Attachment parenting

[Babycakes]

Είμαι μια ανύπαντρη μανούλα κι έχω ένα γιο σχεδόν 4 μηνών.

Ακολουθώ το attachment parenting και καθώς το μωρό μου είναι πολύ απαιτητικό, το θεωρώ ακόμα πιο απαραίτητο.

Έχω παρατηρήσει όμως πως όσο τον έχω συνεχώς επάνω μου, τόσο περισσότερο δεν μπορεί να μείνει ούτε λεπτό μόνος του.

Επίσης, βλέπω πως ακόμα και τα παιχνιδάκια που τώρα σιγά σιγά τα πιάνει, τα βαριέται πολύ γρήγορα και θέλει πάλι να έρθει στην αγκαλιά μου. Βέβαια, και στην αγκαλιά μου βαριέται αν δεν τον παίξω.

Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα μα τίποτα απολύτως στο σπίτι, γιατί ακόμα και ο ύπνος του γίνεται καθώς θηλάζει...

Κάνω κάτι λάθος;;;;

[kyra]

Εγώ δεν ξέρω πολλά για το attachment parenting, αλλά αυτό ακριβώς δεν είναι? Να κάνεις τα πάντα με το παιδί κάπου ... πάνω σου?

[kinkajoujou]

αχ, join the club! εγώ δεν μπορώ να πω ότι εφάρμοσα αυστηρά αρχές attachment parenting, αλλά λόγω συγκυριών είμαστε όλη μέρα μαζί με τη μικρή, δεν υπάρχει κανείς να την κρατήσει έστω και για λίγο, κοιμόταν στην αγκαλιά θηλάζοντας και μόλις πήγαινα να βγω από το δωμάτιο άρχιζε και τσίριζε μέχρι να γυρίσω.

 

Δεν έχω να σου δώσω καμιά ιδιαίτερη συμβουλή, αλλά είδα μεγάλη διαφορά όταν η μικρή άρχισε να μπουσουλάει εδώ και λίγες μέρες. Διαπίστωσα λοιπόν ότι τόσο καιρό φώναζε πολλές φορές γιατί έβλεπε διάφορα γύρω της και ήθελε να τα πιάσει, αλλά λόγω ακινησίας δεν μπορούσε, γι' αυτό ζητούσε και συνέχεια αγκαλιές και βόλτες μέσα στο σπίτι, για να αλλάζει συνέχεια παραστάσεις και να πιάνει διάφορα με τα χέρια. Τώρα που μπορεί μόνη της να πάει να πιάσει ό,τι θέλει (με έμφαση στα καλώδια γκρρρρ), δεν διαμαρτύρεται τόσο. Επίσης, τώρα όταν φεύγω από το δωμάτιο φωνάζει λίγο στην αρχή, αλλά μετά βάζει το κεφάλι κάτω και τσουπ-τσουπ σέρνεται κι έρχεται πίσω μου. Οπότε κι εγώ πηγαίνω απλά στην κουζίνα π.χ. κι όταν την ακούω να φωνάζει της λέω "Έλα, εδώ είμαι", να με ακούει απλά, και την αφήνω να έρθει μόνη της. Άλλο που παρατήρησα, είναι ότι αν κάθομαι π.χ. στον καναπέ και διαβάζω βιβλίο, όλο στα πόδια μου τριγυρνάει και γκρινιάζει. Αν καθίσω κάτω στο πάτωμα μαζί της, παίζει με τα παιχνίδια της μια χαρά και δεν βγάζει κιχ!

 

Στα λέω όλα αυτά βασικά για να δεις ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ κι όσο μεγαλώνει το παιδάκι κι αποκτάει καλύτερη επαφή με το περιβάλλον γύρω του, τόσο θα ξεκολλάει από πάνω σου. Κι εγώ κάποιες φορές αμφέβαλλα μέσα μου κι έλεγα "μήπως τελικά μου καταλήξει κολλημένη;" αλλά βλέπω ότι δεν ισχύει αυτό. Είναι και μικρούλης ο δικός σου, οπότε ακόμη σε χρειάζεται. Υπομονή!

