Εγκυμοσύνη και εργασιακός χώρος

[miracle]

Αλλά σκέφτηκα ότι κανένας εργοδότης δε σε βλεπει σαν άνθρωπο αλλά μόνο σαν μηχανή..... Η δουλειά τους να γίνεται και τα υπόλοιπα είναι δικά μας προβλήματα.....

Και καλά να είσαι στον ιδιωτικό τομέα και να είναι το "μαγαζί" τους.Εγώ να δεις τί άκουγα που είμαι στο δημόσιο και πάλι ο προϊστάμενος είχε δώσει ρεσιτάλ.Κάθε δεύτερη μέρα προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν χρειάζεται να πάρω άδεια πριν τη γέννα και ότι οι γυναίκες μπορούν να δουλεύουν μέχρι τελευταία στιγμή. Απλά στο δημόσιο δε φοβάσαι για τη θέση σου αλλά αν πέσεις σε κολλημένους τύπους και δεν είναι και στο χαρακτήρα σου να τσακίσεις τις αναρρωτικές, ο "ψυχολογικός πόλεμος" πάει σύννεφο.

 

Μα τι λες τωρα? Χτυπησα ηδη την πρωτη αναρρωτικη λογω επαπειλουμενης και δεν με ενδιαφερει καθολου τι λενε! Εφτιαξα μια χοντρη πετσα για να μην μπορει τιποτα να με αγγιξει!

[Lia]

Έτσι έλεγα και εγώ miracle.... Ό,τι και να μου πουν, ό,τι και να μου κάνουν εγώ θα κοιτάω να μην επηρεάζομαι.... Αλλά, έκανα υπομονή στη δουλειά και μόλις πήγαινα σπίτι έβαζα τα κλάματα, είχα ταχυπαλμίες από το άγχος...... Πρέπει να τόχεις μέσα σου το να μην δίνεις σημασία στους κακόβουλους. Εγώ δυστυχώς είμαι υπερβολικά ευαίσθητη ακόμα και εκεί που δε θάπρεπε.

 

Πάντως αν ξαναμείνω έγκυος και μου κάνουν τέτοια πράγματα θα προσπαθήσω να είμαι πιο σκληρή.

[manoula]

Αλλά σκέφτηκα ότι κανένας εργοδότης δε σε βλεπει σαν άνθρωπο αλλά μόνο σαν μηχανή..... Η δουλειά τους να γίνεται και τα υπόλοιπα είναι δικά μας προβλήματα.....

Και καλά να είσαι στον ιδιωτικό τομέα και να είναι το "μαγαζί" τους.Εγώ να δεις τί άκουγα που είμαι στο δημόσιο και πάλι ο προϊστάμενος είχε δώσει ρεσιτάλ.Κάθε δεύτερη μέρα προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν χρειάζεται να πάρω άδεια πριν τη γέννα και ότι οι γυναίκες μπορούν να δουλεύουν μέχρι τελευταία στιγμή. Απλά στο δημόσιο δε φοβάσαι για τη θέση σου αλλά αν πέσεις σε κολλημένους τύπους και δεν είναι και στο χαρακτήρα σου να τσακίσεις τις αναρρωτικές, ο "ψυχολογικός πόλεμος" πάει σύννεφο.

 

Μα τι λες τωρα? Χτυπησα ηδη την πρωτη αναρρωτικη λογω επαπειλουμενης και δεν με ενδιαφερει καθολου τι λενε! Εφτιαξα μια χοντρη πετσα για να μην μπορει τιποτα να με αγγιξει!

 

Και καλά έκανες!!!!Εμένα με έφαγαν οι ντροπές

[miracle]

Έτσι έλεγα και εγώ miracle.... Ό,τι και να μου πουν, ό,τι και να μου κάνουν εγώ θα κοιτάω να μην επηρεάζομαι.... Αλλά, έκανα υπομονή στη δουλειά και μόλις πήγαινα σπίτι έβαζα τα κλάματα, είχα ταχυπαλμίες από το άγχος...... Πρέπει να τόχεις μέσα σου το να μην δίνεις σημασία στους κακόβουλους. Εγώ δυστυχώς είμαι υπερβολικά ευαίσθητη ακόμα και εκεί που δε θάπρεπε.

