γέννησα και χωρίσαμε

[marina66]

κορίτσια καλησπέρα.θέλω κάπου να μιλήσω και νομίζω ότι εδώ θα με καταλάβετε.μετα απο 30 χρόνια σχέσης και γάμου με εγκατέλειψε.τον γνώρισα στα 15,παντρευτήκαμε στα 25.τώρα στα 45 μου ((57 εκείνος)έφυγε γιατί δεν ήθελε παιδί.απο τότε που παντρευτήκαμε φορτώθηκα όλα τα οικογενειακά βάρη.η συμμετοχή του καμμία.τρελά ερωτευμένη εγώ έφτασα στο σημείο να μην καταλαβαίνω τίποτα.ξύπναγα,δούλευα,πλήρωνα υποχρεώσεις και τίποτα άλλο.συμπαράσταση καμμία.κάποια στιγμή στα 35 ένοιωσα το κενό.προσπάθησα άπειρες φορές να του μιλήσω να δούμε που πάμε αλλά μάταια.έκλεινε τα μάτια και έκανε οτι κοιμόταν.παιδιά δεν ήθελε.άρχισα να τον πιέζω.τίποτα.ένοιωθα το χρόνο να περνάει και τρελενόμουν.αποφάσισα να κάνω εξωσωματική με σπέρμα δότη.του το είπα.αδιαφόρησε.έκανα 9 εξωσωματικές τίποτα.τελικά η 10η ήταν η τυχερή.επιτέλους έγκυος.συνέχισε να αδιαφορεί.γέννησα πρίν 10 μέρες.την ημέρα που γύρισα απο το μαιευτήριο έφυγε απο το σπίτι.μου είπε ότι τον πρόδωσα.ότι τον πέταξα στο δρόμο,ότι δεν τον αγάπησα ποτε κι άλλα πολλά.κλαίμε και οι δύο 4 μέρες τώρα,αλλά μου λέει κλαίγοντας ότι είναι πάνω απο τις δυνάμεις του.δεν μπορεί να δεχτεί να είμαστε πλέον μαζί.μου λέιε ότι θα πεθάνει χωρίς εμένα.κι'εγώ το ίδιο νοιώθω.και τώρα είμαι μόνη να αναρωτιέμαι γιατί γίναμε έτσι,να υποφέρω, γιατι δεν σας κρύβω ότι ποτέ δεν έπαψα να τον αγαπώ.νοιώθω ότι κόπηκα στα δύο.δεν μπορώ να ζήσω μακρυά του και αυτός είναι ανένδοτος.δεν θέλει το παιδί.φυσικά είμαι ευτυχισμένη για το παιδάκι μου, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τα αισθήματά μου.είμαι ράκος.δεν μπορώ να ανταποκριθώ και καλά στις ανάγκες του παιδιού.δεν ξέρω που θα καταλήξω αλλά φοβάμαι ότι δεν θα αντέξω αυτό το χωρισμό.είναι ακραίο αυτό που μου συμβαίνει αλλά θα ήθελα να ακούσω τις εμπειρίες σας και τη γνώμη σας.

[zeta77]

τοσα χρονια εκανες πραγματα για αυτον τωρα αποφασησες να κανεις κατι για να γεμισεις τα δικα σου κενα και θελει να σε εγκαταλειψει και αναρωτιεσαι?καλα κανεις και τον αγαπας αλλα δεν νομιζω οτι ειναι ενταξει απεναντι σου.κοιτα τον εαυτο σου το παιδακι σου και μην τον αφηνεις να σου χαλαει αυτες τις στιγμες αν θελει ας ξαναγυρισει αλλα μην αφηνεις να σε κοντρολαρει και να σε παιζει οπως θελει αυτος εμενα αυτο δεν μου μοιαζει για αγαπη μαλλον την σιγουρια του εχασε ο εφηβος αντρας σου και σκεφτεται πως να τα βγαλει περα χωρις εσενα με τις υποχρεωσεις του.γεννησες μετα απο τοσο κοπο και τωρα θυμηθηκε να φυγει?στις προσπαθειες τι εκανε?κοπελια δεν θα φυγει ποτε πιστεψε με στα νερα του σε φερνει επειδη σηκωσες κεφαλι.τετοιοι ανθρωποι δεν φευγουν απλως ζητανε περισσοτερα νομιζω ηρθε καιρος να ξυπνησεις πολυ φιλικα στα λεω ολα αυτα

