Περίεργη συμπεριφορά με παππούδες

[Maria-P]

Ο μικρούλης από τη στιγμή που γεννήθηκε σχεδόν, φαίνεται ότι επηρεάζεται πολύ ψυχολογικά όταν βλέπει τους παππούδες του.

Είναι νευρικός, σε υπερένταση και συνήθως το βράδυ της ημέρας που μας επισκέπτονται γκρινιάζει και δεν κοιμάται.

 

Τώρα τις ημέρες του Πάσχα πήγαμε στο εξοχικό του άντρα μου να περάσουμε αυτές τις ημέρες.

Ε, αυτό ήταν το αποκορύφωμα. Ο μπεμπάκος μας έπαθε "overdose" από τους παππούδες με αποτέλεσμα να σταματήσει και να τρώει.

Ενώ έπινε άνετα 240 ml με το που πατήσαμε στο σπίτι τους κατέβηκε στα 120!

Χθες γυρίσαμε στο σπίτι μας αλλά η κατάσταση είναι η ίδια.

 

Κάτι ανάλογο συνέβη και τα Χριστούγεννα που κάθησαν οι παππούδες πολλές ώρες στο σπίτι μας. Τότε δεν επηρεάστηκε στο φαγητό αλλά στον ύπνο.

Ξανακοίμηθηκε χωρίς γκρίνια μετά από 1 μήνα!

 

Αλλά ακόμα και με την απλή 2ωρη επίσκεψη έχουμε πρόβλημα και είναι νευρικός!

 

Να σημειώσω ότι αυτό δεν συμβαίνει με τους φίλους μας ή με άλλους συγγενείς. Μόνο με τους παππούδες! Σας έχει συμβεί κάτι ανάλογο και αν ναι πώς το αντιμετωπίσατε;

[elepet]

Μου συμβαίνει κάτι ανάλογο σαν αυτό που περιγράφεις με την κόρη μου...αλλά το παθαίνει με όλο το κόσμο.Εννοώ,για να γίνω πιο σαφής,πως όταν είμαστε κάπου με κόσμο,όταν έχουμε καλεσμένους ή όταν πάμε σε συγγενείς και κάτσουμε ώρες..εκείνη απο την υπερένταση της μέρας ,τα παιχνίδια..τα άτομα που είναι πάνω απο το κεφάλι της και ασχολούνται συνέχεια μαζί της..δυσκολεύεται να κοιμηθεί,κλαίει,γκρινιάζει,φοβάται..μας θέλει γατζωμένους πάνω της .Αυτό το παθαίνει μόνο τη μέρα εκείνη που έχει συναναστραφεί με πολύ κόσμο.Την επόμενη είναι εντάξει.

Με λίγα λόγια βγαίνει εκτός ρυθμού της καθημερινότητας...κουράζεται και αυτό της προκαλεί εκνευρισμό και υπερένταση.

Πολύ πιθανών να συμβαίνει και στο δικό σου το ίδιο..χωρίς να είναι σίγουρο.

Μήπως η αιτία που το παθαίνει είναι γιατί οι παππούδες και γιαγιάδες πέφτουν με τα "μούτρα" πάνω στο μωρο και αυτό του προκαλεί "τρόμο??"

 

Η υπερβολή στην έκφραση συναισθημάτων πανικοβάλλει τον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μωρών. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο..προσπάθησε να τους το εξηγήσεις με ευγενικό τρόπο

[bebua]

Γεια σου Μαρια και χρονια πολλα να χαιρεσαι το μωρακι σου!Πραγματικα ειναι περιεργη η συμπεριφορα του μωρου σου σε σχεση με παππου και γιαγια.Η δικη τους συμπεριφορα στο μωρο πως ειναι?Μηπως το μωρο παιρνει κατι αρνητικο απ αυτους?Η δικη σου σχεση μαζι τους πως ειναι?Σε ρωταω επειδη τα μωρακια μας πολλες φορες δινουν οτι παιρνουν συναισθηματικα και καποιες αλλες φορες επηρεαζονται απο μας.

[Maria-P]

Η αλήθεια είναι ότι αυτοί είναι κάπως "υπερβολικοί" στην εκδήλωση των συναισθημάτων τους προς το μωρό. Σε σημείο που δείχνουν κάπως... "ψεύτικοι" όπως λέει ο άντρας μου και δεν έχει και άδικο. (όχι ότι είναι ψεύτικοι αλλά ότι έτσι δείχνουν).