 

Πάντως αν ξαναμείνω έγκυος και μου κάνουν τέτοια πράγματα θα προσπαθήσω να είμαι πιο σκληρή.

 

Καταλαβαινω ακριβως τι λες....Τα ιδια ξεσπασματα ειχα και εγω. Παρολο που δουλευω στο δημοσιο, ειχαν βρει το κοροιδο και την ευαισθητη για ολες τις δουλειες. Ευτυχως συνηλθα γρηγορα. Ισως επειδη πασχισα πολυ για αυτην την εγκυμοσυνη, την οποια πετυχα με εξωσωματικη μετατραπηκα σε .... τουρκα μανα! Δεν ειμαι διατεθιμενη για κανεναν να βαλω σε κινδυνο την εγκυμοσύνη.

[joe]

Κοριτσια παρα τα οσα εχω γραψει σε προηγουμενα post για τη συμπεριφορα ορισμενων συναδελφων μου και για την προισταμενη μου που αρνηθηκε να με γυρισει σε πρωινη βαρδια,τωρα που πλησιαζει ο καιρος για την αδεια,σας εξομολογουμαι οτι φρικαρω!!! Δεν ξερω αν αυτο ονομαζεται μαζοχισμος ή επαγγελματικη διαστροφη αλλα θα ηθελα να μπορουσα να παραμεινω στο γραφειο μεχρι τελευταια στιγμη.Ο λογος; 6 χρονια που ειμαι σε αυτη τη δουλεια εχω μαθει σε πολυ εντονους ρυθμους,σε "σπιντα" που λεμε,κι αυτο ξερετε καμμια φορα σε εθιζει.Μου φαινεται περιεργο που ξαφνικα θα καθομαι σπιτι και μαλιστα μονη μου γιατι ο δικος μου οπως και ολοι οι φιλοι μου δουλευουν ή σπουδαζουν.Ο δικος μου συγκεκριμενα κανει 2 δουλειες και οπως καταλαβαινετε ελαχιστα θα τον βλεπω.Τωρα τουλαχιστον με τη δουλεια εχω κι εγω κατι να κανω και καπου να παω μεσα στη μερα μου.Μη νομιζετε,εχω ηδη καθισει παραπανω απο το επιτρεπομενο στο γραφειο,γιατι ενω επρεπε να εχω σταματησει εδω και 20 μερες τους πηγα χαρτι με αλλαγμενη την πιθανη ημερομηνια τοκετου κι ετσι τις κερδισα τις μερες αυτες.Αφ' ενος πιστευω οτι μετα πρωτα ο Θεος θα μου ειναι πολυ πιο χρησιμες αφ' ετερου απο ψυχολογικης πλευρας θα ημουν χαλια αν καθομουν τοσον καιρο σπιτι.Και θα παρεμενα κι αλλο στη δουλεια (παρα τις καπνιστριες συναδελφους που δε με σεβονται) αν δεν ηταν υποχρεωτικο απο το νομο να κατσω.Εξαντλησα πια ολα τα περιθωρια!!!

Πειτε μου σας παρακαλω οτι δεν το βρισκετε μαζοχιστικο ολο αυτο!!!

[aggeliki]

τι να σου πω?θα δειξει!

[galat]

joe μου συμφωνώ απολύτως!!!!

 

Σαν να γράφεις τις σκέψεις μου!!!

 

Κι εγώ παραποίησα την ΠΗΤ και έφυγα 17 μέρες αργότερα, και νόμιζα ότι θα βαριέμαι, ότι θα μου λείπει ο χαβαλές με τους συναδέρφους , ότι δεν θα έχω τι να κάνω κλπ...

 

Έχω 1 εβδομάδα που σταμάτησα και πίστεψε με, εκτός από τις πρώτες 1-2 μέρες, δεν βαριέμαι καθόλου, και το απολαμβάνω απίστευτα!!!

