ENA MΩΡΟ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΤΕΛΕΙΟ ΓΑΜΟ

[irallada]

Ηθελα να ρωτησω, αν εχει τυχει ποτε σε καμια σας να μην εχει εναν τοσο τελειο γαμο κι ομως ο ερχομος ενος παιδιου να καλυτερευσει τη σχεση σας. διαφωνουμε αρκετα συχνα με τον αντρα μου και φοβαμαι οτι ενα παιδι θα κανει τα πραγματα χειροτερα...

[newbie G]

Δε μου έχει τύχει, αλλά απ' όσα έχω ακούσει, οι ισορροπίες διαταράσσονται όταν έρχεται ένα παιδί. Οπότε η σχέση πρέπει να έχει γερές βάσεις για να μπορέσει το ζευγάρι να προχωρήσει με τα νέα δεδομένα. Αν η σχέση είναι δυνατή, ναι... μπορεί να γίνει καλύτερη. Αλλά όταν υπάρχουν ήδη προβλήματα, εντάσεις, προστριβές... τότε τα πράγματα γίνονται από αρκετά έως πολύ χειρότερα. Βλέπω μερικές φίλες μου, πριν και μετά το παιδί... άστα να πάνε.

[taz18]

οχι δεν τον καλυτερευει. μαζευονται και αλλα θεματα και γινονται χειροτερα τα πραγματα

[Σοφία_Κ]

Τουλάχιστον τέσσερα γνωστά μου ζευγάρια είχαν την ίδια ελπίδα (κατα τη γνώμη μου κυρίως η γυναίκα). Μετά τη γέννηση του παιδιού αυξήθηκαν οι ευθύνες, το άγχος και κατά συνέπεια οι εντάσεις με αποτέλεσμα και τα τέσσερα ζευγάρια να είναι χωρισμένα. Το ότι διαφωνείς συχνά με τον άντρα σου (ελπίζω πολιτισμένα ) δεν είναι λόγος να μην κάνεις παιδί, αν αγαπιέστε και τουλάχιστον συμφωνείτε στα σημαντικά . Πριν πάρεις αυτήν την απόφαση θα σου πρότεινα να πάτε σ' ένα συμβουλο γάμου αν θεωρείς ότι τα προβλήματα που έχετε είναι δύσκολα να ξεπεραστούν.

[jo89]

η κολλητη μου καλη της ωρα...ετσι ειχαν 4 χρονια σχεση και 2 χρονια αρραβωνιασμενη δεν ηταν και πολυ καλα!!ετσι εκαναν ενα παιδακι νομιζε θα φτιαξουν ολα...αλλα τα πραγματα γιναν πολυ χειροτερα τωρα ειναι χωρισμενη ανεργη και με ενα παιδακι 8 μηνων να παλευει μονη της.....τα πραγματα νομιζω δεν θα πανε καλα αν δεν υπαρχουν οπως λενε και τα κοριτσια γερες βασεις κατανοηση και σεβασμος...!!!ευχομαι να πανε ολα καλα αλλα ξανασκεψου το

[marchalina]

Πιστευω οτι βοηθαει τη σχεση του ζευγαριου μονο αν η ασχημη κατασταση στην οποια βρισκεται το ζευγαρι οφειλεται στη δυσκολια της αποκτησης του

Κοιτα τελειος γαμος δεν υπαρχει Παντα υπαρχουν διαφωνιες και τα προβληματα της ζωης φερνουν εντασεις

[zoitsa!]

Ενα παιδι φερνει και νεες ευθυνες!

Οταν δεν εισαι καλα με τον ανδρα σου αυτες οι ευθυνες θα φαινονται βουνο απροσπελαστο!

Πρεπει να εχεις μια υγιη σχεση(και καυγαδακια μεσα στο παιχνιδι ειναι) για να στηριζετε ο ενας τον αλλο και οι δυο αμφοτεροι το παιδι σας!

