ΕΧΟΥΝ ΖΗΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΣΑΣ?

[trellameni]

Κορίτσια καλημέρα,

 

Μου έχει συμβεί κάτι παράξενο και θα ήθελα την γνώμη σας. Εχω μία φίλη η οποία είναι 34 χρονών, 5 χρονια παντρεμένη και θέλει σαν τρελή να κάνει παιδί αλλά ο άντρας της δεν θέλει. Μου είχε μιλήσει και στο παρελθόν για αυτό το ζήτημα και ότι δεν της έφευγε από το μυαλό και ότι την απασχολούσε τρελλά. Επίσης όταν της είχα εκμυστηρευτεί ότι μετά από έναν χρόνο ανεργίας και μετά από εντατικό ψάξιμο, ζήλευα λίγο όταν άκουγα ότι κάποιος εβρισκε δουλειά, μου είπε ότι αυτό είναι φυσιολογικό και ότι και αυτη ζηλέυει τις εγκύους που βλέπει (βέβαια δεν ξέρω αν το εννοούσε με κακία).

Από τότε που της ανακοίνωσα ότι είμαι έγκυος, νομίζω ότι είναι λίγο πιο ψυχρή μαζί μου (μπορεί να κάνω και λάθος γιατί και εγώ έχω παραξενέψει λίγο). Ας πούμε όταν λίγο πριν της το πω μου μύριζε ο καπνός, μου είπε απότομα και λίγο στριφνά " έγκυος είσαι και δεν μας το λες?". Επίσης και όταν το είχα ανακοινώσει όλοι έβγαιναν έξω να καπνίσουν και αυτή είπε και δυο φορές "εντάξει είναι και εδώ να ανάψω ένα τσιγαράκι θα ανοίξω το παράθυρο και θα είναι οκ". Επίσης όταν είχαμε σε ταβέρνα σε εξωτερικό χώρο και καπνίζανε στο τραπέζι αυτή καθότανε απέναντι μου και φύσηξε τον καπνό ακριβώς πάνω στο πρόσωπο μου.

Γενικά μπορεί και να είναι τυχαία γεγονότα γιατί δεν έχει κάνει και΄κάτι φοβερό αλλά αν και της εχουμε πει να βαφτίσει το παιδί (που σημαίνει ότι ήταν αρκετά κοντά μας), ποτέ δεν με έχει ρωτήσει πως πάει η εγκυμοσύνη, πως είμαι κλπ και γενικά δεν αναφέρει καθόλου περι εγκυμοσύνης, μονο μια φορά μου είπε ότι προσπαθησε και αυτή και περιμένε περίοδο και δεν ηθέλε να της έρθει αλλά τελικά της ήρθε.

Τέλος έγινε μια παρεξήγηση προχθές γιατί της είχα προτείνει να βγούμε έξω, και μου είπε θα συννενοείτο με τον άντρα της και θα μου έλεγε σίγουρα, αλλά πριν το σιγουρέψει, της έστειλα μύνημα να το ακυρώσουμε και παρεξηγήθηκε και μετά μου έκλεινε το τηλέφωνο. Και όταν της είπα οτι δεν ήταν σωστό που μου έκλεινε το τηλέφωνο, μου είπε ότι εγώ δεν είμουνα σωστή και άλλαξα αυτό που είχαμε κανονίσει και έκανα το δικό μου πρόγραμμα και κοιτάω μόνο τον εαυτό μου και μου φώναζε. Και όλα αυτά στα καλά καθούμενα. (βέβαια έχει προβλήματα στην δουλειά και μόλις είχε από την δουλειά νευριασμένη και δεν ήθελε που της είπα για το τηλέφωνο που μου έκλεινε μόλις μπήκε σπίτι).

Της έστειλα και μύνημα ότι μάλλον έχουν γίνει παρεξηγήσεις και να πάμε για καφέ να μιλήσουμε και πέρασε μια εβδομάδα και δεν μου απάντησε.

Πάντως έχω μια αίσθηση ότι δεν έχει θετική ενέργεια απεναντί μου από τότε που έμεινα έγκυος.

Είμαι υπερβολική? Την έχω παρεξηγήσει? Ποια είναι η γνώμη σας?

Επίσης αν συνεχίσει έτσι θα πρέπει να της το πω ότι δεν μπορεί να γίνει κουμπάρα ή φαντάζομαι εννοείται?

Εσείς έχετε βιώσει περίεργη συμπεριφορά συνεπείας της εγκυμοσύνης σας από άτομα που πριν ήταν φίλοι σας?

Ευχαριστώ πόλύ και συγνώμη για το μεγάλο ποστ αλλά έχω στεναχωρηθεί.

[elisaki]

AXXX!!! Γενικα ο κοσμος ειναι λιγο παιγμενος τωρα τελευταια. Δεν μπορω κ δεν θελω να βγαλω συμπερασμα για τη φιλη σου, ανθρωπος ειναι, περναει κ πολλα τελευταια απο ο,τι περιγραφεις, αρα ισως να της δωσεις λιγο χρονο κ επιεικεια παραπανω? Αν ειστε φιλες (που για να συζητατε για κουμπαρια, θα ειναι σιγουρα), πρεπει να εισαι κοντα της, να συζητας μαζι της για οσα ενδεχομενως την ενοχλουν κ σε ενοχλουν κ να προσπαθησεις κ εσυ να μην παρεξηγεις τα παντα, γιατι η εγκυμοσυνη πολλες φορες παιζει περιεργα παιχνιδια. Αν ειναι πραγματικα φιλη κ σ'αγαπαει δεν εχει κανενα λογο να ζηλεψει κ να κακιωσει με την εγκυμοσυνη σου. Προσπαθηστε για το καλυτερο, ειναι κριμα να χαλανε φιλιες για μικροπαρεξηγησεις...

[AthinaP]

Λίγο μπερδεμένα ακούγονται τα πράγματα. Γενικά, αρκετά πράγματα που σκέφτεται η μία ή η άλλη πλευρά και δεν τα μοιράζεται. Μέχρι ενός σημείου η φίλη σου έδειχνε ότι δεν έκρυβε κάτι. Εσύ όμως πρώτη δεν έδειξες να τη θεωρείς ανάμεσα στους πολύ κοντινούς σου, εφόσον δεν μοιράστηκες το γενογός της εγκυμοσύνης σου. Αυτό βέβαια το κάνουν αρκετοί και αν μια φιλία είναι παλιά, λέει κανείς ας πάει στα κομμάτια.

 

Εσύ, έχεις σκεφτεί ότι πίσω από αυτά που λέει η φίλη σου, μπορεί να κρύβεται ένα πρόβλημα γονιμότητας, που αρκετοί επίσης δεν θέλουν να μοιράζονται; Ειναι ένα ενδεχόμενο. Όπως και να έχει, το πράγμα έχει πάει αρκετά μακριά και θα χρειαστεί προσπάθεια αν θέλετε να σώσετε τη φιλία σας.

 

Είναι κρίμα να χαλάνε οι φιλίες.

[SMARA]

καλημέρα φίλη μου. εγω νομιζω οτι αδίκως σε απασχολει το θέμα. Νομιζω οτι μεταξυ ανθρωπων που θεωρουνται φιλοι, παρεξηγήσεις δεν χωρανε. Ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεσαι, επρεπε να ειναι λίγο ποιο επιεικής μαζί σου. Οσο για την κουμπαριά, μη νοιάζεσαι θα βρεις καποια που θα σε τιμαει και εκτιμάει περισσότερο. Να σου δώσω και μια συμβουλη? να κρατησεις κοντά σου ανθρώπους που αγαπάς και σε κα΄νουν να χαμογελάς. Οι υπολοιποι απλα περισσευουν. Κοιτα να χαρεις την ωραιοτερη φάση της ζωής σου, και να την απολάυσεις, και μη σκας. φιλιά))

[trellameni]

Λίγο μπερδεμένα ακούγονται τα πράγματα. Γενικά, αρκετά πράγματα που σκέφτεται η μία ή η άλλη πλευρά και δεν τα μοιράζεται. Μέχρι ενός σημείου η φίλη σου έδειχνε ότι δεν έκρυβε κάτι. Εσύ όμως πρώτη δεν έδειξες να τη θεωρείς ανάμεσα στους πολύ κοντινούς σου, εφόσον δεν μοιράστηκες το γενογός της εγκυμοσύνης σου. Αυτό βέβαια το κάνουν αρκετοί και αν μια φιλία είναι παλιά, λέει κανείς ας πάει στα κομμάτια.