 

Ο πρωινός ύπνος και το λίγο παραπανω χουσούρι που ζήλευα βέβαια δεν μου έκατσε αφού τελικά όταν ξυπνάει ο αντρούλης μου τον καταλαβαίνω και δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ, αλλά κάτι οι δουλειές του σπιτιού, κάτι τα ψώνια που είχα αφήσει για την μικρή και για την προετοιμασία για μαιευτήριο, κάτι να φτιάξουμε το δωμάτιο της, κάτι που είναι χριστούγεννα να στολίζουμε...από χρόνο άλλο τόσο χρειάζομαι!!!!

 

 

Για αυτό σου λέω, θα το απολαύσεις!!!Don't worry!

[joe]

Εγω σταματαω την Τριτη δηλαδη μου εμειναν μολις 2 μερες.Κι εμενα Galat σκεφτομαι οτι θα μου λειπουν ο χαβαλες και οι πλακες με τους συναδελφους και κυριως αυτη η αισθηση οτι "κατι κανω" παρ' ολο που αν το καλοσκεφτεις η πιο παραγωγικη περιοδος στη ζωη μιας γυναικας δεν μπορει παρα να ειναι αυτη που διανυουμε τωρα,η εγκυμοσυνη δηλαδη.Η διαδικασια του να "φτιαχνεις" και να φερνεις εναν καινουριο ανθρωπο στον κοσμο.

Το πρωινο χουζουρεμα προσωπικα δε μου ελειπε ποτε γιατι οπως σας ειπα δουλευα παντα απογευματινη-βραδυνη βαρδια οποτε ξυπνουσα ετσι κι αλλιως αργα.Ελπιζω να γεμισει κι εμενα ο χρονος μου τωρα με στολισμους και τετοια,γιατι οσον αφορα την προετοιμασια του παιδικου δωματιου ειμαι τοσο προληπτικη που αποκλειεται να κανω κατι πριν τη γεννα.Εδω με το ζορι με εσυρε η μανα μου στα μαγαζια για να παρουμε σουτιεν και πυτζαμες για το μαιευτηριο.Εντωμεταξυ φοβαμαι τωρα που θα καθομαι μην το ριξω στα χαζα ψωνια-συχνο αντιδοτο στην ανια-γιατι ο μισθος απο δω και στο εξης φανταζομαι θα εξανεμιζεται ετσι κι αλλιως μεχρι να πεις κυμινο,οποτε μια καβαντζα ειναι απαραιτητη!!!Δεν ειναι καιροι για περιττα εξοδα!!! Αληθεια,μιας και λεω για μισθο,μηπως ξερετε αν σε περιπτωση που μια γυναικα δεν ειναι παντρεμενη και κανει παιδι,παιρνει εκτος απο το επιδομα παιδιου και το επιδομα γαμου; Καπου ειχα ακουσει οτι παιζει αυτο αλλα δεν ξερω στα σιγουρα.

[joe]

Λοιπον κοριτσια κοντευει σχεδον μια εβδομαδα που εχω σταματησει και τελικα οφειλω να ομολογησω οτι δε μου λειπει καθολου η δουλεια!!! Εχω βεβαια λιωσει στο κοπροσκυλιασμα,απο τον ενα καναπε σηκωνομαι στον αλλον πεφτω αλλα τουλαχιστον ειμαι με ανθρωπους που με αγαπουν και τους αγαπαω και οχι με καποιους (και καποιες κυριως) που με κοιτουν με μισο ματι και με γκαντεμιζουν!!! Οχι δεν ειμαι υπερβολικη,ξερω πολυ καλα τι λεω!!! Δεν ειναι και λιγο να εχεις συναδελφισσες που δε σεβονται την εγκυμοσυνη σου και καπνιζουν,σε κοιτανε με κακια που τολμησες κι εμεινες εγκυος και δε σεβονται καν το αιτημα σου να δουλευεις πρωινη βαρδια γιατι σου ειναι δυσκολη η οδηγηση με την κοιλια στο στομα μες τη νυχτα.Αλλα ας μην αρχισω παλι τη γκρινια-αν και δικιο θα 'χα. Να δω πώς θα γυρισω πρωτα ο Θεος το Σεπτεμβρη που θα εχω ξεσυνηθισει εντελως.

