ΤΩΡΑ ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ?

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

..΄΄ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑ iphone, ΟΥΤΕ laptop ΟΥΤΕ PSP. ΕΠΑΙΖΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΡΥΦΤΟ, ΣΧΟΙΝΑΚΙ, ΠΟΔΗΛΑΤΟ. ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΠΙΤΙ ΟΤΑΝ ΝΥΧΤΩΝΕ. Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΑΝΤΙ ΓΙΑ facebook ΕΙΧΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ dettol ΑΛΛΑ ΠΑΙΖΑΜΕ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΒΛΕΠΑΜΕ tom&jerry ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΞΕΚ*ΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ Μ..Λ..Κ..Σ ΤΩΝ ΠΡΩΙΝΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ. ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ.!!!! EΣΥ ΕΧΕΙΣ ΠΙΕΙ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΠΙΒΙΩΣΕΣ..!!!

ΩΡΑΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ..''

 

Τα σχολια σας...

[misspigi]

σαφως και ηταν ετσι τα πραγματα για οοοολους εμας που γεννηθηκαμε τη δεκαετια του 70. ομως οι εποχες αλλαζουν προς το καλυτερο υποτιθεται και ναι θεωρητικα ολα ηταν πιο αθωα (που δεν ηταν), ομως το ιδιο θα μπορουσαν να πουν και οι παππουδες μας. εξελισσομαστε και ετσι πρεπει. το αν εχουμε γινει εμεις δεσμιοι της τεχνολογιας και του νεοπλουτισμου μας αυτο ειναι κατι που το συνανταμε και σε αλλες εποχες, ισως σε αλλες μορφες. το αν εγω αφηνω τα παιδια μου μπροστα απο μια τηλεοραση γιατι δεν θελω να ασχοληθω μαζι τους και αυτα βλεπουν οτι σκουπιδι θελουν δεν ειναι γνωρισμα της εποχης μας. οι επιλογες μας μας χαρακτηριζουν.

[newbie G]

Εμένα δε μου αρέσει να κοιτάω πίσω, προτιμώ να βλέπω πώς μπορώ να εκμεταλευτώ καλύτερα τις δυνατότητες του σήμερα. Μπορεί να ήταν φαινομενικά πιο αθώα τα πράγματα στο παρελθόν, αλλά μπορώ να σου πω και αρκετά που σήμερα είναι πολύ καλύτερα. Ναι, είχαμε πολύ ελεύθερο χρόνο ως παιδιά, αλλά δεν είχαμε τόσα ερεθίσματα που έχουν τα παιδιά σήμερα. Επίσης ακόμα θυμάμαι που τα ΙΧ δεν είχαν πίσω ζώνες ασφαλείας και τα παιδιά στέκονταν όρθια στο ταξίδι. Τολμάς σήμερα να βάλεις παιδί στο αυτοκίνητο χωρίς το ειδικό καθισματάκι; Θα ήθελες πχ το δικό σου το παιδί να μην έχει υπολογιστή και ίντερνετ στο σπίτι; Να μην ξέρει να googlάρει για να βρει την πληροφορία που χρειάζεται; Το αν θα δει Tom&Jerry ή τα ξέκωλα στην TV είναι καθαρά επιλογή των γονιών. Το αν θα πάει να παίξει κάποιο ΣΚ στο πάρκο με τους φίλους του (γιατί υπάρχουν και σήμερα πάρκα) πάλι επιλογή των γονιών του είναι, αντί να κάτσει μέσα και να παίζει ηλεκτρονικά. Μπορεί ο γονιός να του πάρει ποδήλατο και να το βγάζει βόλτες όσο πιο συχνά μπορεί. Και να παίζουν σχοινάκι μαζί. Αλλά πόσοι από μας έχουν το κουράγιο να το κάνουνε; Μπορείς να το πηγαίνεις για πικνικ, στο ζωολογικό κήπο, σε μουσεία τις Κυριακές, να περνάς χρόνο διαβάζοντας βιβλία μαζί με το παιδί, αλλά "έλα μωρέ, βάλε εκεί μια ταινία να χαζέψει κι άσε με να διαβάσω την εφημερίδα μου"

[kounelitsa]

Επίσης τότε δεν είχαμε ιντερνετ για να μιλάμε στο παρεντς ούτε και facebook να αντιγράφουμε τέτοια κειμενάκια....