[Babycakes]

Η αλήθεια είναι πως αυτό που με έχει προβληματίσει είναι, πώς θα αρχίσει να κάθεται π.χ. μπρούμητα και μετά όλα τα άλλα, όταν είναι συνέχεια επάνω μου;

Προσπαθώ να τον βάζω λίγο κάθε μέρα για να δυναμώσουν τα χεράκια του, αλλά βλέπω ότι δεν του αρέσει γιατί μετά από λίγο γκρινιάζει.

Όσο γι'αυτό που είπες πως εκνευρίζεται επειδή δεν μπορεί να πιάσει τα πράγματα, το έχω αντιληφθεί κι εγώ, του συμβαίνει συνέχεια...

Απλά, επειδή εγώ είμαι και τελείως μόνη μου, κάπου στο βάθος του μυαλού μου ίσως φοβάμαι και αυτό λίγο, να μην κολλήσει μόνο επάνω μου επειδή είμαι το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς του...

[kinkajoujou]

Η αλήθεια είναι πως αυτό που με έχει προβληματίσει είναι, πώς θα αρχίσει να κάθεται π.χ. μπρούμητα και μετά όλα τα άλλα, όταν είναι συνέχεια επάνω μου;

Προσπαθώ να τον βάζω λίγο κάθε μέρα για να δυναμώσουν τα χεράκια του, αλλά βλέπω ότι δεν του αρέσει γιατί μετά από λίγο γκρινιάζει.

Όσο γι'αυτό που είπες πως εκνευρίζεται επειδή δεν μπορεί να πιάσει τα πράγματα, το έχω αντιληφθεί κι εγώ, του συμβαίνει συνέχεια...

Απλά, επειδή εγώ είμαι και τελείως μόνη μου, κάπου στο βάθος του μυαλού μου ίσως φοβάμαι και αυτό λίγο, να μην κολλήσει μόνο επάνω μου επειδή είμαι το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς του...

 

Συμβουλή από παιδίατρο: τον βάζεις πάνω στο καναπέ μπρούμυτα, εσύ κάθεσαι μπροστά του στο πάτωμα με 1-2 παιχνιδάκια και του μιλάς, του γελάς κλπ. Μόλις πάει να γκρινιάξει, τσουπ! εμφανίζεις το ένα παιχνίδι. Ε, θα απασχοληθεί λίγο, μετά μόλις γκρινιάξει πάλι τσουπ! και το άλλο... μόλις δεις ότι εκνευρίζεται πολύ και δεν κάθεται με τίποτε, τον σηκώνεις και κάνεις κάτι άλλο. Λίγο αργότερα δοκιμάζεις πάλι. Το κάνεις αυτό αρκετές φορές μέσα στην ημέρα. Σιγά-σιγά θα δυναμώσει. Άσε που θα διαπιστώσει ότι μπρούμυτα βλέπει περισσότερα πράγματα γύρω του και θα του αρέσει

 

Άλλο που έκανα όταν έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω κάποια πράγματα και δεν μπορούσα να ασχολούμαι, ήταν να την αφήνω στο ριλάξ δίπλα μου και να της μιλάω/ τραγουδάω/ κάνω αστείους θορύβους. Εκεί θέλει λίγο ατσάλινα νεύρα γιατί πολύ πιθανό να γκρινιάζει, αλλά όσο μπορείς κάνε ότι δεν ακούς. 1,2,5,10, θα το συνηθίσει κάποια στιγμή.

