Χωρισμενοι γονεις

[SEFI1911]

Γεια σου sefi ...

ακριβωσ την ιδια ιστοριουλα εχουμε! και εμενα εφυγε στουσ 6 μηνες τησ μπεμπας μου... :-(

υπαρχουν στιγμες οπωσ αυτη τωρα που σου γραφω που τρελενομαι και μου λειπει πολυ... :sad:

ειχα φανταστει μια εντελως διαφορετικη κατασταση... :sad:

υπαρχουν ομωσ και αλλες στιγμες που δεν θελω πυτε να τον βλεπω μπροστα μου!! :-x

 

δεν ξερω ειμαι πολυ μπερδεμενη και φοβαμαι παρα πολυ το ενδεχομενο τησ μοναξιας.... :cry:

 

πωσ να εμπιστευτω αλλον αντρα? αν μου κανει τα ιδια??

 

εσυ εχεις κανει καποια αλλη σχεση?

 

Τη μοναξιά μη τη φοβηθείς ποτέ γιατί θα πετύχει τον σκοπό της και θα γίνει η καλύτερη σου φίλη και είμαι σίγουρη οτι δεν την θέλεις.....

Δεν είναι όλοι οι άντρες το ίδιο,υπάρχουν άνθρωποι που δεν διστάζουν να κάνουν σοβαρή σχέση-δεσμό με κάποια γυναίκα που έχει παιδί και πολλές φορές αντιμετωπίζουν την καθημερινότητά της φυσιολογικά και όχι κομπλεξικά!

Υπάρχουν πολλοί άντρες που έχουν μεγάλη ψυχή αρκέι να είναι το τυχερό σου να βρεις το δικό σου ταίρι και πίστεψέ με,για κάποιον υπάρχει κάποιος!

Εγώ προσωπικά έχω σχέση με κάποιον κύριο -ας πούμε εφηβηκό ερωτάκι που εξελίχθηκε σε αληθινή οικογενειακή φιλία και μετατράπηκε σε αγάπη και στήριγμα-, εδώ και 7 μήνες μένουμε μαζί αλλά ακόμη δεν κατάφερε -δυστυχώς- να μου δείξει αυτό που θα ήθελα να δώ....

Σου εύχομαι ότι καλύτερο στη ζωή σου και μην αναλώνεσαι με άχρηστες λεπτομέρειες όπως π.χ. ο πρώην άντρας σου

[kmariart]

Και εγω κοριτσια ανηκω στο club των χωρισμενων εδω και 7 χρονια οταν ο μικρος μου ηταν 1 χρονου περιπου. Χωρισα γιατι επινε ετσι το εβλεπα τοτε (και ετσι ηταν) αλλα η πιο ουσιαστικη αιτια που την βλεπω ξεκαθαρα τωρα ηταν γιατι δεν υπηρχε η καταλληλη χημεια αναμεσα μας για να κρατησουμε σχεση και οικογενεια. Τελος παντων τα πραγματα σε εναν χωρισμο ειναι δυσκολα και ο πρωτος χρονος ηταν αρκετα.. δουλευα πολυ για τα βγαλω εις περα εχασα πολυτιμο χρονο με τον μικρο μου αφηνωντας τον στηνς ηλικιωμενη μαμα μου και τον πατριο μου καθως και σε δημοσιους παιδικους σταθμους προσπαθουσα να ξανατοποθετησω κομματια απο το χαμενο παζλ του εαυτου μου και των λαθων μου. Η επιπτωσεις σε καθε παιδακι απο ενα διαζυγιο ειναι διαφορετικες και αν και ηταν μικρουλης και νομιζα οτι δεν υπαρχουν τελικα ταλαιπωρηθηκαμε χρονια με λογοθεραπευτες και παιδοψυχολογους.. Τελικα η ηλικια σε ενα διαζυγιο για το παιδι δεν εχει σημασια ακομα και στις καλυτερες συνθηκες να γινετε για το παιδι υπαρχουν τραυματα δυστυχως. Με υπομονη, επιμονη και αγαπη ολα ξεπερνιουντε. Τωρα ο μικρος μου ειναι μια χαρα παιδακι εχω πολυ καλες σχεσεις με τον μπαμπα του και ο μικρος επισεις (υποχωρησεις να ξερετε παντα πρεπει να γινοντε για το καλο του παιδιου) και ειμαι εγκυως 20 εβδομαδων εχοντας μια σχεση 5 χρονια πειπου με εναν ανθρωπο που ειμαι καλα και αγαπιωμαστε.. Προβληματα υπαρχουν και θα παντα θα υπαρχουν το θεμα ειναι πως τα αντιμετωμετωπιζουμε και ολα ξεπερνιουντε αρκει να υπαρχει καλη χημεια και ενοειται αγαπη και κατανοηση.Τωρα μενουμε ολοι μαζι και ξαφνικα η μοναξια εχει λαβει τελος Εγω..ο μικρος μου..ο αγαπημενος μου και ο γιος του απο τον πρωτο γαμο ενα καταπληκτικος εφηβος 17 χρονων..το μωρο που θα ερθει και ο γατος μας Για οσους βρισκοντε στο ιδιο club που ημουνα και εγω μην το βαζετε κατω παντα να εχετε ελπιδα και να κοιτατε τους εαυτους σας και τα παιδια σας.. υπαρχουν ατομα που νιωθουν το ιδιο και περιμενουν να βρεθητε παρεα.. να εισαστε ετοιμη για αυτο, να μην αφηνετε τους εαυτους σας να βουτανε στη απελπισια να τους προσεχετε για να σας προσεχουν! Ευχομαι υπομονη και οτι καλυτερο σε ολους!

