ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΕΘΕΡΙΚΑ...

[ds]

με το καλο ολες τα ζουζουνια σας να τα κρατησετε στην αγκαλιτσα σας!!!!

[DaF]

ds διάβασα την ιστορία σου...απίστευτη!!Τι να πω, ό,τι καλύτερο από δω και πέρα (μπράβο στο σύντροφο για την αντίδραση!) και μην αφήσεις κανένα να σε επηρεάσει, εσύ γνωρίζεις τις επιθυμίες σου καλύτερα απο τον καθένα!Χαρούμενη εγκυμοσύνη!

 

Υ.Γ Είμαστε κοντά και σε ηλικία και -σχετικά-σε εγκυμοσύνη

[ds]

ds διάβασα την ιστορία σου...απίστευτη!!Τι να πω, ό,τι καλύτερο από δω και πέρα (μπράβο στο σύντροφο για την αντίδραση!) και μην αφήσεις κανένα να σε επηρεάσει, εσύ γνωρίζεις τις επιθυμίες σου καλύτερα απο τον καθένα!Χαρούμενη εγκυμοσύνη!

 

Υ.Γ Είμαστε κοντά και σε ηλικία και -σχετικά-σε εγκυμοσύνη

σε ευχαριστω πολυ!!

ευχομαι και σε σενα καλη εγκυμοσυνη και με μια τελεια παθερα!!!!

[ΡΕΝΑΤΑ]

Εμενα η πεθερα μου και ο πεθερος μου με αγαπανε και τους αγαπαω παρα πολυ, μου παραστεκοντε συνεχεια προπαντος η πεθερα μου μιας και η μανουλα μου ειναι μακρια, Θεσ/νικη, και δεν μπορει να ειναι συνεχεια εδω.

Οταν τη χριαζομαι παντα ειναι διπλα μου, χωρις να μπλεκεται στο σπιτι μας, μαλιστα εγω πηγαινω και τους κατσικονομαι 1-2 φορες την ευδομαδα γιατι αυτοι μενουν στην Αθηνα κι εμεις Κρυονερι και κατεβαινω συχνα για δουλειες.

Οταν με επιασαν ασχημα τα ψυχολογικα μου 4ο-5ο μηνα αυτη ετρεξε να ρωτισει (διακριτικα παντα) και μαλιστα αυτη με συστησε στον ψυχολογο που με βοηθησε.Δεν με αφησε καθολου μονη μου ακομα και οταν ετρεχε με τη δουλεια, το σπιτι, το γαμο της κορης της, τα οικονομικα, τους γονεις της και οτι αλλο της τυχαινει.

Εχει κατενθουσιαστει με το μωρο και εχει αγορασει χιλια δυο πραγματα για την μπεμπα και για εμενα, ακομα και τωρα που παραπονεθηκα για τις ραγαδες με πηγε σε δερματολογο για να βρουμε τροπο να τις σβησουμε μολις γεννησω.

Στη μετακομηση μου και αφου ο γιατρος ειχε χτυπισει καμπανακι για προορο τοκετο, επιστρατευσε τις κορες της, το γαμπρο της, μια καθαριστρια και μια φιλη και τον εαυτο της να μου τα κανουν ολα.Εγω μονο τα εσωρουχα εβαλα στη θεση τους και αυτο μετα απο πολυ πιεση .

Οσο για τον πεθερο μου...μαλαμα ο ανθρωπος... Οταν δεν ειμουν καλα εδιωχνε τον αντρα μου απο τη δουλεια πολυ νωριτερα, παρολο που πνηγοταν απο το φορτο εργασειας, για να μην μενω πολυ μονη μου, και καθοταν αυτος μεχρι αργα, 58 χρονων.Σε εμενα δεν το ελεγαν για να μην στενοχωριεμαι, μου ελεγαν πως δεν εχει δουλεια

 

ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΟΑΤΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΕΣ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΚΑ. ΕΙΣΑΙ ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑ.........ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ ΤΥΧΕΡΗ. ΦΤΟΥΣ ΣΑΣ ΦΤΟΥΣ ΑΣ.

[Maria C.]

ειδα τις ιστοριες σας για τα πεθερικα σας και σκεφτηκα να γραψω και εγω τη δικη μου...

λοιπον ειμαστε και εγω και ο συντροφος μου 25 χρονων, ειμαστε μαζι απο τα 18 και γνωριζομαστε απο τα 15, με τα πεθερικα μου δεν ειχα ποτε προβλημα, ο μπαμπας του ειναι πραγματικος αγγελος και η μαμα του παρα πολυ καλη και ολα τελεια απο την αρχη της σχεσης μας με ειχαν σαν παιδι τους. και ειχαμε δειξει σε ολους απο την αρχη παρ' οτι μικροι πως το βλεπουμε σοβαρα, γενικα ολα τελεια απο τον πρωτο κιολας χρονο ειχαν γνωριστει και οι δυο οικογενειες και ολα τελεια.

σπουδαζαμε μαζι, απο το πρωι ως το βραδυ ειμαστε μαζι αδω και 7,5 χρονια.

πριν 2 χρονια λοιπον εμεινα εγκυος (χρησιμοποιώντας παντα προφυλακτικο), ειμασταν πολυ χαρουμενοι, ξεραμε πως θα ηταν δυσκολα στην αρχη και πως σιγουρα θα χρειαζομασταν καποια βοηθεια και απο τις 2 οικογενειες στην αρχη. οι δικοι μου αν και οικογενεια χωρισμενων γονιων και χωρις ιδιαιτερη οικονομικη ανεση πετουσαν απο τη χαρα τους αφου ηξεραν τη σχεση που ειχαμε και πως αν μαι μικροι ειμαστε αλλιως, ο μπαμπας του επισης τελεια και η μαμα του δεν ειπε τιποτα κακο στην αρχη, ομως μετα απο λιγες μερες αρχισε να περνει τηλ τη μαμα μου και να της λεει πως δεν ειναι σωστο... και ολα τα συναφη, να μην επεκταθω γιατι δεν ειναι και πολυ ευκολο, παντως σε ασχημο υφος.....Σε εμας δεν ειπε τιποτα κακο ουτε συζητησε κανενα φοβο της ουτε τιποτα, τελος παντων στην διαρκεια 4-5 ημερων και εφου ειχαν γινει καποιες συζητησεις των μαμαδων με πρωτοβουλια παντα της πεθερας μου, η μαμα μου τσαντιστηκε πια και της το ''εκοψε'' , της ειπα πως εγω θα βοηθησω οσο μπορω τα παιδια και εαν εσυ εισαι εναντιον να τους το πεις εσυ.