 

Νομίζω είναι λογικό το σημείο αναφοράς τους να είναι το άτομο που περνάει την περισσότερη ώρα μαζί τους (μαμά, γιαγιά, νταντά κλπ) κι εγώ τώρα όταν φεύγω το πρωί για τρέξιμο και την αφήνω στον άντρα μου, μου λέει ότι με ψάχνει. Αλλά σιγά-σιγά θα το συνηθίσουν ΚΑΙ αυτό

[Babycakes]

Αχ, όλα αυτά τα κάνω κι εγώ...όταν πάω μέσα θα μιλάω ώστε να με ακούει, έχω αγοράσει μια κουνίτσα swing που κι αυτήν έχει αρχίσει να τη βαριέται ή να κάθεται μόνο όταν έχει τα κέφια του...αν δε, κοιμηθεί εκεί και είμαι τόσο τυχερή, τρέχω να κάνω ό,τι προλαβαίνω μέχρι να ξυπνήσει που συνήθως είναι πολύ σύντομα, άντε κανά 20λεπτο...ενώ επάνω μου ή στο κρεβάτι όταν κοιμόμαστε μαζί, κοιμάται για ώρες...

Όσο γι'αυτό που είπες θα συνηθίσει, το θέμα είναι ότι εγώ έχω χωρίσει και δεν έχω σύντροφο, γι'αυτό είπα ότι με απασχολεί ακόμα παραπάνω...

[kinkajoujou]

Αχ, όλα αυτά τα κάνω κι εγώ...όταν πάω μέσα θα μιλάω ώστε να με ακούει, έχω αγοράσει μια κουνίτσα swing που κι αυτήν έχει αρχίσει να τη βαριέται ή να κάθεται μόνο όταν έχει τα κέφια του...αν δε, κοιμηθεί εκεί και είμαι τόσο τυχερή, τρέχω να κάνω ό,τι προλαβαίνω μέχρι να ξυπνήσει που συνήθως είναι πολύ σύντομα, άντε κανά 20λεπτο...ενώ επάνω μου ή στο κρεβάτι όταν κοιμόμαστε μαζί, κοιμάται για ώρες...

Όσο γι'αυτό που είπες θα συνηθίσει, το θέμα είναι ότι εγώ έχω χωρίσει και δεν έχω σύντροφο, γι'αυτό είπα ότι με απασχολεί ακόμα παραπάνω...

 

Κάποια στιγμή θα έρθει σε επαφή και με άλλους, εκτός εσού. Κι αν δεν είναι τώρα με τον μπαμπά, θα είναι αργότερα με άλλους συγγενείς ή ακόμη κι όταν πάει παιδικό. Κάποια στιγμή τα παιδιά ξεκολλάνε από τη μαμά. Ένα θέμα που ίσως μπορείς να σκεφτείς είναι μήπως επειδή εσύ ενδόμυχα ανησυχείς που το παιδί μεγαλώνει μόνο με ένα γονιό, τείνεις να προσπαθείς να καλύψεις αυτό το "κενό" με το να προσπαθείς να είσαι συνέχεια "εκεί" (με όλο το θάρρος, μπορεί και να μην ισχύει αυτό που λέω, χωρίς παρεξήγηση).

 

Τώρα για τον ύπνο, κι εμένα έτσι είναι η δικιά μου, και δεν σου κρύβω ότι σε τυχόν επόμενο παιδί δεν θα κάνω τα ίδια, όχι γιατί είναι λάθος, αλλά γιατί είναι κάτι που με κούρασε πολύ. Μπορεί να σε βοηθήσει το The no-cry sleep solution, εδώ στο φόρουμ υπάρχει λινκ για να το κατεβάσεις δωρεάν, έχει κάποιες χρήσιμες συμβουλές μέσα, ακόμη κι αν δεν το ακολουθήσεις κατά γράμμα. Εγώ έκανα μερικά μόνο πραγματάκια που λέει, και είδα μια μικρή βελτίωση στο θέμα του ύπνου, ρίξε μια ματιά.

[Babycakes]

Καλά ναι, τώρα είμαι συνέχεια μαζί του αφού έχω ακόμα την άδεια, αλλά σίγουρα αυτό δεν θα μπορεί να συνεχιστεί επ' αόριστον...