Κι εμένα όμως, όντως, πολλές φορές με εκνευρίζουν, το έχω σκεφτεί μήπως το μεταδίδω στο μωρό...

 

Αυτό που μου έχει φανεί πολύ περίεργο είναι ότι το κάνει μόνο με αυτούς και όχι με όλους όπως της elepet. Πολλές φορές το έχουμε βγάλει από το πρόγραμμα του επειδή έχουν έρθει φίλοι στο σπίτι ή ακόμα χειρότερα έχουμε βγει έξω με φίλους για φαγητό και καφέ αλλά το μωρό δεν επηρεάζεται καθόλου. Ίσα-ίσα που όσο περισσότερο ασχολούνται και παίζουν μαζί του τόσο καλύτερα γι΄αυτό. Σε αντίθεση με τους παππούδες μου κάθε φορά που έρχεται σε επαφή μαζί τους είναι και χειρότερα.

Από την άλλη τι να τους πω κιόλας, είναι λεπτή η θέση μου.

[bebua]

Επειδη το παθαινω κι εγω πολλες φορες με τους γονεις του αντρα μου προσπαθω να μην εκνευριζομαι μαζι τους μπροστα στο μωρο.Την καλοπιανω τη μικρουλα μου με γελια και χαρες οταν ειναι να παμε και γελαω συνεχεια σα χαζη μπροστα τους για να μην καταλαβει η μικρη τα νευρα μου!!!Δεν ειναι τυχαιο που το μωρακι σου αντιδρα ετσι μονο μαζι τους.Κανε μια δοκιμη.Ισως πιασει το κολπο!!!!!

[Jean]

Τωρα εγω να ρωτησω κατι; Ισως ειναι τραβηγμενο αλλα μηπως οι παπουδες μυριζουν ναφθαλινη ή σκωροκτονο η καμια περιεργη γεροντοκολώνια και του προκαλουν νευρικότητα;; Μην γελασετε, μου περασε απο το μυαλο και το λεω...

[Maria-P]

Όλα όσα αναφέρετε είναι πιθανά.

 

Ακόμα και αυτό που λες Jean δεν μου φαίνεται καθόλου τραβηγμένο γιατί θυμάμαι κι εγώ όταν ήμουν μικρή δεν μου άρεσε να με παίρνουν αγκαλιά μεγάλοι άνθρωποι γιατί μου μύριζαν... "γεροντίλα" (έτσι έλεγα στους γονείς μου ).

 

Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω τι μπορεί να είναι απ' όλα αυτά και πώς να το αντιμετωπίσω.

Και σχετικά με τον δικό μου εκνευρισμό δεν τον δείχνω μπροστά τους αλλά ίσως το μωρό να τον καταλαβαίνει. Είναι βέβαια και ο άντρας μου που δεν μπορεί να κρύψει να τον θυμό του όταν εκνευρίζεται...

Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτή κατάσταση δεν κρατάει για λίγες ώρες, το μωρό μπορεί να είναι νευρικό ακόμα και για μέρες!

Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν κάποια στιγμή χρειαστεί να λείψουμε και αναγκαστούμε να τους το δώσουμε να το κρατήσουν! Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω.

[sofia_nefeli]

χαζη ερωτηση αλλα δεν καταλαβα!! οταν λες παπουδες εννοεις και γιαγιαδες? και απο τις δυο πλευρες?? εχεις σκεφτει οτι θα μπορουσες να πεις ευγενικα ευγενικα να μην ειναι τοοοσο εκδηλωτικοι??να μην ειναι πανω απο το κεφαλι του ρε παιδι μου! ας το παρουν λιγο αγκαλιτσα αλλα ηρεμα πραγματα! οταν ειναι μαζι τους το μωρο σου κλαιει?δυσανασχετει? η οταν φευγουν απλα βγαζει αυτη την ενταση??

[Maria-P]

χαζη ερωτηση αλλα δεν καταλαβα!! οταν λες παπουδες εννοεις και γιαγιαδες? και απο τις δυο πλευρες?? εχεις σκεφτει οτι θα μπορουσες να πεις ευγενικα ευγενικα να μην ειναι τοοοσο εκδηλωτικοι??να μην ειναι πανω απο το κεφαλι του ρε παιδι μου! ας το παρουν λιγο αγκαλιτσα αλλα ηρεμα πραγματα! οταν ειναι μαζι τους το μωρο σου κλαιει?δυσανασχετει? η οταν φευγουν απλα βγαζει αυτη την ενταση??