 

Εσύ, έχεις σκεφτεί ότι πίσω από αυτά που λέει η φίλη σου, μπορεί να κρύβεται ένα πρόβλημα γονιμότητας, που αρκετοί επίσης δεν θέλουν να μοιράζονται; Ειναι ένα ενδεχόμενο. Όπως και να έχει, το πράγμα έχει πάει αρκετά μακριά και θα χρειαστεί προσπάθεια αν θέλετε να σώσετε τη φιλία σας.

 

Είναι κρίμα να χαλάνε οι φιλίες.

 

Ναι δεν το μοιράστηκα αμέσως (αλλά μετά από 10 μερες από όταν το έμαθα) γιατί δεν είχα ακούσει καρδιά να χτυπάει και ήθελα να είμαι λίγο σίγουρη πριν το πω (Βασικά ούτε στους γονείς μας δεν το είχαμε πει μέχρι τότε για τον ίδιο λόγο).

Πάντως ναι σκέφτηκα και λίγο ότι μπορεί και μαζί με το που θα χαρεί να ζηλέψει κίολας γιατί το θέλει υπερβολικά πολύ.

Όσο για το θέμα της γονιμότητας ναι ίσως και να έχει κάποιο θέμα και να μην το λέει γιατί κάποια στιγμή που γκρίνιαξα για την εγκυμοσύνη (δυσκοιλιότητα, αίμορροείδες, κιλά κλπ) μου είπε σε έντονο σχετικά ύφος (σαν μάλωμα) ¨Οτι είμαι αχάριστη και άλλοι προσπαθούν και δεν μπορούν και εγώ γκρινιάζω για βλακείες.

Πάντως δεν ξέρω τι να πω και γω ώρες ώρες έχω τα αναποδά μου και ίσως ψειρίζω τώρα τα πράγματα. Τι να πω ο χρόνος θα δείξει μάλλον. Αλλά όσο για την κουμπαριά ίσως πρεπει να το ξανασκεφτούμε και οι δύο

[zwza]

Κορίτσια καλημέρα,

 

Επίσης όταν της είχα εκμυστηρευτεί ότι μετά από έναν χρόνο ανεργίας και μετά από εντατικό ψάξιμο, ζήλευα λίγο όταν άκουγα ότι κάποιος εβρισκε δουλειά, μου είπε ότι αυτό είναι φυσιολογικό και ότι και αυτη ζηλέυει τις εγκύους που βλέπει (βέβαια δεν ξέρω αν το εννοούσε με κακία).

 

εσύ όταν της είπες πως ζήλευες αυτούς που έβρισκαν δουλειά...... ζήλευες με κακία?

Αν ναι, γιαυτο και υπέθεσες το ίδιο για την φίλη σου?

Αν όχι, γιατί υπόθεσες κάτι τέτοιο για την φίλη σου?

Δεν βρίσκω πως σου έκρυψε κάτι η φίλη σου, απεναντίας την βρήκα πιο εντάξει στη συμπεριφορά της συγκριτικά με σένα.

Σου εκμυστηρεύτηκε τον πόνο της... δεν μας γράφεις πως της στάθηκες, απεναντίας εμένα μου άφησες την αίσθηση του "εγώ" σου να πλανάται σε όλο σου το κείμενο.

Εγώ βασικά θα περίμενα απο μια έγκυο (ή μητέρα) περισσότερη ευαισθησία προς τις γυναίκες που επιθυμούν/θέλουν/προσπαθούν, περισσότερη κατανόηση, περισσότερη συμπαράσταση, περισσότερη διακριτικότητα.

Μήπως αντί να σκεφτόμαστε πάντα τι λάθος κάνουν οι άλλοι να σκεφτόμαστε πρωτίστως τι λάθος κάνουμε εμείς?

[christiana000]

δικη μου συμβουλη ειναι να κρατησεις μακρια σου τους ανθρωπους που σε στεναχωρουν.απ οτι καταλαβαινω απο το κειμενο σου η φιλη σου οντως ζηλευει.οκ ειναι πονεμενη,θελει παιδι,προσπαθει αλλα δεν μπορω να καταλαβω γιατι εσυ πρεπει να ανεχτεις την κακια που βγαζει.μου θυμισες τη δικη μου περιπτωση που οταν ημουν εγκυος μια κοπελα απο την δουλεια που ειναι γνωστο οτι ταλαιπωρειται με εξωσωματικες απο τοτε που εμαθε οτι ημουν εγκυος μου εβγαλε την ψυχη!!ηταν και προισταμενη μου και με εβαζε να κουβαλαω γενικα να κανω ολες τις αγγαριες πραγμα που δεν εκανε ποτε πριν..μαλιστα μια φορα που πηγα στη δουλεια χαλια ταλαιπωρημενη απο τις αναγουλες γυρισε και εκανε παραπονα στον διευθυντη οτι δεν ηταν μουτρα αυτα που ειχα και τετοια.κ να φανταστεις οτι παλιοτερα ειχαμε φιλικες σχεσεις.

[trellameni]

εσύ όταν της είπες πως ζήλευες αυτούς που έβρισκαν δουλειά...... ζήλευες με κακία?

Αν ναι, γιαυτο και υπέθεσες το ίδιο για την φίλη σου?

Αν όχι, γιατί υπόθεσες κάτι τέτοιο για την φίλη σου?

Δεν βρίσκω πως σου έκρυψε κάτι η φίλη σου, απεναντίας την βρήκα πιο εντάξει στη συμπεριφορά της συγκριτικά με σένα.

Σου εκμυστηρεύτηκε τον πόνο της... δεν μας γράφεις πως της στάθηκες, απεναντίας εμένα μου άφησες την αίσθηση του "εγώ" σου να πλανάται σε όλο σου το κείμενο.

Εγώ βασικά θα περίμενα απο μια έγκυο (ή μητέρα) περισσότερη ευαισθησία προς τις γυναίκες που επιθυμούν/θέλουν/προσπαθούν, περισσότερη κατανόηση, περισσότερη συμπαράσταση, περισσότερη διακριτικότητα.

Μήπως αντί να σκεφτόμαστε πάντα τι λάθος κάνουν οι άλλοι να σκεφτόμαστε πρωτίστως τι λάθος κάνουμε εμείς?

 

Ναι δίκιο έχεις για αυτό δεν την "καταδίκασα" αλλά έγραψα τα πράγματα (όσο μπορούσα και από τις δύο πλευρές) και δήλωσα την αμφιβολία μου για το κατά πόσο είμαι άδικη ή υπερβολική.

Όσο για αυτούς που ζήλευα είναι λίγο περίεργο συναίσθημα γιατί ταυτόχρονα χαιρόμουνα και ζήλευα. ¨Οχι με την έννοια να "ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα" αλλά γιατί ρε γαμώτο όχι και σε μένα? ΄τι λάθος κάνω? Πάντως σίγουρα η χαρά μου για αυτούς ήταν πιο συγκρατημένη.

Ναι επειδή το ένοιωσα έτσι σκέφτηκα ότι έτσι μπορεί να αισθάνεται και η φίλη μου. Η φράση¨"δεν ξέρω αν το είπε με κακία

" δεν κρύβει κανένα υπονούμενο απλά περιγράφει ακριβώς αυτό που λέει ότι δεν έχω feeling για το πως μπορεί να το είπε.

όσο για το πως της συμπαραστάθηκα, έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις για αυτό το θέμα και της έχω πει να έχει θετική σκέψη, να το πιστέψει πραγματικά και θα έρθει, να μην έχει άγχος, ότι όλα θα πάνε καλά, ότι ο άντρας της είναι καλός και να μην μπλοκάρει την κατάσταση γκρινιάζοντας του και πιστεύοντας πως δεν το θέλει και πολλά άλλα. Αντιθέτως για την εγκυμοσύνη μου και το μωρό μου δεν έχουμε κάνει ούτε μία συζήτηση, ούτε καν τι σκεφτόμαστε για όνομα (που νομίζω ότι μια κουμπάρα τουλάχιστον αυτό θα το ρώταγε.) Επείσης έχουμε αναλύσει αναλυτικά τα προβλήματα στην δουλειά της και της έχω πει και εκεί άλλες πολλές συμβούλες.

Νομίζω ότι όλα αυτά μόνο το "εγώ" μου δεν δείχνουν τόσο έντονο. Τώρα μπορεί το κείμενο μου έτσι να το εξέλαβες γιατί πολύ συχνά ο γραπτός λόγος παραπλανά και παρεξηγήται.

[zwza]

σίγουρα ο γραπτός λόγος παραπλανά και χαίρομαι πολύ που στην πιο πάνω απάντηση σου, μας γράφεις περισσότερα για την σχέση σας.

Πρώτα από όλα σκέφτεσε αν την θέλεις στη ζωή σου.

Αν ναι..

της δίνεις λίγο χρόνο (να συνηθίσει την ιδέα ίσως...), έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και

καταλήγεις στο τι τελικά συμβαίνει με την παρτη της.