Όσο για το βιβλίο αυτό, το έχω αγοράσει από το αμαζον, αλλά δεν ξέρω, δεν με καλύπτει...γενικά δεν τα πάω καλά με τα προγράμματα...π.χ., λέει να μην αφήνουμε το παιδί να αποκοιμιέται στο στήθος και να το σταματάμε όταν είναι ακόμα νυσταγμένο για να το βάζουμε για ύπνο...ο δικός μου ακόμα και ενώ κοιμάται, θηλάζει...όχι με δύναμη αλλά θηλάζει...γιατί να τον κόψω όταν βλέπω ότι κάνει τόσο όμορφο ύπνο μιας και τα παιδιά που θηλάζουν γενικά λαγοκοιμούνται;

Πάντως σ'ευχαριστώ για το θέμα του 'μπρούμητα'...θα το εφαρμόσω από αύριο....

[fardi]

όλα θα λύθούν με την πάροδο του χρόνου, υπομονή, μην αλλάξεις τίποτα εσκεμμένα, είναι πολύ μικρός για να κάνει οτιδήποτε πάνω από 2-5 λεπτά συνεχόμενα, πάρε γυναίκα για το σπίτι αν έχεις την οικονομική δυνατότητα και μάρσιππο για να κινείσαι όσο τον έχεις αγκαλιά.

[marandnik]

Το μωράκι σου είναι πολύ μικρό ακόμα για να βρει ενδιαφέροντα μακριά από σένα. Είναι μια δύσκολη φάση που το μόνο ενδιαφέρον στον κόσμο του είσαι εσύ, οπλίσου με υπομονή και απόλαυσέ το.

 

Σε λίγους μήνες που θα μεγαλώσει και θα μπουσουλάει και αργότερα θα περπατάει, θα το κυνηγάς εσύ.

 

Τώρα για δουλειές του σπιτιού και προσωπικό χρόνο, ε... κάποια στιγμή θα τύχει να κοιμηθεί κανένα μισάωρο συνεχόμενο μέσα στην ημέρα, δεν θα τύχει;

[Babycakes]

Χαχα ..ναι θα τύχει και τότε θα κάνω ό,τι μπορώ από όλη την ημέρα...

[popi1987]

γεια σου . εμενα ειναι 3 μηνων . και τον εχω μαθει στο καναπε του βαζω λιγη μουσικουλα και κανενα παιχνιδακι, αγκαλια τον περνω μονο να τον κοιμισω αλλιως ολοι μερα στο καροτσι η στο ρηλαξ η στο καναπε στο σαλονι . προσπαθησε να ξαπλωσετε μαζι οχι αγκαλια να ξαπλωσετε και ν παιζετε να αρχηζει να συνηθισει και μονο τους. αν δεν κανω λαθως εινια 4 μηνων μπορεις ευκολα να του αλαξεις αυτην την κακια συνηθεια . εγω και γενικη κανω στο σπιτι και μαγηρευωοτν ειναιξυπνιος απλα τον εχω με κατι ν ασχολειτε θελει μονο ν μ βλεπει . αλαξε του την συνηθεια

[beba09]

Συγνώμη αλλά άστον να κλάψει, βάλε τον στο ρηλάξ μίλα του και κάνει δουλίτσες. Στο λέω χύμα.....θα κλάψεις με μαύρο δάκρυ... η κόρη μου είναι 20 μηνών και την κουβαλάω ακόμα και όταν είμαστε έξω πολλές φορές δεν θέλει ούτε το καρότσι αλλά ούτε να περπατήσει αλλά αγκαλιά. Καλύτερα τώρα που είναι μικρούλης και σιγά σιγά θα συνηθίζει γιατί μετά θα καταλήξεις σαν εμένα. Να σέρνεις το καρότσι και να κουβαλάς και το μωρό.