εγω στο μεταξυ τα εμαθα αυτα γιατι ακουσα καποια στιγμη τη μαμα μου να μιλαει και μου τα ειπε ολα μετα και επεσα σε καταθλιψη.

εκλαιγα 4 μερες μεχρι που αποφασισα να κανω εκτρωση γιατι φοβομουν μηπως δεν με συμπαθει μετα η πεθερα μου, φυσικα δεν καταλαβα τοτε πως δεν θα τη συμπαθω εγω μετα.(να σημειωσω εδω πως σε καμια περιπτωση το προβλημα της πεθερας μου δεν ηταν τα χρηματα γιατι δεν τα υπολογιζει ιδιαιτερα, μας εδινε παντα να ψωνιζουμε και τα λοιπα, και ειναι αρκετα ευποροι ωστε να μας βοηθησουν χωρις να ζημιωθουν ουτε στο ελαχιστο, και ηξερε επισης πως εγω δεν ημουν απο τους ανθρωπους που θα το εκμεταλευτουν αυτο, εχω μαθει να ζω με πολυ λιγα)

τα επομενα 2 χρονια,μεχρι και πριν λιγους μηνες δηλαδη που ξαναεμεινα εγκυος, εγω ημουν σε βαθεια καταθλιψη ,ειχα σταματησει τη ζωη μας σε ολους τους τομεις και με τρεχαν απο ψυχολογο σε ψυχολογο.

απο τοτε που εμεινα ξανα εγκυος (παλι με προφυλακτικο) εχω ξαναβρει τη χαρα και τη ζωη νιωθω παλι ελπιδα.

δεν το εχουμε πει στα πεθερικα μου ακομα αλλα δεν με ενδιαφερει καθολου τι θα πει η μαμα του, με την οποια δεν εχει μιλησει τα 2 αυτα χρονια καθολου ο συντροφος μου , παρ ολο που μενοουν στο ιδιο σπιτι, μιλαει μονο με τον μπαμπα του.

αυτα ειχα να πω, ελπιζω να μην σας κουρασα!!!

αν σ εμενα δημιουργουσε η μητερα του προβλημα στην εγκυμοσυνη μου δεν θα πηγαινα για εκτρωση αλλα για να της κανω ευθνασια

[κατερινα_κι]

Α ΝΑ ΓΕΙΑ ΣΟΥ....ΜΑΡΙΑ ΑΠΟ ΔΡΑΜΑ!

[ol_ko]

Καλησπερα κοριτσια.Διαβασα τις ιστοριες σας αλλα νομιζω οτι καμμια δεν φτανει ην παρανοια της δικης μου πεθερας.Ειμαι με τον αντρα μου 4 χρονια παντρεμενη και 2 σχρση.Η σχση μου με τα πεθερικα μου ηταν ιδανικη και παρολο οπουδεν πολυσυμπαθουσα τον πεθερο μου γιατι ηταν ξερολα και μου την εσπαγε , την πεθερα μουτην γαπουσα πολυ.Μετα τον πρωτο χρονο μειναμε σε ενα διαμερισμα 50 τετραγ. που μας εδωσαν αν και τους ανηκαν 5 διαμερισματα πανω απο το δικο τους(200 τετργ)στο κεντρο της αθηναςΕγω, μεγαλωμενη στις 'δυτικες συνοικιες" {ενας απο τους λογους που τελικα δε με ηθελαν} επαθα καταθλιψη και εκλαιγα ολη μερα.Εκανα ομως υπομονη για το χατηρι του καλου μου.τΟ 2004 παντρευτηκαμε και αν μπορουσατε να δειτε τις φατσες τους στις φωο θα καταλαβαινατε την απεχθεια που μου ειχαν.Εγω ως καλοπροαιρετη το απεδωσα σε κατι παρατραγουδα πουειχαν προκυψει με τον παππα και το catering τα οποια ειχαν χαλασει τη διαθεση ολων.Μετα απο ενα χρονο γαμου και για να μη σας κουραζω με λεπτομερειες τσακωθηκα με τον αντρα μου για δικους μας λογους και εφυγα απο το σπιτι.Ηταν παρασκευη.το σαββατο η πεθερα μου ειχε ηδη παει στο δικηγορο για να χωρισουμε τα πραγματα και να παρει "ποσφορα".Την Κυριακη, χωρις να ξερω τι ειχε γινει (τα εμαθα μετα) πηγα σπιτι μου να παρω πραγματα και ειδα την πεθερα μου.Εκλαιγα και την κοιταξ σαν να της ελεγα "τι θα γινει τωρα", με κοιταξε παγερα και μου ειπε τι να γινει, να κοιταξεται να τιαξεται τη ζωη σας.Τοτε τα ειδα ολα καθαρα.Δεν ηθελε να τα ξαναβρουμε.Τη βδομαδα που ακολουθησε τα ξαναβρηκα με τον αντρα μου,ο οποιος μου αποκαλυψε ολη την αληθεια, οτι δηλ ποτε δε με ηθελαν και πολλα αλλα τραγικα για μενα που πληγωθηκα πολυ γιατι την ειχα αγαπησει, την ειχα πονεσει μετα απο ενα προβλημα υγιας της, μεχρι και μαντηλι στο κεφαλι φορουσα για συμπαρασταση μετα απο χημειοθεραπεια.Αποφαισαμε να μετακομισουμε και μολις το εμαθαν μας πηραν πισω ο,τι μας ειχαν δωσει(κουρτινες, χαλια κτλ) και εγω δεν μπορεσα να επιστρεψω να παρω τα πραγματα μου.την μετακομιση την εκανε μονος του ο αντρας μου. για 1,5 χρ μιλουσαν στον αντρα μουγια να του λενε να προσεχει μην κανει κανα παιδι και μετα πως θα της το παρουμε.Μετα τη γεννηση του μικρου μας για την οποια ενημερωθηκαν μετα τε ευτυχες γεγονος γιατι ι εντρας μου πιστευει στη γλωσσοφαγια και δεν ηθελε να τους το πει δεν του ξαναμιλησαν ποτε και φυσικα δεν εχουν δει ουτε το μωρο.Στη βαφτιση τους καλεσαμε αλλα δεν ηρθαν.