 

Στην αρχή ερχόντουσαν και οι τέσσερις παππουδο-γιαγιάδες ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στο σπίτι.

Όταν είδα ότι υπάρχει πρόβλημα το είπα στους γονείς μου και από τότε έρχεται μόνη της η μητέρα μου, το ίδιο και ο πατέρας μου. Επίσης στους γονείς μου έχω το θάρρος να τους πω να μην είναι πάνω από το κεφάλι του παιδιού συνέχεια. Και η αλήθεια είναι ότι από τότε που πήρα τα παραπάνω μέτρα το παιδί είναι μια χαρά με τους δικούς μου.

 

Στον πεθερό μου, όμως και ειδικότερα στην πεθερά μου είναι δύσκολο να τους εξηγήσω την κατάσταση γιατί πολύ φοβάμαι ότι θα παρεξηγηθούν (έχει ξανασυμβεί).

 

Τώρα, όταν είναι μαζί τους το μωρό δεν κλαίει αλλά δεν είναι και μέσα στην τρελλή χαρά όπως με τον υπόλοιπο κόσμο. Με τη μητέρα μου είναι πιο εκδηλωτικό αλλά με τον μπαμπά μου, την πεθερά μου και τον πεθερό μου είναι κάπως... "κουμπωμένο". Και μετά από λίγη ώρα που το έχουν στην αγκαλιά αρχίζει και δυσανασχετεί και κάνει προσπάθειες να... "ξεφύγει".

[novpal]

Maria P, σε καταλαβαίνω. Και εμείς τα ίδια! Τα πεθερικά μου -ιδιαίτερα η πεθερά μου- είναι πολύ πιεστική! Απο όταν ήταν νεογέννητος ο γιός μου -τώρα είναι σχεδόν 15 μηνών- τον έπαιρνε συνέχεια αγκαλιά & δεν τον άφηνε να κουνηθεί. Αφού το παιδάκι προσπαθούσε να "ξεφύγει" & δεν τον άφηνε! Μάλιστα, όταν πηγαίνουμε σπίτι της, τον "εξαφανίζει"! Με διάφορες αφορμές τον απομακρύνει απο το χώρο που βρισκόμαστε οι υπόλοιποι, κλείνεται στο δωμάτιό της & του βάζει μουσικούλες! Ευτυχώς ο μικρός δεν αντιδρά όπως το δικό σου. Δείχνει βέβαια τον εκνευρισμό & τη δυσαρέσκειά του, αλλα μέχρι εκεί...

Γιατι δεν μπορούν να καταλάβουν οτι το παιδί θέλει το "χώρο" του?

[ΜΑΡΙΑ30]

novpal,

την ίδια πεθερά έχουμε?

Έτσι κάνει και θέλει τη μικρή να είναι συνέχεια μαζί της.

Και της δείχνει το ένα και το άλλο αποσπώντας της πάντα την προσοχή από αυτό με το οποίο ασχολείται, πχ έχει η μικρή στα χέρια ένα παιχνίδι και το περιεργάζεται, το δαγκώνει, το πετάει κάτω, εεεεεεεεε την παίρνει αγκαλιά και την πάει να της δείξει φωτογραφίες. ΦΡΙΚΗ!!!

Έχω διαβάσει ότι δεν πρέπει να αποσπάμε την προσοχή των παιδιών όταν ασχολούνται με κάτι.

Αφήστε τι κάνει με το φαγητό. Εγώ δεν παίζω ποτέ με τη μικρή όταν τρώει, ούτε κουνάω παιχνίδια κλπ, εκείνη όταν την ταΐζει της δείχνει παιχνίδια, βάζει κάποιον άλλο να στέκεται από πίσω και να κάνει τον καραγκιόζη και τα παίρνω στο κρανίο.

Και αν της πω μην κάνεις αυτό έτσι ή το άλλο αλλιώς, αρχίζει το γνωστό: εμείς δε μεγαλώσαμε παιδιά και φυσικά εγώ της απαντάω : ναι, στον προηγούμενο αιώνα και γινόμαστε κόλαση.

ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΑ, γιατί με τέτοια αμφισβήτηση που μου ρίχνει θα την πλάκωνα στις σφαλιάρες.

[novpal]

Γειά σου ΜΑΡΙΑ30.

Τελικά, ΝΑΙ, έχουμε την ίδια πεθερά!!! Εκτός αν όλες οι πεθερές προσβάλλονται απο κάποια -την ίδια- τροπική ασθένεια...

Έχω εκατοντάδες περιστατικά να περιγράψω -για να εκτονοθώ κιόλας- αλλα θα σου πώ ένα απο τα καλύτερα!

