Την αφησα σπιτι

[mlne]

Εχω μια μπεμπα 15 μηνων.

Μεχρι πριν 3 εβδομαδες ημασταν κυριολεκτικα αχωριστες.

Ειχα αφησει την εργασια μου, ειμαι μηχανικος στο επαγγελμα, 1 μηνα πριν γεννησω.

Πριν 3 εβδομαδες λοιπον, υπεγραψα συμβαση εργου με τον Δημο και ξεκινησα να εργαζομαι.

Βεβαια, παρανομως μου απαιτουν ωραριο 7.30-15.00, και δεν μου δινουν μειωμενο.

Τελοσπαντων, εφερνα το παιδι στη μαμα μου που ειναι κοντα στο Δημο που εργαζομαι.

Χθες ηρθαν τα πεθερικα μου απο Αθηνα και αναγκαστικα σημερα την αφησα στο σπιτι μαζι τους. Φοβαμαι πως θα ξυπνησει και θα σοκαριστει. Δεν τους γνωριζει και καλα.

Ηθελα να την ξυπνησω πριν φυγω αλλα την λυπηθηκα.

Με βλεπω να φευγω σαν την τρελη να παω να ηρεμησω το μωρο μου.

Ανησυχω μηπως αυτο της δημιουργησει ψυχολογικο τραυμα, μηπως κλονισει την εμπιστοσυνη της σε μενα, μηπως της διαταραξει το αισθημα ασφαλειας.

Τι λετε?

[Ευάκι]

χμμμ., αν είναι μάστορες τα πεθερικά σου θα τα καταφέρουν. Όλα παίζουν. Βασικά καλό θα ήταν για λίγο να ήταν και η μαμά σου μέχρι να εξοικιωθεί. Αχ αυτά τα μικρούλια μας και μεις τι τραβάμε. Μην στενοχωριέσαι. Όλα καλά θα πάνε. Ασχολήσου το απόγευμα μαζί της. Να της δώσεις πολλά φιλάκια..

[elion]

σε αντίστοιχη περίπτωση...άφησα τη μπέμπα μου 8,5 μηνών στη νονά της (νηπιαγωγό) που δεν τη πολυγνωρίζε, το μυστικό ήταν να μη με δει να φεύγω και έτσι ούτε κλάματα είχαμε ούτε τίποτα, όταν γύρισα η μικρή ζήταγε να πάει στην αγκαλιά της νονάς της, υπόψη ότι είναι παιδί που θηλάζει ακόμα και δυστυχώς δεν βλέπει και πολύ κόσμο.

[Kadath]

Προτείνω να πάει η μαμά σου από εκεί, με την οποία νιώθει η οικειότητα. Το ότι είναι οι γονείς του άντρα σου δεν γημαίνει ότι για το παιδί δεν είναι "ξένοι".

[mlne]

Προτείνω να πάει η μαμά σου από εκεί, με την οποία νιώθει η οικειότητα. Το ότι είναι οι γονείς του άντρα σου δεν γημαίνει ότι για το παιδί δεν είναι "ξένοι".

 

Η μαμα μου ειναι σε ετοιμοτητα, αν χρειαστει θα παει.

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας.

[mlne]

Ξυπνησε και ολα ΟΚ, μου φαινεται απιστευτο.

[viki 1]

Μην αγχώνεσαι κουκλίτσα. Και εγώ όταν γύρισα στην δουλειά και την άφησα 10 μηνών στην πεθερά μες στο άγχος ήμουν. Τα παιδιά προσαρμόζονται στο πρόγραμμα που τα υποβάλλουμε και γνωρίζουν καλά το ρόλο του καθενός. Όταν γέννησα η πεθερά μου έπαιρνε αγκαλιά το μωρό και του έλεγε πως όταν η μαμά θα πέει στη δουλειά εσύ θα είσαι όλη μέρα με τη γιαγιά και όταν έρχεται να σαε πάρει θα λές εγώ δεν θέλω να πάω , στη γιαγιά μου θέλω να κάτσω. Όλο αυτό με άγχωνε και νόμιζα ότι το παιδί μου δεν θα με θέλει. Ε σου υπογράφω οτι τίποτα απο αυτό δεν ισχύει. Τώρα πλέον είναι 21 μηνών και όταν μεσημεριάσει παραμονεύει στην πόρτα και φωνάζει μαμά, μπαμπά, σηκώνει τα τηλέφωνα και κάνει πώς μου μιλάει και ότνα πάω να την πάρω ούτε τα παπούτσια της δεν αφήνει την γιαγιά της να της φορέσει. Της τα αρπάζει και λέει μαμά. Τα δε σαββατοκύριακα όταν περνάμε έξω απο την πόρτα τους και την φωνάζουν ούτε καν πατάει το πόδι τους.

Το πρωί που την αφήνω με χαιρετάει κι όλας, ξέρει οτι θα πάω στη δουλειά και θα επιστρέψω να την πάρω, αλλά για βράδυ ούτε λόγος. Παρ'ολο που όλη μέρα είναι εκεί μαζί τους, γιατί απλά το πρόγραμμα της λέει το βράδυ νάνι στο σπίτι με τη μαμά και τον μπαμπά.

Και μακρυγόρισα για να καταλήξω οτι τα μικρούλια μας προσαμόζονται εύκολα και λειτουργούν σαν ρολογάκια.

[kit_katerina]

Τελικα πώς πηγαν τα πραγματα? Ολα καλα?

[mlne]

Μια χαρα κοριτσια. Ευχαριστω.