Επιλέγεις τέλος αν την θέλεις στη ζωή σου ή όχι.

Για το κουμπαριλίκι .... έχετε χρόνο πολύ ακόμη για να το συζητήσετε πιστεύω.

Μην το συζητάτε ακόμα ή αν θέλεις κόβε τη συζήτηση με τη φράση "...ας γεννηθεί με το καλό και μετά το κουβεντιάζουμε". Κανένας δεν θα σε παρεξηγήσει για αυτό.

Να έχεις μια πολύ όμορφη εγκυμοσύνη και πραγματικά εύχομαι να είναι μόνο μια απλή παρεξήγηση αυτό που συμβαίνει με την φίλη σου.

[sternchen]

Κορίτσια καλημέρα,

 

Μου έχει συμβεί κάτι παράξενο και θα ήθελα την γνώμη σας. Εχω μία φίλη η οποία είναι 34 χρονών, 5 χρονια παντρεμένη και θέλει σαν τρελή να κάνει παιδί αλλά ο άντρας της δεν θέλει. Μου είχε μιλήσει και στο παρελθόν για αυτό το ζήτημα και ότι δεν της έφευγε από το μυαλό και ότι την απασχολούσε τρελλά. Επίσης όταν της είχα εκμυστηρευτεί ότι μετά από έναν χρόνο ανεργίας και μετά από εντατικό ψάξιμο, ζήλευα λίγο όταν άκουγα ότι κάποιος εβρισκε δουλειά, μου είπε ότι αυτό είναι φυσιολογικό και ότι και αυτη ζηλέυει τις εγκύους που βλέπει (βέβαια δεν ξέρω αν το εννοούσε με κακία).

Από τότε που της ανακοίνωσα ότι είμαι έγκυος, νομίζω ότι είναι λίγο πιο ψυχρή μαζί μου (μπορεί να κάνω και λάθος γιατί και εγώ έχω παραξενέψει λίγο). Ας πούμε όταν λίγο πριν της το πω μου μύριζε ο καπνός, μου είπε απότομα και λίγο στριφνά " έγκυος είσαι και δεν μας το λες?". Επίσης και όταν το είχα ανακοινώσει όλοι έβγαιναν έξω να καπνίσουν και αυτή είπε και δυο φορές "εντάξει είναι και εδώ να ανάψω ένα τσιγαράκι θα ανοίξω το παράθυρο και θα είναι οκ". Επίσης όταν είχαμε σε ταβέρνα σε εξωτερικό χώρο και καπνίζανε στο τραπέζι αυτή καθότανε απέναντι μου και φύσηξε τον καπνό ακριβώς πάνω στο πρόσωπο μου.

Γενικά μπορεί και να είναι τυχαία γεγονότα γιατί δεν έχει κάνει και΄κάτι φοβερό αλλά αν και της εχουμε πει να βαφτίσει το παιδί (που σημαίνει ότι ήταν αρκετά κοντά μας), ποτέ δεν με έχει ρωτήσει πως πάει η εγκυμοσύνη, πως είμαι κλπ και γενικά δεν αναφέρει καθόλου περι εγκυμοσύνης, μονο μια φορά μου είπε ότι προσπαθησε και αυτή και περιμένε περίοδο και δεν ηθέλε να της έρθει αλλά τελικά της ήρθε.

Τέλος έγινε μια παρεξήγηση προχθές γιατί της είχα προτείνει να βγούμε έξω, και μου είπε θα συννενοείτο με τον άντρα της και θα μου έλεγε σίγουρα, αλλά πριν το σιγουρέψει, της έστειλα μύνημα να το ακυρώσουμε και παρεξηγήθηκε και μετά μου έκλεινε το τηλέφωνο. Και όταν της είπα οτι δεν ήταν σωστό που μου έκλεινε το τηλέφωνο, μου είπε ότι εγώ δεν είμουνα σωστή και άλλαξα αυτό που είχαμε κανονίσει και έκανα το δικό μου πρόγραμμα και κοιτάω μόνο τον εαυτό μου και μου φώναζε. Και όλα αυτά στα καλά καθούμενα. (βέβαια έχει προβλήματα στην δουλειά και μόλις είχε από την δουλειά νευριασμένη και δεν ήθελε που της είπα για το τηλέφωνο που μου έκλεινε μόλις μπήκε σπίτι).

Της έστειλα και μύνημα ότι μάλλον έχουν γίνει παρεξηγήσεις και να πάμε για καφέ να μιλήσουμε και πέρασε μια εβδομάδα και δεν μου απάντησε.

Πάντως έχω μια αίσθηση ότι δεν έχει θετική ενέργεια απεναντί μου από τότε που έμεινα έγκυος.

Είμαι υπερβολική? Την έχω παρεξηγήσει? Ποια είναι η γνώμη σας?

Επίσης αν συνεχίσει έτσι θα πρέπει να της το πω ότι δεν μπορεί να γίνει κουμπάρα ή φαντάζομαι εννοείται?

Εσείς έχετε βιώσει περίεργη συμπεριφορά συνεπείας της εγκυμοσύνης σας από άτομα που πριν ήταν φίλοι σας?

Ευχαριστώ πόλύ και συγνώμη για το μεγάλο ποστ αλλά έχω στεναχωρηθεί.

 

Κορίτσι μου με το καλό να γεννήσεις!

Εγώ το γραπτό σου μήνυμα το βρίσκω πάρα πολύ συγκροτημένο και εσένα πολύ σωστή στις σκέψεις σου.

Κατά τη γνώμη μου δεν είσαι καθόλου υπερβολική και σε βρίσκω πολύ επιηκή.

Δεν με ενδιαφέρει εαν εκείνη έχει προβλήματα στην δουλειά της και ούτε μου λέει κάτι αυτό για την απαράδεκτη της συμπεριφορά.

Ακούς εκεί να φυσάει πάνω σου τον καπνό, να μην σε ρωτάει τίποτα για την εγκυμοσύνη και να σου κλείνει και το τηλέφωνο, είναι εγωίστρια αγενής και κακομαθημένη !!!

Έχω βγει από τα ρούχα μου, αλλά να μην την θεωρείς και φίλη, εαν οι φίλοι είναι έτσι, τότε οι εχθροί ποιοι είναι;

Τους φίλους μας τους αγαπάμε με την καρδιά μας και δεν τους ζηλεύουμε ποτέ, αλλιώς δεν είμαστε φίλοι.

"Μέτρα τους ανθρώπους όχι με αυτά που έχουν ή ξέρουν, αλλά με το ποσόν της ευτυχίας, που μπορούν να σου προσφέρουν." Το διαβάσα κάπου χθες και μου άρεσε πολύ.

Κράτα τους ανθρώπους που ζηλεύουν μακριά σου!

[FDP]

Εγω κοπέλα μου θα σου πω την δική μου ιστορία, λίγο ανάποδα απο την δική σου

όταν έχασα το δεύτερο παιδάκι μου, γειτόνισα (πιναμε και κανέναν καφε που και που) έμεινε έγκυος. Ρωτούσε λοιπόν την μαμά μου αν θα πρέπει να μου το πεί η όχι...η μαμά μου της απάντησε – Φυσικά και πρέπει...θα χαρεί πολύ!!! και όντως χάρηκα πολύ...γιατί να μη χαρώ???που ένα παιδάκι θα έρθει στον κόσμο??που μια γυναίκα θα γίνει μανούλα???μήπως θα έπρεπε να σκεφτώ να πάθει κι αυτή τα ίδια???η μήπως θα το σκεφτόταν τελικά αυτή αν της συνέβαινε κατι αντίστοιχο (φτου ΠΑΝΑΓΙΑ μου,μακρια!!!!)

γεννάει με το καλό,ένα φατσόνι τρομερό...όλο νάζι,γλύκα...άλλο πράμα...αρχίζουμε να κάνουμε πολύ παρέα,διακοπές μαζί,καφέδες,επισκέψεις....μένω ξανά έγκυος...όλα σούπερ....αρχίζουν τα προβλήματα της εγκυμοσύνης...τι συμβαίνει???που καιρός να ασχοληθώ...άλλα ζόρια...να φανταστείς και ο άντρας της άφαντος,που έκανε ακόμη πιο τρελή παρέα με τον δικό μου...χάνω το μωρό...άφαντη..ούτε μια κουβέντα...καθόμαστε στο μπαλκόνι,τους ακούμε που είναι μέσα...μια καλημέρα δεν λένε...γιατι??? κολιέται λέτε η γκαντεμιά???πάντως μάλλον φοβάται...δεν ξέρει να μιλήσει???να πεί μια κουβέντα???