Φυσικα ολα αυτα ειναι πολυ περιληπτικα αλλα πιστευω πως πηρατε μια εικονα.

υ.γ.οτ θεμα της κουνιαδας μου ειναι για νεο θεμα

[Gioyli]

Καλησπερα κοριτσια.Διαβασα τις ιστοριες σας αλλα νομιζω οτι καμμια δεν φτανει ην παρανοια της δικης μου πεθερας.Ειμαι με τον αντρα μου 4 χρονια παντρεμενη και 2 σχρση.Η σχση μου με τα πεθερικα μου ηταν ιδανικη και παρολο οπουδεν πολυσυμπαθουσα τον πεθερο μου γιατι ηταν ξερολα και μου την εσπαγε , την πεθερα μουτην γαπουσα πολυ.Μετα τον πρωτο χρονο μειναμε σε ενα διαμερισμα 50 τετραγ. που μας εδωσαν αν και τους ανηκαν 5 διαμερισματα πανω απο το δικο τους(200 τετργ)στο κεντρο της αθηναςΕγω, μεγαλωμενη στις 'δυτικες συνοικιες" {ενας απο τους λογους που τελικα δε με ηθελαν} επαθα καταθλιψη και εκλαιγα ολη μερα.Εκανα ομως υπομονη για το χατηρι του καλου μου.τΟ 2004 παντρευτηκαμε και αν μπορουσατε να δειτε τις φατσες τους στις φωο θα καταλαβαινατε την απεχθεια που μου ειχαν.Εγω ως καλοπροαιρετη το απεδωσα σε κατι παρατραγουδα πουειχαν προκυψει με τον παππα και το catering τα οποια ειχαν χαλασει τη διαθεση ολων.Μετα απο ενα χρονο γαμου και για να μη σας κουραζω με λεπτομερειες τσακωθηκα με τον αντρα μου για δικους μας λογους και εφυγα απο το σπιτι.Ηταν παρασκευη.το σαββατο η πεθερα μου ειχε ηδη παει στο δικηγορο για να χωρισουμε τα πραγματα και να παρει "ποσφορα".Την Κυριακη, χωρις να ξερω τι ειχε γινει (τα εμαθα μετα) πηγα σπιτι μου να παρω πραγματα και ειδα την πεθερα μου.Εκλαιγα και την κοιταξ σαν να της ελεγα "τι θα γινει τωρα", με κοιταξε παγερα και μου ειπε τι να γινει, να κοιταξεται να τιαξεται τη ζωη σας.Τοτε τα ειδα ολα καθαρα.Δεν ηθελε να τα ξαναβρουμε.Τη βδομαδα που ακολουθησε τα ξαναβρηκα με τον αντρα μου,ο οποιος μου αποκαλυψε ολη την αληθεια, οτι δηλ ποτε δε με ηθελαν και πολλα αλλα τραγικα για μενα που πληγωθηκα πολυ γιατι την ειχα αγαπησει, την ειχα πονεσει μετα απο ενα προβλημα υγιας της, μεχρι και μαντηλι στο κεφαλι φορουσα για συμπαρασταση μετα απο χημειοθεραπεια.Αποφαισαμε να μετακομισουμε και μολις το εμαθαν μας πηραν πισω ο,τι μας ειχαν δωσει(κουρτινες, χαλια κτλ) και εγω δεν μπορεσα να επιστρεψω να παρω τα πραγματα μου.την μετακομιση την εκανε μονος του ο αντρας μου. για 1,5 χρ μιλουσαν στον αντρα μουγια να του λενε να προσεχει μην κανει κανα παιδι και μετα πως θα της το παρουμε.Μετα τη γεννηση του μικρου μας για την οποια ενημερωθηκαν μετα τε ευτυχες γεγονος γιατι ι εντρας μου πιστευει στη γλωσσοφαγια και δεν ηθελε να τους το πει δεν του ξαναμιλησαν ποτε και φυσικα δεν εχουν δει ουτε το μωρο.Στη βαφτιση τους καλεσαμε αλλα δεν ηρθαν.

Φυσικα ολα αυτα ειναι πολυ περιληπτικα αλλα πιστευω πως πηρατε μια εικονα.

υ.γ.οτ θεμα της κουνιαδας μου ειναι για νεο θεμα

 

 

ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΑΦΩΝΗ!!!!! ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΠΕΘΕΡΕΣ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΚΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ (ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ) ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ ΜΑΚΡΙΑΑΑΑΑ..ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ!!! ΑΠΑΠΑΠΑΠΑΠΑ

[evangelia]

olga καλημέρα!!

να χαίρεσαι την οικογένεια σου!!

ΜΠΡΑΒΟ στον αντρούλη σου, πολύ ξεχωριστός άνθρωπος.είσαι πολύ τυχερή που τον έχεις

όσο για τους άλλους, ούτε καλημέρα εγώ προσωπικά δεν θα έλεγα.

έχουμε παιδιά, το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι λόγια και αρνητική ενέργειαν τριγύρω μας. φτου,φτου μακριά από εμάς.

[ds]

ειδα τις ιστοριες σας για τα πεθερικα σας και σκεφτηκα να γραψω και εγω τη δικη μου...