[galat]

Εγώ πάλι με το που σταμάτησα λύσσαξα στις δουλειές του σπιτιού και τις εξωτερικές που είχαν μαζευτεί...(εξοπλισμός βλέπεις μπανάκια μπιμπερό κλπκλπ)

έχω πλύνει και σιδερώσει όλα τα ρούχα της μικρης και έχω σχεδόν τελειώσει το δωμάτιο...μήπως έχω πάθει το σύνδρομο της φωλιάς??????

 

Από εδώ και περα όμως ξεκούραση με εντολή γιατρού, για να αιματώνεται καλύτερα η μήτρα και να αναπτύσεται καλύτερα και η μπουμπου!

 

 

Αντε να δούμε γιατι και σήμερα με μια σκούπα την έβγαλα!

[joe]

Εγω ελεγα να αρχισω να περπαταω τωρα που καθομαι μπας και σφιξω και λιγακι (εχω γινει λαπας ολο αυτον τον καιρο) ελα ομως που το μωρο ερχεται ισχιακο και η μαια με το γιατρο μου ειπαν να μην αρχισω ακομα τις πορειες!!! Εχω ηδη κλαφτει γι΄αυτο το θεμα σε αλλα topic,ανοιξα μαλιστα και ειδικο topic γι' αυτο. Παντως οχι μονο δε μου λειπει το γραφειο αλλα με παιρνουν και τηλεφωνο και δεν το σηκωνω καν.Λετε να ειναι αγενεια; Δε με νοιαζει ο,τι και να 'ναι,ετσι κι αλλιως η δουλεια φοβομουν μη μου λειψει,οχι οι συναδελφοι.

[ΠΓ]

Καλημέρα.

Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί απο την Τρίτη σταμάτησα να πηγαίνω στη δουλειά. Κατάφερα και εφυγα 1 μήνα αργότερα απο την κανονική ημερομηνία της άδειας κύησης και έτσι θα καταφέρω να μείνω λίγο ακόμη με το παιδάκι μου πριν επιστρέψω στη δουλειά. Μ' εχει πιάσει πανικός να προλάβω να τα ετοιμάσω όλα, αν και το δωμάτιο είνια σχεδόν έτοιμο, πριν τη μεγάλη άφιξη. Αν μπορούσα θα έγλυφα και τους τοίχους (αν και στα φυσιολογικά μου δεν είμαι κολλητη της σφουγγαρίστρας και του ξεσκονόποανου). Ελπίζω να τα καταφέρω. Όσο για τη δουλειά νομίζω ότι θα μου λείψουν κάποιο συνάδελφοι - φίλοι τους οποίους όμως τους βλέπω ούτως ή άλλως. Που να μου λείψει η δουλειά, μένω 500 μέτρα απο το χώρο εργασίας!!!

[joe]

Ο ενας και μοναδικος συναδελφος μου που εχω επαφη τυχαινει να ειναι και ο καλυτερος μου φιλος,οποτε με αυτον δε χανομαι ουτως ή αλλως,καθε μερα μιλαμε και μερα παρα μερα βρισκομαστε.Για τους αλλους καλυτερα μακρια και αγαπημενοι!!! Παντως προετοιμασιες για δωματιο δεν εχω κανει κι εχω και τυψεις γι' αυτο ρε κοριτσια.Αφ' ενος ειμαι προληπτικη και δε θελω να κανω τιποτα πριν (ας ειναι καλα η μανουλα μου που την εχω επιστρατευσει να τα κανει ολα μετα) αφ΄ετερου δεν ξερω βρε παιδια αλλα ΔΕ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ. Ειναι φυσιολογικο αυτο; Καποιοι μου λενε οτι συμβαινει συχνα να μη συνειδητοποιεις τι ακριβως συμβαινει πριν γεννησεις κι οτι μεχρι την ημερα του τοκετου πολλες γυναικες συνεχιζουν να φερονται ως single.Η μαμα μου με το ζορι με εσυρε σε κανα δυο μαγαζια με βρεφικα ειδη κι εγω το μονο που βρηκα ενδιαφερον εκει ηταν τα ρουχα εγκυμοσυνης ή ανυπομονουσα ποτε θα φυγουμε για να χαζεψω στο διπλανο μαγαζι με παπουτσια.