απο την προσωπική μου πείρα, και με τους ανθρώπους που εγω συναναστρέφομαι εχω να πω αυτο: μια γυναίκα που προσπαθει/αγωνίζεται/ παλεύει για την απόκτηση ενός παιδιού ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΕΙ!!!και φυσικά σκέφτεται...αχ μακάρι να είμαι έγκυούλα...αχ μακάρι να έχω κι εγώ μια στρουμπουλή κοιλιτσα που θα φιλάει ο άντρας μου...αχ μακάρι να νιώσω αυτό το φτερούγισμα μέσα της ... αχ μακάρι να ζήσω τη στιγμή που θα το πάρω στην αγκαλιά μου....για μένα αυτό δεν είναι ζήλια...είναι καημός.....δεν πιστεύω οτι καμία γυναίκα θα μπορούσε να σκεφτεί άσχημα!!!κι αν υπάρχουν,κι εγώ ζω στο ρόζ συννεφάκι ε τότε ΝΤΡΟΠΗ!!!!

 

αλήθεια είμαι εκτός θέματος???πάλι τα δικά μου λέω...?

καλή εγκυμοσύνη σου εύχομαι...κι αν όντως πιστεύεις οτι ισχύει κάτι τέτοιο πραγματικά πέφτω απο τα σύννεφα....

[trellameni]

δικη μου συμβουλη ειναι να κρατησεις μακρια σου τους ανθρωπους που σε στεναχωρουν.απ οτι καταλαβαινω απο το κειμενο σου η φιλη σου οντως ζηλευει.οκ ειναι πονεμενη,θελει παιδι,προσπαθει αλλα δεν μπορω να καταλαβω γιατι εσυ πρεπει να ανεχτεις την κακια που βγαζει.μου θυμισες τη δικη μου περιπτωση που οταν ημουν εγκυος μια κοπελα απο την δουλεια που ειναι γνωστο οτι ταλαιπωρειται με εξωσωματικες απο τοτε που εμαθε οτι ημουν εγκυος μου εβγαλε την ψυχη!!ηταν και προισταμενη μου και με εβαζε να κουβαλαω γενικα να κανω ολες τις αγγαριες πραγμα που δεν εκανε ποτε πριν..μαλιστα μια φορα που πηγα στη δουλεια χαλια ταλαιπωρημενη απο τις αναγουλες γυρισε και εκανε παραπονα στον διευθυντη οτι δεν ηταν μουτρα αυτα που ειχα και τετοια.κ να φανταστεις οτι παλιοτερα ειχαμε φιλικες σχεσεις.

 

Κοριτσάκι μου, στην δική σου την περίπτωση όντως πρόκειται έτσι όπως το περιγράφεις για εξόφθαλμη κακία και ζήλια. Ελπίζω να την έγραψες εκεί που δεν πιάνει μελάνι όσο δεν παίρνει και να μην της έκανες το χατήρι να σε χαλάσει πολύ ψυχολογικά. Να χαίρεσαι το μωράκι σου! και σου εύχομαι να μην ξαναπέσεις κοντά σε τέτοιους ανθρώπους.

[Ευθαλία]

Εγω κοπέλα μου θα σου πω την δική μου ιστορία, λίγο ανάποδα απο την δική σου

όταν έχασα το δεύτερο παιδάκι μου, γειτόνισα (πιναμε και κανέναν καφε που και που) έμεινε έγκυος. Ρωτούσε λοιπόν την μαμά μου αν θα πρέπει να μου το πεί η όχι...η μαμά μου της απάντησε – Φυσικά και πρέπει...θα χαρεί πολύ!!! και όντως χάρηκα πολύ...γιατί να μη χαρώ???που ένα παιδάκι θα έρθει στον κόσμο??που μια γυναίκα θα γίνει μανούλα???μήπως θα έπρεπε να σκεφτώ να πάθει κι αυτή τα ίδια???η μήπως θα το σκεφτόταν τελικά αυτή αν της συνέβαινε κατι αντίστοιχο (φτου ΠΑΝΑΓΙΑ μου,μακρια!!!!)

γεννάει με το καλό,ένα φατσόνι τρομερό...όλο νάζι,γλύκα...άλλο πράμα...αρχίζουμε να κάνουμε πολύ παρέα,διακοπές μαζί,καφέδες,επισκέψεις....μένω ξανά έγκυος...όλα σούπερ....αρχίζουν τα προβλήματα της εγκυμοσύνης...τι συμβαίνει???που καιρός να ασχοληθώ...άλλα ζόρια...να φανταστείς και ο άντρας της άφαντος,που έκανε ακόμη πιο τρελή παρέα με τον δικό μου...χάνω το μωρό...άφαντη..ούτε μια κουβέντα...καθόμαστε στο μπαλκόνι,τους ακούμε που είναι μέσα...μια καλημέρα δεν λένε...γιατι??? κολιέται λέτε η γκαντεμιά???πάντως μάλλον φοβάται...δεν ξέρει να μιλήσει???να πεί μια κουβέντα???

απο την προσωπική μου πείρα, και με τους ανθρώπους που εγω συναναστρέφομαι εχω να πω αυτο: μια γυναίκα που προσπαθει/αγωνίζεται/ παλεύει για την απόκτηση ενός παιδιού ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΕΙ!!!και φυσικά σκέφτεται...αχ μακάρι να είμαι έγκυούλα...αχ μακάρι να έχω κι εγώ μια στρουμπουλή κοιλιτσα που θα φιλάει ο άντρας μου...αχ μακάρι να νιώσω αυτό το φτερούγισμα μέσα της ... αχ μακάρι να ζήσω τη στιγμή που θα το πάρω στην αγκαλιά μου....για μένα αυτό δεν είναι ζήλια...είναι καημός.....δεν πιστεύω οτι καμία γυναίκα θα μπορούσε να σκεφτεί άσχημα!!!κι αν υπάρχουν,κι εγώ ζω στο ρόζ συννεφάκι ε τότε ΝΤΡΟΠΗ!!!!

 

αλήθεια είμαι εκτός θέματος???πάλι τα δικά μου λέω...?

καλή εγκυμοσύνη σου εύχομαι...κι αν όντως πιστεύεις οτι ισχύει κάτι τέτοιο πραγματικά πέφτω απο τα σύννεφα....

 

Τι καλά που τα λες! Τι ψυχάρα κουβαλάς κοπέλα μου!

Όσο για το θέμα της κοπέλας με τη ζήλεια, θα συμφωνήσω απλά για το ότι ο κόσμος γενικά ζηλεύει. Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για ζήλεια περί εγκυμοσύνης, αλλά υπάρχει και η κακιά ζήλεια και η καλή ζήλεια (σαν τον ανταγωνισμό). Η φίλη φέρεται περίεργα. Εγώ δεν μπορώ καθόλου και τις φωνές, τα θεωρώ κατινιές αυτά και ξεκόβω αμέσως.

[trellameni]

Εγω κοπέλα μου θα σου πω την δική μου ιστορία, λίγο ανάποδα απο την δική σου

όταν έχασα το δεύτερο παιδάκι μου, γειτόνισα (πιναμε και κανέναν καφε που και που) έμεινε έγκυος. Ρωτούσε λοιπόν την μαμά μου αν θα πρέπει να μου το πεί η όχι...η μαμά μου της απάντησε – Φυσικά και πρέπει...θα χαρεί πολύ!!! και όντως χάρηκα πολύ...γιατί να μη χαρώ???που ένα παιδάκι θα έρθει στον κόσμο??που μια γυναίκα θα γίνει μανούλα???μήπως θα έπρεπε να σκεφτώ να πάθει κι αυτή τα ίδια???η μήπως θα το σκεφτόταν τελικά αυτή αν της συνέβαινε κατι αντίστοιχο (φτου ΠΑΝΑΓΙΑ μου,μακρια!!!!)

γεννάει με το καλό,ένα φατσόνι τρομερό...όλο νάζι,γλύκα...άλλο πράμα...αρχίζουμε να κάνουμε πολύ παρέα,διακοπές μαζί,καφέδες,επισκέψεις....μένω ξανά έγκυος...όλα σούπερ....αρχίζουν τα προβλήματα της εγκυμοσύνης...τι συμβαίνει???που καιρός να ασχοληθώ...άλλα ζόρια...να φανταστείς και ο άντρας της άφαντος,που έκανε ακόμη πιο τρελή παρέα με τον δικό μου...χάνω το μωρό...άφαντη..ούτε μια κουβέντα...καθόμαστε στο μπαλκόνι,τους ακούμε που είναι μέσα...μια καλημέρα δεν λένε...γιατι??? κολιέται λέτε η γκαντεμιά???πάντως μάλλον φοβάται...δεν ξέρει να μιλήσει???να πεί μια κουβέντα???