λοιπον ειμαστε και εγω και ο συντροφος μου 25 χρονων, ειμαστε μαζι απο τα 18 και γνωριζομαστε απο τα 15, με τα πεθερικα μου δεν ειχα ποτε προβλημα, ο μπαμπας του ειναι πραγματικος αγγελος και η μαμα του παρα πολυ καλη και ολα τελεια απο την αρχη της σχεσης μας με ειχαν σαν παιδι τους. και ειχαμε δειξει σε ολους απο την αρχη παρ' οτι μικροι πως το βλεπουμε σοβαρα, γενικα ολα τελεια απο τον πρωτο κιολας χρονο ειχαν γνωριστει και οι δυο οικογενειες και ολα τελεια.

σπουδαζαμε μαζι, απο το πρωι ως το βραδυ ειμαστε μαζι αδω και 7,5 χρονια.

πριν 2 χρονια λοιπον εμεινα εγκυος (χρησιμοποιώντας παντα προφυλακτικο), ειμασταν πολυ χαρουμενοι, ξεραμε πως θα ηταν δυσκολα στην αρχη και πως σιγουρα θα χρειαζομασταν καποια βοηθεια και απο τις 2 οικογενειες στην αρχη. οι δικοι μου αν και οικογενεια χωρισμενων γονιων και χωρις ιδιαιτερη οικονομικη ανεση πετουσαν απο τη χαρα τους αφου ηξεραν τη σχεση που ειχαμε και πως αν μαι μικροι ειμαστε αλλιως, ο μπαμπας του επισης τελεια και η μαμα του δεν ειπε τιποτα κακο στην αρχη, ομως μετα απο λιγες μερες αρχισε να περνει τηλ τη μαμα μου και να της λεει πως δεν ειναι σωστο... και ολα τα συναφη, να μην επεκταθω γιατι δεν ειναι και πολυ ευκολο, παντως σε ασχημο υφος.....Σε εμας δεν ειπε τιποτα κακο ουτε συζητησε κανενα φοβο της ουτε τιποτα, τελος παντων στην διαρκεια 4-5 ημερων και εφου ειχαν γινει καποιες συζητησεις των μαμαδων με πρωτοβουλια παντα της πεθερας μου, η μαμα μου τσαντιστηκε πια και της το ''εκοψε'' , της ειπα πως εγω θα βοηθησω οσο μπορω τα παιδια και εαν εσυ εισαι εναντιον να τους το πεις εσυ.

εγω στο μεταξυ τα εμαθα αυτα γιατι ακουσα καποια στιγμη τη μαμα μου να μιλαει και μου τα ειπε ολα μετα και επεσα σε καταθλιψη.

εκλαιγα 4 μερες μεχρι που αποφασισα να κανω εκτρωση γιατι φοβομουν μηπως δεν με συμπαθει μετα η πεθερα μου, φυσικα δεν καταλαβα τοτε πως δεν θα τη συμπαθω εγω μετα.(να σημειωσω εδω πως σε καμια περιπτωση το προβλημα της πεθερας μου δεν ηταν τα χρηματα γιατι δεν τα υπολογιζει ιδιαιτερα, μας εδινε παντα να ψωνιζουμε και τα λοιπα, και ειναι αρκετα ευποροι ωστε να μας βοηθησουν χωρις να ζημιωθουν ουτε στο ελαχιστο, και ηξερε επισης πως εγω δεν ημουν απο τους ανθρωπους που θα το εκμεταλευτουν αυτο, εχω μαθει να ζω με πολυ λιγα)

τα επομενα 2 χρονια,μεχρι και πριν λιγους μηνες δηλαδη που ξαναεμεινα εγκυος, εγω ημουν σε βαθεια καταθλιψη ,ειχα σταματησει τη ζωη μας σε ολους τους τομεις και με τρεχαν απο ψυχολογο σε ψυχολογο.

απο τοτε που εμεινα ξανα εγκυος (παλι με προφυλακτικο) εχω ξαναβρει τη χαρα και τη ζωη νιωθω παλι ελπιδα.

δεν το εχουμε πει στα πεθερικα μου ακομα αλλα δεν με ενδιαφερει καθολου τι θα πει η μαμα του, με την οποια δεν εχει μιλησει τα 2 αυτα χρονια καθολου ο συντροφος μου , παρ ολο που μενοουν στο ιδιο σπιτι, μιλαει μονο με τον μπαμπα του.

αυτα ειχα να πω, ελπιζω να μην σας κουρασα!!!

αν σ εμενα δημιουργουσε η μητερα του προβλημα στην εγκυμοσυνη μου δεν θα πηγαινα για εκτρωση αλλα για να της κανω ευθνασια

 

.....δικιο εχεις, ομως με ενοιαζε πολυ η γνωμη της τοτε για να σκεφτω οτιδηποτε αλλο εκτος απο το να μη με συμπαθει σε περιπτωση που κρατουσα το μωρακι μου!!!

λαθος μου που ποτε δε θα ξεπερασω τελειως και ποτε δε θα τη συγχωρησω για αυτο, οπως ουτε και τον εαυτο μου, που θολωμενη πηρα μια τετοια αποφαση......