[ΠΓ]

Joe μην ανησυχείς. Νομίζω ότι συμβαίνει συχνά. Και εγώ το καθυστέρησα όσο μπορούσα, γαιτί φοβάμαι μήπως συμβεί κάτι... . Πήρα απλά κάποια πολυ βασικά για αρχή π.χ. κρεβάτι και στρώμα και κάποια ρουχαλάκια, αλλά ελάχιστα σε σχέση με αυτά που ακούω απο άλλες. Ούτε καρότσι, ούτε ρηλάξ ούτε κάτι άλλο. Αποφασίσαμε να περιμένουμε με το καλό να έρθει το μωρό και μετά θα τα αγοράσουμε όλα αυτά. Προς το παρόν απλά πήρα ένα καθισματάκι αυτοκινήτου και ένα βραστήρα απο μια φίλη. Ας έρθουν με το καλό τα μωρά μας κια τα μαγαζιά σίγουρα θα είναι εκεί και θα μας περιμένουν. Πότε είνια η ΠΗΤ σου; Εμένα 4/1/08 και μάλλον θα είναι πιο νωρίς.

 

Καλή επιτυχία σε όλες και σε όλους

[ΧΡΙΣΤΙΝΑ]

Αντε βρε κοριτσια με ενα πονο!!!!

[joe]

ΠΓ ειμαστε σε πολυ κοντινες ημερομηνιες!!! Εγω εχω ΠΗΤ 9/1/2008 αλλα κι εγω νωριτερα το κοβω!!! Επειδη η κοιλια μου ειναι αρκετα χαμηλωμενη ολοι μου λενε οτι οπωσδηποτε θα ερθει νωριτερα,αν και οπως εχω γραψει και στο σχετικο topic αυτο που με απασχολει τωρα ειναι να γυρισει σε κεφαλικη προβολη για να γεννηθει με φυσιολογικο τοκετο,κι ας ερθει πιο γρηγορα,ετσι κι αλλιως μετα την 36η εβδομαδα δε θεωρειται προωρο.Εσυ τι μωρακι περιμενεις; Εγω κοριτσακι και προσπαθω να συνηθισω τη "ροζ" πραγματικοτητα καθ' ο,τι προσωπικα υπηρξα αγοροκοριτσο και δε συγκινουμαι ιδιαιτερα με φουστανακια και φιογκακια-ισως αυτος ειναι αλλος ενας λογος που δε νιωθω καμμια ιδιαιτερη επιθυμια να ψωνισω μωρουδιακα.Και φυσικα αυτος ειναι αλλος ενας λογος που αναρωτιεμαι κι ανησυχω για το αν θα γινω καλη μανα!!!

[Michael]