[lovely people]

Εξαρτάται τι εννοείς. Το οτι διαφωνείς με τον αντρα σου απο μόνο του δεν αποτελλεί ανασταλτικό παράγοντα για να κάνεις παιδί. Αν α προβλήματα είναι σοβαρά, τοτε ναι..ο ερχομος ενος παιδιού δεν τα εξαλήφει αλλα αντίθετα τα διογκώνει. Κ εμείς περάσαμε μια περίεργη φάση μετά τον εχομό του παιδιού μας. Μέχρι να βρούμε ισορροπίες (και να ηρεμήσουν και οι άτιμες οι ορμόνες) είδα και έπαθα. Κ βάζω ενικό γιατί νομίζω, τώρα που κοιτάω πίσω, πως μόνο εγώ την κατάλαβα την κρίση αυτή και καθόλου ο άντρας μου:mrgreen:. Τώρα βέβαια είμαστε καλύτερα απο ποτέ και απορώ με τον εαυτό μου για τις σκέψεις που έκανα τότε...

[esta76]

Συνηθως ο ερχομος ενός παιδιού διαταρασσειι τις ισορροπιες μιας σχεσης και πολλά δεδομενα αλλάζουν.

Δεν εχω προσωπική πείρα για να απαντησω, μιας και με τον άντρα μου τα πηγαίναμε και τα πάμε πολύ καλά, με τα κλασικά χαζοκαυγαδακια που εχουν τα ζευγαρια.Οταν γεννηθηκε το μωρό μας άλλαξαν οι προτεραιότητες, στην αρχή υπήρξε άγχος που μας οδηγησε σε διαφωνιες, αλλά μέχρι εκεί.

Εχω δει όμως στο φιλικό μου περιβάλλον σχεσεις που δεν πήγαν εξαρχης καλά να καταλήγουν τελικά σε γάμο και με τον ερχομό του παιδιού να διαλύονται κυριολεκτικά.Ξερω νέους ανθρωπους που ζουν πλεον συμβατικά μόνο και μόνο επειδή εχουν ενα παιδί.Πιο υγιες θεωρώ ότι είναι ενα διαζυγιο από αυτό.Αλλά αυτό είναι άλλο θεμα

[tzitzikaki123]

τι εννοεις οταν λες οτι διαφωνειτε με τον αντρα σου? απο εκει ξεκινανε ολα. τελειος γαμος δεν υπαρχει. υπαρχει ομως ο γαμος στον οποιο οι δυο συζυγοι εχουν συνηδητοποιησει οτι ειναι συντροφοι πανω απο ολα, αντιμετωπιζουν ενωμενοι τυχον προβληματα που προκυψουν, δεν υποβιβαζει/εκμεταλλευεται ο ενας τον αλλο.

[dimmi]

τι εννοεις οταν λες οτι διαφωνειτε με τον αντρα σου? απο εκει ξεκινανε ολα. τελειος γαμος δεν υπαρχει. υπαρχει ομως ο γαμος στον οποιο οι δυο συζυγοι εχουν συνηδητοποιησει οτι ειναι συντροφοι πανω απο ολα, αντιμετωπιζουν ενωμενοι τυχον προβληματα που προκυψουν, δεν υποβιβαζει/εκμεταλλευεται ο ενας τον αλλο.

συμφωνώ.

 

irallada κανένας γάμος δεν είναι τέλειος.

 

Για μας τα παιδιά είναι η ουσία της ζωής. Από κει και πέρα η ζωή έχει προβλήματα, που πολλαπλασιάζονται με ένα παιδί.

Η αυπνία, το στρες και οι αλλαγές που φέρνει δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι. Εδώ οι ορμόνες στην κύηση και μας αποσυντονίζουν κάποιες φορές!

Το ζευγάρι δοκιμάζεται, όπως συνηθίζεται να συμβαίνει στην πραγματική ζωή.

Απλά το παιδί είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία/στοίχημα για το γονιό. Ετσι το βλέπω εγώ. Κι αυτή η δοκιμασία δεν τελειώνει ποτέ, ούτε η ευτυχία όμως που φέρνει.

Νομίζω τα αρσενικά βλέπουν λιγότερο τα προβλήματα, οι γυναίκες έχουμε το κόλλημα να υπεραναλύουμε. Οι άντρες είναι ευτυχισμένοι και δεν κολλάνε τόσο.

Θα σου πώ για τα καλά σε λίγους μήνες. Αν και δε νομίζω ότι θα έχω λόγια. Ισως βάλω τον άντρα μου να τα πεί!