[ds]

Καλησπερα κοριτσια.Διαβασα τις ιστοριες σας αλλα νομιζω οτι καμμια δεν φτανει ην παρανοια της δικης μου πεθερας.Ειμαι με τον αντρα μου 4 χρονια παντρεμενη και 2 σχρση.Η σχση μου με τα πεθερικα μου ηταν ιδανικη και παρολο οπουδεν πολυσυμπαθουσα τον πεθερο μου γιατι ηταν ξερολα και μου την εσπαγε , την πεθερα μουτην γαπουσα πολυ.Μετα τον πρωτο χρονο μειναμε σε ενα διαμερισμα 50 τετραγ. που μας εδωσαν αν και τους ανηκαν 5 διαμερισματα πανω απο το δικο τους(200 τετργ)στο κεντρο της αθηναςΕγω, μεγαλωμενη στις 'δυτικες συνοικιες" {ενας απο τους λογους που τελικα δε με ηθελαν} επαθα καταθλιψη και εκλαιγα ολη μερα.Εκανα ομως υπομονη για το χατηρι του καλου μου.τΟ 2004 παντρευτηκαμε και αν μπορουσατε να δειτε τις φατσες τους στις φωο θα καταλαβαινατε την απεχθεια που μου ειχαν.Εγω ως καλοπροαιρετη το απεδωσα σε κατι παρατραγουδα πουειχαν προκυψει με τον παππα και το catering τα οποια ειχαν χαλασει τη διαθεση ολων.Μετα απο ενα χρονο γαμου και για να μη σας κουραζω με λεπτομερειες τσακωθηκα με τον αντρα μου για δικους μας λογους και εφυγα απο το σπιτι.Ηταν παρασκευη.το σαββατο η πεθερα μου ειχε ηδη παει στο δικηγορο για να χωρισουμε τα πραγματα και να παρει "ποσφορα".Την Κυριακη, χωρις να ξερω τι ειχε γινει (τα εμαθα μετα) πηγα σπιτι μου να παρω πραγματα και ειδα την πεθερα μου.Εκλαιγα και την κοιταξ σαν να της ελεγα "τι θα γινει τωρα", με κοιταξε παγερα και μου ειπε τι να γινει, να κοιταξεται να τιαξεται τη ζωη σας.Τοτε τα ειδα ολα καθαρα.Δεν ηθελε να τα ξαναβρουμε.Τη βδομαδα που ακολουθησε τα ξαναβρηκα με τον αντρα μου,ο οποιος μου αποκαλυψε ολη την αληθεια, οτι δηλ ποτε δε με ηθελαν και πολλα αλλα τραγικα για μενα που πληγωθηκα πολυ γιατι την ειχα αγαπησει, την ειχα πονεσει μετα απο ενα προβλημα υγιας της, μεχρι και μαντηλι στο κεφαλι φορουσα για συμπαρασταση μετα απο χημειοθεραπεια.Αποφαισαμε να μετακομισουμε και μολις το εμαθαν μας πηραν πισω ο,τι μας ειχαν δωσει(κουρτινες, χαλια κτλ) και εγω δεν μπορεσα να επιστρεψω να παρω τα πραγματα μου.την μετακομιση την εκανε μονος του ο αντρας μου. για 1,5 χρ μιλουσαν στον αντρα μουγια να του λενε να προσεχει μην κανει κανα παιδι και μετα πως θα της το παρουμε.Μετα τη γεννηση του μικρου μας για την οποια ενημερωθηκαν μετα τε ευτυχες γεγονος γιατι ι εντρας μου πιστευει στη γλωσσοφαγια και δεν ηθελε να τους το πει δεν του ξαναμιλησαν ποτε και φυσικα δεν εχουν δει ουτε το μωρο.Στη βαφτιση τους καλεσαμε αλλα δεν ηρθαν.

Φυσικα ολα αυτα ειναι πολυ περιληπτικα αλλα πιστευω πως πηρατε μια εικονα.

υ.γ.οτ θεμα της κουνιαδας μου ειναι για νεο θεμα

τι να πω αφου αντεξες τοσο, εισαι ηρωας και προφανως αγαπιεστε πολυ με τον αντρα σου!!!!!

να ειστε παντα καλα και ευτυχησμενοι!!!!!

[ol_ko]

Εννοειται οτι δε λεμε ουτε καλημερ.τις προαλλες ο πεθερος μου ειδετον αντρα μου στο δρομο και του γυρισε την πλατη

το καλο ειναι οτι με το μωρο ο αντρας μου στεναχωριεται λιγοτερο

[fistikaki]

και μενα η δικια μου η πεθερα, μου δηλωσε οτι θα παρει το μωρο μου μολις γεννηθει, μολις σαραντησει συγκεκριμενα,να το παει στο χωριο!!! επειδη οπως λεει εγω και ο αντρας μου "δε ξερουμε απο παιδια".Ασφαλως γελασαμε με το "αστειο"της, και καμια φορα κανουμε πλακα με τον αντρα μου, οτι πρεπει να εχουμε το νου μας μη τυχον και παρει το μωρακι κρυφα μεσα απο το μαιευτηριο και αρχισει και τρεχει.

Επειδη ομως το υποσυνηδητο δουλευει απο μονο του, και επειδη η εγκυμοσυνη κανει τη γυναικα υπερευαισθητη,πριν λιγο καιρο ειδα στον υπνο μου οτι οντως μου πηρε το παιδακι μου και εξαφανιστηκε!Την ιδια μερα εμαθα απο τον πεθερο μου οτι εχει φτιαξει μωρουδιακο δωματιο στο χωριο!!

Ισως αν ειχαμε καλες σχεσεις να μην ενιωθα τοσο παραξενα, αλλα επειδη λειτουργει μονιμως υπογεια,ειναι και εντελως σα'ι'κο,εχω τρομοκρατηθει!!Καθε φορα που κοιταει τη κοιλια μου εχω την αισθηση οτι θα κανει ντου, να μου παρει το παιδι!.

Ευτυχως, οπως και οι αλλες κοπελες που διαβασα πιο πανω,εχω τον αντρα μου στο πλευρο μου.Κατανοει τη παρανοια της μανας του, εχει πολλα παραπονα γενικα μαζι της γιατι ποτε δε μας φερθηκε καλα και εχει αποφασισει να προστατευσει το παιδι του κρατοντας το οσο το δυνατον πιο μακρυα απο τον χανιμπαλ λεκτερ! (τη μανα του!)

[gp1]

και η δική μου έλεγε τέτοια κουλά , θα το μεγαλώσει αυτή και άλλα πολλά. Αλλά όταν γεννήθηκε το μωρό και είδε ότι η ευθύνη είναι μεγάλη , την έκανε. Μην στεναχωριέστε απλά δεν έχουν με τι να ασχοληθούν, και απλά για να μας σπάνε τα νεύρα . Και εμένα τα λόγια της με επηρέαζαν πάρα πολύ τότε.