Εγώ θα σας περιγράψω μια πιο ευχάριστη εμπειρία. Η Γυναίκα μου έχει ένα κέντρο Ξένων Γλωσσών και σχολή Ηλεκτρονικών Υπολογιστών στην Ν. Ιωνία. Πριν ανοίξουμε την δική της επιχείρηση δούλευε σε αντίστοιχη θέση (Υπεύθυνη) για 10 χρόνια περίπου. Την δουλειά της την λάτρευε και την λατρεύει ακόμα. Όταν έμεινε έγκυος στον Αντώνη και παρά το άγχος της (λόγω μίας αποβολής και μίας παλίνδρομης κύησης), πήγαινε καθημερινά από τον Αγιο Δημήτριο, στην Ν. Ιωνία χρησιμοποιώντας και το τραίνο. Η Γαϊδουριά των περισσοτέρων ανδρών και του συνόλου των γυναικών στο τραίνο παροιμιώδης (Με εξαίρεση κάποιες γιαγιάδες). Τέλος πάντων όλα πήγαν καλά και μέχρι και 20 Ιουλίου που έκλεισε για καλοκαίρι η Άννα ήταν κάθε μέρα στη δουλειά. Στις 28 Ιουλίου γέννησε και μέχρι 28 Αυγούστου έκατσε σπίτι. Επειδή όλη η χρονιά κρίνεται Σεπτέμβριο που είναι οι εγγραφές, πήρα εγώ όλη την άδεια μου Σεπτέμβριο, πήγαινα εγώ από το πρωί στο φροντιστήριο για να κάνω εγγραφές - διανομή κ.λ.π., και μετά τις 5 που γινόταν ο χαμός ερχόταν και η Άννα μέχρι τις 8-8:30 που φεύγαμε μαζί. Αυτές τις 4-5 ώρες που έμενε μακριά από τον μικρό (τον κρατούσε η μητέρα μου) ήταν σε αναμμένα κάρβουνα. Μόλις έγινε ακριβώς 2 μηνών ο Αντώνης του διαμορφώσαμε το γραφείο με παρκοκρέβατο, Relax, κ.λ.π. και από τότε ο Αντώνης δεν έχει κάνει σχεδόν καμμία απουσία. Μετακομίσαμε και κοντά σχετικά στο φροντιστήριο και τον πήγαινε η Άννα κάθε μέρα με το τραίνο και μόλις τέλειωνα κι εγώ από το γραφείο πήγαινα και τους έβρισκα και φεύγαμε το βράδυ μαζί. Κάποιοι μας χαρακτήρισαν τρελλούς, που θα πηγαίναμε το παιδί από τόσο μικρό, μέσα σ' ένα χώρο με τόσα παιδιά, με τόσες ιώσεις που κυκλοφορούν κ.λ.π. Εμείς με τη σύμφωνη γνώμη του παιδίατρου, ο οποίος μας είπε ότι το καλύτερο για το παιδί είναι να βρίσκεται με τη μητέρα του, το πράξαμε και δικαιωθήκαμε. Μας είπε μάλιστα να το θηλάσει όσο περισσότερο μπορεί, γιατί μέχρι τους 6 μήνες που δεν έχει δικά του αντισώματα, παίρνει τα αντισώματα της Μητέρας του από το μητρικό γάλα (Τελικά θήλασε μέχρι 14 μηνών και δεν αρρώστησε σχεδόν καθόλου). Το μόνο που μας είχε πεί για τα παιδάκια ήταν να μην βήξουν και να μην φταρνιστούν στο πρόσωπο του. Έτσι ο Αντώνης μεγάλωσε μέσα στο φροντιστήριο, έγινε η μασκότ όπως ήταν αναμενόμενο, και ερχόμενος σ' επαφή με σχεδόν 150 άτομα την ημέρα έγινε απίστευτα κοινωνικός! Η κατάσταση αυτή βόλεψε κι εμένα, γιατί μόλις τελειώνω τη δουλειά μου 6 - 7 η ώρα το απόγευμα πηγαίνω και τους βλέπω και τους δύο μαζί και παίζω με τον μικρό μέχρι την ώρα που γυρίζουμε σπίτι.

Περιττό να σας πω ότι αυτό το Σεπτέμβριο που η Άννα είχε τον Αντώνη μαζί της στο φροντιστήριο (με μία κοπέλα να τον προσέχει τις ώρες που έκανε ενημερώσεις σε γονείς) "πέταγε" στις εγγραφές.

[gerakina]

Joe

 

κι εγώ αυτό σκεφτόμουν, να δουλεύω όσο μπορώ, για να περνάει ο καιρός και νόμιζα ότι αν μείνω σπίτι θα βαριέμαι, θα νιώθω σαν άρρωστη, δε θα έχω με τι να ασχοληθώ κλπ

Τελικά αναγκάστηκα να μείνω 2 βδομάδες στο κρεβάτι και στην αρχή μου κακοφάνηκε γιατί είχα και το φόβο μήπως κάτι συμβεί και χάσω το μωρό..