Πέρισυ τον Ιούνιο με τον τρελό καύσωνα ο μικρός μου ήταν 4 μηνών. Ήμαστε λοιπόν στο σπίτι & είναι η ώρα να δώσω στο μωρό το βραδινό γάλα του. Τον ξάπλωσα λοιπόν στο καροτσάκι του & ξεκίνησα να τον ταΐζω με το μπιμπερόν. Ε, εκεί η δικιά μου τα είδε όλα! Άρχισε να λέει -ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ- ότι δεν μπορεί να ταΐζω το μωρό με αυτόν τον ψυχρό τρόπο & πως το κακόμοιρο έχει ανάγκη απο αγάπη & τρυφερότητα πως τα αποζητά απο εκείνη!!!

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συγχύστηκα! Επειδή αυτή ήθελε να έχει το μωρό κολλημένο πάνω της στους 40 βαθμούς έπρεπε να το κάνουμε όλοι! Και δεν με ένοιαζε για εμένα, αλλά γιατί έπρεπε το μωράκι να βγάλει φλύκταινες απο τη ζέστη??? Αν δεν τάιζα το μωρό θα την κοπανούσα!

Άστα... Είσαι τυχερή που είναι μακρυά. Εμείς τη βλέπουμε 1-2 φορές την εβδομάδα & δεν αντέχω!

Παρεπιπτόντως, πώς έβαλες αυτήν τη μπάρα με την ηλικία του παιδιού σου? Θέλω να βάλω & εγώ αλλα δεν ξέρω πώς!

[Maya]

Αισθάνομαι καλύτερα, γιατί νόμιζα ότι είμαι τρελλή. Έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με την πεθερά μου, η οποία φυσικά έχεί κάθε καλή διαθεση και με την οποία το παιδί περνάει πολύ ΄καλά, γιατί τον παίζει συνέχεια. Όμως 1. Δεν μπορεί να φάει όταν είναι εκείνη μπροστά γιατί αυτός έχει συνηθίσει να τρώει στο καρεκλάκι του, αργά αργά, χωρίς να του μιλάει κανείς, ενώ εκείνη πρώτα το αποσπά την προσοχή με επιφωνήματα (μπράβο παιδάκι μου, φάε και λίγο ψωμάκι τώρα!) και τον κάνει να κατέβει από το καρεκλάκι του και μετά τον κυνηγάει στο σπίτι, προσπαθώντας να τον ταϊσει, αυτός δεν τρώει και γίνεται χαμός.

2. Δεν μπορεί να κοιμηθεί γιατί δεν τον χαλαρώνει σταδιακά, αλλά ακόμα και μετά το γάλα, που αυτός έχει γλαρώσει, τον παίζει σαν να είναι μέρα και αυτός θέλει να συνεχίσουν το παιχνίδι. Επίσης δεν τον βάζει στην κούνια και να φύγει, όπως τον έχουμε συνηθίσει, αλλά κάθεται από πάνω του και τον βλέπει και αυτός βέβαια ... συνεχίζει να της γελάει και να παίζει.

3. Μου ξεσηκώνει τα νεύρα για όλους τους παραπάνω λόγους.

Όμως τον αγαπάει, αισθάνομαι ότι το σύμπαν να έρθει κάτω, το παιδί μου είναι ασφαλές και έτσι κάνω υπομονή κι εκείνη επίσης με εμένα γιατί της κάνω συνέχεια παρατηρήσεις (γιαγιά ήσυχα τώρα γιατί τρώμε κλπ.). Να είναι καλά, ρίχνουμε και οι δύο λίγο νερό στο κρασί μας (περισσότερο εκείνη, εδώ που τα λέμε) και μετά εγώ αισθάνομαι ένοχη. Τώρα που τα ακούω από εσάς, νοιώθω ότι δεν είναι τελείως βλαμένη!

[dora]

Μαλλον ολοι οι παππουδογιαγιαδες ειναι ιδιοι..

Οταν το παιδι ξεκινησε να τρωει το εβαζα στο καρεκλακι και ετρωγε σαν ανθρωπος.. Του μιλουσα του ελεγα ενα τραγουδακι ως εκει..

Μετα ηρθε το πασχα.. Πηγαμε όλοι μαζι στο εξοχικο, ηρθαν τα παιχνιδια, οι καραγκιοζιδες κλπ κλπ.. Το παιδι μου εκτοτε δεν ξανακαθισε στο αναθεματισμενο καρεκλακι..