[πιγκουινακι]

συμφωνω με τη ζετα! επιπλεον που το γραφει οτι αγαπη ειναι να πεταξεις τον εαυτο σου στα σκουπιδια?εσυ που βρισκεσαι μεσα σε ολα αυτα ,η δικη του αγαπη απο που αποδεικνυεται?ειδικα αυτο το να κανεις εξωσωματικες με σπερμα δοτη(!) ενω αυτος ήταν εκει,απιστευτο μου φαινεται ! τι να πω..

[kolibigi]

Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι αλήθεια τα όσα γράφεις.

Κάθε σου πρόταση είναι πιο υπερβολική από την άλλη.

Αν όμως 1/100 συμβαίνει αυτό που μας λες, έχετε πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης και οι δύο και περισσότερο εσύ.

Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα.

[Ανεμώνη]

Φαίνεται ότι κάποιοι άνθρωποι δεν ωριμάζουν ποτέ! Έλεος, ούτε εικοσάχρονα να είσασταν!

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

κορίτσια καλησπέρα.θέλω κάπου να μιλήσω και νομίζω ότι εδώ θα με καταλάβετε.μετα απο 30 χρόνια σχέσης και γάμου με εγκατέλειψε.τον γνώρισα στα 15,παντρευτήκαμε στα 25.τώρα στα 45 μου ((57 εκείνος)έφυγε γιατί δεν ήθελε παιδί.απο τότε που παντρευτήκαμε φορτώθηκα όλα τα οικογενειακά βάρη.η συμμετοχή του καμμία.τρελά ερωτευμένη εγώ έφτασα στο σημείο να μην καταλαβαίνω τίποτα.ξύπναγα,δούλευα,πλήρωνα υποχρεώσεις και τίποτα άλλο.συμπαράσταση καμμία.κάποια στιγμή στα 35 ένοιωσα το κενό.προσπάθησα άπειρες φορές να του μιλήσω να δούμε που πάμε αλλά μάταια.έκλεινε τα μάτια και έκανε οτι κοιμόταν.παιδιά δεν ήθελε.άρχισα να τον πιέζω.τίποτα.ένοιωθα το χρόνο να περνάει και τρελενόμουν.αποφάσισα να κάνω εξωσωματική με σπέρμα δότη.του το είπα.αδιαφόρησε.έκανα 9 εξωσωματικές τίποτα.τελικά η 10η ήταν η τυχερή.επιτέλους έγκυος.συνέχισε να αδιαφορεί.γέννησα πρίν 10 μέρες.την ημέρα που γύρισα απο το μαιευτήριο έφυγε απο το σπίτι.μου είπε ότι τον πρόδωσα.ότι τον πέταξα στο δρόμο,ότι δεν τον αγάπησα ποτε κι άλλα πολλά.κλαίμε και οι δύο 4 μέρες τώρα,αλλά μου λέει κλαίγοντας ότι είναι πάνω απο τις δυνάμεις του.δεν μπορεί να δεχτεί να είμαστε πλέον μαζί.μου λέιε ότι θα πεθάνει χωρίς εμένα.κι'εγώ το ίδιο νοιώθω.και τώρα είμαι μόνη να αναρωτιέμαι γιατί γίναμε έτσι,να υποφέρω, γιατι δεν σας κρύβω ότι ποτέ δεν έπαψα να τον αγαπώ.νοιώθω ότι κόπηκα στα δύο.δεν μπορώ να ζήσω μακρυά του και αυτός είναι ανένδοτος.δεν θέλει το παιδί.φυσικά είμαι ευτυχισμένη για το παιδάκι μου, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τα αισθήματά μου.είμαι ράκος.δεν μπορώ να ανταποκριθώ και καλά στις ανάγκες του παιδιού.δεν ξέρω που θα καταλήξω αλλά φοβάμαι ότι δεν θα αντέξω αυτό το χωρισμό.είναι ακραίο αυτό που μου συμβαίνει αλλά θα ήθελα να ακούσω τις εμπειρίες σας και τη γνώμη σας.