Τώρα όμως συνειδητοποιώ τι ωραίο δώρο που είναι αυτό και στο κάτω κάτω πόσες ευκαιρίες έχουμε να απολαύσουμε την ησυχία μας, τον ύπνο κ το χουζούρι, τους καφέδες με φίλες που έχουμε καιρό να δούμε ακόμα και την ενασχόληση με κάποιο χόμπι ή - γιατί όχι- την εκμάθηση πχ μιας ξένης γλώσσας ή ότι άλλο την κάθε μια ευχαριστεί?!! Μάλιστα από σήμερα που είμαι πολύ καλύτερα σχεδιάζω πώς θα αξιοποιήσω το χρόνο μου!

Δεν ξέρω για εσάς κορίτσια αλλά εγώ λατρεύω τις Κυριακές όταν την επόμενη μέρα δεν πρέπει να ξυπνήσω από τα χαράματα, να πάρω 3 λεωφορεία και να πάω στη δουλειά!!!

[Iride]

Με το που πήγα στην καινούρια μου δουλειά, ακριβώς τις ημέρες που έκανα το Interview έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδί (χωρίς φυσικά να το ξέρω). Και ούτε τον πρώτο μήνα το κατάλαβα, γιατί είχα λίγο αίμα.

Μόλις το ανακοίνωσα, δεν μπορώ να πω ότι είπαν κάτι οι άνθρωποι, αλλά παρατήρησα μία δυσαρέσκεια. Το καταλαβαίνω, σε κανέναν εργοδότη δεν θα άρεσε να προσλάβει μία υπάλληλο η οποία αμέσως μετά μένει έγκυος, αλλά αυτά δεν μπορείς να τα υπολογίσεις.

Τώρα που είμαι στην 22 εβδομάδα μου φέρονται πλέον φυσιολογικά και εγώ προσπαθώ να προσφέρω όσα πιο πολλά μπορώ και να είμαι σε όλα εντάξει.

Θα δούμε τι θα γίνει όταν θα λείψω και όταν θα επιστρέψω.

[mairoula28]

εγω δουλευω εδω και 3,5 χρονια σε μια εταιρια αλλα ειναι αρκετα μακρια απο το σπιτι μου. περνω και λεωφορειο και μετρο και ειδικα το λεωφορειο ειναι ανυποφορο.

γινεται χαμος απο κοσμο και ειμαι σχεδον παντα ορθια κ στριμωγμενη.

σκεφτομαι πολυ σοβαρα να σταματησω. τωρα μπαινω στον 5ο μηνα και στη μεση της εβδομαδας σχεδον καθε τεταρτη αντιμετωπιζω προβληματα με τη μεση μου. μου ποναει και μου περναει μονο οταν δεν πηγαινω στη δουλεια.

κανω υπομονη και οσο αντεξω αλλα δεν το βλεπω και για πολυ ακομα γιατι πιεζομαι.

[Gatoni]

Καλημέρα κορίτσια, διάβασα προσεκτικά αυτά που γράφατε για τους εργασιακούς χώρους σας και πως σας αντιμετωπίζουν.

Εγώ είμαι αισθητικός και άρχισα να δουλεύω σε ένα μεγάλο ινστιτούτο από τις αρχές του Γενάρη μέχρι και σήμερα, μου είχαν κάνει μία σύμβαση αορίστου χρόνου και ήμουν μια χαρά διότι στην προκειμένη περίπτωση με συμφέρει πολύ. Όταν το ανακοίνωσα ότι μετά από τρείς μήνες που ουσιαστηκά τότε άρχισα να παίρνω τα πάνω μου στην δουλειά έμεινα έγκυος μέν χαρήκαν αλλά εγώ πλέον δεν βρίκσομαι στην ίδια θέση αλλά με βάλαν στα τηλέφωνα (ξέρετε)γιατί πλέον δεν θα μπορούσα να τους βοήθησω. Δεν λέω είναι πιό ξεκούραστα από σωματικής άποψης αλλά από ψυχολογικής καθόλου. Έχει πάρα πολύ άγχός αυτό το πόστο και με παρακολούθουν συνέχεια. Το κακό είναι ότι δεν μπορώ να γυρίσω πίσω.