Ο δε πατερας μου τον εβαζε να καθεται πανωσ το τραπεζι και να πασαλίβεται..

 

Τωρα πλέον οταν τρωει τον παιρνω αγκαλια και ακουμπαμε στο τραπεζι ή καθομαστε στο μικρο το τραπεζακι, παντα με το πιατο μπροστα του, με ενα κουταλι αυτος και ενα εγω.. γιατι πολυ απλα θελω να μαθει το παιδι να τρωει μονο του.. δεν με νοιαζει αν λερωθει η αν πεταξει κατω ολο το φαγητο του... σκασιλα μου.. ειμαι βρωμιαρα..

Ελα μου ντε όμως που πλέον η μαμα μου θελει να καθεται το παιδι στην καρεκλα να κραταει αυτη το πιατο και να το ταιζει οπως παλια..

Τα παιρνει μαλιστα στο κρανιο ετσι οπως εχω "κακομαθει" εγω το παιδακι (εδω ερχεται η ειρωνία) και σχολιαζει κιολας που δωσαμε τσαμπα τοσα λεφτα για το καρεκλακι του φαγητου..

τα πεθερικα μου τα αφηνω ασχολίαστα.. Βλέπουν το παιδι μια φορα το τριμηνο, δεν τους θελει καθολου, κλαιει συνηθως οταν τους βλέπει και γραπωνεται πανω μου οπότε δεν εχουν μεριδιο στην "σωστη διαπαιδαγωγη " του εγγονιου. (παλι καλα εδω δεν τα βγαζω περα με τους δυο τους δικους μου που να ειχα 4...)

[Maria-P]

Αυτό που κάνει η δική μου πεθερά είναι ότι κρατάει το μωρό λες και είναι νεογέννητο, σε ξαπλωτή στάση και του στηρίζει την πλάτη και το κεφάλι. Αυτό αρχίζει να εκνευρίζεται, της λέω ότι αυτό φταίει, αυτή το βάζει καθιστό για λίγα δευτερόλεπτα και μετά πάλι τα ίδια... Να τρελαίνεται όμως το παιδί μόνο γι' αυτό το λόγο μου φαίνεται απίθανο.

 

Σχετικά με τη συνήθεια των παππουδο-γιαγιάδων να επεμβαίνουν σε θέματα όπως του ύπνου και της διατροφής, με τον άντρα μου είμαστε κάθετοι και ας έχουμε φανεί κακοί: Κανένας από τους τέσσερις γονείς δεν έχει δικαίωμα να μας λέει τί θα κάνουμε με το παιδί και πώς.

Την ημέρα των Χριστουγέννων και οι τέσσερις τους είχαν κάνει το παιδί "μπαλάκι", δεν το άφηναν να κοιμηθεί (μωράκι μόλις 15 ημερών!) επειδή ήθελαν να... παίξουν! Τους παρακαλούσα να το αφήσουν και αυτοί τίποτα!

Το αποτέλεσμα, όπως έγραψα και παραπάνω, ήταν να αλλάξει τελείως το πρόγραμμα στον ύπνο του, έκανε τη νύχτα- μέρα και έκανα ένα μήνα να το επαναφέρω. Το βράδυ περνούσα έναν "Γολγοθά" συν του ότι δεν είχα βοήθεια από τον άντρα μου γιατί αυτές τις ώρες δουλεύει.

Μπορεί, να ακούγεται σκληρό αλλά αυτό τον μήνα δεν άφησα να δουν καθόλου το μωρό. Φυσικά τσαντίστηκαν και κατάλαβαν ότι τα είχα "πάρει" σε απίστευτο βαθμό μαζί τους αλλά... αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός μου!

Από τότε σταμάτησαν να κάνουν ό,τι θέλουν με το μωρό, συνειδητοποίησαν ότι το μωρό είναι εγγόνι τους και όχι παιδί τους για να έχουν αυτοί τον πρώτο λόγο , και οι υποδείξεις έγιναν "συμβουλές" με τις οποίες αν διαφωνήσουμε σταματούν να επιμένουν. Μάλιστα, στην αρχή μέχρι και αν μπορούν να πάρουν αγκαλιά το μωρό μας ρώταγαν...

Μπορεί να έγινα κακιά, αντιπαθητική και να με "στόλισαν" κανονικότατα και οι τέσσερις (είμαι σίγουρη γι΄αυτό) αλλά έβαλα τα όρια ώστε να ξέρει ο καθένας ποιος είναι ο ρόλος του.