Και μια συμβουλή, δεν κάνουμε παιδί για να σώσουμε μια σχέση ποτέ. Τότε ναι θα διαλυθεί και θα τα πληρώσει το παιδί.

[summer99]

Συγνώμη που θα σε στενοχωρήσω, αλλά όταν είσαι παντρεμένος και δεν περνάς καλά στον γάμο σου, τότε δεν είναι ότι πιο σωστό να προχωρήσεις σε εγκυμοσύνη. Εδώ είσαι καλά με τον άνθρωπό σου και μόλις αποκτήσεις παιδί, αρχίζουν οι αλλαγές που συνήθως είναι προς το χειρότερο. Διαπιστώνεις ότι διαφωνείς με τον άλλον σε βασικά θέματα, η κούραση, το άγχος δημιουργούν εντάσεις και τσακωμούς. Για αυτό σκέψου το πριν το κάνεις. Παρόλα αυτά σου εύχομαι καλή τυχη

[AthinaP]

Υπάρχουν τέλοιοι γάμοι αλλά είναι σπανιότατοι και μπορώ να πω ότι δεν έπιασα αυτό το λαχείο. Έχουμε έναν αρκετά καλό γάμο, με αρκετές ανθρώπινες αδυναμίες.

 

Τα προβλήματα της απόκτησης παιδιού, της εγκυμοσύνης και του μεγαλώματος του παιδιού μας έφεραν κοντά σε κάποια θέματα και μας απομάκρυναν σε άλλα.

 

Ωστόσο, βλέπω την επιλογή συντρόφου σαν επιλογή ζωής και δεν θα ήθελα να δω την εποχή του μεγαλώματος των παιδιών ως μια αναλαμπή (που αναμφίβολα έχει δυσκολίες). Δηλαδή όταν μεγαλώσουν τα παιδιά και δεν έχουν οι σύζυγοι πολλά κοινά σημεία, τι γίνεται;

 

Θα μου πεις και τι επιλογές έχει στην εποχή μας κάποιος που είναι σε μια σχέση "έτσι και έτσι"... Αντικειμενικά, μπορεί να είναι από αρκετά καλύτερες έως αρκετά χειρότερες.

[xuito]

Το παιδί που έρχεται μέσα σε μια σχέση ζευγαριού είναι από μόνο του ένα εκατομμύριο λόγοι για διαφωνία αλλά από την άλλη μεριά είναι αυτό που μας δένει και εκτός από συζύγους μας κάνει γονείς...με ότι αυτό συνεπάγεται.

 

Εγώ διαφωνώ και μαλώνω με τον άντρα μου περισσότερο τώρα που έχουμε παιδί. αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει τέλειος γάμος.

 

edit: ξέχασα να πω ότι ξαναερωτεύτηκα τον άντρα ,μου όταν τον είδα να ενεργεί σαν μπαμπάς, δεν είνια και λίγο...

[masta]

 

Ωστόσο, βλέπω την επιλογή συντρόφου σαν επιλογή ζωής και δεν θα ήθελα να δω την εποχή του μεγαλώματος των παιδιών ως μια αναλαμπή (που αναμφίβολα έχει δυσκολίες). Δηλαδή όταν μεγαλώσουν τα παιδιά και δεν έχουν οι σύζυγοι πολλά κοινά σημεία, τι γίνεται;

 

Συμφωνώ απόλυτα!!Δεν είναι τυχαίο που πολλά ζευγάρια χωρίζουν μετά από 20 χρόνια γάμου.Έφυγαν τα παιδιά κ τότε σήκωσαν τα κεφάλια οι γονείς κ είδαν δίπλα τους έναν ξένο.

[Katerina.S]

Η ελπίδα πως ο ερχομός ενός παιδιού θα φτιάξει την άσχημη σχέση ενός γάμου είναι απλά μια ψευδαίσθηση...είναι ένα ψέμα που λέμε κυρίως εμείς οι γυναίκες στον εαυτό μας είτε επειδή θέλουμε να γίνουμε μητέρες είτε επειδή δεν θέλουμε να χαλάσουμε τον γάμο μας.