 

Πέρα από την πλάκα εγώ δεν είμαι υπερ του καθε περσι και καλύτερα γιατί αν ήταν τόσο καλά τα πράγματα τότε θα είχαμε μείνει εκει. Εκείνο που χαρακτήριζε τα χρόνια εκείνα νομίζω ήταν η άγνοια (μικρών-μεγάλων).Πιστεύω τα έχουμε εξιδανικευσει γιατί τα έχουμε συνδεσει με τα χρόνια της αθωότητάς μας.

 

Αν το πάμε αναλογικά και τότε είχαμε παιχνίδια αλλά οι παπούδες μας δεν είχαν...και εκείνοι το ίδιο έλεγαν για την τότε εποχη. Οτι δεν είχαν τηλεοραση, ρεύμα, ούτε καν τηλέφωνο και μεγάλωσαν μια χαρα!!!

[misspigi]

δεν ξερετε πως μου την σπανε ολοι αυτοι που αναθεματιζουν και βριζουν την τεχνολογια και τον συγχρονο τροπο ζωης αλλα εχουν 2 κινητα, 1 λαπτοπ και ειναι φανατικοι του τουιτερ και του φεισμπουκ (βαριεμαι να αλλαζω τη γλωσσα). ταυτοχρονα στελνουν σε 1827 δραστηριοτητες τα παιδια τους ή τα αφηνουν να εχουν προφιλ στο φβ απο τα 6 (εχω τετοια περιπτωση στο περιβαλλον μου) αλλα κατα τα λοιπα θυμουνται τις αθωες εποχες. ποια αθωοτητα;; δεν υπηρχαν τοτε παιδεραστες και ανωμαλοι;; δεν υπηρχαν τοτε βιαστες και κλεφτες;; θυμαμαι το γυμνασιο και λυκειο που πηγαινα στο Καματερο ηταν μεσα στο παρκο του Τριτση και οταν ειχαμε απογευμα σχολειο και φευγαμε βραδυ ετρεμε το φυλοκαρδι μας. ναι δεν ειχαμε τις σημερινες ανεσεις αλλα θυμαμαι πολυ καλα ποσο ζηλευα τα πλουσια κοριτσια της ταξης που φορουσαν ποδια "Λουανα" ή ειχαν τη βαλιτσα-ντουλαπα της Μπιμπι Μπο. μην τρελαθουμε τωρα!!! μας εφαγε ταχα η νοσταλγια!!! γιατι τοτε ο κυριος αυτος ή η κυρια δεν παει στο χωριο του/της να παριστανει τον αγροτη;

[newbie G]

misspigi, δεν ξέρεις πόσο γέλασα με την ποδιά Λουάνα και τη Μπίμπι Μπο! Δεν είχα και ζήλευα! Επίσης θυμάμαι τους επιδειξίες στο πάρκο, πόσες φορές δεν είδα τον γνωστό "καμπαρντινάκια" να μας τα βγάζει φόρα παρτίδα και να τρέχουμε να κρυφτούμε απο το σοκ!

[mama tou konstantinou]

συμφωνώ με kounelitsa που λέει ότι την παλιά εποχή σημαντικός παράγοντας στην ανεμελιά ήταν και η άγνοια, ο κόσμος λειτουργούσε πιο αυθόρμητα γιατί δεν γνώριζε και τις συνέπειες των πράξεών του, η κάθε εποχή είναι ωραία και έχει τις ομορφιές και τα οφέλη της αρκεί να μπορούμε να εκμεταλευτούμε αποτελεσματικά και χωρίς υπερβολές ότι μας διατίθεται