Και στο κάτω-κάτω προτίμησα να γίνω κακιά μια φορά παρά να υποχωρώ μέχρι να φτάσω στο αμήν, να κάνω την έκρηξη και όποιον πάρει ο χάρος

Συμφωνώ ότι όλοι οι παππουδο- γιαγιάδες τα ίδια είναι. Μπορεί ό,τι κάνουν να είναι καλοπροαίρετο, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αγαπούν τα εγγόνια τους αλλά και η δική μας ψυχική υγεία είναι πολύτιμη!

[novpal]

Maria-P, να σου πω τι νομίζω οτι φταίει? Το μωρό νιώθει το δικό σου εκνευρισμό, για αυτό & αντιδρά έτσι. Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις, αλλά σίγουρα θα εκνευρίζεσαι!

Και πολύ καλά έκανες που τους έτριξες τα δόντια γιατί τώρα θα σε σέβονται.

Πάντως είναι όλες copy-paste!!! Τα ίδια κάνουν με το φαγητό, με τον ύπνο κλπ και μετά πρέπει εμείς να βγάζουμε το φίδι απο την τρύπα. Τουλάχιστον στους γονείς μου μπορώ να εξηγήσω τι θέλω & πως το θέλω & -αφού γίνει ο απαραίτητος τσακωμός- να συμμορφώνονται. Και αν δεν συμμορφωθούν δεν με νοιάζει γιατί θα τους "ξαναβρίσω" την επόμενη φορά & θα είμαστε εντάξει! Με τα πεθερικά όμως αφ'ενός δεν έχω τέτοια άνεση αφ'ετέρου και να τους πώ κάτι με γράφουν. Η πεθερά μου ας πούμε, κάθε φορά που έρχεται, λούζεται στην κολώνια. Βάζει τόσο πολύ που αγκαλιάζει το παιδί & μετά πρέπει να πάω τα ρουχαλάκια του για πλύσιμο. Ε, την έχω παρακαλέσει 100 φορές, της έχω πει οτι μπορεί να του προκαλέσει αλλεργία, αλλά τίποτα.

Τι να κάνουμε, υπομονή. Εύχομαι μόνο να μη γίνω & εγώ έτσι. Έχω και αγόρι...

[Maya]

Αυτό με την κωλόνια το έχει και η δική μου. Για απολύμανση, λέει. Το αστείο και με την πεθερά μου και με τους γονείς μου είναι ότι, αφού με τα χίλλια ζόρια, κάνοντας τη σκύλα κατάφερα να φέρω το παιδί στα νερά μου, και ενώ έκαναν ό,τι είναι δυνατόν για να το χαλάσουν, μετά μας δίνουν και συγχαριτήρια που το έχουμε τόσο κάλα μαθημένο. Τί να τους πεις? Ευχαριστώ που μου το κάνατε όσο μπορούσατε πιο δύσκολο????

[vickygirl79]

koritsia kai egw ta idia me th pe8era...simera thn eixe gia kapoies wres giati eprepe na kanw douleies(menoiume panw-katw alla den ths thn poluphgainw-etsi kai alliws twra den ergazomai) kai pou lete enw thn exw pei 1.000,000 fores na mhn krataei agalia th mikrh olh thn wra ayth to anti8eto mporei na thn eixe kai 5 wres agalia.to apotelesma otan piga kai ths thn phra to mwro den ka8otan me tipota sto parko

ourlaze kai eklaige gia agalia...ta neura mou.. .nomizei pws an th exei sunexeia agalia tha thn kanei na thna agapisei perissotero...ti na pw toulaxiston thn mama sou mporeis kai th xwneis kana mpineliki....asta brasta...ase pou olo mou leei,ntyse to mwro,krata etsi to mwro...ax bax

to kalytero einai oti otan th blepei th fwnazei asteri mou alla oxi apla ths to fwnzei ourliazei gia na th prosexei les kai einai koufo to mwro

ths lew mama oxi toso dunata se parakalw egw to mwro to ma8ainw se ushxous tonous,xampari auth fwnzei san usterw..............

[Eliza]

Εύχομαι μόνο να μη γίνω & εγώ έτσι. Έχω και αγόρι...

 

[myangel]

αααχ maria-p...

πες τελικά τι έκανες, γιατί εγώ λύση δε βρίσκω!

το παιδί το κρατάει η μητέρα μου εδώ και 4 εβδομάδες... έχω το πιο καλό παιδί, κοινωνικό, όλο γελάει, σε όλο τον κόσμο πάει αγκαλιά, σούπερ λέμε

μόλις όμως δει τα πεθερικά μου! Η ΚΟΛΑΣΗ!