[natexo]

Η χαρά των εργοδοτών φτάνει μέχρι να τους πεις οτι είσαι έγκυος. Μετά αρχίζει ο πόλεμος των "νεύρων"... Είμαι σε μια εταιρεία και εργάζομαι ως χειρίστρια ιατρικών μηχανημάτων στα διάφορα νοσοκομεία της Αθήνας. Κοινώς όλη μέρα έξω... Δεν παραπονιέμαι έχω στρώσει τη δουλειά μέχρις ότου... Αποχώρησαν 3 συνάδελφοι, μια άλλη άλλαξε πόστο και οι 2 εναπομείναντες θα πρέπει να πάρουν κάποια στιγμή άδεια που θα πρέπει να τις αντικαταστείσω ως μόνη γνώστης. Το θέμα είναι: α) οι μεταφορά μου απο το ένα νοσοκομείο στο άλλο β) το φόρτο αυξάνεται λόγω καλοκαιριού και γ) θα πρέπει να δουλέψω ανάμεσα σε χημιοθεραπευμένους. Εφόσον το ήξεραν δε θα'πρεπε να'χαν φροντίσει;;; Μήπως είναι ψυχολογικός εξαναγκασμός;;; και τέλος αξίζει να ρισκάρω;;; Σαφέστατα ΟΧΙ. Κατά τ'άλλα χαρηκαν..... Φαντάζομαι πως θα ήταν να λυπόνταν...

[max]

Πάρε μία άδεια natexo και απόφυγε το άγχος της εργασίας σου. Αν δε φροντίσεις εσύ τον εαυτό σου, μην περιμένεις να το κάνει κανείς για εσένα. Και φυσικά, κανείς δε θα σου πει ευχαριστώ που διακινδύνεψες...

[Ασπασία]

Η χαρά των εργοδοτών φτάνει μέχρι να τους πεις οτι είσαι έγκυος. Μετά αρχίζει ο πόλεμος των "νεύρων"... Μήπως είναι ψυχολογικός εξαναγκασμός;;; ΟΧΙ. Κατά τ'άλλα χαρηκαν..... Φαντάζομαι πως θα ήταν να λυπόνταν...

 

Ασε μια απο τα ίδια. Σε όλους τους πελάτες λέει τα καλύτερα για εμένα ενω ψάχνει να βρει ευκαιρία να μου την πεί.Δεν αφήνει καρφίτσα να πέσει κάτω. Είμαι στην τσίτα όλο το 8ωρο μην ξεχάσω κάτι και βρεί πατημα για ειρωνικά σχόλια. Τώρα τελευταία αρχισε και τα καψώνια( Μπορείς να έρθεις μια ώρα νωρίτερα το απόγευμα και δέκα λεπτά πριν την ώρα που μου λεει να πάω με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει άκυρο) Ισα να χάσω τον ύπνο μου που ξέρει ότι τον έχω πολύ ανάγκη. Μετράω μέρες μέχρι να πάρει άδεια να ησυχάσω. Εγω ζήτησα 1 εβδομάδα μόνο γιατί θέλω να εκμεταλευτώ το υπόλοιπω για να μείνω περισσότερο καιρό με τον μπέμπη μου.Ευτυχώς που ο μικρός μου ρίχνει καμμιά την ώρα της δουλειάς και μου φτιάχνει το κέφι.

[natexo]

Καλά πας και εσύ, Ασπασία!; Σήμερα από τις 8.05 τελείωσα στις 19.45, σχεδόν 12 ώρες... Η μικρή ξεσάλλωσε κατά το μεσημέρι, κουράστηκε και αυτή... Άσε που τα πόδια μου έγιναν σαν νεροκολοκύθες. Μια ομορφιά... Κανείς δε θα ανυσηχήσει για'σένα αν δεν ανησυχείς πρώτα εσύ... Όσο για τα καψώνια... Γιατί δεν παίρνεις καμία αναρρωτική να δεί και αυτή πώς είναι;;;