[Palladin]

Συγνώμη αλλά άστον να κλάψει, βάλε τον στο ρηλάξ μίλα του και κάνει δουλίτσες. Στο λέω χύμα.....θα κλάψεις με μαύρο δάκρυ... η κόρη μου είναι 20 μηνών και την κουβαλάω ακόμα και όταν είμαστε έξω πολλές φορές δεν θέλει ούτε το καρότσι αλλά ούτε να περπατήσει αλλά αγκαλιά. Καλύτερα τώρα που είναι μικρούλης και σιγά σιγά θα συνηθίζει γιατί μετά θα καταλήξεις σαν εμένα. Να σέρνεις το καρότσι και να κουβαλάς και το μωρό.

Συγνώμη, συνήθως αποφεύγω να δίνω συμβουλές για ανατροφή παιδιών, αλλά όταν βλέπω τόσο απόλυτες απόψεις διατυπωμένες σαν νομοτέλεια δεν κρατιέμαι. Οι συμβουλές τύπου "κάνε αυτό γιατί θα το μετανιώσεις" μου φαίνονται εντελώς αψυχολόγητες.

 

Ενημερωτικά δεν άφησα ποτέ την μικρή μου να κλάψει "για να μάθει", δεν χρησιμοποίησα ριλάξ παρά ελάχιστα, την φορούσα σε μάρσιπο συστηματικά, μέσα κι έξω από το σπίτι, δεν αρνήθηκα ποτέ να την πάρω αγκαλιά, την θήλαζα ανέκαθεν χωρίς πρόγραμμα, ανεμπόδιστα. Εδώ και καιρό όταν είμαστε έξω θέλει μόνο να περπατάει, όσο κι αν έχει κουραστεί, δεν ζητάει πλέον αγκαλιά.

 

Δεν έκλαψα καθόλου με μαύρο δάκρυ, δεν έχει χρειαστεί ποτέ να σύρω το καρότσι κουβαλώντας το μωρό.

 

Babycakes, μπράβο για την δύναμή σου. Το μωρό σου είναι ακόμα πολύ μικρό, είναι πολύ φυσιολογικό στην αγκαλιά σου να βρίσκει ασφάλεια και ενδιαφέρον. Επίσης είναι φυσιολογικό να προσκολλούνται τα μωρά σε αυτόν που τα φροντίζει (συνήθως στη μαμά), είναι κι αυτό ένα φυσιολογικό στάδιο της ανάπτυξής τους.

 

Θα σου πρότεινα, ορμώμενη από τον τίτλο που έβαλες στο θέμα, να διαβάσεις κάποιο σχετικό βιβλίο (του Sears για παράδειγμα), θα σε βοηθήσει να ξεδιαλύνεις κάποια θέματα που σίγουρα θα σε απασχολήσουν και στο μέλλον

[lolalu]

ειναι πολυ μικρο ακομα το μωρακι σου.λογικο ειναι να σε ζηταει.εγω το δικο μου τον ειχα συνεχεια στο στηθος γενικα με ειχε του χεριου αλλα τωρα που ειναι 12 σχεδονμηνων καθεται μια χαρα μονος του.οσο μεγαλωνουν στρωνουν.για σενα θα ειναι πολυ δυσκολα.αλλα σιγουρα θα τα καταφερεις μονο λιγη υπομονη και ολα θα φτιαξουν.ακολουθα το ενστικτο σου οσον αφορα το παιδι σου μονη σου θα βρεις λυσεις.σιγα σιγα θα γνωριζεσται με το παιδακι σου και θα επικοινωνειται καλυτερα.

[lolalu]

Συγνώμη, συνήθως αποφεύγω να δίνω συμβουλές για ανατροφή παιδιών, αλλά όταν βλέπω τόσο απόλυτες απόψεις διατυπωμένες σαν νομοτέλεια δεν κρατιέμαι. Οι συμβουλές τύπου "κάνε αυτό γιατί θα το μετανιώσεις" μου φαίνονται εντελώς αψυχολόγητες.