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Eμενα παντως μου αρεσουν τα χρονια ΤΩΡΑ με ολες τις δυσκολιες που περναμε. Περασα πολυ ομορφα παιδικα χρονια τωρα που τα θυμαμαι οπως τα περιγραφει το κειμενο πανω ΑΛΛΑ θα ηθελα γονεις πιο ενημερωμενους ! ΧΑΙΡΟΜΑΙ που ειμαι ΕΓΩ τωρα για τα παιδια μου (προσκυνω καθημερινα το parents )

[mariaVdr]

Οι εποχές αλλάζουν και η τεχνολογία θα προχωρά και θα αλλάζουν και οι συνήθειες των παιδιών.Αλλιώς μεγαλώσαμε εμείς αλλιώς μεγαλώνουν τα παιδιά μας και αλλιώς θα μεγαλώσουν τα εγγόνια μας.Εγώ προσωπικά νοσταλγώ τα παιδικά μου χρόνια, το κρυφτό σε όλο το χωριό και την διαπεραστική φωνή της μάνας μου για να μαζευτώ στο σπίτι.Οπως είπα όμως αλλάζουν οι εποχές και προχωρούν τα πράγματα οπότε συμβαδίζω με την τώρα εποχή.

[Μαρια1978]

Διαβαστε την απαντηση....ΑΞΙΖΕΙ!!

 

ΥΓ ΣΟΡΡΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΝΤΟΝΙ

 

Διαβάστε το άρθρο του Γιάννη Ξανθούλη και την απάντηση που έλαβε από αναγνώστρια:

Του Γιάννη Ξανθούλη

 

Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό –όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους...

Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «*******» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας.

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας.

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά.

Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...

ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

Η απάντηση στον Ξανθούλη...

 

Της Eλευθερίας Τσακιροπούλου

 

Να ξαναγίνετε φτωχοί χωρίς εμένα. Η δική μου γιαγιά ήρθε από απέναντι μόνο με το φουστάνι που φόραγε και κατάφερε δουλεύοντας σκληρά να μεγαλώσει τα παιδιά της, να προκόψει (έτσι το λέγαμε τότε) να δει τα εγγόνια της να σπουδάζουν χωρίς να χρειάζονται ακριβοπληρωμένα φροντιστήρια και μια φορά το χρόνο γριά πια να επιφυλάσσει στον εαυτό της τη μέγιστη πολυτέλεια ενός ζευγαριού παπουτσιών από τον Σκλιά.

Εμένα δεν μου άρεσε η λάσπη που κολλούσε στα παπούτσια μου. Μου άρεσαν οι πικροδάφνες στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η μυρωδιά στα Αναφιώτικα, οι νεραντζιές στη Πανεπιστημίου, η θέα της Ακρόπολης από τη Πατησίων. Μου άρεσε να διαβάζω στο Θέατρο του Διονύσου Σοφοκλή, Αισχύλο και Ευριπίδη, να βλέπω παραστάσεις στο υπόγειο του Κουν και στο Ηρώδειο. Μου άρεσε ο Χατζιδάκις και ο Τσαρούχης. Αυτά ήταν η πατρίδα μου και αυτά με έκαναν να την ονειρεύομαι χωρίς λασπόδρομους, ζήτουλες και ψευδοξανθιές.

Τίμια ήμουν ανέκαθεν και το ίδιο έμαθα και στο παιδί μου. Δουλεύω από την ημέρα που τελείωσα το λύκειο. Δούλευα και σπούδαζα χωρίς φοιτητική άδεια γιατί ο τότε διευθυντής μου έλεγε το αμίμητο «Δεσποινίς μου πρέπει να διαλέξετε ή φοιτήτρια θα είστε ή εργαζόμενη». Και διάλεξα και τα δύο. Και τα κατάφερα και στα δύο. Και παράλληλα έμαθα και τρεις ξένες γλώσσες. Και πλήρωνα και πληρώνω σκληρούς φόρους, χωρίς ποτέ μα ποτέ να έχω κρύψει ούτε δραχμή των εισοδημάτων μου.

