Όταν τα παιδιά λένε ψέματα και «κακές» κουβέντες…

[Lizoula]

Όταν τα παιδιά λένε ψέματα και «κακές» κουβέντες…

Στην ηλικία των τριών και των τεσσάρων ετών πολλά παιδιά συνηθίζουν να λένε ψέματα στο ευρύτερο κοινωνικό τους περιβάλλον (οικογένεια - σχολείο ). Ωστόσο σε αυτή την ηλικία και επειδή τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται ακόμα την έννοια του σωστού και του λάθους, δεν χρησιμοποιούν τα ψέματα επί τούτου παρά μόνο για να κερδίσουν ή να αποφύγουν κάτι.

Στην πραγματικότητα τα ψέματα ξεκινάνε μέσα από τα παιχνίδια φαντασίας και καταλήγουν μέθοδος για να ολοκληρώσουν τα παιδιά τις επιθυμίες τους. Σε αυτό το ηλικιακό στάδιο καλό είναι να επιβραβεύουμε ένα παιδί όταν λέει αλήθεια (όποια και αν είναι αυτή και όποιες συνέπειες κι αν έχει επιφέρει). Ταυτόχρονα όταν ανακαλύψουμε ότι το παιδί λέει ψέματα θα πρέπει να κρατήσουμε ήρεμη στάση απέναντί του, δείχνοντας του όμως ότι αντιλαμβανόμαστε το «ψεματάκι του» και συζητώντας μαζί του για τη λάθος συμπεριφορά του. Ωστόσο εμείς το προσπερνάμε, αρχικά τουλάχιστον, αφού σε αυτή τη φάση το παιδί δεν έχει κατακτήσει πλήρως την έννοια του καλού και του κακού οπότε και δεν υπάρχει κάτι επιλήψιμο στην συμπεριφορά του.

Στην ηλικία των πέντε ετών και άνω τα παιδιά πλέον αντιλαμβάνονται την έννοια του ψέματος και ότι είναι λάθος να τα χρησιμοποιούμε. Σε αυτό το ηλικιακό στάδιο τα παιδιά χρησιμοποιούνε τα ψέματα συνήθως για να μην «μπλέξουν» σε διάφορες καταστάσεις. Σε αυτές τις ηλικίες αναμφισβήτητα εκφράζουμε την δυσαρέσκεια μας για αυτή του την πράξη και εξηγούμε συνέπειες και προβλήματα που μπορούν να προκαλέσουν τα ψέματα. Και πάλι επιβραβεύουμε το ειλικρινές παιδί για το θάρρος του να αντιμετωπίζει την αλήθεια.

Όσον αφορά τις «κακές» κουβέντες, τα παιδιά σχεδόν ποτέ δεν κατέχουν την πραγματική έννοια της «κακιάς» λέξης. Είναι κάτι που το έχουν ακούσει είτε στην τηλεόραση, είτε στο κοινωνικό τους περιβάλλον και πολλές φορές μπορεί να είναι και κάτι αστείο. Άλλες φορές πάλι και αφού την έχει ξαναχρησιμοποιήσει στο παρελθόν και έχει τραβήξει την προσοχή των φίλων του, είτε θετικά είτε αρνητικά, την ξαναχρησιμοποιεί γιατί είναι μία μέθοδος για να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Σε αυτές τις περιπτώσεις ζητάμε απʼ το παιδί να μας πει τι σημαίνει αυτή η λέξη που χρησιμοποιεί , γιατί εμείς δεν τη γνωρίζουμε. Από την απάντηση του παιδιού εξαρτάται και η δική μας απάντηση. Αν το παιδί μας πει ότι δεν ξέρει τι σημαίνει , τότε θα του πούμε πως δεν υπάρχει λόγος να τη χρησιμοποιεί. Αν το παιδί μας πει ότι την άκουσε να τη λέει κάποιος γνωστός, συγγενής ή φίλος ή και στην τηλεόραση ακόμα, εξηγούμε στο παιδί ότι η λέξη αυτή είναι προσβλητική και προκαλεί δυσάρεστα – αρνητικά συναισθήματα σε αυτόν που τη λέμε, γιʼ αυτό το λόγο και δεν θα δεχθούμε να την ξαναχρησιμοποιήσει.

Λίζα Θεοδωρίδου

Παιδαγωγός

Υπεύθυνη Κέντρου Φύλαξης & Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών

PlaySchool

http://www.playschool.gr

[jannis]

Και όμως σε κάποιο βαθμό - στο βαθμό που γίνονται χειριστικά το καταλαμβαίνουν.

Παράδειγμα

Η κόρη μου όταν ήταν 2.5 χτύπησε τον αδελφό της με ένα ξύλινο παιχνίδι, ο μπαμπάς την "μαλλωσε" (αρκετά ήπια θα έλεγα αλλά της πήρε και το παιχνίδι), αυτή αρχίζει να κλαίει και εγώ που ήμουν αλλού (αλλά άκουσα την φάση) λέω τι έχεις αγάπη μου και κλαίς?

Απάντηση: Ο μπαμπάς με κτύπησε με αυτό στο κεφάλι!

 

Πόσο αθώο είναι αυτό το ψεματάκι? Τα πήρε με τον μπαμπά και είπε να τον "εκδικηθεί"!

Εγώ συγκρατήθηκα δεν ήξερα αν θα γελάσω ή αν θα κλάψω και της είπα ήρεμα ότι ξέρω ότι ο μπαμπάς δεν κάνει τέτοια...

[Lizoula]

Και όμως σε κάποιο βαθμό - στο βαθμό που γίνονται χειριστικά το καταλαμβαίνουν.

Παράδειγμα

Η κόρη μου όταν ήταν 2.5 χτύπησε τον αδελφό της με ένα ξύλινο παιχνίδι, ο μπαμπάς την "μαλλωσε" (αρκετά ήπια θα έλεγα αλλά της πήρε και το παιχνίδι), αυτή αρχίζει να κλαίει και εγώ που ήμουν αλλού (αλλά άκουσα την φάση) λέω τι έχεις αγάπη μου και κλαίς?

Απάντηση: Ο μπαμπάς με κτύπησε με αυτό στο κεφάλι!

 

Πόσο αθώο είναι αυτό το ψεματάκι? Τα πήρε με τον μπαμπά και είπε να τον "εκδικηθεί"!

Εγώ συγκρατήθηκα δεν ήξερα αν θα γελάσω ή αν θα κλάψω και της είπα ήρεμα ότι ξέρω ότι ο μπαμπάς δεν κάνει τέτοια...

 

Μπορεί η απαντηση αυτή της κορούλας σου να οφείλεται σε άγχος που προέκειψε από το ενδεχόμενο κάποιας συνέπειας από εσένα για την πράξης της, ή από την ανάγκη της να πάρει πίσω το παιχνίδι της μέσω δικής σου εντολής.Και στις δύο περιπτώσεις το έκανε για να κερδίσει ή να αποφύγει κάτι, ονομάζεται περισσότερο "λύση ανάγκης" παρά "ψέμμα" όπως το ονομάζουμε εμείς.Θεωρώ πολύ σωστή την απάντηση σου γιατί δεν ήταν ούτε προσβλητική ούτε αποθαρρυντική για το παιδί,αντίθετα ήταν μία απάντηση πού έδειξε ότι στηρίζεις τον σύζυγο σου κ ότι έχετε κοινή στάση απέναντι στα πραγματα.

 

Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου!!!