[evangelia]

επειδή και η δική μου ονειρευόταν ότι το παιδάκι μου θα μένει μαζί της όταν πάω για δουλειά, της το ξέκοψα μια και καλή για να ησυχάσουμε..επίσης έχω ξεκαθαρίσει σε όλους ότι ακόμα και στις διακοπές, η μπεμπούλα θα είναι μαζί μας

[KAT123]

Εμένα η δικιά μου ντε και καλά μου λέει ότι ο γιατρός είναι βλάκας και ότι στον μήνα μου μπαίνω σε λίγες ημέρες. Μου έρχεται να την πλακώσω. Το παίζει και ξερόλας. Έχει διαβάσει τον Ελευθερουδάκη και νομίζει ότι έγινε γιατρός.

Με βλέπω να έχουμε παρατράγουδα με το μωρό και δεν ξέρω πως να το χειριστώ

[Skybeam]

H δική μου πεθερά δυστυχώς δεν ζει. Εζησε ώς τον δεύτερο χρόνο που είχαμε σχέση με τον άντρα μου. Άλλοι μου λένε ότι είμαι τυχερή. Εγώ διαφωνώ. Θεωρώ ότι ένας γονιός αποτελεί "φρένο" όταν κάποιες φορές παραλογιζόμαστε και αν ζούσε θα μας συμβούλευε και θα μας "κρατούσε" στις διάφορες κρίσεις που περάσαμε, όπως όλα τα ζευγάρια. Τώρα, αν μεταξύ άλλων μας έλεγε και κανένα -ελαφρύ- κουλό, μάλλον θα έκανα τον βλάκα, από σεβασμό και μόνο που γέννησε και μεγάλωσε τον άντρα με τον οποιο έκανα οικογένεια. Ελαφρύ όμως! Τις "βαριές" κατασάσεις δεν έχω ιδέα πώς θα τις χειριζόμουν...

[Dpan]

Εμείς απο δεκέμβριο που πιάνει δουλειά η γυναίκα μου, το παιδι θα το παμε παιδικό αν και υπάρχουν προτάσεις για φύλαξη κυρίως απο τη μάνα της. Στην απόφαση μας αυτή έπαιξε ρόλο ότι θέλουμε να κρατήσουμε τις αποστάσεις απο τα πεθερικά/γονείς για τους γνωστούς λόγους διότι οι σχέσεις αυτές είναι σάν το τζάκι, όσο πλησιάζεις καίγεσαι και όσο απομακρύνεσαι κρυώνεις, άρα μία μέση απόσταση είναι ότι καλύτερο θα έλεγα!!!!!

[yogini]

Εμείς απο δεκέμβριο που πιάνει δουλειά η γυναίκα μου, το παιδι θα το παμε παιδικό αν και υπάρχουν προτάσεις για φύλαξη κυρίως απο τη μάνα της. Στην απόφαση μας αυτή έπαιξε ρόλο ότι θέλουμε να κρατήσουμε τις αποστάσεις απο τα πεθερικά/γονείς για τους γνωστούς λόγους διότι οι σχέσεις αυτές είναι σάν το τζάκι, όσο πλησιάζεις καίγεσαι και όσο απομακρύνεσαι κρυώνεις, άρα μία μέση απόσταση είναι ότι καλύτερο θα έλεγα!!!!!

 

Σωστός ο παίχτης!

[ΡΕΝΑΤΑ]

Εμείς απο δεκέμβριο που πιάνει δουλειά η γυναίκα μου, το παιδι θα το παμε παιδικό αν και υπάρχουν προτάσεις για φύλαξη κυρίως απο τη μάνα της. Στην απόφαση μας αυτή έπαιξε ρόλο ότι θέλουμε να κρατήσουμε τις αποστάσεις απο τα πεθερικά/γονείς για τους γνωστούς λόγους διότι οι σχέσεις αυτές είναι σάν το τζάκι, όσο πλησιάζεις καίγεσαι και όσο απομακρύνεσαι κρυώνεις, άρα μία μέση απόσταση είναι ότι καλύτερο θα έλεγα!!!!!

 

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΣΑΝ ΚΙ ΕΣΕΝΑ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ..............

[kitty]

ευτυχως περα απο τη θε'ι'κη δηλωση τησ πεθερας μου οσον αφορα το ονομα που ΘΕΛΕΙ να ακουστει εαν ειναι αγορι ή κοριτσι δεν εχουμε καμια αλλη αναμειξη.φυσικα οσον αφορα το ονομα ακομη δεν τον ειδαμε γιαννη τον βαφτησαμε δεν ειχα διαθεση για αντιπαραθεσεις οποτε της ειπα ας γεννη8ει με το καλο και βλεπουμε...

[demelli]

Εγώ τι να πω, που ζούσα στην κοσμάρα μου χρόνια ατελείωτα! Τόλμησα να πιστέψω ότι με αγαπούσε κιόλας.

Πολλές φορές μάλωνα με τον σύντροφο μου χωρίς καν να καταλαβαίνω τον λόγο, όμως ποτέ δεν πήγε το μυαλό μου σε εκείνη (πεθερά). Κάποια στιγμή έγινε ο γάμος και μετά από δύο χρόνια ήρθε στην ζωή μας το μωράκι μας.

Είχαμε αποφασίσει με τον άντρα μου ότι αν είναι κορίτσι θα πάρει ένα όνομα από τη δική μου οικογένεια ενώ αν είναι αγόρι θα πάρει το όνομα του πατέρα του.

Καθώς ήμουν στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης μου, έλεγε σε όλους εκτός από εμάς φυσικά, ότι θα πάρει το όνομα της και ότι αν έχω αντίθετη γνώμη δεν την ενδιαφέρει.

Στον έκτο μήνα μας είπε ότι θέλει να μας κάνει δώρο το παιδικό δωμάτιο.