Ναι λοιπόν δουλεύω 10 ώρες την ημέρα επί 24 συναπτά έτη και κάποια στιγμή τα κατάφερα και έβγαλα λεφτά. Πρέπει να ντρέπομαι; Ούτε επιδοτήσεις για ανύπαρκτες καλλιέργειες πήρα ποτέ, ούτε καμία απευθείας ανάθεση, ούτε σε επιτροπή ή Δ.Σ. ή οργανισμό του δημοσίου ήμουν μέλος, ούτε προαγωγή πήρα μετά από τηλέφωνο πολιτικού προσώπου. Ό,τι έκανα το έκανα μόνη μου. Και τα Μanolo που φοράω μόνη μου τα πήρα. Και κάθε φορά που ανεβαίνω πάνω τους θυμάμαι τη γιαγιά μου και τη χαρά της όταν έφερνε στο σπίτι το περίφημο κουτί από το Salon Sklia και τη περηφάνια της όταν τα φόραγε και μας έλεγε τι πέρασε στη ζωή της και πως τα κατάφερε να «προκόψει».

Και δεν θέλω να ξαναβρώ παλιούς εχθρούς, θέλω μόνο νέους φίλους και συμμάχους για να πραγματοποιήσουμε το όνειρο μιας δίκαιης, αξιοκρατικής και προοδευτικής κοινωνίας. Δεν θέλω καμιά νοσοκόμα να «συρθεί» στο σπίτι μου όταν αρρωστήσω. Θέλω να υπάρχει ένα σύστημα υγείας που θα με περιθάλψει. Αυτό πληρώνω άλλωστε με το μισό του εισοδήματός μου. Δεν πληρώνω για να τρώνε τα λαμόγια των νοσοκομείων και οι φαρμακευτικές εταιρείες.

Και δεν θέλω να ράβω μόνη μου τα ρούχα μου, γιατί δεν προλαβαίνω και γιατί δεν καταλαβαίνω το λόγο που πρέπει να σπρώξω στην ανεργία μια μοδίστρα.

Και δεν θέλω στη βεράντα μου να φυτέψω ζαρζαβατικά (στο ρετιρέ του ο κος Ξανθούλης ας το κάνει), μου αρέσουν οι γαζίες μου και οι μυρτιές μου και οι δάφνες μου. Και μου αρέσει και ο μανάβης της γειτονιάς μου. Και μάλιστα πολύ. Γιατί αντί να δώσει το ιδιόκτητο μαγαζί γωνία που έχει στο κέντρο της Αθήνας για να γίνει Everest ή Γερμανός, έχει το πείσμα, το κουράγιο και την τρέλα να επιμένει να πουλάει τη πραμάτεια του υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής.

Και φυσικά δεν θέλω να χρησιμοποιήσω βέργες για να σωφρονίσω τη κόρη μου. Η κόρη μου με κάνει περήφανη και μου δίνει τη δυνατότητα να ονειρεύομαι μια καλύτερη πατρίδα. Μια πατρίδα που οι αγρότες της δεν τρώνε επιδοτήσεις και αποζημιώσεις στα μπουζουκομάγαζα, οι πολιτικοί της είναι και ηθικοί και νόμιμοι, η άρχουσα τάξη της δεν αποτελείται από λαμόγια και απατεώνες, ψευτοκουλτουριάδες και δήθεν διανοούμενους που συναναστρέφονται με κλέφτες πολιτικούς. Μια πατρίδα με ανθρώπους σαν τη γιαγιά μου και τη κόρη μου, εμένα και τους φίλους μου και όλους αυτούς που δεν συμμετείχαν στο πάρτυ. Ε λοιπόν όχι δεν ήμασταν εκεί όταν τρώγανε, όταν έχτιζαν βίλλες ή αγόραζαν Cayenne. Ούτε τώρα είμαστε με αυτούς που κρύβουν τις πισίνες τους, φυγαδεύουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και αγοράζουν ακίνητα όσο-όσο στο Λονδίνο.