 

Εχω παγώσει γίνονται αυτά τα πράγματα? Καταρχήν να σου ζήσει να είναι ένα υγιέστατο καλύτυχο παιδάκι αλλα και εσύ βρε κοπέλα μου έχεις μην σου πω το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Απο την μια μας λες όλα όσα έκανες εσυ για αυτόν χωρίς αυτός να συμμετέχει και απο την άλλη λες ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν. Μήπως τελικά ήθελες περισσότερο τον άντρα σου απο το παιδί? Τώρα όσον αφορά αυτό που έκανες έχω κυριολεκτικά παγώσει........ μα καλά πως το έκανες αυτό? Εισουν μέσα σε γάμο και πήρες σπέρμα άλλου για να κάνεις παιδί και απορείς τώρα γιατί σε άφησε ο άντρας σου? Καθόλου αντρίκιο βέβαια αυτό αλλα τουλάχιστον ήταν ειλικρινής σε όλη την πορεία του γάμου σας. Σου ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει παιδιά? Και εσύ τι έκανες? Απίστευτο μου φαίνεται...

 

ΥΓ: Να σου ζήσει και πάλι!

[sevoula]

καλή μου, κανείς δεν έχει τις έτοιμες λύσεις, ούτε καν για τον εαυτό του!

είναι πάρα πολύ δύσκολη η θέση σου, αλλά όλα λύνονται. τίποτα δεν είναι αρκετό για να επισκιάσει το υπέροχο γεγονός της γέννησης του παιδιού σου!

τα προβλήματα φαντάζουν τέρατα αν δεν ξεκινήσεις από κάπου, να τα αναλύεις.

ξεκίνα από το γεγονός ότι ήσουν μέσα σε αυτή τη σχέση 30 χρόνια. θα είχες τους λόγους σου! άρα τον αγαπάς! άρα και αυτός!

ήθελες παιδί, εκείνος όχι! τον πίεσες. καλά έκανες. το θέλω σου ήταν δυνατό, είχε γίνει ανάγκη. δεν μιλάμε για καπρίτσιο! απόλυτα σεβαστή η ανάγκη σου να γίνεις μάνα ενός παιδιού, με όποιον τρόπο! δικαίωμά σου!

επικεντρώσου στο παιδάκι σου, να το χαρείς που σε έχει ανάγκη. κι εσύ το έχεις, άλλωστε γι' αυτό το γέννησες!

έτσι κι αλλιώς η περίοδος της λοχείας, θα έλεγα και των πρώτων μηνών, είναι πολύ δύσκολο πράγμα:σωματικά, ψυχολογικά, ... το ηθικά, θα το ζυγίσεις εσύ! εγώ το βλέπω ότι δικαιώθηκαν τα όνειρά σου!

ο σύζυγος, αν αποδειχθεί λίγος, είναι δικό του θέμα! άφησέ τον ελεύθερο να επιλέξει, την αγάπη του ή την ευκολία του-βόλεμα!

να σου ζήσει, να το χαίρεσαι και μη μετανιώσεις sec για το ότι πραγματοποίησες το όνειρό σου! είσαι μανούλα!

[marina66]

ευχαριστώ που απαντάτε.δεν μετανοιώνω ούτε στιγμή για το ότι έκανα το όνειρο πραγματικότητα.ούτε τον κατηγορώ που έφυγε.απλά νοιώθω αδικημένη γιατί όλα αυτά τα χρόνια έδινα χωρίς να ζητάω τίποτα και τώρα κοιτώντας πίσω νοιώθω ότι έχτιζα στην άμμο.ξέρω ότι η κατάσταση που περιγράφω ακούγεται ακραία.και είναι πιό απίστευτη η ζωή μου.να σκεφτήται ότι έχω να πάω για μπάνιο απο 15 χρονών.δεν με πήγαινε πουθενά.κλεινόμασταν μέσα και αυτός κοιμόταν και εγώ έκανα τις δουλειές μου στο σπίτι.θα μου πήτε γιατί καθόμουν.δεν ξέρω τι με κρατούσε και τι με κάνει να λέω ότι ακόμα τον αγαπάω.ίσως το ότι καταλάβαινα ότι ήταν ανασφαλής και ανίκανος να αντιμετωπίσει τη ζωή μου ξύπναγε μητρικά αισθήματα.πάντως δεν το ανάλυσα πολύ.αφιερώθηκα σ'αυτόν ψυχή και σώμα.και τώρα νοιώθω ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν.εκείνο που με σκοτώνει πιό πολύ είναι ότι τον νοιώθω στεναχωρημένο.υποφέρω