[teacher40]

On 11/20/2008 at 1:40 AM, dora said:

μπρος γκρεμος και πισω ρεμα...

Αυτη ειναι η αποψη μου για το γαμο. Δεν θεωρω οτι εχω εναν πετυχημενο γαμο αυτη τη στιγμη.. αν πχ σημερα δεν ηταν Τεταρτη απογευμα και ηταν Πεμπτη πρωι μπορει να ειχα βρεθει με μια αιτηση διαζυγιου στο χερι.. Ειμαι δυσκολος ανθρωπος και δυστυχως ο αντρας μου ακομα πιο δυσκολος απο μενα.. και το χειροτερο ειναι οτι εγω εδειξα εξ αρχης την "φρικιαστικη πλευρα του πραγματος" ενω αυτος οχι.. Οποτε θεωρωντας οτι παντρευομαι εναν ανθρωπο τοσο καλο και βολικο που θα με ανεχτει προχωρησα..

Αν ειχε δειξει και αυτος εξαρχης και την "δυσκολη πλευρα " του μαλλον δεν θα ειχε γινει ποτε αυτος ο γαμος..

Αυτο ομως που κατα τη γνωμη μου εκανε τον αντρα μου να εχει αυτη την "α" συμπεριφορα χτες και την "β" σημερα ειναι οτι δεν ειχε λαβει υποψην του τις δυσκολιες του γαμου, απο αποψη οικονομικων, συγκατοικισης, παιδιου.. πιστευε προφανως οτι θα ημασταν μονιμα σε ενα "μηνα του μελιτος" οπου δια μαγειας θα γινονται οι δουλειες, το παιδι μας θα ξυπναει μονο για να φαει (αερα κοπανιστο που δεν κοστιζει) και για να κανει κακα στο γιογιο απο την πρωτη μερα (που επισης δεν κοστιζει..) οτι ο Σκλαβενιτης θα μας εδινε δωροεπιταγη καθε μηνα, οτι το πετρελαιο ειναι προσφορα της πολυκατοικίας επειδη ειμαστε οι καλυτεροι ενοικοι..

Οτι θα πηγαινουμε με τον διχρονο γιο μας στην ταβερνα και θα ειμαστε σαν την οικογενεια της διαφημισης.. εμεις να το γλενταμε και το μωρο να καθεται ησυχο να παιζει με τα καλαμακια..

Οτι οι λαμπες στο σπιτι δεν θα καιγονται (ουτε στο πατρικο μου καιγοταν ποτε ρε γμτ ενω τωρα στο δικο μου καιγονται πως γινεται αυτο?) οτι τα καλοριφερ δεν θα θελουν εξαερωση, οτι τα πιατα μπαινουν μονα τους στη θεση τους οτι τα σωβρακα βγαινουν απο το πλυντηριο σιδερωμενα..