απο την προσωπική μου πείρα, και με τους ανθρώπους που εγω συναναστρέφομαι εχω να πω αυτο: μια γυναίκα που προσπαθει/αγωνίζεται/ παλεύει για την απόκτηση ενός παιδιού ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΕΙ!!!και φυσικά σκέφτεται...αχ μακάρι να είμαι έγκυούλα...αχ μακάρι να έχω κι εγώ μια στρουμπουλή κοιλιτσα που θα φιλάει ο άντρας μου...αχ μακάρι να νιώσω αυτό το φτερούγισμα μέσα της ... αχ μακάρι να ζήσω τη στιγμή που θα το πάρω στην αγκαλιά μου....για μένα αυτό δεν είναι ζήλια...είναι καημός.....δεν πιστεύω οτι καμία γυναίκα θα μπορούσε να σκεφτεί άσχημα!!!κι αν υπάρχουν,κι εγώ ζω στο ρόζ συννεφάκι ε τότε ΝΤΡΟΠΗ!!!!

 

αλήθεια είμαι εκτός θέματος???πάλι τα δικά μου λέω...?

καλή εγκυμοσύνη σου εύχομαι...κι αν όντως πιστεύεις οτι ισχύει κάτι τέτοιο πραγματικά πέφτω απο τα σύννεφα....

 

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου και όχι δεν είσαι εκτός θέματος γιατί είναι σημαντικό να ακούμε και μια άποψη από την αντιπέρα όχθη.

Καταρχήν λυπάμαι πολύ για τις δυσκολίες και τις στεναχώριες που έχεις περάσει και σου έυχομαι γρήγορα να κρατάς στην αγκαλίτσα σου ένα γλυκό μωράκι. Νομίζω ότι με τον απαραίτητο ιατρικό έλεγχο και κυρίως με καλή ψυχολογία και πίστη όλα θα γίνουν όπως τα επιθυμείς.

Σχετικά με την συμπεριφορά της γειτονισάς σου, ίσως νοιώθει μουδιασμένη και δεν ξέρει τι να σου πει. Δεν είναι όλοι καλοί στα λόγια ή στην παρηγοριά και μερικοί δεν ξέρουν πως να το αντιμετωπίσουν. Δεν σου έχει τύχει να πας σε κηδεία και να αισθάνεσαι ότι και "συλληπητήρια" να πεις μπρος στον πόνο ότι είναι μια κούφια λέξη? Σίγουρα όμως και έτσι να είναι δεν υπάρχει λόγος να σε αποφέυγει επειδή δεν ξέρει πως να σου συμπεριφερθεί.

Σίγουρα όλοι είμαστε άνθρωποι και καμιά φορά οι δυσκόλίες μας ξεπερνούν και μπορεί να μην ζηλεύουμε αλλά μερικές φορές να μην είμαστε σε θέση να συμμεριστούμε τα συναισθήματα του άλλου, όταν τα δικά μας μας έχουν μπουκώσει, μας έχουν διαλύσει, μας στενέψει πολύ το οπτικό μας πεδίο. Κατι που από ότι τείνω να πιστεύω συμβαίνει μάλλον στην φίλη μου. Αντιθέτως σε εσένα μάλλον δεν συνέβη γιατί δείχνεις να είσαι πιο ισορροπημένη και να μπορείς να διοχετεύσεις και να διαχειριστείς τις δυσκολίες πιο αποτελεσματικά και όχι αυτοκαταστροφικά ή επιθετικά ή εκδικητικά όπως κάνουν άλλοι.

Για να σου απαντήσω στο ερώτημα σου, ναι νομίζω ότι υπάρχουν γυναίκες που ζηλεύουν και το αποδεικνύει το παράδειγμα της κοπέλας πιο πάνω, που η προισταμένη της της έκανε την ζωή δύσκολη. Και εγώ εύχομαι να μην είναι πολλές. Τείνω να πιστέψω ότι ούτε η φίλη μου έκανε κάτι από φθόνο εσκεμένα απλά όσο βλέπω τις απαντήσεις σας και όσο το σκέφτομαι περισσότερο τείνω να πιστέψω ότι απλά έχει βρεθεί σε έναν φαύλο κύκλο δυσαρέσκειας με τον τρόπο ζωής της, σημεία κατάθλιψης και άπόγνωσης και αρνητικών καταπιεσμένων συναισθημάτων που εκρύγνυνται προς τους οικείους επειδή "μπουκώσανε" χωρίς απαραίτητα να είναι βάση προμελετημένου σχεδίου. Παρόλλα αυτά εφόσον δεν θέλησε να αποσαφηνίσουμε την κατασταση και να λύσουμε την παρεξήγηση και δεν απάντησε στο μύνημα μου, μάλλον δεν έχω και πολλά περιθώρια από το να ευχηθώ να της περάσει γρήγορα και να μείνω και εγώ μακριά από ανθρώπους που περνάνε τέτοιες φάσεις γιατί δεν μου κάνει καλό. Ελπίζω στο μέλλον να λυθεί η παρεξήγηση αλλά ακόμα και έτσι νομίζω ότι ένα κομμάτι της σχέσης μας έχει ήδη χαθεί ανεπιστρεπτί μετά από τόση άρνηση και εγωισμό.

[Μαριλίνα]

Κατ' αρχήν, σου εύχομαι μια καλή και τελειόμηνη εγκυμοσύνη!!

Όσον αφορά σε όσα γράφεις, θα σου πω τις δύο δικές μου εμπειρίες:

 

1. Έκανα 2,5 χρόνια να μείνω έγκυος στο πρώτο μου παιδί. Αρχίσαμε τις προσπάθειες αφού όλα τα αδέλφια του άντρα μου είχανε ήδη παιδιά. Όταν ξεκινήσαμε, τελικά, μείναμε πάλι έγκυες σε δεύτερα ή τρίτα και μετά εγώ. Όσο μάθαινα για καινούρια εγκυμοσύνη είχα ένα "γιατί" που δεν μου ερχότανε, αλλά την οποιαδήποτε κακία μου ερχότανε αυθόρμητα την κράταγα για τον εαυτό μου. Φυσικά, ούτε κατά διάνοια να σκεφτώ να φυσήξω καπνό επάνω σε έγκυο ή να ευχηθώ κάτι άσχημο για αυτήν... η ζήλεια μου είχε να κάνει με το γεγονός ότι ήθελα κι εγώ ένα μωρό, όχι με το γεγονός ότι φίλες, συγγενείς κλπ. γινόντουσαν γονείς... Δεν δικαιολογώ την φίλη σου, λοιπόν...

 

2. Όσον αφορά στην κουμπαριά. Θα σου πω την αλήθεια: Η καλύτερή μου φίλη είχε βαφτίσει το γιο μου και σε λίγους μήνες έμεινε έγκυος, αλλά παλλινδρόμησε. Τότε το είχα σκεφτεί ότι, εάν, για κάποιους λόγους δεν έκανε παιδί, δεν θα ήτανε μετά καλή νονά. Ούτε εγώ θα πρότεινα σε κανέναν να του βαφτίσω παιδί όσο προσπαθούσα, απλά δεν μπορούσα. Εάν με ρωτάγανε, το πιο πιθανό θα έλεγα όχι.

 

Από την άλλη, δεν καταλαβαίνω: Τελικά ο άντρας την δεν θέλει ή προσπαθούνε και δεν έρχεται;;

Πάντως, ή πες της τι σε απασχολεί ή αποτραβήξου για λίγο... δεν πρέπει να σε στεναχωρεί...

[stella261011]

δυστυχως κ εμενα η γνωμη μου ειναι οτι η κοπελα αυτη δεν ειναι πραγματικη σου φιλη.αν ηταν, θα επνιγε την κακια της (βρισκω αναρμοστη την συμπεριφορα της κ ανευ σοβαρου λογου κ αιτιας)κ θα σου συμπαραστεκοταν στη χαρα σου και θα σε δικαιολογουσε που δεν μπορεσες να βγεις μαζι της (ελεος σε ποια ηλικια ειναι?)επισης οσον αφορα το θεμα παιδι ειναι φως φαναρι οτι προσπαθει κ απ οτι καταλαβαινω πολυ καιρο οποτε ειναι πολυ πικραμενη,κ αντιδρα ασχημα δυστυχως (δεν φταις εσυ γ αυτο που τους συμβαινει).κ οσον αφορα την κουμπαρια ποσο ποιο ξεκαθαρα να σου δειξει οτι πλεον δεν θελει???το εχεις σκεφτει αυτο?μπορει να μην το αντεχει το οτι εσυ περιμενεις παιδι κ αυτη το θελει τοοοοσο πολυ που δεν μπορει να συγκρατηθει κ να συμπεριφερθει σωστα.αυτη ειναι η γνωμη μου παντα,οι φιλοι ειναι για τα δυσκολα,οι υπολοιποι ειναι αναλωσιμοι...μια μερα εξαφανιζονται ετσι απλα...παντως η εγκυμοσυνη ειναι Θειο δωρο κ θα επρεπε ΟΛΟΙ να την σεβονται κ εσυ καλη μου κοιτα να την απολαυσεις!