[love4four]

Marina66,

 

Από όσο μπορώ να καταλάβω, αυτός πρέπει να είναι και ο μόνος άντρας που έχεις γνωρίσει, άρα, με το που έφυγε από το σπίτι, ένοιωσες το κενό κάτω από τα πόδια σου.

Εφόσον όμως η απόφαση να κάνεις παιδί είναι καθαρά (και μόνο) δική σου, θα πρότεινα να μείνεις πιστή σε αυτή. Εχεις τώρα το παιδί που θα απορροφήσει όλη την ενέργειά σου. Εκείνος δεν είναι διατεθειμένος να κάνει υποχωρήσεις εξαιτίας του παιδιού. Μονογονεϊκή οικογένεια άρα. Καλό κουράγιο από εδώ και πέρα. Ισως να είσαι καλύτερα έτσι. Το ήξερες πως θα φύγει. Στο είχε πει. Απλά 10 χρόνια -όσο εσύ προσπαθούσες- εκείνος επαναπαυόταν ελπίζοντας πως δεν θα πετύχει η εξωσωματική.

Μην τον λυπάσαι και μην στεναχωριέσαι. Εχετε κάνει και οι 2 τις επιλογές σας ξεκάθαρα...

Να σου ζήσει το μπεμπουλίνι !!!

[sevoula]

μαρίνα, είναι ξεκάθαρο ότι τον αγαπάς.

ούτε για τα χρόνια που ζήσατε μη μετανιώνεις.για να ζήσατε μαζί τόσα χρόνια, άξιζε. μην τα απομυθοποιείς τα χρόνια αυτά και μην τον κατηγορείς. όταν το κάνεις αυτό δηλητηριάζεις τον εαυτό σου! σε νιώθω!

ζήσε το τώρα, ένα βήμα κάθε φορά.

πού ξέρεις, μπορεί να γυρίσει σε εσένα, να ταρακουνηθεί. μπορεί και όχι.

εσύ ζήσε το τώρα, αυτό που έχεις! άλλες γυναίκες δεν αγαπήθηκαν καθόλου, δεν μπόρεσαν ποτέ να γευτούν τη μητρότητα, ποτέ! δες πόσο τυχερή είσαι.

υπάρχουν πολλά να λύσεις μέσα σου, αλλά έχεις δύναμη, φαίνεται, να τα αντιμετωπίσεις όλα, ένα-ένα!

κουράγιο, μαρινάκι!

[natty26]

Τον αγαπας? Εισαι σίγουρη? Μήπως φοβάσαι? Δεν εισαι μονη σου πια, έχεις το παιδάκι σου. Εκανες πολλές προσπαθειες να το αποκτήσεις και τελικά τα κατάφερες! Ολα μπορεις να τα καταφέρεις και ο άνθρωπος αντέχει τα πάντα (ο Θεός να μην του δώσει ολα οσα μπορεί να αντέξει). Νιωθω πως κατι αλλο κρύβεται πίσω απο όλο αυτο. Παιδικα χρόνια, σχεσεις με γονείς και ιδιαιτερα τη μαμα, οικογένεια..μαλλον το πρόβλημα ξεκινάει από πιο παλιά. Νιωθω πως χρειάζεσαι βοήθεια. Ζητησέ τη. Το οφείλεις στον ευατό σου αλλά και στο παιδάκι που έφερες στον κόσμο.