 

Ενημερωτικά δεν άφησα ποτέ την μικρή μου να κλάψει "για να μάθει", δεν χρησιμοποίησα ριλάξ παρά ελάχιστα, την φορούσα σε μάρσιπο συστηματικά, μέσα κι έξω από το σπίτι, δεν αρνήθηκα ποτέ να την πάρω αγκαλιά, την θήλαζα ανέκαθεν χωρίς πρόγραμμα, ανεμπόδιστα. Εδώ και καιρό όταν είμαστε έξω θέλει μόνο να περπατάει, όσο κι αν έχει κουραστεί, δεν ζητάει πλέον αγκαλιά.

 

Δεν έκλαψα καθόλου με μαύρο δάκρυ, δεν έχει χρειαστεί ποτέ να σύρω το καρότσι κουβαλώντας το μωρό.

 

Babycakes, μπράβο για την δύναμή σου. Το μωρό σου είναι ακόμα πολύ μικρό, είναι πολύ φυσιολογικό στην αγκαλιά σου να βρίσκει ασφάλεια και ενδιαφέρον. Επίσης είναι φυσιολογικό να προσκολλούνται τα μωρά σε αυτόν που τα φροντίζει (συνήθως στη μαμά), είναι κι αυτό ένα φυσιολογικό στάδιο της ανάπτυξής τους.

 

Θα σου πρότεινα, ορμώμενη από τον τίτλο που έβαλες στο θέμα, να διαβάσεις κάποιο σχετικό βιβλίο (του Sears για παράδειγμα), θα σε βοηθήσει να ξεδιαλύνεις κάποια θέματα που σίγουρα θα σε απασχολήσουν και στο μέλλον

 

 

συμφωνω απολυτα μαζι σου.καπως ετσι ημουν και εγω.ακομα χρησιμοποιω μαρσιπο αλλα μονο οταν θελει να κοιμηθει.ειναι καλο τα παιδια μας να νοιωθουν ασφαλεια σ'εναν κοσμο ανασφαλεες.ας μην τους στερησουμε την αγκαλια μας.κουραστηκα πολυ παρα πολυ αλλα δεν το μετανοιωνω τωρα το παιδι μου ειναι πολυ ανεξαρτητο πραγματικα χωρις καμμια μεθοδος.ηρθε σιγα σιγα και με υπομονη.

[peony]

Εγώ πιστεύω πως ένας μάρσιπος (sling) θα σου λύσει τα χέρια, τουλάχιστον για να κάνεις καμιά δουλίτσα - και ο ίδιος θα χαίρεται τη βόλτα.

[marsolan]

Συμφωνω με αρκετες απο τις παραπανω αποψεις....

Το μωρο σου ειναι πολυ μικρο ακομη...ειναι φυσιολογικο να ενδιαφερεται για εσενα κατεξοχην...

Κι η δικια μου στην ηλικια του μωρου σου,τα ιδια εκανε..ηθελε την παρεα μας για να περασει καλα..αν την αφηνες μονη της γκρινιαζε...κι εννοειται δεν ενδιαφεροταν για παιχνιδια.

Οταν ειναι να κοιμηθει θελει 90% εμενα να την εχω αγκαλιτσα...με τον πατερα της γκρινιαζει.

Φαντασου και να θηλαζα...

 

Μεγαλωνοντας κι ιδιαιτερα τωρα που ειναι 9 μηνων,περναει χρονο και μονη της...καθεται και στο παρκο της και ασχολειται και με κανενα παιχνιδακι ή σηκωνεται ορθια και το φερνει γυρω-γυρω...

Παντως δεν σταματα να με αναζητα...

Της εχουμε και περπατουρα και αλωνιζει μονη της σε περιορισμενο-ελεγχομενο χωρο βεβαια αλλα εξερευνα και περνα καλα καμποση ωρα!!

 

Επισης εγω καθαρα απο επιλογη τις ωρες που κοιμαται ειμαι παντα μαζι της...Δεν με ενοχλει γιατι ξεκουραζομαι κι εγω ακομη κι αν δεν κοιμηθω...

 

Παντως...μην ανησυχεις.Μεγαλωνοντας το μωρακι σου θα μαθει να κανει πραγματα και μονο του...