Και ναι προερχόμαστε από το Μεγαλέξανδρο, το Μιλτιάδη, τον Αριστείδη, τον Αλκιβιάδη. Αλλά και από τον Πλάτωνα και τον Επίκουρο. Το Σοφοκλή και τον Αριστοφάνη. Και ελπίζω να μην ξαναζήσουμε στην Ελλάδα εποχές που σε μπαγλάρωναν για ψύλλου πήδημα.

Και ναι μου αρέσει το ελαιόλαδο, η κορινθιακή σταφίδα, ο χαλβάς Φαρσάλων, τα εσπεριδοειδή, οι σαρδέλες και τα ραδίκια.

Η φτώχεια όμως όχι. Δεν θα πάρω. Να δοκιμάσετε χωρίς εμένα!

[mmaria]

κριμα ρε ξανθουλη γιατι καποτε σε διαβαζα....

[sesame]

Είναι πραγματικά αστείοι όλοι αυτοί που νοσταλγούν τη φτώχεια και συνήθως είναι κάτι τύποι που δε δούλεψαν ποτέ τους έστω ένα 8ωρο να δουν πως βγάζει ο περισσότερος κόσμος τον επιούσιο......θα συμφωνήσω απόλυτα με την Ελευθερία Τσακιροπούλου...

[sesame]

Καλά όσο το διαβάζω τόσο πιο απλοϊκό και ηλίθιο μου φαίνεται το κειμενάκι αχταρμάς του Ξανθούλη......

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Eγω δεν μπορω να καταλαβω αυτο το ρητο παλι ΄΄φτωχος πλην τιμιος΄΄. Δηλαδη πρεπει να πεινασω για να καταλαβει καποιος την τιμιοτητα μου"?

[DALIA]

..΄΄ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑ iphone, ΟΥΤΕ laptop ΟΥΤΕ PSP. ΕΠΑΙΖΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΡΥΦΤΟ, ΣΧΟΙΝΑΚΙ, ΠΟΔΗΛΑΤΟ. ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΠΙΤΙ ΟΤΑΝ ΝΥΧΤΩΝΕ. Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΑΝΤΙ ΓΙΑ facebook ΕΙΧΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ dettol ΑΛΛΑ ΠΑΙΖΑΜΕ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΒΛΕΠΑΜΕ tom&jerry ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΞΕΚ*ΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ Μ..Λ..Κ..Σ ΤΩΝ ΠΡΩΙΝΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ. ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ.!!!! EΣΥ ΕΧΕΙΣ ΠΙΕΙ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΠΙΒΙΩΣΕΣ..!!!

ΩΡΑΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ..''

 

Τα σχολια σας...

 

ιphone έχω, επειδή μου τον έδοσαν από τη δουλειά...

facebook ΔΕΝ ΈΧΩ...

laptopo εδώ και 2 χρόννια δεν έχω...

psp έχει ο μικρός όμως...

Από κει και πέρα χαίρομαι επειδή το παιδί μου ζει ακόμη πράγματα που έζησα και εγώ...Κρυφτό, κυνηγητό,τζαμί, ποδήλατο, παρέες....

Ναι ο τομ και τζέρυ είναι το αγαπημένο του....

Και επίσης είναι πολύ τυχερός που η μαμά δεν είναι με τα dettol, τον αφήνει να γίνεται χάλια, δεν τρελλένεται άμα φάει με βρώμικα χέρια ( ναι έτυχε και αυτό ), η μαμά του τον πάει στο ποδόσφαιρο που τόσο αγαπάει αδιαφορόντας για τις καιρικές συνθήκες, η μαμά του δεν πολυδιαβάζει όλα αυτά τα βιβλία παιδοψυχολογίας με τα πρέπει και δεν πρέπει,απλά βρίσκουμε μαζί την άκρη...

[newbie G]

Έχω μια απορία: τι είναι το psp?

[Thaumataki]

Έχω μια απορία: τι είναι το psp?