υγ: το ότι όμως απλά διαφωνείτε δεν νομίζω ότι είναι πρόβλημα, δεν πιστεύω πως υπάρχει ζευγάρι που δεν διαφωνεί, όπως είπαν τα κορίτσια δεν υπάρχει τέλειος γάμος.

[riniw 1980]

αγαπητή θεματοθέτρια θα σου πω μια κατάσταση όπως τη βίωσα εγω,απο συγγενικό μου ζευγάρι...

λοιπόν παντρεύονται,ούσα έγκυος η κοπέλα (δεύτερος ξάδερφός μου αυτός κάτω στην Κρήτη) γεννιέται το παιδί μέσα στα προβλήματα το ζευγάρι...οικονομικά κυρίως..κουτσά-στραβά,τα βγάζουν πέρα χωρίς να τα ξεπερνούν τελείως..

στα 3 χρόνια έρχεται το δεύτερο παιδί με τα προβλήματα να εντείνονται αλλά με πολλή βοήθεια απο το στενό συγγενικό τους περιβάλλον τα κουτσοβγάζουν πάλι πέρα και κάνουν και τις βαφτίσεις των παιδιών...

σε λίγο καιρό ξαναμένει έγκυος,3ο παιδί 3πλασιάζονται και τα προβλήματα..τσακωμοί,τα βρίσκουν,τα χάνουν,τα ξαβρίσκουν μένουν πάλι με βοήθεια απο το στενό περιβάλλον...

σημειωτέον εδω οτι τις 3 γέννες τις πλήρωσε ο αδερφός του,το ίδιο και τα βαφτίσια...αλλά έλα μου που παντρεύτηκε κι αυτός!!!!!

και ξαναμένει έγκυος μετά απο 4 χρόνια περίπου..........ΦΑΝΤΑΣΟΥ πια μέχρι που ήταν χωμένοι στην αυτοκαταστροφή...4ο παιδί,ζόρια οικονομικά,κακή διαχείρηση κι απ'τους 2 και χείριστη (κατ' εμένα) συμπεριφορά ως ζευγάρι και ως γονείς...

αποφασίζουν να φύγουν απο Κρήτη και να έρθουν εδω να κάνουν μια καινούργια αρχή...το τι τους είπαμε...ρε παιδιά εδω είναι δύσκολα για μας,ρε παιδιά κάτω έχετε τουλάχιστον το λάδι σας ρε παιδιά αυτό..ρε παιδιά εκείνο...ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!!!!!!!

ήρθαν εδω,ο ξάδερφος έπιασε δουλειά στα καράβια,αγόρασαν σπίτι με δάνειο,ξεκίνησε ένας ΚΥΚΕΩΝΑΣ προβλημάτων,γιατί φυσικά εδω ήταν πιο ακριβή η ζωή και τελικά.......χώρισαν.........

εκείνη με 4 παδιά,εκείνος με άλλη,τα παιδιά με τεράστια ψυχολογικά όπως κι ίδιοι..να διαλαλούν δεξιά κι αριστερά οτι επιτέλους ζουν τη ζωή τους....τα παιδιά τους όμως;;;

[xuito]

αγαπητή θεματοθέτρια θα σου πω μια κατάσταση όπως τη βίωσα εγω,απο συγγενικό μου ζευγάρι...

λοιπόν παντρεύονται,ούσα έγκυος η κοπέλα (δεύτερος ξάδερφός μου αυτός κάτω στην Κρήτη) γεννιέται το παιδί μέσα στα προβλήματα το ζευγάρι...οικονομικά κυρίως..κουτσά-στραβά,τα βγάζουν πέρα χωρίς να τα ξεπερνούν τελείως..

στα 3 χρόνια έρχεται το δεύτερο παιδί με τα προβλήματα να εντείνονται αλλά με πολλή βοήθεια απο το στενό συγγενικό τους περιβάλλον τα κουτσοβγάζουν πάλι πέρα και κάνουν και τις βαφτίσεις των παιδιών...

σε λίγο καιρό ξαναμένει έγκυος,3ο παιδί 3πλασιάζονται και τα προβλήματα..τσακωμοί,τα βρίσκουν,τα χάνουν,τα ξαβρίσκουν μένουν πάλι με βοήθεια απο το στενό περιβάλλον...