[Babycakes]

Κορίτσια σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις...ίσως να μην διατύπωσα καλά το μήνυμά μου στην αρχή και κάποιες κοπέλες δεν κατάλαβαν.

Σε καμμία περίπτωση δεν εννοούσα ότι έχω δίλημμα για τη στάση που ακολουθώ στο μεγάλωμα του παιδιού μου...Εννοείται πως η πιο εύκολη αλλά και πιο βάρβαρη λύση θα ήταν να το αφήνω σε ένα ρηλάξ ή ένα καρότσι να πλαντάζει στο κλάμα για 'να μάθει' και να μην 'κακομάθει'.

Όμως διαφωνώ κάθετα με αυτές τις τεχνικές. Παρόλο που το να το έχω συνέχεια πάνω μου είναι η δύσκολη οδός, μου δίνει κουράγιο ότι στο μέλλον το παιδί μου θα είναι ανεξάρτητο και πλήρες μέσα του, αφού θα έχει λάβει σε αυτή την τρυφερή ηλικία τη στοργή και την αγκαλιά που χρειάζεται, γι'αυτό δεν σκέφτομαι τη δική μου βόλεψη και άνεση.

Απλά έθεσα το ερώτημα γιατί φαντάζόμουνα ότι σιγά σιγά θα άρχιζε να κάθεται και λίγο μόνος του, αλλά μάλλον είναι νωρίς ακόμα αφού ίσα ίσα που κουνάει και πιάνει τα παιχνιδάκια.

Όσο για το σλινγκ, καμιά φορά πιάνει, αλλά γενικά μόνο έξω το δέχεται, μέσα στο σπίτι όλο κουνιέται σαν να τον πιέζει....μου βγήκε και λίγο παραπάνω ζόρικος από το κανονικό...χαχαχα

[beba09]

Κορίτσια σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις...ίσως να μην διατύπωσα καλά το μήνυμά μου στην αρχή και κάποιες κοπέλες δεν κατάλαβαν.

Σε καμμία περίπτωση δεν εννοούσα ότι έχω δίλημμα για τη στάση που ακολουθώ στο μεγάλωμα του παιδιού μου...Εννοείται πως η πιο εύκολη αλλά και πιο βάρβαρη λύση θα ήταν να το αφήνω σε ένα ρηλάξ ή ένα καρότσι να πλαντάζει στο κλάμα για 'να μάθει' και να μην 'κακομάθει'.

Όμως διαφωνώ κάθετα με αυτές τις τεχνικές. Παρόλο που το να το έχω συνέχεια πάνω μου είναι η δύσκολη οδός, μου δίνει κουράγιο ότι στο μέλλον το παιδί μου θα είναι ανεξάρτητο και πλήρες μέσα του, αφού θα έχει λάβει σε αυτή την τρυφερή ηλικία τη στοργή και την αγκαλιά που χρειάζεται, γι'αυτό δεν σκέφτομαι τη δική μου βόλεψη και άνεση.

Απλά έθεσα το ερώτημα γιατί φαντάζόμουνα ότι σιγά σιγά θα άρχιζε να κάθεται και λίγο μόνος του, αλλά μάλλον είναι νωρίς ακόμα αφού ίσα ίσα που κουνάει και πιάνει τα παιχνιδάκια.

Όσο για το σλινγκ, καμιά φορά πιάνει, αλλά γενικά μόνο έξω το δέχεται, μέσα στο σπίτι όλο κουνιέται σαν να τον πιέζει....μου βγήκε και λίγο παραπάνω ζόρικος από το κανονικό...χαχαχα

 