Κλάμα με λυγμούς! κάνω πόση ώρα να το σταματήσω!

τα πεθερικά μου είναι μεγάλοι σε ηλικία, (75+) και έχουν την απαίτηση να κρατάνε κι αυτοί το παιδί 1-2 μέρες τη βδομάδα, γιατί "μπορούν"...

δεν ξέρω τι να κάνω, έχω απελπιστεί!

ο άντρας μου φυσικά θέλει να αποδείξει ότι οι γονείς του είναι ισάξια καλοί με τους δικούς μου... (η μαμά μου είναι 10 χρόνια πιο νέα απ την πέθερά μου)

και το άσχημο είναι ότι και η μητέρα μου, ναι μεν είναι 64, αλλά κουράζεται αρκετά κάθε μέρα να κρατάει το παιδί 08.30-15.00, έχει ζάχαρο, και πρέπει να είναι και λίγο ξεκούραστη

βοήθεια!

δεν ξέρω τι να κάνω! η προσπάθεια με τα πεθερικά είναι στην 3η εβδομάδα τώρα, αλλά κουράστηκα κι εγώ μερα παρά μέρα να είμαι εκεί! έχω φυσικά χιλιάδες άλλα πράγματα να κάνω!

φυσικά κι εγώ μεταφέρω εκνευρισμό στο παιδί, ιδίως μέσα στο σπίτι των πεθερικών μου, γιατί βλέπω τα 2 δάχτυλα σκόνη παντού και τρέμουν τα πόδια μου πως θα μείνει σε τέτοιο περιβάλλον (ενώ εγώ σφουγγαρίζω 2 φορές τη μέρα, και ο μικρός δεν μπουσουλάει καν ακόμη...)

βλέπω την πεθερά μου 3 εβδομάδες με τα ίδια ρούχα!!! (καλά στάνταρ τα πλαίνει κάποια στιγμή, αλλά δεν καταλαβαίνει ότι για να κρατήσει βρέφος πρέπει να αλλάξει κάποια πράγματα?). όλο αγκαλιά τον μπέμπη (φυσικά για να μην κλαίει, τσιρίζουν συνέχεια και υστερικά (γιατί πρώτον δεν ακούνε! και δεύτερον θέλουν να αποδείξουν στο παιδί ότι το αγαπάνε!!). το καλύτερο: βγήκαμε για φαγητό, και η πεθερά μου μας έπρηξε "το στομάχι μου, δεν κατεβαίνει τίποτα κάτω, (και καλά λόγω της κατάστασης με το παιδί)", κι όταν πήγαμε να τον αλλάξουμε και γυρνούσαμε, κατάπινε κρυφά ψωμί!!!

και τώρα τι τελικά?

να βρω γυναίκα 2-3 φορές την εβδομάδα?

ίσως να μπορώ 1 φορά να κάθομαι κι εγώ σπίτι/εβδομάδα, και λίγο να ελαφρύνω τη μητέρα μου... πάντως δεν το βλέπω το παιδί να τους θέλει... ίσως η καλύτερη λύση θα ήταν να τους προτείνω να έρχονται αυτοί σπίτι μας μέχρι να τους συνηθίσει...

ουφ! τα είπα και ξέσκασα! γιατί ως γνωστόν, όπως λέει και ο ελληνικός σοφός λαός, κάποια πράγματα μεταξύ ενός ζευγαριού δεν λέγονται... ιδίως όταν αφορούν τους γονείς

[Maria-P]

Μyangel, στη δική μου περίπτωση το μωρό άρχισε να τους δέχεται σιγά-σιγά καλύτερα. Κάθε φορά και καλύτερα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τους βλέπει και τρελλαίνεται από τη χαρά του, όπως γίνεται με τον υπόλοιπο κόσμο.

 

Λίγο-πολύ αυτά τα προβλήματα που αναφέρεις παραπάνω τα αντιμετωπίζω κι εγώ. Γι΄αυτό τα έχω φέρει έτσι τα πράγματα ώστε τα πεθερικά μου δεν κρατάνε καθόλου το παιδί. Το κρατάμε εναλλάξ με τον άντρα μου, αν και δεν ξέρω για πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτό μιας και το παιδί μεγαλώνει, οι απαιτήσεις του μεγαλώνουν κι εμείς έχουμε αρχίσει να... κλατάρουμε από την κούραση. Τουλάχιστον όμως είμαστε ήρεμοι και χωρίς προβλήματα και καυγάδες που σίγουρα θα υπήρχαν αν το παιδί το φύλαγαν οι παππούδες του που σίγουρα θα έκαναν... τα δικά τους, μη λαμβάνοντας καθόλου εμάς υπόψη τους.