Όταν το συζήτησα με τον άντρα μου, μου είπε ότι καλύτερα να μην το δεχτούμε το δώρο γιατί ίσως αυτό το δώρο αποσκοπεί στο όνομα. Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή που μιλούσα μαζί της και με ξαναρώτησε για το δώρο της είπα ότι δεν θα το φτιάξουμε τελικά και φυσικά της είπα και τον λόγο. Ο θεός με βοήθησε εκείνη την ημέρα και δεν απέβαλα για δεύτερη φορά. Είπε επι λέξη:

Είμαστε αχάριστοι και δεν υπολογίζουμε εκείνους που μας βοηθούν. ( αν ήτανε να υπολογίζουμε μονάχα εκείνους που μας βοηθούν τότε εκείνης δεν έπρεπε να της ξαναμιλήσουμε ποτέ)

Δεν θα έρθει στη βάφτιση γιατί θα γελάνε όλοι μαζί της

Θα κοροϊδεύουν όλοι τον γιό της που τον έχω βάλει μέσα στη φούστα μου και τον κάνω ότι θέλω.( ενώ σε ποιανού άλλου τη φούστα θα έπρεπε να είναι)

«Δεν έχω τίποτα με τη μαμά σου αλλά δεν θα επιτρέψω ποτέ να πάρει το παιδί το όνομα της μάνας σου» (φαντάσου να είχε κιόλας)

Θα έρθω στη βάφτιση και θα τη χαλάσω, θα δεις…

Πέρασε ο καιρός με πολλά ευτράπελα και επιτέλους γέννησα το ζουζουνάκι μου.

Στο μαιευτήριο έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας. Ήταν πραγματικά τραγικό.

Αργότερα όταν ηρεμήσαμε από την γέννα και είχαμε αρχίσει σιγά-σιγά να μπαίνουμε σε κάποιον ρυθμό, άρχισε να απειλεί ότι θα πάρει πίσω όλα τα δώρα του γάμου (χρυσά- κρεβατοκάμαρα και ψυγείο) σταμάτησε να μας δίνει και λάδι (ο άντρας μου είχε δουλέψει για να βγει αυτό το λάδι). Εμάς δεν μας πτόησε τίποτα.

Κάποια στιγμή αποφάσισε να έρθει να δει το μωρό όταν ήταν 3 μηνών (μέχρι τότε από τα νεύρα της δεν είχε πατήσει στο σπίτι μας). Τότε λοιπόν μας είπε ότι αυτό το μωράκι πρέπει να πάρει το όνομα της και το επόμενο (αν κάνω, λέει) τότε ας του δώσω εγώ ότι όνομα θέλω (μου κάνει και χάρη). Εγώ της απάντησα ότι κάποια στιγμή σκέφτηκα να ενδώσω και να τις κάνω το χατίρι αφού το θέλει τόσο πολύ, όμως με όλα αυτά που έκανε και που είπε εναντίων μου και τόσο άσκημες καταστάσεις που πέρασα στην εγκυμοσύνη μου και έφταιγε ο παλιοεγωισμός της, δυστυχώς δεν μπορώ να τα ξεπεράσω και δεν μπορώ να φωνάζω το παιδί μου με ένα όνομα που μου φέρνει στο μυαλό τόσες πολλές αρνητικές σκέψεις. Εκείνη άρχισε να αφρίζει και να ουρλιάζει ότι όλα αυτά που ισχυρίζομαι ότι είπε είναι ψέματα.

Μετά από μερικές ημέρες μου είπε ο σύζυγος μου ότι τον προέτρεψε να με χωρίσει μήπως και φοβηθώ και βάλω μυαλό. Από τότε την συναντάω μόνο τυχαία σε καμιά βάφτιση ή σε κανέναν γάμο, αλλά δεν την πλησιάζω ιδιαίτερα μην τυχόν και με δαγκώσει και αφήσει το κεντρί της μέσα μου.

[Nanouka]

Εγώ πάλι κορίτσια με την πεθερά μου ΠΡΙΝ γενήσω ήμουν μέλι γάλα!!

Στο σπίτι της ξημεροβραδιαζόμασταν με τον άντρα μου και παίζαμε μπιρίμπα μέχρι να κλείσουν τα μάτια μας απο τη νύστα. Την έπερνα για μπάνιο μαζί με την κουνιάδα μου Σαββατοκύριακα επειδή εκείνες δεν ξεκολάγανε μόνες τους. Για ψώνια πηγαίναμε που και πού, κανα σινεμά, έξω για φαγητό και τέτοια.

Μόλις όμως γένησα άλλαξα ΑΡΔΗΝ! Μόλις βγήκα απο το μαιευτήριο ήρθε την επόμενη ημέρα στο σπίτι να δεί το παιδί. Μόλις που την είχα θηλάσει και λέω στον άντρα μου "Πάρτην και δώστη στη μάνα σου να ρευτεί..".Εκείνη ρε κορίτσια πήρε το παιδί, το έβαλε να κάτσει με τον πωπό της στα πόδια της, την κούναγε πάνω κάτω σα να κούναγε κανα παιδί 6 χρονώ και το χειροτερο? ΤΗΝ ΕΠΙΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΙΜΟ! Το αποτέλσμα ήταν το παιδί να γυρίσει τα μάτια του και να κοντεύει να σβήσει .. Εγώ άρχισα να ουρλιάζω και να κλαίω! Ευτυχώς ήταν η μαμά μου εκεί και της άρπαξε το παιδί και το έσωσε αλλιώς ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝΕ!!! Όταν τη ρώτησα "ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ????" μου απάντησε "Το παιδί είχε "bubbles" (είναι αγγλίδα) και το βοήθησα να τις αποβάλει!". Και η κουνιάδα μου αλλά και ο άντρας μου άρχισαν να φωνάζουν και να μου λένε "Καλά! Πώς κάνεις έτσι? Δεν παθαίνει τίποτα το παιδί!" .. Δε μίλησα κορίτσια παρα κοίταξα τη μάνα μου η οποία είχε γίνει άσπρη κι εκείνη απο την τρομάρα της, πήρα το παιδί και μετά απο αρκετό κόπο την έβαλα για ύπνο. Αυτές αφού φάγανε τις πάστες που έφεραν, αφού μου παρατήσανε πιάτα ποτήρια χαρτοπετσέτες στο νεροχύτη μου φύγανε!