σημειωτέον εδω οτι τις 3 γέννες τις πλήρωσε ο αδερφός του,το ίδιο και τα βαφτίσια...αλλά έλα μου που παντρεύτηκε κι αυτός!!!!!

και ξαναμένει έγκυος μετά απο 4 χρόνια περίπου..........ΦΑΝΤΑΣΟΥ πια μέχρι που ήταν χωμένοι στην αυτοκαταστροφή...4ο παιδί,ζόρια οικονομικά,κακή διαχείρηση κι απ'τους 2 και χείριστη (κατ' εμένα) συμπεριφορά ως ζευγάρι και ως γονείς...

αποφασίζουν να φύγουν απο Κρήτη και να έρθουν εδω να κάνουν μια καινούργια αρχή...το τι τους είπαμε...ρε παιδιά εδω είναι δύσκολα για μας,ρε παιδιά κάτω έχετε τουλάχιστον το λάδι σας ρε παιδιά αυτό..ρε παιδιά εκείνο...ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!!!!!!!

ήρθαν εδω,ο ξάδερφος έπιασε δουλειά στα καράβια,αγόρασαν σπίτι με δάνειο,ξεκίνησε ένας ΚΥΚΕΩΝΑΣ προβλημάτων,γιατί φυσικά εδω ήταν πιο ακριβή η ζωή και τελικά.......χώρισαν.........

εκείνη με 4 παδιά,εκείνος με άλλη,τα παιδιά με τεράστια ψυχολογικά όπως κι ίδιοι..να διαλαλούν δεξιά κι αριστερά οτι επιτέλους ζουν τη ζωή τους....τα παιδιά τους όμως;;;

 

Σόρρυ κιόλας ,είναι και ξάδερφος σου , αλλά το βρίσκω πολύ τραβηγμένο να κάνεις 4 παιδιά όταν είναι έτσι η κατάσταση , μη σου πω το βρίσκω έως περίπτωση...Αννίτας!!!

[rena_myst]

οχι δεν τον καλυτερευει. μαζευονται και αλλα θεματα και γινονται χειροτερα τα πραγματα

 

 

Με καλυψες.....

[sogni d'oro]

προσωπικά νομίζω οτι ο ερχομός ενός παιδιού ομορφαίνει την ζωή μιας γυναίκας, αν πρίν το παιδί την ενοχλούσαν κάποια στοιχεία του συζύγου της, με τον ερχομό του νέου μέλους αλλάζουν οι προτεραιότητες και όλα αυτά που σε αποσχολούσαν πριν έχουν αντικατασταθεί με υπέροχα συναισθήματα μητρότητας...

αν ο σύζυγος είναι και ιδανικός πατέρας τι άλλο θέλεις...

[riniw 1980]

Σόρρυ κιόλας ,είναι και ξάδερφος σου , αλλά το βρίσκω πολύ τραβηγμένο να κάνεις 4 παιδιά όταν είναι έτσι η κατάσταση , μη σου πω το βρίσκω έως περίπτωση...Αννίτας!!!

 

 

αχ..πόσο δίκιο έχεις...όταν τους τα λέγαμε και τους τα λέγανε κι όλοι κάτω μας έβγαζαν τρελλούς και...ζηλιάρηδες!!!!άκουσον-άκουσον!!!και όταν χωρίσανε και μίλησα εγω μαζί με τη γυναίκα του (είχαμε κι έχουμε μια άριστη σχέση) μου είπε οτι δε μετανιώνει μεν για τα παιδιά αλλά οτι ξαλάφρωσε...ε,άντε βγάλε άκρη εσυ μ'αυτούς...και εκ των υστέρων μάθαμε οτι το είχαν αποφασίσει απο τη γέννηση του τελευταίου τους παιδιού αλλά περίμεναν λίγο να μεγαλώσει για να προχωρήσουν στα διαδικαστικά...κι όταν τη ρώτησα:καλά αφού το είχατε αποφασίσει γιατί φύγατε απο κάτω;γιατί δεν κράταγες το σπίτι (το πούλησαν ερχόμενοι εδω) να μπορείς τουλάχιστον να ανταπεξέλθεις οικονομικά,ξέρεις ποιά ήταν η απάντηση;ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;...........:confused::confused:

[alepapa]

Όταν είχα σχέση με τον άνδρα μου ήδη είχαμε αρκετά προβλήματα αλλά λέω εντάξει με τον γάμο θα στρώσει...φυσικά δεν έγινε κάτι τέτοιο...όταν παντρευτήκαμε τελικά ξανά τα ίδια προβλήματα (για βλακείες όμως όχι σοβαρά θέματα) φωνές, καυγάδες...εντάξει λέω θα κάνουμε ένα παιδάκι και θα δει ότι δεν είναι και τόσο μαύρα τα πράγματα αφού κατά βάθος αγαπιόμαστε....γεννιέται το παιδί και εκει αρχίζει το δεύτερο ματσ....άγχος από μερους του, νεύρα, καμμία βοήθεια...όταν το παιδί έγινε 3 χρονών μιλάγαμε για χωρισμό πλέον , διάφορα σκηνικά στο σπίτι , έτοιμη ήμουν να πάρω την μικρή και να φύγω....ΟΜΩΣ έκανα υπομονή , ναι μεν έφτασα στα όριά μου όμως στο τέλος πήγε και σε ψυχολόγο και τα πράγματα έχουν φτιάξει αρκετά τώρα....να ξέρεις ότι παίζει ρόλο η δική σου στάση πάρα πολύ...για μένα πλέον αυτά τα ζητήματα είναι θέμα αντοχών.. πόσο αντέχει ο καθένας και να βλέπει μπροστά , να είναι ρεαλιστής και να λέει ναι μπορούν να φτιάξουν τα πράγματα, όχι δεν το αντέχω άλλο αυτό πλέον και άντε γεια.....

[stellaTD]

συμφωνωντας και διαφωνωντας παραλληλα σε καποια σημεια των προλαλλησαντωνθα σου πω οτι εγω με τον αντρα μου συμβειωναμαι για καπου 5 χρονια και η σχεση μας δεν ηταν και απο τις καλητερες.Διαφωνουσαμε στα παντα σχεδον.Μεναμε με την μητερα ,τον αδερφο του και τον συντροφο (οχι πεθερο μου) της μητερας του.Σηγουρα ηταν ο λογος που δεν τα πηγαιναμε καθολου καλα.Αποφασισαμε απο κοινου να μεινω εγκυος πριν παντρευτουμε απλα και μονο επειδη πιστευαμε οτι δεν θα μεινω συντομα λογω πολυκυστικων που ειχα.Λαθος γιατι στον τριτο μηνα προσπαθειων εμεινα και κατενθουσιαστικαμε. απο την στιγμη που παντρευτηκαμε και μειναμε μονοι τα πραγματα εφτιαξαν κατα πολυ. Δεν εγιναν τελεια αλλα απο την ωρα που γεννηθηκε ο γιος μας εφτιαξαν κ αλλο και απο την στιγμη που κλονιστηκε η υγεια μου τοσο που θα χανωμουν ηδαμε τα πραγματα και οι 2 τοσο διαφορετικα που πολλα πραγματα που πριν τα βλεπαμε σοβαρα , τωρα βλεπουμε οτι ηταν τοσο αστεια για να διαφωνουμε και να τσακωνομαστε.Το σημαντικοτερο ειναι να κοιτας τον αλλον στα ματια και να του λες τι ακριβως θες . Να υποχωρει και να υποχωρεις.Να τον ΑΚΟΥΣ και να σε ΑΚΟΥΕΙ. Να μην φοβασαι να μιλησεις γιατι ισως δεν ακουστεις.Και αυτο δυστιχως το παθαινεις οταν κατι εντονο σε ταρακουνησει.Ευχομαι κανεις να μην περασει τοσο δυσκολα αλλα να καταλαβει οτι στο ζευγαρι μεσα υπαρχουν 2 ανθρωποι που δεν γεννηθηκαν και δεν μεγαλωσαν μαζι γιατι ακομη και τα αδερφια που μεγαλωσαν μαζι διαφωνουν και τσακωνονται.Τωρα δεν ξερω τι γινεται με το περασμα των χρονων και οταν τα παιδια φυγουν απο το σπιτι... ο χρονος θα δειξει......

Υγεια και καλη τυχη!!