 

Νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσεις με διακριτικότητα να συζητήσεις το πρόβλημα με τον άντρα σου... να δείτε μαζί τί θα κάνετε.

[mammy]

vickygirl κι εμένα κάνει ακριβώς το ίδιο!! Του τσιρίζει όταν τον βλέπει, αστέρι μου και διάφορα τέτοια κι ας της έχω πει ότι δε θέλω φωνές, αλλά ένα ήρεμο περιβάλλον για το μωρό. Γιατί το κάνουν αυτό; Μα όλες ίδιες είναι πια;;

[myangel]

εμένα η δικιά μου τσιρίζει και γιατί και δεν ακούει και για να μας πείσει (και το μωρό αλλα και τον άντρα μου) ότι αγαπάει το παιδί (μου έχει εκμυστηρευτεί ότι η ίδια δε ηνώρισε αγάπη απ τη μάνα της!!!!!!!)

ευτυχώς που κάναμε παιδί και δεν τη φωνάζω πλέον μαμά... ουφ (γιαγιά φυσικά!)

όσο για το τι θα συζητήσω "διακριτικά" με τον άντρα μου, δυστυχώς είναι μοναχοπαίδι ο ίδιος, δεν είναι καθόλου κακομαθημένος, αλλά της λογικής "μάνα είναι μόνο μία"

και δεν με παίρνει να του συζητήσω πολλά, κυρίως για να μην πληγώσω τον ίδιο

απλά κάθε φορά του υπενθυμίζω ότι προτεραιότητά μας είναι το καλό του παιδιού μας (με τη λογική ότι δεν πρέπει να τον νοιάζει τόσο πολύ πια το πότε θα καταφέρουν οι δικοί του να κρατήσουν το παιδί, γιατί απλά δε χρειάζεται!!!)

προχθες το απόγευμα έλειπε λόγω δουλειάς, και χθες με ρώτησε με το γνωστό (δυστυχώς) πια "δε χωνεύεις τους γονείς μου" ύφος: γιατί δεν πήγες το παιδί στους γονείς μου χθες?? και φυσικά απάντησα 1. κανόνισα να πάω για έναν καφέ με μια φίλη και τα παιδιά μας και 2. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ (με καλύτερο τρόπο φυσικά)?????

κι όταν τους το λέω εγώ, "καλά γιατί βιάζεστε τόσο να κρατήσετε το παιδί??? θα γίνει σιγά σιγά κι αυτό!" η απίστευτη απάντηση είναι "μα για να ξεκουράσουμε τη μητέρα σου"!!!

ε να μην τρελαθώ δηλαδή???? οι 75άρηδες καίγονται να ξεκουράσουν τη μάνα μου...

τι να πω... απλά κάνω το ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!!

[mammy]

ΕΔΩ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ "ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ"

[elenada]

novpal,

την ίδια πεθερά έχουμε?

Έτσι κάνει και θέλει τη μικρή να είναι συνέχεια μαζί της.

Και της δείχνει το ένα και το άλλο αποσπώντας της πάντα την προσοχή από αυτό με το οποίο ασχολείται, πχ έχει η μικρή στα χέρια ένα παιχνίδι και το περιεργάζεται, το δαγκώνει, το πετάει κάτω, εεεεεεεεε την παίρνει αγκαλιά και την πάει να της δείξει φωτογραφίες. ΦΡΙΚΗ!!!

Έχω διαβάσει ότι δεν πρέπει να αποσπάμε την προσοχή των παιδιών όταν ασχολούνται με κάτι.

Αφήστε τι κάνει με το φαγητό. Εγώ δεν παίζω ποτέ με τη μικρή όταν τρώει, ούτε κουνάω παιχνίδια κλπ, εκείνη όταν την ταΐζει της δείχνει παιχνίδια, βάζει κάποιον άλλο να στέκεται από πίσω και να κάνει τον καραγκιόζη και τα παίρνω στο κρανίο.

σιγουρα ολες οι πεθερες ειναι το ιδιο!!!!!κλασικες πεθερες!!αλλα μη λετε τιποτα κοριτσια γιατι μπορει να κανετε τα ιδια κι εσεις,στα εγγονια σας!!!