[marina66]

σας ευχαριαστώ μέσα πο την ψυχή μου.ναι τον αγαπάω ναι νοιώθω τυχερή που ενοιωσα την αγάπη και τη μητρότητα.φυσικά θα αφήσω τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους απο δω και πέρα.δεν είχα σκεφτεί οτι ενας ειδικός μπορεί να με βοηθήσει.μάλλον μου χρειάζεται ένας ψυχολόγος σε αυτή τη φάση.χρειάζομαι βοήθεια για το παιδί μου.αφου δεν μου έχει κοπεί και το γάλα πάλι καλά.ευχαριστώ κορίτσια μου δίνετε κουράγιο.

[sevoula]

τον θηλασμό μην τον διακόψεις σε καμία περίπτωση τώρα.

δεν θα πω βιολογικά για το παιδί και για σένα. είναι γνωστά.

ψυχολογικά όμως για το παιδί και ιδίως τώρα για σένα είναι μάνα εξ ουρανού!

στον ψυχολόγο να πας, αφού καθήσεις και γράψεις μόνη σου τα πάντα, όσα σκέφτεσαι. πρώτα να αδειάσεις όσα σε βαραίνουν στην ψυχούλα σου και μετά πας όπου θεωρείς ότι θα βρεις βοήθεια!

προσωπικά δεν θα πήγαινα στη θέση σου. σε βρίσκω δυνατή!

εσύ ξέρεις καλύτερα!

σου εύχομαι από την καρδιά μου τα καλύτερα! και για το πιτσιρίκι σου! σκάσε και κανένα χαμόγελο στον καθρέφτη σου! πες "μα τί όμορφη που είμαι ρε γμτ!"

[Cherryl]

Μαρινάκι να σου ζήσει το μωράκι σου. λοιπόν για μένα είναι ξεκάθαρα. Αφού βρήκες τη δύναμη να κάνεις παιδί με δότη μέσα σε γάμο και με έναν απόντα σύζυγο επί 30 έτη, θα βρεις τη δύναμη να τον αποχωριστείς γιατί τεχνικά το έχεις κάνει εδώ και 10 χρόνια. Φαντάζομαι τα έξοδα της εξ/κής τα κατέβαλες μονη σου. Ο γάμος σημαίνει οικογένεια και αφού δεν ήθελε παιδί ας μη σε παντρευόταν. Ήθελε να είναι αυτός ισόβια το παιδί σου. Τώρα ξέρει ότι έχασε την πρωτοκαθεδρία του και το παιζει θιγμένος. Μα καλά 9 μήνες εγκυος έπρεπε να γεννησεις για να φύγει; Απλά ειναι πραξη εκδίκησης τωρα που χρειαζεσαι βοηθεια. Σε μισει και συ τον αγαπάς. αγαπα τοπαιδι σου και αντρα να του τα παρεχεις ολα ξαναβρίσκεις!

[Niki81]

Τι να πω ρε κοπελα μου...Να σου ζησει το μωρακι και παντα ευτυχισμενο να ειναι.Ολο αυτο που εκανες προσωπικα με βρισκει τελειως αντιθετη.

Προσωπικα θα χωριζα....χρονια πριν και θα κοιταζα να βρω εναν ανθρωπο που να θελει οικογενεια μαζι μου και θα ξαναεφτιαχνα τη ζωη μου.

 

Το οτι ο αντρας σου εφυγε δε μου κανει καμια εντυπωση...απορω πως περιμενες εσυ δλδ οτι θα μεινει αφου στο ειχε ξακαθαρισει οτι παιδι δε θελει.Εδω δεν ηθελε δικο του παιδι...θα δεχοταν να κατσει να μεγαλωσει το παιδι καποιου αλλου?

 

Τεσπα το παιδακι αυτη τη στιγμη ειναι μια πραγματικοτητα και αυτο ειναι που μετραει.Κοιτα να εισαι καλη κι ευτυχισμενη μανουλα...και συνεχισε τη ζωη σου....κοψε και επαφες θα σου ελεγα με τον αντρα σου για να μην επηρεαζεσαι κιολας αρνητικα.

 

Δυστυχως οταν παιρνουμε τοσο σοβαρες αποφασεις οφειλουμε να ειμαστε ετοιμοι να αντιμετωπισουμε και τις οποιες συνεπειες.

