Notes from a dragon mom

[kinkajoujou]

http://www.nytimes.com/2011/10/16/opinion/sunday/notes-from-a-dragon-mom.html?_r=2&src=tp&smid=fb-share

[rkt]

Τι να πεις?

Σε κάτι τέτοια δεν υπάρχουν λέξεις. Είναι ανοητες, ανούσιες και αχρείαστες.

Μας θυμίζει όμως, σε εμάς που νομίζουμε ότι όλα θα είναι καλα για πάντα, ότι απλώς δεν είναι έτσι. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Για αυτό κρατάω αυτό "Parenting, Iʼve come to understand, is about loving my child today. Now".....

[tzini]

Τι να πεις?

Σε κάτι τέτοια δεν υπάρχουν λέξεις. Είναι ανοητες, ανούσιες και αχρείαστες.

Μας θυμίζει όμως, σε εμάς που νομίζουμε ότι όλα θα είναι καλα για πάντα, ότι απλώς δεν είναι έτσι. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Για αυτό κρατάω αυτό "Parenting, Iʼve come to understand, is about loving my child today. Now".....

 

το διαβασα σχεδον αμεσως μολις το εβαλες κινκα.

πραγματικα η φραση που τονισε η ρκτ, τα λεει ολα.

[Skybeam]

Ti κρίμα ρε γμτο... και τι γλυκο παιδάκι, και τι πικραμένη μανουλα

[goody]

Ανατριχιασα αλλα πραγματικα σε ''ξυπναει''...

Κολλαμε στο μελλον και στις συνεπειες των πραξεων μας και να τα κανουμε ολα σωστα και οπως πρεπει και δεν ευχαριστιομαστε τα παιδακια μας σημερα ετσι οπως ειναι, αταλαντα μικρα πλασματακια χωρις πολλες δεξιοτητες που ομως ταυτοχρονα ειναι αξιολατρευτα θαυματακια!

Μακαρι να ειναι γερα ολα τα παιδακια!

[miriki]

αχ ρε κινκα....

[kinkajoujou]

να δώσω και λίγο background info: αναφέρεται σε ένα άλλο άρθρο που είχε βγει πρόσφατα στη wall street journal, γραμμένο από μια κινέζα, που έλεγε πώς οι μαμάδες στην Κίνα είναι tigers γιατί παλεύουν μέχρι αηδίας να αποκτήσουν τα παιδιά τους όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια και να είναι κάτι παραπάνω από τέλεια σε αυτό που κάνουν, ενώ στην Αμερική τα αφήνουν πολύ λάσκα και τους μιλάνε με το σεις και με το σας για να μην πληγωθεί ο εγωισμός τους κλπ... ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, έφτασε τα 8000 σχόλια στη σελίδα της wsj! (θα το βρω και θα το βάλω)

 

κι έρχεται αυτή η μαμά και λέει ότι εμείς που έχουμε άρρωστα παιδιά που ξέρουμε πως δεν θα τα καταφέρουν δεν είμαστε tigers, αλλά dragons...

 

edit: να και το άρθρο

[Morchelina]

Nα πω την αλήθεια δεν αντέχω να το διαβάσω. Αλλά έχω διαβάσει το άλλο με την Κινέζα και εντάξει δεν είμαστε τόσο χάλια αλλά κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει. Μάλλον ότι όλοι οι φίλοι των παιδιών μου έχουν τόσες πολλές ασχολίες, μαθήματα και φροντιστήρια που δεν έχουν χρόνο να παίξουν. Δηλ. επιλέγεις σαν μάνα να μην σπρώχνεις τα παιδιά σου και εγκλωβίζονται από τις επιλογές των άλλων Όχι ότι δεν παίζουν και δεν βγαίνουν έξω πιο πολύ από τα άλλα παιδιά αλλά όχι όσο θα μπορούσαν με τον ελεύθερο χρόνο που έχουν.

 

Kαι εντάξει στην Αμερική ο κόσμος βλέπει και το καρότο και τρέχει. Εδώ για ποιο λόγο τρέχουμε τα παιδιά μας δεν ξέρω. Δεν του παίρνουμε στα 18 μια ταβανόβουρτσα και έναν κουβά να κολλάει αφίσες γιατί από ότι βλέπω μόνον αυτοί κάναν καριέρα.