[emendrin]

Η αληθεια ειναι οτι εχω ψιλομπερδευτει με την περιπτωση σου...!

Τα πραγματα μπορει να φαινονται περιπλοκα αλλα πολλες φορες τα βλεπουμε εμεις ετσι.Γιατι δεν κανεις το πιο απλο πραγμα στο κοσμο???ΜΙΛΑ ΤΗΣ!!!

Αν φυσικα την θες ακομα για φιλη σου και ολα τα παραπανω που λες δεν ειναι απλα αφορμες για να αποτραβηχτεις....Αληθεια ποσα χρονια ειναι φιλη σου?Την ξερεις καλα?Σε ξερει καλα??Τι δεσμοι φιλιας σας ενωνουν?Εχετε περασει παλιοτερα μια δυσκολη φαση μαζι?Τι εγινε τοτε?

 

Τι να πω....προσωπικα πιστευω οτι πρεπει να κανεις πρωτα μια συζητηση με τον εαυτο σου να δεις αν πραγματικα παιρνεις πραγματα απο αυτον τον ανθρωπο,αν σου αρεσει η παρεα-φιλια του περα απο οτι εχει γινει και τελος αν αξιζει τον κοπο να κανεις ενα μεγαλο βημα και να μοιραστεις μαζι της τις ανησυχιες σου,δεν ειναι κακο να της πεις αυτα που σκεφτεσαι,παντα με ομορφο τροπο βεβαια να μην παρεξηγηθεις,εμεις θελουμε να το λυσουμε το προβλημα οχι να δημιουργησουμε ενα ακομα!!!

[trellameni]

Κατ' αρχήν, σου εύχομαι μια καλή και τελειόμηνη εγκυμοσύνη!!

Όσον αφορά σε όσα γράφεις, θα σου πω τις δύο δικές μου εμπειρίες:

 

1. Έκανα 2,5 χρόνια να μείνω έγκυος στο πρώτο μου παιδί. Αρχίσαμε τις προσπάθειες αφού όλα τα αδέλφια του άντρα μου είχανε ήδη παιδιά. Όταν ξεκινήσαμε, τελικά, μείναμε πάλι έγκυες σε δεύτερα ή τρίτα και μετά εγώ. Όσο μάθαινα για καινούρια εγκυμοσύνη είχα ένα "γιατί" που δεν μου ερχότανε, αλλά την οποιαδήποτε κακία μου ερχότανε αυθόρμητα την κράταγα για τον εαυτό μου. Φυσικά, ούτε κατά διάνοια να σκεφτώ να φυσήξω καπνό επάνω σε έγκυο ή να ευχηθώ κάτι άσχημο για αυτήν... η ζήλεια μου είχε να κάνει με το γεγονός ότι ήθελα κι εγώ ένα μωρό, όχι με το γεγονός ότι φίλες, συγγενείς κλπ. γινόντουσαν γονείς... Δεν δικαιολογώ την φίλη σου, λοιπόν...

 

2. Όσον αφορά στην κουμπαριά. Θα σου πω την αλήθεια: Η καλύτερή μου φίλη είχε βαφτίσει το γιο μου και σε λίγους μήνες έμεινε έγκυος, αλλά παλλινδρόμησε. Τότε το είχα σκεφτεί ότι, εάν, για κάποιους λόγους δεν έκανε παιδί, δεν θα ήτανε μετά καλή νονά. Ούτε εγώ θα πρότεινα σε κανέναν να του βαφτίσω παιδί όσο προσπαθούσα, απλά δεν μπορούσα. Εάν με ρωτάγανε, το πιο πιθανό θα έλεγα όχι.

 

Από την άλλη, δεν καταλαβαίνω: Τελικά ο άντρας την δεν θέλει ή προσπαθούνε και δεν έρχεται;;

Πάντως, ή πες της τι σε απασχολεί ή αποτραβήξου για λίγο... δεν πρέπει να σε στεναχωρεί...

 

Κοριτσάκι πρωτον χαίρομαι που τελικά πήγαν όλα καλά με την εγκυμοσύνη σου και με το παιδάκι σου παρόλες τις αρχικές δυσκολίες.

Σχετικά με την κουμπαρια το είχαμε συζητήσει πριν μείνω εγκυος και τότε δεν ξέραμε πότε θα κάνει η καθεμιά μας παιδί και αν θα είχε κανει πρώτη. Δεν ξέρω ίσως μετά να το μετανιωσε και να ντράπηκε να πει ότι δεν θελει, δεν αντέχει, δεν μπορεί. Ισως και να έψαχνε αφορμή να γίνει κάποιος τσακωμός για να υπαναχωρήσει χωρίς να αναγκαστεί να το πει ευθέως. Μπορεί και όχι. Εγώ δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι κακή νονά ίσα ίσα, επειδή θελει πολύ παιδί, πίστευα ότι θα το αγαπούσε πολύ και θα του έδινε όλη την αγάπη που είχε μέσα της και δεν έβρισκε διέξοδο σε ένα δικό της παιδί. Έπειτα και οι δύο ασχολούμαστε εθελοντικά (αλλά επισταμένα, συστημάτικά) και αφιερόνουμε πολύ χρόνο και κούραση σε παιδιά, μιας και είμαστε βαθμοφόροι στους προσκόπους σε λυκόπουλα (ηλικίες από Δευτέρα έως Εκτη Δημοτικού). Οπότε την έχω δει πως συμπεριφέρεται σε παιδιά και σε συνεχόμενες μέρες με πολύ κούραση όπως είναι οι καλοκαιρινες κατασκηνόσεις που έχουμε την ευθύνη 40-50 παιδιών για 8 24ωρα. (Δεν χρειάζεται να περιγράψω το άγχος και την προσοχή και την ετοιμότητα που έχουμε όταν πρόκειται για την ασφάλεια ειδικά ξενων παιδιών, εκτός από το πρόγραμμα και την δημιουργική απασχόληση που ετοιμάζουμε).

[trellameni]

Η αληθεια ειναι οτι εχω ψιλομπερδευτει με την περιπτωση σου...!

Τα πραγματα μπορει να φαινονται περιπλοκα αλλα πολλες φορες τα βλεπουμε εμεις ετσι.Γιατι δεν κανεις το πιο απλο πραγμα στο κοσμο???ΜΙΛΑ ΤΗΣ!!!!!!

 

Μετά τον τσακωμό της έστειλα δυό φορές (για να μην πει πάλι ότι δεν το έλαβε, όπως το μύνημα της ακύρωσης της εξόδου μας που έγινε αφορμή για τον τσακωμό) το εξής μύνημα: "Θα πρέπει καποια στιγμη να συναντηθούμε για καφέ και να μιλήσουμε. 'Η πολλές παρεξηγήσεις έχουν συμβεί ή που έχουμε πραγματικά αναπτύξει συναισθήματα η μία για την άλλη που δεν καθιστούν βιώσιμη μια φιλία"

Παρόλα αυτά δεν μου απάντησε. Δεν ξέρω αν πρέπει να επιμείνω στο να της ξαναστείλω μύνημα ή να την πάρω τηλέφωνο ή να περιμένω πότε θα είναι έτοιμη να κάνει και αυτή ένα βήμα αν το θέλει.

 

Αν φυσικα την θες ακομα για φιλη σου και ολα τα παραπανω που λες δεν ειναι απλα αφορμες για να αποτραβηχτεις....Αληθεια ποσα χρονια ειναι φιλη σου?Την ξερεις καλα?Σε ξερει καλα??Τι δεσμοι φιλιας σας ενωνουν?Εχετε περασει παλιοτερα μια δυσκολη φαση μαζι?Τι εγινε τοτε?