[Danielaki]

Μαρινάκι να σου ζήσει το μωράκι σου. λοιπόν για μένα είναι ξεκάθαρα. Αφού βρήκες τη δύναμη να κάνεις παιδί με δότη μέσα σε γάμο και με έναν απόντα σύζυγο επί 30 έτη, θα βρεις τη δύναμη να τον αποχωριστείς γιατί τεχνικά το έχεις κάνει εδώ και 10 χρόνια. Φαντάζομαι τα έξοδα της εξ/κής τα κατέβαλες μονη σου. Ο γάμος σημαίνει οικογένεια και αφού δεν ήθελε παιδί ας μη σε παντρευόταν. Ήθελε να είναι αυτός ισόβια το παιδί σου. Τώρα ξέρει ότι έχασε την πρωτοκαθεδρία του και το παιζει θιγμένος. Μα καλά 9 μήνες εγκυος έπρεπε να γεννησεις για να φύγει; Απλά ειναι πραξη εκδίκησης τωρα που χρειαζεσαι βοηθεια. Σε μισει και συ τον αγαπάς. αγαπα τοπαιδι σου και αντρα να του τα παρεχεις ολα ξαναβρίσκεις!

Συμφωνω

[Ellemphriem]

Βρε κοριτσι μου τα εννοεις αυτα που λες οντως? Εγω θα σταθω σε δυο πραγματα. Πρωτον ηξερες απο την αρχη οτι δεν ηθελε παιδι? ειχατε μπει σε αυτο τον γαμο με γνωση οτι ο ενας δεν ηθελε και περιμενες να αλλαξει? ή θελατε και απλα δεν ετυχε και μετα αυτος βαρεθηκε και ειπε αστο? (ετσι να καταλαβω θελω). Και δευτερον και κυριο ναι μεν αυτο που σου εκανε ειναι πολυ ασχημο αλλα για μενα αυτο που το εκανες εσυ ειναι ΠΟΛΥ χειροτερο. ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΕ να εισαι μεσα σε γαμο και να κανεις εξωσωματικη με σπερμα αλλου αντρα! Τι εκανες βρε συ? .....τον ακυρωσες. Ακυρωσες τον γαμο σου οταν το εκανες αυτο. Καλα εκανε και εφυγε. Αυτη την λιγη αξιοπρεπεια που του εμεινε την κρατησε φευγοντας. Καταλαβαινω να μην μπορουσε (το σπερμα να ειχε προβλημα) και να χρησιμοποιουσατε δοτη ΜΑΖΙ για ενα παιδακι με ΚΟΙΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ. Το παω μονη μου και κανω εξωσωματικη επειδη δεν μου καθετε ο αντρας μου και μετα θελω να μεινει να το μεγαλωσουμε κιολας εγω ΔΕΝ μπορω να το καταλαβω......δεν θελω να πω αλλα. Περιμενω να μου πεις για το παραπανω. Εχω μεινει.......ακομα καλα καλα δεν ξερω αν κανεις πλακα......(μαλλον πλακα ειναι και πεσαμε μεσα ολοι, δεν γινεται).....

 

Συμπληρωματικα να μην ξεχαστω να σου ζησει το μωρο και να το χαιρεσαι με υγεια. Αλλα ειλικρινα νομιζω οτι και οι δυο σας πηρατε τις αποφασεις σας και καλα κανατε και τελος.....αν ημουν αντρας εγω δεν θα γυρναγα. Και αν ημουν στην θεση σου δεν θα το εκανα. Οποτε ισως απλα να μην μπορω να το καταλαβω.....τι να πω...