 

babycakes δεν ξέρω ακριβώς τι εννοείς.....όμως ούτε εγώ άφησα την κόρη μου ποτέ να πλαντάξει στο κλάμα αλλά δεν βρέθηκε ένας χριστιανός να μου πει ότι πρέπει να αφηνω και κάτω το μωράκι στο ρηλάξ ή στο γυμναστήριο του όταν είναι ήσυχο και ήρεμο ώστε να μάθει ότι και χωρίς την αγκαλίτσα της μαμάς είμαστε μια χαρά. Γιατί όταν θα την αφήσεις γιατί πρέπει να κάνεις το γάλα ή κάτι άλλο μπορεί και να σπαρταράει. Από τις 24 ώρες τις 18 είμασταν αγκαλιά. Ευτυχώς μας έδινε και 6 ώρε ρεπό. τώρα έχουμε πέσεις στις 3. Δόξα το Θέό. Σε αυτό που νόμιζα ότι ρωτάς σου απάντησε η μέση μου. Όσο για την μπουμπού είνει τελείως ανεξάρτητη και κοινωνική αλλά και "εκβιάστρια αγκαλίτσα".

[Ellemphriem]

Η αλήθεια είναι πως αυτό που με έχει προβληματίσει είναι, πώς θα αρχίσει να κάθεται π.χ. μπρούμητα και μετά όλα τα άλλα, όταν είναι συνέχεια επάνω μου;

Προσπαθώ να τον βάζω λίγο κάθε μέρα για να δυναμώσουν τα χεράκια του, αλλά βλέπω ότι δεν του αρέσει γιατί μετά από λίγο γκρινιάζει.

Όσο γι'αυτό που είπες πως εκνευρίζεται επειδή δεν μπορεί να πιάσει τα πράγματα, το έχω αντιληφθεί κι εγώ, του συμβαίνει συνέχεια...

Απλά, επειδή εγώ είμαι και τελείως μόνη μου, κάπου στο βάθος του μυαλού μου ίσως φοβάμαι και αυτό λίγο, να μην κολλήσει μόνο επάνω μου επειδή είμαι το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς του...

 

Δεν παιζει. Ετσι ημουν εγω με την μικρη. Οταν ηρθε η ωρα αρχισε να απαιτει πλεον την ανεξαρτησια της. Τωρα με διωχνει και μου λεει 'φυγε μαμα πηγαινε μεσα'.......μην τρελλενεσαι. Θα παρει τον δρομο του το παιδι σωστα. Δωστου την ασφαλεια που σου ζηταει τωρα και οταν θα ειναι ετοιμο θα αρχισει μονο του να φευγει απο εσενα.....

 

ή οπως στην περιπτωση μου να σε διωχνει.....

[Babycakes]

Μπέμπα, εσύ τι παρεξηγείσαι τώρα; εγώ αυτό το κάνω συνειδητά με το παιδί μου...εσύ από ό,τι μας λες το έκανες από άγνοια...και φυσικά το αφήνω για λίγο όταν είναι ήρεμο, απλά αυτό δεν κρατάει πολύ...

 

Ellemphriem κι εγώ αυτό πιστεύω...απλά θα ήθελα να κάθεται στο κρεβατάκι ή στο ρηλάξ λίγο παραπάνω από 5 λεπτά ώστε να προλάβω π.χ. να πλύνω τα δόντια μου ή να φάω κάτι στα γρήγορα...

[Mara-76]

ε συγνωμη αλλα μια διορθωση..τ απαιδια δεν ειναι εκβιαστες.. εχουν αναγκες που θελουν να καλυπτονται.. αυτος ειναι και ο σκοπος του attachment parenting να καλυπτει τις αναγκες του παιδιου με αμεσοτητα αγαπη και φροντιδα όποτε αυτες εκφράζονται (αντιθετη θεωρια με το cry it out ασ πουμε)

[MARIAEVA]

Εγώ πιστεύω πως ένας μάρσιπος (sling) θα σου λύσει τα χέρια, τουλάχιστον για να κάνεις καμιά δουλίτσα - και ο ίδιος θα χαίρεται τη βόλτα.

 

απ' το στυλό μου το πήρες!

 

αυτό ακριβώς θα πρότεινα και εγώ!

[ada p]

κορίτσια, μήπως γνωρίζετε ελληνική βιβλιογραφία για θεματολογία ανάλογη του attachment parenting του Dr. Sears?