Δεν ξέρω αν είναι αφορμές και από την μεριά μου γιατί όσο δεν λύνεται η παρεξήγηση τόσο νιώθω να αποτραβιέμαι μέσα μου. Αν με ρωτάς όμως εκείνη την στιγμή δεν προκάλεσα κάποιο καυγά σκόπιμα για να αποτραβηχτώ απλά δεν μπορώ να μην λύνω τις παρεξηγήσεις και να κρατάω μέσα μου πράγματα που με προβληματίζουν και με έχουν ενοχλησει. Έτσι όταν μπήκε σπίτι της από την δουλειά της είπα ότι με είχε ενοχλήσει που μου έκλεινε το τηλέφωνο και αυτή αρπάχτηκε και μου είπε ότι ενώ είχαμε κανονίσει την έγραψα και ότι έχω άδικο και να μην της ζητάω και τα ρέστα κλπ. Το λάθος μου ήταν ότι και εγώ ίσως την έπιασα από τα μούτρα μόλις είχε μπει τσαντισμένη από την δουλειά. Προσπάθησα να αλλάξω κουβέντα όταν είδα ότι ήταν τσαντισμένη και της είπα "ωραίο μαλλί " αλλά αυτή συνέχιζε και προσπάθησα να της εξηγήσω και την δική μου θέση αλλά δεν άκουγε ήθελε μόνο να ξεσπάσει και να πει τα δικά της.Και μετά μου είπε " αν δεν είχες όρεξη τότε γιατί ήρθες?" Μπήκε ο άντρας μου στην μέση και είπε "αφήστε αυτά βρε κορίτσια τώρα πάμε να κάτσουμε" και γυρνάει τον αγκαλίαζει και του λεει " ΗΡΩΑ! είσαι ήρωας που την αντέχεις" και έτσι και εγώ βρόντηξα την πόρτα και βγηκα έξω. Δεν ήρθε ούτε να μου πει έλα μέσα, ούτε μην φέυγεις, ούτε δεν κάνει να στεναχωριέσαι,ούτε άστο μην το τραβάμε ούτε τίποτα. Οπότε μετά βγήκε και ο αντρας μου από το σπίτι της και φύγαμε.

 

Τι να πω....προσωπικα πιστευω οτι πρεπει να κανεις πρωτα μια συζητηση με τον εαυτο σου να δεις αν πραγματικα παιρνεις πραγματα απο αυτον τον ανθρωπο,αν σου αρεσει η παρεα-φιλια του περα απο οτι εχει γινει και τελος αν αξιζει τον κοπο να κανεις ενα μεγαλο βημα και να μοιραστεις μαζι της τις ανησυχιες σου,δεν ειναι κακο να της πεις αυτα που σκεφτεσαι,παντα με ομορφο τροπο βεβαια να μην παρεξηγηθεις,εμεις θελουμε να το λυσουμε το προβλημα οχι να δημιουργησουμε ενα ακομα!!!

 

Βασσικά άνοιξα αυτό το θέμα γιατί όλη η παρεξήγηση μου φάινεται πολύ μικρή και ασήμαντη για να την κρατάει και να την τραβάει τόσο, οπότε για αυτό αναρρωτήθηκα και ζήτησα την αποψή σας για το εάν κρυβεται και κατι άλλο από πίσω.

Όσο για το είδος τηξ φιλίας μας, γνωριστήκαμε στους προσκόπους σαν βαθμοφόροι και οι δύο πρίν από 2 1/2 χρονια και συνεργαστήκαμε αρκετά μαζί και γενικά έντονες στιγμές που σου δίνει η κοινή δραστηριότητα και "ταλαιπωρία" στον προσκοπισμό όπως το να μένεις σε σκηνές (και να βρέχει), να τρέχεις να προλάβεις να βοηθήσεις να καλύψεις τον άλλον, να στήνεις κατασκηνώσεις, να ζεις απίστευτες συγκινήσεις τα βράδια στις διανυκτερέυσςις και κυρίως από την αγάπη που εισπράττείς από τα παιδιά. Έτσι ξεκίνησε λοιπόν και μετά σχεδόν κάθε ΣΚ κάτι κανονίζαμε, είτε για φαγητό, είτε να πάμε σπίτι τους για καφέ, ταινία κλπ. Μου είχε εκμυστηρευτεί το ότι θέλει παιδί αλλά ο άντρας της δεν θέλει. Μετά μου είπε ότι τον έπεισε κανα δυο στιγμές και προσπαθήσανε. Τώρα δεν ξέρω αν υπάρχει πρόβλημα γονιμότητας και δεν μου το έχει πει, οπότε μου λέιει δήθεν ότι δεν θέλει ο άντρας της, τι να πω?

Γενικά μιλάγαμε για το τι μας απασχολέι αλλά κυρίως αυτή έλεγε τα προβλήματα περί παιδιού, πεθεράς ( η πεθερά της της πετάει κακίες ότι δεν μπορεί να κάνει παιδί), και δουλειας. Από ότι καταλαβαίνω έχει πιεστεί πολύ. Το κακό είναι ότι όσο μιλάω για αυτο τόσο καταλαβαίνω ότι δεν τα ξεπερνάει τα προβληματα της και μάλλον την ρίχνουν όλο και περισσότερο. Τωρα όσον αφορά εμένα, από την μία στεναχωριέμαι για αυτήν από την άλλη τώρα τελευταία δεν εκπέμπει θετική άυρα και δεν μου μεταφέρει ιδιαίτερη χαρά. Οπότε αν το δω τελείως εγωιστικά αυτήν την στιγμή δεν μου προσφέρει κάτι από αυτά που θα ήθελα από μια φιλια.Αλλά δεν ξέρω όυτε πόσο θα κρατήσει αυτή η φάση. Δεν είμαι και της άποψης ότι πρέπει να παρατάμε τους ανθρωπους όταν δεν είναι στα πάνω τους, αλλά αν καταπέσουν και τελείως δεν ξέρω αν πρεπει να διαλέξω με το να κάνω παρέα μόνο με ανθρώπους που με κάνουν να αισθάνομαι καλα.

Πάντως μέχρι στιγμής κάτι σοβαρό δεν έχει περάσει η σχέση μας, ούτε έχει δοκιμαστεί ιδιαίτερα αυτή η φιλία.

 

Υ.Γ. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας και τις ευχές σας. Με βοηθάει πολύ να μοιράζομαι αυτό που με απασχολεί.

Συγνώμη για τα μεγάλα ποστ (ξανα!)

[FDP]

καλησπέρα...πάντως το γεγονός οτι ασχολείσαι με το θέμα δείχνει οτι σε ενοχλεί...που για μένα συμαίνει πως νιάζεσαι και για την φίλη σου και για την σχέση σας...πολύ σωστό που θέλησες να μιλήσετε...τώρα είναι στο δικό της χέρι...καλήτερα να μη πιέσεις τα πράγματα...άστην να δείς τι θα κάνει,αν κι αυτή σε νοιάζεται-θα επικοινωνήσει...αλλιώς έχει άλλο θέμα,και δεν σε αφορά αυτό απο την στιγμή που δεν σου λέει το πραγματικό της προβλημα...

[Dawn]

Δηλώνω ευθαρσώς ότι έχω περάσει με μεγάλη επιτυχία το στάδιο της ζηλιάρας. Ναι, έχω κλάψει με μαύρο δάκρυ γιατί η συνάδελφος έμεινε αμέσως έγκυος. Ναι, δεν αγκάλιασα γεμάτη χαρά την ξαδέλφη όταν μου ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος. Ναι, δεν ρώτησα σχεδόν ποτέ κάποια έγκυο από τον κύκλο μου πως είναι, πως πάει, πως νιώθει το παιδί, τι ψώνια έκανε και τι όνομα διάλεξε (δεν είχα ιδέα στο κάτω κάτω τι νιώθει, τι χρειάζεται και ποιες είναι οι εξετάσεις). Και ναι δηλώνω πως δεν είμαι κακός άνθρωπος, αντίθετα είμαι υπερβολικά ευαίσθητη και ψυχοπονιάρα. Απλώς ήταν πολύ μεγάλος ο πόνος μου. Και για αρκετά χρόνια δεν μπορούσα να το διαχειριστώ σωστά, μέχρι που έβαλα κάτω τον εαυτό μου και τον μάλωσα γιατί δεν μπορεί όλος ο κόσμος να καταλαβαίνει τον δικό μου πόνο, όπως δεν μπορώ και εγώ να καταλάβω γιατί γκρινιάζουν οι έγκυες για την εγκυμοσύνη τους, αντί να χαρούν το θαύμα που ζουν.

 

Εκείνο που καμιά γυναίκα που συνέλαβε φυσιολογικά δεν μπορεί να καταλάβει είναι, πως δυστυχώς είναι ένα από τα στάνταρτ στάδια που περνάει μια γυναίκα με προβλήματα υπογεννητικότητας. Και πως ευτυχώς το ξεπερνούν το στάδιο αυτό γιατί απλά δεν γεννήθηκαν κακές.