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Βρε κοριτσι μου τα εννοεις αυτα που λες οντως? Εγω θα σταθω σε δυο πραγματα. Πρωτον ηξερες απο την αρχη οτι δεν ηθελε παιδι? ειχατε μπει σε αυτο τον γαμο με γνωση οτι ο ενας δεν ηθελε και περιμενες να αλλαξει? ή θελατε και απλα δεν ετυχε και μετα αυτος βαρεθηκε και ειπε αστο? (ετσι να καταλαβω θελω). Και δευτερον και κυριο ναι μεν αυτο που σου εκανε ειναι πολυ ασχημο αλλα για μενα αυτο που το εκανες εσυ ειναι ΠΟΛΥ χειροτερο. ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΕ να εισαι μεσα σε γαμο και να κανεις εξωσωματικη με σπερμα αλλου αντρα! Τι εκανες βρε συ? .....τον ακυρωσες. Ακυρωσες τον γαμο σου οταν το εκανες αυτο. Καλα εκανε και εφυγε. Αυτη την λιγη αξιοπρεπεια που του εμεινε την κρατησε φευγοντας. Καταλαβαινω να μην μπορουσε (το σπερμα να ειχε προβλημα) και να χρησιμοποιουσατε δοτη ΜΑΖΙ για ενα παιδακι με ΚΟΙΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ. Το παω μονη μου και κανω εξωσωματικη επειδη δεν μου καθετε ο αντρας μου και μετα θελω να μεινει να το μεγαλωσουμε κιολας εγω ΔΕΝ μπορω να το καταλαβω......δεν θελω να πω αλλα. Περιμενω να μου πεις για το παραπανω. Εχω μεινει.......ακομα καλα καλα δεν ξερω αν κανεις πλακα......(μαλλον πλακα ειναι και πεσαμε μεσα ολοι, δεν γινεται).....

Συμπληρωματικα να μην ξεχαστω να σου ζησει το μωρο και να το χαιρεσαι με υγεια. Αλλα ειλικρινα νομιζω οτι και οι δυο σας πηρατε τις αποφασεις σας και καλα κανατε και τελος.....αν ημουν αντρας εγω δεν θα γυρναγα. Και αν ημουν στην θεση σου δεν θα το εκανα. Οποτε ισως απλα να μην μπορω να το καταλαβω.....τι να πω...

 

πάγωσες και εσύ σαν κι εμένα ε?

[Ellemphriem]

πάγωσες και εσύ σαν κι εμένα ε?

 

:rolleyes: Εμ? Αδικο εχουμε δλδ? Δεν ξερω κραταω μια πισινη γιατι πολλα γινονται και γιατι οχι και εδω ενα απο αυτα αλλα τι να σου πω. Πολυ καπως μου ακουγεται.......για να ειναι αληθινο.

[itsme]

:rolleyes: Εμ? Αδικο εχουμε δλδ? Δεν ξερω κραταω μια πισινη γιατι πολλα γινονται και γιατι οχι και εδω ενα απο αυτα αλλα τι να σου πω. Πολυ καπως μου ακουγεται.......για να ειναι αληθινο.

 

Εγώ εκεί που κολλάω και δεν απαντώ σοβαρά είναι πως, ενώ ήταν μέλος από παλιά, έκανε 10 εξωσωματικές και δεν είχε ούτε μία απορία?? Ούτε μία καταχώρηση? Μία, έτσι για να βρίσκεται..

Και δείχνει άτομο που επιζητά ψυχολογική στήριξη από ένα forum(αλλιώς δεν ανοίγεις τέτοιο θέμα).. Στις 10 εξωσωματικές δεν τη χρειάστηκε? 10 είναι οι άτιμες!!!

Λέω εγώ τώρα..

[maria- elpida]

μπηκα το πρωε και διαβασα αυτην την ιστορια και πραγματικα μου εκανε και εμενα πολυ εντυπωση η εξωσωματικη με δοτη μεσα σε ενα γαμο.

τοσο που μου φαινοταν πως κατι δεν καταλαβαινω καλα.

συμφωνω απολυτα με την Ellemphriem και νομιζω πως ο συζηγος ειχε ξεκαθαρισει την θεση του και μαλλον η μεγαλη επιθυμια για παιδι της μαρινας που ειναι απολυτα φυσιολογικη, την οδηγησε σε αυτην την ενεργεια.

δεν θελω να γινω κριτης και να κατηγορω απλα πιστευω πως κατι πηγαινε λαθος πολλα χρονια τωρα...

σιγουρα εχετε μεριδιο ευθυνης και οι δυο,

το θεμα ειναι βεβαια αν αλλαζει κατι τωρα...