Δεν φταιει αυτος.. Φταιει οτι λογω επαγγελματος βλεπει πολλες ταινιες και εχει ταυτιστει με διαφορους ηρωες.. που στη ζωη τους γινονται ολα δια μαγειας..

 

Επισης ο αντρας μου δεν ξερει οτι οταν σκεφτεται κατι πρεπει να το λεει.. δηλαδη στην ερωτηση τι εχεις η απαντηση του ειναι"θα τους φτιαξω εγω με αυτα που κανανε τοτε , μου το ειπε ομως ο αλλος τοτε αλλα εγω δεν ακουγακαι τωρα εγινε αυτο που εγινε.."

 

Και επισης ο αντρας μου δεν ξερει.. οτι

α.. δεν ειμαι μεντιουμ

β... το εργο που παιζουμε δεν εχει αφηγητη και γω ειμαι πρωταγωνιστρια και οχι θεατης, για να βλεπω τι γινεται οταν αυτος ειναι στη δουλεια, στην καφετερια, οπουδηποτε..

 

Επισης ο αντρας μου δεν ξερει οτι τα παιδια τα γενναμε για να εχουμε καποιον να ακολουθαμε , να μας τραβαει μπροστα και οχι για να το τραβαμε εμεις.. εμεις ειμαστε πισω του και δεν εχουμε πουθενα να τα παμε.. γενναμε παιδια για να τους δωσουμε κατι καλυτερο απο αυτο που ειχαμε εμεις και οχι κατι χειροτερο.. κατι περισσοτερο και οχι κατι λιγοτερο..

 

Ο αντρας μου δεν ξερει τη διαφορα γκρινιας-συζητησης και ολα τα θεωρει γκρινια..

*Εχουμε να βγουμε καιρο.. να παμε σε κανα παιδοτοπο...

*Ολο γκρινια εισαι..

*Πωπω μιλαμε βρηκα τρομερη κινηση σημερα..

*Εσυ τη διαλεξες τη δουλεια σου τι γκρινιαζεις τωρα

Η καθε μου ατακα ειναι γκρινια..

 

Επισης ο αντρας μου δεν ξερει οτι τα σκουπιδια τα πεταμε στο σκουπιδοντενεκε και δεν τα αφηνουμε πανω στον καναπε και στο πατωμα γιατι την υπηρετρια που τα μαζευει την απολυσαμε..

 

Ολοι αυτοι ειναι λογοι διαζυγιου? Ισως ναι ίσως οχι..

παντως ειναι λογοι ομηρικων καβγαδων..

Δεν ξερω τι θα κανω αν η υπομονη μου εξαντληθει .. η μαλλον ξερω τι θα κανω.. δεν ξερω τι θα κανω μετα..

παντως δεν νομιζω οτι ενα σπιτι με φασαριες ειναι καλυτερο απο ενα σπιτι με μονο μαμα η μονο μπαμπα..

Οφειλουμε να προσφερουμε στα παιδια μας την ψυχικη τους ηρεμια και την ευτυχια.. γι αυτο τα φερνουμε στον κοσμο.. οχι για να τα κανουμε μαρτυρες της δικης μας αλοφροσυνης

 

φίλη δε θέλω να σε ταράξω αλλα νομίζω ότι έχεις παντρευτεί τον (εν διαστάσει αυτή τη στιγμή ) άντρα μου 

[teacher40]

On 11/22/2008 at 7:31 PM, ΡΟΥΛΑ said:

resident δεν θα συμφωνήσω μαζί σου, δεν σημαίνει ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών ειναι αυτά που έχουν προβλήματα και περίεργες συμπεριφορές, γιατί εγω ξέρω παιδιά αυτης της ηλικίας που λες και οι γονείς τους ειναι μαζί και πάλι αυτη τη συμπεριφορά έχουν. Αρα πιστεύω οτι γενικά ειναι η ηλικία της εφηβείας και όχι το αν οι γονείς ειναι μαζί ή όχι!!!!!!!

 έχω κέντρο μελέτης και ασχολούμαι με παιδιά 6-15 ετών. Δεν είναι απόλυτο αυτό που λες....έχω παιδί χωρισμένων γονιών που είναι άψογο και παιδιά που οι γονείς είναι μαζί με απίστευτα θέματα.