Έρχεται μια άλλη μέρα η πεθερά μου να δεί το παιδί (ασαράντιστη πάλι) μόλις που είχε ξυπνήσει η μικρή, την πιάνει και τη "ΧΤΥΠΑΕΙ" (όχι χαϊδεύει .. ΧΤΥΠΑΕΙ!) στις πηγές και μου λέει με ύφος βρετανίδας ψηλομύτας "το παιδί έχει αφηδατοθεί! μη το θηλάζεις άλλο! βάλε σε ένα μπιμπερό νερό απο τη βρύση και δώστο μου να της το δώσω!" της λέω "πάς καλα??" και μου λέει "2 παιδιά μεγάλωσα .. λές να μην ξέρω?" (επειδή όμως γένησε τον άντρα μου και την κουνιάδα μου-δίδυμα- και για 3 μήνες δεν τα είχε επειδή ήταν πολύ μικρά της απάντησα) "εσύ τα πήρες τα παιδιά σου 3 μηνών και δεν ξέρεις απο νεογένητα!" βασικά κάτι μουρμούρησε και ξεχάστηκε το θέμα και απο τότε ρε κορίτσια ΟΥΤΕ ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΗ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗ ΒΛΕΠΩ!!!!!!!!!!!!

Στο γάμο μας, εκείνη και τους συγγενείς της τους είχα ΠΑΝΩ απο τους δικούς μου, να βάζω τη μουσική που θα αρέσει σε εκείνους (όλοι βρετανοί) πρώτοι να σηκωθούν και να σερβιριστούν, να δεί εκείνη το μενού κι αν συμφωνεί να το κλείσω το ξενοδοχείο .. Τί να πώ.. Περιττό να σας πώ ότι το παιδί δεν έχει μείνει μόνη μαζί της ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ! Πάντα υπάρχω εγώ μπάστακας-κέρβερος πάνω απο το κεφάλι της.

Ο άντρας μου τα βλέπει όλα αυτά και νευριάζει σιότι μου λέει ¨η μάνα σου τη βλέπει πολύ περισσότερο τη μικρή ενώ η δικιά μου όχι. Κι όταν τη βλέπει δεν είναι ποτέ μόνη της!" έχει ένα δίκιο αλλά ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ .. δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Δεν έχω εμπιστοσύνη σε αυτή τη γυναίκα! Άσε που μιλάει Αγγλικά όποτε είναι με το παιδί και γυρνάει η μικρή και μου λέει "τι λέει αυτη μαμα???" αλλά δε βάζει μυαλό και δε μιλάει Ελληνικά ενώ ξέρει .. Πώς να την εμπιστευτώ σε κάποια που όταν το παιδάκι γυρίσει και της πέι "Θέλω νεράκι" εκείνη θα της πεί "In English please .. I don't understand Greek!!" θα κορακιάσει το παιδί!!

Με το όνομα κάπου είχαμε ένα θεματάκι αλλά δεν τους πέρασε και η μικρή πήρε το όνομα της μανούλας μου η οποία όχι απλά με βοήθησε, έγιναν χαλί μαζί με τον πατέρα μου και μας βοήθησαν στα πάντα! Μας έδωσαν ένα έτοιμο σπίτι, μας έκαναν έναν ΥΠΕΡΟΧΟ γάμο, μας πήραν το ακριβότερο καρότσι, μας τσοντάρανε πάντα όταν δε βγαίναμε .. μέχρι και τη βάπτιση μας έκαναν! οπότε γιατί να ονοματήσω την πεθερά μου ή τον πεθερό μου που δε μου δώσανε ΤΙΠΟΤΑ??

Ευτυχώς ο πεθερός μου είναι lost in space και δεν τον βλέπουμε ή τον ακούμε ποτε οπότε ο μικρούλης μου θα πάρει το όνομα του μπαμπακούλη μου

[ds]

γεια σας κοριτσια!!

δεν ξερω αν θυμαστε την ιστορια μου....

τελος παντων ακομα δεν εχει γινει κατι γιατι δεν το ξερουν ακομα τα πεθερικα μου, αλλα θα δουμε συντομα....

ηθελα να σας πω και εγω για το ονομα και πως το εχουμε σκεφτει με τον συντροφο μου, απο παντα δηλαδη ετσι σκεφτομασταν και πριν μεινω εγκυος, ΔΕΝ θα δωσουμε κανενος το ονομα για να μη γκρινιαξει κανεις και θα βγαλουμε το νινι μας ενα ονομα που να μας αρεσει και στους δυο πραγματικα!!!!!!

[yogini]

Ήρθαν σήμερα τα πεθερικά μου για καφέ και άρχισαν..."αποφάσισες τι χρώμα θα το βάψεις;" "τι κούνια θα πάρεις;", "να πάρεις και αλλαξιέρα-μπανάκι"....λέω το σκέφτομαι ακόμα....ή γαλάζιο-οινοπνευματί ή πρασινάκι απαλό με άσπρα έπιπλα και αλλαξιέρα ίσως πάρω μια φτηνή για το μπάνιο για να μην μου κατουράει τους τοίχους και αρχίζει η πεθερά μου "ααα όχι στο μπάνιο που θα μπαίνει ο καθένας και θα έχει μικρόβια"...μα ποιος καθένας λέω εγω;;;; " και μου απαντάει ε και εμείς που θα ερχόμαστε δεν κάνει"...........τα νεύρα μου κρόσια! Και φυσικά τώρα θα πάρω μια αλλαξιέρα για το μπάνιο οπως και δήποτε

Και αφου μου είπε να το βάψω βεραμάν θα το βάψω τελικά γαλάζιο και ειμαι ΟΚ! ΣΩΣΤΑ;;;