[marina66]

απ'ιστευτα σας φαίνονται όλα αυτά το ξέρω αλλά δυστυχώς είναι η ζωή ,μου.δεν είχα μπει να γίνω μέλος γιατί ήμουν μέλος σε ένα άλλο το mamyland και ο χρόνος μου ήταν πολύ περιορισμένος.ήμουν μέλος δηλαδή απο παλιότερα αλλά δεν εγραφα.τώρα που αναγκαστικά δεν δουλεύω έχω χρόνο.σας διάβαζα όμως συχνά.όσο για τους εννέα μήνες εγκυμοσύνης του το είπα και εγώ γιατί περίμενε να γεννήσω και να φύγει μετά και μου απάντησε ότι μέχρι τελευταία στιγμή ήλπιζε ότι κάτι θα πάθαινα και δεν θα γεννιόταν το παιδί.σήμερα με πήρε και ο δικηγόρος του.συμφώνησα σε συνεναιτικό.δεν με ενδιαφέρει ούτε ο γάμος ούτε τίποτα άλλο.θέλω μόνο να είναι καλά.ναι μόνη μου πλήρωνα τα πάντα ακόμα και το σπίτι που ζούμε με ενοίκιο.αυτός τίποτα όλα του τα λεφτά τα έδινε στη συγγένειά του,αδελφός ανηψια.απλά είχα μάθει 30 χρόνια να τα κάνω όλα γι'αυτόν.και τώρα είμαι στα χαμένα.δυστυχώς δεν κάνω πλάκα.

[itsme]

Αντε, να δούμε...

Οταν έκανες τις 10 εξωσωματικές ο τύπος που ήταν?

Στο ίδιο σπίτι δεν είσασταν, δεν ήξερε?

Τί σου έλεγε? Δεν συζητούσατε? 30 χρόνια ζευγάρι..

[Alice6]

Εγώ εκεί που κολλάω και δεν απαντώ σοβαρά είναι πως, ενώ ήταν μέλος από παλιά, έκανε 10 εξωσωματικές και δεν είχε ούτε μία απορία?? Ούτε μία καταχώρηση? Μία, έτσι για να βρίσκεται..

Και δείχνει άτομο που επιζητά ψυχολογική στήριξη από ένα forum(αλλιώς δεν ανοίγεις τέτοιο θέμα).. Στις 10 εξωσωματικές δεν τη χρειάστηκε? 10 είναι οι άτιμες!!!

Λέω εγώ τώρα..

 

Κορίτσια, όσες αμφιβάλλετε για την γνησιότητα του ποστ, νομίζω ότι δεν είναι σωστό αυτό για την κοπέλα που έχει το πρόβλημα, δεν θα νοιώθει και πολύ καλά διαβάζοντας ότι αμφισβητούμε το ότι λέει αλήθεια και το ψάχνουμε κιόλας από πάνω!!!

Ιστορίες απίστευτες συμβαίνουν παντού καθημερινά, απλά ποτέ δεν τις φανταζόμαστε τόσο κοντά μας.....

Γνώμη δεν έχω αποκρυσταλλωμένη για το θέμα της κοπέλας (γράφοντας τώρα την απάντηση, δεν θυμάμαι το όνομα...) αλλά νοιώθω ότι αυτό το παιδάκι ερχόμενο στον κόσμο έλυσε μία κατάσταση που δεν ακούγεται υγιής, και αυτό είναι καλό. Τώρα δεν φαίνεται και είναι δύσκολο, αλλά τελικά πιστεύω ότι θα βγει σε καλό. Αυτό το μητρικό ένστικτο προς τους άντρες έχει οδηγήσει πολλές σε πολλά λάθη, αλλά τώρα έχεις προς τα πού να το διοχετεύσεις

[mpempoulis]

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να απευθυνθείς σε ένα σύλλογο μονογονεϊκών οικογενειών και να πεις το πρόβλημά σου (που εγώ ακόμα δεν κατάλαβα ποιο είναι...ότι τον αγαπάς ακόμα;;. Εξοικίωση με το διαδίκτυο έχεις ...κάνε μια αναζήτηση. Ή στείλε τα στοιχεία σου στη διοίκηση του πάρεντς να σε βοηθήσει. Τι θες να σου γράψουμε εμείς;;; Στο μάμυ ποιο μέλος ήσουν;;;