Play Station Portable

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

και εγω την ιδια απορια ειχα

[DALIA]

όταν μεγαλώσουν τα αγόρια σας θα το μάθετε

[koutavaki]

Πάρα πολύ ωραία τα λέει η κα Ελευθερία Τσακιροπούλου.

Και στο εξωτερικό δυστυχώς έχει περάσει αυτή η ισοπεδωτική εικόνα και τίλτοι του τύπου "Οι Έλληνες θα πάρουν μια cayen λιγότερη So What"

Δεν ήμουν όυτε εγώ στο πάρτυ και δεν δέχομαι τον λογαρισμό και προπαντώς τον ηθικό λογαριασμό μια και καταλαβαίνω ότι τα χρήματα εμείς θα τα πληρώουμε δεν υπάρχει αμφιβολιά.

[pk33]

εγώ πάλι συμφωνώ εν μέρει με τον Ξανθούλη.

Ναι πρέπει να κατεβάσουμε ταχύτητα. Δεν χρειαζόμαστε 2 και 3 κινητά ο καθένας μας.

Δεν χρειαζόμαστε το δίλιτρο SUV μόνο και μόνο για να το έχουμε.

Δεν χρειάζεται τα παιδιά μας να παίζουν με PSP.

Σαφώς η τεχνολογία προχωράει, αλλά υπάρχουν και μέτρα. Έχουμε γεμίσει iphone, Android, tablets, laptops, όχι γιατί το απαιτεί η δουλειά μας, αλλά για το κομμάτι μας.

Έχω και laptop και smartphone, όμως δεν μου ανήκουν. Ανήκουν στην εταιρία μου. Αν δεν μου τα είχε δώσει εγώ δεν θα τα έπαιρνα.

Ναι, θέλω να λασπωθούν τα παιδιά μου όπως και θέλω να φτερνιστεί άλογο πάνω τους όπως μου έχει συμβεί. Θέλω να μάθουν να ξεχωρίζουν τα ραδίκια από τα βλήτα και όχι μόνο το cayenne από το Tuareg ή το cajun.

Έχουμε ένα εκατομύριο ανέργους αλλά οι συνδέσεις των κινητών τηλεφώνων δεν έχουν πέσει.

Έχουμε κρίση αλλά το iphone4S έγινε ανάρπαστο, ενώ το λογικό θα ήταν να μην πουλήσει ούτε ένα κομμάτι στην Ελλάδα.

Έχουμε κρίση αλλά τα laptops πουλάνε σαν τρελλά, όπως και τα PSP κτλ.

[DALIA]

Η απάντηση της κας Τσακιροπούλου Α Ψ Ο Γ Η. Με εκφράζει απόλυτα

[Thaumataki]

H τεχνολογία προχωράει. Δε με τρομάζει που ο μικρός μου είναι 1,5 χρ και ξέρει να πατήσει το κουμπί και να ανοίξει το pc ή το laptop. Μας βλέπει κι εμένα και το μπαμπά του καθημερινά με αυτά. Δε με τρομάζει που ξέρει πως το iphone είναι αφής. Εγώ είμαι 29 και για να γράψω μήνυμα στο iphone κάνω κανένα τέταρτο και laptop απέκτησα στα 20 μου.

Αρκεί να υπάρχει μέτρο.....

[pk33]

άλι συμφωνώ εν μέρει με τον Ξανθούλη.

Ναι πρέπει να κατεβάσουμε ταχύτητα. Δεν χρειαζόμαστε 2 και 3 κινητά ο καθένας μας.

Δεν χρειαζόμαστε το δίλιτρο SUV μόνο και μόνο για να το έχουμε.

Δεν χρειάζεται τα παιδιά μας να παίζουν με PSP.

Σαφώς η τεχνολογία προχωράει, αλλά υπάρχουν και μέτρα. Έχουμε γεμίσει iphone, Android, tablets, laptops, όχι γιατί το απαιτεί η δουλειά μας, αλλά για το κομμάτι μας.