 

Τώρα που είμαι έγκυος δεν θυμώνω με τις φίλες μου που προσπαθούν για παιδί γιατί δε με ρωτάνε πως είμαι και αν νιώθω το παιδί. Ξέρω πως μια έγκυος της αρέσει να γυρνάει ο κόσμος γύρω της (και ανήκω και σε αυτό το κλάμπ) αλλά δυστυχώς ο κόσμος έχει και τα δικά του προβλήματα, που είναι πιο σημαντικά από εμένα. Μακάρι κάποια μέρα να μπορούν όλες οι γυναίκες να συλλάβουν χωρίς πρόβλημα και να μη γίνονται συζητήσεις αν είναι κάποιος κακός ή όχι, γιατί αν μη τι άλλο είναι άδικες.

[emendrin]

Απο αυτά που διάβασα ως απαντηση σου φαινεται ξεκαθαρα οτι εχεις κανει προσπαθειες να ερθετε κοντα αλλα ανταποκριση μηδεν.

Τωρα καταλαβα οτι , ότι έπρεπε να είχες κανει,το έκανες κοριτσακι,δεν χρειαζεται να πιεζεις άλλο την κατάσταση.

 

Ζήσε την στιγμή που περνας όσο πιο ήρεμα μπορεις,μην αγχωνεσαι αλλλο για αυτο το θέμα και θα πρεπει να νιωθεις πληρης σαν ανθρωπος γιατι προσπαθησες για αυτη τη σχεση.Οταν ομως τρωμε πορτα απο την αλλη δεν θα κατσουμε να σκασουμε.

 

Μπορει η φίλη σου να περναει την δικη της φαση δεκτο και σεβαστο δεν το συζητω!!!Οταν της περασει και ίσως επανελθει,μπορει να δεις καποια δειλά δειγματα προσπαθειας απο εκεινη.Τότε λοιπον και αν και εσυ το θες πρεπει να εχεις τα ματια σου ανοιχτα και να την αφησεις να ξαναμπει στη ζωη σου και ίσως αυτη η κουμπαρια να γίνει πραγματικοτητα.

 

Πολλες φιλιες δοκιμαζονται κατα καιρους......όσες αξιζουν... αντέχουν!!

Εσυ απλα τωρα περιμενεις απο εκεινη να δεις αν αξιζει (γνώμη μου)

[trellameni]

Δηλώνω ευθαρσώς ότι έχω περάσει με μεγάλη επιτυχία το στάδιο της ζηλιάρας. Ναι, έχω κλάψει με μαύρο δάκρυ γιατί η συνάδελφος έμεινε αμέσως έγκυος. Ναι, δεν αγκάλιασα γεμάτη χαρά την ξαδέλφη όταν μου ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος. Ναι, δεν ρώτησα σχεδόν ποτέ κάποια έγκυο από τον κύκλο μου πως είναι, πως πάει, πως νιώθει το παιδί, τι ψώνια έκανε και τι όνομα διάλεξε (δεν είχα ιδέα στο κάτω κάτω τι νιώθει, τι χρειάζεται και ποιες είναι οι εξετάσεις). Και ναι δηλώνω πως δεν είμαι κακός άνθρωπος, αντίθετα είμαι υπερβολικά ευαίσθητη και ψυχοπονιάρα. Απλώς ήταν πολύ μεγάλος ο πόνος μου. Και για αρκετά χρόνια δεν μπορούσα να το διαχειριστώ σωστά, μέχρι που έβαλα κάτω τον εαυτό μου και τον μάλωσα γιατί δεν μπορεί όλος ο κόσμος να καταλαβαίνει τον δικό μου πόνο, όπως δεν μπορώ και εγώ να καταλάβω γιατί γκρινιάζουν οι έγκυες για την εγκυμοσύνη τους, αντί να χαρούν το θαύμα που ζουν.

 

Εκείνο που καμιά γυναίκα που συνέλαβε φυσιολογικά δεν μπορεί να καταλάβει είναι, πως δυστυχώς είναι ένα από τα στάνταρτ στάδια που περνάει μια γυναίκα με προβλήματα υπογεννητικότητας. Και πως ευτυχώς το ξεπερνούν το στάδιο αυτό γιατί απλά δεν γεννήθηκαν κακές.

 

Τώρα που είμαι έγκυος δεν θυμώνω με τις φίλες μου που προσπαθούν για παιδί γιατί δε με ρωτάνε πως είμαι και αν νιώθω το παιδί. Ξέρω πως μια έγκυος της αρέσει να γυρνάει ο κόσμος γύρω της (και ανήκω και σε αυτό το κλάμπ) αλλά δυστυχώς ο κόσμος έχει και τα δικά του προβλήματα, που είναι πιο σημαντικά από εμένα. Μακάρι κάποια μέρα να μπορούν όλες οι γυναίκες να συλλάβουν χωρίς πρόβλημα και να μη γίνονται συζητήσεις αν είναι κάποιος κακός ή όχι, γιατί αν μη τι άλλο είναι άδικες.

 

Πολύ ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική άποψη για το πως αισθάνεται μια γυναίκα από την άλλη μεριά. Χαίρομαι που ήσουν ειλικρινής και δεν μάσησες τα λόγια σου και μας έβαλες μέσα και σε αυτόν τον καπως άγνωστο για εμάς τις "τυχερές" (που συλλαβαμε αμέσως) κόσμο.

Χαίρομαι που τελικά όλα πηγαν καλά με την εγκυμοσύνη σου.

[trellameni]

Απο αυτά που διάβασα ως απαντηση σου φαινεται ξεκαθαρα οτι εχεις κανει προσπαθειες να ερθετε κοντα αλλα ανταποκριση μηδεν.

Τωρα καταλαβα οτι , ότι έπρεπε να είχες κανει,το έκανες κοριτσακι,δεν χρειαζεται να πιεζεις άλλο την κατάσταση.

 

Ζήσε την στιγμή που περνας όσο πιο ήρεμα μπορεις,μην αγχωνεσαι αλλλο για αυτο το θέμα και θα πρεπει να νιωθεις πληρης σαν ανθρωπος γιατι προσπαθησες για αυτη τη σχεση.Οταν ομως τρωμε πορτα απο την αλλη δεν θα κατσουμε να σκασουμε.

 

Μπορει η φίλη σου να περναει την δικη της φαση δεκτο και σεβαστο δεν το συζητω!!!Οταν της περασει και ίσως επανελθει,μπορει να δεις καποια δειλά δειγματα προσπαθειας απο εκεινη.Τότε λοιπον και αν και εσυ το θες πρεπει να εχεις τα ματια σου ανοιχτα και να την αφησεις να ξαναμπει στη ζωη σου και ίσως αυτη η κουμπαρια να γίνει πραγματικοτητα.

 

Πολλες φιλιες δοκιμαζονται κατα καιρους......όσες αξιζουν... αντέχουν!!

Εσυ απλα τωρα περιμενεις απο εκεινη να δεις αν αξιζει (γνώμη μου)

 

Και εγώ αυτήν την κατέυθυνση τελικά τείνω να ακολουθήσω. Τελικά ο χρονος και οι μελλοντικές καταστάσεις θα δείξουν.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις εμπεριστατομένες, ξεκάθαρες, αντικειμενικές απαντήσεις σου.

 

Υ.Γ. Μπορεί να ακουστεί χαζό αλλά νιώθω πάρα πολύ καλά που μοιράζομαι μαζί σας τις αγωνίες μου και παίρνω απαντήσεις στα ερωτηματικά μου. Όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα αλλά γενικά. Δεν νιώθω διαφορά από το να καθόμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου και να πίναμε όλες μαζί καφέ και να συζητούσαμε. Και οι απαντήσεις σας γενικά έχουν για μένα το ίδιο μεγάλη βαρύτητα (εκτός ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων) όσο και να σας γνώριζα και να είμασταν ήδη φίλες από κοντα.

[Lisa8]

Βρε trellameni, την θεωρείς ακόμα φίλη σου αυτην την κοπέλα?

Και ΟΚ, να δεχτω οτι ολα γινονται λογο υπογονημότητάς της!

Με το παιδι σου, που την θελεις και για νονά του, τι γίνεται?

Θα δειχνει αυτην την ζηλεια, και θα θα πρεπει αυτό αλλά και εσυ να το δεχεστε?

Το θεμα του νονού, ειναι πολυ σοβαρο θεμα για να το πάρεις ετσι αψήφιστα...

Και δεν αναφερομαι στα δώρα... Ειναι εξάλλου το τελευταιο που με νοιάζει...

Αναφερομαι στον ανθρωπο και πνευματικό πατερα/μητερα.

Αναφερομαι στην σχεση που θα πρεπει να εχει το παιδι μαζι του...

Μην νομίζεις οτι τα παιδιά δεν πιάνουν τετοιες εννοιες από καποια ηλικία και μετά βεβαια...

Απομάκρυνε την, τουλάχιστον μεχρι να γινει ανθρωπος (αν γινει)

και φυσικά ουτε σκεψη για νονα!