοί παιδικοί σταθμοί και στην Ελλάδα αλλά πρέπει να ψάξεις να τους βρείς ). Απλώς γενικά τηρούνται περισσότεροι κανόνες ασφάλειας και οι νόμοι είναι πιο αυστηροί εκεί. Ίσως ακούγομαι ιδιαίτερα υπερπροστατευτική μητέρα αλλά τι να κάνουμε, είμαι λίγο έτσι (άλλωστε είναι και το πρώτο μου παιδί).

 

.

 

τελευταια ηρθαμε εδω, παιδικο πηγανε στην Ελλαδα, πηγαιναν στους δημοτικους παιδικους και ημουν παραπανω απο ικανοποιημενη, αλλα ξερω οτι δεν ειναι παντου ετσι.

Θα αλλαξει και το παιδακι σου και η σχεση σας, οχι μονο επειδη θα εχεις την ευκαιρια να ακουσεις τον εαυτο σου να σκεφτεται (πολλες φορες ακομα κι αυτο αδυνατον οταν εισαι συνεχως με ενα -ή περισσοτερα- μικρα παιδια), αλλα κι αυτος θα μαθει καποια ορια.

Ευχομαι να το αποφασισεις και να εχετε μια καλη αρχη το φθινοπωρο

[tsagbaby]

Καταλαβαινω τους προβληματισους σου. Και εγω εδω κ μηνες ταλαντευομαι με αυτην την αποφαση. Την τελευταια φορα αποφασισα ότι για οικονιμικους λογους θα το καθυστερησω οσο μπορω και πραγματικα δεν το μετανοιωσα γιατι εζησα ομορφα πραγματα με τη μικρη στο σπιτι. Ομως εχω αρχισει να κουραζομαι κ σωματικα και ψυχικα. Η μικρη εχει ζωηρεψει υπερβολικα, ειναι ατακτη κ πειραζει τα παντα οσο κ αν προσπαθω να την πειθαρχησω. Μονο στη βολτα ηρεμει καπως κ τελευταια οχι παντα.

 

Επιπλεον τωρα διανυω τον 7ο μηνα της εγκυμοσυνης(ενας λογος κουρασης παραπανω) κ πηρα την αποφαση απο δευτερα να αρχισω το ψαξιμο στους παιδικους γιατι απλα δεν παει αλλο! Θα προσπαθησω να βρω το καλυτερο για το μωρακι μου γιατι ειναι κ μικρουλι. Και φυσικα με στεναχωρει τ γεγονος ότι οι σταθμοι εδω δεν εχουν τις υποδομες που υπαρχουν αλλου. ομως απο την αλλη το παιδι δεν θα μεγαλωσει στο εξωτερικο....θα μεγαλωσει στην Ελλαδα με τις λιγες υποδομες στους παιδικους σταθμους, στα σχολεια στα πανεπιστημια κ παει λεγοντας.....οποτε ισως ειναι καλο να προσαρμοζεται απο τωρα!

Αλλωστε οταν το παιδι δειχνει με τη συμπεριφορα του οτι το περιβαλλον του σπιτιου δεν το καλυπτει , πιστευω οτι ενας παιδικος σταθμος κ ολη αυτη η κοινωνικοποιηση που θα ξεκινησει εχει να του δωσει πολλα περισσοτερα.

[mariab]

Έχω να προτείνω μία ενδιάμεση λύση, την οποία εγώ θεωρώ και την καλύτερη (υποκειμενικά τελείως βέβαια). Αντί για τον κλασσικό "formal" παιδικό, θα μπορούσες να κοιτάξεις εάν υπάρχει κοντά στη γειτονιά σου κάποιο καλλιτεχνικό εργατήρι, το οποίο να δέχεται παιδάκια από 3 χρονών και να τα απασχολεί ένα 3ωρο το πρωί.

Την κόρη μου πριν τη στείλω προνήπιο την είχα στείλει ένα 6μηνο σε ένα τέτοιο εργαστήρι. Θεωρώ ότι είναι μία χρυσή τομή. Τα παιδάκια φεύγουν από το σπίτι τους κάποιες ώρες, οι οποίες ρυθμίζονται ανάλογα με τις αντοχές του παιδιού και της μαμάς, και κυρίως κάνουν πράγματα τα οποία είναι εξαιρετικά δημιουργικά και τα βοηθουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των δεξιοτήτων τους. Να πω την αλήθεια και τώρα το καλοκαίρι θα την ξαναστείλω για 2 μήνες, όχι με το ζόρι, αλλά γιατί η ίδια μου το ζητάει.

Έχω καταλήξει ότι σε τέτοιες μικρές ηλικίες κάποιοι πιο δημιουργικοί χώροι προσφέρουν πάρα πολλά πράγματα στα παιδάκια, τα οποία τα έχουν μετά "προίκα". ΓΙα να εξηγούμαστε, δεν υποτιμώ το σχολείο, απλώς μιλάω για τελείως διαφορετική κατεύθυνση και ερεθίσματα.