Έχω και laptop και smartphone, όμως δεν μου ανήκουν. Ανήκουν στην εταιρία μου. Αν δεν μου τα είχε δώσει εγώ δεν θα τα έπαιρνα.

Ναι, θέλω να λασπωθούν τα παιδιά μου όπως και θέλω να φτερνιστεί άλογο πάνω τους όπως μου έχει συμβεί. Θέλω να μάθουν να ξεχωρίζουν τα ραδίκια από τα βλήτα και όχι μόνο το cayenne από το Tuareg ή το cajun.

Είναι καιρός να μάθουν τα παιδιά μας πάλι να παίζουν ώς ΟΜΑΔΑ και όχι ο καθένας μόνος του με τα ηλεκτρονικά και τους υπολογιστές.

Είναι καιρός κάποια στιγμή να μάθουν πάλι ελληνικούς χορούς και να μάθουν γιατί οι δικοί μας χοροί είναι κυκλικοί ενώ οι δυτικοί χοροί είναι ατομικοί.

Όλα αυτά να μου πείτε, έπρεπε να έρθει η κρίση για να τα μάθουν; Ίσως ναι. Η κρίση ήρθε επειδή ξεχάσαμε τα καλά της ράτσας μας. Η κρίση ήρθε επειδή μάθαμε ότι υπάρχουμε μόνο να καταναλώνουμε, να σκεφτόμαστε την πάρτη μας και όχι να παράγουμε, να είμαστε κοινωνία (σε μία κοινωνία με την πραμγατική έννοια της λέξης, η φοροδιαφυγή είναι αδιανόητη γιατί είναι ασύμβατη με το καλό της κοινωνίας).

 

Έχουμε ένα εκατομύριο ανέργους αλλά οι συνδέσεις των κινητών τηλεφώνων δεν έχουν πέσει.

Έχουμε κρίση αλλά το iphone4S έγινε ανάρπαστο, ενώ το λογικό θα ήταν να μην πουλήσει ούτε ένα κομμάτι στην Ελλάδα.

Έχουμε κρίση αλλά τα laptops πουλάνε σαν τρελλά, όπως και τα PSP κτλ.

 

Κάποια ανέφερε ότι είμαστε απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη, του Επίκουρου κτλ.

Ποιός αρχαίος πρότασε το ατομικό από το συλλογικό συμφέρον;

Αν θέλουμε να θεωρούμαστε απόγονοί τους, να είμαστε απόγονοί τους στις πράξεις και όχι στα λόγια.

[vivi.]

ιphone έχω, επειδή μου τον έδοσαν από τη δουλειά...

facebook ΔΕΝ ΈΧΩ...

laptopo εδώ και 2 χρόννια δεν έχω...

psp έχει ο μικρός όμως...

 

Από κει και πέρα χαίρομαι επειδή το παιδί μου ζει ακόμη πράγματα που έζησα και εγώ...Κρυφτό, κυνηγητό,τζαμί, ποδήλατο, παρέες....

Ναι ο τομ και τζέρυ είναι το αγαπημένο του....

Και επίσης είναι πολύ τυχερός που η μαμά δεν είναι με τα dettol, τον αφήνει να γίνεται χάλια, δεν τρελλένεται άμα φάει με βρώμικα χέρια ( ναι έτυχε και αυτό ), η μαμά του τον πάει στο ποδόσφαιρο που τόσο αγαπάει αδιαφορόντας για τις καιρικές συνθήκες, η μαμά του δεν πολυδιαβάζει όλα αυτά τα βιβλία παιδοψυχολογίας με τα πρέπει και δεν πρέπει,απλά βρίσκουμε μαζί την άκρη...

 

 

συμφωνω μαζι σου και εγω εχω λαπτοπ και ο γιος μου εχει psp και ps2

αλλα ολο τα καλοκαιρι ηταν εξω στο δρομο με τα παιδια της γειτονιας και ωρες με το ποδηλατο.

αν υπαρχει ισοροπια αναμεσα στα δυο δεν νομιζω να υπαρχει προβλημα.